Colin sat up in bed and looked very

Colin sat up in bed and looked very interested. 'What door? Who locked it? Where's the key? I want to see it. Ill make the servants tell me where it is. They'll take me there and you can come too.'

'Oh, please! Don't - don't do that!' cried Mary.

Colin stared at her. 'Don't you want to see it?'

'Yes, but if you make them open the door, it will never be a secret again. You see, if only we know about it, if we - if we can find the key, we can go and play there every day. We can help the garden come alive again. And no one will know about i t - except us!'

'I see,' said Colin slowly. 'Yes, I'd like that. It'll be our secret. I've never had a secret before.'

'And perhaps,' added Mary cleverly, 'we can find a boy to push you in your wheelchair, if you can't walk, and we can go there together without any other people. You'll feel better outside. I know I do.'

'I'd like that,' he said dreamily. 'I think I'd like fresh air, in a secret garden.'

Then Mary told him about the moor, and Dickon, and Ben Weatherstaff, and the robin, and Colin listened to it all with great interest. He began to smile and look much happier.

'I like having you here,' he said. 'You must come and see me every day. But I'm tired now.'

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โคลินเสาร์ขึ้นเตียง และมองอย่างสนใจ ' ประตูใด ที่ล็อคหรือไม่ สำคัญอยู่ที่ไหน อยากจะเห็น ไม่ดีทำให้มหาดเล็กบอก พวกเขาจะพาฉันมี และคุณสามารถมาเกินไป '

' โอ้ กรุณา ไม่ - ไม่ทำ!' ร้องแมรี่

โคลินจ้องไปที่เธอ 'คุณต้องการ'

' ใช่ แต่ถ้าคุณทำให้พวกเขาเปิดประตู มันจะไม่มีความลับอีกด้วย คุณเห็น ถ้าเพียงแต่เราทราบ ถ้าเรา - ถ้าเราสามารถหากุญแจ เราสามารถไป และเล่นทุกวันมีการ เราสามารถช่วยมาสวนมีชีวิตอีกครั้ง และใครจะรู้เกี่ยวกับฉัน t - ยกเว้นเรา!'

'เห็น กล่าวว่า โคลินช้า ' ใช่ ฉันต้องการที่ มันจะเป็นความลับของเรา ฉันไม่เคยเป็นความลับก่อน '

'และบาง ที เพิ่มแมรี่คำนึง, ' เราสามารถค้นหาเด็กที่จะผลักดันคุณในรถเข็นของคุณ ถ้าคุณไม่เดิน และเราสามารถไปที่นั่นกัน โดยบุคคลอื่น คุณจะรู้สึกดีกว่าภายนอก ฉันรู้ว่า ฉันทำ "

'อยากที่ เขากล่าว dreamily 'ผมคิดว่า ต้องมีอากาศบริสุทธิ์ ในสวนลับ'

แล้วแมรี่บอกเกี่ยวกับ มัวร์ และ Dickon, Ben Weatherstaff และโรบิน และโคลินฟังไปทั้งหมด ด้วยความสนใจ เขาเริ่มที่จะยิ้ม และดูมีความสุขมาก

'ชอบมีคุณนี่ เขากล่าวว่า ' คุณต้องมา และเห็นผมทุกวัน แต่เบื่อตอนนี้ '

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คอลินลุกขึ้นนั่งบนเตียงและมองสนใจมาก . ประตูอะไร ? ที่ล็อคมัน กุญแจอยู่ไหน ? ฉันต้องการที่จะเห็นมัน ฉันจะทำให้ข้าราชการบอกมาว่ามันอยู่ไหน พวกเขาจะพาฉันไปที่นั่นและคุณสามารถมาด้วยนะ

' โอ ได้โปรด ! อย่า อย่า ! ร้องแมรี่

เค้าจ้องเธอ . . . คุณไม่ต้องการที่จะเห็นมันไหม ?

" แต่ถ้าคุณให้เปิดประตู มันก็จะไม่เป็นความลับอีกต่อไป คุณเห็นไหมถ้าเรารู้ได้ ถ้าเราถ้าเราสามารถหาคีย์ที่เราสามารถไปที่นั่นทุกวัน เราสามารถช่วยให้สวนมีชีวิตชีวาอีกครั้ง และจะไม่มีใครรู้เกี่ยวกับฉัน t - ยกเว้นเรา !

" เห็น ' ' โคลิน ช้า ๆ ใช่ ฉันชอบมันนะ มันจะเป็นความลับของเรา ฉันไม่เคยมีความลับก่อน '

และบางทีเพิ่มแมรี่อย่างชาญฉลาด , ' เราสามารถหาผู้ชายที่จะผลักดันในรถเข็นของคุณ ถ้าคุณจะเดินไม่ได้และเราสามารถไปที่นั่นด้วยกัน โดยไม่มีคนอื่น คุณจะรู้สึกว่าข้างนอกดีกว่า ฉันรู้ว่าฉันทำ '

" ชอบ ' เขาพูดอย่างเพ้อฝัน . ฉันคิดว่าฉันต้องการอากาศบริสุทธิ์ในสวนลับ '

งั้นแมรี่บอกเขาเกี่ยวกับมัวร์ และดิกค่อน และ เบน weatherstaff และโรบิน และ โคลิน ฟังมันทั้งหมดด้วยความสนใจ เขาเริ่มที่จะยิ้มและดูมีความสุขมากๆ นะ

" ชอบมีคุณที่นี่ " เขากล่าว' เธอต้องมาหาฉันทุกวัน แต่ตอนนี้ฉันเหนื่อย .