“Is this your way of complaining to

“Is this your way of complaining to me?” Lu Tian Chen suddenly reached out to hold Tang Feng’s shoulder, not much expression could be seen on his face. “You are still alive right now and living better than before. If someone’s temperament could change this much just by drowning and lying in a hospital bed for a month, if someone who couldn’t speak a word of English could now speak English better than returnees from abroad, if someone could…change into what you’re like right now, then I don’t regret my decision the slightest bit.”

In one breath, Lu Tian Chen let out a long strand of words. Tang Feng, however, was somewhat shocked at what he’d just heard.

“There is one thing that I can assure you. Even if you agree yourself, I won’t ever send you to anyone again.” Lu Tian Chen’s lips lifted up in a smirk. He shook the can in his hand and continued, “Don’t forget, you belong to me as one of the Tian Chen Group’s future superstar.”

After leaving behind those words, Lu Tian Chen left with the can of beer still in his hand.

Tang Feng leaned beside the window by himself. Only after Lu Tian Chen had left did he break out into laughter. He shook his head helplessly. “Truly, there’s no one quite like Lu Tian Chen.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความคือนี้ทางของร้องให้ฉัน Lu Tian Chen ก็ถึงออกกุมไหล่ Tang ฮ นิพจน์ไม่มากอาจจะเห็นหน้า "คุณจะยังมีชีวิตอยู่และชีวิตที่ดีกว่าก่อน ถ้าอารมณ์ของบุคคลสามารถเปลี่ยนแปลง มากเพียงแค่ โดยการจมน้ำ และนอนอยู่ในเตียงโรงพยาบาลเดือน ถ้าคนที่ไม่สามารถพูดคำภาษาอังกฤษเดี๋ยวนี้พูด ภาษาอังกฤษดีกว่า returnees จากต่างประเทศ ถ้าคนไม่สามารถ...เปลี่ยนเป็นคุณเช่นที่อยู่ แล้วฉันไม่เสียใจฉันตัดสินใจนิด."ในหนึ่งลมหายใจ Lu Tian Chen ให้ออกนานสาระคำ ถังฮ อย่างไรก็ตาม ก็ค่อนข้างตกใจในสิ่งที่เขาเพิ่งได้ยิน"มีสิ่งหนึ่งที่ผมสามารถมั่นใจได้ แม้ว่าคุณยอมรับตัวเอง ฉันจะไม่เคยส่งคุณทุกคนอีก" ริมฝีปากของเฉิน Tian Lu ยกขึ้นในเกเร เขาส่ายสามารถในมือของเขา และยังคง "ไม่ เลิก คุณเป็นของฉันเป็นซุปเปอร์สตาร์ในอนาคตของ กลุ่มเฉินเทียนอย่างใดอย่างหนึ่ง"หลังจากทิ้งคำเหล่านั้น Lu Tian Chen ซ้ายกับกระป๋องเบียร์ในมือของเขาถังฮพิงข้างหน้าต่าง ด้วยตัวเอง หลังจาก Lu Tian Chen ได้ออก ไม่ได้เขาแบ่งออกเป็นเสียงหัวเราะ เขาส่ายหัวซม "อย่างแท้จริง