The remainder of the fraction b2 mm

The remainder of the fraction b2 mm was used to determine soil
organic carbon (SOC), soil organic nitrogen (SON), and soil organic
phosphorous (SOP) following Walkey (1947), Bremner (1996), and
Kuo (1996), respectively. The resulting mean percent SOC and SON for
each land use type were converted to C and N storage in grams per
square meter using the area and depth of the soil sample and the
mean bulk density.
Long-term soil erosion rates were estimated using two radionuclides,
137Cs and 210Pbex. A representative fraction (b2 mm) of each
dry sample was placed in a plastic pot for more than 20 days to achieve
equilibrium conditions prior to analysis (Mizugaki et al., 2012; Pennock
and Appleby, 2010). Each sample was analyzed with a high-resolution
gamma-ray spectrometry system (GWL-120-15; ORTEC, Oak Ridge,
TN, USA) coupled with a multichannel analyzer (EG&G MCA7600;
SEIKO, Tokyo, Japan). The 137Cs and 210Pbex concentrations in Bq g−1
and Bq m−2 were calculated following Pennock and Appleby (2010).
In general, the continuous fallout of 210Pbex and the pulsed fallout of 137Cs are rapidly and strongly adsorbed by clay minerals and organic
matter, so the depth profile of Pb-210ex shows an exponential decline
with depth and most of the measured Pb-210ex is in the top few centimeters
(Wakiyama et al., 2010). Over time, however, the radionuclides
can be mixed within the soil profile by biological processes such as
earthworms or treethrow, or physical processes such as plowing or
terracing. For a given site the total inventory of 210Pbex and 137Cs will
only change due to radioactive decay if there is neither erosion
nor deposition (Zhang et al., 2006). While a complete inventory of
radionuclides requires sampling throughout the soil profile, the high

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนเหลือของ mm b2 เศษถูกใช้เพื่อกำหนดดินคาร์บอนอินทรีย์ (SOC), ดินอินทรีย์ไนโตรเจน (แม่ฮ่องสอน), และดินอินทรีย์phosphorous (SOP) ดังต่อไปนี้ Walkey (1947), Bremner (1996), และKuo (1996), ตามลำดับ การเกิดหมายถึง เปอร์เซ็นต์ SOC และบุตรสำหรับแต่ละประเภทการใช้ที่ดินได้แปลงเป็น C และ N เก็บในหน่วยกรัมต่อตารางเมตรใช้พื้นที่และความลึกของตัวอย่างดินและหมายถึง ความหนาแน่นจำนวนมากอัตราการกัดเซาะดินระยะยาวถูกประเมินโดยใช้กัมมันตภาพรังสี 2137Cs และ 210Pbex ส่วนพนักงาน (b2 mm) ของแต่ละตัวอย่างแห้งถูกวางลงในกระถางพลาสติกมากกว่า 20 วันเพื่อให้บรรลุเงื่อนไขสมดุลก่อนการวิเคราะห์ (Mizugaki et al., 2012 Pennockทางแอปเปิ้ล บี 2010) แต่ละตัวอย่างที่วิเคราะห์ มีความละเอียดสูงรังสีแกมมา spectrometry ระบบ (GWL 120 15 ORTEC โอ๊กริดจ์TN สหรัฐอเมริกา) ควบคู่กับการวิเคราะห์แบบที่ (EG และ G MCA7600SEIKO โตเกียว ญี่ปุ่น) ความเข้มข้น 137Cs และ 210Pbex ใน g−1 นโต้และมีคำนวณ m−2 นโต้ต่อ Pennock และแอปเปิ้ลบี (2010)ทั่วไป ออกมาเสียอย่างต่อเนื่องของ 210Pbex ออกมาเสียพัลของ 137Cs ใจและรวดเร็วอย่างยิ่ง adsorbed โดยแร่ดินเหนียว และอินทรีย์เรื่อง เพื่อค่าความลึกของ Pb 210ex แสดงการปฏิเสธเนนความลึกส่วนใหญ่วัด Pb 210ex เป็นด้านบนไม่กี่เซนติเมตร(Wakiyama et al., 2010) เวลาผ่านไป อย่างไรก็ตาม กัมมันตภาพรังสีสามารถผสมในโพรไฟล์ดินโดยกระบวนการทางชีวภาพเช่นไส้เดือน หรือ treethrow หรือกระบวนการทางกายภาพเช่นการไถนา หรือterracing สำหรับไซต์การกำหนดสินค้าคงคลังรวมของ 210Pbex 137Csเพียง เปลี่ยนแปลงเนื่องจากการสลายตัวของสารกัมมันตรังสีให้อนุภาคถ้าไม่พังทลายไม่สะสม (Zhang et al., 2006) ในขณะที่คงความสมบูรณ์กัมมันตภาพรังสีต้องสุ่มทั่วดินโพ สูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่วนที่เหลือของ b2 มมถูกใช้ในการตรวจสอบดิน
อินทรีย์คาร์บอน (SOC) ดินไนโตรเจนอินทรีย์ (SON) และดินอินทรีย์
ฟอสฟอรัส (SOP) ดังต่อไปนี้ Walkey (1947), Bremner (1996) และ
คุโอ (1996) ตามลำดับ . ที่เกิดขึ้นหมายถึง SOC และร้อยละ SON สำหรับ
แต่ละประเภทการใช้ที่ดินแปลงที่ C และการเก็บรักษาแบบ N in กรัมต่อ
ตารางเมตรโดยใช้พื้นที่และความลึกของตัวอย่างดินและ
ความหนาแน่นเฉลี่ย.
