2.1 Housing Policy before 1970There

2.1 Housing Policy before 1970
There are 2 housing policies before 1970 (before independence and the post-independence):
2.1.1 The Colonial Housing Policy (1948-1960)
Before independence, the concept of public housing was associated with the
provision of institutional quarters. The only programme providing housing for the Malaysian
people was the resettlement of Chinese (New Villages) during emergency period. It was a
part of British’s administration strategy to weaken the support for communist insurgency.
Hard core of the housing problems during this time such as houses which are
inadequate both with regard to accommodation and conveniences; and houses which are
suitable in themselves but have become a danger to public health due to gross overcrowding.
Hence, a committee had been setup in December 1946 to consider and report the housing
problem in Malaya. Two types of housing which needed attention:
 Squatter type dwelling (hovels)
 Overcrowded cubicles
The committee's report recommended the establishment of a Housing Trust with
powers to lease or purchase and hold land and buildings, to build houses, shops and shophouses,
and to sell, lease or let land and buildings. The Housing Trust is empowered to
acquire land in accordance with existing law, and to borrow and raise capital or make loans.
It also given the power to require the owners of vacant land in appropriate cases to develop
them, or in default to pay special 'development rate', which would be accrued to the Trust.
2.1.2 Policy On Home-Owning Democracy (1961-1970)
The post-Independence concept of public housing advanced from merely
providing housing for government officials to the concept of home-owning democracy
Second Five-Year Plan (1961-1965) was concerned with the provision of cheap housing
as a basic social need. Rural public low-cost housing programs implemented by the
Housing Trust were targeted specifically towards rural poor households with incomes of
below RM300 a month.
The First Malaysia Plan (1966-70) stressed the role of the government in
providing:
 low-cost housing as 'one of the major efforts of the government to promote the
welfare of the lower income groups
 the lower income groups were given special attention because 'the incomes of
this economically weak section of the community are too low to encourage
private developers to enter this field of housing development'.
 the services of the Housing Trust were provided to state governments on
generous terms for undertaking low-cost housing projects.
 the need to tackle the squatter problem in larger urban areas. New construction
techniques intended to speed up construction and to lower costs compared with
the conventional method.
2.2 Housing Policy 1976-1990
Since in the early 1970s, Malaysia has undergone rapid urbanisation and
industrialisation. Federal government paid more attention to the housing needs of the
lower income groups.
The New Economic Policy (NEP) was introduced in 1971, which is housing
programmes undertaken by both public and private sectors. NEP initiated to foster
nationality unity and union-building. The housing industry was envisaged to play a
leading role in stimulating economic growth.
The NEP focused on the development of housing estates in new areas. This was
essential in achieving economic balance between urban and rural areas. In the various
national development plans (3rd Malaysia Plan: 1976-80; 4th Malaysia Plan: 1981-85 and 5th Malaysia Plan: 1986-90), this strategy was further expanded to include the following
elements:
 The spreading out of urban development rather than perpetuating the polarisation
of such development in specific regions. New housing estates and industrial
centres were set up in the less developed states to create a more balanced
distribution of economic activities in underdeveloped areas;
 The integration of the development of these centres with their hinterlands to
bring about greater urbanisation and industrialisation in the rural areas;
 The strengthening of linkages between the various corridors of development, new
housing estates, industrial centres and new townships through the development of
a denser system of urban centres and specialisations.
2.3 Housing policies during 1970s to 1990:
There are several housing policies during 1970s to 1990, which are as follows :
2.3.1 Housing and The New Economic Policy
The second programme of the New Economic Policy (NEP) was
necessary because prevailing socio-economic imbalances persisted in all
dimensions including income, poverty, employment, housing and ownership of
wealth and assets.
The wide differences in participation of the various ethnic groups in the
national economy were related to differences in control over the factors of
production.
