In the midst of his struggle, he st

In the midst of his struggle, he stomped his foot down. Forcing himself to endure everything, his body trembled and his head seemed about to explode. Clearly, his restraint had reached its very limits.

Patriarch Reliance could feel an indescribable fire burning inside of him. He felt as if he had to find someone to beat up to vent the rage and toxic anger that raged in his heart.

As he forced himself to continue to be patient, Saint’s Island ceased trembling, and the sea returned to calmness. Meng Hao transformed into a beam of light that shot through the air. His face was unsightly, but his internal injuries were now healing at a shockingly fast rate.

In the time it takes an incense stick to burn, all the pores on Meng Hao’s body seemed to have opened. The injuries inside of him were healed, and an intense coldness rushed out through his skin into the air, transforming into flakes of black snow that drifted in the air.

Meng Hao took a deep breath and increased his speed. His mind spun with countless ideas as he tried to come up with more reasons to stay on the island. However, he knew that Patriarch Reliance’s rage had been kindled to its peak, and the slightest mistake on his part could cause it to explode out.

If that happened, Patriarch Reliance would definitely run away again, and that did not fit in with Meng Hao’s plan.

“It’s all the fault of that bastard parrot. It ruined my big plan.” He sighed as he neared the border region of the island. He decided to slow down a bit, but when he did, the land beneath him would quake and the nearby mountains would collapse.

Meng Hao smiled bitterly and then continued to speed along. Soon, he saw the sea off in the distance, as well as the last Cultivator city of Saint’s Island. Right now it was day, and the city should have been bustling with noise and excitement, but instead, all the shops were closed.

“Patriarch turtle, you’ve pushed me into a corner!” cursed Meng Hao inwardly. He clenched his teeth and then suddenly stopped in mid-air. His eyes began to glow with an intense light, and his expression was incredibly grim.

The look on his face caused Patriarch Reliance’s fuming heart to suddenly begin to thump.

“I’ve been hiding in this ancient palace for years,” he thought, “completely cut off from anything to do with the Demon Sealers. He shouldn’t be able to sense me…. Not good, not good! Maybe what I did just now was too obvious! When you add in the fact that I couldn’t control my temper, maybe the little bastard saw through it all!!”

Meng Hao looked around, his face grim. Finally, he spoke in a cold voice: “I’m not sure which member of the senior generation in this place doesn’t want Meng Hao to stick around. Fine, I’m leaving!”

Complete silence was the only response.

When Patriarch Reliance heard Meng Hao’s words, he immediately heaved a sigh of relief.

“So, he doesn’t know I’m here. He actually thinks I’m someone else. Alright, that will do.”

Meng Hao glanced around before his gaze finally came to rest on the city up ahead. He lifted his hand up and pointed at it.

