4.3. Immunohistochemistry and NKA W

4.3. Immunohistochemistry and NKA Western Blotting
Immunohistochemistry revealed NKA-like, NHE3-like, VHA-like and
pendrin-like immunoreactive cells within the branchial epithelium.
NHE3- and pendrin-like transporterswere localised on the apicalmembrane
of a subpopulation of ionocytes predominantly situated at the
base of lamellae and in the interlamellar space. VHA- like transporters,
in contrast toNHE3 and pendrin,were localised to the basolateralmembranes
and cytoplasm of ionocytes (Fig. 3). The subpopulation of
ionocytes exhibiting VHA was predominantly situated towards the
base of the lamellae and in the interlamellar spaces. NKA-like
transporters were localised to the basolateral membrane (Fig. 4) of
branchial ionocytes and was ubiquitous in its distribution along the lamellae.
No qualitative differences in the distribution or abundance of
any transporters with respect to environmental salinity were apparent.
The abundance of theNKA alpha subunit in the gillswas examined qualitatively
using western blotting. A single band was localised to approximately
100 kDa consistent with the published molecular mass of the
NKA alpha 5 subunit protein in other studies (Fig. 5). Densitometric
analyses of the NKA band suggest that expression of the α-subunit
was slightly higher in hyposaline-acclimated sharks and lower in
hypersaline-acclimated sharks relative to those in normal seawater
(Fig. 5).
5. Discussion
As hypothesised, plasma osmolality of C. punctatum increased with
increasing environmental salinity. Furthermore, plasma was either
isosmotic or hyperosmotic to the environment in all experimental
salinities. Many partially and fully euryhaline elasmobranchs have
demonstrated the capacity to remain isosmotic or hyperosmotic to
their environment in decreasing salinities from normal seawater
(Piermarini and Evans, 1998; Pillans et al., 2005; Dowd et al.,
2010). However, a transition to hypersaline waters (~40‰) usually
exceeds the osmotic threshold of an elasmobranch which can be
evidenced by plasma becoming hypoosmotic (Good et al., 2008) relative
to their environment. In contrast to this, C. punctatum demonstrated the
capacity to maintain an inward osmotic gradient between its plasma and
the environment at 40‰. This indicates that at an environmental salinity
of 40‰C. punctatum has not exceeded its osmotic threshold and is able
to maintain a constant osmotic gain of water that reduces the need to
actively drink seawater to maintain water balance. Critical to this was
C. punctatum's capacity to increase the concentration of urea, and to
a lesser extent Na+ and Cl−, in its plasma in response to increasing
environmental salinity.
In elasmobranchs, urea in the plasma acts as an osmotic filler
accounting for the majority of observed perturbations in plasma
osmolality in response to changes in environmental salinity (Piermarini
and Evans, 1998; Pillans et al., 2005). The extraordinarily high concentrations
of urea observed in the plasma of C. punctatum in the 40‰
treatment of this study are of particular interest as urea is a nitrogenous
waste by product of protein metabolism that is known to have a
destabilising effect on proteins (Yancey and Somero, 1978, 1980).
