Evening on Karl Johan Street, 1892

Evening on Karl Johan Street, 1892 by Edvard Munch
Courtesy of www.EdvardMunch.org

The 'cropping' techniques of Degas, Japanese prints, and photography, provide Munch with a method of intimating threat and unease, as the vacant, pitiless gazes of the bourgeois strollers bear down on the viewer. The mood of nocturnal catalepsy comes from Munch's experience as he waited for a mistress to meet him: 'She greeted him with a soft smile and walked on ... Everything became so empty and he felt so alone ... People who passed by looked so strange and awkward and he felt as if they looked at him, stared at him, all these faces pale in the evening light.' Compared with The Scream, however, this work is still more symbolist than expressionist - the raw power of the latter hidden under the great beauty of the blue night sky and the glowing lamps, a velvet surface disguising the terror.

The single figure moving against the flow and walking in the middle of the street, evokes Munch's own situation as a 'bohemian' and radical artist, hounded by the middle-class authorities in the stifling parochialism of Christiania, in contrast with the larger world of Berlin, Paris and beyond for which he was yearning. Munch's mastery of symbolism, however, ensures that these personal interpretations do not intrude on the vision of universal anguish and every individual's fear of the mindless crowd.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยามเย็นบนคาร์ลโยฮัน 1892 โดย Munch เอ็ดเวิร์ดมารยาท www.EdvardMunch.org 'การครอบตัด' เทคนิคของเดอกาส์ ญี่ปุ่นพิมพ์ ถ่ายภาพ และให้เคี้ยว ด้วยวิธีการคุกคามและ unease, intimating ตาม gazes ว่าง pitiless ของรถเข็นชนชั้นกลางหมีลงในการแสดง อารมณ์ของ catalepsy ออกมาจากประสบการณ์ของ Munch โลมชู้พบเขา: ' เธอได้รับการต้อนรับเขา ด้วยรอยยิ้มที่นุ่ม และเดินบน... ทุกอย่างเป็นความว่างเปล่า และเขารู้สึกเพียงอย่างเดียวดังนั้น... คนที่ผ่านโดยมองแปลก และน่าอึดอัดใจมาก และเขารู้สึกว่าพวกเขามองไปที่เขา จ้องที่เขา ทั้งหมดเหล่านี้หน้าซีดในแสงช่วงเย็น ' เมื่อเทียบกับการกรีดร้อง อย่างไรก็ตาม นี้มีจิตรกรยังคงมากกว่า expressionist - อำนาจดิบของหลังซ่อนอยู่ภายใต้ความดีงามของท้องฟ้ากลางคืนสีฟ้าและโคมไฟเรืองแสง พื้นผิวกำมะหยี่ปลอมแปลงความหวาดกลัวด้วย ย้ายรูปเดียวกับการไหลและเดินกลางถนน กระตุ้นของ Munch สถานการณ์ฐานะศิลปิน 'โบฮีเมียน' และรุนแรง ไล่เจ้าหน้าที่ระดับกลางใน parochialism ยับยั้งของคริสเตี สีโลกใหญ่ ของ เบอร์ลิน ปารีส และอื่น ๆ ซึ่งเขาก็โหยหา สัญลักษณ์ วิชาของ Munch ใจอย่างไรก็ตาม ว่า การตีความส่วนบุคคลเหล่านี้ไม่เข้ามาก้าวก่ายในวิสัยทัศน์ของสากลความเจ็บปวดและกลัวตัวของฝูงชนไม่สนใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ค่ำในคาร์ลโยฮันสตรี 1892 โดยเอ็ดเวิร์ดเคี้ยว
มารยาทของ www.EdvardMunch.org

