THE STATE OF KAIVALYA OR ABSOLUTE I

THE STATE OF KAIVALYA OR ABSOLUTE INDEPENDENCE
The goal of life is the absolute separation of Purusha from Prakriti. Freedom in Yoga, is
Kaivalya or absolute independence. The soul is freed from the fetters of Prakriti. The Purusha is in
its true form or Svarupa. When the soul realises that it is absolutely independent, and that it does not
124
ALL ABOUT HINDUISM
depend on anything else in this world, Kaivalya or Isolation comes in. The soul has removed the
Avidya through discriminative knowledge (Viveka-khyati). The five Klesas or afflictions are burnt
by the fire of Knowledge. The Self is not touched by the conditions of the Chitta. The Gunas retire
to rest and the Self abides in its own divine essence. Even if one becomes aMukta (liberated Soul),
Prakriti and its modifications exist for others. This, the Yoga system holds, in agreement with the
Sankhya.
THE PURVA MIMAMSA
INTRODUCTION
Adorations to Sri Jaimini, the founder of the Purva Mimamsa system, the disciple of Sri
Vyasa Bhagavan!
Purva Mimamsa or Karma-Mimamsa is an enquiry into the earlier portion of the Vedas, an
enquiry into the ritual of the Vedas or that portion of the Vedas which is concerned with the Mantras
and the Brahmanas only. The Purva Mimamsa is so called, because it is earlier (Purva) than the
Uttara Mimamsa, not so much in the chronological as in the logical sense.
Mimamsa—A System of Vedic Interpretation
Mimamsa is not a branch of any philosophical system. It is rather a system of Vedic
interpretation. Its philosophical discussions amount to a kind of critical commentary on the
Brahmana or ritual portion of the Veda. It interprets the Vedas in the literal sense. The central
problem of Purva Mimamsa is ritual. Jaimini has systematised the rules of Mimamsa and
established their validity in his work. The rules of Mimamsa are very important for the
interpretation of the Hindu Law.
The Mimamsa Sutras of Jaimini give a detailed description of the different sacrifices and
their purposes, the doctrine of Apurva, and also some philosophical propositions. There are twelve
chapters.
Sabara is the author of the chief commentary or Bhashya on the work of Jaimini. Kumarila,
the Guru of Bhavabhuti, commented on the Sutra and the Bhashya. He proved the eternal character
of the Vedas and the efficiency of Vedic ceremonials. Prabhakara was a pupil of Kumarila. He
wrote a commentary on the Bhashya of Sabara.
Jaimini accepts the three Pramanas of perception (Pratyaksha), inference (Anumana) and
authoritative testimony (Sabda or Veda). Jaimini holds that there is a perpetual connection between
a word and its sense and that sound is eternal.
THE ETERNAL, SELF-EXISTENT VEDA
Jaimini was an opponent of rationalism and theism. The Veda was practically the only God
for him. The eternal Veda needs no other basis to rest on. There is no divine revealer. The Veda
itself is authoritative. It is the only source of our knowledge of Dharma. God was not necessary for
125
HINDU PHILOSOPHY—I
him and his system. He said that Veda was itself the authority. His first aphorism ‘Athato
Dharma-Jijnasa’ states the whole aim and object of his system, viz., a desire to know Dharma or
duty, which consists in the performance of the rites and sacrifices prescribed by the Veda. Dharma
itself bestows the rewards. The aim of Purva Mimamsa is to investigate into the nature of Dharma.
The Purva Mimamsa has a number of deities. The offerings may be made to them. The
practice of Vedic Dharma is not in need of any Supreme Being or God. Vedic religion does not
require the assistance of God. The eternal self-existent Veda serves all the purposes of Jaimini and
the Purva Mimamsakas. Jaimini does not so much deny God as ignore Him.
PRACTICE OF VEDIC DHARMA—THE KEY TO HAPPINESS
Dharma is enjoined by the Vedas, known as the Sruti. Its practice leads to happiness. If the
Smriti does not agree with the Sruti, the former is to be ignored. The practice by virtuous men or
custom comes next to the Smriti. A Hindu should lead his life in accordance with the rules of the
Vedas. A Hindu must perform Nitya Karmas like Sandhya, etc., and Naimittika Karmas during
proper occasions, to get salvation. These are unconditional duties. If he fails to do these, he incurs
the sin of omission (Pratyavaya Dosha). He performs Kamya Karmas to attain special ends. If he
avoids prohibited actions (Nishiddha Karmas), he will avoid hell. If he performs the unconditional
duties, he will attain salvation.
Some later Mimamsakas maintain that all works ought to be performed as an offering to
God or the Supreme Being. Then they become the cause or means of emancipation.
If works or sacrifices are done in a mechanical way without feeling, Sraddha (faith) and
devotion, they cannot help one to attain salvation. One may perform any number of sacrifices; and
yet, there may not be any change in the heart, if they are performed without the right spirit or right
mental attitude and right will. What is really wanted is not the ceremonial sacrifice, but the sacrifice
of selfishness, egoism and Raga-Dvesha (likes and dislikes).
THE DOCTRINE OF APURVA
The fruits or rewards of sacrifices are not dispensed by any beneficient God. Apurva
bestows the reward on the sacrificer. Apurva is the link or necessary connection between work and
its fruit or result. Apurva is Adrishta. It is a positive, unseen force created by an act, which leads to
the attainment of the fruit of the action. This is the view of Jaimini.
Others thinkers criticised severely that the unconscious or non-intelligent Apurva could not
bestow the rewards. The Mimamsa system could not satisfy the intelligent, thoughtful men. Hence,
the later Mimamsakas slowly introduced God. They declared that if sacrifices were performed in
honour of the Supreme Being, it would lead to the achievement of the Supreme Good. Apurva
cannot act, unless it is moved by God or the Supreme Being. He who makes the Apurva function is
God.
