AbstractIn a joint prospective stud

Abstract
In a joint prospective study in Germany and the United Kingdom between 1980 and 1993, 1373 women who had varicella and 366 who had herpes zoster during the first 36 weeks of gestation were followed up. 9 cases of congenital varicella syndrome were identified, all occurring after maternal varicella during the first 20 weeks of gestation. The highest risk (2 0%) was observed between 13-20 weeks gestation, with 7 affected infants identified among 351 pregnancies (95% Cl of risk 0·8-4·1%). Only 2 cases of congenital varicella syndrome were identified among 472 pregnancies in which maternal varicella occurred before 13 weeks (observed risk 0·4%, 95% Cl 0·05-1 5%). Herpes zoster in infancy was reported in 10 children whose mothers had had varicella in pregnancy. No infants with clinical evidence of intrauterine infection were born to the 366 women with herpes zoster in pregnancy (upper 95% confidence limit of estimated risk 1 0%). Varicella-zoster-specific IgM antibody was found at birth in 4 of 16 (25%) infants with clinical manifestations of intrauterine infection and persistent specific IgG antibody in 5 of 7 infants tested. The corresponding rates in asymptomatic infants whose mothers had varicella were 12% (76/615) and 7% (22/335) respectively. No serological evidence of intrauterine infection was found in infants who mothers had herpes zoster in pregnancy. In 97 pregnant women, varicella occurred after post-exposure prophylaxis with anti-varicella-zoster immunoglobulin. No cases of congenital varicella syndrome or zoster in infancy occurred in this group. Our estimates provide a sound basis for counselling women with varicella in pregnancy. Although the risk of congenital varicella syndrome is small, the outcome for the affected infant is so serious that a reliable method of prenatal diagnosis would be valuable. In the long term, prevention of maternal varicella would be an option if a safe and effective vaccine were to become routinely available.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อในการศึกษาอนาคตร่วมในเยอรมนีและสหราชอาณาจักรระหว่างปี 1980 และ 1993, 1373 ผู้หญิงมี varicella และ 366 คนมีงูสวัดระหว่างครรภ์ 36 สัปดาห์แรก ได้ตามค่า กรณีที่ 9 ของกลุ่มอาการ varicella แต่กำเนิดระบุ ทั้งหมดที่เกิดขึ้นหลังจากแม่ varicella ในช่วง 20 สัปดาห์แรกของครรภ์ ความเสี่ยงสูง (2 0%) ถูกตรวจสอบระหว่าง 13-20 สัปดาห์ครรภ์ กับทารกได้รับผลกระทบ 7 ระบุตั้งครรภ์ 351 (95% Cl เสี่ยง 0·8 4·1%) กรณีที่ 2 กลุ่มอาการ varicella แต่กำเนิดระบุระหว่างตั้งครรภ์ 472 ใน varicella ที่แม่ 13 สัปดาห์เกิดขึ้นก่อน (สังเกตความเสี่ยง 0·4%, 95% Cl 0·05-1 5%) งูสวัดในวัยเด็กได้รับการรายงานใน 10 เด็กมารดาเคยมี varicella ในหญิงตั้งครรภ์ ทารกไม่ มีหลักฐานทางคลินิกของการติดเชื้อ intrauterine ได้เกิดกับผู้หญิง 366 กับงูสวัดในหญิงตั้งครรภ์ (95% มั่นใจขีดความเสี่ยงประมาณ 1 0%) พบแอนติบอดีเฉพาะ varicella zoster ระบาดของโรคที่เกิดใน 4 ของ 16 (25%) ทารกมีลักษณะทางคลินิกของการติดเชื้อ intrauterine และแอนติบอดี IgG เฉพาะแบบใน 5 ของทารก 7 ทดสอบ ราคาที่สอดคล้องกันในทารกแสดงอาการ varicella มีมารดาถูก (76/615) 12% และ 7% (22/335) ตามลำดับ หลักฐานไม่มีสภาวะติดเชื้อ intrauterine พบในทารกที่มารดามีงูสวัดในหญิงตั้งครรภ์ ในหญิงตั้งครรภ์ 97, varicella เกิดขึ้นหลังจาก prophylaxis หลังการสัมผัสกับต่อต้าน-varicella-zoster immunoglobulin ไม่มีกรณีของกลุ่มอาการประจำตัว varicella zoster ในตราสินค้าเกิดขึ้นในกลุ่มนี้ ประเมินของเราให้เสียงพื้นฐานสำหรับผู้หญิงให้คำปรึกษากับ varicella ในหญิงตั้งครรภ์ แม้ว่าความเสี่ยงของกลุ่มอาการ varicella แต่กำเนิดจะเล็ก ผลสำหรับเด็กได้รับผลกระทบเป็นจังว่า เชื่อถือได้วิธีการวินิจฉัยก่อนคลอดจะมีคุณค่า ในระยะยาว ป้องกัน varicella แม่จะเป็นตัวเลือกหากวัคซีนที่ปลอดภัย และมีประสิทธิภาพ พร้อมใช้งานเป็นประจำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
ในการศึกษาในอนาคตร่วมกันในประเทศเยอรมนีและสหราชอาณาจักรระหว่างปี 1980 และปี 1993 1373 ผู้หญิงที่มี varicella และ 366 ที่มีโรคเริมงูสวัดในช่วง 36 สัปดาห์แรกของการตั้งครรภ์ได้รับการติดตาม 9 กรณีของโรคอีสุกอีใส แต่กำเนิดที่ถูกระบุว่าทั้งหมดที่เกิดขึ้นหลังจากที่ varicella มารดาในช่วง 20 สัปดาห์แรกของการตั้งครรภ์ ความเสี่ยงสูงสุด (2 0%) พบว่าระหว่าง 13-20 สัปดาห์การตั้งครรภ์ที่มีทารกที่ได้รับผลกระทบ 7 ระบุการตั้งครรภ์ในหมู่ 351 (95% Cl ความเสี่ยง 0 · 8-4 · 1%) เพียง 2 กรณีของโรคอีสุกอีใส แต่กำเนิดที่ถูกระบุในหมู่ 472 การตั้งครรภ์ที่ varicella มารดาเกิดขึ้นก่อน 13 สัปดาห์ (สังเกตความเสี่ยง 0 · 4%, 95% Cl 0 ·พฤษภาคม 05-01%) งูสวัดเริมในวัยเด็กมีรายงานใน 10 ของเด็กที่มารดาได้มี varicella ในการตั้งครรภ์ ทารกที่ไม่มีหลักฐานทางคลินิกของการติดเชื้อมดลูกเกิดมาเพื่อผู้หญิงที่มี 366 งูสวัดในการตั้งครรภ์ (บนขีด จำกัด ของความเชื่อมั่น 95% ของความเสี่ยง 1 0% ประมาณ) อีสุกอีใสงูสวัดเฉพาะแอนติบอดี IgM ถูกพบที่เกิดใน 4 ของ 16 (25%) ทารกที่มีอาการทางคลินิกของการติดเชื้อมดลูกและแอนติบอดี IgG ถาวรที่ระบุใน 5 ของเด็กทารก 7 การทดสอบ อัตราที่สอดคล้องกันในทารกที่มารดาไม่แสดงอาการมีไข้สุกใสเป็น 12% (76/615) และ 7% (22/335) ตามลำดับ ไม่มีหลักฐานทางภูมิคุ้มกันของการติดเชื้อมดลูกที่พบในทารกที่มารดามีโรคเริมงูสวัดในการตั้งครรภ์ ในหญิงตั้งครรภ์ 97 varicella ป้องกันโรคที่เกิดขึ้นหลังจากการโพสต์การสัมผัสกับอิมมูโนต่อต้าน varicella งูสวัด กรณีที่ไม่มีของโรคอีสุกอีใสงูสวัดหรือพิการ แต่กำเนิดในวัยเด็กที่เกิดขึ้นในกลุ่มนี้ ประมาณการของเราให้พื้นฐานที่ดีสำหรับการให้คำปรึกษาผู้หญิงที่มี varicella ในการตั้งครรภ์ แม้ว่าความเสี่ยงของโรคอีสุกอีใส แต่กำเนิดที่มีขนาดเล็กผลสำหรับทารกได้รับผลกระทบเป็นอย่างเพื่อให้วิธีการที่เชื่อถือของการวินิจฉัยก่อนคลอดจะมีคุณค่า ในระยะยาวการป้องกัน varicella มารดาจะเป็นตัวเลือกถ้าวัคซีนปลอดภัยและมีประสิทธิภาพจะกลายเป็นใช้ได้เป็นประจำ