4. DiscussionIn the present study,

4. Discussion
In the present study, a formulated diet for O. maya that provoked a growth rate and survival higher than that observed when animals were fed live or frozen crab is reported for first time. This diet was made with freeze-dried crab and squid meal, supporting the idea that using native protein it is possible to successfully feed octopuses.

In this study different protein sources to formulate elaborated diets for O. maya were used, with the purpose of identifying which of them is the most appropriate for feeding this octopus species. As Callinectes sp. is used as the basic diet for this species, the results obtained with the crab diet (Cr) were taken as the reference point to make the comparison between experimental diets ( Rosas et al., 2008 and Rosas et al., 2013). As expected, the source of dietary protein affected the animal's growth rate. Our results show that the CrSq diet produced the highest SGR (% day− 1), with a mean value of 3.04% day− 1. Also, it was observed that octopuses fed the CrSq diet had the highest survival (100%) while animals fed Cr or Sq had only 55% and 50% survival, respectively. Since the percentage of raw protein is similar between Cr, Sq and CrSq, we can propose that when Cr and Sq are combined, this diet provokes a synergy between its components providing enough elements to achieve higher octopus growth rate than those fed with only crab or squid. It is interesting to note that after 46 nutritional tests made with O. maya early juveniles, pre-adults and adults, marine crustacean raw protein always provoked positive growth rates higher than 1.5% day− 1; when other types of protein (fresh clam, squid, fish or any other cooked protein, or silage in the present study) were used, marginal or negative growth rates were observed (for examples see Aguila et al., 2007, Rosas et al., 2008 and Rosas et al., 2013). Similar results were obtained in O. vulgaris ( Aguado-Giménez and García-García, 2002, Cerezo-Valverde et al., 2008, Domingues et al., 2010, Estefanell et al., 2013, García-García and Cerezo-Valverde, 2004, García-Garrido et al., 2011, Prato et al., 2010 and Quintana et al., 2008). All these data confirm that only some marine ingredients in their raw form have the specific characteristics that cover nutritional requirements for growth of octopods. A question arises: what kind of ingredients could be so specific as to promote or limit growth of O. vulgaris or O. maya? According to Cerezo-Valverde et al. (in press), Arginine (Arg) and Leucine (Leu) are the limiting amino acids (AA) for O. vulgaris, with bivalves (Mytilus galloprovincialis), squid (L. gahi) and crustaceans (Carcinus maenas, Penaeus spp. and P. clarkii) being the food groups that had the highest chemical scores. Fish, fish meal and vegetable meals had lower chemical scores explaining, at least in part, the worse result that those ingredients provoked in O. vulgaris. Using the criterion of Cerezo-Valverde et al. (in press) and Callinectes sapidus crab, jumbo squid D. gigas and O. maya amino acids data obtained by Aguila et al. (2007) and Cordova-Murueta et al. (2003), we found that in the crab, practically there are no limiting AA ((Crab Arg / octopus Arg) × 100 = 158%), while in the squid, Arg appears as the limiting AA for O. maya ((Squid Arg / octopus Arg) × 100 = 16%). That condition was almost reversed when crab and squid were mixed, reaching values close to 87%. According to these results, we can now explain why jumbo squid alone as a diet for O. maya provokes marginal growth rates ( Rosas et al., 2013; present study), and when it is mixed, with crab, provokes even better results than when only crab is used alone as a food.