126
ALL ABOUT HINDUISM
THE SELF AND ITS CHARACTERISTICS
The self is distinct from the body, the senses and the intellect. The self is the experiencer or
enjoyer. The body is the abode of experiences. The senses are the instruments of experience. The
self perceives when it is in union with the mind. It experiences internally pleasure and pain; and
externally, objects such as trees, rivers, plants, etc.
The self is not the senses, because it persists even when the senses are injured or destroyed.
The body is made up of matter. The perceiver is distinct from the body. The self directs the body.
The body is a servant of the self. There is some being which synthesises the various sense-data. That
being or entity is the self. The self is all-pervading and imperishable. Selves are countless.
The real self survives the annihilation of the body. The performer of a sacrifice goes to
heaven. Jaimini does not believe in Moksha. He believes in the existence of Svarga (heaven)
attainable through Karma or sacrifice. The Veda promises rewards to the sacrificer to be enjoyed in
another world.
THE LATER MIMAMSAKAS
Prabhakara and Kumarila
Jaimini showed the way to attain happiness in Svarga or heaven, but he did not tell anything
about the problem of the final emancipation. The later writers like Prabhakara and Kumarila,
however, could not avoid this problem of final salvation as it engaged the attention of the thinkers of
other schools. Prabhakara says that the absolute cessation of the body caused by the total
disappearance of Dharma and Adharma, whose operation is the cause of rebirth, is ultimate release
or liberation. Man abandons prohibited acts, and the deeds which lead to happiness in heaven. He
does the necessary expiations for exhausting the previously accumulated Karmas. He practises
self-restraint and disciplines himself. He develops virtuous qualities. He frees himself from rebirths
by a true knowledge of the self. One cannot attain release by mere knowledge. Exhaustion of
Karmas only can bring about release. Knowledge prevents further accumulation of virtue and vice.
Karma by itself cannot lead to the attainment of the final emancipation. Raga-Dvesha (likes and
dislikes), which lead to the performance of actions, must be destroyed if one wants to attain
Moksha. Moksha is the cessation of pleasure and pain. It is not a state of bliss, as the attributeless
soul cannot have even bliss. It is simply the natural form of the soul.
The view of Kumarila comes very near to the view of Advaita Vedantins. Kumarila
maintains that the Veda is composed by God and is Brahman in the form of sounds. Moksha is a
positive state for him. It is the realisation of the Atman. He is of opinion that knowledge is not
sufficient for salvation. He thinks that final emancipation can be attained through Karma (action)
combined with Jnana (knowledge).
JAIMINI’S PHILOSOPHY IN A NUT-SHELL
According to Jaimini, performance of the actions that are enjoined in the Vedas is the
Sadhana or means for attaining heaven. Karma-Kanda is the chief section of the Vedas. The cause
127
HINDU PHILOSOPHY—I
of bondage is the performance of Nishiddha Karmas or prohibited actions. The self is Jada-Chetana,
a combination of insentiency and intelligence. Souls are countless. The soul is doer and enjoyer. It
