Maeterlinck's Script, translated fr

Maeterlinck's Script, translated from the French
by Laurence Alma Tadema
Maurice Maeterlinck’s The Blind, 1890
(translated from the French by Laurence Alma Tadema as The Sightless in 1895)
Persons.
THE PRIEST.
THREE THAT WERE BORN BLIND.
THE OLDEST BLIND MAN.
THE FIFTH BLIND MAN.
THE SIXTH BLIND MAN.
THREE OLD BLIND WOMEN PRAYING.
THE OLDEST BLIND WOMAN.
A YOUNG BLIND WOMAN.
A MAD BLIND WOMAN.
THE SIGHTLESS
A very ancient northern forest, eternal of aspect, beneath a sky profoundly starred. – In the midst, and towards the depths of night, a very old priest is seated wrapped in a wide black cloak. His head and the upper part of his body, slightly thrown back and mortally still, are leaning against the bole of an oak tree, huge and cavernous. His face is fearfully pale and of an inalterable waxen lividity(ซีด); his violet lips are parted. His eyes, dumb and fixed, no longer gaze at the visible side of eternity, and seem bleeding beneath a multitude of immemorial sorrows and of tears. His hair, of a most solemn white, falls in stiff and scanty locks upon a face more illumined(แสงสว่าง) and more weary than all else that surrounds it in the intent silence of the gloomy forest. His hands, extremely lean, are rigidly clasped on his lap. – To the right, six old blind men are seated upon stones, the stumps of trees, and dead leaves. – To the left, separated from them by an uprooted tree and fragments of rock, six women, blind also, are seated facing the old men. Three of them are praying and wailing in hollow voice and without pause. Another is extremely old. The fifth, in an attitude of mute insanity, holds on her knees a little child asleep. The sixth is strangely young, and her hair inundates her whole being. The women, as well as the old men, are clothed in ample garments, somber and uniform. Most of them sit waiting with their elbows on their knees and their faces between their hands; and all seem to have lost the habit of useless gesture, and no longer turn their heads at the stifled and restless noises of the island. Great funereal trees, yews, weeping willows, cypresses, enwrap them in their faithful shadows. Not far from the priest, a cluster of long and sickly daffodils blossoms in the night. It is extraordinarily dark in spite of the moonlight that here and there strives to dispel for a while the gloom of the foliage.
FIRST BLIND MAN.
Is he not coming yet?
SECOND BLIND MAN.
You have waked me! 2
FIRST BLIND MAN.
I was asleep too.
THIRD BLIND MAN.
I was asleep too.
FIRST BLIND MAN.
Is he not coming yet?
SECOND BLIND MAN.
I hear nothing coming.
THIRD BLIND MAN.
It must be about time to go back to the asylum.
FIRST BLIND MAN.
We want to know where we are!
SECOND BLIND MAN.
It has grown cold since he left.
FIRST BLIND MAN.
We want to know where we are!
THE OLDEST BLIND MAN.
Does any one know where we are?
THE OLDEST BLIND WOMAN.
We were walking a very long time; we must be very far from the asylum.
FIRST BLIND MAN.
Ah! the women are opposite us?
THE OLDEST BLIND WOMAN.
We are sitting opposite you.
FIRST BLIND MAN.
Wait, I will come next to you. [He rises and gropes about.] Where are you? Speak! that I may hear where you are!
THE OLDEST BLIND WOMAN.
Here; we are sitting on stones.
FIRST BLIND MAN.
[He steps forward, stumbling against the fallen tree and the rocks.]
There is something between us . . .
SECOND BLIND MAN.
It is better to stay where one is! 3

THIRD BLIND MAN.
Where are you sitting? Do you want to come over to us?
THE OLDEST BLIND WOMAN.
We dare not stand up!
THIRD BLIND MAN.
Why did he separate us?
FIRST BLIND MAN.
I hear praying on the women’s side.
SECOND BLIND MAN.
Yes; the three old women are praying.
FIRST BLIND MAN.
This is not the time to pray!
SECOND BLIND MAN.
You can pray by-and-by in the dormitory!
[The three old women continue their prayers.]
THIRD BLIND MAN.
I should like to know next to whom I am sitting?
SECOND BLIND MAN.
I think I am next you.
[They grope about them with their hands.]
THIRD BLIND MAN.
We cannot touch each other.
FIRST BLIND MAN.
And yet we are not far apart. [He gropes about him, and with his stick hits the fifth blind man, who gives a dull moan.] The one who cannot hear is sitting next us.
SECOND BLIND MAN.
I don’t hear everybody; we were six just now.
FIRST BLIND MAN.
I am beginning to make things out. Let us question the women too; it is necessary that we should know how matters stand. I still hear the three old women praying; are they sitting together?
THE OLDEST BLIND WOMAN.
They are sitting beside me, on a rock. 4

FIRST BLIND MAN.
I am sitting on dead leaves!
THIRD BLIND MAN.
And the beauty, where is she?
THE OLDEST BLIND WOMAN.
She is near those that are praying.
SECOND BLIND MAN.
Where are the mad woman and her child?
THE YOUNG BLIND WOMAN.
He is asleep; don’t wake him!
FIRST BLIND MAN.
Oh! how far from us you are! I thought you were just opposite me!
THIRD BLIND MAN.
We know, more or less, all that we need know; let us talk a little, till the priest comes back.
THE OLDEST BLIND WOMAN.
He told us to await him in silence.
THIRD BLIND MAN.
We are not in a church.
THE OLDEST BLIND WOMAN.
You don’t know where we are.
THIRD BLIND MAN.
I feel frightened when I am not talking.
SECOND BLIND MAN.
Do you know where the priest has gone?
THIRD BLIND MAN.
It seems to me that he is leaving us alone too long.
FIRST BLIND MAN.
He is growing too old. It appears that he has hardly been able to see for some time himself. He will not own it, for fear that another should come and take his place among us; but I suspect that he can hardly see any more. We ought to have another guide; he never listens to us now, and we are becoming too many for him. The three nuns and he are the only ones in the house that can see; and they are all older than we are! – I am sure that he has led us astray, and is trying to find the way again. Where can he have gone? – He has no right to leave us here . . . 5