According to the present results, DG proteins and muscle glycogen were the metabolites that better explain the separation of groups obtained in the canonical analysis. The relationship between both metabolites and growth was evident suggesting that the CrSq diet has nutritional components that facilitate the accumulation of proteins in DG and the gluconeogenesis pathway in muscle. Muscle growth involves two processes: (i) hyperplasia, the generation of new muscle fibres; and (ii) hypertrophy, the increase in size of those fibres already in existence (Semmens et al., 2011). In their study, Semmens et al. (2011) observed the hyperplasia process in an octopus species (Octopus pallidus) through the histological analysis of mantle muscle fibres. Poor and rich mitochondrial muscle fibres were observed even in octopus adults, demonstrating why octopus species maintain non-asymptotic growth during their life cycle. Although hyperplasia was not demonstrated in O. maya, we can assume that a similar growth process occurs in this species and that this process has a high demand for nutrients and energy for protein synthesis. In cephalopods, as in other invertebrates, glycogen is mainly derived from dietary proteins, via amino acid metabolism ( Miliou et al., 2005 and Rosas et al., 2002). In this sense and according to the present results, we can hypothesize that the CrSq diet used in the present study has nutritional characteristics (i.e. AA content) that improve the use of protein and their metabolic pathways to improve the muscle synthesis and hyperplasia mechanisms involved, allowing a higher growth rate than observed in the rest of the treatments.

The use of protein as a main source of protein and energy has also been observed in octopods and squids demonstrating that this is a generalized characteristic between cephalopods (George-Zamora et al., 2011, Houlihan et al., 1990, Katsanevakis et al., 2005, Miliou et al., 2005, Sakurai et al., 1993 and Storey and Storey, 1978). In fact, from an energetic point of view, the main metabolic energy used by cephalopods comes from protein metabolism (O'Dor and Wellls, 1987). In this sense, the results obtained in the present study demonstrate that protein characteristics have a strong influence on the destination of energy ingested in O. maya. Animals fed experimental diets ingested more energy than the octopuses fed the reference diet (Cr) suggesting that there are some components in experimental diets that stimulated an increment of the ingestion energy. Previous studies have shown that deficient food provoked an increment of ingested energy when that diet did not satisfy the energy requirement of O. maya ( Rosas et al., 2007). This is the case of diets made with Sq and silage, which we can suppose does not cover the energetic requirements of octopus, thus stimulating its ingestion in an attempt to compensate for the deficiency. The case of the CrSq diet is different — animals had a higher growth rate than the rest of the treatments suggesting that such a high ingested energy is more a consequence of stimuli provoked by the ingredients, which, besides being nutritionally adequate, were highly attractive to O. maya. Previous studies have demonstrated that, besides its nutritional role, Gly is one of the attractant amino acids used in diets for fish ( Hughes, 1985). Although there are no formal studies that demonstrate the role of Gly in the attraction of O. maya, we can assume that the increase in values of ingested energy in animals fed CrSq was at least in part stimulated by the use of gelatin in the diet, which has a high Gly content.

As in the case of ingested energy, there was an inverse relationship between energy derived from respiratory metabolism and the diet that provoked high and low growth rates; animals fed Sq or silage diets invested more energy in respiratory metabolism than animals fed Cr and CrSq suggesting that those worse diets were nutritionally unbalanced provoking an increase in catabolism and, consequently, loss of energy. Routine metabolism includes energy derived from catabolism and anabolism, basal metabolism being a component involved in the catabolic process that produces energy to maintain the vital functions of organisms (Lucas, 1993). For this reason, an increase in Rrout related to a diet that provokes a low or negative growth indicates that a big part of the assimilated energy was lost as catabolic energy (between 85 and 95%) while diets with low Rrout values provoked high growth rates indicating that assimilated energy was mainly channelled towards biomass production (between 54 and 73%). High Rrout values were observed in O. maya pre-adults when fed diets elaborated with fish meal and hydrolysed fish protein (low growth rates) and low Rrout values were obtained when animals were fed crab (high growth rates) ( Aguila et al., 2007). In the present study, with the exception of the SiSq diet, the other experimental diets did not provoke significant differences in the absolute AHI of animals, showing that the energetic costs of the feeding process were not affected by these types of diets. In contrast, animals fed SiSq had high AHI values, indicating that with such a diet, the energy requirement of all the behavioural, physiological and biochemical processes involved in feeding was strongly affected. The effects of high AHI values observed in animals fed SiSq were negative for the octopus energetics, provoking, among other consequences, weight loss during the experiment.