“However, I’m lacking in Spirit Stones, and happen to have a random assortment of magical items in my bag of holding. I’ll sell them in this city, and as soon as I’m finished, I’ll leave this place!” With that, Meng Hao flicked his sleeve and headed toward the city.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในท่ามกลางการต่อสู้ของเขา เขา stomped เขาเท้าลง บังคับตัวเองอดทนต่อทุกสิ่ง trembled ร่างกายของเขา และหัวของเขาดูเหมือนจะ ระเบิด อย่างชัดเจน เขาหักห้ามใจได้ถึงขีดจำกัดของมันมากพระพึ่งรู้สึกว่าไฟการพรรณนาภายในของเขา เขารู้สึกว่าเขาจะหาคนตีขึ้นจะระบายความโกรธและความโกรธเป็นพิษที่โหมกระหน่ำในใจเขาบังคับตัวเองที่จะเป็นผู้ป่วย เกาะของเซนต์หยุดสั่น และทะเลกลับสู่ความสงบ เฮา เมงกลายเป็นลำแสงที่ยิงผ่านอากาศ ใบหน้าของเขาก็ไม่น่าดู แต่เขาบาดเจ็บภายในได้การรักษาตอนนี้อัตราเร็วเสียงกระหึ่มในเวลามีก้านธูปการเขียน รูขุมขนบนร่างกายเมงเฮาดูเหมือนจะ มีเปิด การบาดเจ็บภายในของเขาได้หาย และมีความหนาวเย็นรุนแรงวิ่งออกผ่านผิวหนังของเขาไปในอากาศ เปลี่ยนเกล็ดหิมะสีดำที่ลอยในอากาศเมงเฮาเอาลมหายใจลึก และเพิ่มความเร็วของเขา จิตใจของเขาปั่น ด้วยความคิดที่นับไม่ถ้วนเขาพยายามมา ด้วยเหตุผลมากขึ้นที่พักบนเกาะ อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่า โกรธพระพึ่งได้ถูกจุดไปจุดสูงสุด และความผิดพลาดเพียงเล็กน้อยในส่วนของเขาอาจทำให้มันกระจายออกมาถ้าที่เกิดขึ้น พระพึ่งจะแน่นอนวิ่งหนีอีกครั้ง และที่ไม่พอดี ด้วยแผนเมงเฮา“It’s all the fault of that bastard parrot. It ruined my big plan.” He sighed as he neared the border region of the island. He decided to slow down a bit, but when he did, the land beneath him would quake and the nearby mountains would collapse.Meng Hao smiled bitterly and then continued to speed along. Soon, he saw the sea off in the distance, as well as the last Cultivator city of Saint’s Island. Right now it was day, and the city should have been bustling with noise and excitement, but instead, all the shops were closed.“Patriarch turtle, you’ve pushed me into a corner!” cursed Meng Hao inwardly. He clenched his teeth and then suddenly stopped in mid-air. His eyes began to glow with an intense light, and his expression was incredibly grim.The look on his face caused Patriarch Reliance’s fuming heart to suddenly begin to thump.“I’ve been hiding in this ancient palace for years,” he thought, “completely cut off from anything to do with the Demon Sealers. He shouldn’t be able to sense me…. Not good, not good! Maybe what I did just now was too obvious! When you add in the fact that I couldn’t control my temper, maybe the little bastard saw through it all!!”Meng Hao looked around, his face grim. Finally, he spoke in a cold voice: “I’m not sure which member of the senior generation in this place doesn’t want Meng Hao to stick around. Fine, I’m leaving!”Complete silence was the only response.When Patriarch Reliance heard Meng Hao’s words, he immediately heaved a sigh of relief.“So, he doesn’t know I’m here. He actually thinks I’m someone else. Alright, that will do.”Meng Hao glanced around before his gaze finally came to rest on the city up ahead. He lifted his hand up and pointed at it.