THE OLDEST BLIND MAN.
He has gone very far; I think he said so to the women.
FIRST BLIND MAN.
Then he only speaks to the women now? – Do we not exist any more? – We shall have to complain in the end!
THE OLDEST BLIND MAN.
To whom will you carry your complaint?
FIRST BLIND MAN.
I don’t yet know; we shall see, we shall see. – But where can he have gone? – I am asking it of the women.
THE OLDEST BLIND WOMAN.
He was tired, having walked so long. I think he sat down a moment in our midst. He has been very sad and very weak for some days. He has been uneasy since the doctor died. He is lonely. He hardly ever speaks. I don’t know what can have happened. He insisted on going out to-day. He said he wanted to see the Island one last time, in the sun, before winter came. It appears that the winter will be very cold and very long, and that ice is already coming down from the north. He was anxious too; they say that the great storms of these last days have swelled the stream, and that all the dykes are giving way. He said too that the sea frightened him; it appears to be agitated for no reason, and the cliffs of the Island are not high enough. He wanted to see for himself; but he did not tell us what he saw. – I think he has gone now to fetch some bread and water for the mad woman. He said that he would perhaps have to go very far. We shall have to wait.
THE YOUNG BLIND WOMAN.
He took my hands on leaving; and his hands trembled as if he were afraid. Then he kissed me . . .
FIRST BLIND MAN.
Oh! oh!
THE YOUNG BLIND WOMAN.
I asked him what had happened. He told me that he did not know what was going to happen. He told me that the old men’s reign was coming to an end, perhaps . . .
FIRST BLIND MAN.
What did he mean by that?
THE YOUNG BLIND WOMAN.
I did not understand him. He told me that he was going towards the great lighthouse.
FIRST BLIND MAN.
Is there a lighthouse here? 6

THE YOUNG BLIND WOMAN
Yes, north of the Island. I think we are not far from it. He told me that he could see the light of the beacon falling here, upon the leaves. He never seemed to me sadder than to-day, and I think that for some days he had seen crying. I don’t know why, but I cried too, without seeing him. I did not hear him go. I did not question him further. I could hear that he was smiling too solemnly; I could hear that he was closing his eyes and wished for silence . . .
FIRST BLIND MAN.
He said nothing to us of all this!
THE YOUNG BLIND WOMAN.
You never listen to him when he speaks!
THE OLDEST BLIND WOMAN.
You all murmur when he speaks!
SECOND BLIND MAN.
He merely said “Good-night” on leaving.
THIRD BLIND MAN.
It must be very late.
FIRST BLIND MAN.
He said “Good-night” two or three times on leaving, as if he were going to sleep. I could hear that he was looking at me when he said, “Good-night; good-night.” – The voice changes when one looks at some one fixedly.
FIFTH BLIND MAN.
Have pity on those that cannot see!
FIRST BLIND MAN.
Who is talking in that senseless way?
SECOND BLIND MAN.
I think it is the one who cannot hear.
FIRST BLIND MAN.
Be quiet! – this is not the time to beg!
THIRD BLIND MAN.
Where was he going for the bread and water?
THE OLDEST BLIND WOMAN.
He went towards the sea.
THIRD BLIND MAN.
One does not walk towards the sea in that way at his age! 7

SECOND BLIND MAN.
Are we near the sea?
THE OLDEST BLIND WOMAN.
Yes; be quiet an instant; you will hear it.
[A murmur of the sea near at hand and very calm against the cliffs.]
SECOND BLIND MAN.
I only hear the three old women praying.
THE OLDEST BLIND WOMAN.
Listen well, you will hear it through their prayers.
SECOND BLIND MAN.
Yes; I hear something that is not far from us.
THE OLDEST BLIND WOMAN.
It was asleep; it seems as if it were waking.
FIRST BLIND MAN.
It was wrong of him to lead us here; I don’t like hearing that noise.
THE OLDES

THIRD BLIND MAN. 
Where are you sitting? Do you want to come over to us? 
THE OLDEST BLIND WOMAN. 
We dare not stand up! 
THIRD BLIND MAN. 
Why did he separate us? 
FIRST BLIND MAN. 
I hear praying on the women’s side. 
SECOND BLIND MAN. 
Yes; the three old women are praying. 
FIRST BLIND MAN. 
This is not the time to pray! 
SECOND BLIND MAN. 
You can pray by-and-by in the dormitory! 
[The three old women continue their prayers.] 
THIRD BLIND MAN. 
I should like to know next to whom I am sitting? 
SECOND BLIND MAN. 
I think I am next you. 
[They grope about them with their hands.] 
THIRD BLIND MAN. 
We cannot touch each other. 
FIRST BLIND MAN. 
And yet we are not far apart. [He gropes about him, and with his stick hits the fifth blind man, who gives a dull moan.] The one who cannot hear is sitting next us. 
SECOND BLIND MAN. 
I don’t hear everybody; we were six just now. 
FIRST BLIND MAN. 
I am beginning to make things out. Let us question the women too; it is necessary that we should know how matters stand. I still hear the three old women praying; are they sitting together? 
THE OLDEST BLIND WOMAN. 
They are sitting beside me, on a rock. 4

FIRST BLIND MAN. 
I am sitting on dead leaves! 
THIRD BLIND MAN. 
And the beauty, where is she? 
THE OLDEST BLIND WOMAN. 
She is near those that are praying. 
SECOND BLIND MAN. 
Where are the mad woman and her child? 
THE YOUNG BLIND WOMAN. 
He is asleep; don’t wake him! 
FIRST BLIND MAN. 
Oh! how far from us you are! I thought you were just opposite me! 
THIRD BLIND MAN. 
We know, more or less, all that we need know; let us talk a little, till the priest comes back. 
THE OLDEST BLIND WOMAN. 
He told us to await him in silence. 
THIRD BLIND MAN. 
We are not in a church. 
THE OLDEST BLIND WOMAN. 
You don’t know where we are. 
THIRD BLIND MAN. 
I feel frightened when I am not talking. 
SECOND BLIND MAN. 
Do you know where the priest has gone? 
THIRD BLIND MAN. 
It seems to me that he is leaving us alone too long. 
FIRST BLIND MAN. 
He is growing too old. It appears that he has hardly been able to see for some time himself. He will not own it, for fear that another should come and take his place among us; but I suspect that he can hardly see any more. We ought to have another guide; he never listens to us now, and we are becoming too many for him. The three nuns and he are the only ones in the house that can see; and they are all older than we are! – I am sure that he has led us astray, and is trying to find the way again. Where can he have gone? – He has no right to leave us here . . . 5

THE OLDEST BLIND MAN. 
He has gone very far; I think he said so to the women. 
FIRST BLIND MAN. 
Then he only speaks to the women now? – Do we not exist any more? – We shall have to complain in the end! 
THE OLDEST BLIND MAN. 
To whom will you carry your complaint? 
FIRST BLIND MAN. 
I don’t yet know; we shall see, we shall see. – But where can he have gone? – I am asking it of the women. 
THE OLDEST BLIND WOMAN. 
He was tired, having walked so long. I think he sat down a moment in our midst. He has been very sad and very weak for some days. He has been uneasy since the doctor died. He is lonely. He hardly ever speaks. I don’t know what can have happened. He insisted on going out to-day. He said he wanted to see the Island one last time, in the sun, before winter came. It appears that the winter will be very cold and very long, and that ice is already coming down from the north. He was anxious too; they say that the great storms of these last days have swelled the stream, and that all the dykes are giving way. He said too that the sea frightened him; it appears to be agitated for no reason, and the cliffs of the Island are not high enough. He wanted to see for himself; but he did not tell us what he saw. – I think he has gone now to fetch some bread and water for the mad woman. He said that he would perhaps have to go very far. We shall have to wait. 
THE YOUNG BLIND WOMAN. 
He took my hands on leaving; and his hands trembled as if he were afraid. Then he kissed me . . . 
FIRST BLIND MAN. 
Oh! oh! 
THE YOUNG BLIND WOMAN. 
I asked him what had happened. He told me that he did not know what was going to happen. He told me that the old men’s reign was coming to an end, perhaps . . . 
FIRST BLIND MAN. 
What did he mean by that? 
THE YOUNG BLIND WOMAN. 
I did not understand him. He told me that he was going towards the great lighthouse. 
FIRST BLIND MAN. 
Is there a lighthouse here? 6