Another plasma solute commonly co-accumulated with urea in shark
plasma (but not measured in this study) is TMAO (trimethylamine Noxide)
which is known to counteract urea's deleterious effects (Yancey
and Somero, 1978, 1980; Treberg and Driedzic, 2006; Treberg et al.,
2006). In the only study to have measured this blood constituent in

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4.3. Immunohistochemistry และ NKA blotting วิธีตะวันตกเปิดเผย Immunohistochemistry NKA เหมือน เช่น NHE3, VHA เหมือน และเช่น pendrin immunoreactive เซลล์ภายใน branchial epitheliumไหน transporterswere NHE3 และ pendrin-เหมือนกับ apicalmembraneของ subpopulation ของ ionocytes ส่วนใหญ่ตั้งอยู่พื้นฐาน ของ lamellae และ ในพื้นที่ interlamellar VHA-เช่นผู้ใน toNHE3 และ pendrin ที่ไหนไป basolateralmembranesและไซโทพลาซึมของ ionocytes (Fig. 3) Subpopulation ของส่วนใหญ่ตั้ง ionocytes อย่างมีระดับ VHA ต่อพื้นฐาน lamellae และ ในช่องว่าง interlamellar เหมือน NKAผู้ได้ไหนจะเมมเบรน basolateral (Fig. 4) ของbranchial ionocytes และในการกระจายตาม lamellaeไม่แตกต่างเชิงคุณภาพในการแจกจ่ายมากมายผู้ใด ๆ กับสิ่งแวดล้อมเค็มได้ชัดเจนมาย theNKA อัลฟาย่อยใน gillswas ตรวจสอบ qualitativelyใช้ blotting วิธีตะวันตก วงเดียวที่ไหนไปประมาณ100 kDa ที่สอดคล้องกับมวลโมเลกุลเผยแพร่ของการNKA อัลฟา 5 ย่อยโปรตีนในการศึกษาอื่น ๆ (Fig. 5) Densitometricวิเคราะห์วง NKA แนะนำว่า นิพจน์ย่อยด้วยกองทัพสูงกว่าฉลาม hyposaline acclimated เล็กน้อย และต่ำกว่าในปลาฉลาม hypersaline acclimated สัมพันธ์ในทะเลปกติ(Fig. 5)5. สนทนาเป็น hypothesised พลาสม่า osmolality ของ C. punctatum เพิ่มขึ้นด้วยเพิ่มเค็มสิ่งแวดล้อม นอกจากนี้ พลาสมาถูกisosmotic หรือ hyperosmotic สภาพแวดล้อมในการทดลองsalinities บางส่วน และเต็ม euryhaline elasmobranchs มากมีแสดงกำลังการผลิตอยู่ที่ isosmotic หรือ hyperosmotic เพื่อสภาพแวดล้อมของพวกเขาในการลด salinities จากน้ำทะเลปกติ(Piermarini และอีวานส์ 1998 Pillans et al., 2005 Dowd et al.,2010 อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลง hypersaline เตอร์ส (~ 40‰) โดยปกติเกินขีดจำกัดการออสโมติกของ elasmobranch ที่สามารถเป็นหลักฐาน ด้วยพลาสม่าเป็น hypoosmotic (ดีร้อยเอ็ด al., 2008) ญาติสิ่งแวดล้อม ตรงข้ามนี้ C. punctatum สาธิตการการไล่ระดับสีการออสโมติกขาเข้าระหว่างพลาสมาของรักษา และสภาพแวดล้อมที่ 40‰ นี้หมายถึงที่เค็มเป็นสิ่งแวดล้อมของ 40‰C punctatum ไม่เกินขีดจำกัดของการออสโมติก และสามารถการรักษามีกำไรคงการออสโมติกของน้ำที่ต้องลดกำลังดื่มน้ำทะเลเพื่อรักษาสมดุลของน้ำ สำคัญนี้C. punctatum กำลังเพื่อเพิ่มความเข้มข้น ของยูเรีย และการระดับ Na + และ Cl− ในพลาสม่าของการเพิ่มน้อยกว่าเค็มสิ่งแวดล้อมใน elasmobranchs, urea ในพลาสมาทำหน้าที่เป็นตัวฟิลเลอร์การออสโมติกบัญชีสำหรับส่วนใหญ่สังเกต perturbations ในพลาสมาตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงในสิ่งแวดล้อมเค็ม (Piermarini osmolalityอี วานส์ 1998 และ Pillans et al., 2005) ความเข้มข้นสูงรองของ urea ในพลาสม่าของ punctatum C. ในการ 40‰รักษาวิชานี้สนใจเป็นพิเศษเป็น urea มีไนโตรจีนัสเสีย โดยผลิตภัณฑ์ของโปรตีนที่เป็นที่รู้จักกันมีการผล destabilising ในโปรตีน (Yancey และ Somero, 1978, 1980)พลาสม่าตัวอื่นที่มักร่วมสะสม ด้วยยูเรียในปลาฉลามพลาสม่า (แต่ไม่ได้วัดในการศึกษานี้) เป็นที่ TMAO (trimethylamine Noxide)ซึ่งเป็นที่รู้จักกันถอนผลร้ายของยูเรีย (Yanceyและ Somero, 1978, 1980 Treberg และ Driedzic, 2006 Treberg et al.,2006) . ในการศึกษาเท่านั้นจะมีวัดนี้วิภาคเลือดใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4.3 immunohistochemistry และ NKA ตะวันตกซับ
immunohistochemistry เปิดเผย NKA เหมือน NHE3 เหมือน VHA เหมือนและ
Pendrin เหมือนเซลล์ immunoreactive ภายในเยื่อบุผิว branchial.
