Critics of labeling theory vigorous

Critics of labeling theory vigorously dispute Scheff's (1966) provocative etiological hypothesis and downplay the importance of factors such as stigma and stereotyping. We propose a modified labeling perspective which claims that even if labeling does not directly produce mental disorder, it can lead to negative outcomes. Our approach asserts that socialization leads individuals to develop a set of beliefs about how most people treat mental patients. When individuals enter treatment, these beliefs take on new meaning. The more patients believe that they will be devalued and discriminated against, the more they feel threatened by interacting with others. They may keep their treatment a secret, try to educate others about their situation, or withdraw from social contacts that they perceive as potentially rejecting. Such strategies can lead to negative consequences for social support networks, jobs, and self-esteem. We test this modified labeling perspective using samples of patients and untreated community residents, and find that both believe that "most people" will reject mental patients. Additionally, patients endorse strategies of secrecy, withdrawal, and education to cope with the threat they perceive. Finally, patients' social support networks are affected by the extent to which they fear rejection and by the coping responses they adopt to deal with their stigmatized status.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักวิจารณ์ของฉลากทฤษฎีจังพิพาทของ Scheff (1966) กระตุ้น etiological สมมติฐาน และ downplay ความสำคัญของปัจจัยต่าง ๆ เช่นความอัปยศและทัศนคติทั่วไปต่อ เรานำเสนอมุมมองการติดฉลากแก้ไขซึ่งอ้างว่า ถ้าฉลากไม่ตรงผลิตโรคจิต มันสามารถนำไปสู่ผลเชิงลบ เรา asserts ที่ ขัดเกลาทางสังคมนำไปสู่การพัฒนาของความเชื่อเกี่ยวกับวิธีมากที่สุดคนที่รักษาผู้ป่วยทางจิต เมื่อบุคคลใส่รักษา ความเชื่อเหล่านี้ใช้ในความหมายใหม่ ผู้ป่วยเพิ่มเติมเชื่อว่า พวกเขาจะลดมูลค่า และเลือกปฏิบัติ ยิ่งรู้สึกขู่ว่า โดยการติดต่อกับผู้อื่น พวกเขาอาจให้พวกเขารักษาความลับ พยายามที่จะให้ความรู้อื่น ๆ เกี่ยวกับสถานการณ์ของพวกเขา หรือถอนตัวออกจากสังคมติดต่อที่รู้เป็นอาจปฏิเสธ กลยุทธ์ดังกล่าวสามารถนำไปสู่ผลลบสำหรับเครือข่ายการสนับสนุนทางสังคม งาน และความนับถือตนเอง เราทดสอบมุมมองติดฉลากนี้แก้ไขโดยใช้ตัวอย่างของผู้ป่วยและผู้อยู่อาศัยในชุมชนบำบัด และพบว่า ทั้งสองเชื่อว่า "คนส่วนใหญ่" จะไม่ยอมรับผู้ป่วยทางจิต นอกจากนี้ ผู้ป่วยสนับสนุนกลยุทธ์ลับ ถอนเงิน และการศึกษาเพื่อรับมือกับการคุกคามรู้ ในที่สุด เครือข่ายการสนับสนุนทางสังคมของผู้ป่วยที่ได้รับผลกระทบ โดยขอบเขตที่พวกเขากลัวการปฏิเสธ และ โดยการตอบสนองรับมือ พวกเขานำการจัดการกับสถานะของ stigmatized

