Sixteen studies were included, eigh

Sixteen studies were included, eight of which provided data on relapse. Although heterogeneity in the data warrants caution,psychoeducation appeared to be effective in preventing any relapse[n = 7; OR: 1.98–2.75; number needed to treat (NNT): 5–7, depending on the method of analysis] and manic/hypomanic relapse (n = 8; OR:
1.68–2.52; NNT: 6–8), but not depressive relapse. Group, but not individually, delivered interventions were effective against both poles of relapse; the duration of follow-up and hours of therapy explained some of the heterogeneity. Psychoeducation improved medication adherence
and short-term knowledge about medication. No consistent effects on
mood symptoms, quality of life, or functioning were found

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สิบหกศึกษารวม แปดซึ่งให้บริการข้อมูลบนกำเริบ แม้ว่า heterogeneity ในข้อมูลสิทธิข้อควรระวัง psychoeducation ปรากฏจะ มีประสิทธิภาพในการป้องกันการกำเริบ [n = 7 หรือ: 1.98 – 2.75 หมายเลขที่จำเป็นในการรักษา (NNT): 5 – 7 ขึ้นอยู่กับวิธีการวิเคราะห์] และกำเริบคลั่งไคล้ hypomanic (n = 8 หรือ:1.68 – 2.52 NNT: 6-8), แต่ไม่ได้ซึมเศร้ากำเริบ กลุ่ม แต่ไม่เป็นรายบุคคล แทรกแซงส่งผลทั้งเสากำเริบ ระยะเวลาการติดตามผลและชั่วโมงของการรักษาอธิบายบางส่วนของ heterogeneity ยึดมั่น Psychoeducation ยาดีขึ้นและระยะสั้นความรู้เกี่ยวกับยา ผลไม่สอดคล้องกันพบว่าอาการอารมณ์ คุณภาพชีวิต หรือทำงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิบหกศึกษาถูกรวมแปดซึ่งให้ข้อมูลเกี่ยวกับการกำเริบของโรค แม้ว่าความแตกต่างในใบสำคัญแสดงข้อมูลความระมัดระวังสุขภาพจิตที่ดูเหมือนจะมีประสิทธิภาพในการป้องกันการกำเริบของโรคใด ๆ [N = 7; หรือ: 1.98-2.75; จำนวนจำเป็นในการรักษา (NNT): 5-7, ขึ้นอยู่กับวิธีการวิเคราะห์] และคลั่งไคล้ / กำเริบ hypomanic (n = 8 หรือ:
1.68-2.52; NNT: 6-8) แต่การกำเริบของโรคซึมเศร้าไม่ได้ กลุ่ม แต่ไม่ได้เป็นรายบุคคลการแทรกแซงการจัดส่งมีประสิทธิภาพทั้งสองขั้วของการกำเริบของโรค; ระยะเวลาของการติดตามและเวลาของการรักษาด้วยการอธิบายบางส่วนของเซลล์สืบพันธุ์ สุขภาพจิตที่ดีขึ้นรับประทานยาอย่างสม่ำเสมอ
และระยะสั้นที่รู้เกี่ยวกับการใช้ยา ไม่มีผลที่สอดคล้องกับ
อาการอารมณ์คุณภาพชีวิตหรือการทำงานที่ถูกพบ