SawdustSawdust, obtained from wood

Sawdust

Sawdust, obtained from wood industry is an abundant by-product which is easily available in the countryside at negligible price. It contains various organic compounds (lignin, cellulose and hemicellulose) with polyphenolic groups that could bind heavy metal ions through different mechanisms. An experiment on the efficiency of sawdust in the removal of Cu2+ and Zn2+ ions was conducted by Šćiban et al. (2006a). Two kinds of sawdust, poplar and fir wood were treated with NaOH (fibre-swelling agent) and Na2CO3 solutions and the adsorption capacities were compared with the untreated sawdusts. For unmodified sawdust, both types of woods showed higher uptakes of Cu2+ ions than Zn2+ ions, and adsorption followed Langmuir isotherm model. Equivalent amounts of adsorption capacities were recorded by both types of sawdust for Zn2+ and Cu2+ ions, although these two adsorbents have different anatomical structure and chemical composition. After treating with NaOH, a marked increase in adsorption capacity was observed for both heavy metal ions, especially for Zn2+ ions (2.5 times for Cu2+ and 15 times for Zn2+). The adsorption capacities shown by Langmuir model were 6.92 mg g−1 (poplar sawdust) and 12.70 mg g−1 (fir sawdust) for Cu2+, and 15.83 mg g−1 (poplar sawdust) and 13.41 mg g−1 for Zn2+ (fir sawdust), respectively. In another experiment, Šćiban et al. (2006b) found that the leaching of coloured organic matters during the adsorption can be eliminated by pretreatments with formaldehyde in acidic medium, with sodium hydroxide solution after formaldehyde treatment, or with sodium hydroxide only. According to Šćiban et al. (2006a), NaOH improved the adsorption process by causing the liberation of new adsorption sites on the sawdust surface. An increase in the concentration of NaOH for modification purpose however did not cause a significant increase of the adsorption capacity. The authors suggest that no greater than 1% of concentration of NaOH solution should be used for modification. The temperature of modification was also not a significant factor for the main increase of adsorption capacities of modified sawdusts. It was observed that only a slight increase in Cu2+ and Zn2+ adsorption occurred when the fir sawdust was treated with NaOH at higher temperature (80 °C). The study on adsorption capacity by treatment with Na2CO3 revealed the modified sawdusts had two times higher adsorption for Cu2+ ions and six times higher for Zn2+ ions compared to unmodified sawdusts. The application of Na2CO3 for chemical modification is less efficient than the use of NaOH. This is due to higher number of Na+ ions in 1 g of NaOH compared to 1 g of Na2CO3. In general, three possible reasons for the increase in adsorption capacities of heavy metal ions were given by the authors:

(i)
Changes on wood surface-increase in surface area, average pore volume and pore diameter after alkaline treatment. The surface area and average pore diameter increased about 1.5–2 times after modification.
(ii)
Improvement in ion-exchange process especially with Na+ ions.
(iii)
Microprecipitation of metal hydroxides–Cu(OH)2 and Zn(OH)2 in the pores of sawdust.
Although the work on adsorption of copper and zinc ions onto sawdust of poplar tree was reported by Šćiban et al. (2006a), they did not carry out a detail experiment on the kinetic of adsorption.

The effect of sulfuric acid treatment on sawdust of poplar tree was studied by Acar and Eren (2006). Sulfuric acid poplar sawdust possessed good removal of 92.4% Cu2+ at pH 5, while untreated sawdust could only removed 47%. The kinetic of copper binding indicated that it is a rapid process and about 70–80% of copper ions removed from the solution in 10 min. The percent of copper removal however decreases as the metal concentration increases. The increase in percent of adsorption with adsorbent dose could be due to the increase in surface area and availability of more active sites. The treated poplar sawdust showed maximum adsorption capacity of 13.945 mg g−1 against 5.432 mg g−1 for untreated sawdust which followed Langmuir isotherm model. The maximum adsorption capacity for sulfuric acid treated poplar sawdust is higher than to the value recorded by NaOH treated poplar sawdust reported by Šćiban et al. (2006a). Concentrated sulfuric acid was also used to modify coconut tree sawdust for removing mercury and nickel (Kadirvelu et al., 2003). It was reported that 100% removal of mercury was achieved compared to 81% for nickel and adsorption occurred in 1 h.