is all-pervading. Jaimini does not believe in the creation of the world. He believes in grades of
happiness in heaven and in Sadachara or right conduct, viz., Satyam Vada (Speak the truth),
Dharmam Chara (Perform duty).
CRITICISM OF JAIMINI’S PHILOSOPHY
The Purva Mimamsa system of philosophy is said to be unsatisfactory and incomplete,
inasmuch as it does not deal with the problems of the Ultimate Reality and its relation to soul and
matter. There is no philosophical view of the world. The central feature is the performance of the
sacrifices. This is the most essential or fundamental thing. “Perform sacrifices and enjoy in
Heaven”—this is the sum and substance of Jaimini’s teaching. This is his Moksha or the final

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รัฐ KAIVALYA หรืออิสรภาพแบบสัมบูรณ์เป้าหมายของชีวิตคือ แยกที่นอนของ Purusha จากอย่างไร Prakriti อิสระภาพในโยคะKaivalya หรืออิสรภาพแบบสัมบูรณ์ จิตวิญญาณจะรอดจากสะบั้นของอย่างไร Prakriti Purusha อยู่ในเป็นแบบฟอร์มที่แท้จริงหรือ Svarupa เมื่อจิตวิญญาณ realises ว่า มันเป็นอย่างอิสระ และมันไม่ได้124เกี่ยวกับศาสนาฮินดูขึ้นอยู่กับอะไรในโลกนี้ Kaivalya หรือแยกมา มีเอาวิญญาณAvidya ผ่านความรู้ discriminative (Viveka-khyati) 5 Klesas การ afflictions จะเผาด้วยไฟความรู้ ไม่มีสัมผัสตนเองตามเงื่อนไขของการ Chitta Gunas ถอนส่วนที่เหลือ และ abides ตนเองในสาระสำคัญที่พระเจ้าของตนเอง แม้ว่าหนึ่งกลายเป็น aMukta (liberated จิต),อย่างไร Prakriti และการปรับเปลี่ยนมีอยู่คน นี้ โยคะระบบจัดเก็บ ตกลงกับการSankhyaPURVA MIMAMSAแนะนำAdorations ไป Jaimini ศรี ผู้ก่อตั้งระบบ Purva Mimamsa สาวกของศรีฤๅษีวยาส BhagavanPurva Mimamsa หรือ Mimamsa กรรมจะถามในส่วนก่อนหน้าของเวท การคำถามในพิธีกรรมของเวทหรือส่วนของเวทซึ่งเกี่ยวข้องกับการ Mantrasและ Brahmanas เท่านั้น Purva Mimamsa ดังนั้นเรียกว่า เนื่องจากก่อนหน้านี้ (Purva) มากกว่าการUttara Mimamsa ไม่มากในการเรียงในแง่ตรรกะMimamsa – ระบบการตีความพระเวทMimamsa ไม่ใช่สาขาของระบบปรัชญาใด ๆ จึงเป็นระบบ Vedicตีความ สนทนาปรัชญาของจำนวนชนิดของความเห็นที่สำคัญในการBrahmana หรือพิธีกรรมส่วนของเวทการ มันแปลเวทในแง่ตามตัวอักษร เซ็นทรัลปัญหาของ Purva Mimamsa เป็นพิธีกรรม Jaimini มี systematised กฎของ Mimamsa และก่อตั้งขึ้นตั้งแต่พวกเขาในงานของเขา กฎของ Mimamsa มีความสำคัญมากสำหรับการการตีความกฎหมายฮินดูMimamsa Sutras Jaimini ให้คำอธิบายโดยละเอียดของบูชาต่าง ๆ และวัตถุประสงค์ของพวกเขา หลักคำสอนของ Apurva และยังเริ่มบางปรัชญา มี twelveบทริลผู้แต่งอรรถกถาประธานหรือ Bhashya ในการทำงานของ Jaimini ได้ Kumarilaกูรู Bhavabhuti แสดงความคิดเห็นสุตราและ Bhashya เขาพิสูจน์อักขระนิรันดร์เวทและประสิทธิภาพของพระเวท ceremonials Prabhakara เป็นนักเรียนที่ Kumarila เขาเขียนความเห็นบน Bhashya ริลJaimini Pramanas ที่สามของการรับรู้ (Pratyaksha), ข้อ (Anumana) ที่ยอมรับ และพยานไทม์ (Sabda หรือเวท) Jaimini ถือว่า มีการเชื่อมต่อที่ถาวรระหว่างคำ และความรู้สึก และเสียงที่เป็นนิรันดร์เวทนิรันดร์ ตนเองมีอยู่Jaimini เป็นคู่ต่อสู้ของ rationalism และเทวนิยม เวทจริงถูกพระเจ้าเท่านั้นสำหรับเขา เวทนิรันดร์ต้องไม่พื้นฐานอื่น ๆ ที่เหลือใน Revealer พระเจ้าไม่ได้ เวทการตัวเองเป็นเผด็จการ แหล่งที่มาเฉพาะของเรารู้ธรรมได้ พระเจ้าไม่จำเป็นสำหรับ125ปรัชญาฮินดู – ฉันเขาและระบบของเขา เขาบอกว่า เวทตัวเองมีสิทธิ์ที่ Aphorism แรกของเขา ' AthatoJijnasa ธรรม ' ระบุทั้งจุดมุ่งหมายและวัตถุประสงค์ของระบบของเขา viz., ความปรารถนาที่จะรู้ธรรม หรือภาษี ซึ่งประกอบด้วยประสิทธิภาพการทำงานของพิธีกรรมและบูชายัญตามปรากฏ ธรรมเอง bestows ได้รับ จุดมุ่งหมายของ Purva Mimamsa คือการ ตรวจสอบเป็นลักษณะของธรรมPurva Mimamsa