ไม่มีใครมากเช่นลูเทียนเฉิน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"นี่คือวิธีการของคุณบ่นกับผมหรือเปล่า" ลูเทียนเฉินจู่ ๆ ก็เอื้อมมือออกไปถือไหล่ Tang ฮไม่แสดงออกมากอาจจะเห็นบนใบหน้าของเขา "คุณยังมีชีวิตอยู่ในขณะนี้และการใช้ชีวิตที่ดีขึ้นกว่า แต่ก่อน ถ้าอารมณ์ของใครบางคนอาจมีการเปลี่ยนแปลงมากขนาดนี้เพียงด้วยการจมน้ำและนอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลเป็นเวลาหนึ่งเดือนถ้าคนที่ไม่สามารถพูดคำภาษาอังกฤษในขณะนี้สามารถพูดภาษาอังกฤษได้ดีกว่า returnees จากต่างประเทศถ้ามีคนสามารถ ... เปลี่ยนเป็นสิ่งที่คุณ ' อีกครั้งเหมือนตอนนี้แล้วผมไม่เสียใจกับการตัดสินใจของฉันนิด. " ในลมหายใจลูเทียนเฉินให้ออกเส้นยาวของคำ Tang ฮอย่างไรก็ตามก็ค่อนข้างตกใจในสิ่งที่เขาต้องการเพียงแค่ได้ยิน. "มีสิ่งหนึ่งที่ผมสามารถมั่นใจได้คือ แม้ว่าคุณจะเห็นตัวเองผมจะไม่เคยส่งให้กับทุกคนอีกครั้ง ". ริมฝีปากลูเทียนเฉินยกขึ้นในย้ิมเย้ย เขาส่ายกระป๋องในมือของเขาและยังคง "อย่าลืมว่าคุณเป็นของฉันเป็นหนึ่งในซูเปอร์สตาอนาคตเทียนเฉินของกลุ่ม." หลังจากออกจากที่อยู่เบื้องหลังคำพูดเหล่านั้นลูเทียนเฉินทิ้งให้อยู่กับกระป๋องเบียร์ยังคงอยู่ในมือของเขา . Tang ฮพิงข้างหน้าต่างด้วยตัวเอง แต่หลังจากที่ลูเทียนเฉินได้ทิ้งเขาไม่แยกออกจากเสียงหัวเราะออกมา เขาส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ "อย่างแท้จริงไม่มีใครเหมือนลูเทียนเฉิน."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" นี่เป็นวิธีของคุณบ่นกับฉัน " ลู่เทียนเฉินก็เอื้อมมือไปจับไหล่ของถัง ฟง ไม่แสดงออกมาก อาจจะเห็นบนใบหน้าของเขา " คุณยังมีชีวิตอยู่ตอนนี้ และชีวิตดีขึ้นกว่าก่อน ถ้าคนที่อารมณ์เปลี่ยนได้ขนาดนี้ แค่จม และนอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลเป็นเดือน ถ้าคนที่ไม่สามารถพูดภาษาอังกฤษก็สามารถพูดภาษาอังกฤษได้ดีขึ้นกว่าที่กลับมาจากต่างประเทศ หากใครสามารถ . . . เปลี่ยนเป็นสิ่งที่คุณต้องการตอนนี้ ฉันไม่เสียใจในการตัดสินใจของตัวเองเลยซักนิด " .ในหนึ่งลมหายใจ ลูเทียนเฉินปล่อยเกลียวยาวของคำ ถัง ฟง แต่ก็ค่อนข้างตกใจกับสิ่งที่เขาได้ยิน" มีสิ่งหนึ่งที่ฉันสามารถรับประกันคุณ ถ้าคุณเห็นด้วยตัวคุณเอง ผมจะไม่ส่งเธอให้ใครอีก " ของลู่เทียนเฉิน ริมฝีปากยกขึ้นในยิ้มเยาะ เขาเขย่ากระป๋องอยู่ในมือแล้วพูดต่อว่า " ไม่ ลืม คุณเป็นของฉันเป็นซุปเปอร์สตาร์ในอนาคตเทียนเฉินกรุ๊ป”หลังจากทิ้งคำเหล่านั้น ลูเทียนเฉินซ้ายกับกระป๋องเบียร์อยู่ในมือของเขาตังฟงพิงริมหน้าต่างเอง หลังจากที่ลู่เทียนเฉินทิ้งไว้ให้เขาแบ่งออกในเสียงหัวเราะ เขาส่ายหน้าอย่างหมดหนทาง " จริงๆ ไม่มีใครชอบลู่เทียนเฉิน”