The NEP was conceived to prevent further perpetuation of this imbalance
with specific restructuring objectives: Increasing the share of analysis in employment in the modern sector and
within this sector, improving the income of Malays by upgrading their
skills;.
 Increasing the Malay share in corporate ownership, including housing
and property;
 Increasing the number of Malay businessmen or entrepreneurs and the
degree of Malay managerial control.
The federal government introduced a quota system in housing
development to ensure that at least 30 percent of houses to be built were allocated
for Bumiputera.
The public development expenditure has been used to continue to reduce
inter-ethnic economic differences and to ensure the Bumiputera housing
ownership quota is met. Some public enterprises were already in existence before
the NEP, such as:
 Opening up of new land and settlement schemes by the Federal Land
Development Authority (Felda);
 Provision of housing finance by Bank Bumiputera;
 Promotion of Malay participation in commerce by Majlis Amanah Rakyat
(Mara, Council off Trust for Indigenous People) and in industry by
Malaysian Industrial Development Authority (Mida); and (MARA).
New agencies were therefore necessary. New corporations set up
following the implementation of the NEP include :
 Permodalan Nasional Berhad (Pernas), Urban Development Authority
(UDA) and State Economic Development Corporations (SEDCs) with
specific tasks of venturing into commerce and industry either singly or
through joint ventures with other private or other public agencies.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.1 นโยบายที่อยู่อาศัยก่อนปี 1970มี 2 นโยบายที่อยู่อาศัยก่อนปี 1970 (ก่อนการประกาศอิสรภาพและเอกราชหลัง):2.1.1 แบบโคโลเนียลนโยบายที่อยู่อาศัย (1948-1960)ก่อนประกาศอิสรภาพ แนวคิดของการเคหะแห่งชาติเกี่ยวข้องกับการเงินสำรองของสถาบันไตรมาส โปรแกรมเดียวที่ให้อยู่อาศัยที่มาเลเซียคนตั้งถิ่นฐานใหม่ของจีน (หมู่บ้านใหม่) ในช่วงเวลาฉุกเฉิน มันเป็นการส่วนหนึ่งของกลยุทธ์การบริหารของอังกฤษโรยสนับสนุนสำหรับแดนคอมมิวนิสต์แก่นของปัญหาอยู่อาศัยในช่วงเวลานี้เช่นบ้านที่มีไม่เพียงพอทั้ง กับที่พักและสิ่งอำนวยความสะดวก และบ้านซึ่งเป็นในตัวเอง แต่ได้กลายเป็นภัยสาธารณสุขเนื่องจาก