The learner-centered approach calls

The learner-centered approach calls for students to direct their own learning and to integrate their knowledge across all courses. We know that “with striking consistency, studies show that innovative, active collaborative, cooperative, and constructivist…approaches shape learning more powerfully, in some forms by substantial margins, than do conventional lecture, discussion, and text-based approaches” (Pascarella & Terenzini, 2005). Weimer (2002) distinguishes between student-centered and learner-centered as a matter of responsibility. Being learner-centered provides the opportunity for students to be responsible for what they are doing with their educational process. Students, however, look to professors to structure the course, the content, and determine their performance evaluation. To fully implement the learner-centered approach, students must identify the importance of not only what they are learning but also why they are learning and how that learning will be integrated into their life experiences. In other words, they need to be able to practice their learning so that meaningful gains occur (Bass, 2012). In

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรียกวิธีการผู้เรียนเป็นศูนย์กลางสำหรับนักเรียนที่เรียนรู้ของตนเองโดยตรง และบูรณาการความรู้ในหลักสูตรทั้งหมด เรารู้ว่า "มีความสม่ำเสมอที่โดดเด่น การศึกษาแสดงว่า นวัตกรรม ใช้งานร่วมกัน ร่วมมือ และเนม...วิธีรูปที่เรียนยิ่งขึ้น ในบางรูปแบบโดยพบขอบ กว่าบรรยายทั่วไป สนทนา และข้อความวิธี" (Pascarella & Terenzini, 2005) Weimer (2002) ที่แตกต่างระหว่างนักเรียนเป็นศูนย์กลาง และผู้เรียนเป็นศูนย์กลางเป็นเรื่องของความรับผิดชอบ มีผู้เรียนเป็นศูนย์กลางให้โอกาสนักเรียนได้รับผิดชอบสิ่งที่พวกเขากำลังทำกับกระบวนการของการศึกษา นักเรียน อย่างไรก็ตาม มองเพื่อคณาจารย์โครงสร้างหลักสูตร เนื้อหา และตรวจสอบการประเมินประสิทธิภาพการทำงานของพวกเขา ใช้ทั้งวิธีผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง นักเรียนต้องระบุความสำคัญไม่เพียงแต่สิ่งที่พวกเขากำลังเรียนรู้ แต่ยังทำไมเรียน และวิธีเรียนรู้ที่จะรวมในประสบการณ์ชีวิตของพวกเขา ในคำอื่น ๆ พวกเขาต้องได้ฝึกการเรียนรู้เพื่อให้มีกำไรเกิดขึ้น (เบส 2012) ใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการเรียนเป็นศูนย์กลางเรียกร้องให้นักเรียนที่จะเรียนรู้โดยตรงของตัวเองและเพื่อบูรณาการความรู้ของพวกเขาในทุกหลักสูตร เรารู้ว่า "โดดเด่นด้วยความมั่นคงการศึกษาแสดงให้เห็นว่านวัตกรรมการทำงานร่วมกันที่ใช้งานสหกรณ์และคอนสตรั ... วิธีรูปร่างการเรียนรู้ขึ้นอย่างแข็งแรงในบางรูปแบบโดยอัตรากำไรขั้นต้นที่สำคัญกว่าการบรรยายธรรมดาอภิปรายและวิธีการขึ้นอยู่กับข้อความ" (Pascarella & Terenzini, 2005) Weimer (2002) แตกต่างระหว่างผู้เรียนเป็นศูนย์กลางและผู้เรียนเป็นศูนย์กลางเป็นเรื่องของความรับผิดชอบ เป็นผู้เรียนเป็นศูนย์กลางให้โอกาสสำหรับนักเรียนที่จะต้องรับผิดชอบในสิ่งที่พวกเขากำลังทำอยู่กับขั้นตอนการศึกษาของพวกเขา นักเรียน แต่มองไปที่อาจารย์โครงสร้างหลักสูตรเนื้อหาและตรวจสอบการประเมินผลงานของพวกเขา การรองรับการใช้วิธีการเรียนเป็นศูนย์กลางนักเรียนต้องระบุความสำคัญของการไม่เพียง แต่สิ่งที่พวกเขากำลังเรียนรู้ แต่ยังว่าทำไมพวกเขากำลังเรียนรู้และวิธีการเรียนรู้ที่จะถูกรวมเข้ากับประสบการณ์ชีวิตของพวกเขา ในคำอื่น ๆ พวกเขาจะต้องสามารถที่จะปฏิบัติในการเรียนรู้ของพวกเขาเพื่อให้มีความหมายกำไรเกิดขึ้น Bass (2012) ใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง เรียกนักเรียนโดยตรง การเรียนรู้ด้วยตนเองและการบูรณาการความรู้ของพวกเขาผ่านหลักสูตรทั้งหมด เรารู้ว่า " กับความตื่นตาตื่นใจ การศึกษาแสดงให้เห็นว่านวัตกรรมที่ใช้งานร่วมกัน สหกรณ์ และตนเอง . . . . . . . . รูปร่างการเรียนรู้เพิ่มเติมที่ทรงพลัง ในบางรูปแบบโดยขอบมากกว่าปกติ บรรยาย อภิปราย และข้อความที่ใช้วิธี " ( pascarella & terenzini , 2005 ) ไวเมอร์ ( 2002 ) และแยกสำคัญที่ผู้เรียนเป็นศูนย์กลางเป็นเรื่องของความรับผิดชอบ เป็นผู้เรียนเป็นศูนย์กลางให้โอกาสสำหรับนักเรียนที่จะรับผิดชอบในสิ่งที่เขาทำ ด้วยกระบวนการทางการศึกษาของพวกเขา นักเรียน แต่มองไปที่อาจารย์ โครงสร้างหลักสูตร เนื้อหา และตรวจสอบประเมินผลการปฏิบัติงานของตนเอง อย่างเต็มที่จะใช้ผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง นักเรียนต้องระบุความสำคัญของการไม่เพียง แต่สิ่งที่พวกเขาได้เรียนรู้ แต่ยังเพราะพวกเขามีการเรียนรู้และวิธีการเรียนจะรวมอยู่ในประสบการณ์ชีวิต ในคำอื่น ๆที่พวกเขาต้องการที่จะสามารถฝึกการเรียนรู้ของพวกเขาเพื่อให้กำไรมีความหมายเกิดขึ้น ( เบส , 2012 ) ใน