Rehman et al. (2006) reported the removal of Ni2+ ions by using sodium hydroxide treated sawdust of Dalbergia sissoo, a byproduct of sawmills. The treatment of sawdust with NaOH results in the conversion of methyl esters which are the major constituents in cellulose, hemicellulose and lignin to carboxylate ligands. The adsorption time study revealed that nickel ions were removed fast in the first 20 min due to extra-cellular binding. The maximum adso

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขี้เลื่อยSawdust, obtained from wood industry is an abundant by-product which is easily available in the countryside at negligible price. It contains various organic compounds (lignin, cellulose and hemicellulose) with polyphenolic groups that could bind heavy metal ions through different mechanisms. An experiment on the efficiency of sawdust in the removal of Cu2+ and Zn2+ ions was conducted by Šćiban et al. (2006a). Two kinds of sawdust, poplar and fir wood were treated with NaOH (fibre-swelling agent) and Na2CO3 solutions and the adsorption capacities were compared with the untreated sawdusts. For unmodified sawdust, both types of woods showed higher uptakes of Cu2+ ions than Zn2+ ions, and adsorption followed Langmuir isotherm model. Equivalent amounts of adsorption capacities were recorded by both types of sawdust for Zn2+ and Cu2+ ions, although these two adsorbents have different anatomical structure and chemical composition. After treating with NaOH, a marked increase in adsorption capacity was observed for both heavy metal ions, especially for Zn2+ ions (2.5 times for Cu2+ and 15 times for Zn2+). The adsorption capacities shown by Langmuir model were 6.92 mg g−1 (poplar sawdust) and 12.70 mg g−1 (fir sawdust) for Cu2+, and 15.83 mg g−1 (poplar sawdust) and 13.41 mg g−1 for Zn2+ (fir sawdust), respectively. In another experiment, Šćiban et al. (2006b) found that the leaching of coloured organic matters during the adsorption can be eliminated by pretreatments with formaldehyde in acidic medium, with sodium hydroxide solution after formaldehyde treatment, or with sodium hydroxide only. According to Šćiban et al. (2006a), NaOH improved the adsorption process by causing the liberation of new adsorption sites on the sawdust surface. An increase in the concentration of NaOH for modification purpose however did not cause a