THE EMPEROR'S NEW CLOTHES Many year

THE EMPEROR'S NEW CLOTHES



Many years ago, there was an Emperor who was so very fond of new clothes that he spent all his money on them. He did not trouble about his soldiers. He did not care to go to the theatre. He only went out when he had the chance to show off his new clothes. He had a different suit for each hour of the day. Most kings could be found sitting in council. It was said of the Emperor, “He is sitting in his wardrobe.”
One day, two fellows calling themselves weavers came to town. They said that they knew how to weave cloth of the most beautiful colors and patterns. The clothes made from this wonderful cloth would be invisible to everyone who was unfit for the job he held, or who was very simple in character.
“These must, indeed, be splendid clothes!” thought the Emperor. “If I had such a suit, I might at once find out what men in my kingdom are unfit for their job. I would be able to tell the wise men from the foolish! This stuff must be woven for me immediately.” He gave large sums of money to both the weavers in order that they might begin their work at once.
So the two pretend weavers set up two looms. They worked very busily, though in reality they did nothing at all. They asked for the finest silk and the purest gold thread. They put both into their own knapsacks. Then they pretended to work at the empty looms until late at night.
“I should like to know how the weavers are getting on with my cloth,” said the Emperor to himself one day. When he remembered that a simpleton, or one unfit for his job would be unable to see the cloth he began to worry. To be sure, he thought he was safe. However, he would prefer sending somebody else to bring him news about the weavers, and their work. All the people in the kingdom had heard of the wonderful cloth. All were eager to learn how wise or how foolish their neighbors might be.
“I will send my faithful old wise man to the weavers,” said the Emperor atlast. “He will be best able to see how the cloth looks. He is a man of sense. No one can be better for his job than he is.”
So the faithful old wise man went into the hall where the thieves were working with all their might at their empty looms. “What can be the meaning of this?” thought the old man, opening his eyes very wide. “I cannot find the least bit of thread on the looms.” However, he did not say his thoughts aloud.
The thieves asked him very kindly to be so good as to come nearer their looms. Then, they asked him whether the cloth pleased him. They asked whether the colors were not very beautiful. All the time they were pointing to the empty frames. The poor old wise man looked and looked. He could not see anything on the looms for a very good reason. There was nothing there.
“What!” thought he again. “Is it possible that I am a fool? I have never thought so myself. No one must know it now if I am so. Can it be, that I am unfit for my job? No, the Emperor must not know that either. I will never tell that I could not see the stuff.”
“Well, Sir!” said one of the weavers still pretending to work. “You do not say whether the cloth pleases you.”
“Oh, it is excellent!” replied the old wise man, looking at the loom through his spectacles. “This pattern, and the colors, yes, I will tell the Emperor without delay, how very beautiful I think them.”
“We shall be much obliged to you,” said the thieves. Then they named the many colors and described the pattern of the pretended stuff. The old wise man listened with care to their words so he might repeat them to the Emperor. The thieves asked for more silk and gold saying that it was necessary to complete what they had begun. Once again they put all that was given them into their knapsacks. They went on working with as much effort as before at their empty looms.
The Emperor soon sent another man from his court to see how the weavers were getting on. Now he wanted to know if the cloth would soon be ready. It was just the same with this gentleman as with the wise man. First he looked closely at the looms on all sides. He could see nothing at all but the empty frames.
“Does not the stuff appear as beautiful to you, as it did to my lord the wise man?” asked the thieves of the Emperor’s second advisor.
“I certainly am not stupid!” thought the man. “It must be, that I am not fit for my good job! That is very odd. However, no one shall know anything about it.”
And so he praised the stuff he could not see. He declared that he was happy with both colors and patterns. “Indeed, your Imperial Majesty,” he said to his emperor when he returned. “The cloth which the weavers are preparing is extraordinarily magnificent.”
The whole city was talking of the splendid cloth, which the Emperor had ordered to be woven.
Finally, the Emperor himself wished to see the costly material while it was still in the loom. He took many officers of the court and the two honest men who had already admired the cloth. As soon as the weavers saw the Emperor approach, they went on working faster than ever although they still did not pass even one thread through the looms.
“Is not the work absolutely magnificent?” said the two officers of the crown, already mentioned. “If your Majesty will only be pleased to look at it! What a splendid design! What glorious colors!” and at the same time they pointed to the empty frames; for they imagined that everyone else could see this exquisite piece of workmanship.