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักวิจารณ์ของทฤษฎีการติดฉลากอย่างจริงจังโต้แย้ง Scheff ของ (1966) สมมติฐานสาเหตุการอักเสบและมองข้ามความสำคัญของปัจจัยต่างๆเช่นการตีตราและที่ตายตัว เรานำเสนอมุมมองของการติดฉลากการแก้ไขซึ่งอ้างว่าแม้ว่าการติดฉลากไม่ได้โดยตรงผลิตโรคทางจิตก็จะนำไปสู่​​ผลเชิงลบ วิธีการของเรายืนยันว่าการขัดเกลาทางสังคมนำไปสู่​​บุคคลที่จะพัฒนาชุดของความเชื่อเกี่ยวกับวิธีการที่คนส่วนใหญ่รักษาผู้ป่วยทางจิต เมื่อบุคคลเข้าสู่การรักษาความเชื่อเหล่านี้ใช้ในความหมายใหม่ ผู้ป่วยมากขึ้นเชื่อว่าพวกเขาจะได้รับคุณค่าและการเลือกปฏิบัติมากขึ้นพวกเขารู้สึกว่าถูกคุกคามโดยการมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น พวกเขาอาจเก็บรักษาของพวกเขาเป็นความลับพยายามที่จะให้ความรู้แก่คนอื่น ๆ ที่เกี่ยวกับสถานการณ์ของพวกเขาหรือถอนตัวออกจากการติดต่อทางสังคมที่พวกเขารับรู้ว่าอาจปฏิเสธ กลยุทธ์ดังกล่าวจะนำไปสู่​​ผลกระทบเชิงลบสำหรับเครือข่ายสนับสนุนทางสังคมงานและภาคภูมิใจในตนเอง เราจะทดสอบมุมมองของการติดฉลากนี้แก้ไขได้โดยใช้กลุ่มตัวอย่างของผู้ป่วยและประชาชนในชุมชนได้รับการรักษาและพบว่าทั้งสองเชื่อว่า "คนส่วนใหญ่" จะปฏิเสธผู้ป่วยทางจิต นอกจากนี้ผู้ป่วยความเห็นชอบกลยุทธ์ของความลับการถอนและการศึกษาในการรับมือกับภัยคุกคามพวกเขารับรู้ ในที่สุดผู้ป่วยเครือข่ายสนับสนุนทางสังคมได้รับผลกระทบจากขอบเขตที่พวกเขากลัวการปฏิเสธและการตอบสนองการเผชิญปัญหาที่พวกเขานำมาใช้ในการจัดการกับสถานะของพวกเขารังเกียจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักวิจารณ์ของทฤษฎีของการติดฉลากอย่างจริงจังพิพาท เชฟฟ์ ( 1966 ) เร้าใจทราบสมมติฐานและ downplay ความสำคัญของปัจจัยต่างๆ เช่น การตีตราและไปกันใหญ่ . เราเสนอปรับเปลี่ยนมุมมองที่อ้างว่า ถ้าฉลากไม่ได้โดยตรงผลิตโรคจิตติดฉลาก , มันสามารถนำไปสู่ผลเชิงลบ วิธีการของเรายืนยันว่าสังคมนักบุคคลเพื่อพัฒนาชุดของความเชื่อเกี่ยวกับวิธีการที่คนส่วนใหญ่รักษาผู้ป่วยทางจิต เมื่อบุคคลเข้าสู่การรักษา ความเชื่อเหล่านี้ใช้เวลาในความหมายใหม่ ผู้ป่วยมากขึ้นเชื่อว่าพวกเขาจะมีคุณค่า และเลือกปฏิบัติ ยิ่งรู้สึกว่าถูกคุกคามโดยการโต้ตอบกับคนอื่น ๆ พวกเขาอาจจะทำให้การรักษาของพวกเขาเป็นความลับ พยายามให้ความรู้แก่คนอื่น ๆเกี่ยวกับสถานการณ์ของพวกเขาหรือถอนตัวจากการติดต่อทางสังคมที่พวกเขารับรู้อาจปฏิเสธ . กลยุทธ์ดังกล่าวสามารถนำไปสู่ผลกระทบเชิงลบสำหรับงานเครือข่าย การสนับสนุนทางสังคมและความรู้สึกมีคุณค่าในตนเอง . เราทดสอบนี้ปรับเปลี่ยนมุมมองการใช้ฉลากตัวอย่างของผู้ป่วย และประชาชนในชุมชน ดิบ และ พบว่า ทั้งสองเชื่อว่า " คน " ส่วนใหญ่จะปฏิเสธผู้ป่วยทางจิต นอกจากนี้ ผู้ป่วยที่สนับสนุนกลยุทธ์ของความลับ , ถอนเงิน และการศึกษา เพื่อรับมือกับภัยคุกคามที่พวกเขารับรู้ ในที่สุดเครือข่ายการสนับสนุนทางสังคมของผู้ป่วยได้รับผลกระทบจากขอบเขตที่พวกเขากลัวการปฏิเสธและการตอบสนองที่พวกเขานำมาใช้เพื่อจัดการกับพวกเขา stigmatized สถานะ