THE YOUNG BLIND WOMAN 
Yes, north of the Island. I think we are not far from it. He told me that he could see the light of the beacon falling here, upon the leaves. He never seemed to me sadder than to-day, and I think that for some days he had seen crying. I don’t know why, but I cried too, without seeing him. I did not hear him go. I did not question him further. I could hear that he was smiling too solemnly; I could hear that he was closing his eyes and wished for silence . . . 
FIRST BLIND MAN. 
He said nothing to us of all this! 
THE YOUNG BLIND WOMAN. 
You never listen to him when he speaks! 
THE OLDEST BLIND WOMAN. 
You all murmur when he speaks! 
SECOND BLIND MAN. 
He merely said “Good-night” on leaving. 
THIRD BLIND MAN. 
It must be very late. 
FIRST BLIND MAN. 
He said “Good-night” two or three times on leaving, as if he were going to sleep. I could hear that he was looking at me when he said, “Good-night; good-night.” – The voice changes when one looks at some one fixedly. 
FIFTH BLIND MAN. 
Have pity on those that cannot see! 
FIRST BLIND MAN. 
Who is talking in that senseless way? 
SECOND BLIND MAN. 
I think it is the one who cannot hear. 
FIRST BLIND MAN. 
Be quiet! – this is not the time to beg! 
THIRD BLIND MAN. 
Where was he going for the bread and water? 
THE OLDEST BLIND WOMAN. 
He went towards the sea. 
THIRD BLIND MAN. 
One does not walk towards the sea in that way at his age! 7

SECOND BLIND MAN. 
Are we near the sea? 
THE OLDEST BLIND WOMAN. 
Yes; be quiet an instant; you will hear it. 
[A murmur of the sea near at hand and very calm against the cliffs.] 
SECOND BLIND MAN. 
I only hear the three old women praying. 
THE OLDEST BLIND WOMAN. 
Listen well, you will hear it through their prayers. 
SECOND BLIND MAN. 
Yes; I hear something that is not far from us. 
THE OLDEST BLIND WOMAN. 
It was asleep; it seems as if it were waking. 
FIRST BLIND MAN. 
It was wrong of him to lead us here; I don’t like hearing that noise. 
THE OLDES