“How is this?” said the Emperor to himself. “I can see nothing! This is indeed a terrible affair! Am I a simpleton, or am I unfit to be an Emperor? That would be the worst thing that could happen—Oh! The cloth is charming,” said he, aloud. “I approve of it completely.” He smiled most graciously and looked closely at the empty looms. No way would he say that he could not see what two of his advisors had praised so much. Everyone with the Emperor now strained his or her eyes hoping to discover something on the looms, but they could see no more than the others.
Nevertheless, they all exclaimed, “Oh, how beautiful!” and advised his majesty to have some new clothes made from this splendid material for the parade that was planned. “Magnificent! Charming! Excellent!” was called out on all sides. Everyone was very cheerful. The Emperor was pleased. He presented the weavers with the emblem of an order of knighthood. The thieves sat up the whole of the night before the day on which the parade was to take place. They had sixteen lights burning, so that everyone might see how anxious they were to finish the Emperor’s new suit. They pretended to roll the cloth off the looms. They cut the air with their scissors and sewed with needles without any thread in them. “See!” cried they, at last.
“The Emperor’s new clothes are ready!”
The Emperor, with all the grandees of his court, came to the weavers. The thieves raised their arms, as if in the act of holding something up. “Here are your Majesty’s trousers! Here is the scarf! Here is the mantle! The whole suit is as light as a cobweb; one might fancy one has nothing at all on, when dressed in it.”
“Yes indeed!” said all the courtiers, although not one of them could see anything of this special cloth.
The Emperor was undressed for a fitting, and the thieves pretended to array him in his new suit. The Emperor turned round and from side to side before the looking glass.
“How splendid his Majesty looks in his new clothes, and how well they fit!” everyone cried out. “What a design! What colors! These are indeed royal robes!”
“I am quite ready,” said the Emperor. He appeared to be examining his handsome suit.
The lords of the bedchamber, who were to carry his Majesty’s train felt about on the ground as if they were lifting up the ends of the mantle. Then they pretended to be carrying something for they would by no means want to appear foolish or not fit for their jobs.