The present study shows for the first time an elaborated diet that was better than the reference diet used conventionally to feed O. maya juveniles. This diet is now being successfully used in a pilot-scale octopus production at the National Autonomous University of México ( Uriarte et al., 2011). Although this diet enhances the growth of octopus and facilitates the food management in laboratory conditions, it is necessary to reduce its cost so that its production could be economically feasible at a commercial scale. Improving this diet and its economic aspects, along with other aspects, will be the next steps in the O. maya culture.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4. สนทนาการศึกษาปัจจุบัน รายงานอาหาร formulated สำหรับมายาโอที่ท่านมีอัตราการเติบโตและอยู่รอดสูงกว่าที่สังเกตเมื่อสัตว์ถูกเลี้ยงปูสด หรือแช่แข็ง ครั้งแรก อาหารนี้ทำกับกรอบปูและปลาหมึกอาหาร สนับสนุนความคิดที่ว่า ใช้เจ้าโปรตีนจะสามารถสำเร็จเลี้ยง octopusesในการศึกษานี้ แหล่งโปรตีนอื่นเพื่อกำหนดอาหาร elaborated สำหรับมายาโอใช้ โดยมีวัตถุประสงค์ระบุที่ของพวกเขาจะเหมาะสมสุดสำหรับอาหารปลาหมึกชนิดนี้ เป็น Callinectes sp.ใช้เป็นอาหารพื้นฐานสำหรับพันธุ์นี้ ผลได้รับกับอาหารปู (Cr) ถูกนำมาเป็นจุดอ้างอิงเพื่อทำให้เปรียบเทียบระหว่างอาหารทดลอง (โรงแรมโรแซสการ์ et al., 2008 และโรงแรมโรแซสการ์ et al., 2013) ตามที่คาดไว้ แหล่งอาหารโปรตีนได้รับผลกระทบอัตราการเติบโตของสัตว์ ผลของเราแสดงว่า อาหาร CrSq ผลิต SGR สูงสุด (% day− 1), มีค่าเฉลี่ย 3.04% day− 1 ยัง มันถูกสังเกตว่า octopuses เลี้ยงอาหาร CrSq มีการรอดตายสูงสุด (100%) ในขณะที่สัตว์เลี้ยง Cr หรือห้องมีเพียง 55% และ 50% อยู่รอด ตามลำดับ เนื่องจากเปอร์เซ็นต์ของโปรตีนดิบคล้ายระหว่าง Cr ตร. และ CrSq เราสามารถเสนอว่า Cr และตร.จะรวม อาหารนี้เรียก synergy ระหว่างคอมโพเนนต์ให้องค์ประกอบเพียงพอเพื่อให้อัตราการเติบโตหมึกสูงกว่าผู้เลี้ยง โดยเฉพาะปูหรือปลาหมึก เป็นที่น่าสนใจทราบว่า หลังจาก 46 โภชนาการทดสอบทำ ด้วยมายาโอต้น juveniles ผู้ใหญ่ก่อน และผู้ใหญ่ ครัสเตเชียนมารีนโปรตีนดิบเสมอท่านสูงกว่า 1.5% day− 1 อัตราการขยายตัวเป็นบวก เมื่อโปรตีน (หอยสด ปลาหมึก ปลา หรืออื่น ๆ โปรตีนสุก หรือไซเลจต่อในการศึกษาปัจจุบัน) ชนิดอื่นได้ใช้ กำไร หรือลบสุภัค (สำหรับตัวอย่างดู Aguila et al., 2007 โรงแรมโรแซสการ์ et