My greatest fear in life is not on

My greatest fear in life is not on the list of typical fears. It is not death, darkness, heights, spiders, or any other terror on the great list of typical scares. In fact, my greatest fear is not even something that is external. It is within me. It is the fear that, when death comes knocking on the door and I am looking back on my life, I regret: I regret that I wasted all the time that I had, all the years of youth and adulthood, doing nothing at all that would keep alive my legacy. My fear, ultimately, is to waste my life. I am a fan of living it to the absolute fullest, not sitting on the couch wasting time. This is why I hate to procrastinate. And it is also why I have always wanted to be a doctor.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันกลัวมากที่สุดในชีวิตไม่ได้อยู่ในความกลัวโดยทั่วไป มันไม่ได้ตาย ความมืด ความสูง แมงมุม หรือร้ายอื่น ๆ ใน scares ทั่วไปดี ในความเป็นจริง ฉันกลัวมากที่สุดไม่ได้แม้แต่สิ่งที่เป็นภายนอก ตั้งอยู่ในฉัน มันเป็นความกลัวว่า เมื่อความตายมาเคาะประตู และฉันกำลังกลับมาในชีวิตของฉัน ฉันเสียใจ: เสียใจที่ฉันเสียเวลาทั้งหมดที่ฉันมี ปีทั้งหมดของเยาวชนและวุฒิ ทำอะไรเลยที่จะรักษามรดกของฉัน ความกลัวของฉัน ถูกสุด เสียชีวิต ฉันเป็นแฟนของที่อยู่อาศัยให้สัมบูรณ์อย่างเต็มที่ ที่นั่งอยู่บนโซฟาที่สิ้นเปลืองเวลาไม่ นี่คือเหตุผลที่ฉันเกลียดการผัดวันประกันพรุ่ง และก็ยังทำไมได้เสมออยากจะเป็นแพทย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความกลัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของฉันไม่ได้อยู่ในรายชื่อของความกลัวโดยทั่วไป มันไม่ได้เป็นความตายความมืดความสูงแมงมุมหรือความหวาดกลัวใด ๆ ในรายการที่ดีของการกลัวทั่วไป ในความเป็นจริงกลัวมากที่สุดของฉันไม่ได้แม้กระทั่งสิ่งที่เป็นภายนอก มันอยู่ในตัวผม มันเป็นความกลัวว่าเมื่อความตายมาเคาะประตูและฉันกำลังมองย้อนกลับไปในชีวิตของฉันฉันเสียใจฉันเสียใจที่ฉันสูญเสียตลอดเวลาที่ฉันมีทุกปีที่ผ่านมาของเยาวชนและผู้ใหญ่ทำอะไรที่ทุกคนว่า จะให้มีชีวิตอยู่เป็นมรดกของฉัน ฉันกลัวที่สุดคือการเสียชีวิตของฉัน ฉันเป็นแฟนของที่อยู่อาศัยมันให้เต็มที่แน่นอนไม่ได้นั่งอยู่บนที่นอนเสียเวลา นี่คือเหตุผลที่ฉันเกลียดที่จะเลื่อน และก็ยังเป็นเหตุผลที่ผมอยากจะเป็นหมอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความกลัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของฉันไม่ได้อยู่ในรายการของความกลัวโดยทั่วไป ไม่ใช่ความตาย ความมืด , ความสูง , แมงมุม , หรืออื่น ๆ ความหวาดกลัวในรายการที่ดีโดยทั่วไปกลัว . ในความเป็นจริง , ความกลัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉันไม่ได้เป็นสิ่งที่เป็นภายนอก มันอยู่ภายในตัวฉัน มันคือความกลัวว่า เมื่อความตายมาเคาะประตู และฉันมองย้อนกลับไปในชีวิตของฉัน ฉันเสียใจ : ฉันเสียใจที่เสียเวลาทั้งหมดที่ผมมีปีทั้งหมดของเยาวชนและผู้ใหญ่ ไม่ได้ทำอะไรเลยที่จะให้ยังมีชีวิตอยู่มรดกของฉัน . ความกลัวของฉัน ในที่สุดก็ต้องเสียชีวิต ฉันเป็นแฟนของชีวิตให้สมบูรณ์เต็มที่ ไม่ใช่นั่งอยู่บนโซฟา เสียเวลา นี่คือเหตุผลที่ผมเกลียดการผัดวันประกันพรุ่ง . และมันยังทำให้ฉันมีเสมอต้องการที่จะเป็นหมอ