The Emperor walked under his high canopy in the midst of the procession, through the streets of his capital. All the people standing by, and those at the windows, cried out, “Oh! How beautiful are our Emperor’s new clothes! What a magnificent train there is to the mantle; and how gracefully the scarf hangs!” No one would admit these much admired clothes could not be seen because, in doing so, he would have been saying he was either a simpleton or unfit for his job.
“But the Emperor has nothing at all on!” said a little child. “Listen to the voice of the child!” exclaimed his father. What the child had said was whispered from one to another. “But he has nothing at all on!” at last cried out all the people. The Emperor was upset, for he knew that the people were right. However, he thought the procession must go on now! The lords of the bedchamber took greater pains than ever, to appear holding up a train, although, in reality, there was no train to hold, and the Emperor walked on in his underwear.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จักรพรรดิเสื้อผ้าใหม่ หลายปีที่ผ่านมา มีจักรพรรดิที่มีเสื้อผ้าใหม่ที่เขาใช้เงินของเขานั้นจึงชอบมาก นอกจากนี้เขาไม่ได้ปัญหาเกี่ยวกับทหารของเขา เขาไม่เลี้ยงไปโรงละคร เขาเพียงออกไปเมื่อเขามีโอกาสที่จะแสดงเสื้อผ้าใหม่ เขามีชุดที่แตกต่างกันสำหรับแต่ละชั่วโมงของวัน พระมหากษัตริย์ส่วนใหญ่พบในสภา มันก็บอกของจักรพรรดิ "เขานั่งในตู้เสื้อผ้าของเขา"หนึ่งวัน สองเฟลโล่ส์เรียกตนเองทอผ้ามาเมือง พวกเขากล่าวว่า พวกเขารู้วิธีการทอผ้าของสีและลวดลายสวยงาม เสื้อผ้าที่ทำจากผ้าที่ยอดเยี่ยมนี้จะมองไม่เห็นทุกคนที่มีไม่เหมาะสำหรับงานเขาจัดขึ้น หรือคนได้ง่ายมากในอักขระ"เหล่านี้ แน่นอน ต้องเสื้อผ้าสวยงาม" คิดว่า จักรพรรดิ "ถ้าผมเช่นสูท ฉันอาจครั้งหาคนใดในราชอาณาจักรของฉันไม่เหมาะสำหรับงานของพวกเขา ฉันจะสามารถบอกคนฉลาดจากการโง่ สิ่งนี้ต้องถูกทอฉันทันที" เขาให้เงินกับทั้งทอผ้าเพื่อให้พวกเขาอาจเริ่มต้นการทำงานดังนั้นทั้งสองทำเป็นตั้งสอง looms ทอผ้า พวกเขาทำงานยุ่งมาก แม้ว่าในความเป็นจริง พวกเขาไม่ได้อะไรเลย เขาก็ถามสำหรับผ้าไหมดีที่สุดและหุ้มห่อทองแล่ง พวกเขาใส่ทั้งเป็น knapsacks ของตนเอง แล้ว พวกเขา pretended ทำงานที่ looms ว่างจนดึก"ฉันควรต้องรู้วิธีการทอผ้าการกับผ้า กล่าวว่า จักรพรรดิพระองค์หนึ่งวัน เมื่อเขาจำได้ว่า เป็น simpleton หรือที่ไม่เหมาะสำหรับงานของเขาจะไม่เห็นผ้าเขาเริ่มกังวล เพื่อให้แน่ใจ เขาคิดว่า เขาปลอดภัย อย่างไรก็ตาม เขาจะต้องส่งคนอื่นไปนำข่าวเกี่ยวกับการทอผ้า และงานของเขา ทุกคนในราชอาณาจักรได้ยินผ้ามหัศจรรย์ ทั้งหมดมีความกระตือรือร้นที่จะเรียนรู้ว่าฉลาด หรือโง่ว่าบ้านของพวกเขาอาจ"ฉันจะส่งฉันซื่อสัตย์เก่าธีรการทอผ้า กล่าวว่า atlast จักรพรรดิ "จะดีที่สุดต้องดูลักษณะของผ้า เขาเป็นคนความรู้สึก ไม่ได้ดีสำหรับงานของเขามากกว่า"ดังนั้นชาย wise ซื่อสัตย์เดินเข้าไปในห้องโถงที่ถูกทำ ด้วยทั้งหมดอาจขโมยที่ looms ความว่างเปล่า "อะไรได้ความหมายของ" คิดว่า คนเก่า เปิดตาของเขามาก "ไม่พบน้อยที่สุดของเธรดบน looms ได้" อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ไม่ว่า ความคิดของเขาออกเสียงขโมยขอเขามากกรุณาให้ดีเป็นมาชนิด