Uranus is a giant in construction,

Uranus is a giant in construction, but not so much in size; its diameter compares unfavourably with that of Jupiter and Saturn, though on the terrestrial scale it is still colossal. Uranus' atmosphere consists largely of hydrogen and helium, with a trace of methane. Through a telescope the planet appears as a small bluish-green disc with a faint green periphery. In 1977, while recording the occultation 1 of a star behind the planet, the American astronomer James L. Elliot discovered the presence of five rings encircling the equator of Uranus. Four more rings were discovered in January 1986 during the exploratory flight of Voyager 2 2 , In addition to its rings, Uranus has 15 satellites ('moons'), the last 10 discovered by Voyager 2 on the same flight; all revolve about its equator and move with the planet in an east—west direction. The two largest moons, Titania and Oberon, were discovered by Herschel in 1787. The next two, Umbriel and Ariel, were found in 1851 by the British astronomer William Lassell. Miranda, thought before 1986 to be the innermost moon, was discovered in 1948 by the American astronomer Gerard Peter Kuiper.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดาวยูเรนัสเป็นยักษ์ใหญ่ในการก่อสร้าง แต่ไม่มากขนาด เส้นผ่าศูนย์กลางของเปรียบเทียบ unfavourably กับดาวพฤหัสบดีและดาวเสาร์ แม้ว่าในระดับภาคพื้น ก็ยังคงมหาศาล บรรยากาศของดาวยูเรนัสประกอบด้วยส่วนใหญ่ของไฮโดรเจนและฮีเลียม กับมีร่องรอยของมีเทน ผ่านทางกล้อง ดาวเคราะห์ปรากฏเป็นดิสก์เขียวระยับเล็กกับยสปริงเป็นสีเขียวจาง ๆ ใน 1977 ขณะบันทึก occultation 1 ดาวหลังดาวเคราะห์ นักดาราศาสตร์ชาวอเมริกัน James L. Elliot พบแหวนห้ารเส้นศูนย์สูตรของดาวยูเรนัสก็ แหวนเพิ่มเติมสี่ถูกค้นพบในเดือน 1986 มกราคมระหว่างเที่ยวบินเชิงบุกเบิกของ Voyager 2 2 นอกวงการ ดาวยูเรนัสมี 15 ดาวเทียม ('ดวงจันทร์'), 10 สุดท้ายที่ค้นพบ โดย Voyager 2 บนเที่ยวบินเดียวกัน ทั้งหมดเกี่ยวข้องเกี่ยวกับเส้นศูนย์สูตรของ และมีดาวเคราะห์ในตัวตะวันออก – ทิศตะวันตก สองที่ใหญ่ที่สุดดวงจันทร์ กรองน้ำแร่และ Oberon ถูกค้นพบ โดยเฮอร์เชลใน 1787 สองหน้า Umbriel และอาเรียล พบใน 1851 โดยนักดาราศาสตร์ชาวอังกฤษ William Lassell มิรันดา คิดก่อน 1986 เป็น จันทร์สุด ถูกค้นพบในค.ศ. 1948 โดยนักดาราศาสตร์อเมริกัน Gerard Kuiper ปีเตอร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดาวยูเรนัสเป็นยักษ์ใหญ่ในการก่อสร้าง แต่ไม่มากในขนาด เส้นผ่าศูนย์กลางเปรียบเทียบความสุขกับที่ของดาวพฤหัสบดีและดาวเสาร์ แต่ในระดับภาคพื้นดินก็ยังคงใหญ่โต บรรยากาศดาวยูเรนัส 'ส่วนใหญ่ประกอบด้วยไฮโดรเจนและฮีเลียมที่มีร่องรอยของก๊าซมีเทน ผ่านกล้องโทรทรรศน์ดาวเคราะห์ปรากฏเป็นแผ่นสีฟ้าสีเขียวขนาดเล็กที่มีขอบสีเขียวจาง ๆ ในปี 1977 ในขณะที่บันทึกแอบแฝง 1 ดาวที่อยู่เบื้องหลังของโลกที่นักดาราศาสตร์ชาวอเมริกันเจมส์ลิตรเอลเลียตพบการปรากฏตัวของห้าห่วงล้อมรอบเส้นศูนย์สูตรของดาวยูเรนัสที่ แหวนอีกสี่ถูกค้นพบในปี 1986 ในช่วงเดือนมกราคมบินสำรวจรอบโลก 2 2 นอกจากแหวนของดาวยูเรนัสมี 15 ดาวเทียม ('ดวงจันทร์') ช่วง 10 ค้นพบโดยรอบโลก 2 ในเที่ยวบินเดียวกัน; ทั้งหมดเกี่ยวกับการหมุนเส้นศูนย์สูตรและย้ายไปอยู่กับโลกในทิศทางตะวันตกตะวันออก ทั้งสองดวงจันทร์ที่ใหญ่ที่สุดของไททาเนียและโอเบรอนถูกค้นพบโดยเฮอร์เชลใน 1787 ต่อมาอีกสอง, Umbriel และแอเรียลพบใน 1851 โดยนักดาราศาสตร์ชาวอังกฤษวิลเลียม Lassell มิแรนดาคิดว่าก่อน 1986 จะเป็นดวงจันทร์สุดถูกค้นพบในปี 1948 โดยนักดาราศาสตร์ชาวอเมริกันเจอราร์ดปีเตอร์ไคเปอร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดาวยูเรนัสเป็นยักษ์ใหญ่ในการก่อสร้าง แต่ไม่มาก ในขนาด เส้นผ่านศูนย์กลางเปรียบเทียบอย่างเป็นภัยที่ดาวพฤหัสบดีและดาวเสาร์ แม้ว่าในระดับทั่วโลกก็ยังมหึมา ยูเรนัส ' บรรยากาศที่ประกอบด้วยส่วนใหญ่ของไฮโดรเจนและฮีเลียม มีร่องรอยของมีเทน ผ่านกล้องโทรทรรศน์ดาวเคราะห์ปรากฏเป็นสีฟ้าสีเขียวขนาดเล็กแผ่นดิสก์ด้วยขอบเขียวอ่อน ใน ปี 1977ขณะบันทึกคราส 1 ของดาวที่อยู่เบื้องหลังดาวเคราะห์ นักดาราศาสตร์ชาวอเมริกันเจมส์ลิตรเอลเลียตค้นพบการปรากฏตัวของแหวนห้ารอบเส้นศูนย์สูตรของดาวเสาร์ อีกสี่วง ถูกค้นพบในเดือนมกราคม 1986 ในระหว่างการบินสำรวจของ Voyager 2 2 นอกจากแหวนของดาวยูเรนัสมี 15 ดวง ( 'moons ' ) , 10 ค้นพบโดย Voyager 2 บนเที่ยวบินเดียวกันทั้งหมดนี้เกี่ยวกับของเส้นศูนย์สูตรและย้ายกับดาวเคราะห์ในตะวันออก - ตะวันตกเส้นทาง สองที่ใหญ่ที่สุดและดวงจันทร์ทิทาเนีย Oberon , ถูกค้นพบโดยเฮอร์เชลใน 1787 . อีกสอง umbriel และแอเรียล พบใน 1851 โดยนักดาราศาสตร์ชาวอังกฤษวิลเลียมแล ซลล์ . มิแรนด้า คิดว่าก่อนปี 1986 เป็นดวงจันทร์ที่ด้านในสุด ถูกค้นพบในปี พ.ศ. 2491 โดยนักดาราศาสตร์ชาวอเมริกันเจอราร์ดปีเตอร์ไคเปอร์ .