al., 2013 และโรงแรมโรแซสการ์ et al., 2008) ผลคล้ายได้รับในโอ vulgaris (Aguado-Giménez และ García García, 2002 ความ Cerezo et al., 2008, Domingues et al., 2010, Estefanell et al., 2013, García García และ Cerezo-ความ 2004, García Garrido et al., 2011 ปราโต้ et al., 2010 และ Quintana et al., 2008) ข้อมูลเหล่านี้ยืนยันว่า เพียงบางส่วนผสมทางทะเลในรูปแบบดิบของพวกเขาที่มีลักษณะเฉพาะที่ครอบคลุมความต้องการทางโภชนาการการเจริญเติบโตของ octopods คำถามที่เกิดขึ้น: ชนิดของส่วนผสมอาจจะเฉพาะเพื่อเป็นการส่งเสริม หรือจำกัดการเจริญเติบโตของโอ vulgaris หรือมายาโอ ตามความ Cerezo et al. (ในข่าว), อาร์จินีน (อาร์กิวเมนต์ของค่า) และ Leucine (ลือ) มีการจำกัดกรดอะมิโน (AA) สำหรับโอ vulgaris, bivalves (Mytilus galloprovincialis), ปลาหมึก (L. gahi) และครัสเตเชีย (Carcinus maenas โอเม้าส์ และแดง P.) เป็นกลุ่มอาหารที่มีสารเคมีคะแนนสูงสุด ปลา อาหารปลา และอาหารผักมีสารเคมีต่ำกว่าคะแนนอธิบาย น้อยบางส่วน แย่ลงทำให้ส่วนผสมที่ท่านโอ vulgaris ใช้เกณฑ์ความ Cerezo et al. (ในข่าว) ปู sapidus Callinectes, D. หมึกจัมโบ้ gigas และข้อมูลกรดอะมิโนโอมายารับ Aguila et al. (2007) และกอร์โดบา-Murueta et al. (2003), เราพบว่า ในปู จริง AA ไม่จำกัด ((Crab Arg / octopus Arg) × 100 = 158%), ใน หมึกอาร์กิวเมนต์ของค่าที่ปรากฏเป็น AA จำกัดสำหรับมายาโอ ((Squid Arg / octopus Arg) × 100 = 16%) เงื่อนไขที่เกือบถูกย้อนกลับเมื่อปูและปลาหมึกรวม ถึงค่าใกล้กับ 87% ตามผลลัพธ์เหล่านี้ เราสามารถตอนนี้อธิบายทำไมปลาหมึกจัมโบ้เพียงอย่างเดียว เป็นอาหารสำหรับโอมายาขั้นอัตราการขยายตัวกำไร (โรงแรมโรแซสการ์ et al., 2013 ปัจจุบันศึกษา), และ เมื่อมัน ผสม กับปู เรียกผลลัพธ์ยิ่งกว่าเมื่อใช้ปูเพียงคนเดียวเป็นอาหารได้ตามผลลัพธ์ปัจจุบัน กิจโปรตีนและไกลโคเจนของกล้ามเนื้อได้ metabolites ที่ดี อธิบายแยกกลุ่มที่ได้รับในการวิเคราะห์เป็นที่ยอมรับ ความสัมพันธ์ระหว่าง metabolites และเติบโตชัดแนะนำว่า อาหาร CrSq มีส่วนประกอบทางโภชนาการที่ช่วยในการสะสมโปรตีนในกิจและทางเดินการสร้างกลูโคสในกล้ามเนื้อ ได้ เจริญเติบโตของกล้ามเนื้อเกี่ยวข้องกับกระบวนการทั้งสอง: (i) การเจริญเกิน การสร้างเส้นใยกล้ามเนื้อใหม่ และ hypertrophy (ii) การเพิ่มขึ้นของขนาดของเส้นใยเหล่านั้นแล้วในการดำรงอยู่ (Semmens et al., 2011) ในการศึกษา Semmens et al. (2011) สังเกตการเจริญเกินในสายพันธุ์ปลาหมึกยักษ์ (Octopus