looms ของพวกเขา แล้ว พวกเขาถามเขาว่าผ้าที่ใจเขา พวกเขาถามว่า สีไม่สวยงามมาก เวลาทั้งหมดจะถูกชี้ไปยังเฟรมเปล่า ชาย wise ดีมอง และมอง เขาไม่เห็นได้อะไร looms สำหรับเหตุผลที่ดีมาก ไม่มีไม่มี"อะไร" คิดว่า เขาอีก "เป็นไปได้ว่า ฉันเป็นคนโง่ ฉันไม่เคยคิดให้ตัวเอง ไม่ต้องรู้ว่าตอนนี้ถ้าฉันนั้น มันสามารถ ว่า ฉันไม่เหมาะสำหรับงานของฉัน ไม่ จักรพรรดิต้องไม่รู้ว่าจะ ฉันจะไม่บอกว่า ฉันไม่สามารถเห็นสิ่งที่""ดี ที่รัก" กล่าวว่า การทอผ้ายังคง หลอกทำงานอย่างใดอย่างหนึ่ง "คุณไม่พูดว่า ผ้าสบายคุณ""โอ้ ก็ดี" ตอบกลับเก่าธีร มองกี่ผ่านแว่นตาของเขา "รูปแบบนี้ และสี ใช่ ฉันจะบอกจักรพรรดิโดยไม่ชักช้า สวยงามมากว่าคิดว่า พวกเขา""เรามีหน้าที่มากที่ให้คุณ กล่าวว่า ขโมย แล้วก็ตั้งชื่อสีจำนวนมาก และอธิบายรูปแบบของสิ่งที่ pretended ธีรเก่าฟัง ด้วยดูแลคำของพวกเขาดังนั้นเขาอาจซ้ำกับจักรพรรดิ ถามขโมยไหมและทองที่บอกว่า ไม่จำเป็นต้องทำสิ่งที่พวกเขาได้เริ่ม อีกครั้งก็ใส่ทั้งหมดที่ได้รับพวกเขาใน knapsacks ของพวกเขา พวกเขาไปในทำงาน ด้วยความพยายามมากเป็นก่อนที่ looms ความว่างเปล่าจักรพรรดิส่งคนอื่นจากศาลของเขาเพื่อดูวิธีการทอผ้าที่ได้รับในเร็ว ๆ นี้ ตอนนี้ เขาอยากรู้ว่าถ้าผ้าเร็ว ๆ นี้จะพร้อม ได้เพียงเดียวกับสุภาพบุรุษนี้กับธีรการ ครั้งแรก เขามองอย่างใกล้ชิดที่ looms ในทุกด้าน เขาได้เห็นอะไรเลยแต่เฟรมเปล่า"ไม่ไม่สิ่งสวยงามที่ให้คุณ เหมือนกับข้าธีรใดปรากฏ" ถามขโมยปรึกษาสองจักรพรรดิ"แน่นอนฉันไม่โง่" คิดว่า คน "ต้อง ว่า ฉันกำลังพอดีสำหรับงานที่ดีของฉัน ก็แปลกมาก อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครจะรู้อะไรเกี่ยวกับมัน"และเพื่อให้เขาได้รับการยกย่องสิ่งเขาไม่สามารถเห็น เขาประกาศว่า เขามีความสุขกับสีและลวดลาย "แน่นอน อิมพีเรียลมหาบพิตร เขากล่าวถึงจักรพรรดิของเขาเมื่อเขากลับมา "ผ้าที่ทอผ้าที่กำลังเตรียมเป็นรองสวยงาม"เมืองทั้งหมดถูกพูดจากผ้าสวยงาม ที่จักรพรรดิได้สั่งให้มีทอสุดท้าย จักรพรรดิตัวเองต้องการดูค่าใช้จ่ายวัสดุขณะยังอยู่ในการทอผ้า เขาเอาเจ้าหน้าที่หลายคนซื่อสัตย์สองที่แล้วก็ชื่นชมผ้าและศาล เป็นการทอผ้าเห็นวิธีจักรพรรดิ พวกเขาไปในทำงานได้เร็วกว่าที่เคยแม้ว่าจะยัง ไม่ผ่านหัวข้อแม้หนึ่งผ่าน looms"ไม่ใช่งานอย่างสวยงาม" กล่าวว่า เจ้าหน้าที่สองของมงกุฎ กล่าวแล้ว "ถ้ามหาบพิตรจะเท่าเรายินดีที่จะดูได้ สิ่งออกแบบที่สวยงาม สิ่งประเสริฐสี "และ ในเวลาเดียวกันพวกเขาชี้ไปเฟรมเปล่า สำหรับพวกเขาจินตนาการว่า ทุกคนได้เห็นผลงานชิ้นนี้สวยงาม"อย่างไร" นี้คือจักรพรรดิกล่าวว่า ตนเอง "ฉันเห็นอะไร นี่เป็นเรื่องที่น่ากลัว ฉันเป็น simpleton หรือฉันไม่เหมาะที่จะ เป็นจักรพรรดิ ที่จะเป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่อาจเกิดขึ้นเช่น Oh ผ้าเป็น ว่า เขา ออกเสียง "ฉันอนุญาตของมันอย่างสมบูรณ์" เขายิ้มสุดปรมิ และมอง looms ว่างอย่างใกล้ชิด ทางเขาพูดว่า เขาไม่สามารถเห็นสิ่งที่ปรึกษาของเขาทั้งสองได้ยกย่องมาก ทุกคนที่ มีจักรพรรดิย้ำตอนนี้ตาของเขา หรือเธอหวังที่จะค้นพบบางสิ่งบางอย่างบน looms แต่พวกเขาอาจดูไม่มากกว่าผู้อื่นอย่างไรก็ตาม พวกเขาทั้งหมดทางหลุด