overcrowding รวมดังนั้น คณะกรรมการได้รับการตั้งค่าในเดือนธันวาคมปี 1946 เพื่อพิจารณา และรายงานที่อยู่อาศัยปัญหาในสหพันธรัฐมาลายา สองชนิดของการอยู่อาศัยที่ต้องการความสนใจ: Squatter ชนิดที่อยู่อาศัย (hovels) Overcrowded cubiclesแนะนำการจัดตั้งอยู่อาศัยความน่าเชื่อถือกับรายงานของคณะกรรมการอำนาจ การเช่า หรือซื้อที่ดินและอาคาร สร้างบ้าน ร้านค้า และห้อง แถวและจะขาย เช่า หรือให้ที่ดินและอาคาร เชื่ออยู่อาศัยเป็นอำนาจการซื้อที่ดิน ตาม กฎหมายที่มีอยู่ และการยืม และระดมทุน หรือให้กู้ยืมมันยัง ให้พลังงานที่ต้องใช้เจ้าของที่ดินเปล่าในกรณีที่เหมาะสมเพื่อพัฒนาพวก เขา หรือเริ่มต้นต้องจ่ายพิเศษ 'อัตราพัฒนา' ซึ่งจะสะสมเพื่อความเชื่อมั่น2.1.2 นโยบายประชาธิปไตยเป็นเจ้าของบ้าน (1961-1970)แนวคิดหลังเอกราชของขั้นสูงจากเพียงการเคหะให้เจ้าหน้าที่ของรัฐกับแนวคิดของประชาธิปไตยที่เป็นเจ้าของบ้านอยู่อาศัยสองห้าปีแผน (1961-1965) เกี่ยวข้องกับการจัดที่อยู่อาศัยราคาถูกเป็นสังคมต้องพื้นฐาน โปรแกรมอยู่อาศัยต้นทุนต่ำสาธารณะชนบทดำเนินการโดยการอยู่อาศัยความน่าเชื่อถือมีเป้าหมายเฉพาะต่อชนบทครัวเรือนยากจนมีรายได้ของด้านล่าง RM300 เดือนแรกมาเลเซียวางแผน (1966-70) เน้นบทบาทของรัฐบาลในให้:เป็นบ้านต้นทุนต่ำ ' หนึ่งของความพยายามหลักของรัฐบาลเพื่อส่งเสริมการสวัสดิการของกลุ่มรายได้ต่ำกลุ่มรายได้ต่ำได้รับความสนใจพิเศษเพราะ ' รายได้ของส่วนนี้อ่อนแอทางเศรษฐกิจของชุมชนจะต่ำเกินไปเพื่อส่งเสริมให้นักพัฒนาเอกชนป้อนฟิลด์นี้ในการพัฒนาที่อยู่อาศัย 'บริการอยู่อาศัยความน่าเชื่อถือได้ให้แก่รัฐบาลรัฐในเงื่อนไขที่กว้างขวางสำหรับดำเนินโครงการบ้านต้นทุนต่ำต้องเล่นงานปัญหา squatter ในเขตเมืองใหญ่ ก่อสร้างใหม่เทคนิคที่มีวัตถุประสงค์ เพื่อเร่งก่อสร้าง และลดค่าใช้จ่ายเปรียบเทียบกับวิธีปกติ2.2 นโยบายที่อยู่อาศัย 1976-1990เนื่องจากในช่วงปี 1970 มาเลเซียมีเปลี่ยนของอย่างรวดเร็ว และindustrialisation รัฐบาลจ่ายความสนใจเพิ่มมากขึ้นความต้องการที่อยู่อาศัยของการกลุ่มรายได้ต่ำใหม่ทางเศรษฐกิจนโยบาย (NEP) ถูกนำมาใช้ในปี 1971 ซึ่งเป็นบ้านโครงการที่ดำเนินการ โดยทั้งภาครัฐและเอกชน NEP เริ่มต้นเพื่อส่งเสริมให้สัญชาติความสามัคคีและสร้างสหภาพ อุตสาหกรรมที่อยู่อาศัยถูก envisaged การเล่นการบทบาทผู้นำในการกระตุ้นเศรษฐกิจNEP ที่เน้นการพัฒนาของการพัฒนาในพื้นที่ใหม่ นี้ความสำคัญในการบรรลุความสมดุลทางเศรษฐกิจระหว่างเขตเมือง และชนบท ในต่าง ๆแผนพัฒนาแห่งชาติ (มาเลเซียวางแผน 3:1976-80 มาเลเซีย 4 แผน: 1981-85 และมาเลเซียวางแผน 