NHE3- และ transporterswere Pendrin เหมือนภาษาท้องถิ่นใน apicalmembrane
ของ subpopulation ของ ionocytes ส่วนใหญ่ตั้งอยู่ที่
ฐาน ของ lamellae และในพื้นที่ interlamellar VHA- เช่นการขนส่ง,
ในทางตรงกันข้าม toNHE3 Pendrin และถูกแปลเป็นภาษาท้องถิ่นเพื่อ basolateralmembranes
และพลาสซึมของ ionocytes (รูปที่. 3) subpopulation ของ
ionocytes แสดง VHA ตั้งอยู่ส่วนใหญ่ไปที่
ฐานของ lamellae และในพื้นที่ interlamellar NKA เหมือน
ขนส่งถูกแปลเป็นภาษาท้องถิ่นกับเมมเบรน basolateral (รูปที่. 4) ของ
ionocytes branchial และเป็นที่แพร่หลายในการจัดจำหน่ายพร้อม lamellae ของ.
ไม่มีความแตกต่างเชิงคุณภาพในการจัดจำหน่ายหรือความอุดมสมบูรณ์ของ
การขนส่งใด ๆ ที่เกี่ยวกับความเค็มสิ่งแวดล้อมเห็นได้ชัด.
ความอุดมสมบูรณ์ของ อัลฟา subunit theNKA ในการตรวจสอบคุณภาพ gillswas
ใช้ซับตะวันตก วงเดียวที่ได้รับการแปลเป็นภาษาท้องถิ่นประมาณ
100 กิโลดาลตันสอดคล้องกับการเผยแพร่มวลโมเลกุลของ
อัลฟา NKA 5 โปรตีนหน่วยย่อยในการศึกษาอื่น ๆ (รูปที่. 5) Densitometric
วิเคราะห์ของวง NKA ชี้ให้เห็นว่าการแสดงออกของα-subunit
เล็กน้อยที่สูงขึ้นในฉลาม hyposaline-และปรับตัวลดลงใน
ฉลาม hypersaline-ปรับตัวเมื่อเทียบกับผู้ที่อยู่ในน้ำทะเลปกติ
(รูปที่. 5).
5 พูดคุย
ในฐานะที่เป็นสมมุติฐาน, osmolality พลาสม่าซี punctatum เพิ่มขึ้นด้วย
ความเค็มสิ่งแวดล้อมที่เพิ่มขึ้น นอกจากนี้พลาสม่าเป็นอย่างใดอย่างหนึ่ง
หรือ isosmotic hyperosmotic กับสภาพแวดล้อมในการทดลองทั้งหมด
ความเค็ม หลายคนบางส่วนและ euryhaline อย่างเต็มที่ elasmobranchs ได้
แสดงให้เห็นถึงความสามารถที่จะยังคงอยู่หรือ isosmotic hyperosmotic เพื่อ
สภาพแวดล้อมของพวกเขาในการลดความเค็มจากน้ำทะเลปกติ
(Piermarini และอีแวนส์, 1998; Pillans et al, 2005;.. Dowd, et al,
2010) อย่างไรก็ตามการเปลี่ยนแปลงที่จะ hypersaline น้ำ (~ 40 ‰) มักจะ
สูงกว่าเกณฑ์ของออสโมติก elasmobranch ซึ่งสามารถ
เห็นได้จากพลาสม่ากลายเป็น hypoosmotic (Good et al., 2008) เมื่อเทียบ
กับสภาพแวดล้อมของพวกเขา ในทางตรงกันข้ามนี้ซี punctatum แสดงให้เห็นถึง
ความสามารถในการรักษาความลาดดันขาเข้าระหว่างพลาสม่าและของ
สภาพแวดล้อมที่ 40 ‰ นี้แสดงให้เห็นว่าในความเค็มสิ่งแวดล้อม
40 ‰ C punctatum ยังไม่เกินเกณฑ์ออสโมติกและมีความสามารถ
ที่จะรักษากำไรดันคงที่ของน้ำที่ช่วยลดความจำเป็นที่จะต้อง
ดื่มน้ำทะเลอย่างแข็งขันในการรักษาสมดุลของน้ำ ที่สำคัญในการนี้คือ
ซี ความจุ punctatum ที่จะเพิ่มความเข้มข้นของปุ๋ยยูเรียและ
ในระดับน้อยนา + และ Cl- ในพลาสม่าในการตอบสนองต่อการเพิ่ม
ความเค็มสิ่งแวดล้อม.