ดินระยะยาวอัตราการกัดเซาะประมาณใช้สองกัมมันตรังสี ,
137CS และ 210Pbex ส่วนที่เป็นตัวแทน (b2 มิลลิเมตร) แต่ละ
ตัวอย่างแห้งวางอยู่ในหม้อพลาสติกมานานกว่า 20 วันเพื่อให้บรรลุ
สภาวะสมดุลก่อนที่จะมีการวิเคราะห์ (Mizugaki, et al, 2012;. Pennock
และแอ็ปเปิ้ล, 2010) แต่ละตัวอย่างได้รับการวิเคราะห์ที่มีความละเอียดสูง
ระบบ spectrometry รังสีแกมมา (GWL-120-15; ORTEC, โอ๊กริดจ์,
TN, USA) ควบคู่ไปกับการวิเคราะห์หลายช่อง (EG & G MCA7600;
SEIKO, โตเกียว, ญี่ปุ่น) 137CS และความเข้มข้นใน 210Pbex Bq กรัม-1
และ Bq M-2 ต่อไปนี้จะถูกคำนวณ Pennock และแอ็ปเปิ้ล (2010).
โดยทั่วไปผลกระทบอย่างต่อเนื่องของ 210Pbex และผลกระทบของชีพจร 137CS จะดูดซับได้อย่างรวดเร็วและรุนแรงจากแร่ดินเหนียวและอินทรีย์
เรื่อง เพื่อให้รายละเอียดเชิงลึกของตะกั่ว 210ex แสดงให้เห็นถึงการลดลงของการชี้แจง
ที่มีความลึกและส่วนใหญ่ของวัด Pb-210ex อยู่ในไม่กี่เซนติเมตรด้านบน
(Wakiyama et al., 2010) เมื่อเวลาผ่านไป แต่ radionuclides
สามารถผสมในโปรไฟล์ของดินโดยกระบวนการทางชีวภาพเช่น
ไส้เดือนหรือ treethrow หรือกระบวนการทางกายภาพเช่นการไถหรือ
ลดหลั่น สำหรับเว็บไซต์ที่กำหนดสินค้าคงคลังรวมของ 210Pbex และ 137CS จะ
มีเพียงการเปลี่ยนแปลงเนื่องจากการสลายกัมมันตรังสีหากมีการพังทลายของค่า
หรือการสะสม (Zhang et al., 2006) ในขณะที่สินค้าคงคลังที่สมบูรณ์ของ
กัมมันตรังสีต้องสุ่มตัวอย่างทั่วละเอียดดินสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนที่เหลือของส่วน B2 อืมศึกษาดิน
อินทรีย์คาร์บอน ( ส ) , ดินอินทรีย์ไนโตรเจน ( ลูกชาย ) และอินทรีย์ฟอสฟอรัส
( SOP ) ต่อไปนี้ walkey ( 1947 ) , เบรมเนอร์ ( 1996 ) และ กัว
( 1996 ) ตามลำดับ ซึ่งหมายถึงเปอร์เซ็นต์ ส และลูกชายที่ใช้แต่ละชนิด
ที่ดินแปลง C และ N กระเป๋าในกรัมต่อตารางเมตรใช้พื้นที่
และความลึกของตัวอย่างดินและ
หมายถึงความหนาแน่น .
อัตราการชะล้างพังทลายดินในระยะยาวได้ประมาณการใช้สารกัมมันตรังสี และ 210pbex
2 , 137cs . แทนเศษส่วน ( 2 มม. ) ของแต่ละ
บริการตัวอย่างถูกวางไว้ในหม้อพลาสติกมากกว่า 20 วัน เพื่อให้บรรลุ
สภาวะสมดุลก่อนการวิเคราะห์ ( mizugaki et al . , 2012 ; และเพนเนิก
Appleby , 2010 ) แต่ละตัวอย่าง วิเคราะห์ข้อมูลที่มีความละเอียดสูง
ระบบวิเคราะห์สเปคตรัมรังสีแกมมา ( gwl-120-15 ; ortec Oak Ridge ,
TN USA ) คู่กับเครื่องวิเคราะห์หลายช่อง ( เช่น& mca7600 G ;
Seiko , โตเกียว , ญี่ปุ่น ) และที่ 137cs 210pbex ความเข้มข้น ( G − 1
( M และ− 2 ) คำนวณตามเพนเนิก และแอ็ปเปิ้ล ( 2553 ) .
ในทั่วไปผลกระทบต่อเนื่องของ 210pbex และผลกระทบของการ 137cs อย่างรวดเร็วและมีการดูดซับด้วยแร่ดินเหนียวและอินทรีย์
ก็ตาม ดังนั้นความลึกโปรไฟล์ของ pb-210ex แสดงชี้แจงปฏิเสธ
ที่มีความลึกและส่วนใหญ่ของวัด pb-210ex ในไม่กี่เซนติเมตรด้านบน
( wakiyama et al . , 2010 ) ตลอดเวลา อย่างไรก็ตาม สารกัมมันตรังสี
สามารถผสมในดิน โดยกระบวนการทางชีวภาพเช่น
ไส้เดือนหรือ treethrow หรือทางกายภาพกระบวนการเช่นการไถหรือ
terracing . สำหรับให้เว็บไซต์สินค้าคงคลังทั้งหมดของ 210pbex 137cs
เท่านั้นและจะเปลี่ยนจากการสลายตัวของสารกัมมันตรังสี ถ้าไม่มีการกัดเซาะ
หรือสะสม ( Zhang et al . , 2006 ) ในขณะที่สินค้าคงคลังที่สมบูรณ์ของ
นิวไคลด์กัมมันตรังสีต้องคนตลอดสูงโปรไฟล์ดิน