significant increase of the adsorption capacity. The authors suggest that no greater than 1% of concentration of NaOH solution should be used for modification. The temperature of modification was also not a significant factor for the main increase of adsorption capacities of modified sawdusts. It was observed that only a slight increase in Cu2+ and Zn2+ adsorption occurred when the fir sawdust was treated with NaOH at higher temperature (80 °C). The study on adsorption capacity by treatment with Na2CO3 revealed the modified sawdusts had two times higher adsorption for Cu2+ ions and six times higher for Zn2+ ions compared to unmodified sawdusts. The application of Na2CO3 for chemical modification is less efficient than the use of NaOH. This is due to higher number of Na+ ions in 1 g of NaOH compared to 1 g of Na2CO3. In general, three possible reasons for the increase in adsorption capacities of heavy metal ions were given by the authors:(i)การเปลี่ยนแปลงบนพื้นผิวไม้-เพิ่มพื้นที่ผิว ปริมาตรเฉลี่ยรูขุมขน และเส้นผ่าศูนย์กลางรูขุมขนหลังการรักษาอัลคาไลน์ พื้นที่ผิวและค่าเฉลี่ยรูขุมขนเส้นผ่าศูนย์กลางเพิ่มขึ้นประมาณ 1.5 – 2 ครั้งหลังการปรับเปลี่ยน(ii)การปรับปรุงในกระบวนการแลกเปลี่ยนไอออนกับไอออน Na + โดยเฉพาะ(iii)Microprecipitation ของโลหะ hydroxides – Cu (OH) 2 และ Zn (OH) 2 ในรูขุมขนของขี้เลื่อยแม้ว่าการทำงานในการดูดซับไอออนทองแดงและสังกะสีลงในขี้เลื่อยของต้นปอปลาร์รายงาน โดย Šćiban et al. (2006a), พวกเขาไม่ได้พกออกทดลองรายละเอียดในการเคลื่อนไหวของการดูดซับเป็นศึกษาผลของการรักษากรดในขี้เลื่อยของต้นปอปลาร์ Acar และ Eren (2006) กรดซัลฟูริกลาร์ขี้เลื่อยสิง 92.4% Cu2 + ที่ pH 5 กำจัดดีขณะทาขี้เลื่อยสามารถเพียงออก 47% การเคลื่อนไหวของทองแดงรวมระบุไว้ว่า เป็นกระบวนการอย่างรวดเร็วประมาณ 70-80% ของทองแดงไอออนออกจากการแก้ไขใน 10 นาที อย่างไรก็ตามร้อยละของการกำจัดทองแดงลดเป็นการเพิ่มความเข้มข้นของโลหะ การเพิ่มเปอร์เซ็นต์การดูดซับด้วยยา adsorbent อาจเนื่องจากการเพิ่มขึ้นของพื้นที่และความพร้อมของเว็บไซต์ใช้งานเพิ่มเติม ขี้เลื่อยลาร์บำบัดพบว่าดูดซับสูงสุดจุ g−1 มิลลิกรัม 13.945 กับ g−1 5.432 mg สำหรับขี้เลื่อยไม่ผ่านตาม Langmuir รุ่น isotherm ความจุการดูดซับสูงสุดสำหรับกรดกำมะถันรักษาลาร์ขี้เลื่อยจะสูงกว่าค่าที่บันทึกไว้ โดยขี้เลื่อยลาร์ NaOH ที่รับรายงาน โดย Šćiban et al. (2006a) กรดซัลฟูริกเข้มข้นที่ใช้น้ำเพื่อปรับเปลี่ยนขี้เลื่อยไม้มะพร้าวเอาปรอทและนิกเกิล (Kadirvelu et al. 2003) มันรายงานว่า สำเร็จ 100% กำจัดปรอทเทียบกับ 81% สำหรับนิกเกิล