From the sleeve of his clothes, Jue

From the sleeve of his clothes, Jue Yu took out a small light greenish blue colored pill. He fed it to the Blind Concubine. Not even an hour later, as expected, the coughing and vomiting had stopped. Soon after that, he calmly checked the Blind Concubine’s pulse, then carried out the acupuncture.

Xiao Bao stood by the side, he felt that this person’s acupuncture technique was unusual. Compared to that of the formal Imperial Physicians’ method, it was substantially different. Especially the way he twisted and rotated the acupuncture needles, and the way he lifted and stuck in the needles. He had never seen that kind of method anywhere.

Xiao Bao waited until the acupuncture had done, then busily stepped forward to ask: “Do you need me to get the medicine? I will immediately go and get it.”

Jue Yu casually said: “Don’t need to get the medicine.”

Xiao Bao was baffled: “Don’t need to get the medicine??”

Jue Yu pointed at the bed: “Do you think this kind of body can still receive that kind of medicine?”

Xiao Bao fell silent and speechless.

“It was not strange at all that he vomited whatever he ate, if he didn’t vomit, that would be a wonder.” Jue Yu took out from his sleeve a red sandalwood wooden box and gave it to Xiao Bao, “From now, every morning and night, feed him one. His food and drink must be light. The him right now has difficulty in chewing and swallowing the food. He could only take porridge, vegetables, and noodles. Be sure to remember to pulverize it all before giving it to him.”

Xiao Bao quickly replied: “I have kept it in my mind.”

Under this kind of medical treatment, his condition had turned very much for the better. He recovered and regained his consciousness; also he could already open his mouth to speak.

Xiao Bao of course very happy, but also couldn’t help but feel bitter whenever he was reminded about his critical illness: “Master, you have to endure this stage of illness, even your hair became dull and dried up.”

The Blind Concubine with his soft voice consoled him: “Wait until I am totally well, it will go back to normal.”

Jue Yu raised the curtain and entered the room: “If you can keep your life, here, I have a plenty of prescriptions to grow your hair back.” At the same time, he loosened up his long hair, rushing down like splashing water all the way to his ankle, contrasting his red clothes and his white as snow skin. Beautiful to the utmost.

The Blind Concubine gently said: “It will be good.” With his hoarse voice.

Jue Yu said again: “Your body has a lot of problems to begin with, yet, there were still more problems that one by one came to burden you. Let’s just see if you will be able to live until that day.”

Xiao Bao busily said in haste: “Master certainly will be able too; Master will live a long life for hundreds of years.”

The Blind Concubine sadly laughed, “Stupid kid.” His eyes were wet and a flash of misery was in them.

Jue Yu told him: “After all, it is your own body, you have to take good care of yourself.”

The Blind Concubine slightly nodded, then he asked: “Why did you come?”

Jue Yu laughed for a while, “Originally, I didn’t come for you. But who would have thought, I have received favor at a little cost. I even get a slavery deed. I didn’t make this trip in vain.”

The Blind Concubine curiously asked: “Oh? Tell me, let me hear about it.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จากแขนของเสื้อผ้าของเขา Jue Yu เอาออกขนาดเล็กสีเขียวสีน้ำเงินสียา เขาเลี้ยงมันให้นางสนมคนตาบอด ไม่ได้ชั่วโมงต่อมา ตามที่คาดไว้ ไอและอาเจียนหยุด หลังจากนั้น เขาสงบตรวจสอบชีพจรของนางสนมคนตาบอด จาก นั้นดำเนินการฝังเข็มเสี่ยวเปายืนข้าง เขารู้สึกว่า เทคนิคฝังเข็มคนนี้ผิดปกติ เมื่อเปรียบเทียบกับวิธีของแพทย์อิมพีเรียลอย่างเป็นทางการ มันก็แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งวิธีเขาบิด และหมุนเข็มฝังเข็ม และวิธีการเขายกขึ้น และติดอยู่ในเข็ม เขาไม่เคยเห็นแบบของวิธีการทุกเสี่ยวเปารอจนกระทั่งการฝังเข็มได้ทำ จาก นั้นยุ่งก้าวไปข้างหน้าเพื่อสอบถาม: "คุณต้องฉันยาได้หรือไม่ ฉันจะทันทีไป และได้รับมัน"Jue Yu ตั้งใจกล่าวว่า: "ไม่ต้องการได้รับยา"เสี่ยวเปาก็งงงัน: "ไม่จำเป็นต้องได้รับยา??"Jue Yu ชี้ไปที่เตียง: "คุณคิดว่า ร่างกายชนิดนี้ยังคงสามารถได้รับยาชนิดนั้นหรือไม่"เสี่ยวเปาตกเงียบ และพูด"ก็ไม่แปลกเลยที่เขาอาเจียนครับสิ่งที่เขากิน ถ้าเขาไม่ได้อาเจียน ที่จะแปลกใจ" Jue Yu เอาออกจากแขนของเขากล่องไม้จันทน์แดง และมอบให้กับเสี่ยวเปา "จากตอนนี้ ทุกเช้า และกลาง คืน อาหารเขาหนึ่ง อาหารและเครื่องดื่มของเขาต้องแสง เขาตอนนี้มีความยากลำบากในการเคี้ยว และกลืนอาหาร เขาอาจใช้ต้ม ผัก และบะหมี่เท่านั้น ต้องจำป่นทั้งหมดก่อนที่จะให้เขา"เสี่ยวเปาตอบกลับอย่างรวดเร็ว: "ฉันได้เก็บมันในใจของฉัน"ภายใต้ชนิดของการรักษาพยาบาล สภาพของเขาหันมากให้ดี เขากู้คืน และคืนสติของเขา นอกจากนี้ เขาสามารถเปิดปากพูดแล้วเสี่ยวเปาของหลักสูตรมีความสุขมาก แต่ยังไม่สามารถช่วย แต่ขมขื่นทุกครั้งที่เขานึกถึงเกี่ยวกับโรคร้ายแรงของเขา: "โท คุณมีเยื้อระยะนี้เจ็บป่วย แม้ผมของคุณกลายเป็นหมอง และแห้ง"นางสนมตาบอดกับเสียงนุ่ม ๆ ของเขา consoled เขา: "รอจนกว่าผมดีทั้งหมด มันจะไปกลับเป็นปกติ"อู Jue ยกม่าน และใส่ห้อง: "หากคุณสามารถทำให้ชีวิตของคุณ ที่นี่ ฉันมียาปลูกผมของคุณกลับมากมาย" ในเวลาเดียวกัน เขาหลวมขึ้นเขาผมยาว วิ่งลงเช่นหยดน้ำจนถึงข้อเท้าของเขา ตัดเสื้อผ้าของเขาสีแดงและสีขาวของเขาเป็นผิวหิมะ สวยงามมากที่สุดนางสนมตาบอดเบา ๆ กล่าวว่า: "มันจะดี" มีเสียงแหบของเขาJue Yu กล่าวอีก: "ร่างกายของคุณมีปัญหามากกับ ยัง มียังปัญหาหนึ่งมาช่วยลดภาระของคุณ ขอเพียงได้ถ้าคุณจะสามารถอยู่จนถึงวันที่"เสี่ยวเปากล่าวว่า ยุ่งอุตลุด: "ต้นแบบแน่นอนจะสามารถเกินไป หลักจะมีชีวิตยาวนานหลายร้อยปี"นางสนมตาบอดหัวเราะเศร้า "โง่เด็ก" ตาเปียก และแฟลชของทุกข์ในพวกเขาJue Yu บอกเขา: ",มันเป็นร่างกายของคุณเอง คุณจะต้องดูแลตัวเอง"นางสนมตาบอดเลยต้องเล็กน้อย แล้วเขาถาม: "ทำไมคุณมาไหน"Jue Yu หัวเราะครู่ "แต่เดิม ฉันไม่มาสำหรับคุณ แต่ใครจะ คิด ได้รับความโปรดปรานที่ต้นทุนน้อย ได้รับเอกสารสัญญาทาส ไม่ได้เดินทางนี้เปล่า ๆ "นางสนมตาบอดถามซอกแซก: "โอ้ บอก ให้ฉันได้ยินเกี่ยวกับมัน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จากแขนของเสื้อผ้าของเขาจือยูเอาออกเล็ก ๆ แสงสีเขียวสีฟ้าสียา เขาเลี้ยงมันเพื่อคนตาบอดเมียน้อย ไม่ได้หนึ่งชั่วโมงต่อมาเป็นไปตามคาดไอและอาเจียนได้หยุด หลังจากนั้นไม่นานเขาใจเย็นตรวจสอบชีพจรคนตาบอดเมียน้อยแล้วดำเนินการฝังเข็ม. เสี่ยวเปายืนอยู่ข้างเขารู้สึกว่าเทคนิคการฝังเข็มของบุคคลนี้เป็นเรื่องผิดปกติ เมื่อเทียบกับวิธีการทางการแพทย์อิมพีเรียล 'มันแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งวิธีที่เขาบิดและหมุนเข็มและวิธีการที่เขายกขึ้นและติดอยู่ในเข็ม เขาไม่เคยเห็นชนิดของวิธีการที่ทุกที่. เสี่ยวเปารอจนกว่าการฝังเข็มได้ทำแล้วยุ่งก้าวไปข้างหน้าเพื่อถาม: "คุณไม่จำเป็นต้องให้ฉันได้รับยาหรือไม่? ฉันทันทีจะไปและได้รับมัน ". จือยูลวกกล่าวว่า:" ไม่จำเป็นต้องได้รับยา ". เสี่ยวเปางงงัน:" ไม่จำเป็นต้องได้รับยา ?? " จือยูชี้ไปที่เตียง" คุณคิดว่าชนิดของร่างกายนี้ยังคงได้รับชนิดของยาที่? " เสี่ยวเปาเงียบและพูด. " มันไม่แปลกที่ทุกคนว่าเขาอาเจียนสิ่งที่เขากินถ้าเขาไม่ได้อาเจียนที่จะสงสัย "จือยูเอาออกจากแขนของเขาจันทน์สีแดงกล่องไม้และมอบมันให้กับเสี่ยวเปา" จากนี้ไปทุกเช้าและก่อนนอนให้อาหารเขาหนึ่ง อาหารและเครื่องดื่มของเขาจะต้องมีแสงสว่าง เขาในขณะนี้มีความยากลำบากในการเคี้ยวและการกลืนอาหาร เขาเพียง แต่อาจจะใช้เวลาโจ๊กผักและก๋วยเตี๋ยว . ให้แน่ใจว่าจะจำที่จะขยี้มันทั้งหมดก่อนที่จะให้แก่เขา " เสี่ยวเปาได้อย่างรวดเร็วตอบ:". ฉันได้เก็บมันไว้ในใจของฉัน " ภายใต้ชนิดของการรักษาทางการแพทย์นี้สภาพของเขาได้หันมากสำหรับการที่ดีกว่า เขาจะหายและฟื้นคืนสติของเขา; นอกจากนี้ยังมีเขาอยู่แล้วสามารถเปิดปากของเขาที่จะพูด. เสี่ยวเปาของหลักสูตรมีความสุขมาก