5:1986-90), กลยุทธ์นี้ถูกขยายเพื่อรวมต่อไปนี้เพิ่มเติมองค์ประกอบ:แพร่กระจายจากเมืองพัฒนาแทนที่จะเกิดการเร่งเช่นการพัฒนาในภูมิภาคที่เฉพาะเจาะจง การพัฒนาใหม่และอุตสาหกรรมศูนย์ตั้งในอเมริกาไม่ค่อยถูกพัฒนาเพื่อสร้างสมดุลมากขึ้นการกระจายของกิจกรรมทางเศรษฐกิจในพื้นที่ธรรมชาติรวมของการพัฒนาของศูนย์เหล่านี้ด้วยความชื่นให้นำของเมืองมากขึ้นและ industrialisation ในชนบทที่แข็งแกร่งในการเชื่อมโยงระหว่างทางเดินต่าง ๆ พัฒนา ใหม่บ้านนิคม ศูนย์อุตสาหกรรม และ townships ใหม่ผ่านการพัฒนาระบบ denser ศูนย์เมืองและ specialisations2.3 นโยบายที่อยู่อาศัยในช่วงทศวรรษ 1970-1990:มีหลายนโยบายที่อยู่อาศัยในช่วงทศวรรษ 1970 ถึง 1990 ซึ่งจะเป็นดังนี้:2.3.1 อยู่อาศัย และนโยบายเศรษฐกิจใหม่มีโครงการที่สองของการใหม่ทางเศรษฐกิจนโยบาย (NEP)จำเป็นเนื่องจากเป็นความไม่สมดุลของสังคมเศรษฐกิจที่ยังคงอยู่ในขนาดรายได้ ความยากจน จ้างงาน ที่อยู่อาศัย และความเป็นเจ้าของมั่งคั่งและสินทรัพย์ความแตกต่างหลากหลายในการมีส่วนร่วมของกลุ่มชาติพันธ์ต่าง ๆ ในการเกี่ยวข้องกับความแตกต่างในการควบคุมปัจจัยของเศรษฐกิจของประเทศการผลิตNEP ถูกรู้สึกเพื่อป้องกันการทำให้เป็นอมตะของความไม่สมดุลนี้โดยเฉพาะการปรับโครงสร้างวัตถุประสงค์: เพิ่มส่วนแบ่งการวิเคราะห์ในการจ้างงานในภาคทันสมัย และในภาคนี้ ปรับปรุงรายได้ของเชื้อสายมลายู โดยการอัพเกรดของพวกเขาทักษะ;เพิ่มมาเลย์ร่วมความเป็นเจ้าขององค์กร รวมทั้งที่อยู่อาศัยคุณสมบัติ และเพิ่มจำนวนผู้ประกอบการหรือนักธุรกิจมาเลย์และระดับของการควบคุมจัดการที่มาเลย์รัฐบาลนำระบบโควตาในบ้านพัฒนาเพื่อให้แน่ใจว่า มีการปันส่วนน้อยร้อยละ 30 ของบ้านที่ถูกสร้างขึ้นสำหรับ Bumiputeraมีการใช้จ่ายสาธารณะพัฒนาต่อไปลดความแตกต่างทางเศรษฐกิจระหว่างชาติพันธุ์และให้อยู่อาศัย Bumiputeraความเป็นเจ้าของโควต้าเป็นไปตาม บางองค์กรสาธารณะมีอยู่ก่อนแล้วNEP เช่น:เปิดค่าของแผนงานการชำระเงินและที่ดินที่ดินกลางใหม่พัฒนาหน่วยงาน (Felda);จัดอยู่อาศัยทางการเงิน โดยธนาคาร Bumiputeraเข้าร่วมโปรโมชั่นของมลายูในพาณิชย์โดย Rakyat อมานาในลิส(โรงแรมมารา สภาปิดสำหรับคนพื้นเมือง) และ ในอุตสาหกรรมโดยประเทศพัฒนาอุตสาหกรรมมาเลเซีย (Mida); และ (โรงแรมมารา)ดังนั้นจำเป็นหน่วยงานใหม่ได้ ตั้งบริษัทใหม่ต่อการดำเนินงานของ NEP รวม: Permodalan Nasional ไฟฟ้า (Pernas), การพัฒนาหน่วยงาน(UDA) และรัฐองค์กรพัฒนาเศรษฐกิจ (SEDCs) ด้วยเฉพาะงานของรองพาณิชย์และอุตสาหกรรมเป็นรายบุคคล หรือโดยกิจการร่วมค้ากับเอกชนอื่น ๆ หรือหน่วยงานสาธารณะอื่น ๆ