และดูดซับเกิดขึ้นใน 1 ชั่วโมงRehman et al. (2006) รายงานการกำจัดไอออน Ni2 + โดยใช้โซเดียมไฮดรอกไซด์ถือว่าขี้เลื่อย Dalbergia sissoo พลอยได้ของการมีโปรโมชั่น การรักษาของขี้เลื่อยกับ NaOH ผลการแปลงของ methyl esters ซึ่งเป็นองค์ประกอบหลักเซลลูโลส hemicellulose และลิกนิให้ carboxylate ligands การดูดซับเวลาศึกษาเปิดเผยว่า ไอออนนิกเกิลถูกถอดออกอย่างรวดเร็วใน 20 นาทีแรกเนื่องจากโทรศัพท์มือถือพิเศษรวม Adso สูงสุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขี้เลื่อยขี้เลื่อยที่ได้รับจากอุตสาหกรรมไม้เป็นที่อุดมสมบูรณ์โดยผลิตภัณฑ์ที่มีอยู่ได้อย่างง่ายดายในชนบทในราคาเล็กน้อย มันมีสารอินทรีย์ต่างๆ (ลิกนินเซลลูโลสและเฮมิเซลลูโลส) กับกลุ่มโพลีฟีนที่สามารถผูกไอออนของโลหะหนักผ่านกลไกที่แตกต่างกัน การทดสอบประสิทธิภาพของขี้เลื่อยในการกำจัดของ Cu2 + และ Zn2 + ไอออนที่ถูกดำเนินการโดยŠćiban et al, (2006a) สองชนิดของขี้เลื่อยไม้และต้นไม้ชนิดหนึ่งเฟอร์ได้รับการรักษาด้วย NaOH (ใยบวม Agent) และ Na2CO3 การแก้ปัญหาและความสามารถในการดูดซับที่ถูกเมื่อเทียบกับ sawdusts ได้รับการรักษา สำหรับขี้เลื่อยแปรทั้งสองประเภทของป่าแสดงให้เห็นดูดซึมที่สูงขึ้นของ Cu2 + ไอออนกว่า Zn2 + ไอออนและการดูดซับตามรูปแบบไอโซเทอม Langmuir จำนวนเทียบเท่าของความจุในการดูดซับถูกบันทึกโดยทั้งสองประเภทของขี้เลื่อยสำหรับ Zn2 + และ Cu2 + ไอออนแม้ว่าทั้งสองตัวดูดซับมีโครงสร้างทางกายวิภาคแตกต่างกันและองค์ประกอบทางเคมี หลังจากการรักษาด้วย NaOH, ชัดเจนมากขึ้นในการดูดซับเป็นข้อสังเกตสำหรับทั้งไอออนโลหะหนักโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ Zn2 + ไอออน (2.5 เท่าสำหรับ Cu2 + และ 15 ครั้ง Zn2 +) ขีดความสามารถในการดูดซับที่แสดงโดยรูปแบบ Langmuir ได้ 6.92 มิลลิกรัม G-1 (ขี้เลื่อยต้นไม้ชนิดหนึ่ง) และ 12.70 มิลลิกรัม G-1 (ขี้เลื่อยเฟอร์) สำหรับ Cu2 + และ 15.83 มิลลิกรัม G-1 (ขี้เลื่อยต้นไม้ชนิดหนึ่ง) และ 13.41 มิลลิกรัม G-1 สำหรับ Zn2 + (เฟอร์ ขี้เลื่อย) ตามลำดับ ในการทดลองอีกŠćiban et al, (2006b) พบว่าการชะล้างของสารอินทรีย์ในระหว่างการดูดซับสีที่สามารถกำจัดโดยการเตรียมการกับดีไฮด์ในสื่อที่เป็นกรดด้วยสารละลายโซเดียมไฮดรอกไซหลังการรักษาดีไฮด์หรือโซเดียมไฮดรอกไซเท่านั้น ตามที่Šćiban et al, (2006a) NaOH ปรับปรุงกระบวนการดูดซับโดยก่อให้เกิดการปลดปล่อยของเว็บไซต์ใหม่ดูดซับบนพื้นผิวขี้เลื่อย การเพิ่มขึ้นของความเข้มข้นของ NaOH เพื่อวัตถุประสงค์ในการปรับเปลี่ยน แต่ไม่ก่อให้เกิดการเพิ่มขึ้นของความจุการดูดซับ ผู้เขียนขอแนะนำว่าไม่เกิน 1% ของความเข้มข้นของสารละลาย NaOH ควรจะใช้สำหรับการปรับเปลี่ยน อุณหภูมิของการปรับเปลี่ยนก็ยังไม่ได้เป็นปัจจัยสำคัญสำหรับการเพิ่มขีดความสามารถหลักของการดูดซับของ sawdusts การแก้ไข มันถูกตั้งข้อสังเกตว่ามีเพียงเพิ่มขึ้นเล็กน้อยใน Cu2 + และ Zn2 + การดูดซับที่เกิดขึ้นเมื่อขี้เลื่อยเฟอร์รับการรักษาด้วย NaOH ที่อุณหภูมิสูงกว่า (80 ° C) การศึกษาการดูดซับโดยการรักษาด้วย Na2CO3 เปิดเผย sawdusts ปรับเปลี่ยนมีสองครั้งในการดูดซับสูงขึ้นสำหรับ Cu2 + ไอออนและหกครั้งที่สูงขึ้นสำหรับ Zn2 + ไอออนเมื่อเทียบกับ sawdusts แปร การประยุกต์ใช้สำหรับการปรับเปลี่ยน Na2CO3 สารเคมีเป็นมีประสิทธิภาพน้อยกว่าการใช้ NaOH นี่คือสาเหตุที่จำนวนที่สูงขึ้นของนา + ไอออนใน 1 กรัม NaOH เมื่อเทียบกับ 1 กรัม Na2CO3 โดยทั่วไปสามเหตุผลที่เป็นไปได้ในการเพิ่มขีดความสามารถในการดูดซับไอออนของโลหะหนักที่ได้รับจากผู้เขียน: (i) การเปลี่ยนแปลงบนไม้พื้นผิวเพิ่มขึ้นในพื้นที่ผิวปริมาณรูพรุนเฉลี่ยและเส้นผ่าศูนย์กลางรูขุมขนหลังการรักษาอัลคาไลน์ พื้นที่ผิวและรูขุมขนมีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางเฉลี่ยเพิ่มขึ้นประมาณ 1.5-2 ครั้งหลังการแก้ไข. (ii) การปรับปรุงในกระบวนการแลกเปลี่ยนไอออนเฉพาะอย่างยิ่งกับนา + ไอออน. (iii) Microprecipitation ของโลหะไฮดรอกไซ-Cu (OH) 2 และ Zn (OH) 2 รูขุมขนของขี้เลื่อย. แม้ว่าการทำงานในการดูดซับของทองแดงและสังกะสีไอออนบนขี้เลื่อยของต้นไม้ต้นไม้ชนิดหนึ่งที่ถูกรายงานโดยŠćiban et al, (2006a) พวกเขาไม่ได้ดำเนินการทดลองรายละเอียดเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของการดูดซับ. ผลของการรักษากรดกำมะถันขี้เลื่อยของต้นไม้ต้นไม้ชนิดหนึ่งที่ได้รับการศึกษาโดย Acar และ Eren (2006) กรดซัลฟูริกขี้เลื่อยต้นไม้ชนิดหนึ่งครอบครองลบที่ดีของ 92.4% Cu2 + ที่ pH 5 ในขณะที่ได้รับการรักษาขี้เลื่อยเท่านั้นที่สามารถลบออกได้ 47% จลนศาสตร์ของทองแดงผูกพันชี้ให้เห็นว่ามันเป็นกระบวนการที่รวดเร็วและมีประมาณ 70-80% ของไอออนทองแดงลบออกจากการแก้ปัญหาในเวลา 10 นาที ร้อยละของการกำจัดทองแดง แต่ลดลงในขณะที่ความเข้มข้นของโลหะที่เพิ่มขึ้น เพิ่มขึ้นในอัตราร้อยละของการดูดซับด้วยตัวดูดซับปริมาณอาจเกิดจากการเพิ่มขึ้นของพื้นที่ผิวและความพร้อมของเว็บไซต์ที่ใช้งานมากขึ้น ได้รับการรักษาขี้เลื่อยต้นไม้ชนิดหนึ่งที่แสดงให้เห็นว่าการดูดซับสูงสุด 13.945 มิลลิกรัม G-1 กับ 5.432 มิลลิกรัม G-1 สำหรับขี้เลื่อยรับการรักษาซึ่งตามรูปแบบไอโซเทอม Langmuir ความจุในการดูดซับสูงสุดสำหรับการรับการรักษากรดกำมะถันขี้เลื่อยต้นไม้ชนิดหนึ่งมีค่าสูงกว่าค่าที่บันทึกไว้โดย NaOH รับการรักษาขี้เลื่อยต้นไม้ชนิดหนึ่งที่รายงานโดยŠćiban et al, (2006a) ความเข้มข้นของกรดซัลฟูริกนั้นยังใช้ในการปรับเปลี่ยนขี้เลื่อยต้นมะพร้าวสำหรับการลบปรอทและนิกเกิล (Kadirvelu et al., 2003) มีรายงานว่าการกำจัด 100% ของปรอทก็ประสบความสำเร็จเมื่อเทียบกับ 