ใน elasmobranchs ยูเรียในพลาสม่าทำหน้าที่เป็นฟิลเลอร์ออสโมติก
บัญชีสำหรับส่วนใหญ่ของเยี่ยงอย่างสังเกตในพลาสม่า
osmolality ในการตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงความเค็มสิ่งแวดล้อม (Piermarini
และอีแวนส์, 1998. Pillans et al, 2005) ความเข้มข้นสูงเป็นพิเศษ
ของยูเรียพบในพลาสม่าซี punctatum ใน 40 ‰
รักษาการศึกษาครั้งนี้เป็นที่สนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นยูเรียไนโตรเจนเป็น
ของเสียโดยผลิตภัณฑ์ของการเผาผลาญโปรตีนที่เป็นที่รู้จักกันจะมี
ผลทำให้เกิดความวุ่นวายในโปรตีน (Yancey และ . Somero, 1978, 1980)
ตัวละลายพลาสม่าอีกทั่วไปร่วมสะสมกับยูเรียในปลาฉลาม
พลาสม่า (แต่ไม่ได้วัดในการศึกษาครั้งนี้) เป็น TMAO (trimethylamine Noxide)
ซึ่งเป็นที่รู้จักที่จะรับมือกับผลกระทบที่เป็นอันตรายยูเรียของ (Yancey
และ Somero, 1978, 1980; Treberg และ Driedzic 2006. Treberg, et al,
2006) ในการศึกษาเท่านั้นที่จะมีวัดที่เป็นส่วนประกอบของเลือดใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4.3 . หลอด และ nka Western blotting พบ nka
หลอดเหมือน nhe3 ชอบวาลชอบ
pendrin เหมือน immunoreactive เซลล์ภายในเยื่อบุผิว branchial .
nhe3 - pendrin เหมือน transporterswere ภาษาท้องถิ่นใน apicalmembrane
ของ subpopulation ของ ionocytes เด่นตั้งอยู่ที่ฐานของลาเมลล่า
และใน interlamellar อวกาศ วาล - ขนส่ง ,
ใน tonhe3 ความคมชัดและ pendrin เป็นภาษาท้องถิ่นกับ basolateralmembranes
ไซโตปลาสซึมและของ ionocytes ( รูปที่ 3 ) การ subpopulation ของ
ionocytes จัดแสดงวาลคือส่วนใหญ่ตั้งอยู่ทาง
ฐานของลาเมลล่า และ ใน interlamellar เป็น . nka ชอบ
ขนส่งเป็นภาษาท้องถิ่นกับเยื่อ basolateral ( รูปที่ 4 )
ionocytes branchial และแพร่หลายในการกระจายไปตามลาเมลล่า .
