in places with claims to cosmopolit

in places with claims to cosmopolitanism, live in the here and now, and are interested in what pertains directly to their lives. When I visit Poland, the situation repeats itself. No one seems very interested in my life in America. I feel like Irena, a character in Kundera's novel Ignorance, who on a visit to Prague invites her old friends to a restaurant in hopes of reviving their friendship. She would like to tell them about her life in France, but they want to talk about their own concerns. She feels that " by their total uninterest in her experience abroad, they amputated 20 years from her life. " In the same way, my life can be said to have been cut short both in Poland and in America. But I don't feel incomplete. Quite the contrary. I feel sometimes as though I'd been given a gift of two lives. I draw sustenance from two cultures, read books in Polish and English, write and translate in both languages. And while I'm fine with that situation,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในสถานที่ที่มีการอ้างสิทธิ์ cosmopolitanism อาศัยอยู่นี่ และตอนนี้ และไม่สนใจสิ่งที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับชีวิตของพวกเขา เมื่อฉันไปโปแลนด์ สถานการณ์ซ้ำตัวเอง ดูเหมือนว่าไม่มีใครสนใจในชีวิตของฉันในอเมริกา ฉันรู้สึกเหมือน Irena ตัวละครในนวนิยายของ Kundera ไม่รู้ ที่ทางการปรากเชิญเพื่อน ๆ เก่าร้านอาหารหวังของฟื้นฟูมิตรภาพของพวกเขา เธออยากจะบอกพวกเขาเกี่ยวกับชีวิตในฝรั่งเศส แต่พวกเขาต้องการพูดคุยเกี่ยวกับความกังวลของตัวเอง เธอรู้สึกว่า "โดย uninterest ของพวกเขารวมในประสบการณ์ในต่างประเทศ พวกเขาด้วน 20 ปีจากชีวิตของเธอ" ในทางเดียวกัน ชีวิตของฉันสามารถกล่าวว่า การถูกตัดสั้นทั้ง ในโปแลนด์ และ ในอเมริกา แต่ฉันไม่รู้สึกไม่สมบูรณ์ ค่อนข้างตรงกันข้าม บางครั้งฉันรู้สึกว่าฉันได้รับของขวัญของชีวิตสอง ผมวาดยังชีพจากสองวัฒนธรรม อ่านหนังสือในภาษาโปแลนด์และภาษาอังกฤษ เขียน และแปลภาษาทั้งสอง และใน ขณะที่ฉันดีกับสถานการณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในสถานที่ที่มีการเรียกร้องที่จะ cosmopolitanism อาศัยอยู่ในที่นี่และขณะนี้และมีความสนใจในสิ่งที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับชีวิตของพวกเขา เมื่อฉันเข้าชมโปแลนด์สถานการณ์ซ้ำตัวเอง ดูเหมือนไม่มีใครสนใจมากในชีวิตของฉันในอเมริกา ฉันรู้สึกเหมือน Irena เป็นตัวละครในนวนิยายคันเดราไม่รู้ใครที่ไปเยือนปรากเชิญเพื่อนเก่าของเธอร้านอาหารในความหวังของการฟื้นฟูมิตรภาพของพวกเขา เธออยากจะบอกพวกเขาเกี่ยวกับชีวิตของเธอในฝรั่งเศส แต่พวกเขาต้องการที่จะพูดคุยเกี่ยวกับความกังวลของตัวเอง เธอรู้สึกว่า "โดย uninterest รวมของพวกเขาในประสบการณ์ของเธอในต่างประเทศที่พวกเขาด้วน 20 ปีจากชีวิตของเธอ." ในลักษณะเดียวกับชีวิตของฉันสามารถกล่าวได้รับการตัดสั้นทั้งในโปแลนด์และในอเมริกา แต่ผมไม่รู้สึกที่ไม่สมบูรณ์ ค่อนข้างตรงกันข้าม บางครั้งฉันรู้สึกราวกับว่าผมได้รับของที่ระลึกของทั้งสองชีวิต ผมวาดยังชีพจากสองวัฒนธรรมการอ่านหนังสือในโปแลนด์และภาษาอังกฤษเขียนและแปลทั้งภาษา และในขณะที่ฉันดีกับสถานการณ์ที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในสถานที่ที่มีการเรียกร้องกับคตินิยมสากล , อาศัยอยู่ในที่นี่และตอนนี้ และสนใจในสิ่งที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับชีวิตของพวกเขา เมื่อฉันเยือนโปแลนด์ เหตุการณ์จะซ้ำรอยอีกครั้ง ดูเหมือนไม่มีใครสนใจมากในชีวิตของฉันที่อเมริกา ผมรู้สึกเหมือน ไอรีน่า ตัวละคร ในนิยายของคุนเดอราไม่รู้ใครไปปราก ขอเชิญเพื่อนเก่าที่ร้านอาหารในความหวังฟื้นฟูมิตรภาพของพวกเขา เธอต้องการจะบอกพวกเขาเกี่ยวกับชีวิตในฝรั่งเศส แต่พวกเขาต้องการที่จะพูดคุยเกี่ยวกับความกังวลของพวกเขาเอง เธอรู้สึกว่า " โดยรวม uninterest ประสบการณ์ของเธอในต่างประเทศ พวกเขาตัด 20 ปี จากชีวิตของเธอ . " ในทำนองเดียวกัน ชีวิตของฉันสามารถกล่าวได้ถูกตัดให้สั้นลง ทั้งในโปแลนด์และในอเมริกา แต่ผมรู้สึกไม่สมบูรณ์ ตรงกันข้าม บางครั้งฉันก็รู้สึกว่าฉันได้รับของขวัญของชีวิต ฉันดึงอาหารจากสองวัฒนธรรม อ่านหนังสือในโปแลนด์และภาษาอังกฤษเขียนและแปลในทั้งสองภาษา และในขณะที่ฉันได้กับสถานการณ์ที่