81% สำหรับนิกเกิลและการดูดซับที่เกิดขึ้นใน 1 ชม. เรห์, et al (2006) รายงานการกำจัดของ Ni2 + ไอออนโดยใช้โซเดียมไฮดรอกไซขี้เลื่อยรับการรักษาของ Dalbergia sissoo, ผลพลอยได้จากโรงเลื่อย การรักษาขี้เลื่อยที่มีผล NaOH ในการแปลงเมทิลเอสเตอร์ซึ่งเป็นองค์ประกอบที่สำคัญในเซลลูโลสเฮมิเซลลูโลสและลิกนินเพื่อ carboxylate แกนด์ การศึกษาการดูดซับเวลาเปิดเผยว่าไอออนนิกเกิลถูกถอดออกอย่างรวดเร็วในครั้งแรก 20 นาทีเนื่องจากการพิเศษโทรศัพท์มือถือที่มีผลผูกพัน Adso สูงสุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขี้เลื่อยขี้เลื่อยที่ได้จากอุตสาหกรรมไม้ เป็นผลพลอยได้ที่มากมายได้อย่างง่ายดายในชนบทที่ไม่มีราคา ประกอบด้วยสารอินทรีย์ต่างๆ ( เฮมิเซลลูโลส และลิกนิน ) กับพรกลุ่มที่สามารถผูกไอออนโลหะหนัก ผ่านกลไกต่าง ๆ การทดลองประสิทธิภาพของขี้เลื่อยในการขจัด CU2 + และ zn2 ไอออนดำเนินการโดยŠć IBAN et al . ( 2006a ) สองชนิดของขี้เลื่อย , ต้นไม้ชนิดหนึ่งและเฟอร์ไม้ได้รับการรักษาด้วย NaOH ( ใยบวมตัวแทน ) และโซลูชั่น Na2CO3 และประสิทธิภาพการดูดซับเปรียบเทียบกับ sawdusts ดิบ สำหรับแปรขี้เลื่อย ทั้งสองประเภทของป่า มีผลให้ CU2 + + กว่า zn2 ของไอออนไอออนและการดูดซับตามแบบจำลอง Langmuir isotherm . เท่ากับจํานวนของความจุการดูดซับที่ถูกบันทึกไว้โดยทั้งสองประเภทของขี้เลื่อยเพื่อ zn2 CU2 + + ไอออนแม้ว่าทั้งสองสารมีโครงสร้างทางกายวิภาคและองค์ประกอบทางเคมีที่แตกต่างกัน หลังจากการรักษาด้วย NaOH เป็นเครื่องหมายเพิ่มความจุการดูดซับไอออนโลหะหนักพบว่าทั้ง โดยเฉพาะ zn2 ไอออน ( 2.5 เท่า และ 15 เท่าสำหรับ zn2 CU2 + + ) การดูดซับทองแดงแบบแสดงโดยจำนวน 6.92 mg G − 1 ( ต้นไม้ชนิดหนึ่งขี้เลื่อย ) และ 12.70 mg G − 1 ( FIR ขี้เลื่อย ) สำหรับ CU2 + และ 15.83 mg G − 1 ( ต้นไม้ชนิดหนึ่งขี้เลื่อย ) และ G − 1 สำหรับ zn2 กับ Mg + ( FIR ขี้เลื่อย ) ตามลำดับ ในการทดลองอื่น Šć IBAN et al . ( 2006b ) พบว่า การชะละลายอินทรีย์สารสีในการดูดซับสามารถกำจัดโดยการเตฟอร์มาลดีไฮด์ในตัวกลางที่เป็นกรดด้วยสารละลายโซเดียมไฮดรอกไซด์ หลังจากฟอร์มการรักษา หรือ โซดาไฟ เท่านั้น ตามŠć IBAN et al . ( 2006a ) , NaOH , การปรับปรุงกระบวนการดูดซับ โดยก่อให้เกิดการปลดปล่อยของเว็บไซต์ใหม่บนพื้นผิวขี้เลื่อย การเพิ่มความเข้มข้นของ NaOH เพื่อวัตถุประสงค์ในการปรับเปลี่ยน แต่ไม่ทำให้เกิดการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของการดูดซับ . ผู้เขียนขอแนะนำให้ไม่เกิน 1 % ของความเข้มข้นของสารละลายโซเดียมไฮดรอกไซด์ที่ควรจะใช้สำหรับการปรับเปลี่ยน อุณหภูมิของการปรับยังไม่ได้เป็นปัจจัยที่สำคัญสำหรับการเพิ่มประสิทธิภาพการดูดซับของหลักของ sawdusts แก้ไข พบว่ามีเพิ่มขึ้นเล็กน้อยใน zn2 CU2 + + และการดูดซับเกิดขึ้นเมื่อเฟอร์ขี้เลื่อยถูกปฏิบัติด้วย NaOH ที่อุณหภูมิ 80 องศา C ) การศึกษาปริมาณการดูดซับโดยการรักษาด้วยการ sawdusts Na2CO3 เปิดเผยมีการดูดซับมากกว่าสองครั้งสำหรับ CU2 + ไอออน และ 6 เท่าสำหรับ zn2 ไอออนเทียบกับแปร sawdusts . การประยุกต์ใช้สำหรับการดัดแปลงทางเคมี Na2CO3 คือมีประสิทธิภาพน้อยกว่าการใช้ NaOH เนื่องจากจำนวนที่สูงของ Na + ไอออนใน 1 กรัมใช้เทียบกับ 1 กรัมของ Na2CO3 . โดยทั่วไปสามเหตุผลที่เป็นไปได้สำหรับการเพิ่มประสิทธิภาพการดูดซับไอออนโลหะหนักที่ได้รับโดยผู้เขียน :( ฉัน )การเปลี่ยนแปลงบนพื้นผิวไม้เพิ่มพื้นที่ผิวและปริมาตรรูพรุนเฉลี่ยเส้นผ่าศูนย์กลางรูขุมขนหลังด่าง รักษา พื้นที่ผิวและขนาดรูพรุนเฉลี่ยเพิ่มขึ้นประมาณ 1.5 – 2 ครั้ง หลังจากปรับเปลี่ยน( 2 )การปรับปรุงในกระบวนการแลกเปลี่ยนไอออนโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับนา + ไอออน( 3 )microprecipitation ของโลหะไฮดรอกไซด์ ( OH ) 2 ) ทองแดงและสังกะสี ( OH ) 2 ในรูของขี้เลื่อยแม้ว่าการทำงานในการดูดซับไอออนทองแดงและสังกะสีบนขี้เลื่อยต้นไม้ต้นไม้ชนิดหนึ่งถูกรายงานโดยŠć IBAN et al . ( 2006a ) , พวกเขาไม่ได้ดำเนินการทดลองรายละเอียดเกี่ยวกับจลนศาสตร์ของการดูดซับผลของการรักษากรดบนขี้เลื่อยต้นไม้ต้นไม้ชนิดหนึ่งศึกษาโดยรถ และอีเรน ( 2006 ) กรดซัลฟูริคต้นไม้ชนิดหนึ่งขี้เลื่อยมีการกำจัดที่ดี ร้อยละ 92.4 CU2 + พีเอช 5 ขณะดิบขี้เลื่อยสามารถเอาออกเฉพาะ 47 % จลนศาสตร์ของทองแดงผูก พบว่ามันเป็นกระบวนการที่รวดเร็วและประมาณ 70 - 80 % ของไอออนทองแดงออกจากสารละลายใน 10 นาทีร้อยละของการกำจัดทองแดงและโลหะลดลง เมื่อความเข้มข้นเพิ่มขึ้น เพิ่มเปอร์เซ็นต์ของการดูดซับด้วยตัวดูดซับ ( อาจจะเนื่องจากการเพิ่มขึ้นในพื้นที่และความพร้อมของงานมากขึ้นเว็บไซต์ การดูดซับของต้นไม้ชนิดหนึ่งขี้เลื่อยพบสูงสุด 13.945 mg G − 1 ต่อ 5.432 mg G − 1 สำหรับดิบขี้เลื่อยซึ่งตามแบบจำลอง Langmuir isotherm . ความสามารถในการดูดซับสูงสุดสำหรับกรดซัลฟิวริกถือว่าต้นไม้ชนิดหนึ่งขี้เลื่อยสูงกว่าค่าบันทึกด้วย NaOH ถือว่าต้นไม้ชนิดหนึ่งขี้เลื่อยที่รายงานโดยŠć IBAN et al . ( 2006a ) กรดซัลฟิวริกเข้มข้นถูกใช้เพื่อปรับเปลี่ยนขี้เลื่อยต้นมะพร้าวเอาปรอทและนิกเกิล ( kadirvelu et al . , 2003 ) มีรายงานว่า 100% การกำจัดปรอทสำเร็จเทียบกับ 81% นิกเกิลและการดูดซับที่เกิดขึ้นใน 1 ชั่วโมงเรห์มาน et al . ( 2006 ) รายงานการ ni2 ไอออน โดยใช้โซดาไฟปฏิบัติขี้เลื่อย dalbergia sissoo , byproduct ของโรงงาน . การใช้ขี้เลื่อยที่มีผลในการเปลี่ยนแปลงของเมทิลเอสเทอร์ซึ่งเป็นองค์ประกอบหลักในเซลลูโลส เฮมิเซลลูโลส และลิกนินกับลิแกนด์คาร์บอกซิเลต . การดูดซับนิกเกิลไอออน ผลการศึกษาพบว่าเวลาถูกลบออกอย่างรวดเร็วใน 20 นาที เนื่องจากการเพิ่มเซลล์