It was apparent the man was a stewa

It was apparent the man was a steward. He glanced toward Chen Rong’s carriage with some disdain but still answered Old Shang: “We’ve just received news that the families who left Nan’yang to return to Jiankang had run into the barbarians and gotten killed along the way!”

Shocked, Old Shang hastily asked, “All of them? Does that mean the barbarians had waited to ambush them on the road?”

The plump steward nodded. “That’s what they all say.” He sighed: “My master had sold his land and properties, thinking of returning to Jiankang. But with these news, tsk, tsk…” He shook his head and limply left the scene.

Old Shang also sighed for a while. He then suddenly thought of something and turned to Chen Rong, whispering: “Miss, did you by chance have some premonitions?” Why else would she ask him to buy all the farmland within a month?

“I’m not a divine being,” Chen Rong’s voice was heard. “How would I know anything? It was only a coincidence.”

Old Shang considered her answer and gave a nod.

The carriage made its way to South Street.

As they drove along, Old Shang pointed to the storefronts and said, “Miss, this one is also yours. They used to sell food here, but by the time we bought it, the warehouse had been empty and the shop had already closed. This one over here was a restaurant; it’s now also closed. That’s right, miss, when I gave the grains to Nurse Ping yesterday, she said she’ll save three carriages for you and use the last to open up three shops. It should be no problem to provide for five people with three shops.”

Chen Rong had no interest in any of the details. She carelessly nodded.

Just then, a burst of noises sounded out in front.

Chen Rong curiously peeked through the curtain.

Into her sight was a team composed of six carriages, with the large and extravagant one leading them painted in gold.

A dozen other carriages surrounded this team. The encircling people kept flattering smiles on their faces as they spoke in a solicitous manner to the golden carriage.

Chen Rong gave the scene a glance and hastily ordered, “Pull over, pull over to the side.”

“Aye.” Old Shang quickly steered the vehicle to the roadside.

Chen Rong looked to her left, saying: “There’s an alley, go there.”

“Aye.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก็เห็นชาย ผู้ดูแล เขา glanced ไปทางขนส่งเฉินรองบางปะปน แต่ยังคง ตอบ Shang เก่า: "เราได้เพียงแค่ได้รับข่าวที่ครอบครัวที่เหลือ Nan'yang กลับไปเจียนคังโร๊ดในป่าเถื่อน และอากาศถูกฆ่าไปพร้อมกัน "ตกใจ Shang เก่ารีบถาม "ทั้งหมด หมาย ถึงรออนารยชนที่จะซุ่มโจมตีพวกเขาบนถนนอะไร"Steward อวบแล้วพยักหน้าอย่าง "นั่นคือสิ่งที่พวกเขาพูด" เล่าปี่: "หลักของฉันได้ขายที่ดินของเขาและคุณสมบัติ คิดถึงเจียนคังโร๊ด แต่กับข่าวเหล่านี้ ทีเอสเค ทีเอสเค..." เขาส่ายหัวของเขา และ limply ซ้ายฉากShang เก่ายังถอนหายใจในขณะ เขาก็คิดว่า บางสิ่งบางอย่าง แล้วหันไปร้องเฉิน กระซิบ: "นางสาว คุณโดยบังเอิญมี premonitions บาง" อย่างเธอจะขอให้เขาซื้อพื้นที่เพาะปลูกทั้งหมดภายในเดือนอะไรฉันไม่มีพระเจ้า เฉินร้องเสียงที่ได้ยิน "วิธีจะรู้อะไร มันเป็นเรื่องบังเอิญ"Shang เก่าถือว่าเป็นคำตอบของเธอ และให้พยักหน้าการขนส่งทางถนนใต้ได้ขับตาม Shang เก่าชี้ไปลอง และกล่าว ว่า "มิส หนึ่งนี้ได้ยังค่ะ พวกเขาใช้ในการขายอาหารที่นี่ แต่เวลาเราซื้อ คลังสินค้าได้เปล่า และร้านก็ปิดแล้ว นี้มากกว่าที่นี่คือ ห้องอาหาร ตอนนี้ยังปิด ใช่ พลาด เมื่อฉันให้เมล็ดการพยาบาลปิงวันนี้ เธอบอกว่า เธอจะบันทึกสามม้าสำหรับคุณ และใช้ล่าสุดเปิดร้านสาม มันควรจะไม่มีปัญหาให้คนห้ากับสามร้านค้า"รองเฉินไม่สนใจรายละเอียดใด ๆ ได้ เธอลวก ๆ แล้วพยักหน้าอย่างนี้เพียงแล้ว การระเบิดของเสียงไพเราะออกด้านหน้าเฉินร่องซอกแซก peeked ผ่านผ้าม่านในสายตาของเธอถูกทีมประกอบด้วยหกม้า มีขนาดใหญ่ และหรูหรา หนึ่งชั้นนำทาสีทองโหลม้าอื่น ๆ ล้อมรอบทีมนี้ ท่าน encircling เก็บมุมรอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเขา ตามที่พวกเขาพูดในลักษณะศรัทธาเพื่อการขนส่งทองคำเฉินร่องฉากให้รวดเร็ว และรีบ สั่ง "ดึงมากกว่า ดึงผ่านด้านข้าง""เอ" Shang เก่าอย่างรวดเร็วนำรถไปติดถนนเฉินร่องมองทางซ้าย พูดว่า: "มีอยู่ซอย ไปมี""เอ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันก็เห็นได้ชัดคนที่เป็นสจ๊วต เขาเหลือบมองไปยังสายการบินเฉินร่องด้วยความรังเกียจบางส่วน แต่ยังคงตอบเก่าซาง: "เราเพิ่งได้รับข่าวว่าครอบครัวที่เหลือ Nan'yang เพื่อกลับไปยัง Jiankang ได้วิ่งเข้ามาในป่าเถื่อนและอากาศถูกฆ่าตายไปพร้อมกัน"

