Ozone Depletion describes two disti

Ozone Depletion describes two distinct, but related observations: a slow, steady decline of about 4 percent per decade in the total volume of ozone in Earth's stratosphere (ozone layer) since the late 1970s, and a much larger, but seasonal, decrease in stratospheric ozone over Earth's polar regions during the same period. The latter phenomenon is commonly referred to as the ozone hole. In addition to this well-known stratospheric ozone depletion, there are also tropospheric ozone depletion events, which occur near the surface in polar regions during spring.

The detailed mechanism by which the polar ozone holes form is different from that for the mid-latitude thinning, but the most important process in both trends is catalytic destruction of ozone by atomic chlorine and bromine. The main source of these halogen atoms in the stratosphere is photodissociation of chlorofluorocarbon (CFC) compounds, commonly called freons, and of bromofluorocarbon compounds known as halons. These compounds are transported into the stratosphere after being emitted at the surface. Both ozone depletion mechanisms strengthened as emissions of CFCs and halons increased.

CFCs and other contributory substances are commonly referred to as ozone-depleting substances (ODS). Since the ozone layer prevents most harmful UVB wavelengths (270 - 315 nm) of ultraviolet light (UV light) from passing through the Earth's atmosphere, observed and projected decreases in ozone have generated worldwide concern leading to adoption of the Montreal Protocol banning the production of CFCs and halons as well as related ozone depleting chemicals such as carbon tetrachloride and trichloroethane. It is suspected that a variety of biological consequences such as increases in skin cancer, damage to plants, and reduction of plankton populations in the ocean's photic zone may result from the increased UV exposure due to ozone depletion

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การสูญเสียโอโซนอธิบายถึงข้อสังเกตสองข้อที่แตกต่างกัน แต่ที่เกี่ยวข้อง: ช้าความมั่นคงประมาณร้อยละ 4 ต่อปีในปริมาณรวมของโอโซนในชั้นบรรยากาศ stratosphere ของโลก (ชั้นโอโซน) ตั้งแต่ช่วงปลายปี 1970 และลดลงจำนวนมาก แต่ตามฤดูกาลในใจ โอโซนบริเวณขั้วโลกเหนือของโลกในช่วงเวลาเดียวกัน ปรากฏการณ์หลังปกติจะเรียกว่าหลุมโอโซนนอกจากนี้การสูญเสียโอโซนที่รู้จักกันดีใจก็ยังมีเหตุการณ์การสูญเสียโอโซน tropospheric ซึ่งเกิดขึ้นใกล้พื้นผิวในบริเวณขั้วโลกในช่วงฤดู​​ใบไม้ผลิ

กลไกรายละเอียดโดยที่รูปแบบโอโซนขั้วโลกหลุมจะแตกต่างจากที่สำหรับละติจูดกลางผอมบางแต่กระบวนการที่สำคัญที่สุดในแนวโน้มทั้งสองเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาการทำลายโอโซนโดยอะตอมคลอรีนและโบรมีน แหล่งที่มาหลักของเหล่าแฮโลเจนอะตอมในสเฟียร์เป็น photodissociation ของสารประกอบ chlorofluorocarbon (CFC) freons เรียกว่าปกติและสารประกอบ bromofluorocarbon ที่รู้จักกันเป็นสารเฮลอน สารเหล่านี้ถูกส่งเข้ามาในชั้นบรรยากาศ stratosphere หลังจากที่ถูกปล่อยออกมาที่พื้นผิวทั้งสองกลไกโอโซนสูญเสียความเข้มแข็งเช่นการปล่อยสาร CFCs และสารเฮลอนเพิ่มขึ้น