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

สคริปต์ของริซ แปลจากภาษาฝรั่งเศส โดยลอเรนซ์อัลม่า Tadema มอริซคนตาบอด 1890 (แปลจากภาษาฝรั่งเศสโดยลอเรนซ์อัลม่า Tadema เป็น Sightless ในปีค.ศ. 1895 เพื่อ) ท่าน พระสงฆ์ สามที่เกิดตาบอด คนตาบอดเก่าที่สุด คนตาบอดห้า คนตาบอดหก อายุสามตาบอดหญิงอธิษฐาน หญิงตาบอดที่เก่าที่สุด หญิงสาวตาบอดคน บ้าผู้หญิงตาบอด ที่ SIGHTLESS แต่โบราณกาลเหนือป่า นิรันดร์ของด้าน ใต้ฟ้าที่ starred ซึ้ง ในท่ามกลางการ และ ต่อความลึกของคืน นักบวชเก่ามากคือนั่งห่อเสื้อคลุมสีดำกว้าง ศีรษะและส่วนบนของร่างกายของเขา เล็กน้อยโยนกลับ และอย่างร้ายแรงยัง พิงกับดิงโบลโร้ดบรานช์ของโอ๊ก ขนาดใหญ่ และมีถ้ำมาก หน้าที่เป็นส่วนชาวซีด และมี inalterable waxen lividity(ซีด) ริมฝีปากของเขาไวโอเลทเป็นศึกษาธิการ ตา โง่ และ ถาวร ไม่มองด้านเห็นนิรันดร์ และดูเหมือนมีเลือดออกใต้หลากหลาย immemorial sorrows และน้ำตา ผมของเขา สีขาวที่สุดบุด ตกแข็ง และ scanty ล็อคตามใบหน้าเพิ่มเติม illumined(แสงสว่าง) และเหนื่อยมากขึ้นกว่าทั้งหมดอื่นที่รอบในความเงียบนึกป่ามืดมน มือของเขา เอน rigidly ได้ clasped บนตักของเขามาก – ทางขวา คนตาบอดอายุหกจะนั่งตามหิน ตอของต้นไม้ ใบไม้ตาย -ไปทางซ้าย แยกจากพวกเขา โดยทรีเป็นห่วงและชิ้นส่วนของหิน หญิง 6, blind ยังจะนั่งหันหน้าไปทางคนเก่า สามของพวกเขาจะอธิษฐาน และ wailing ในกลวงเสียง และไม่ มีหยุด อีกคือเก่ามาก ที่ห้า ทัศนคติของบ้าปิดเสียง การแสดงบนหัวเข่าของเธอเด็กน้อยหลับ ที่หกเป็นหนุ่มแพงกว่า และผมของเธอ inundates เธอถูกทั้งหมด ผู้หญิง เป็นชายเก่า ยุทโธปกรณ์ในเสื้อผ้ามากมาย somber และสม่ำเสมอ ส่วนใหญ่จะนั่งรอ ด้วยข้อความบนหัวเข่าของพวกเขาและใบหน้าของพวกเขาระหว่างมือ และทั้งหมดดูเหมือนจะได้สูญเสียนิสัยของรูปแบบลายเส้นที่ไม่มีประโยชน์ และไม่เปิดหัวของพวกเขาที่เสียง stifled และสโมสรของเกาะ ดี funereal ต้น yews ร้องไห้ระลึก cypresses, enwrap ไปในเงาของตนซื่อสัตย์ ไม่ไกลจากปุโรหิต คลัสเตอร์ของบลอสซั่มแดฟโฟดิลส์ยาว และ sickly ในคืนนั้น เป็นรองเข้มแม้แสงจันทร์ที่ความพยายามที่ dispel ขณะ หยีที่สงบ ตาบอดคนแรก เขาไม่มายัง คนตาบอดที่สอง มี waked ฉัน 2 ตาบอดคนแรก ผมหลับไป คนตาบอดสาม ผมหลับไป ตาบอดคนแรก เขาไม่มายัง คนตาบอดที่สอง ฉันได้ยินอะไรมา คนตาบอดสาม มันต้องเกี่ยวกับเวลาเพื่อกลับไปลี้ภัย ตาบอดคนแรก เราอยากรู้ว่าที่เราเป็น คนตาบอดที่สอง มันมีโตเย็นเนื่องจากเขา ตาบอดคนแรก เราอยากรู้ว่าที่เราเป็น คนตาบอดเก่าที่สุด ใดไม่รู้ที่เรามี หญิงตาบอดที่เก่าที่สุด เราเดินเป็นเวลานาน เราต้องได้มากจากการลี้ภัย ตาบอดคนแรก Ah ผู้หญิงอยู่ตรงข้ามกับเราบ้าง หญิงตาบอดที่เก่าที่สุด เราจะนั่งตรงข้ามกับคุณ ตาบอดคนแรก รอ ฉันจะมาคุณ [เขาเพิ่มขึ้น และ gropes เกี่ยวกับการ] คุณอยู่ที่ไหน พูด ว่า ผมอาจได้ยินที่คุณอยู่ หญิงตาบอดที่เก่าที่สุด ที่นี่ เรากำลังนั่งอยู่บนหิน ตาบอดคนแรก [เขาตอนไปข้างหน้า สะดุดกับต้นไม้ถูกพิชิตและหิน] มีบางสิ่งบางอย่างระหว่างเรา... คนตาบอดที่สอง กว่าการที่หนึ่งคือ 3 คนตาบอดสาม คุณจะนั่งที่ คุณต้องการมาให้เราหรือไม่ หญิงตาบอดที่เก่าที่สุด เราไม่กล้ายืนขึ้น คนตาบอดสาม ทำไมไม่ได้เขาแยกเรา ตาบอดคนแรก ฟังอธิษฐานด้านของผู้หญิง คนตาบอดที่สอง ใช่ สามผู้หญิงเก่าจะอธิษฐาน ตาบอดคนแรก นี่ไม่ใช่เวลาที่จะอธิษฐาน คนตาบอดที่สอง คุณสามารถอธิษฐาน by-and-by ในหอพัก [ผู้หญิงเก่าสามต่อคำอธิษฐานของพวกเขา] คนตาบอดสาม ฉันควรต้องทราบอยู่ซึ่งที่ผมกำลังนั่ง คนตาบอดที่สอง ฉันคิดว่า ฉันหน้าคุณ [พวกเขา grope เกี่ยวกับพวกเขา ด้วยมือของพวกเขา] คนตาบอดสาม เราไม่สามารถสัมผัสกัน ตาบอดคนแรก และยัง เราจะไม่ห่าง [เขา gropes เกี่ยวกับเขา และชมไม้ของเขาห้าคนตาบอด ผู้คร่ำมัว] ไม่ได้ยินคนนั่งถัดไปเรา คนตาบอดที่สอง ฉันไม่ได้ยินทุกคน เราได้หกเมื่อกี้นี้ ตาบอดคนแรก ผมเริ่มทำสิ่งต่าง ๆ ให้เราถามผู้หญิงเกินไป จำเป็นที่เราควรรู้ว่าการยืนเรื่องได้ ฉันยังได้ยินผู้หญิงเก่าสามอธิษฐาน พวกเขาจะนั่งเล่นกัน หญิงตาบอดที่เก่าที่สุด พวกเขานั่งอยู่ข้างฉัน บนก้อนหิน 4 ตาบอดคนแรก ฉันกำลังนั่งอยู่บนใบไม้ตาย คนตาบอดสาม และความสวย งาม เธออยู่ไหน หญิงตาบอดที่เก่าที่สุด เธออยู่ใกล้ที่จะอธิษฐาน คนตาบอดที่สอง บ้าผู้หญิงและลูกของเธอหรือไม่ ตาบอดหญิงสาวด้วย