Inspiratory Musclesrealised as earl

Inspiratory Muscles
realised as early as John Snow (1858) that deepening anaesthesia was associated with decreased thoracic excursion and that abdominal excursion was well maintained this is due to progressive failure of the intercostal muscles with preservation of diaphragm
in contrast, there is an increase in the thoracic component during IPPV in the anaesthetised paralysed patient
Bryan & Froese (1977) demonstrated that most of the ventilatory response to hypercapnia was due to the rib cage, rather than the abdominal component of total respiratory excursion
this is the basis of the statement that the reduction in the CO2 response is due to inhibition of intercostal muscle activity this loss of intercostal activity may be detrimental in patients with compromised abdominal excursion, or with hyperinflated lungs and flattened diaphragms the other major change is the loss of the tonic activity of the diaphragm, with the resultant decrease in the FRC

Expiratory and Other Muscles
GA results in phasic activity of the expiratory group which are normally silent during the respiratory cycle
this appears to serve no useful purpose and is unrelated to the decrease in FRC this increases abdominal muscle tone in the absence of paralysis
the genioglossus normally rhythmically contracts with respiration loss of tone to this may result in upper airway

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กล้ามเนื้อ inspiratoryเองก็ยังคิดเป็นต้นเป็นจอห์นสโนว์ (ค.ศ. 1858) ว่า ลึก anaesthesia เกี่ยวข้องกับลดทรวงอกทัวร์ และเที่ยวที่ท้องถูกรักษาโดยเนื่องจากความล้มเหลวแบบก้าวหน้าของกล้ามเนื้อ intercostal กับอนุรักษ์ของกะบังลมในทางตรงกันข้าม มีการเพิ่มขึ้นในคอมโพเนนต์ที่ทรวงอกระหว่าง IPPV ในผู้ป่วย paralysed anaesthetisedBryan & Froese (1977) แสดงให้เห็นว่าส่วนใหญ่นั้นที่ ventilatory ตอบ hypercapnia เกิดกรงซี่โครง แทนที่ส่วนท้องของทัวร์รวมทางเดินหายใจนี้เป็นพื้นฐานของงบการลด CO2 ที่ตอบสนองได้เนื่องจากการยับยั้งกิจกรรมของกล้ามเนื้อ intercostal นี้สูญเสียกิจกรรม intercostal อาจได้ผลดีในผู้ป่วยที่มีท้องเที่ยวถูกโจมตี หรือปอด hyperinflated และไดอะแฟรมล...เปลี่ยนแปลงที่สำคัญอื่น ๆ เป็นขาดทุนของกิจกรรมโทนิคของกะบังลม กับการลดลงของผลแก่ FRCกล้ามเนื้อ expiratory และอื่น ๆGA ผลกิจกรรม phasic ของกลุ่ม expiratory ซึ่งเป็นสภาพปกติในระหว่างวงจรการหายใจนี้ปรากฏขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์ไม่มีประโยชน์ และไปลดใน FRC สัญญาณกล้ามเนื้อท้องนี้เพิ่มของอัมพาตgenioglossus จะหดโดยปกติสัญญากับหายใจสูญเสียของสัญญาณนี้อาจส่งผลให้สินค้าด้านบน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยังกล้ามเนื้อ การเร็ว จอห์น สโนว์ ( 1858 ) ที่เกี่ยวข้องกับการระงับความรู้สึกลึกลดลง ทรวงอกและช่องท้องเที่ยวเที่ยวเป็นอย่างดีเนื่องจากความล้มเหลวก้าวหน้าของกล้ามเนื้อยึดซี่โครงกับกระบังลม
รักษา ในทางตรงกันข้าม มีการเพิ่มในส่วนของทรวงอกในผู้ป่วยอัมพฤกษ์ อัมพาต ippv ใน anaesthetised
ไบรอัน & froese ( 1977 ) แสดงให้เห็นว่าส่วนใหญ่ของการตอบสนองกับพระราชบัญญัติ nonlapse เครื่องช่วยหายใจเนื่องจากกระดูกซี่โครงมากกว่าส่วนท้องของระบบทางเดินหายใจ
เที่ยวทั้งหมดนี่คือพื้นฐานของงบในการลด CO2 เนื่องจากการยับยั้งกิจกรรมของกล้ามเนื้อระหว่างซี่โครงนี้สูญเสียกิจกรรมระหว่างซี่โครงอาจเป็นอันตรายกับผู้ป่วยทำให้ท้องเที่ยว หรือ hyperinflated ปอดและกะบังลมแบนเปลี่ยนหลักอื่น ๆคือ การสูญเสียของกิจกรรมโทนิคของไดอะแฟรม กับผลลัพธ์ในลดลง การ frc

และกล้ามเนื้อกลุ่มอื่น ๆใน phasic
ผลกากิจกรรมของกลุ่มกลุ่มซึ่งโดยปกติจะเงียบในช่วงวัฏจักรการหายใจ
นี้ดูเหมือนจะไม่ได้ประโยชน์ และไม่เกี่ยวข้องกับการลดลงใน frc นี้เพิ่มกล้ามเนื้อหน้าท้องเสียงในการขาดงานของอัมพาต
ปกติกล้ามเนื้อเจนิโอกลอสซัสเป็นสัญญากับการหายใจเสียเสียงนี้อาจส่งผลใน ทางเดินหายใจส่วนบน