ไม่มีความแตกต่างเชิงคุณภาพในการกระจายหรือความอุดมสมบูรณ์ของ
ตัวใด ๆด้วยความเคารพต่อสิ่งแวดล้อมชัดเจน
ความอุดมสมบูรณ์ของ thenka อัลฟ่า 1 ใน gillswas ตรวจสอบคุณภาพ
ใช้ Western blotting . วงเดียววงประมาณ
100 กิโลดาลตัน สอดคล้องกับหัวข้อมวลโมเลกุลของ
nka alpha 5 ซึ่งโปรตีนในการศึกษาอื่น ๆ ( ภาพที่ 5 ) densitometric
การวิเคราะห์ nka วงดนตรีแนะนำว่า การแสดงออกของแอลฟา 1
ก็สูงขึ้นเล็กน้อยใน hyposaline acclimated ฉลามและต่ำกว่า
hypersaline acclimated ฉลามเทียบกับผู้ที่อยู่ในน้ำทะเลปกติ ( ภาพที่ 5 )
.
5 การอภิปราย
เป็น hypothesised และค่าออสโมลาลิตี้ของpunctatum เพิ่มขึ้น
เพิ่มความเค็ม สิ่งแวดล้อม นอกจากนี้พลาสมาเหมือนกัน
isosmotic หรือการแช่ในวัคซีนเพื่อสิ่งแวดล้อมในระดับความเค็มทดลอง
ทั้งหมด มีบางส่วนและเต็ม euryhaline elasmobranchs มี
แสดงความจุยังคง isosmotic หรือการแช่ในวัคซีน

สภาพแวดล้อมของพวกเขาในการลดความเค็มจากน้ำทะเลปกติ (
piermarini และอีแวนส์ , 1998 ; pillans et al . ,2005 ; ดาวด์ et al . ,
2010 ) อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยน hypersaline น้ำ ( ~ 40 ‰ ) มักจะ
เกินเกณฑ์การศึกษาของ elasmobranch ซึ่งสามารถเห็นได้จากพลาสมาเป็น hypoosmotic
( et al . , 2008 ) ญาติ
กับสภาพแวดล้อมของพวกเขา ในทางตรงกันข้าม , C )
punctatum ความจุเพื่อรักษาลาดออสโมซิสเข้าไปด้านในระหว่างพลาสมาและ
สภาพแวดล้อมที่ 40 ‰ .แสดงว่าที่ความเค็มสิ่งแวดล้อม
40 ‰ C punctatum ได้ไม่เกินเกณฑ์ของระบบ และสามารถรักษาได้คงที่
ออสโมซิสของน้ำที่ลดความต้องการ
อย่างดื่มน้ำทะเลเพื่อรักษาสมดุลของน้ำ วิกฤตนี้
punctatum ของ C สามารถเพิ่มความเข้มข้นของยูเรียและขอบเขตที่น้อยกว่า

Na และ Cl − ,ในพลาสมาในการตอบสนองต่อความเค็มเพิ่มขึ้น

ในสิ่งแวดล้อม elasmobranchs ยูเรียในพลาสม่า ทําหน้าที่เป็นบัญชีสำหรับส่วนใหญ่ของการบรรจุ

ค่าออสโมลาลิตี้พบได้ในพลาสมาในการตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงความเค็มสิ่งแวดล้อม ( piermarini
และอีแวนส์ , 1998 ; pillans et al . , 2005 ) ที่ความเข้มข้นสูงเป็นพิเศษ
ยูเรียในพลาสม่าของ สังเกตpunctatum ใน 40 ‰
รักษาของการศึกษาที่น่าสนใจโดยเฉพาะเป็นยูเรียเป็นของเสียไนโตรเจน
โดยผลิตภัณฑ์ของการเผาผลาญโปรตีนที่เป็นที่รู้จักกันได้
destabilising มีผลต่อโปรตีน ( แยนซีย์ และ somero , 1978 , 1980 ) .
อีกพลาสมา ( ยูเรียในพลาสม่าทั่วไป Co สะสมกับฉลาม
( แต่ไม่ใช่วัด ในการศึกษานี้ ) tmao ( ไตรเมทิลามีนคาร์บอนไดออกไซด์ )
ซึ่งเป็นที่รู้จักกันเพื่อแก้คงผลของยูเรียและแยนซีย์
somero , 1978 , 1980 ; treberg และ driedzic , 2006 ;
treberg et al . , 2006 ) ในการศึกษาเท่านั้นที่จะมีวัดองค์ประกอบในเลือด