รอด "Oh วิธีสวย" และแนะนำพระให้บางเสื้อผ้าใหม่ที่ทำจากวัสดุนี้สวยงามแห่ที่มีการวางแผน "งดงาม เสน่ห์ ยอดเยี่ยม "มีเรียกออกทุกด้าน คนร่าเริงมาก จักรพรรดิก็พอใจ เขาเสนอทอผ้าที่ มีตราใบสั่ง knighthood ขโมยนั่งอัพทั้งคืนวันที่แห่ที่จะ เกิดขึ้น พวกเขาเขียน ไฟสิบหกที่ทุกคนอาจกังวลว่าพวกเขาจะจบชุดใหม่ของจักรพรรดิ พวกเขา pretended จะม้วนผ้าปิด looms พวกเขาตัดอากาศ ด้วยกรรไกรของพวกเขา และ sewed กับเข็มโดยไม่ต้องมีหัวข้อใน "เห็น" ร้องพวกเขา ในที่สุด"จักรพรรดิเสื้อผ้าใหม่พร้อม"จักรพรรดิ กับ grandees ทั้งหมดของศาล การทอผ้าที่มา ขโมยยกแขนของพวกเขา ว่าในพระราชบัญญัติถือบางสิ่งบางอย่างขึ้น "นี่เป็นกางเกงของมหาบพิตร ที่นี่เป็นแบบผ้าพันคอ นี่คือหิ้ง ชุดทั้งหมดจะเป็นไฟเป็นค็อบเว็บอินเตอร์ หนึ่งอาจแฟนซีมีอะไรเลยใน เมื่อสวมใส่มัน"กล่าวว่า "ใช่แน่นอน" courtiers ทั้งหมด แม้ไม่หนึ่งของ พวกเขาได้เห็นอะไรผ้าพิเศษนี้จักรพรรดิ undressed สำหรับความเหมาะสม และขโมย pretended เพื่ออาร์เรย์เขาในชุดใหม่ของเขา จักรพรรดิเปิดรอบ และ จากด้านข้างก่อนแก้วกำลังมองหา"รู้สึกว่าพระลักษณะในเสื้อผ้าใหม่ และวิธีการที่ดีพอ" ทุกคนร้อง "อะไรแบบ สีอะไร นี่คือเสื้อคลุมรอยัลแน่นอน""ฉันค่อนข้างพร้อม กล่าวว่า จักรพรรดิ เขาปรากฏจะสามารถตรวจสอบชุดของเขาหล่อลอร์ด bedchamber ที่สืบทอดของพระรถไฟรู้สึกเกี่ยวกับบนพื้นดินว่าพวกเขาถูกยกปลายของหิ้ง แล้ว พวกเขา pretended เพื่อจะแบกอะไรสำหรับพวกเขาโดยไม่ต้องปรากฏโง่ หรือไม่พอดีสำหรับงานของพวกเขาจักรพรรดิเดินภายใต้ฝาครอบของเขาสูงท่ามกลางขบวน ของทุนของเขา ทุกคนยืนอยู่ด้วย และผู้ที่ windows ทูล "โอ้ สวยงามว่ามีเสื้อผ้าใหม่ของจักรพรรดิของเรา สิ่งงดงามรถไฟมีหิ้ง และวิธีอย่างผ้าพันคอค้าง" หนึ่งไม่ต้องยอมรับว่า ไม่ได้เห็นเสื้อผ้าเหล่านี้ปัจจุบันเนื่องจาก ใน เขาจะมีการบอกว่า เขาถูก simpleton อย่างใดอย่างหนึ่ง หรือไม่เหมาะสำหรับงานของเขา"แต่จักรพรรดิมีอะไรเลยใน" กล่าวว่า เด็กน้อย "ฟังเสียงของเด็ก" พ่อทางหลุดรอด เด็กก็พูดถูกเกมส์จากที่หนึ่งไปยังอีก "แต่เขามีอะไรอยู่เลย" ร้องทุกคนในที่สุด จักรพรรดิไม่พอใจ สำหรับเขารู้ว่า คนเหมาะสม อย่างไรก็ตาม เขาคิดว่า ขบวนที่ต้องไปในขณะนี้ ขุนนางของ bedchamber เอาปวดมากขึ้นกว่าที่เคย ปรากฏถือขึ้นรถไฟ แม้ ว่า ในความเป็นจริง มีรถไม่ต้องถือ จักรพรรดิเดินบนในชุดชั้นในของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จักรพรรดิของเสื้อผ้าใหม่




เมื่อหลายปีก่อน มีจักรพรรดิที่เป็นดังนั้นมากรักเสื้อผ้าใหม่ที่เขาใช้จ่ายเงินทั้งหมดของเขากับพวกเขา เขาไม่ได้เดือดร้อนเรื่องทหารของเขา เขาไม่ได้สนใจที่จะไปโรงละคร เขาออกไปเมื่อเขามีโอกาสที่จะอวดเสื้อผ้าใหม่ของเขา เขามีชุดสูทที่แตกต่างกันสำหรับแต่ละชั่วโมงของวัน กษัตริย์ส่วนใหญ่อาจจะพบนั่งสภามันบอกว่าของจักรพรรดิ " เขานั่งอยู่ในตู้เสื้อผ้าของเขา . "
1 วัน 2 คนเรียกตนเองทอเข้ามาในเมือง พวกเขากล่าวว่าพวกเขารู้วิธีการถักผ้าสีสวยงามมากที่สุดและรูปแบบ เสื้อผ้าที่ทำจากผ้าที่ยอดเยี่ยมนี้จะมองไม่เห็นทุกคนที่ไม่เหมาะสมสำหรับงานที่เขาจัดขึ้นหรือที่ง่ายมากในตัวอักษร .