เขาอยู่ในโหมดสลี ไม่ปลุกเขา ตาบอดคนแรก โอ้ วิธีห่างไกลจากเราคุณอยู่ ฉันคิดว่า คุณมีเพียงตรงข้ามฉัน คนตาบอดสาม เรารู้ว่า น้อย ทั้งหมดที่เราต้องรู้ เราพูดคุยเล็กน้อย จนกว่าปุโรหิตกลับมา หญิงตาบอดที่เก่าที่สุด เขาบอกให้รอเขาในความเงียบ คนตาบอดสาม เราไม่ได้อยู่ในโบสถ์ หญิงตาบอดที่เก่าที่สุด คุณไม่รู้ว่าที่เราเป็น คนตาบอดสาม ฉันรู้สึกกลัวเมื่อฉันไม่พูด คนตาบอดที่สอง คุณรู้หรือไม่ที่ปุโรหิตได้หายไป คนตาบอดสาม ผมดูเหมือนว่า เขาจะทิ้งเราคนเดียวนาน ตาบอดคนแรก เขามีการเติบโตเกินอายุ ปรากฏว่า แทบไม่เคยเห็นเวลาตัวเอง เขาจะได้เป็นเจ้าของมัน ตัว fear ที่อื่นควรมา และใช้สถานที่ของเขาในหมู่พวกเรา แต่ผมสงสัยว่า เขาไม่สามารถดูต่อไป เราควรจะมีคู่มืออีก เขาไม่ฟังเราขณะนี้ และเราจะกลายเป็นมากเกินไปสำหรับเขา แม่ชีสามและเขาเป็นคนเดียวในบ้านที่สามารถเห็น และความเก่าทั้งหมดกว่าเรา -ผมแน่ใจว่า เขาได้นำเราผู้เสียคน และกำลังพยายามหาทางอีก ที่สามารถเขาได้หายไปไหน -เขามีสิทธิไม่ปล่อยให้เราที่นี่... 5 คนตาบอดเก่าที่สุด เขาได้หายไปไหนไกลมาก ผมคิดว่า เขาว่า ให้ผู้หญิง ตาบอดคนแรก แล้ว เฉพาะพูดกับผู้หญิงตอนนี้ -เราไม่มีอยู่อีกหรือไม่ -เราจะต้องบ่นในสุด คนตาบอดเก่าที่สุด ที่จะคุณมีข้อร้องเรียนหรือไม่ ตาบอดคนแรก ยังทราบว่า เราจะเห็น เราจะเห็น - แต่ที่สามารถเขาได้หายไป -ผมกำลังถามเรื่องผู้หญิง หญิงตาบอดที่เก่าที่สุด เขาไม่เหนื่อย มีเดินนาน ผมคิดว่า เขานั่งลงขณะที่ในใจของเรา เขาแล้วเศร้ามาก และอ่อนมากบางวัน เขาแล้วไม่สบายใจเนื่องจากหมอตาย เขาจะเหงา เขาไม่เคยพูด ฉันไม่รู้ว่าอะไรได้เกิดขึ้น เขายืนยันบนไปออกวันนี้ เขากล่าวว่า เขาอยากเห็นเกาะหนึ่งครั้งสุดท้าย แสงแดด ก่อนหนาวมา ปรากฏว่า ฤดูหนาวจะหนาวเย็นมาก และยาวมาก และน้ำแข็งที่มีอยู่แล้วลงมาจากเหนือ เขาเป็นกังวลเกินไป พวกเขากล่าวว่า พายุดีของวันนี้มี swelled สตรีม และ dykes ทั้งหมดจะให้วิธี พูดเกินไปว่า ทะเลกลัวเขา มันดูเหมือนจะเป็น agitated ไม่มีเหตุผล และเกาะหน้าผาไม่สูงพอ เขาอยากดูตน แต่เขาไม่บอกเราสิ่งที่เขาเห็น -ผมคิดว่า เขาได้หายไปขณะนี้จะนำมาใช้บางขนมปังและน้ำสำหรับผู้หญิงบ้า เขากล่าวว่า เขาอาจจะต้องไปไกล เราจะต้องรอ ตาบอดหญิงสาวด้วย เขาเอามือของฉันบนออก และมือของเขา trembled ว่าเขากลัว แล้ว เขารั้งฉัน... ตาบอดคนแรก โอ้ โอ้ ตาบอดหญิงสาวด้วย ผมถามเขาว่าได้เกิดอะไรขึ้น เขาบอกว่า เขาไม่รู้อะไรกำลังจะเกิดขึ้น เขาเล่าว่า สมัยโบราณผู้ชายกำลังจะสิ้นสุด บางที... ตาบอดคนแรก เขาไม่ได้หมายความอะไร โดยที่ ตาบอดหญิงสาวด้วย ฉันไม่เข้าใจเขา เขาบอกว่า เขากำลังต่อไลท์มาก ตาบอดคนแรก มีประภาคารที่นี่ 6 สาวตาบอด ใช่ ทางเหนือของเกาะ ผมคิดว่า เราไม่ได้อยู่ใกล้มัน เขาบอกว่า เขาได้เห็นแสงของเบคอนอยู่ตามใบไม้ที่นี่ ไม่เคยดูผม sadder กว่าต่อวัน และคิดว่า บางวัน เขาได้เห็นร้องไห้ ฉันไม่ทราบสาเหตุ แต่ข้าเกินไป ไม่เห็นเขา ฉันไม่ได้ยินเขาไป ผมยังไม่สอบถามเพิ่มเติม ได้ยินว่า เขาได้ยิ้มไปสาบาน ฉันสามารถได้ยินที่เขาถูกปิดตา และปรารถนาในความเงียบ... ตาบอดคนแรก เขากล่าวว่า ไม่มีอะไรให้เราทั้งหมดนี้ ตาบอดหญิงสาวด้วย คุณเคยฟังเขาเมื่อเขาพูด หญิงตาบอดที่เก่าที่สุด คุณหมดเมอร์เมอร์เมื่อพูด คนตาบอดที่สอง เขาเพียงแค่กล่าว "คืนดี" บนออก คนตาบอดสาม มันต้องช้า ตาบอดคนแรก เขากล่าวว่า "ดีคืน" สองหรือสามครั้งในออก ประหนึ่งว่าเขากำลังจะนอน ได้ยินว่า เขาถูกมองที่ฉันเมื่อเขากล่าวว่า "คืนดี ดี-คืน " – เสียงเปลี่ยนไปเมื่อมองในบาง fixedly ห้าคนตาบอด มีสงสารผู้ที่ไม่เห็น ตาบอดคนแรก ที่จะพูดในลักษณะที่หมดสติหรือไม่ คนตาบอดที่สอง ผมคิดว่า มันเป็นคนไม่ได้ยิน ตาบอดคนแรก เงียบ ๆ! – นี่ไม่ใช่เวลาวอน คนตาบอดสาม เขาไปในขนมปังและน้ำที่ถูก หญิงตาบอดที่เก่าที่สุด เขาไปสู่ทะเล คนตาบอดสาม ไม่มีทางเดินสู่ทะเลด้วยวิธีที่อายุของเขา 7 คนตาบอดที่สอง เราอยู่ใกล้ทะเลหรือไม่ หญิงตาบอดที่เก่าที่สุด ใช่ จะเงียบทันที คุณจะได้ยินมัน [เมอร์เมอร์ทะเลใกล้มาก และที่สงบจากผา] คนตาบอดที่สอง ฉันได้ยินผู้หญิงเก่าสามอธิษฐานเท่านั้น หญิงตาบอดที่เก่าที่สุด ฟังดี คุณจะได้ยินถึงคำอธิษฐานของพวกเขา คนตาบอดที่สอง ใช่ ฉันได้ยินบางสิ่งที่ไม่ได้อยู่ไกลจากเรา หญิงตาบอดที่เก่าที่สุด ก็หลับ ดูเหมือนว่า มันถูกปลุก ตาบอดคนแรก มันผิดที่เขานำเราที่นี่ ฉันไม่ชอบเสียงที่ได้ยิน OLDES