มีหมายเลขของเทวดา เสนออาจจะทำให้ ที่ปฏิบัติธรรมพระเวทไม่ได้ต้องการฎีกาหรือพระเจ้าใด ๆ ไม่มีศาสนาพระเวทต้องการความช่วยเหลือของพระเจ้า เวทตนเองมีอยู่นิรันดร์รองรับวัตถุประสงค์ทั้งหมดของ Jaimini และPurva Mimamsakas Jaimini ไม่ปฏิเสธพระเจ้าเป็นละเว้นเขามากปฏิบัติธรรมพระเวทคือกุญแจสู่ความสุขธรรมจะสั่ง โดยเวท Sruti เรียกว่า ปฏิบัตินำไปสู่ความสุข ถ้าการSmriti ไม่เห็นด้วยกับ Sruti เดิมได้ถูกละเว้น การฝึก โดยคนงาม หรือเองมาอยู่ Smriti เป็นฮินดูควรนำชีวิตตามกฎของการพระเวท ฮินดูต้อง Karmas นิตยาแซนด์หยา ฯลฯ และ Karmas Naimittika ในช่วงเหมาะสมโอกาส การได้รับความรอด เหล่านี้เป็นหน้าที่โดยไม่มีเงื่อนไข ถ้าเขาทำสิ่งเหล่านี้ เขาต่อบาปของการกระทำการอัน (Pratyavaya Dosha) เขาทำ Karmas Kamya บรรลุสิ้นสุดพิเศษ ถ้าเขาหลีกเลี่ยงการกระทำที่ต้องห้าม (Nishiddha Karmas), เขาจะหลีกเลี่ยงนรก ถ้าเขาทำงานที่ไม่มีเงื่อนไขหน้าที่ เขาจะบรรลุความรอดMimamsakas บางหลังรักษาที่ งานควรจะดำเนินการเป็นการเสนอขายให้กับพระเจ้าหรือเป็นฎีกา แล้ว พวกเขาเป็นสาเหตุหรือวิธีการเลิกทาสถ้าทำงานหรือบูชาด้วยวิธีกลโดยไม่มีความรู้สึก Sraddha (ความเชื่อ) และความจงรักภักดี พวกเขาไม่สามารถช่วยให้บรรลุความรอด หนึ่งอาจทำการบูชา และยัง อาจไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ในหัวใจ ถ้าพวกเขาจะดำเนินการ โดยไม่มีจิตวิญญาณขวาหรือขวาทัศนคติและด้านขวาจะ สิ่งที่เป็นจริง ๆ ที่ต้องไม่บูชาพิธี แต่เสียสละความเห็นแก่ตัว egoism และ Raga-Dvesha (ชอบและไม่ชอบ)คำสอนของ APURVAผลไม้หรือรางวัลของบูชาเป็นคำ โดยมี beneficient พระเจ้า Apurvabestows รางวัลใน sacrificer ที่ Apurva คือ การเชื่อมโยงหรือการเชื่อมต่อที่จำเป็นระหว่างการทำงาน และผลไม้หรือผลของการ Apurva เป็น Adrishta มันเป็นแรงบวก unseen ที่สร้างขึ้น โดยพระราชบัญญัติ ซึ่งนำไปสู่โดยผลของการกระทำ นี่คือมุมมองของ Jaiminiอื่น ๆ criticised thinkers รุนแรงว่า Apurva สติ หรือไม่ใช่อัจฉริยะไม่สามารถอำนวยการรางวัล ระบบ Mimamsa สามารถตอบสนองคนอัจฉริยะ เด่น ดังนั้นMimamsakas หลังนำพระช้า พวกเขาประกาศที่ถ้าบูชาได้ดำเนินการในเกียรติการฎีกา มันจะนำไปสู่ความสำเร็จของสุดยอดดี Apurvaไม่ทำ เว้นแต่จะเป็นย้าย โดยพระเจ้าหรือเป็นฎีกา เขาที่ฟังก์ชัน Apurvaพระเจ้า126เกี่ยวกับศาสนาฮินดูตนเองและลักษณะของตนเองจะแตกต่างจากร่างกาย ความรู้สึก และสติปัญญา ตนเองได้ที่ experiencer หรือenjoyer ร่างกายจะพักอาศัยประสบการณ์ ความรู้สึกเป็นเครื่องมือของประสบการณ์ ที่ตนเองละเว้นเมื่ออยู่ในสหภาพกับจิตใจ ประสบการณ์ภายในความสุขและเจ็บปวด และวัตถุภายนอก ต้นไม้ แม่น้ำ พืช ฯลฯตนเองไม่ได้ความรู้สึก เนื่องจากมันยังคงอยู่แม้เมื่อความรู้สึกได้รับบาดเจ็บ หรือถูกทำลายร่างกายถูกสร้างขึ้นจากเรื่อง Perceiver ที่แตกต่างจากร่างกายได้ ตนเองนำตัวร่างกายเป็นคนรับใช้ของตนเอง มีบางที่ synthesises ข้อมูลความรู้สึกที่ต่าง ๆ ว่าการหรือหน่วยงานเป็นตนเอง ตนเองเป็นทั้ง pervading และ imperishable ตัวมีนับไม่ถ้วนตัวตนที่แท้จริง survives ทำลายล้างของร่างกาย จังหวะของบูชาไปสวรรค์ Jaimini ไม่เชื่อในมอคชา เขาเชื่อในการดำรงอยู่ของ Svarga (สวรรค์)ตามกรรมหรือเสียสละ เวทสัญญารางวัล sacrificer อันน่าทึ่งในโลกอื่นMIMAMSAKAS ในภายหลังPrabhakara และ KumarilaJaimini แสดงให้เห็นว่าวิธีที่จะบรรลุความสุขในสวรรค์หรือ Svarga แต่เขาไม่ได้บอกอะไรเกี่ยวกับปัญหาของการเลิกทาสขั้นสุดท้าย นักเขียนในภายหลังเช่น Prabhakara และ Kumarilaอย่างไรก็ตาม หลีกเลี่ยงไม่รอดสุดท้ายปัญหานี้เป็นที่สนใจของ thinkers ของหมั้นนั้นโรงเรียนอื่น ๆ Prabhakara กล่าวว่า ยุติที่สมบูรณ์ของร่างกายเกิดจากผลรวมหายตัวไปของธรรมและ Adharma การดำเนินการที่เป็นสาเหตุของการเกิดใหม่ เป็นรุ่นที่ดีที่สุดหรือปลดปล่อย คน abandons การกระทำต้องห้าม และการกระทำซึ่งนำไปสู่ความสุขในสวรรค์ เขาไม่ expiations ที่จำเป็นสำหรับน่าเหนื่อย