CFCs และสารอื่น ๆ ที่สนับสนุนมักจะถูกเรียกว่าเป็นสารที่ทำลายโอโซน (ODS) ตั้งแต่ชั้นโอโซนจะช่วยป้องกันรังสียูวีบีความยาวคลื่นที่อันตรายที่สุด (270-315 นาโนเมตร) จากแสงอัลตราไวโอเลต (แสงยูวี) จากผ่านชั้นบรรยากาศของโลก,ลดลงสังเกตและคาดการณ์ในโอโซนได้สร้างความกังวลทั่วโลกที่นำไปสู่​​การยอมรับของโพรโทคอลห้ามผลิตสาร CFCs และสารเฮลอนเช่นเดียวกับสารเคมีที่เกี่ยวข้องกับการทำลายโอโซนเช่นคาร์บอนเตตระคลอไรและ trichloroethane สงสัยว่ามันคือความหลากหลายของผลกระทบทางชีวภาพเช่นการเพิ่มขึ้นของมะเร็งผิวหนังเกิดความเสียหายกับพืช,และการลดลงของประชากรแพลงก์ตอนในเขต photic มหาสมุทรอาจเป็นผลมาจากการเปิดรับแสงยูวีที่เพิ่มขึ้นอันเนื่องมาจากการสูญเสียโอโซน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลดลงของโอโซนอธิบายข้อสังเกตที่แตกต่างกัน แต่ที่เกี่ยวข้องสอง: แบบช้า ปฏิเสธมั่นคงประมาณ 4 เปอร์เซ็นต์ต่อทศวรรษในปริมาณรวมของโอโซนในเซาท์ของโลก (ชั้นโอโซน) ตั้งแต่ปลายทศวรรษที่ 1970 และลดลงมาก แต่ฤดู กาล โอโซน stratospheric ทั่วภูมิภาคของโลกขั้วโลกในช่วงเวลาเดียวกัน ปรากฏการณ์หลังโดยทั่วไปเรียกว่ารูโอโซน นอกจากการลดลงของโอโซนรู้จัก stratospheric นี้ ยังมีโอโซน tropospheric การลดลงของเหตุการณ์ ซึ่งเกิดขึ้นใกล้ผิวในพื้นที่ขั้วโลกในช่วงฤดูใบไม้ผลิ

รายละเอียดกลไกซึ่งโอโซนขั้วโลกหลุมแบบฟอร์มจะแตกต่างจากที่ละติจูดกลางบาง แต่กระบวนการสำคัญในสองแนวโน้มเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาทำลายโอโซนโดยอะตอมคลอรีนและโบรมีน แหล่งที่มาหลักของอะตอมนี้ฮาโลเจนใน stratosphere เป็น photodissociation สาร chlorofluorocarbon (CFC) โดยทั่วไปเรียกว่า freons และ bromofluorocarbon สารเรียกว่า halons สารเหล่านี้จะส่งเป็น stratosphere หลังจากถูกปล่อยออกที่ผิว กลไกการลดลงของโอโซนทั้งความเข้มแข็งเป็นการปล่อยผ่านและ halons เพิ่มขึ้น