pallidus) ผ่านการวิเคราะห์สรีรวิทยาของเส้นใยกล้ามเนื้อหิ้ง เส้นใยกล้ามเนื้อ mitochondrial ดี และรวยสุภัคในหมึกผู้ใหญ่ เห็นทำไมปลาหมึกพันธุ์รักษาในระหว่างวัฏจักรการเจริญเติบโตไม่ asymptotic แม้ว่าการเจริญเกินไม่ถูกแสดงในโอมายา เราสามารถสมมติว่า กระบวนการเจริญเติบโตคล้ายคลึงกันเกิดขึ้นในสายพันธุ์นี้ และว่า กระบวนการนี้มีความต้องการสารอาหารสูงและพลังงานสำหรับการสังเคราะห์โปรตีน ใน cephalopods ใน invertebrates อื่น ๆ ไกลโคเจนส่วนใหญ่มาจากอาหารโปรตีน ผ่านเผาผลาญกรดอะมิโน (Miliou et al., 2005 และโรงแรมโรแซสการ์และ al., 2002) ในแง่นี้ และ ตามผลอยู่ เราสามารถ hypothesize ว่า อาหาร CrSq ที่ใช้ในการศึกษาปัจจุบันมีลักษณะทางโภชนาการ (เช่น AA เนื้อหา) ที่ปรับปรุงการใช้หลักการเผาผลาญเพื่อเพิ่มกล้ามเนื้อสังเคราะห์และการเจริญเกินกลไกเกี่ยวข้อง และโปรตีน ช่วยให้อัตราการเจริญเติบโตสูงกว่าในส่วนเหลือของการรักษาสังเกตการใช้โปรตีนเป็นแหล่งหลักของโปรตีนและพลังงานในการ octopods และปลาหมึกที่เห็นว่า เป็นลักษณะเมจแบบทั่วไประหว่าง cephalopods ยัง (จอร์จ Zamora et al., 2011, Houlihan et al., 1990, Katsanevakis et al. ปี 2005, Miliou et al., 2005 ซะกุไร et al., 1993 และชั้น และ ชั้น 1978) ในความเป็นจริง จากการปรับมุมมอง cephalopods ใช้พลังงานเผาผลาญหลักมาจากเมแทบอลิซึมของโปรตีน (O'Dor และ Wellls, 1987) ในความรู้สึกนี้ ผลได้รับในการศึกษาปัจจุบันแสดงให้เห็นว่า โปรตีนลักษณะมีอิทธิพลบนปลายทางของพลังงานที่กินในมายาโอ สัตว์ได้รับอาหารทดลองกินพลังงานมากขึ้นกว่า octopuses เลี้ยงอาหารอ้างอิง (Cr) แนะนำว่า มีส่วนประกอบบางอย่างในอาหารทดลองที่ถูกกระตุ้นการเพิ่มพลังงานกิน การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงว่า ขาดสารอาหารท่านมีเพิ่มพลังงานติดเครื่องแล้วเมื่ออาหารนั้นไม่เป็นไปตามความต้องการพลังงานของโอมายา (โรงแรมโรแซสการ์ et al., 2007) นี่คือกรณีของอาหารที่ทำกับตร.และไซเลจต่อ ซึ่งเราสามารถสมมติว่า ไม่ครอบคลุมความต้องการมีพลังของปลาหมึกยักษ์ จึง กระตุ้นของกินในความพยายามที่จะชดเชยสำหรับการขาด กรณีของอาหาร CrSq จะแตกต่างกัน — สัตว์มีอัตราเติบโตสูงกว่าส่วนเหลือของการรักษาที่แนะนำว่า ที่สูงกินพลังงาน มากขึ้นเป็นผลมาจากสิ่งเร้า โดยส่วนผสม ที่ นอกจากจะให้คุณค่าทางโภชนาการเพียงพอ ได้สูงสนใจมายาโอ ท่าน การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงว่า นอกจากบทบาทของโภชนาการ Gly เป็นกรดอะมิโน attractant ที่ใช้ในอาหารสำหรับปลา (ฮิวจ์ส 