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

Maeterlinck ของสคริปต์แปลมาจากภาษาฝรั่งเศส
โดยอเรนซ์แอล Tadema
Maurice Maeterlinck ของคนตาบอด 1890
(แปลจากภาษาฝรั่งเศสโดยอเรนซ์แอล Tadema เป็นตาบอดในปี 1895)
คน.
PRIEST.
สามที่ได้เกิดมาตาบอด.
เก่าแก่ที่สุดของคนตาบอด.
FIFTH คนตาบอด.
SIXTH คนตาบอด.
ผู้หญิงสามคนตาบอด OLD อธิษฐาน.
เก่าแก่ที่สุดของผู้หญิงคนตาบอด.
หญิงตาบอด YOUNG.
หญิง MAD คนตาบอด.
ตาบอด
โบราณป่าทางตอนเหนือของนิรันดร์ของด้านใต้ท้องฟ้าอย่างสุดซึ้งติดดาว - ในท่ามกลางและต่อระดับความลึกของคืนพระเก่ามากจะนั่งห่อด้วยเสื้อคลุมสีดำกว้าง ศีรษะและส่วนบนของร่างกายของเขาโยนเล็กน้อยกลับสาหัสยังคงมีความเอนเอียงกับลำต้นของต้นไม้ไม้โอ๊คที่มีขนาดใหญ่และโพรง ใบหน้าของเขาเป็นตระหนกซีดและ inalterable ขี้ผึ้ง lividity (ซีด); ริมฝีปากสีม่วงของเขาจะแยก ตาของเขาเป็นใบ้และคงไม่มีอีกต่อไปจ้องมองที่ด้านที่มองเห็นของนิรันดร์และดูเหมือนมีเลือดออกใต้ความหลากหลายของความเศร้าโศก แต่ไหน แต่ไรและน้ำตา ผมของเขาของเคร่งขรึมมากที่สุดสีขาวตกอยู่ในล็อคแข็งและขาดแคลนบนพื้นมากขึ้น illumined (แสงสว่าง) และเบื่อมากกว่าสิ่งอื่นใดที่อยู่รอบ ๆ มันอยู่ในความเงียบความตั้งใจของป่ามืดมน มือของเขาติดมันมากได้รับการประสานอย่างเหนียวแน่นบนตักของเขา - ทางด้านขวามีชายหกคนตาบอดเก่ากำลังนั่งอยู่บนก้อนหินตอไม้ของต้นไม้และใบไม้ที่ตายแล้ว - ทางด้านซ้ายที่แยกออกมาจากพวกเขาโดยการถอนต้นไม้และเศษหินผู้หญิงหกคนตาบอดยังจะนั่งหันหน้าไปทางชายชรา สามของพวกเขาได้รับการอธิษฐานและร่ำไห้ในเสียงกลวงและโดยไม่ต้องหยุดการทำงานชั่วคราว อีกประการหนึ่งคือเก่ามาก ห้าในทัศนคติของความบ้าใบ้ถือบนเข่าของเธอเป็นเด็กน้อยนอนหลับ หกคือหนุ่มสาวที่แปลกและผมของเธอ inundates เป็นอยู่ของเธอ ผู้หญิงเช่นเดียวกับคนเก่าที่ได้รับการสวมเสื้อผ้าที่กว้างขวางอึมครึมและสม่ำเสมอ ที่สุดของพวกเขานั่งรอด้วยข้อศอกของพวกเขาบนหัวเข่าของพวกเขาและใบหน้าของพวกเขาระหว่างมือของพวกเขา; และดูเหมือนจะมีการสูญเสียนิสัยของท่าทางไร้ประโยชน์และไม่หันหัวของพวกเขาที่กลั้นเสียงและไม่สงบของเกาะ ต้นไม้ที่ดีเศร้า, yews หลิวร้องไห้ไซเปรส, หุ้มไว้ในเงาของพวกเขาซื่อสัตย์ ไม่ไกลจากพระสงฆ์กลุ่มของแดฟโฟดิยาวและอ่อนแอดอกในเวลากลางคืน มันเป็นสีเข้มเป็นพิเศษทั้งๆที่มีแสงจันทร์ที่นี่และมีความมุ่งมั่นที่จะปัดเป่าในขณะที่ความเศร้าโศกของใบ.
แรกคนตาบอด.
คือเขาไม่ได้มาหรือยัง
สองคนตาบอด.
คุณได้ปลุกฉัน! 2
ครั้งแรกคนตาบอด.
ผมก็หลับไปด้วย.
สามคนตาบอด.
ผมก็หลับไปด้วย.
แรกคนตาบอด.
เขาไม่ได้มาหรือยัง
สองคนตาบอด.
ฉันได้ยินอะไรมา.
สามคนตาบอด.
มันจะต้องเป็นเรื่องเกี่ยวกับเวลาที่จะกลับไป เพื่อลี้ภัย.
แรกคนตาบอด.
เราต้องการที่จะรู้ว่าเราเป็นใคร
คนตาบอดสอง.
มันได้เติบโตขึ้นเย็นตั้งแต่ที่เขาทิ้ง.
แรกคนตาบอด.
เราต้องการที่จะรู้ว่าเราอยู่ที่ไหน!
เก่าแก่ที่สุดของคนตาบอด.
ไม่ใดทราบว่า เราคือใคร?
เก่าแก่ที่สุดของผู้หญิงคนตาบอด.
เรากำลังเดินเป็นเวลานานมาก เราจะต้องห่างไกลจากโรงพยาบาล.
แรกคนตาบอด.
Ah! ผู้หญิงที่อยู่ตรงข้ามเรา?
เก่าแก่ที่สุดของผู้หญิงคนตาบอด.
เรากำลังนั่งอยู่ตรงข้ามกับคุณ.
แรกคนตาบอด.
รอเราจะไปกับคุณ [เขาเพิ่มขึ้นและคลำเกี่ยวกับ.] คุณจะอยู่ที่ไหน พูด! ที่ผมอาจจะได้ยินที่คุณอยู่!
เก่าแก่ที่สุดของผู้หญิงคนตาบอด.
ที่นี่; เรากำลังนั่งอยู่บนก้อนหิน.
แรก BLIND MAN.
[ขั้นตอนที่เขาไปข้างหน้าสะดุดกับต้นไม้และหิน.]
มีบางสิ่งบางอย่างระหว่างเรา . .
สองคนตาบอด.
มันจะดีกว่าที่จะอยู่ที่หนึ่ง! 3 สามคนตาบอด. คุณกำลังนั่งอยู่ที่ไหน? ? คุณต้องการที่จะมาหาเรา. หญิงที่เก่าแก่ที่สุดคนตาบอดเราไม่กล้าที่จะลุกขึ้นยืน! สามคนตาบอด. ทำไมเขาแยกเรา? แรกคนตาบอด. ฉันได้ยินอธิษฐานในด้านของผู้หญิง. สองคนตาบอด. ใช่; ผู้หญิงสามคนเก่าจะอธิษฐาน. แรกคนตาบอด. นี้ไม่ใช่เวลาที่จะอธิษฐาน! คนตาบอดสอง. คุณสามารถอธิษฐานโดยและโดยในหอพัก! [ผู้หญิงสามคนเก่ายังคงละหมาดของพวกเขา.] สามคนตาบอด. ฉัน อยากจะรู้ว่าต่อไปผู้ที่ฉันกำลังนั่งอยู่? ตาบอดสอง MAN. ผมคิดว่าผมต่อไปที่คุณ. [พวกเขาควานเกี่ยวกับพวกเขาด้วยมือของพวกเขา.] สามคนตาบอด. เราไม่สามารถสัมผัสกัน. ครั้งแรกคนตาบอด. และยังที่เรามี ไม่ห่างไกลกัน [เขาคลำเกี่ยวกับเขาและเขาฮิตติดคนตาบอดที่ห้าที่จะช่วยให้ครางน่าเบื่อ.] เป็นผู้หนึ่งที่ไม่สามารถได้ยินนั่งอยู่ต่อไปเรา. สองคนตาบอด. ฉันไม่ได้ยินทุกคน; เราเป็นเพียงแค่ตอนนี้หก. แรกคนตาบอด. ฉันกำลังเริ่มต้นที่จะทำให้สิ่งที่ออก ขอให้เราตั้งคำถามกับผู้หญิงเกินไป มีความจำเป็นที่เราควรทราบว่ายืนเรื่อง ฉันยังคงได้ยินเสียงผู้หญิงสามคนเก่าอธิษฐาน; พวกเขานั่งอยู่ด้วยกันไหม? WOMAN เก่าแก่ที่สุดของคนตาบอด. พวกเขาจะนั่งอยู่ข้างฉันบนหิน 4 ครั้งแรกคนตาบอด. ฉันกำลังนั่งอยู่บนใบตาย! สามคนตาบอด. และความงามที่เป็นเธอ? เก่าแก่ที่สุดของผู้หญิงคนตาบอด. เธอเป็นคนที่อยู่ใกล้ผู้ที่กำลังอธิษฐาน. สองคนตาบอด. ในกรณีที่ผู้หญิงคนบ้าและลูกของเธอ? หญิงตาบอด