ตกใจเก่า ชางถามอย่างเร่งรีบ "ทั้งหมดของพวกเขา? หมายความว่าป่าเถื่อนจะต้องรอซุ่มโจมตีพวกเขาบนถนนหรือไม่ "

สจ๊วตอวบพยักหน้า "นั่นคือสิ่งที่พวกเขาทั้งหมดพูด." เขาถอนหายใจ "ต้นแบบของฉันได้ขายที่ดินและทรัพย์สินของเขาคิดที่จะกลับไป Jiankang แต่กับข่าวเหล่านี้ TSK, TSK ... "เขาส่ายหัวและแผละเหลือฉาก.

เก่า Shang ยังถอนหายใจในขณะที่ เขาแล้วก็คิดว่าบางสิ่งบางอย่างและหันไปเฉินร่องกระซิบ: "มิสท่านคิดว่ามีโอกาสมีลางสังหรณ์บางอย่าง?" ทำไมอื่นเธอจะขอให้เขาซื้อไร่ภายในเดือน?

"ฉันไม่ได้เป็นความเป็นอยู่ของพระเจ้า "เสียงของเฉินร่องก็ได้ยินเสียง "ฉันจะได้รู้ว่าอะไร? มันเป็นเพียงเรื่องบังเอิญ. "

เก่า Shang พิจารณาคำตอบของเธอและให้พยักหน้า.

สายการบินทำมาถึง South Street.

ในฐานะที่พวกเขาขับรถไปตามเก่าชางชี้ไปที่ร้านค้าและกล่าวว่า" มิสหนึ่งนี้ยังเป็นของคุณ พวกเขาใช้ในการขายอาหารที่นี่ แต่เมื่อถึงเวลาที่เราซื้อมันคลังสินค้าที่ได้รับการว่างและร้านได้ปิดไปแล้ว หนึ่งมากกว่าที่นี่นี่เป็นร้านอาหาร; ก็ตอนนี้ยังปิด ที่เหมาะสมพลาดเมื่อฉันให้ธัญพืชกับพยาบาลปิงเมื่อวานนี้เธอบอกว่าเธอจะประหยัดสามรถม้าสำหรับคุณและใช้คนสุดท้ายที่จะเปิดร้านขายของที่สาม มันควรจะไม่มีปัญหาที่จะให้ห้าคนที่มีสามร้านค้า. "

เฉินร่องมีความสนใจในรายละเอียดใด ๆ ไม่มี เธอลวกพยักหน้า.

ทันใดนั้นระเบิดเสียงเป่าออกไปข้างหน้า.

เฉินร่องแอบมองซอกแซกผ่านม่าน.

