The discussion about weak or strong

The discussion about weak or strong sustainability appears in some contributions, but it remains unclear where sustainability economics should be situated. van den Bergh (2010) criticizes the fact that the sustainability economics proposal does not make reference to strong or weak sustainability. Sustainability economics should, in his opinion, address these contrasting views. By arguing for the adoption of resilience and panarchy theory, he indirectly argues for
strong sustainability in sustainability economics. For Bartelmus (2010) weak sustainability refers to environmental economics, while strong sustainability refers to ecological economics. Where to situate sustainability economics is unclear here. To Baumgärtner and Quaas (2010b), sustainability economics includes both weak and strong sustainability. This is coherent to their argumentation of including both neoclassical and ecological economics. However, sustainability
economics based on weak sustainability (Lerch and Nutzinger, 2002) bears the risk that outcomes and policy recommendations lead to unsustainable lifestyle, production and consumption patterns.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนาเกี่ยวกับความอ่อนแอ หรือแข็งแรงยั่งยืนปรากฏในผลงานบาง แต่มันยังคงไม่ชัดเจนซึ่งเศรษฐศาสตร์ความยั่งยืนควรอยู่ van den Bergh (2010) ถูกนับข้อเท็จจริงที่ว่า ข้อเสนอเศรษฐกิจยั่งยืนให้อ้างอิงถึงความยั่งยืนแข็งแรง หรืออ่อนแอ เศรษฐศาสตร์ความยั่งยืนควร ในความเห็นของเขา ห้องมุมมองเหล่านี้ โดยใช้คำสำหรับการยึดหลักความยืดหยุ่นและทฤษฎี panarchy เขาทางอ้อมจนในความยั่งยืนที่แข็งแกร่งด้านเศรษฐกิจอย่างยั่งยืน สำหรับความยั่งยืนอ่อน Bartelmus (2010) หมายถึงเศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อม ในขณะที่ความยั่งยืนแข็งแรงหมายถึงเศรษฐกิจระบบนิเวศ แล้วความยั่งยืนเศรษฐกิจไว้อย่างชัดเจน Baumgärtner และ Quaas (2010b), เศรษฐศาสตร์การพัฒนาอย่างยั่งยืนรวมทั้งอ่อน และแข็งแรงอย่างยั่งยืน นี้เป็น coherent ของ argumentation ของเศรษฐกิจระบบนิเวศ และฟื้นฟูคลาสสิกรวมถึงการ อย่างไรก็ตาม ความยั่งยืนเศรษฐศาสตร์ตามความยั่งยืนอ่อนแอ (Lerch และ Nutzinger, 2002) หมีความเสี่ยงที่ผล และข้อเสนอแนะนโยบายทำ unsustainable ชีวิต ผลิต และรูปแบบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอภิปรายเกี่ยวกับการพัฒนาอย่างยั่งยืนที่อ่อนแอหรือแข็งแรงปรากฏในการมีส่วนร่วมบางอย่าง แต่มันยังไม่ชัดเจนที่เศรษฐศาสตร์การพัฒนาอย่างยั่งยืนควรจะอยู่ van den Bergh (2010) บารมีความจริงที่ว่าข้อเสนอการพัฒนาอย่างยั่งยืนเศรษฐศาสตร์ไม่ได้ทำให้การอ้างอิงถึงการพัฒนาอย่างยั่งยืนแข็งแรงหรืออ่อนแอ เศรษฐศาสตร์การพัฒนาอย่างยั่งยืนควรในความคิดของเขาที่อยู่ในมุมมองที่แตกต่างเหล่านี้ โดยให้เหตุผลสำหรับการยอมรับของความยืดหยุ่นและทฤษฎี Panarchy เขาทางอ้อมระบุว่าสำหรับ
การพัฒนาอย่างยั่งยืนที่แข็งแกร่งในเศรษฐศาสตร์การพัฒนาอย่างยั่งยืน สำหรับ Bartelmus (2010) การพัฒนาอย่างยั่งยืนที่อ่อนแอหมายถึงเศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อมในขณะที่การพัฒนาอย่างยั่งยืนที่แข็งแกร่งหมายถึงนิเวศเศรษฐศาสตร์ สถานที่ตั้งอยู่ทางด้านเศรษฐศาสตร์การพัฒนาอย่างยั่งยืนที่นี่ก็ไม่มีความชัดเจน เพื่อ Baumgartner และ Quaas (2010b) เศรษฐศาสตร์การพัฒนาอย่างยั่งยืนรวมทั้งการพัฒนาอย่างยั่งยืนที่อ่อนแอและแข็งแรง นี่คือการเชื่อมโยงกันในการอภิปรายของพวกเขาทั้งเศรษฐศาสตร์นีโอคลาสสิและระบบนิเวศ อย่างไรก็ตามความยั่งยืน
ทางด้านเศรษฐกิจบนพื้นฐานของการพัฒนาอย่างยั่งยืนที่อ่อนแอ (Lerch และ Nutzinger, 2002) ความเสี่ยงที่สัมฤทธิ์ผลและข้อเสนอแนะนโยบายนำไปสู่การดำเนินชีวิตที่ไม่ยั่งยืนรูปแบบการผลิตและการบริโภค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอภิปรายเกี่ยวกับอ่อนแอหรือแข็งแรงยั่งยืนปรากฏในผลงาน แต่มันยังคงไม่ชัดเจนว่าเศรษฐกิจที่ยั่งยืนควรตั้งอยู่ แวนเดนเบิร์ก ( 2010 ) โดยความจริงที่ว่าความยั่งยืนเศรษฐศาสตร์ข้อเสนอไม่ได้ทำให้การอ้างอิงถึงแข็งแรงหรืออ่อนแอ ยั่งยืน เศรษฐศาสตร์การพัฒนาควร ในความเห็นของเขา ที่อยู่เหล่านี้ตัด viewsโดยให้เหตุผลสำหรับการยอมรับทฤษฎีความยืดหยุ่นและ panarchy เขาทางอ้อมว่าให้เข้มแข็งยั่งยืน
เศรษฐกิจยั่งยืน สำหรับ บาร์เทลมัส ( 2010 ) ความยั่งยืนอ่อนแอ หมายถึงเศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อม ในขณะที่แข็งแรงยั่งยืน หมายถึง เศรษฐศาสตร์สิ่งแวดล้อม ที่ให้ภาพเศรษฐกิจยั่งยืนไม่ชัดเจนค่ะ เพื่อ baumg และ rtner และ นน่า เควส ( 2010b )เศรษฐศาสตร์การพัฒนารวมทั้งอ่อนแอและความยั่งยืนแข็งแรง นี้จะเชื่อมโยงกันของการโต้แย้งของทั้งกระจกและนิเวศวิทยาเศรษฐศาสตร์ อย่างไรก็ตาม เศรษฐกิจยั่งยืน
ขึ้นอยู่กับความยั่งยืนอ่อนแอ ( เลิร์ก และ nutzinger , 2002 ) หมีความเสี่ยงที่ผล และข้อเสนอแนะเชิงนโยบายไปสู่การไม่ยั่งยืนวิถีชีวิต การผลิตและรูปแบบการบริโภค