" เหล่านี้ต้อง แน่นอนเป็นเสื้อผ้าที่สวยงาม ! " คิดว่าจักรพรรดิ " ถ้าผมเป็นชุด ผมจะหาผู้ชายที่ครั้งหนึ่งในอาณาจักรของฉันกับงานของพวกเขา ผม จะบอกคนฉลาดจากโง่ ! สิ่งนี้จะต้องทอให้ฉันทันที เขาให้ผลรวมขนาดใหญ่ของเงินทั้งทอเพื่อที่พวกเขาจะได้เริ่มงานทันที .
ดังนั้น 2 แกล้งตั้งสองทอ loomsพวกเขาทำงานมาก ๆ แต่ในความเป็นจริงพวกเขาไม่ได้ทำอะไรเลย พวกเขาถามสำหรับผ้าไหมที่ดีที่สุดและด้ายทองที่บริสุทธิ์ที่สุด พวกเขาใส่ทั้งใน knapsacks ของตัวเอง แล้วเขาก็ทำเป็นงานที่ looms ว่างเปล่าจนดึกดื่น .
" ฉันควรต้องการทราบวิธีการทอได้รับกับผ้า " กล่าวว่าจักรพรรดิกับตัวเองสักวัน เมื่อเขาจำได้ว่าคนโง่หรือคนที่ไม่เหมาะสมกับงานของเขาจะไม่สามารถเห็นผ้าที่เขาเริ่มกังวล เพื่อให้แน่ใจว่า เขาคิดว่าเขาปลอดภัย อย่างไรก็ตาม เขาชอบให้คนอื่นเอาข่าวเกี่ยวกับ การทอผ้า และการทำงานของพวกเขา ผู้คนในอาณาจักรเคยได้ยินผ้าวิเศษ ทุกคนมีความกระตือรือร้นที่จะเรียนรู้วิธีที่ฉลาดหรือโง่ เพื่อนบ้านของพวกเขาอาจจะ
" ผมจะส่งของผมเก่าซื่อสัตย์ ฉลาด คน เพื่อสาน กล่าวว่า จักรพรรดิที่ล่าสุด . " เขาจะดีที่สุดสามารถที่จะดูว่าผ้าดู เขาเป็นผู้ชายเลย ไม่มีใครสามารถจะดีสำหรับงานของเขามากกว่า "
ดังนั้นเก่าซื่อสัตย์ ฉลาด คนเดินเข้าไปในฮอลล์ ที่ขโมยทำงานกับทั้งหมดของพวกเขาอาจ พวกเขาว่างเปล่า looms " สิ่งที่สามารถจะหมายความว่าอย่างไร " คิดว่า ตาแก่เปิดตากว้างมาก " ผมไม่สามารถหาน้อยบิตของด้ายบนกี่ทอผ้า อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้บอกว่าความคิดของเขาดัง .
โจรถามเขามากกรุณาได้เข้ามาใกล้เต็มที . แล้วพวกเขาถามเขาว่าผ้าที่ถูกใจเขา พวกเขาถามว่าสีไม่สวยมาก ตลอดเวลาที่พวกเขาชี้ไปที่เฟรมว่างเปล่าคนจนแก่คนฉลาดมองและมอง เขาไม่สามารถเห็นอะไรบนกี่ทอผ้าเหตุผลที่ดีมาก มันไม่มีอะไรเลย .
" อะไร ! " คิดว่าเขาอีกครั้ง " เป็นไปได้ว่า ฉันเป็นคนโง่เหรอ ? ผมไม่เคยคิดว่าตัวเอง ต้องไม่มีใครรู้นะ ถ้าฉันเป็นอย่างนั้น จะว่าผมไม่เหมาะกับงานของผม ไม่ ฮ่องเต้ ไม่ต้องรู้หรอก ผมจะไม่บอกว่าผมไม่อาจเห็นมัน "
." ท่านครับ ! " กล่าวว่าหนึ่งในทอยังคงแกล้งทำเป็นทำงาน " คุณไม่พูดไม่ว่าผ้าที่เธอพอใจ "
" โอ้ มันเยี่ยมมาก " ชายชราตอบ มองทอผ่านแว่นตาของเขา " รูปแบบนี้ และ สี ครับ ผมจะบอกพระราชาโดยไม่ชักช้า แล้วสวยงามมาก ฉันคิดว่าพวกเขา . "
" เราต้องขอบคุณ คุณ " กล่าวว่า โจรขโมยจากนั้นก็ตั้งชื่อหลายสีและอธิบายรูปแบบของการทำสิ่ง ชายชราฟังด้วยความระมัดระวังคำพูดของเขาดังนั้นเขาอาจจะย้ำให้จักรพรรดิ โจรถามไหมและทองบอกว่ามันเป็นสมบูรณ์ที่พวกเขาได้เริ่มขึ้นแล้ว อีกครั้งที่พวกเขาใส่ทั้งหมดที่ให้ไว้ใน knapsacks ของพวกเขาพวกเขาไปทำงาน มีความพยายามมากก่อนที่พวกเขาเปล่ากี่ทอผ้า .
