Using theoretical insights from sus

Using theoretical insights from sustainability and supply chain literature, as well as expert advice and close observation of downstream supply chain processes; a two-echelon supply chain discrete-event simulation model was developed to examine the empirical impacts associated with the environmental performance of lean logistics and retailing operations. All research hypotheses were confirmed suggesting that lean distribution of durable and consumable goods can result in an increased amount of carbon dioxide emissions, while lean retailing operations can reduce process emissions.

In principle, this study contributes to the body of knowledge concerning the environmental impacts of supply chain practices (Wu and Dunn, 1995, Beamon, 1999, Hall, 2000 and Simpson and Power, 2005; Linton et al., 2007; Seuring and Muller, 2008; McKinnon, 2000; Giunipero et al., 2012). Specifically, research findings expand the understanding of environmental impacts from logistics activities (Porter and Van der Linde, 1995; Kleindorfer et al., 2005; Busch, 2010).

Provided that prior supply chain wide simulation studies focused on the economic performance of the system (Levy, 1995; Kainuma and Tawara, 2006), while others addressed particular stages such as warehousing (Rosenblatt and Roll, 1988; Van den Berg and Gademann, 2000; Caron et al., 2000; Petersen, 2000) and transportation (Wu and Dunn, 1995; Lumsden et al., 1999) independently; this research provides an intersection between discrete-continuous simulation approaches (Lee et al., 2002) and the nascent field of supply chain carbon footprint modeling (Webber and Matthews, 2008; Huang et al., 2009; Sundarakani et al., 2010; Pan et al., 2013).

Consumable and durable goods treated as functional units showed similar results across the lean logistics practices studied. Furthermore, their resulting carbon emissions were confirmed by Open Input–Output models referenced by operations management professionals. These functional units can draw parallels with larger product families and categories currently using lean best practices along their procurement processes. Provided the demand-driven nature of the operations studied, it was possible to take the traditional static concept of product inventory and characterize it as a dynamic flow of entities delivering value across the supply chain while acknowledging the environmental implications associated with their physical management and allocation of supporting resources along the inventory pipeline.

The supply chain design and managerial implications associated with the incorporation of the environmental dimension of lean principles into downstream processes, acknowledged the operational trade-off between cumulative process efficiency and overall system resilience, both aspects grounded in sustainability and supply chain literature, as well as expert advice and close observation of downstream supply chain processes.

Business process improvements driven by lean inventory management practices can address either the transactional processes or infrastructure and capability of a supply chain. General implementation of just-in-time solutions can yield intensive carbon emissions, while the development of supply chain capability and flexibility can be achieved by undertaking strategic investments at the retail level. Particularly, the adoption of product postponement practices can contribute to increased capabilities while Vendor Managed Inventory can improve overall supply chain flexibility.

Total emissions are the result of transactions related emissions and infrastructural ones. When organizations focus their efforts on decreasing infrastructural emissions without increasing supporting capabilities, total supply chain emissions can significantly increase as described in the just-in-time case. Conversely, capabilities improvement may moderately increase infrastructural emissions while significantly decreasing total supply chain emissions.

Modeling contemporary supply chains through simulation require the establishment of clear system boundaries and define process assumptions able to reduce system complexity to a level of operational and computational tractability. While traditional and lean-oriented inventory management methods covered in this research provide a representative sample of supply chain dynamics, they do not constitute and exhaustive list of operational settings available in contemporary supply chains. For instance, close related practices such as Cross-Docking and Collaborative Planning, Forecasting, and Replenishment (CPFR) were deemed out of scope in the present study.