Karmas สะสมก่อนหน้านี้ เขา practisesความอดกลั้น และ disciplines เอง เขาพัฒนาคุณภาพคุณธรรม เขาช่วยให้ตัวเองจาก rebirthsโดยความรู้ที่แท้จริงของตนเอง หนึ่งไม่บรรลุนำออกใช้ โดยรู้เพียง จุดประสงค์ของKarmas เท่านั้นสามารถนำออก ความรู้ป้องกันเพิ่มเติมสะสมคุณธรรมและรองกรรม ด้วยตัวเองไม่สามารถทำให้มั่นเลิกทาสขั้นสุดท้าย Raga Dvesha (ชอบ และไม่ชอบ), ต้องถูกทำลายซึ่งนำไปประสิทธิภาพของการดำเนินการ ถ้าใครอยากบรรลุมอคชา มอคชายุติความสุขและความเจ็บปวดได้ ไม่ได้ของความสุข เป็นที่ attributelessจิตไม่มีความสุขแม้ มันเป็นเพียงรูปแบบธรรมชาติของจิตวิญญาณมุมมองของ Kumarila มากมาเดินดูของ Advaita Vedantins Kumarilaรักษาว่า เวทประกอบด้วย โดยพระเจ้า และ Brahman ในรูปแบบของเสียง มอคชาเป็นการรัฐบวกสำหรับเขา ปัญหาของ Atman ได้ เขามีความคิดที่ไม่มีความรู้เพียงพอสำหรับความรอด เขาคิดว่า สามารถบรรลุการเลิกทาสขั้นสุดท้ายผ่านกรรม (การกระทำ)รวมกับ Jnana (ความรู้)JAIMINI’S PHILOSOPHY IN A NUT-SHELLAccording to Jaimini, performance of the actions that are enjoined in the Vedas is theSadhana or means for attaining heaven. Karma-Kanda is the chief section of the Vedas. The cause127HINDU PHILOSOPHY—Iof bondage is the performance of Nishiddha Karmas or prohibited actions. The self is Jada-Chetana,a combination of insentiency and intelligence. Souls are countless. The soul is doer and enjoyer. Itis all-pervading. Jaimini does not believe in the creation of the world. He believes in grades ofhappiness in heaven and in Sadachara or right conduct, viz., Satyam Vada (Speak the truth),Dharmam Chara (Perform duty).CRITICISM OF JAIMINI’S PHILOSOPHYThe Purva Mimamsa system of philosophy is said to be unsatisfactory and incomplete,inasmuch as it does not deal with the problems of the Ultimate Reality and its relation to soul andmatter. There is no philosophical view of the world. The central feature is the performance of thesacrifices. This is the most essential or fundamental thing. “Perform sacrifices and enjoy inHeaven”—this is the sum and substance of Jaimini’s teaching. This is his Moksha or the final

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ของรัฐหรือของ Kaivalya ABSOLUTE
อิสรภาพเป้าหมายของชีวิตคือการแยกแน่นอนของPurusha Prakriti จาก เสรีภาพในการฝึกโยคะเป็น
Kaivalya หรือเป็นอิสระแน่นอน จิตวิญญาณที่เป็นอิสระจากโซ่ตรวนของ Prakriti Purusha
อยู่ในรูปแบบที่แท้จริงหรือSvarupa เมื่อจิตวิญญาณตระหนักว่ามันมีความเป็นอิสระอย่างแน่นอนและที่มันไม่ได้
124
ทุกอย่างเกี่ยวกับฮินดูขึ้นอยู่กับสิ่งอื่นใดในโลกนี้ Kaivalya หรือแยกมาใน. จิตวิญญาณได้ออก Avidya ผ่านความรู้จำแนก (Viveka-khyati) ห้า Klesas หรือความทุกข์ยากถูกเผาด้วยไฟของความรู้ จะไม่ได้สัมผัสด้วยตัวเองโดยเงื่อนไขของ Chitta ที่ Gunas ออกส่วนที่เหลือและปฏิบัติตนเองในสาระสำคัญของพระเจ้าของตัวเอง แม้ว่าจะกลายเป็นหนึ่งใน aMukta (วิญญาณเสรี) Prakriti และการปรับเปลี่ยนที่อยู่สำหรับคนอื่น ๆ นี้ระบบการฝึกโยคะถือในข้อตกลงกับSankhya. Purva มิมางบทนำAdorations ศรี Jaimini ผู้ก่อตั้งของระบบ Purva มิมางศิษย์ของศรีฤษีวยาสวาน! Purva มิมางหรือกรรมมิมางคือสอบสวนส่วนที่ก่อนหน้านี้ ของพระเวทการสอบสวนพิธีกรรมของพระเวทหรือส่วนของพระเวทที่ซึ่งเกี่ยวข้องกับการสวดมนต์และBrahmanas เท่านั้น Purva มิมางจะเรียกว่าเพราะมันเป็นก่อนหน้านี้ (Purva) กว่าอัททามิมางไม่มากในลำดับในขณะที่รู้สึกตรรกะ. มิมาง-ระบบของเวทตีความมิมางไม่ได้เป็นสาขาหนึ่งของระบบปรัชญาใด ๆ มันค่อนข้างระบบเวทตีความ การอภิปรายปรัชญาของจำนวนชนิดของความเห็นที่สำคัญในการณะหรือส่วนหนึ่งส่วนพิธีกรรมของพระเวท มันตีความพระเวทในความรู้สึกที่แท้จริง