'การปลูกพืช' เทคนิคของเดอกาส์, พิมพ์ญี่ปุ่น, และการถ่ายภาพให้เคี้ยวด้วยวิธีการของ intimating ภัยคุกคามและความไม่สบายใจในขณะที่ว่าง, gazes โหดร้ายของ รถเข็นคนชั้นกลางแบกลงบนผู้ชม อารมณ์ของอัมพาตออกหากินเวลากลางคืนมาจากประสบการณ์ของเคี้ยวของในขณะที่เขารอคอยสำหรับผู้หญิงที่จะพบกับเขา: 'เธอทักทายเขาด้วยรอยยิ้มอ่อนนุ่มและเดินบน ... ทุกอย่างก็กลายเป็นที่ว่างเปล่ามากและเขารู้สึกคนเดียว ... คนที่เดินผ่านไปมามอง เพื่อที่แปลกและน่าอึดอัดใจและเขารู้สึกราวกับว่าพวกเขามองไปที่เขาจ้องมองมาที่เขาใบหน้าทั้งหมดเหล่านี้อ่อนในแสงยามเย็น. เมื่อเทียบกับเสียงกรีดร้อง แต่งานนี้ยังคงเป็น Symbolist มากกว่าศิลปะ - อำนาจดิบของหลังที่ซ่อนอยู่ภายใต้ความงามที่ดีของท้องฟ้าในคืนฟ้าและโคมไฟเรืองแสงพื้นผิวกำมะหยี่ปลอมหวาดกลัว.

รูปเดียวที่เคลื่อนไหวต่อต้าน ไหลและเดินอยู่ตรงกลางของถนนกระตุ้นสถานการณ์ของตัวเองเคี้ยวของเป็น 'โบฮีเมียน' และศิลปินรุนแรงไล่ล่าโดยเจ้าหน้าที่ของชนชั้นกลางในแคบยับยั้งออสโลในทางตรงกันข้ามกับโลกที่มีขนาดใหญ่ของกรุงเบอร์ลิน, ปารีสและเกินสำหรับ ที่เขาโหยหา การเรียนรู้ของเคี้ยวของสัญลักษณ์ แต่เพื่อให้แน่ใจว่าการตีความส่วนบุคคลเหล่านี้ไม่ก้าวก่ายในวิสัยทัศน์ของความเจ็บปวดสากลและความกลัวของแต่ละคนทุกของฝูงชนไม่สนใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยามเย็นบนถนนคาร์ลโจฮัน 1892 โดย Edvard ขบฉันมารยาทของ www.edvardmunch.org' ปลูก ' เทคนิคของ เดกาส์ , พิมพ์ , ญี่ปุ่น และ การถ่ายภาพ ให้เคี้ยวกับวิธีการ ล้อมรอบด้วยการคุกคามและความไม่สบายใจเป็นว่าง โหดร้ายชื่นชอบของชนชั้นกลางรถเข็นแบกลงบนดู บรรยากาศตอนกลางคืนก็จะเสียอยุทธยาที่มาจากการแทะเล็มของประสบการณ์ที่เขารอเมียน้อยเจอ ' เธอทักทายเขาด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน และเดิน . . . . . . . ทุกอย่างก็ว่างเปล่า และเขารู้สึกโดดเดี่ยว . . . คนที่ผ่านไปดูแปลกและอึดอัดใจ เขารู้สึกราวกับว่าพวกเขามองเขา มองหน้าเขา ใบหน้าซีด ทั้งหมดเหล่านี้ในแสงยามเย็น . . . เทียบกับร้อง อย่างไรก็ตาม งานนี้ยังคง Symbolist มากกว่าศิลปะ - พลังดิบของหลังที่ซ่อนอยู่ภายใต้ความงามอันยิ่งใหญ่ของท้องฟ้ายามค่ำคืนสีฟ้าและโคมไฟเรืองแสง , กำมะหยี่ผิวปลอมตัวความหวาดกลัวเดียวรูปเคลื่อนไหวต่อต้านการไหลและเดินอยู่กลางถนน ทำให้อาหารของสถานการณ์เป็น ' โบฮีเมียและหัวรุนแรงศิลปินไล่ล่าโดยเจ้าหน้าที่ชนชั้นกลางใน parochialism ยับยั้งของ Christiania , ในทางตรงกันข้าม มีขนาดใหญ่กว่าโลกของเบอร์ลิน , ปารีส และเกินกว่าที่เขาปรารถนา แทะเล็มของการเรียนรู้ของสัญลักษณ์ อย่างไรก็ตาม ยืนยันว่า การตีความส่วนบุคคลเหล่านี้ไม่ก้าวก่ายในวิสัยทัศน์ของความเจ็บปวดสากล และของแต่ละบุคคลทุกความกลัวของผู้คนไม่สนใจ