“However, I’m lacking in Spirit Stones, and happen to have a random assortment of magical items in my bag of holding. I’ll sell them in this city, and as soon as I’m finished, I’ll leave this place!” With that, Meng Hao flicked his sleeve and headed toward the city.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในท่ามกลางการต่อสู้ของเขาที่เขากระทืบเท้าของเขาลง บังคับให้ตัวเองต้องทนทุกสิ่งที่ร่างกายของเขาสั่นสะท้านและหัวของเขาดูเหมือนจะระเบิด เห็นได้ชัดว่ายับยั้งชั่งใจของเขาได้มาถึงขีด จำกัด มาก. พระสังฆราชพึ่งจะรู้สึกสุดจะพรรณนาไฟเผาไหม้ภายในของเขา เขารู้สึกราวกับว่าเขาได้ไปหาคนที่จะตีขึ้นเพื่อระบายความโกรธและความโกรธพิษที่โหมกระหน่ำในหัวใจของเขา. ในขณะที่เขาบังคับตัวเองจะยังคงเป็นผู้ป่วย, เกาะเซนต์หยุดตัวสั่นและทะเลกลับไปสงบ เม้งเฮากลายเป็นลำแสงที่ยิงผ่านอากาศ ใบหน้าของเขาไม่น่าดู แต่บาดเจ็บภายในของเขาได้ในขณะนี้การรักษาในอัตราที่รวดเร็วอย่างน่างงงวย. ในเวลาที่จะใช้เวลาธูปจะเผาไหม้ทุกรูขุมขนบนร่างกายเม้งเฮาดูเหมือนจะได้เปิด ได้รับบาดเจ็บภายในของเขาได้รับการเยียวยาและความหนาวเย็นที่รุนแรงรีบวิ่งออกมาจากผิวของเขาไปในอากาศเปลี่ยนเป็นเกล็ดหิมะสีดำที่ลอยอยู่ในอากาศ. เม้งเฮาเอาลมหายใจลึกและเพิ่มความเร็วของเขา จิตใจของเขาปั่นด้วยความคิดที่นับไม่ถ้วนในขณะที่เขาพยายามที่จะเกิดขึ้นกับเหตุผลมากขึ้นที่จะอยู่บนเกาะ แต่เขารู้ว่าโกรธสังฆราชพึ่งได้รับการพลุ่งขึ้นไปยังจุดสูงสุดของตนและผิดพลาดน้อยที่สุดในส่วนของเขาอาจก่อให้เกิดการระเบิดออก. หากที่เกิดขึ้นสังฆราชพึ่งแน่นอนจะวิ่งหนีไปอีกครั้งและที่ไม่พอดีกับเม้งเฮาส์ วางแผน. "มันเป็นความผิดของนกแก้วไอ้ว่า มันทำลายแผนใหญ่ของฉัน. "เขาถอนหายใจในขณะที่เขาเข้าใกล้พื้นที่ชายแดนของเกาะ เขาจึงตัดสินใจที่จะชะลอตัวลงเล็กน้อย แต่เมื่อเขาได้ที่ดินใต้เขาจะสั่นสะเทือนและภูเขาใกล้เคียงจะยุบ. เม้งเฮายิ้มอย่างขมขื่นและจากนั้นยังคงแล่นไปตามแนว เร็ว ๆ นี้เขาเห็นทะเลอยู่ห่างออกเช่นเดียวกับเมือง Cultivator สุดท้ายของเกาะเซนต์ ตอนนี้มันเป็นวันและเมืองควรจะได้รับคึกคักกับเสียงและความตื่นเต้น แต่แทนที่จะ, ร้านค้าทั้งหมดถูกปิด. "พระสังฆราชเต่าคุณได้ผลักฉันเข้าไปในมุม!" สาปแช่งเม้งเฮาใจ เขากำแน่นฟันของเขาแล้วก็หยุดอยู่กลางอากาศ ดวงตาของเขาเริ่มที่จะเรืองแสงด้วยไฟที่รุนแรงและการแสดงออกของเขาเป็นอย่างเหลือเชื่อน่ากลัว. รูปลักษณ์บนใบหน้าของเขาที่เกิดจากหัวใจไอสังฆราชพึ่งไปจู่ ๆ ก็เริ่มที่จะกระหน่ำ. "ฉันได้รับการซ่อนตัวอยู่ในพระราชวังโบราณนี้มานานหลายปี" เขาคิดว่า "ตัดสมบูรณ์ออกจากสิ่งที่จะทำอย่างไรกับปีศาจครั่ง เขาไม่ควรจะสามารถรู้สึกถึงฉัน ... ไม่ดีไม่ดี! บางทีสิ่งที่ฉันได้เพียงแค่ตอนนี้ก็เห็นได้ชัดมากเกินไป! เมื่อคุณเพิ่มในความเป็นจริงที่ฉันไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของฉันอาจจะเป็นไอ้เล็ก ๆ น้อย ๆ เห็นผ่านมันทั้งหมด !! " เม้งเฮามองไปรอบ ๆ ใบหน้าของเขาที่น่ากลัว ในที่สุดเขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็น: "ผมไม่แน่ใจว่าสมาชิกของรุ่นอาวุโสในสถานที่แห่งนี้ไม่ต้องการเม้งเฮาจะติดรอบ ดีฉันออก! " เงียบสมบูรณ์เป็นเพียงการตอบสนอง. เมื่อพระสังฆราชพึ่งได้ยินถ้อยคำเม้ง Hao ของเขาทันที heaved ถอนหายใจด้วยความโล่งอก. " ดังนั้นเขาไม่ทราบว่าฉันอยู่ที่นี่ อันที่จริงเขาคิดว่าฉันคนอื่น เอาล่ะที่จะทำ. " เม้งเฮาชำเลืองมองไปรอบ ๆ ก่อนที่เขาจ้องมองที่สุดก็มาถึงส่วนที่เหลือในเมืองขึ้นข้างหน้า เขายกขึ้นมือของเขาและชี้ไปที่มัน. "อย่างไรก็ตามผมขาดวิญญาณก้อนหินและเกิดขึ้นจะมีการแบ่งประเภทแบบสุ่มของรายการที่มีมนต์ขลังในกระเป๋าของฉันในการถือครอง ฉันจะขายพวกเขาในเมืองนี้และเร็วที่สุดเท่าที่ฉันเสร็จแล้วฉันจะออกจากสถานที่แห่งนี้! "กับที่เม้งเฮาสะบัดแขนเสื้อของเขาและมุ่งหน้าไปยังเมืองนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในท่ามกลางการต่อสู้ เขาก้าวเท้าลง บังคับให้ตัวเอง อดทนทุกอย่าง ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน และหัวเหมือนจะระเบิด ชัดเจน , ความยับยั้งชั่งใจของเขาได้ถึงขอบเขตของมันมากท่านพึ่งจะรู้สึกว่าไฟไหม้ คลุมเครือในตัวของเค้า เขารู้สึกเหมือนเขาได้หาคนซ้อมเพื่อระบายความโกรธและความโกรธที่ผ่านพ้นพิษในจิตใจของเขาเขาบังคับให้ตัวเองต้องอดทน เกาะเซนต์หยุดสั่น และทะเลกลับสู่ความสงบ เมิ่งฮ่าวกลายเป็นลำแสงที่พุ่งผ่านอากาศ ใบหน้าของเขาถูกน่าดู แต่เขาได้รับบาดเจ็บภายใน ตอนนี้การรักษาในอัตราที่รวดเร็วอย่างน่างงงวย .ในเวลาหนึ่งก้านธูปไหม้ ทุกรูขุมขนบนร่างกายของ เมิ่งฮ่าว ดูเหมือนจะเปิดได้ อาการบาดเจ็บภายในของเค้าก็หาย และความหนาวเย็นรุนแรงวิ่งออกผ่านผิวของเขาเข้าไปในอากาศ เปลี่ยนเป็นสะเก็ดสีดำหิมะที่ลอยในอากาศเมิ่งเฮ่าสูดหายใจเข้าลึกๆ และเพิ่มความเร็ว จิตใจของเขาปั่นกับความคิดที่นับไม่ถ้วน เขาพยายามมาด้วยเหตุผลมากขึ้นที่จะพักบนเกาะ อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่าท่านพึ่งความโกรธได้พลุ่งขึ้นถึงจุดสูงสุด และความผิดพลาดในส่วนของเขาอาจทำให้มันระเบิดออกถ้ามันเกิดขึ้น ท่านพึ่งจะหนีอีก และไม่เหมาะกับเมิงเฮา แผน" ทั้งหมดมันเป็นความผิดของไอ้นกแก้ว มันทำลายแผนการของฉัน . " เขาถอนหายใจในขณะที่เขาอยู่ใกล้ชายแดนภาคตะวันออกของเกาะ เขาตัดสินใจที่จะชะลอตัวลงเล็กน้อย แต่เมื่อเขาทำสำเร็จ เขาจะเกิดแผ่นดินไหวและแผ่นดินใต้ภูเขาในบริเวณใกล้เคียง จะยุบเมิ่งเฮ่ายิ้มอย่างขมขื่นแล้วอย่างต่อเนื่องเพื่อให้เร็วขึ้น เร็ว ๆ นี้ เขาได้เห็นทะเลไปไกล รวมทั้งเมื่อมีเมืองของเกาะเซนต์ . ตอนนี้เป็นวันและเมืองน่าจะคึกคักด้วยเสียงและความตื่นเต้น แต่ร้านก็ปิด" ท่านเต่า เธอผลักฉันเข้าไปในมุม " ด่าเมิ่งฮ่าวอยู่ในใจ เขากำฟันของเขาและจากนั้นก็หยุดอยู่กลางอากาศ สายตาของเขาเริ่มที่จะเรืองแสงด้วยแสงที่รุนแรง และการแสดงออกของเขาอย่างน่ากลัวใบหน้าของเขาทำให้ประมุข 10 ไอหัวใจก็เริ่มเต้น ." ฉันซ่อนอยู่ในพระราชวังที่เก่าแก่มานานหลายปี " เขาคิด " ตัดขาดกันจากอะไรกับปีศาจ sealers . เขาไม่ควรรู้ว่าฉัน . . . . . . . ไม่ดี ไม่ดี บางที สิ่งที่ฉันทำอยู่ตอนนี้ มันชัดเจนเกินไป เมื่อคุณเพิ่มในข้อเท็จจริงที่ว่า ผมไม่สามารถควบคุมอารมณ์ บางที ไอ้เด็กบ้า เห็นผ่านมันทั้งหมด ! ! "เมิ่งฮ่าวมองไปรอบๆ ใบหน้าเคร่งขรึมของเขา ในที่สุดเขาก็พูดด้วยเสียงเย็น " ผมไม่แน่ใจว่าสมาชิกรุ่นอาวุโสในสถานที่นี้ ไม่อยากให้เมิงเฮาติดอยู่รอบๆ ก็ได้ ฉันไปล่ะ "ความเงียบที่สมบูรณ์คือการตอบสนองเท่านั้นเมื่อประมุขพึ่งได้ยินคำเหม็ง เฮาเขาทันที heaved ถอนหายใจโล่งอก" ดังนั้น เค้าไม่รู้ว่าผมมาที่นี่ จริงๆแล้ว เขาคิดว่าฉันเป็นคนอื่น เอาล่ะ นั่นจะทำ . "เมิ่งฮ่าวมองไปรอบๆ ก่อนที่สายตาของเขาในที่สุดก็มาพักผ่อนในเมืองข้างหน้า เขายกมือขึ้นและชี้ที่" อย่างไรก็ตาม ผมขาดจิตวิญญาณของหินและมีการแบ่งประเภทแบบสุ่มของรายการขลังในกระเป๋าถือ ผมจะขายพวกเขาในเมืองนี้ และทันทีที่เสร็จงาน ผมจะออกไปจากที่นี่ ! " กับ เมิ่งฮ่าวสะบัดแขนของเขาและมุ่งหน้าไปที่เมือง