ภาคกลางปัญหาของ Purva มิมางเป็นพิธีกรรม Jaimini ได้ systematised กฎของมิมางและเป็นที่ยอมรับความถูกต้องของพวกเขาในการทำงานของเขา กฎของมิมางมีความสำคัญมากสำหรับความหมายของศาสนาฮินดูกฎหมาย. มิมางพระสูตรของ Jaimini ให้คำอธิบายรายละเอียดของการเสียสละที่แตกต่างกันและวัตถุประสงค์ของพวกเขาหลักคำสอนของApurva และยังมีบางข้อเสนอปรัชญา มีสิบสองเป็นบท. Sabara เป็นผู้เขียนความเห็นหรือหัวหน้า Bhashya ในการทำงานของ Jaimini Kumarila, คุรุของ Bhavabhuti ความเห็นเกี่ยวกับพระสูตรและ Bhashya เขาพิสูจน์ตัวละครนิรันดร์ของพระเวทและประสิทธิภาพของ ceremonials เวท Prabhakara เป็นลูกศิษย์ของ Kumarila เขาเขียนความเห็นใน Bhashya ของ Sabara ก. Jaimini ยอมรับ Pramanas สามของการรับรู้ (Pratyaksha) การอนุมาน (Anumana) และพยานหลักฐานเผด็จการ(Sabda หรือพระเวท) Jaimini ถือได้ว่ามีการเชื่อมต่อตลอดระหว่างคำและความรู้สึกและเสียงที่เป็นนิรันดร์. นิรันดร์ด้วยตนเองอยู่ VEDA Jaimini เป็นฝ่ายตรงข้ามของ rationalism และเทวนิยม พระเวทเป็นจริงพระเจ้าเท่านั้นสำหรับเขา นิรันดร์พระเวทไม่จำเป็นต้องพื้นฐานอื่น ๆ ที่เหลือใน เผยไม่มีพระเจ้าคือ พระเวทตัวเองเป็นเผด็จการ มันเป็นแหล่งเดียวของความรู้ในธรรมของเรา พระเจ้าไม่จำเป็นสำหรับ125 ฮินดูปรัชญาฉันเขาและระบบของเขา เขาบอกว่าตัวเองเป็นพระเวทอำนาจ คำพังเพยแรกของเขา 'Athato รัฐธรรม-Jijnasa' ทั้งจุดมุ่งหมายและวัตถุประสงค์ของระบบของเขา ได้แก่ . ความปรารถนาที่จะรู้ว่าธรรมะหรือการปฏิบัติหน้าที่ซึ่งประกอบด้วยในการทำงานของพิธีกรรมและการเสียสละที่กำหนดโดยพระเวท ธรรมะตัวเองมอบรางวัล จุดมุ่งหมายของการ Purva มิมางคือการตรวจสอบลงไปในธรรมชาติของธรรมะ. Purva มิมางมีจำนวนของเทพ ข้อเสนอที่อาจจะเกิดขึ้นกับพวกเขา การปฏิบัติของเวทธรรมะไม่ได้อยู่ในความต้องการของการใด ๆ อิสลามหรือพระเจ้า เวทศาสนาไม่ต้องการความช่วยเหลือของพระเจ้า นิรันดร์พระเวทตัวเองที่มีอยู่เพื่อให้บริการทั้งหมดของ Jaimini และPurva Mimamsakas Jaimini ไม่มากปฏิเสธพระเจ้าพระองค์จะไม่สนใจ. การปฏิบัติของเวทธรรม-กุญแจสำคัญในการมีความสุขธรรมะเป็นกำชับโดยพระเวทที่รู้จักกันเป็น Sruti การปฏิบัติของตนนำไปสู่ความสุข ถ้าSmriti ไม่เห็นด้วยกับ Sruti อดีตคือการถูกละเว้น การปฏิบัติโดยคนงามความดีหรือที่กำหนดเองที่มาต่อไปที่จะ Smriti ฮินดูจะนำไปสู่ชีวิตของเขาไปตามหลักเกณฑ์ของพระเวท ฮินดูต้องดำเนินการเช่นนิตย์ Karmas Sandhya ฯลฯ และ Naimittika Karmas ในช่วงโอกาสที่เหมาะสมที่จะได้รับความรอด เหล่านี้เป็นหน้าที่ที่ไม่มีเงื่อนไข ถ้าเขาล้มเหลวที่จะทำสิ่งเหล่านี้เขาเกิดขึ้นจากความผิดบาปของการละเลย (Pratyavaya Dosha) เขาดำเนินการ Kamya Karmas ที่จะบรรลุปลายพิเศษ ถ้าเขาหลีกเลี่ยงการกระทำที่ต้องห้าม (Nishiddha Karmas) เขาจะหลีกเลี่ยงนรก หากเขาดำเนินการที่ไม่มีเงื่อนไขหน้าที่เขาจะบรรลุความรอด. บาง Mimamsakas ต่อมายืนยันว่าผลงานทั้งหมดควรจะดำเนินการตามที่เสนอขายให้กับพระเจ้าหรืออิสลาม แล้วพวกเขาก็กลายเป็นสาเหตุหรือวิธีการปลดปล่อย. หากผลงานหรือการเสียสละจะทำในวิธีกลโดยไม่รู้สึก Sraddha (ศรัทธา) และความจงรักภักดีของพวกเขาไม่สามารถช่วยหนึ่งที่จะบรรลุความรอด หนึ่งอาจดำเนินการจำนวนการเสียสละใด ๆ และยังอาจจะไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ในหัวใจถ้าพวกเขาจะดำเนินการโดยไม่ต้องจิตวิญญาณทางด้านขวาหรือขวาทัศนคติและขวาจะ อะไรคือสิ่งที่ต้องการจริงๆไม่เสียสละพระราชพิธี แต่การเสียสละของความเห็นแก่ตัวเห็นแก่ตัวและRaga-โทสะ (ชอบและไม่ชอบ). ความเชื่อของ Apurva ผลไม้หรือผลตอบแทนของความเสียสละจะไม่จ่ายใด ๆ พระเจ้า beneficient Apurva มอบรางวัลใน sacrificer ที่ Apurva คือการเชื่อมโยงหรือการเชื่อมต่อที่จำเป็นระหว่างการทำงานและผลไม้หรือผล Apurva เป็น Adrishta มันเป็นบวกแรงที่มองไม่เห็นที่สร้างขึ้นโดยการกระทำที่นำไปสู่ความสำเร็จของผลไม้ของการดำเนินการที่ นี่คือมุมมองของ Jaimini. อื่น ๆ นักคิดที่วิพากษ์วิจารณ์อย่างรุนแรงว่า Apurva หมดสติหรือไม่ฉลาดไม่สามารถมอบผลตอบแทน ระบบมิมางไม่สามารถตอบสนองความฉลาด, คนรอบคอบ ดังนั้นMimamsakas ต่อมาค่อย ๆ แนะนำให้รู้จักพระเจ้า พวกเขาบอกว่าถ้าเสียสละได้ดำเนินการในเกียรติของอิสลามก็จะนำไปสู่ความสำเร็จของศาลฎีกาที่ดี Apurva ไม่สามารถทำหน้าที่จนกว่าจะมีการเคลื่อนย้ายโดยพระเจ้าหรืออิสลาม เขาที่ทำให้ฟังก์ชั่น Apurva เป็นพระเจ้า. 126 ทุกอย่างเกี่ยวกับฮินดูตนเองและลักษณะ ITS ตัวเองแตกต่างจากร่างกาย, ความรู้สึกและสติปัญญา ตัวเองเป็น experiencer หรือenjoyer ร่างกายเป็นที่อาศัยของประสบการณ์ ความรู้สึกเป็นเครื่องมือของประสบการณ์ ตัวเองรับรู้เมื่อมันอยู่ในสหภาพด้วยใจ มันประสบความสุขและความเจ็บปวดภายใน; และภายนอกวัตถุเช่นต้นไม้, แม่น้ำ, พืช ฯลฯ ตัวเองไม่ได้เป็นความรู้สึกเพราะมันยังคงมีอยู่แม้ในขณะที่ความรู้สึกที่ได้รับบาดเจ็บหรือถูกทำลาย. ร่างกายถูกสร้างขึ้นจากเรื่อง perceiver แตกต่างจากร่างกาย ตัวเองนำร่างกาย. ร่างกายเป็นคนรับใช้ของตัวเองได้ มีความเป็นอยู่ที่ความรู้สึกสังเคราะห์ข้อมูลต่างๆบาง ที่เป็นอยู่หรือนิติบุคคลเป็นตัวเอง ตัวเองเป็นทุกการกระจายและการตาย ตัวนับไม่ถ้วน. ตัวเองมีชีวิตจริงการทำลายล้างของร่างกาย นักแสดงของการเสียสละที่จะไปสวรรค์ Jaimini ไม่เชื่อในความหลุดพ้น เขาเชื่อในการดำรงอยู่ของ Svarga (สวรรค์) สำเร็จผ่านกรรมหรือการเสียสละ พระเวทสัญญาว่าผลตอบแทนจะ sacrificer ที่จะมีความสุขในอีกโลกหนึ่ง. ภายหลัง MIMAMSAKAS Prabhakara และ Kumarila Jaimini แสดงให้เห็นวิธีการที่จะบรรลุความสุขใน Svarga หรือสวรรค์ แต่เขาไม่ได้บอกอะไรเกี่ยวกับปัญหาของการปลดปล่อยสุดท้าย นักเขียนในภายหลังเช่น Prabhakara และ Kumarila, แต่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงปัญหาความรอดสุดท้ายนี้มันมีส่วนร่วมความสนใจของนักคิดของโรงเรียนอื่น ๆ Prabhakara บอกว่าเลิกแน่นอนของร่างกายที่เกิดจากการรวมการหายตัวไปของธรรมะและAdharma ที่มีการดำเนินงานที่เป็นสาเหตุของการเกิดใหม่ที่เป็นรุ่นที่ดีที่สุดหรือการปลดปล่อย ผู้ชายทิ้งการกระทำที่ต้องห้ามและการกระทำที่นำไปสู่ความสุขในสวรรค์ เขาไม่ expiations ที่จำเป็นสำหรับการหลบหนีที่สะสมก่อนหน้านี้ Karmas เขาปฏิบัติข่มใจตนเองและสาขาวิชาของตัวเอง เขาพัฒนาคุณภาพคุณธรรม เขาปลดปล่อยตัวเองจากเหม่อลอยโดยความรู้ที่แท้จริงของตัวเอง หนึ่งไม่สามารถที่จะบรรลุการเปิดตัวโดยความรู้เพียง อ่อนเพลียของKarmas เท่านั้นที่สามารถนำมาเกี่ยวกับการเปิดตัว ช่วยป้องกันการสะสมความรู้ต่อไปของคุณธรรมและรอง. กรรมด้วยตัวเองไม่สามารถนำไปสู่ความสำเร็จของการปลดปล่อยสุดท้าย Raga-โทสะ (ชอบและไม่ชอบ) ซึ่งนำไปสู่ผลการดำเนินงานของการกระทำที่จะต้องถูกทำลายหากต้องการที่จะบรรลุความหลุดพ้น หลุดพ้นคือการหยุดชะงักของความสุขและความเจ็บปวด มันไม่ได้เป็นรัฐของความสุขเป็น attributeless จิตวิญญาณไม่สามารถมีความสุขแม้กระทั่ง มันเป็นเพียงรูปแบบธรรมชาติของจิตวิญญาณ. มุมมองของ Kumarila มามากใกล้กับมุมมองของแอด Vedantins Kumarila ยืนยันว่าพระเวทประกอบด้วยพระเจ้าและเป็นพราหมณ์ในรูปแบบของเสียง หลุดพ้นเป็นรัฐที่ดีสำหรับเขา มันเป็นสำนึกของ Atman ที่ เขามีความเห็นว่ามีความรู้ไม่เพียงพอสำหรับความรอด เขาคิดว่าการปลดปล่อยสุดท้ายสามารถบรรลุผ่านกรรม (การกระทำ) รวมกับ Jnana (ความรู้). JAIMINI ปรัชญาอยู่ในถั่วเปลือกตามJaimini ประสิทธิภาพของการกระทำที่มีการกำชับในพระเวทเป็นอาสนะหรือหมายถึงการบรรลุสวรรค์ กรรมกานดาเป็นส่วนที่หัวหน้าของพระเวท สาเหตุที่127 ฮินดูปรัชญา-I ทาสคือประสิทธิภาพการทำงานของ Nishiddha Karmas หรือการกระทำต้องห้าม ตัวเองเป็นชฎา-Chetana, การรวมกันของ insentiency และสติปัญญา วิญญาณนับไม่ถ้วน จิตวิญญาณเป็นผู้กระทำและ enjoyer มันคือทั้งหมดที่ขจร Jaimini ไม่เชื่อในการสร้างโลก เขาเชื่อว่าในระดับของความสุขในสวรรค์และใน Sadachara หรือการปฏิบัติที่ถูกต้อง