จักรพรรดิ์ซุนส่งชายอื่นจากศาลของเขาเพื่อดูวิธีการทอได้รับบน ตอนนี้เขาต้องการที่จะทราบว่าผ้าจะเร็ว ๆนี้จะพร้อม มันก็เหมือนกันกับสุภาพบุรุษท่านนี้ เป็นคนฉลาด ตอนแรกเขาดูอย่างใกล้ชิดที่ looms ในทุกด้าน เขาอาจดูไม่มีอะไรแต่เฟรมว่างเปล่า
" ไม่ใช่สิ่งที่สวยงามปรากฏขึ้นตามที่คุณ มันทำเพื่อเจ้านายคนฉลาด ? " ถามว่าขโมยของจักรพรรดิที่ปรึกษา 2 .
" แน่นอน ไม่โง่ " นึกว่าผู้ชาย " มันต้องเป็น ผมไม่เหมาะกับงานที่ดีของฉัน ที่แปลกมาก อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครจะทราบอะไรเกี่ยวกับมัน . "
ดังนั้นเขายกย่องสิ่งที่เขาได้เห็นเขาประกาศว่าเขามีความสุขกับทั้งสีและลวดลาย " แน่นอน จักรพรรดิของคุณ " เขากล่าวกับจักรพรรดิของเขาเมื่อเขากลับมา " ผ้าที่ทอกำลังงดงามเป็นพิเศษ "
เมืองทั้งหมดถูกพูดของผ้าที่สวยงามซึ่งมีจักรพรรดิสั่งให้ทอ
ในที่สุดจักรพรรดิเองอยากเห็นวัสดุราคาแพงในขณะที่มันยังอยู่ในเครื่อง เขาพาเจ้าหน้าที่หลายคนของศาลและสองเที่ยงตรง คนที่ได้ชื่นชมผ้า ทันทีที่ทอเห็นจักรพรรดิเข้าหา เขาก็ทำงานได้เร็วขึ้นกว่าเดิม ถึงแม้ว่าพวกเขายังไม่ได้ผ่านแม้แต่คนเดียวด้ายผ่าน looms .
" ไม่ใช่งานอย่างงดงาม ?" กล่าวว่า สองเจ้าหน้าที่ของมงกุฎที่กล่าวแล้ว " ถ้าฝ่าบาทจะยินดีที่จะมองมัน มีการออกแบบที่สวยงาม ! สิ่งที่ประเสริฐสี ! " และในเวลาเดียวกันพวกเขาชี้ไปที่เฟรมว่างเปล่า เพราะเขาคิดว่าคนอื่นจะเห็นชิ้นนี้งดงามของผลงาน .
" นี่เป็นไง ? " กล่าวว่า พระราชาเอง " ผมมองไม่เห็นอะไรเลย ! นี้เป็นจริงเป็นเรื่องที่แย่มากฉันเป็นคนโง่ หรือผมไม่เหมาะที่จะเป็นพระราชา ? นั่นเป็นสิ่งที่แย่ที่สุดที่สามารถเกิดขึ้นได้ โอ้ ! ผ้าเป็นเสน่ห์ " เขาพูดดังๆ " ผมเห็นด้วยอย่างสมบูรณ์ . " เขายิ้มอย่างที่สุด และมองอย่างใกล้ชิดที่ looms ที่ว่างเปล่า ไม่มีทางที่เขาจะพูดได้ว่าเขาไม่อาจเห็นสิ่งที่สองที่ปรึกษาของเขาได้ยกย่องมากทุกคนกับจักรพรรดิแล้วตึงตาของเขาหรือเธอหวังที่จะค้นพบสิ่งใหม่ๆใน looms , แต่พวกเขาอาจจะเห็นมากกว่าคนอื่น ๆ .