ผ่านและสารอื่น ๆ contributory ทั่วไปอย่างเป็นสาร depleting โอโซน (ODS) เนื่องจากชั้นโอโซนป้องกันความยาวมากที่สุดเป็นอันตราย UVB คลื่น (270-315 nm) ของรังสีอัลตราไวโอเลต (UV แสง) ผ่านบรรยากาศของโลก สังเกต และคาดการณ์ลดลงในโอโซนได้สร้างความกังวลทั่วโลกนำไปสู่ของสารมห้ามผลิตผ่าน และ halons ตลอดจนสารเคมีเช่นคาร์บอนเตตระคลอไรด์และ trichloroethane depleting โอโซนที่เกี่ยวข้อง สงสัยว่าว่า ความหลากหลายของผลกระทบทางชีวภาพเช่นเพิ่มขึ้นในโรคมะเร็งผิวหนัง ความเสียหายของพืช และลดของประชากรแพลงก์ตอนในโซน photic ของผลมาจากรังสีเพิ่มขึ้นเนื่องจากการลดลงของโอโซน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระบบโอโซนจะอธิบายถึงสองอย่างชัดเจนแต่การสังเกตการณ์ที่เกี่ยวข้องลดลงอย่างต่อเนื่องของตัวประมาณ 4% ต่อปีในจำนวนของโอโซนในบรรยากาศชั้นซทเร - โทะซเฟียของโลก(ชั้นโอโซน)ตั้งแต่ช่วงปลายทศวรรษที่ 1970 s และอื่นๆอีกมากมายแต่มีขนาดใหญ่กว่าได้ลดลงตามฤดูกาลในโอโซนอำนาจเผด็จการในเขตพื้นที่รับสัญญาณเสียงของโลกในช่วงเวลาเดียวกัน ปรากฎการณ์หลังได้รับการกล่าวอ้างว่าเป็นหลุมโอโซนที่ใช้กันอยู่ทั่วไปนอกจากนี้ยังทำให้หมดสิ้นลงโอโซนอำนาจเผด็จการที่มีชื่อเสียงแห่งนี้ยังมีกิจกรรมทำให้หมดสิ้นลง tropospheric โอโซนซึ่งเกิดขึ้นอยู่ใกล้กับพื้นที่ที่อยู่ในเขตพื้นที่รับสัญญาณเสียงในระหว่างช่วงฤดูใบไม้ผลิ กลไกการโดยละเอียด

ที่รูโอโซนรูปแบบทิศทางสัญญาณเสียงที่แตกต่างกันคือจากที่สำหรับความถี่ช่วงกลาง - ละติจูดที่แพ้แต่กระบวนการที่สำคัญมากที่สุดทั้งในแนวโน้มมีการทำลายโอโซนโดยมีเครื่องฟอกไอเสียของ bromine กับ chlorine ปรมาณู แหล่งที่มาหลักของอะตอมฮาโลเจนเหล่านี้ในบรรยากาศชั้นซทเร - โทะซเฟียจะ photodissociation ของ chlorofluorocarbon (พร้อม)สารประกอบเรียกกันว่า freons และของคนไทยรู้จักกันในชื่อ bromofluorocarbon halons คนไทยเหล่านี้จะถูกส่งเข้าไปในบรรยากาศชั้นซทเร - โทะซเฟียหลังจากที่มีการปล่อยออกมาบนพื้นผิวที่ทั้งสองระบบกลไกโอโซนมากขึ้นและลดการปล่อย cfcs halons และเพิ่มขึ้น

สาร cfcs และให้เงินช่วยเหลืออื่นๆจะถูกอ้างถึงในชื่อสารทำลายชั้นบรรยากาศโอโซนร่อยหรอ(โชว์เฟอร์ ODS )โดยทั่วไป นับตั้งแต่ชั้นโอโซนที่จะช่วยป้องกันไม่ให้อันตรายมากที่สุดสามารถใช้ความยาวคลื่นที่ใช้( 270 - 315 nm )ของแสงอัลตร้าไวโอเล็ต(ยูวี)จากผ่านบรรยากาศของโลกสังเกตและคาดว่าจะลดลงในโอโซนทั่วโลกได้สร้างความกังวลเป็นทางนำไปสู่การใช้ที่เมืองมอนทรีออลโปรโตคอลที่ห้ามการผลิตของ cfcs และ halons และที่เกี่ยวข้องโอโซนร่อยหรอสารเคมีเช่นคาร์บอนและ tetrachloride trichloroethane . มันเป็นเหตุให้สงสัยว่าความหลากหลายของผลทางชีววิทยาเช่นการเพิ่มขึ้นของมะเร็งผิวหนังเกิดความเสียหายกับพันธุ์ไม้ต่างๆและการลดลงของจำนวนประชากรสัตว์ปีกในโซนที่ photic ของมหาสมุทรที่อาจส่งผลให้จากการรับแสง UV เพิ่มขึ้นได้เนื่องจากการทำให้หมดสิ้นลงโอโซน