แต่ยังไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกขมเมื่อใดก็ตามที่เขาได้รับการแจ้งเตือนเกี่ยวกับการเจ็บป่วยที่สำคัญเขา: "โทคุณต้องทนกับขั้นตอนของการเจ็บป่วยนี้แม้ผมของคุณ . กลายเป็นหมองคล้ำและแห้งขึ้น " คนตาบอดเมียน้อยด้วยเสียงนุ่ม ๆ ของเขาปลอบโยนเขา:". รอจนกว่าฉันโดยสิ้นเชิงดีก็จะกลับไปสู่ภาวะปกติ " จือหยูยกม่านและเข้ามาในห้อง:" ถ้าคุณสามารถให้ชีวิตของคุณ ที่นี่ผมมีความอุดมสมบูรณ์ของใบสั่งยาเพื่อปลูกผมของคุณกลับมา. "ในเวลาเดียวกันเขาหลวมขึ้นผมยาวของเขาวิ่งลงเช่นสาดน้ำไปตลอดทางจนถึงข้อเท้าของเขาตัดกันเสื้อผ้าสีแดงของเขาและสีขาวของเขาเป็นผิวหิมะ . . สวยอย่างถึงที่สุดคนตาบอดเมียน้อยเบา ๆ กล่าวว่า "มันจะดี." ด้วยเสียงแหบแห้งของเขา. จือหยูกล่าวอีกครั้ง: "ร่างกายของคุณมีปัญหามากจะเริ่มต้นด้วย แต่ยังมีปัญหาอื่น ๆ ที่หนึ่งโดย ใครมาเป็นภาระคุณ . ขอเพียงดูว่าคุณจะสามารถที่จะมีชีวิตอยู่จนถึงวันที่ " เสี่ยวเปายุ่งกล่าวว่าในความเร่งรีบ:" Master แน่นอนจะสามารถเกินไป ปริญญาโทจะมีชีวิตที่ยาวหลายร้อยปี ". คนตาบอดเมียน้อยเศร้าหัวเราะ" เด็กโง่ "ดวงตาของเขาเปียกและแฟลชจากความทุกข์ยากอยู่ในตัวเขา.. จือหยูบอกเขาว่า:" หลังจากทั้งหมดมันเป็นร่างกายของคุณเอง คุณจะต้องดูแลที่ดีของตัวเอง ". คนตาบอดเมียน้อยเล็กน้อยพยักหน้าแล้วเขาถามว่า" ทำไมคุณถึงมา "? จือยูหัวเราะในขณะที่" เดิมผมไม่ได้มาหาคุณ แต่ใครจะมีความคิดผมได้รับความโปรดปรานที่ค่าใช้จ่ายน้อย ฉันได้รับโฉนดเป็นทาส ฉันไม่ได้ทำให้การเดินทางครั้งนี้ในไร้สาระ ". นางสนมคนตาบอดถามซอกแซก:" โอ้? บอกฉันให้ฉันได้ยินเกี่ยวกับมัน. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จากแขนเสื้อของเสื้อผ้าของเขา จู ยู เอาแสงเล็กๆ สีฟ้าอมเขียว สีเม็ด เขาโยนให้สนม ตาบอด ไม่ถึงชั่วโมงต่อมา เป็นไปตามคาด ไอ และอาเจียน หยุด หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ค่อยๆ ตรวจชีพจรของเจ้าจอมตาบอด แล้วศึกษาจากการฝังเข็มเสี่ยวเปายืนอยู่ข้างๆ เขารู้สึกว่าเทคนิคการฝังเข็มเป็นคนที่ผิดปกติ เมื่อเทียบกับของทางการแพทย์หลวง วิธีการมันแตกต่างอย่างมาก โดยเฉพาะเวลาที่เขาบิดและหมุนการฝังเข็มเข็มและวิธีการที่เขายกและติดอยู่ในเข็ม เขาไม่เคยเห็นวิธีนั้นก็ได้เสี่ยวเปารอจนฝังเข็มได้ แล้วไขว่ก้าวไปข้างหน้าเพื่อถาม : " คุณต้องการให้ฉันเอายา ผมจะรีบกลับไปเอา "จู ยู ก็กล่าวว่า " ไม่ต้องรับยา " .