ลงในสายตาของเธอเป็นทีมประกอบด้วยหกม้าที่มีขนาดใหญ่และฟุ่มเฟือยนำพวกเขาทาสีทอง.

โหลอื่น ๆ รถม้าล้อมรอบทีมนี้ คนรอบเก็บประจบรอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเขาขณะที่พวกเขาพูดในลักษณะที่กระวนกระวายใจกับสายการบินโกลเด้น.

เฉินร่องให้เกิดเหตุอย่างรวดเร็วและสั่งอย่างเร่งรีบ "ดึงมากกว่าดึงไปด้านข้าง."

"ใช่." เก่าชางได้อย่างรวดเร็ว นำรถไปริมถนน.

เฉินร่องมองไปทางซ้ายของเธอพูดว่า: ". มีซอยให้ไปที่นั่น"

. "ใช่"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเห็นได้ชัดว่าเขาเป็นพ่อบ้าน เขาเหลือบมองไปทางโรงม้าของเฉินกับดูหมิ่น แต่ยังคงตอบแก่ซาง : " เราเพิ่งได้รับข่าวว่า ครอบครัวที่ทิ้ง nan"yang กลับไปเจี้ยนคังได้วิ่งเข้าไปในป่าเถื่อนและได้ฆ่าไปพร้อมกัน ! "ตกใจ , Shang เก่ารีบถาม " ทั้งหมด หมายความว่าป่าเถื่อนที่รอซุ่มโจมตีบนถนน "สจ๊วตอ้วนพยักหน้า " นั่นคือสิ่งที่พวกเขาทั้งหมดบอกว่า " เขาถอนหายใจ " เจ้านายของฉันได้ขายที่ดินและสมบัติของเขา ว่าจะกลับเจี้ยนคัง . แต่กับข่าวพวกนี้ จุ๊ จุ๊ . . . . . . . " เขาส่ายหัวแล้วแผละออกจากที่เกิดเหตุแล้วเก่าชางก็ถอนหายใจ สักพัก จากนั้นเขาก็คิดบางอย่างขึ้นมาได้ และกลายเป็นเชนร้องกระซิบ : " คุณครับ คุณบังเอิญมีลางสังหรณ์ ? " ทำไม เธอขอให้เขาซื้อทุกพื้นที่ภายในหนึ่งเดือน" ผมไม่ได้เป็นเทพแล้ว " เสียงของเฉินหยงได้ยิน . " แล้วผมจะรู้อะไร ? มันก็แค่บังเอิญ "เก่า ชาง ถือว่าตอบเธอแล้ว ก็พยักหน้ารถม้าได้มาถึงถนนใต้พวกเขาไล่ตามเก่า ชางชี้ไปยังร้านค้าและกล่าวว่า " คุณ อันนี้ก็ยังเป็นของคุณ พวกเขาใช้ในการขายอาหารที่นี่ แต่เวลาที่เราซื้อ โกดังได้เปล่าและร้านก็ปิดไปแล้ว อันนี้มาเป็นร้านอาหาร มันยังปิด ใช่แล้ว คุณ ตอนฉันให้เมล็ดข้าวพยาบาลเมื่อวาน ปิง เธอบอกว่าเธอจะช่วยให้คุณสามรถใช้ช่วงเปิด 3 ร้าน มันก็ไม่น่าจะมีปัญหาที่จะให้คนห้าคน กับ 3 ร้าน " .เฉินหยงไม่มีความสนใจในใด ๆของรายละเอียด เธอเผลอพยักหน้าจากนั้น เสียงระเบิด เสียงออกด้านหน้าเฉินหยงซอกแซกแอบดูผ่านม่านในสายตาของเธอก็เป็นทีมที่ประกอบด้วยหก รถม้าที่มีขนาดใหญ่และฟุ่มเฟือยหนึ่งนำพวกเขาทาสีทองโหล ๆล้อมรถทีม ล้อมรอบคนที่เอาแต่ประจบรอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเขาที่พวกเขาพูดในลักษณะที่กระวนกระวายใจรถม้าสีทองเชนร้องให้ฉากอย่างรวดเร็วและรีบสั่งให้ " จอด จอดข้างๆ "" ใช่ เก่า " ชางรีบขับรถไปริมถนนเฉินหยง มองไปซ้าย เธอกล่าวว่า : " มีซอย ไปที่นั่น "" ใช่ " .