1985) แม้ว่าจะมีการศึกษาไม่เป็นทางการที่แสดงให้เห็นถึงบทบาทของ Gly ในสถานที่ของโอมายา เราสามารถสมมติว่า การเพิ่มขึ้นของค่าพลังงานติดเครื่องแล้วสัตว์เลี้ยง CrSq ถูกน้อยบางส่วนถูกกระตุ้น โดยใช้ตุ๋นในอาหาร ซึ่งมีเนื้อหา Gly สูงในกรณีติดเครื่องแล้วพลังงาน มีความสัมพันธ์ผกผันระหว่างพลังงานที่ได้มาจากการเผาผลาญระบบทางเดินหายใจและอาหารที่ท่านสูงและต่ำอัตราการขยายตัว สัตว์เลี้ยงตร. หรือไซเลจต่ออาหารลงทุนพลังงานมากขึ้นในการเผาผลาญระบบทางเดินหายใจกว่าสัตว์เลี้ยง Cr และแนะนำว่า อาหารแย่ที่มีคุณค่าทางโภชนาการสมดุลการเพิ่มแคแทบอลิซึมและ จึง พลังงานที่สูญเสีย provoking CrSq เผาผลาญประจำรวมถึงพลังงานที่ได้มาจากแคแทบอลิซึมและแอแนบอลิซึม เผาผลาญมะเร็งเป็นส่วนประกอบที่เกี่ยวข้องในกระบวนการ catabolic ที่ก่อให้เกิดพลังงานเพื่อรักษาหน้าที่ความสำคัญของสิ่งมีชีวิต (Lucas, 1993) ด้วยเหตุนี้ การเพิ่ม Rrout ที่เกี่ยวข้องกับอาหารที่ขั้นเจริญเติบโตต่ำ หรือติดลบแสดงว่า แพ้เป็นพลังงาน catabolic (ระหว่าง 85 และ 95%) ในขณะที่อาหารมี Rrout ต่ำค่าท่านบ่งชี้ว่า พลังงานขนบธรรมเนียมประเพณีส่วนใหญ่ได้ถูก channelled ต่อผลิตชีวมวล (ระหว่าง 54 73%) อัตราเติบโตสูงส่วนใหญ่พลังงาน assimilated ค่า Rrout สูงสุภัคมายาโอผู้ใหญ่ก่อนเมื่อเลี้ยงอาหาร elaborated พร้อมอาหารปลา และ hydrolysed ปลาโปรตีน (อัตราการขยายตัวต่ำสุด) และได้รับค่า Rrout ต่ำเมื่อสัตว์ถูกเลี้ยงปู (อัตราเติบโตสูง) (Aguila et al., 2007) ในการศึกษาปัจจุบัน ยกเว้นอาหาร SiSq ทดลองอาหารอื่น ๆ ไม่ได้กระตุ้นความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญใน AHI สัมบูรณ์ของสัตว์ แสดงว่า ต้นทุนที่มีพลังของการให้อาหารไม่ถูกกระทบ โดยอาหารชนิดนี้ ในทางตรงกันข้าม สัตว์เลี้ยง SiSq มีค่า AHI สูง บ่งชี้ว่า ด้วยเช่นอาหาร ความต้องการพลังงานของพฤติกรรม สรีรวิทยา และชีวเคมีกระบวนการทั้งหมดที่เกี่ยวข้องในการให้อาหารเป็นอย่างยิ่งได้รับผลกระทบ ผลกระทบของค่า AHI สูงที่พบในสัตว์เลี้ยง SiSq ถูกลบสำหรับพลังปลาหมึกยักษ์ provoking ระหว่างผลกระทบอื่น ๆ การสูญเสียน้ำหนักในระหว่างการทดลองการศึกษานำเสนอแสดงครั้งแรกอาหารเป็น elaborated ซึ่งดีกว่าอาหารอ้างอิงที่ใช้อาหารโอมายา juveniles ดี อาหารนี้ตอนนี้กำลังเรียบร้อยแล้วไว้ในการผลิตนำร่องระดับหมึกในชาติอิสระมหาวิทยาลัยของ México (Uriarte et al., 2011) แม้ว่าอาหารนี้ช่วยเพิ่มการเจริญเติบโตของปลาหมึก และอำนวยความสะดวกในการบริหารจัดการอาหารในสภาพห้องปฏิบัติการ จำเป็นต้องลดต้นทุนเพื่อให้การผลิตอาจจะเป็นไปได้ทางเศรษฐกิจในระดับเชิงพาณิชย์ ปรับปรุงลักษณะของเศรษฐกิจ รวมทั้งด้านอื่น ๆ และอาหารนี้จะเป็นขั้นตอนถัดไปในมายาโอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4 . การอภิปราย
