He looked thoughtfully out into the

He looked thoughtfully out into the windy rain. Finally, he flicked his sleeve to gather together the poison mist from within the Immortal’s Cave. It collected into the palm of his hand, after which he placed it into his bag of holding. Then, his body flickered as he moved off into the distance.

Several days later, Meng Hao hovered in mid-air, frowning. On his head, the meat jelly, transformed into a hat, was jabbering on and on. “Bullies. Three bullies. Meng Hao, you’re picking on me! You’ve taken advantage of my feelings. You’re taking advantage of my assistance….”

It had come out two days ago, relentlessly requesting bullies. However, out here in the western region of the Southern Domain, there were no Cultivators. They’d all left after the disappearance of the Dao Geyser. Meng Hao hadn’t been able to find any new bullies.

Therefore… the meat jelly was furious.

“How can you be so immoral, so wrong? It’s unconscionable…. My bullies! My three bullies!” The more it talked the more wronged it sounded.

Meng Hao coughed lightly. His face was unsightly, but after all those years, especially after his time in the Violet Fate Sect, he had gotten used to the meat jelly’s frequent harassment. Therefore, he simply allowed it to chatter on endlessly.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาดูพิถีพิถันออกมาเป็นสายฝนลมแรง ในที่สุด เขา flicked แขนเขาชุมนุมหมอกพิษจากภายในถ้ำของอมตะ มันถูกเก็บไว้ในมือของเขา หลังจากที่เขาวางมันลงในกระเป๋าของเขาของโฮลดิ้ง จากนั้น ร่างกายของเขา flickered เป็นเขาย้ายออกเป็นระยะทางหลายวันต่อมา เมงเฮาวนเวียนอยู่ในกลางอากาศ frowning บนหัวของเขา เยลลี่เนื้อ หมวก เปลี่ยนเป็น jabbering บน และบน "ผู้กลั่นแกล้ง สามผู้กลั่นแกล้ง เฮา เมง คุณกำลังรับของฉัน คุณได้ใช้ประโยชน์จากความรู้สึกของฉัน คุณได้ประโยชน์จากความช่วยเหลือของฉัน..."มันมีออกมาสองวันที่ผ่านมา ร้องขอผู้กลั่นแกล้งอย่างไม่ลดละ อย่างไรก็ตาม ที่นี่ในภาคตะวันตกของภาคใต้โดเมน มีเครื่องพรวนดินไม่ พวกเขามีเหลือทั้งหมดหลังจากการหายตัวไปของไกเซอร์ดาว เมงเฮาไม่ได้สามารถที่จะหาผู้กลั่นแกล้งใด ๆ ใหม่ดังนั้น...เจลลี่เนื้อโกรธมาก"คุณจะได้อย่างไรดังนั้นศีลธรรม ไม่ถูกต้อง มันเป็น unconscionable ... ผู้กลั่นแกล้งของฉัน ฉันสามผู้กลั่นแกล้ง" ยิ่งคุยน้อยมากมันไพเราะเฮา เมงไอเบา ๆ ใบหน้าของเขาก็ไม่น่าดู แต่หลังจากที่ทุกปี โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากเวลาของเขาในชะตากรรมนิกายม่วง เขาได้ใช้คุกคามบ่อยของเจลลี่เนื้อ ดังนั้น เขาก็อนุญาตให้ chatter บนไม่รู้จบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขามองความคิดออกไปในสายฝนลมแรง ในที่สุดเขาสะบัดแขนของเขาที่จะรวบรวมหมอกพิษจากภายในถ้ำเป็นอมตะของ มันเก็บเข้าฝ่ามือของเขาหลังจากที่เขาวางมันลงไปในกระเป๋าของเขาในการถือครอง จากนั้นร่างกายของเขา flickered ขณะที่เขาเดินออกไปไกล.

หลายวันต่อมาเม้งเฮาลอยอยู่กลางอากาศ, มุ่ย บนศีรษะของเขาวุ้นเนื้อกลายเป็นหมวกที่ได้รับการพูดรัวบนและบน "รังแก สามรังแก เม้งเฮาคุณยกกับฉัน! คุณได้รับประโยชน์จากความรู้สึกของฉัน คุณกำลังใช้ประโยชน์จากความช่วยเหลือของฉัน ... . "

มันออกมาสองวันที่ผ่านมาอย่างไม่ลดละขอรังแก แต่ออกจากที่นี่ในภูมิภาคตะวันตกของภาคใต้โดเมนไม่มีพรวน พวกเขาต้องการที่เหลือทั้งหมดหลังจากการหายตัวไปของดาวน้ำพุร้อน เม้ง Hao ไม่ได้รับสามารถที่จะหารังแกใหม่ ๆ .

ดังนั้น ... วุ้นเนื้อโกรธ.

"วิธีที่คุณสามารถจะผิดศีลธรรมเช่นนั้นผิดเหรอ? มันเหลือเกิน ... รังแกฉัน! สามรังแกฉัน! "มากขึ้นก็พูดคุยกันอธรรมมากขึ้นมันฟัง.

เม้งเฮาไอเบา ๆ ใบหน้าของเขาไม่น่าดู แต่หลังจากที่ทุกปีที่ผ่านมาโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากเวลาของเขาในสีม่วงโชคชะตานิกายเขาได้อากาศที่ใช้กับเนื้อวุ้นของการล่วงละเมิดบ่อย ดังนั้นเขาก็ปล่อยให้มันพูดพล่อยไม่รู้จบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาดูความคิดออกไปในสายฝนและลมแรง ในที่สุด เขาสะบัดแขนของเขาเพื่อรวบรวมพิษหมอกจากภายในถ้ำของอมตะ มันเก็บลงในฝ่ามือของเขา หลังจากนั้นเขาก็วางมันลงในถุงของตนไว้ แล้วร่างกายของเขาริบหรี่ลงเมื่อเขาย้ายไปไกลหลายวันต่อมา เมิ่งฮ่าวอยู่ในกลางอากาศ มุ่ย บนหัวของเขา เนื้อเยลลี่ กลายเป็นหมวกก็พูดรัวไม่หยุด " อันธพาล สามอันธพาล เมิ่งเฮ่า นายแกล้งฉัน ! คุณได้นำประโยชน์จากความรู้สึก คุณจะได้ประโยชน์จากความช่วยเหลือ . . . . . . . "มันออกมาเมื่อสองวันก่อน มุ่งมั่นขอรังแก แต่ที่นี่ในภาคตะวันตกของอาณาจักรทางใต้ ไม่มีเกษตรกร . พวกเขาทั้งหมดก็เหลือหลังจากการหายตัวไปของดาวน้ำพุร้อน . เมิ่งฮ่าวยังไม่ได้สามารถที่จะหาใด ๆใหม่ อันธพาลเพราะฉะนั้น . . . . . . เนื้อเจลลี่โกรธมาก" วิธีที่คุณสามารถจะผิดศีลธรรม , ผิด มันเหลือเกิน . . . . . . . รังแกฉัน ! อันธพาลสามคนของฉัน ! " ยิ่งพูดยิ่งผิดเป่าเมิ่งเฮ่ากระแอมเบา ๆ ใบหน้าของเขาถูกน่าดู แต่หลังจากปีเหล่านั้นทั้งหมด โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากเวลาของเขาในม่วงชะตากรรมพรรค เขาชินกับการคุกคามบ่อย เนื้อวุ้นของ ดังนั้น เขาก็อนุญาตให้คุยต่อไม่รู้จบ