แต่พวกเขาอุทาน " โอ้ ว้าว ! ! สวยจัง " และแนะนำให้ฝ่าบาทได้เสื้อผ้าใหม่ที่ทำจากวัสดุนี้ยอดเยี่ยมสำหรับขบวนพาเหรดที่ถูกวางแผนไว้ " อันงดงาม ! เสน่ห์ ที่ยอดเยี่ยม ! " ถูกเรียกออกมาทุกด้านทุกคนอย่างร่าเริง องค์จักรพรรดิทรงพอใจ เขานำเสนอ ทอด้วยสัญลักษณ์ของคำสั่งของอัศวิน . ขโมยขึ้นนั่งได้ทั้งคืน ก่อนวันที่แห่ไปใช้สถานที่ มี 16 ไฟไหม้ เพื่อให้ทุกคนอาจจะดูว่ากังวลพวกเขาจะเสร็จสิ้น องค์จักรพรรดิ ชุดใหม่ พวกเขาแกล้งทำเป็นม้วนผ้าปิด loomsพวกเขาตัดอากาศด้วยกรรไกร และเย็บด้วยเข็มโดยไม่มีหัวข้อใดในพวกเขา " เห็นไหม ! " ร้องไห้พวกเขาในที่สุด .
" เสื้อผ้าชุดใหม่ของจักรพรรดิพร้อม ! "
จักรพรรดิ มีทั้งหมด grandees ศาลของเขามาทอผ้า . ขโมยยกแขนของตน เช่น ถ้าในการกระทำของถือของบางอย่าง " นี่เป็นกางเกงของฝ่าบาท ! นี่เป็นผ้าพันคอ ! นี่คือเสื้อคลุม !ทั้งชุดเป็นเบาเหมือนใยแมงมุม หนึ่งอาจแฟนซีไม่มีอะไรที่ทั้งหมด เมื่อใส่มัน . "
" ใช่แน่นอน ! " บอกว่า ข้าราชบริพารทั้งหมด แม้ว่าจะไม่ได้หนึ่งของพวกเขาจะเห็นอะไรจากผ้าพิเศษนี้ องค์จักรพรรดิทรงเปลื้องผ้า
เพื่อกระชับ และโจรแกล้งเรย์เขาในชุดใหม่ของเขา จักรพรรดิเปิดรอบและจากด้านข้าง ก่อนจะมองกระจก
" วิเศษฝ่าบาทดูชุดใหม่ของเขา และวิธีที่ดีที่พวกเขาพอดี " ทุกคนร้องออกมา " อะไร การออกแบบ สีอะไร ! เหล่านี้แน่นอนพระจีวร ! "
" ผมค่อนข้างพร้อม กล่าวว่า จักรพรรดิ์ เขาปรากฏตัวขึ้นที่จะตรวจสอบชุดหล่อๆของเขา .
ขุนนางของห้องนอนที่ถูกอุ้มรถไฟของฝ่าบาทรู้สึกอย่างไรกับพื้นราวกับว่าพวกเขายกปลายเสื้อคลุมแล้วก็แกล้งทำเป็นถือบางอย่างสำหรับพวกเขาจะโดยไม่หมายความว่าต้องการให้ปรากฏโง่ หรือ ไม่เหมาะกับงานของพวกเขา .
จักรพรรดิเดินใต้หลังคาสูงของเขาท่ามกลางขบวนผ่านถนนของเมืองหลวงของเขา ทุกคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ และที่หน้าต่าง ร้องว่า " โอ้ ! วิธีสวยเสื้อผ้าใหม่ของจักรพรรดิของเรา ! เป็นรถไฟที่งดงามมีหิ้ง ;และวิธีการอย่างสง่างาม ผ้าพันคอแฮงค์ ! " ไม่มีใครจะยอมรับเหล่านี้มากชื่นชมเสื้อผ้าอย่างเดียว เพราะในการทำเช่นนั้น เขาคงบอกว่าเขาเป็นคนโง่ หรือ ไม่เหมาะสมกับงานของเขา .
" แต่จักรพรรดิไม่มีอะไรเลย ! กล่าวว่า เด็กเล็ก ๆน้อย ๆ " ฟังเสียงของเด็ก " ว่าพ่อ แล้วเด็กก็พูดกระซิบจากหนึ่งไปยังอีก" แต่เขาไม่มีอะไรเลย ! " สุดท้าย ร้องทุกคน จักรพรรดิ์กำลังเสียใจ เพราะเขารู้ว่าคนถูก อย่างไรก็ตาม เขาคิดว่าขบวนต้องไปเดี๋ยวนี้ ลอร์ดแห่งห้องนอนต้องเจ็บปวดมากขึ้นกว่าที่เคยปรากฏไว้ขึ้นรถไฟ แม้ว่าในความเป็นจริง ไม่มีรถไฟไปถือ และพระราชาเดินไปในชุดชั้นในของเขา .