Structural elements within the Carn

Structural elements within the Carnarvon Basin developed as a
result of Late Triassic to Early Jurassic rifting during large-scale supercontinent
fragmentation (e.g., Teichert, 1948; Konecki et al., 1958;
Arrington, 1966; Allen, 1972a, 1972b; Hocking et al., 1987). The dominant
structural architecture is controlled on the eastern margin by
continental-scale, terrane-bounding fault systems such as the Darling
fault system to the south and the North West Shelf Megashear
(NWMS) to the northeast (AGSO, 1994; Kennett and Abdullah, 2011)
(Fig. 1). The NWMS separates sedimentary rocks of the Westralia
Superbasin from Proterozoic Pilbara and Kimberley cratons and adjacent
orogenic terranes. The fault systems follow the extended margin
of western Australia and include a zone of late Neogene to Recent folding
and faulting referred to as theWestern Australia Shear Zone(WASZ)
(Whitney and Hengesh, 2013; Whitney et al., 2014; Whitney and
Hengesh, 2015). The WASZ comprises both onshore and offshore recently
reactivated structures along the formerly rifted margin including
well documented folds within the Cape Region (e.g., Malcolm et al.,
1991) (Fig. 2).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พัฒนาองค์ประกอบโครงสร้างภายในอ่างคาร์นาร์วอนเป็นเกิดของสาย Triassic rifting ช่วงจูราสสิระหว่างมหาทวีปขนาดใหญ่กระจายตัว (เช่น Teichert, 1948 Konecki et al., 1958Arrington, 1966 อัลเลน 1972a, 1972b Hocking et al., 1987) โดดเด่นสถาปัตยกรรมโครงสร้างควบคุมบนขอบด้านตะวันออกโดยระบบคอนติเนนตัลขนาด ขอบ terrane บกพร่องเช่นลิ้งข้อบกพร่องระบบ Megashear ชั้นตะวันตกเหนือและใต้(NWMS) (AGSO, 1994 อีสาน Kennett และอับดุลลอฮ 2011)(Fig. 1) NWMS การแยกหินตะกอนของ WestraliaSuperbasin จาก cratons ตัวเมืองเพิร์ท Proterozoic และคิมเบอร์ลีย์ และติดorogenic terranes ระบบบกพร่องตามหลักประกันเพิ่มเติมออสเตรเลียตะวันตกและโซนของยุคนีโอจีนสายการพับล่าสุดและเรียกว่า theWestern Zone(WASZ) แรงเฉือนออสเตรเลีย faulting(วิทนีย์และ Hengesh, 2013 วิทนีย์ et al., 2014 วิทนีย์ และHengesh, 2015) WASZ ประกอบด้วยทั้งบนบก และทะเลล่าสุดเรียกใช้โครงสร้างตามขอบ rifted เดิมรวมทั้งจัดดีพับในภูมิภาคแหลม (เช่น Malcolm et al.,1991) (fig. 2)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

องค์ประกอบโครงสร้างภายในไฮลุ่มน้ำพัฒนาเป็น
ผลมาจากการที่จะสาย Triassic ต้นจูราสสิ rifting ระหว่าง supercontinent ขนาดใหญ่
กระจายตัว (เช่น Teichert 1948. Konecki et al, 1958;
Arrington 1966; อัลเลน, 1972a, 1972b; et al, สาบ ., 1987) ที่โดดเด่น
ของสถาปัตยกรรมโครงสร้างถูกควบคุมบนขอบตะวันออกโดย
คอนติเนนระดับระบบความผิด Terrane-วิ่งเช่นดาร์ลิ่ง
ระบบความผิดทางทิศใต้และตะวันตกเฉียงเหนือของชั้นวาง Megashear
(NWMS) ไปทางทิศเหนือ (AGSO 1994; เนตและอับดุลลาห์ 2011)
(รูปที่ 1). NWMS แยกหินตะกอนของ Westralia
Superbasin จาก Proterozoic Pilbara และคิมเบอร์ลี cratons และอยู่ติด
orogenic terranes ระบบความผิดตามอัตรากำไรขั้นต้นขยาย
ของออสเตรเลียตะวันตกและรวมถึงโซนของสายการพับ Neogene ล่าสุด
และ faulting เรียกว่า theWestern ออสเตรเลียเฉือนโซน (WASZ)
(วิทนีย์และ Hengesh 2013. วิทนีย์, et al, 2014; วิทนีย์และ
Hengesh, 2015) WASZ ประกอบด้วยบนบกและในต่างประเทศเมื่อเร็ว ๆ นี้
เปิดใช้โครงสร้างตามแนวขอบ rifted เดิมรวมทั้ง
เอกสารที่ดีเท่าที่อยู่ในเขตเคป (เช่นมิลล์ส์ et al.,
1991) (รูปที่. 2)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

องค์ประกอบของโครงสร้างภายในอ่างคาร์นาร์วอน พัฒนาเป็น ผลของต้นปลายยุคไทรแอสซิก
Jurassic rifting ในระหว่างของมหาทวีป
ขนาดใหญ่ ( เช่น teichert 2491 ; konecki et al . , 1958 ;
Arrington 1966 ; อลัน 1972a 1972b ; ขาย , et al . , 1987 ) สถาปัตยกรรมโครงสร้างเด่น
ถูกควบคุมในภาคตะวันออกโดย
ขอบเกล็ดแบบคอนติเนนตอล ,TERRANE วิ่งผิดระบบ เช่น ที่รัก
ผิดระบบไปทางทิศใต้ทิศตะวันตกทิศเหนือชั้น megashear
( nwms ) ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ( agso , 1994 ; เคนเนตต์ และอับดุลลาห์ , 2011 )
( รูปที่ 1 ) การ nwms แยกหินตะกอนของ westralia
superbasin จากโพรเทอโรโซอิก และคิม พิลบารา cratons terranes ออโรเจนิกและติดกัน

ผิดระบบติดตามการขยายขอบ
ของออสเตรเลียตะวันตกและรวมถึงโซนปลายยุคนีโอจีน

พับล่าสุดและรอยเลื่อนของเปลือกโลกเรียกว่าตะวันตกออสเตรเลียเฉือนโซน ( wasz )
( วิทนีย์และ hengesh 2013 ; วิทนีย์ et al . , 2014 ; วิทนีย์และ
hengesh 2015 ) การ wasz ประกอบด้วยทั้งในประเทศและต่างประเทศ เมื่อเร็ว ๆ นี้ใช้โครงสร้างตามเดิม

ขอบ rifted รวมทั้งเอกสารดีเท่าภายในเคปภูมิภาค ( เช่นมัลคอล์ม et al . , 1991 )
( รูปที่ 2 )