ได้แก่ . Satyam Vada (พูดความจริง) Dharmam Chara (ปฏิบัติหน้าที่). คำติชมของ JAIMINI ปรัชญาระบบPurva มิมางของปรัชญากล่าวกันว่าเป็นที่น่าพอใจและไม่สมบูรณ์ , ตราบเท่าที่มันไม่ได้จัดการกับปัญหาของความเป็นจริงที่ดีที่สุดและความสัมพันธ์กับจิตวิญญาณและเรื่อง ไม่มีมุมมองปรัชญาของโลกคือ คุณลักษณะกลางเป็นผลการดำเนินงานของการเสียสละ นี่คือสิ่งที่สำคัญที่สุดหรือพื้นฐาน "ดำเนินการเสียสละและเพลิดเพลินในสวรรค์" นี้เป็นผลรวมและเนื้อหาของการเรียนการสอนของ Jaimini นี่คือความหลุดพ้นหรือสุดท้ายของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สภาพ kaivalya หรือ
ความเป็นอิสระแน่นอนเป้าหมายของชีวิต คือ การแยกสมบูรณ์ของ purusha จากประกฤติ . เสรีภาพในโยคะ ,
kaivalya หรือความเป็นอิสระอย่างแท้จริง จิตวิญญาณที่เป็นอิสระ จากพันธนาการของ Prakriti . การ purusha ใน
แบบฟอร์มที่แท้จริงของมัน หรือ svarupa . เมื่อวิญญาณได้ตระหนักว่ามันเป็นอิสระจริง ๆและมันไม่ทั้งหมดเกี่ยวกับศาสนาฮินดู

0
ขึ้นอยู่กับสิ่งอื่นในโลกนี้ kaivalya หรือแยกออกมา วิญญาณได้ถูก
avidya ผ่านความรู้และ ( viveka khyati ) 5 klesas หรือ afflictions ไหม้
ด้วยไฟแห่งความรู้ ตนเองจะไม่สัมผัสโดยเงื่อนไขของ chitta . การ gunas เกษียณ
พักผ่อนและตนเองปฏิบัติในสาระสำคัญศักดิ์สิทธิ์ของตัวเอง แม้ว่าหนึ่งจะกลายเป็น amukta ปลดปล่อยวิญญาณ ) ,
ประกฤติและปรับเปลี่ยนอยู่เพื่อผู้อื่น นี้ระบบการฝึกโยคะมีในข้อตกลงกับ sankhya
.


adorations purva mimamsa าศรี jaimini , ผู้ก่อตั้งของระบบ mimamsa purva , ศิษย์ศรี
ฤๅษีวยาส bhagavan !
purva mimamsa หรือกรรม mimamsa เป็นสอบถามไปก่อนหน้านี้ ส่วนของคัมภีร์พระเวทเป็น
สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมในพิธีกรรมของคัมภีร์พระเวท หรือที่ส่วนของคัมภีร์พระเวทซึ่งเกี่ยวข้องกับมนตรา
และ brahmanas เท่านั้น การ purva mimamsa จึงเรียกว่า เพราะก่อนหน้านี้ ( purva ) กว่า
ือ ตตร mimamsa ไม่มากนักในลำดับเป็นในแง่ตรรกะ ระบบ mimamsa-a ของเวทตีความ

mimamsa ไม่ได้เป็นสาขาของระบบปรัชญา มันค่อนข้างเป็นระบบของเวท
การตีความ ปรัชญาของการสนทนา ปริมาณ ชนิดของอรรถกถาวิจารณ์
หรือพิธีกรรมพราหมณ์ส่วนฯลฯ มันแปลคัมภีร์พระเวทในความรู้สึกแท้จริง ปัญหาของ purva กลาง
mimamsa เป็นพิธี jaimini ได้ systematised กฎของ mimamsa
ก่อตั้งและความถูกต้องของงานของเขา กฎของ mimamsa มีความสำคัญมากสำหรับ

การตีความกฎหมายฮินดูการ mimamsa พระสูตรของ jaimini ให้รายละเอียดของการเสียสละที่แตกต่างกันและ
วัตถุประสงค์ของตน ลัทธิของ apurva แล้วก็มีข้อเสนอทางปรัชญา มีสิบสอง

บท ซาบาร่าเป็นผู้เขียนของหัวหน้าหรือ bhashya ความเห็นในการทำงานของ jaimini . kumarila
ของ bhavabhuti , กูรู , ความเห็นเกี่ยวกับคัมภีร์และ bhashya . เขาพิสูจน์
ตัวละคร นิรันดร์ในคัมภีร์พระเวท และประสิทธิภาพของเวทพิธีการ . prabhakara เป็นลูกศิษย์ของ kumarila . เขา
เขียนความเห็นบน bhashya ของซาบาร่า .
jaimini ยอมรับสาม pramanas ของการรับรู้ ( pratyaksha ) การอนุมาน ( อนุมาน )
( sabda คำให้การเผด็จการหรือเวท ) jaimini ถือว่ามีการเชื่อมต่อระหว่างคำและตลอดไป
ความรู้สึกของมัน และเสียงที่เป็นนิรันดร์
นิรันดร์self-existent เวท
jaimini เป็นฝ่ายตรงข้ามของเหตุผลนิยมและเทวนิยม . ฯลฯไม่เพียงพระเจ้า
สำหรับเขา ฯลฯ นิรันดร์ ไม่มีความต้องการพื้นฐานอื่น ๆที่เหลืออยู่ ไม่มีเทพเผย . ฯลฯ
ตัวเองเป็นเผด็จการ มันเป็นเพียงแหล่งที่มาของความรู้ของธรรมะ พระเจ้า ไม่ จำเป็น philosophy-i


125 ฮินดูเขาและระบบของเขา เขาบอกว่าเวทตัวเอง ผู้มีอำนาจสำนวนแรกของเขา athato
ธรรมะ jijnasa ' รัฐทั้งจุดมุ่งหมายและวัตถุของระบบของเขา คือ ความปรารถนาที่จะรู้ว่าธรรมะหรือ
หน้าที่ซึ่งประกอบด้วยประสิทธิภาพของพิธีกรรมและการกำหนดฯลฯ ธรรมะ
ตัวเองมอบรางวัล จุดมุ่งหมายของ purva mimamsa เป็นการศึกษาในลักษณะของธรรมะ purva
mimamsa มีหมายเลขของเทวดา