YOUNG. เขาหลับ; ไม่ตื่นเขาครั้งแรกคนตาบอด. Oh! วิธีการห่างไกลจากเราที่คุณอยู่! ฉันคิดว่าคุณอยู่ตรงข้ามกับฉัน! สามคนตาบอด. เรารู้มากกว่าหรือน้อยกว่าสิ่งที่เราจำเป็นต้องทราบ ให้เราพูดคุยเล็ก ๆ น้อย ๆ จนพระสงฆ์กลับมา. หญิงที่เก่าแก่ที่สุดคนตาบอด. เขาบอกให้เรารอคอยเขาอยู่ในความเงียบ. สามคนตาบอด. เราไม่ได้อยู่ในคริสตจักร. หญิงที่เก่าแก่ที่สุดคนตาบอด. คุณไม่ทราบว่าเราอยู่ที่ไหน . สามคนตาบอด. ฉันรู้สึกตกใจเมื่อผมไม่ได้พูด. สองคนตาบอด. คุณรู้ไหมว่าพระสงฆ์ที่ได้หายไปไหน? สามคนตาบอด. ดูเหมือนว่าฉันว่าเขาจะออกจากเราคนเดียวนานเกินไป. แรกคนตาบอด. เขาเป็น การเจริญเติบโตเก่าเกินไป ปรากฏว่าเขาได้รับแทบจะไม่สามารถมองเห็นตัวเองเป็นครั้งบาง เขาจะได้เป็นเจ้าของมันเพราะกลัวว่าอีกควรจะมาและใช้สถานที่ของเขาในหมู่พวกเรา แต่ผมสงสัยว่าเขาแทบจะไม่สามารถเห็นใด ๆ เพิ่มเติม เราควรจะมีคำแนะนำอื่น; เขาไม่เคยฟังเราตอนนี้และเราจะกลายเป็นมากเกินไปสำหรับเขา สามแม่ชีและเขาเป็นคนเดียวในบ้านที่สามารถมองเห็น; และพวกเขาจะทั้งหมดที่เก่ากว่าเรา! - ผมแน่ใจว่าเขาได้ทำให้เราหลงทางและพยายามที่จะหาทางอีกครั้ง ที่เขาสามารถได้หายไปไหน? - เขามีสิทธิที่จะปล่อยให้เราที่นี่ไม่มี . . 5 . MAN เก่าแก่ที่สุดของคนตาบอดเขาได้ไปไกลมาก; ผมคิดว่าเขากล่าวว่าดังนั้นผู้หญิง. แรกคนตาบอด. จากนั้นเขาก็เพียง แต่พูดกับผู้หญิงตอนนี้หรือไม่ - เราไม่ได้อยู่ที่ใดอีกหรือไม่ - เราจะต้องบ่นในที่สุด! เก่าแก่ที่สุดของคนตาบอด. เพื่อคนที่คุณจะดำเนินการร้องเรียนของคุณ? แรกคนตาบอด. ผมยังไม่ทราบ เราจะได้เห็นเราจะได้เห็น - แต่ที่เขาสามารถได้หายไปไหน? - ผมขอให้มันของผู้หญิง. หญิงที่เก่าแก่ที่สุดคนตาบอด. เขาเป็นคนที่เบื่อการเดินนาน ๆ ผมคิดว่าเขานั่งลงขณะเดียวกันในหมู่พวกเรา เขาได้รับการเสียใจมากและอ่อนแอมากสำหรับบางวัน เขาได้รับไม่สบายใจตั้งแต่แพทย์เสียชีวิต เขาเป็นคนที่เหงา เขาแทบจะไม่เคยพูด ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่สามารถเกิดขึ้นได้ เขายืนกรานที่จะออกไปวัน เขาบอกว่าเขาอยากจะเห็นเกาะเป็นครั้งสุดท้ายในดวงอาทิตย์ก่อนที่ฤดูหนาวมา ปรากฏว่าในช่วงฤดูหนาวจะหนาวมากและนานมากและน้ำแข็งที่มีอยู่แล้วลงมาจากทางเหนือ เขาเป็นกังวลเกินไป พวกเขาบอกว่าพายุที่ดีของวันที่ผ่านมาเหล่านี้ได้เพิ่มขึ้นกระแสและเลสเบี้ยนทั้งหมดที่มีให้วิธี เขากล่าวว่าเกินไปที่ทะเลกลัวเขา; มันดูเหมือนจะไม่สบายใจโดยไม่มีเหตุผลและหน้าผาของเกาะจะไม่สูงพอ เขาต้องการที่จะดูตัวเอง แต่เขาไม่ได้บอกเราว่าสิ่งที่เขาเห็น - ผมคิดว่าเขาได้ไปตอนนี้สามารถดึงข้อมูลขนมปังและน้ำสำหรับผู้หญิงบ้า เขาบอกว่าเขาอาจจะต้องไปไกลมาก เราจะต้องรอ. หญิงสาวตาบอด. เขาเอามือของฉันออกจาก; และมือของเขาสั่นราวกับว่าเขากลัว จากนั้นเขาก็จูบฉัน . . ครั้งแรกคนตาบอด. Oh! โอ้! YOUNG ผู้หญิงคนตาบอด. ฉันถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้น เขาบอกผมว่าเขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น เขาบอกว่าการครองราชย์ของชายชราก็มาถึงที่สิ้นสุดบางที . . ครั้งแรกคนตาบอด. สิ่งที่เขาหมายถึงโดยที่? YOUNG ตาบอดหญิง. ผมไม่เข้าใจเขา เขาบอกผมว่าเขากำลังมุ่งหน้าไปยังประภาคารที่ดี. ครั้งแรกคนตาบอด. มีประภาคารที่นี่? 6 คนตาบอดหญิงสาวใช่ตอนเหนือของเกาะ ผมคิดว่าเราไม่ได้ห่างไกลจากมัน เขาบอกผมว่าเขาจะได้เห็นแสงของสัญญาณลดลงที่นี่เมื่อใบ เขาไม่เคยดูเหมือนจะให้ฉันเศร้ากว่าต่อวันและผมคิดว่าสำหรับบางวันที่เขาได้เห็นร้องไห้ ผมไม่ทราบว่าทำไม แต่ฉันร้องไห้เกินไปไม่เห็นเขา ฉันไม่ได้ยินเขาไป ผมไม่ได้ถามเขาต่อไป ผมได้ยินว่าเขากำลังยิ้มอย่างเคร่งขรึมเกินไป ผมได้ยินว่าเขาถูกปิดตาของเขาและอยากให้เงียบ . . ครั้งแรกคนตาบอด. เขากล่าวว่าไม่มีอะไรที่จะให้เราทั้งหมดนี้! YOUNG ตาบอดผู้หญิง. คุณไม่เคยฟังเขาเมื่อเขาพูดถึง! เก่าแก่ที่สุดของผู้หญิงคนตาบอด. ทุกท่านบ่นเมื่อเขาพูดถึง! ตาบอดสอง MAN. เขาเพียงบอกว่า "Good- คืน "ที่ออก. สามคนตาบอด. มันจะต้องเป็นอย่างมากในช่วงปลาย. แรกคนตาบอด. เขากล่าวว่า "ดีคืน" สองหรือสามครั้งในการออกราวกับว่าเขากำลังจะไปนอน ผมได้ยินว่าเขากำลังมองหาที่ฉันเมื่อเขากล่าวว่า "คืนที่ดี; ดีคืน "-.. เสียงเปลี่ยนแปลงเมื่อมองที่บางคนเพ่ง. FIFTH คนตาบอด! มีสงสารผู้ที่ไม่สามารถมองเห็น. แรก BLIND MAN ใครมีการพูดคุยในการที่ทางสติ. สองคนตาบอดฉันคิดว่ามันเป็น เป็นผู้หนึ่งที่ไม่สามารถได้ยิน. แรกคนตาบอด. เงียบ! - นี้ไม่ได้เวลาที่จะขอ! สามคนตาบอด. อยู่ที่ไหนเขาก็จะให้ขนมปังและน้ำเก่าแก่ที่สุดของผู้หญิงคนตาบอด. เขาเดินไปทางทะเล. สามคนตาบอด. หนึ่งไม่ได้เดินไปทางทะเลในทางที่ที่ของเขา อายุ! 7 . สองคนตาบอดเราใกล้ทะเล? WOMAN เก่าแก่ที่สุดของคนตาบอด. ใช่; จะเงียบทันที; คุณจะได้ยินมัน. [บ่นของทะเลที่อยู่ใกล้ที่มือและความสงบมากกับหน้าผา.] สองคนตาบอด. ฉันได้ยินเสียงผู้หญิงสามคนเก่าอธิษฐาน. เก่าแก่ที่สุดของผู้หญิงคนตาบอด. ฟังดีคุณจะได้ยินมันผ่านการละหมาดของพวกเขา . สองคนตาบอด. ใช่; ฉันได้ยินสิ่งที่ไม่ไกลจากเรา. หญิงที่เก่าแก่ที่สุดคนตาบอด. มันเป็นหลับ; ดูเหมือนว่ามันถูกตื่น. แรกคนตาบอด. มันเป็นความผิดของเขาที่จะนำเราไปที่นี่ ฉันไม่ชอบได้ยินเสียงนั้น. OLDES

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

เมเตอร์ลิงก์สคริปต์ , แปลจากภาษาฝรั่งเศสโดย Laurence Alma tadema

คริสโตเฟอร์ ดอยล์เป็นคนตาบอด 1890
( แปลจากภาษาฝรั่งเศสโดย Laurence Alma tadema เป็นบอดใน 1895 )
)
พระ
สามที่ตาบอดตั้งแต่เกิด
คนตาบอดที่เก่าแก่ที่สุด
คนตาบอด 5
คนตาบอด 6
สามเก่าสตรีตาบอดที่สวดมนต์
ผู้หญิงตาบอดที่เก่าแก่ที่สุด
ผู้หญิงตาบอดรุ่นเยาว์
ผู้หญิงตาบอด บ้า

โบราณมากบอดภาคเหนือป่านิรันดร์ของด้านใต้ท้องฟ้า ซึ้งแสดง . และในท่ามกลาง และต่อความลึกของคืน พระเก่ามาก นั่งห่อในผ้าคลุมสีดำกว้าง หัวและส่วนบนของร่างกายของเขาเล็กน้อยโยนกลับมา และร้านก็จะพิงกับลำต้นของต้นโอ๊กขนาดใหญ่ และโพรงใบหน้าของเขา fearfully ซีดและมีรอยช้ำมั่ inalterable ( ซีด ) ; ริมฝีปากแดงของเขาจะแยกจากกัน ตาโง่และถาวร ไม่มองข้างที่มองเห็นของกัลป์ และดูเหมือนเลือดออกใต้สมุห์นมนานความทุกข์และน้ำตา ผมของเขา ของส่วนใหญ่เคร่งขรึมสีขาวจะแข็งและลีบล็อคบนใบหน้ามากขึ้น illumined ( แสงสว่าง ) และเบื่อหน่ายมากกว่าใครทั้งหมดที่ล้อมรอบมัน ในเจตนา ความเงียบของป่าครึ้ม มือของเขามาก ยันเป็น rigidly ไว้บนตักของเขา และขวาหกชายตาบอดเก่านั่งบนก้อนหิน ตอไม้ ต้นไม้และใบไม้ที่ตายแล้ว - ไปทางซ้ายแยกจากพวกเขาโดยการเอาต้นไม้ และเศษหิน หกผู้หญิงตาบอด , นั่งเผชิญหน้ากับคนแก่ สามของพวกเขาจะอธิษฐานและร้องไห้เสียงกลวงและไม่มีหยุด อีกประการหนึ่ง คือ เก่ามาก ที่ห้า ในทัศนคติของบ้าใบ้ถือบนเข่าของเธอเด็กหลับ 6 เป็นเด็กแปลกๆ และผมของเธอ inundates ถูกทั้งหมด ผู้หญิงเช่นเดียวกับคนแก่ จะนุ่งห่มเสื้อผ้าที่เล่น ผู้เสมอกัน ส่วนใหญ่ของพวกเขานั่งรออยู่กับข้อศอกของตนเองบนเข่า ใบหน้าของพวกเขาระหว่างมือของเขา และดูเหมือนจะไม่มีนิสัยท่าทางไร้ประโยชน์ และไม่หันหัวของพวกเขาที่อึดอัดและหงุดหงิด เสียงของเกาะ ต้นไม้ , งานศพที่ยิ่งใหญ่ yews cypresses ร้องไห้ Willows , ,ห่อพวกเขาในเงาที่ซื่อสัตย์ของพวกเขา ไม่ไกลจากพระสงฆ์ , กลุ่มของยาวและขี้โรค แดฟโฟดิลดอกในตอนกลางคืน มันมืดเป็นพิเศษแม้ในแสงจันทร์ที่ที่นี่และมีพยายามที่จะปัดเป่าสักพักความมืดของใบไม้
คนตาบอดก่อน
นี่เขาจะไม่มาอีก
คนตาบอดสอง
คุณปลุกฉัน 2
1 คนตาบอด .
ผมก็หลับด้วย
คนตาบอด 3
ฉันหลับไปด้วย
คนตาบอดก่อน
นี่เขาจะไม่มาอีก
คนตาบอดสอง
ฉันได้ยินอะไรมา
คนตาบอด 3
มันต้องเกี่ยวกับเวลาเพื่อกลับไปยังที่หลบภัย
คนตาบอดก่อน
เราต้องการรู้ว่าเราอยู่ไหน !
คนตาบอดสอง
มันเย็นชาตั้งแต่เขาจากไป
คนตาบอดก่อน
เราต้องการรู้ว่าเราอยู่ไหน !
คนตาบอดที่เก่าแก่ที่สุด
มีใครรู้มั้ยว่าเราอยู่ที่ไหน

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.