By describing a specific operational dyad from a larger supply chain, it is possible to achieve greater levels of granularity across processes. Unfortunately, this dyad does not operate in isolation from larger upstream and downstream systems and their emerging properties; the latter could catalyze and influence process dynamics from the system under study

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดยใช้ทฤษฎีความเข้าใจจากความยั่งยืนและซัพพลายเชนวรรณกรรม ดีเป็นคำแนะนำ และปิดการสังเกตกระบวนการโซ่อุปทานที่ปลายน้ำ แบบไม่ต่อเนื่องของเหตุการณ์จำลองโซ่อุปทาน echelon สองถูกพัฒนาขึ้นเพื่อตรวจสอบผลรวมที่เกี่ยวข้องกับสิ่งแวดล้อมประสิทธิภาพการทำงานของโลจิสติกส์แบบ lean และการดำเนินการค้าปลีก สมมุติฐานการวิจัยทั้งหมดถูกยืนยันแนะนำว่า กระจายแบบ lean ของสินค้าบริโภค และทนทานสามารถทำจำนวนเพิ่มขึ้นของการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ ในขณะที่ค้าปลีกแบบ lean การดำเนินงานสามารถลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกหลัก การศึกษานี้สนับสนุนองค์ความรู้ที่เกี่ยวข้องกับผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมของปฏิบัติการห่วงโซ่อุปทาน (วูและ Dunn, 1995, Beamon, 1999 ฮอลล์ 2000 และซิมป์สันและพลังงาน 2005 Linton et al., 2007 Seuring และมูลเลอร์ 2008 McKinnon, 2000 Giunipero et al., 2012) โดยเฉพาะ พบขยายความเข้าใจผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมจากกิจกรรมการขนส่ง (กระเป๋าและ Van der Linde, 1995 Kleindorfer et al., 2005 บุชค์ราคา 2010)ให้ห่วงโซ่อุปทานก่อนหน้านั้นศึกษาจำลองกว้างเน้นประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจของระบบ (Levy, 1995 Kainuma และ Tawara, 2006), ใน ขณะที่คนอื่น ๆ อยู่ในขั้นใดเช่นคลังสินค้า (Rosenblatt และม้วน 1988 แวนเดนเบิร์กลักซ์เชอรี่และ Gademann, 2000 แครอนบัต et al., 2000 Petersen, 2000) และการขนส่ง (อู่และ Dunn, 1995 Lumsden et al., 1999) โดยอิสระ งานวิจัยนี้มีการแยกระหว่างวิธีการจำลองแยกกันอย่างต่อเนื่อง (Lee et al., 2002) และก่อของรอยเท้าคาร์บอนห่วงโซ่อุปทานการสร้างโมเดล (เวบเบอร์และแมธธิวส์ 2008 หวง al. et, 2009 Sundarakani et al., 2010 ปาน et al., 2013)สินค้าบริโภค และทนทานถือว่าเป็นหน่วยงานที่แสดงให้เห็นผลลัพธ์ที่คล้ายคลึงกันระหว่างปฏิบัติการโลจิสติกส์แบบ lean ที่ศึกษา นอกจากนี้ การปล่อยก๊าซคาร์บอนได้ถูกยืนยัน โดยเปิดอินพุต – เอาท์พุตแบบอ้างอิง โดยผู้เชี่ยวชาญด้านการจัดการการดำเนินงาน หน่วยงานต่าง ๆ เหล่านี้สามารถวาด parallels ครอบครัวผลิตภัณฑ์ขนาดใหญ่และประเภทที่ใช้ปฏิบัติแบบ lean ตามกระบวนการจัดซื้อ มีธรรมชาติความต้องการขับเคลื่อนการดำเนินงานศึกษา ไม่สามารถใช้แนวคิดดั้งเดิมคงสินค้าคงคลังของผลิตภัณฑ์ และลักษณะเป็นกระแสชั่วคราวของเอนทิตีที่ส่งค่าข้ามโซ่ขณะจิตผลกระทบสิ่งแวดล้อมที่เกี่ยวข้องกับการจัดการทางกายภาพและการจัดสรรสนับสนุนทรัพยากรตามขั้นตอนการขายสินค้าคงคลังการออกแบบโซ่อุปทานการจัดการผลกระทบที่เกี่ยวข้องกับการจดทะเบียนของมิติสิ่งแวดล้อมหลักการ lean ในกระบวนการปลายน้ำ ยอมรับ trade-off ปฏิบัติระหว่างประสิทธิภาพของกระบวนการสะสมและความยืดหยุ่นโดยรวมระบบ ด้านทั้งสูตรใน วรรณคดีโซ่อุปทานและความยั่งยืน ตลอดจนคำแนะนำ และสังเกตปิดกระบวนการโซ่อุปทานที่ปลายน้ำปรับปรุงในกระบวนการธุรกิจที่ขับเคลื่อน ด้วยวิธีบริหารจัดการสินค้าคงคลังแบบ lean สามารถที่อยู่ได้ทรานแซคชันกระบวนการ หรือโครงสร้างพื้นฐาน และความสามารถของโซ่อุปทาน ใช้งานทั่วไปของโซลูชั่นเพียงในเวลาสามารถผลตอบแทนแบบเร่งรัดปล่อยก๊าซเรือนกระจก ในขณะที่การพัฒนาความสามารถของโซ่อุปทานและมีความยืดหยุ่นสามารถทำได้ โดยการลงทุนเชิงกลยุทธ์ของกิจการในระดับขายปลีก โดยเฉพาะ สินค้าเลื่อนปฏิบัติที่ยอมรับสามารถนำไปสู่ความสามารถเพิ่มขึ้นในขณะที่สินค้าคงคลังจัดการผู้จัดจำหน่ายสามารถเพิ่มอุปทานรวมโซ่ความยืดหยุ่นได้ปล่อยทั้งหมดเป็นผลมาจากธุรกรรมที่เกี่ยวข้องปล่อยและรัฐมนตรีคน เมื่อองค์กรเน้นความพยายามของพวกเขาลดลงปล่อยรัฐมนตรีโดยเพิ่มความสามารถในการสนับสนุน ปล่อยโซ่อุปทานรวมสามารถอย่างมีนัยสำคัญเพิ่มในกรณีเพิ่ง--เวลา ในทางกลับกัน ความสามารถในการปรับปรุงอาจปานกลางเพิ่มปล่อยรัฐมนตรีขณะปล่อยโซ่อุปทานรวมที่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญสร้างโมเดลโซ่อุปทานที่ทันสมัยผ่านการจำลองต้องจัดตั้งขอบเขตระบบที่ชัดเจน และกำหนดสมมติฐานกระบวนการสามารถลดความซับซ้อนของระบบไปยังระดับปฏิบัติ และคำนวณ tractability ในขณะที่วิธีการจัดการสินค้าคงคลังแบบดั้งเดิม และแบบ lean มุ่งเน้นที่ครอบคลุมในงานวิจัยนี้ให้ตัวอย่างพนักงานของ dynamics ของห่วงโซ่อุปทาน พวกเขาไม่เป็น และรายการครบถ้วนสมบูรณ์ของการตั้งค่าการดำเนินงานในห่วงโซ่อุปทานที่ทันสมัย ตัวอย่าง ปิดทางปฏิบัติที่เกี่ยวข้องเช่นการถ่าย และร่วมกันวางแผน คาดการณ์ และเติม (เติมเต็ม สินค้า) ก็ถือว่าอยู่นอกขอบเขตในการศึกษาปัจจุบันโดยอธิบาย dyad ดำเนินการเฉพาะจากห่วงโซ่อุปทานที่มีขนาดใหญ่ จำเป็นต้องบรรลุระดับสูงของส่วนประกอบในกระบวนการ อับ dyad นี้ไม่มีแยกจากระบบขั้นต้นน้ำ และปลายน้ำที่มีขนาดใหญ่และคุณสมบัติเกิด หลังสามารถสถาบัน และมีอิทธิพลต่อกระบวนการ dynamics จากระบบภายใต้การศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การใช้ข้อมูลเชิงลึกจากทฤษฎีการพัฒนาอย่างยั่งยืนและวรรณกรรมห่วงโซ่อุปทานเช่นเดียวกับคำแนะนำจากผู้เชี่ยวชาญและสังเกตอย่างใกล้ชิดของกระบวนการห่วงโซ่อุปทานปลายน้ำ ห่วงโซ่อุปทานที่สองระดับแบบจำลองเหตุการณ์ที่ไม่ต่อเนื่องได้รับการพัฒนาเพื่อตรวจสอบผลกระทบเชิงประจักษ์ที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินงานด้านสิ่งแวดล้อมของโลจิสติกแบบลีนและการดำเนินงานธุรกิจค้าปลีก สมมติฐานการวิจัยทั้งหมดได้รับการยืนยันให้เห็นว่าการกระจายยันสินค้าคงทนและการบริโภคจะส่งผลให้ในจำนวนที่เพิ่มขึ้นของการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในขณะที่การดำเนินงานของธุรกิจค้าปลีกแบบลีนสามารถลดการปล่อยก๊าซกระบวนการ. ในหลักการการศึกษาครั้งนี้ก่อให้เกิดองค์ความรู้เกี่ยวกับผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมของ การปฏิบัติที่ห่วงโซ่อุปทาน (Wu และดันน์ 1995 Beamon, 1999 ฮอลล์ 2000 และซิมป์สันและพาวเวอร์, 2005; ลินตัน et al, 2007;. Seuring และมุลเลอร์, 2008; McKinnon, 2000. Giunipero et al, 2012) โดยเฉพาะผลการวิจัยขยายความเข้าใจของผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมจากกิจกรรมโลจิสติก (พอร์เตอร์และแวนเดอร์ Linde, 1995; Kleindorfer et al, 2005;. บุช, 2010). โดยมีเงื่อนไขว่าห่วงโซ่อุปทานก่อนการศึกษาแบบจำลองกว้างมุ่งเน้นไปที่ประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจของระบบ (ประกาศ 1995; Kainuma และ Tawara 2006) ในขณะที่คนอื่น ๆ ที่อยู่ในขั้นตอนโดยเฉพาะอย่างยิ่งเช่นคลังสินค้า (Rosenblatt แอนด์โรล, 1988; แวนเดนเบิร์กและ Gademann 2000. รอน et al, 2000; Petersen, 2000) และการขนส่ง (วู และดันน์, 1995;. ลุม, et al, 1999) เป็นอิสระ; การวิจัยครั้งนี้ให้เป็นจุดตัดระหว่างวิธีการจำลองที่ไม่ต่อเนื่องต่อเนื่องและฟิลด์ที่พึ่งของห่วงโซ่อุปทานการสร้างแบบจำลองการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ (เว็บเบอร์และแมตทิวส์ 2008 (Lee et al, 2002).. Huang et al, 2009; Sundarakani et al, 2010. แพน et al., 2013). สินค้าบริโภคและทนทานถือว่าเป็นหน่วยการทำงานแสดงให้เห็นผลที่คล้ายกันทั่วโลจิสติกการปฏิบัติยันศึกษา นอกจากนี้การปล่อยก๊าซคาร์บอนที่เกิดของพวกเขาได้รับการยืนยันโดยการเปิดรุ่นอินพุทอ้างอิงจากการดำเนินงานผู้เชี่ยวชาญด้านการจัดการ หน่วยการทำงานเหล่านี้สามารถวาดแนวที่มีขนาดใหญ่ตระกูลผลิตภัณฑ์และประเภทใช้ยันปฏิบัติที่ดีที่สุดตามกระบวนการจัดซื้อจัดจ้างของพวกเขา ให้ธรรมชาติความต้องการขับเคลื่อนการดำเนินงานของการศึกษามันเป็นไปได้ที่จะใช้แนวคิดแบบคงที่แบบดั้งเดิมของสินค้าคงคลังและลักษณะมันเป็นกระแสแบบไดนามิกของหน่วยงานการส่งมอบคุณค่าในห่วงโซ่อุปทานขณะที่ยอมรับผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อมที่เกี่ยวข้องกับการจัดการทางกายภาพของพวกเขาและการจัดสรร การสนับสนุนทรัพยากรพร้อมท่อสินค้าคงคลัง. การออกแบบห่วงโซ่อุปทานและความหมายของการบริหารจัดการที่เกี่ยวข้องกับการรวมตัวกันของมิติด้านสิ่งแวดล้อมของหลักการลีนในกระบวนการต่อเนื่องที่ได้รับการยอมรับการปิดการดำเนินงานระหว่างประสิทธิภาพของกระบวนการสะสมและความยืดหยุ่นของระบบโดยรวมด้านทั้งเหตุผลในการพัฒนาอย่างยั่งยืน และวรรณกรรมห่วงโซ่อุปทานเช่นเดียวกับคำแนะนำจากผู้เชี่ยวชาญและสังเกตอย่างใกล้ชิดของกระบวนการห่วงโซ่อุปทานปลายน้ำ. การปรับปรุงกระบวนการทางธุรกิจได้แรงหนุนจากการจัดการสินค้าคงคลังยันสามารถอยู่ได้ทั้งกระบวนการการทำธุรกรรมหรือโครงสร้างพื้นฐานและความสามารถของห่วงโซ่อุปทาน การดำเนินงานทั่วไปของเพียงในเวลาที่การแก้ปัญหาสามารถให้ผลผลิตการปล่อยก๊าซคาร์บอนมากในขณะที่ความสามารถในการพัฒนาห่วงโซ่อุปทานและความยืดหยุ่นสามารถทำได้โดยการดำเนินกลยุทธ์การลงทุนในระดับค้าปลีก โดยเฉพาะอย่างยิ่งการยอมรับของการปฏิบัติเลื่อนผลิตภัณฑ์ที่สามารถนำไปสู่การเพิ่มขึ้นในขณะที่ความสามารถในการ Vendor Managed Inventory สามารถเพิ่มความยืดหยุ่นห่วงโซ่อุปทานโดยรวม. การปล่อยก๊าซทั้งหมดเป็นผลมาจากการทำธุรกรรมที่เกี่ยวข้องกับการปล่อยก๊าซเรือนกระจกและคนที่โครงสร้างพื้นฐาน เมื่อองค์กรที่มุ่งเน้นความพยายามของพวกเขาในการลดการปล่อยก๊าซโครงสร้างพื้นฐานโดยไม่ต้องเพิ่มความสามารถในการสนับสนุนการปล่อยห่วงโซ่อุปทานรวมอย่างมีนัยสำคัญสามารถเพิ่มตามที่อธิบายในกรณีที่เพียงแค่ในเวลา ในทางกลับกันการปรับปรุงความสามารถในระดับปานกลางอาจเพิ่มขึ้นในขณะที่การปล่อยโครงสร้างพื้นฐานลดลงอย่างมีนัยสำคัญการปล่อยห่วงโซ่อุปทานรวม. การสร้างแบบจำลองห่วงโซ่อุปทานในปัจจุบันผ่านการจำลองสถานประกอบการจำเป็นต้องมีขอบเขตของระบบที่ชัดเจนและกำหนดสมมติฐานกระบวนการสามารถที่จะลดความซับซ้อนของระบบในระดับของการดำเนินงานและจัดการได้ง่ายคำนวณ ในขณะที่แบบดั้งเดิมและแบบลีนที่มุ่งเน้นวิธีการจัดการสินค้าคงคลังที่ครอบคลุมในการวิจัยครั้งนี้ให้เป็นตัวอย่างที่เป็นตัวแทนของการเปลี่ยนแปลงห่วงโซ่อุปทานพวกเขาไม่ได้เป็นรายการครบถ้วนสมบูรณ์และการตั้งค่าในการดำเนินงานที่มีอยู่ในห่วงโซ่อุปทานในปัจจุบัน ยกตัวอย่างเช่นการปฏิบัติที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดเช่นข้ามเชื่อมต่อและการทำงานร่วมกันวางแผนการพยากรณ์และการเติมเต็ม (CPFR) ถือว่าออกจากขอบเขตในการศึกษาในปัจจุบัน. โดยอธิบาย dyad การดำเนินงานที่เฉพาะเจาะจงจากห่วงโซ่อุปทานที่มีขนาดใหญ่ก็เป็นไปได้ที่จะบรรลุมากขึ้น ระดับของเมล็ดข้ามกระบวนการ แต่น่าเสียดายที่ dyad นี้ไม่สามารถทำงานได้ในการแยกจากระบบต้นน้ำและปลายน้ำที่มีขนาดใหญ่และคุณสมบัติที่เกิดขึ้นใหม่ของพวกเขา หลังสามารถกระตุ้นและการเปลี่ยนแปลงกระบวนการอิทธิพลจากระบบภายใต้การศึกษา