One common practice is to distingui

One common practice is to distinguish between the two types of radiation based on their source: X-rays are emitted by electrons, while gamma rays are emitted by the atomic nucleus. This definition has several problems: other processes also can generate these high-energy photons, or sometimes the method of generation is not known. One common alternative is to distinguish X- and gamma radiation on the basis of wavelength (or, equivalently, frequency or photon energy), with radiation shorter than some arbitrary wavelength, such as 10−11 m (0.1 Å), defined as gamma radiation.This criterion assigns a photon to an unambiguous category, but is only possible if wavelength is known. (Some measurement techniques do not distinguish between detected wavelengths.) However, these two definitions often coincide since the electromagnetic radiation emitted by X-ray tubes generally has a longer wavelength and lower photon energy than the radiation emitted by radioactive nuclei. Occasionally, one term or the other is used in specific contexts due to historical precedent, based on measurement (detection) technique, or based on their intended use rather than their wavelength or source. Thus, gamma-rays generated for medical and industrial uses, for example radiotherapy, in the ranges of 6–20 MeV, can in this context also be referred to as X-rays.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หนึ่งปฏิบัติทั่วไปจะแยกความแตกต่างระหว่างสองชนิดของรังสีตามแหล่งที่มา: รังสีเอกซ์จะออกมาจากอิเล็กตรอน ในขณะที่รังสีแกมมาจะออกมาจากนิวเคลียสอะตอม คำนิยามนี้มีหลายปัญหา: กระบวนการอื่นนอกจากนี้ยังสามารถสร้าง photons high-energy เหล่านี้ หรือบางครั้งไม่ได้รู้จักวิธีการสร้าง ทางหนึ่งทั่วไปจะแยก X - และแกมมารังสีตามความยาวคลื่น (หรือ equivalently ความถี่หรือโฟตอนพลังงาน), สั้นกว่าบางกำหนดความยาวคลื่น เช่น m 10−11 (0.1 Å), กำหนดเป็นรังสีแกมมารังสี เงื่อนไขนี้กำหนดให้เราเป็นประเภทชัดเจน แต่ได้เฉพาะถ้าความยาวคลื่น (เทคนิคบางวัดไม่แยกความแตกต่างระหว่างความยาวคลื่นที่ตรวจพบ) อย่างไรก็ตาม คำนิยามเหล่านี้สองมักจะลงรอยเนื่องจากรังสีแม่เหล็กไฟฟ้าที่ออกมาจากหลอดเอกซเรย์ทั่วไปมีความยาวคลื่นยาวและโฟตอนพลังงานมากกว่ารังสีที่เปล่งออกมา โดยแอลฟากัมมันตภาพกัน บางครั้ง ระยะหนึ่งอื่น ๆ ใช้ในบริบทเฉพาะเนื่องจากอดีตถึง ขึ้นอยู่กับเทคนิคการประเมิน (ตรวจสอบ) หรือตามที่ใช้แทนความยาวคลื่น หรือแหล่งที่มาของพวกเขา ดัง สร้างขึ้นสำหรับใช้ทางการแพทย์ และอุตสาหกรรม เช่นฉายแสง ในช่วง 6-20 MeV