เสี่ยวเปากำลังงงงัน : " ไม่ต้องรับยา ? "จู ยู ชี้ที่เตียง " คุณคิดว่าชนิดของร่างกายยังสามารถได้รับชนิดของยา "เสี่ยวเปาก็อึ้งและพูดไม่ออก" มันก็ไม่แปลกเลยที่เขาจะอาเจียนอะไรเค้ากิน เค้าก็อ้วกเลย ที่จะสงสัยว่า " จู ยู ก็ออกมาจากแขนเสื้อสีแดง ไม้จันทน์ ไม้กล่องและให้เสี่ยวเปา " จากนี้ไปทุกเช้าและกลางคืน ให้อาหารเขา อาหารและเครื่องดื่มต้องแสง ตอนนี้เขามีปัญหาในการเคี้ยวและกลืนอาหาร เขาอาจจะเอาข้าวต้มผักและก๋วยเตี๋ยว ให้แน่ใจว่าจำที่จะยิงมันทั้งหมดก่อนที่จะให้เขา " .เสี่ยวเปารีบตอบว่า " ข้าเก็บมันอยู่ในใจเสมอภายใต้ชนิดของการรักษาทางการแพทย์ อาการของเขาได้เปลี่ยนมากในทางที่ดีขึ้น เขากู้คืนและสติของเขา เขาจะได้อ้าปากพูดเสี่ยวเปาแน่นอน มีความสุขมาก แต่ยังไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกว่าขม เมื่อใดก็ตามที่เขาถูกเตือนเกี่ยวกับการเจ็บป่วยที่สำคัญของเขา : " อาจารย์ คุณต้องอดทนขั้นเจ็บป่วย แม้ผมกลายเป็นทึบ และแห้งขึ้น .นางสนมตาบอดด้วยเสียงของเขานุ่มปลอบโยนเขา : " รอจนกว่าฉันมันก็จะกลับไปเป็นปกติจู ยู ยกผ้าม่านและเข้าห้อง : " ถ้าคุณสามารถทำให้ชีวิตของคุณ ที่นี่ผมได้มากมายเกี่ยวการปลูกผมของคุณกลับ . " ในเวลาเดียวกัน เขาปล่อยผมยาวของเขาวิ่งลงสาดน้ำตลอดทางถึงข้อเท้าของเขา ตัดกับเสื้อสีแดงของเขาและเขาขาว ผิวขาวเหมือนหิมะ ที่สวยงามที่สุดนางสนมตาบอดเบาๆว่า " มันจะดี " ด้วยเสียงที่แหบแห้งของมันจู ยู กล่าวอีกว่า : " ร่างกายของคุณมีปัญหามากมายที่จะเริ่มต้นด้วย แต่ยังคงมีอีกปัญหาหนึ่งโดยหนึ่งมาทำร้ายคุณ ลองดูว่าคุณจะสามารถอยู่จนถึงวันนั้น "เสี่ยวเปาๆ บอกว่า " อาจารย์รีบอย่างแน่นอนจะสามารถเกินไป ท่านจะอายุยืนนับร้อยปีคนตาบอด สนม เศร้า หัวเราะ " เด็กโง่ " ดวงตาของเขาเปียกและแฟลชของความทุกข์ยากอยู่ในพวกเขาจู ยู บอกเขาว่า : " หลังจากทั้งหมดมันเป็นร่างกายของคุณเอง คุณต้องดูแลตัวเอง "คนตาบอด สนม เล็กน้อย พยักหน้า แล้วเขาก็ถามว่า " ทำไมคุณถึงมาที่นี่ ? "จู ยู ก็หัวเราะ สักพัก " ตอนแรกผมไม่ได้มาหาคุณ แต่ใครจะคิดว่า ผมได้รับความโปรดปรานที่ค่าใช้จ่ายเล็ก ๆน้อย ๆ ฉันไม่ได้เป็นทาสจริงๆ ฉันไม่ได้ทำให้การเดินทางครั้งนี้ในการเรียน "คนตาบอด สนม ซอกแซกถาม : " โอ้ บอกกับฉันให้ฉันได้ยินเกี่ยวกับมัน . "