รังสีแกมมาสามารถในบริบทนี้ยังจะเรียกว่ารังสีเอกซ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนึ่งปฏิบัติร่วมกันคือจะแยกแยะระหว่างทั้งสองประเภทของรังสีขึ้นอยู่กับแหล่งที่มาของพวกเขารังสีเอกซ์ที่มีการปล่อยออกมาจากอิเล็กตรอนในขณะที่รังสีแกมมาจะถูกปล่อยออกมาจากนิวเคลียส คำนิยามนี้มีปัญหาหลายกระบวนการอื่น ๆ ยังสามารถสร้างโฟตอนเหล่านี้พลังงานสูงหรือบางครั้งวิธีการของการผลิตไม่เป็นที่รู้จัก อีกทางเลือกหนึ่งที่พบบ่อยคือการแยกแยะความแตกต่างและการฉายรังสีแกมมา X- บนพื้นฐานของความยาวคลื่น (หรือเท่ากันความถี่หรือพลังงานโฟตอน) ด้วยการฉายรังสีที่สั้นกว่าความยาวคลื่นโดยพลการเช่น 10-11 เมตร (0.1) กำหนดให้เป็นรังสีแกมมา เกณฑ์ที่กำหนดโดยง่ายโฟตอนในประเภทที่ชัดเจน แต่จะเป็นไปได้ถ้าความยาวคลื่นเป็นที่รู้จักกัน (บางเทคนิคการวัดไม่เห็นความแตกต่างระหว่างความยาวคลื่นที่ตรวจพบ.) แต่ทั้งสองคำจำกัดความมักจะตรงตั้งแต่รังสีแม่เหล็กไฟฟ้าที่ปล่อยออกมาจากหลอดรังสีเอกซ์โดยทั่วไปมีความยาวคลื่นอีกต่อไปและโฟตอนพลังงานต่ำกว่ารังสีที่ปล่อยออกมาจากนิวเคลียสของสารกัมมันตรังสี บางครั้งระยะหนึ่งหรืออื่น ๆ ที่ใช้ในบริบทเฉพาะเนื่องจากการก่อนประวัติศาสตร์บนพื้นฐานของการวัด (การตรวจสอบ) เทคนิคหรือขึ้นอยู่กับการใช้งานที่ต้องการของพวกเขามากกว่าความยาวคลื่นหรือแหล่งที่มาของพวกเขา ดังนั้นรังสีแกมมาที่สร้างขึ้นสำหรับการใช้งานทางการแพทย์และอุตสาหกรรมสำหรับการรักษาด้วยรังสีตัวอย่างเช่นในช่วง 6-20 MeV สามารถในบริบทนี้ยังจะเรียกว่ารังสีเอกซ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จารีตหนึ่งจะแยกความแตกต่างระหว่างสองชนิดของรังสีขึ้นอยู่กับแหล่งที่มา : รังสีเอกซ์จะถูกปล่อยออกมาจากอิเล็กตรอน ในขณะที่รังสีแกมมาถูกปล่อยออกมาจากนิวเคลียสของอะตอม . คำนิยามนี้มีปัญหาหลายกระบวนการอื่น ๆยังสามารถสร้างโฟตอนพลังงานสูง เหล่านี้ หรือบางที วิธีการสร้างก็รู้ว่าไม่ได้ทั่วไปหนึ่งทางเลือกที่จะแยกแยะเป็น x - รังสีแกมม่าบนพื้นฐานของแสง ( หรือก้อง ความถี่หรือโฟตอนพลังงาน ) , รังสีความยาวคลื่นสั้นกว่าบางข้อ เช่น 10 − 11 เมตร ( 0.1 • ) เช่นรังสีแกมมา เกณฑ์กำหนดโฟตอนเป็นหมวดหมู่ชัดเจน แต่เป็นเพียง เป็นไปได้ถ้าความยาวคลื่นจะรู้จัก( บางเทคนิคการวัดไม่แยกแยะระหว่างการตรวจพบ wavelengths ) อย่างไรก็ตาม ทั้งสองความหมายมักจะบรรจบตั้งแต่รังสีแม่เหล็กไฟฟ้าออกมาจากหลอดเอกซเรย์โดยทั่วไปมีความยาวคลื่นอีกต่อไปและลดพลังงานโฟตอนรังสีที่ออกมาจากนิวเคลียสกัมมันตรังสีมากกว่า . บางครั้ง หนึ่งเทอม หรืออื่น ๆที่ใช้ในบริบทที่เฉพาะเจาะจง เนื่องจากอ้างประวัติศาสตร์บนพื้นฐานของการวัด ( ตรวจจับ ) เทคนิค หรือตามลักษณะของการใช้งานมากกว่าความยาวคลื่นหรือแหล่งที่มา ดังนั้นรังสีแกมมาที่สร้างขึ้นสำหรับใช้ในทางการแพทย์และอุตสาหกรรม เช่น รังสีรักษา ในช่วงที่ 6 – 20 MeV สามารถในบริบทนี้ยังถูกอ้างถึงเป็นอายุ