ในการศึกษาสูตรอาหารสำหรับ o . มายาที่กระตุ้นการเจริญเติบโตและอัตรารอดสูงกว่าที่สังเกตได้เมื่อสัตว์ได้รับสดหรือแช่แข็ง ปู มีรายงานครั้งแรก อาหารนี้ทำจากปูและปลาหมึกแห้งอาหารสนับสนุนความคิดที่ว่าใช้พื้นเมืองโปรตีนมันเป็นไปได้ที่จะประสบความสำเร็จ

อาหารปลาหมึกยักษ์ .ในการศึกษานี้ แหล่งโปรตีนต่าง ๆ เพื่อการอธิบายอาหาร . มายาถูกใช้ โดยมีจุดประสงค์เพื่อระบุว่าพวกเขามีความเหมาะสมมากที่สุดสำหรับการให้อาหารปลาหมึกชนิดนี้ เป็น callinectes sp . จะใช้เป็นอาหารพื้นฐานนี้ชนิดผลลัพธ์ที่ได้กับปูอาหาร ( CR ) ถ่ายเป็นจุดอ้างอิงเพื่อให้การเปรียบเทียบระหว่างอาหารทดลองทุกสูตร ( ซ๊าส et al . , 2008 และ โรซา et al . , 2013 ) ตามที่คาดไว้ , แหล่งที่มาของอาหารโปรตีนที่มีผลต่ออัตราการเจริญเติบโตของสัตว์ ผลของเราแสดงให้เห็นว่าอาหารที่ผลิต crsq SGR สูงสุด ( % วัน− 1 ) กับค่าเฉลี่ย 3.04 % วัน− 1 นอกจากนี้พบว่าปลาหมึกยักษ์กิน crsq อาหารมีรอดสูงสุด ( 100% ) ในขณะที่สัตว์เลี้ยง CR หรือ SQ มีแค่ 55% และการอยู่รอด , 50% ตามลำดับ เนื่องจากเปอร์เซ็นต์ของวัตถุดิบโปรตีนที่คล้ายคลึงกันระหว่างโครเมียมและแบ่ง crsq เราสามารถเสนอว่าเมื่อ CR และตารางรวมกันอาหารนี้กระตุ้นให้เกิด synergy ระหว่างส่วนประกอบของการให้ธาตุเพียงพอที่จะบรรลุอัตราการเจริญเติบโตที่สูงกว่าหมึกที่เลี้ยงด้วยปูเท่านั้น หรือปลาหมึก เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าหลังจากการทดสอบกับ O . 46 โภชนาการทำมายาแต่เช้าก่อนผู้ใหญ่และเยาวชน ผู้ใหญ่ มารีน ครัสเตเชียนดิบโปรตีนมักจะกระตุ้นอัตราการเติบโตเป็นบวกสูงกว่า 1.5% วัน− 1 ;เมื่อชนิดอื่น ๆของโปรตีน ( หอยสด ปลาหมึก ปลา หรืออื่น ๆ อาหารโปรตีน หรือหมักในการศึกษา ) ถูกใช้เพิ่มหรือลบอัตราการเติบโตลดลง ( สำหรับตัวอย่างเห็น AGUILA et al . , 2007 , ซ๊าส et al . , 2008 และ โรซา et al . , 2013 ) ผลที่คล้ายกันได้รับใน o . vulgaris ( กู โด คิม และ มาร์ติน และ garc a-garc มาร์ตินเนซ , 2002 , เซเรโซ วาลเวอเด et al . , 2008 , Domingues et al . , 2010 ,estefanell et al . , 2013 , garc í a-garc มาร์ติน และเซเรโซ วาลเวอเด , 2004 , garc í a-garrido et al . , 2011 , ปรา et al . , 2010 และ Quintana et al . , 2008 ) ข้อมูลทั้งหมดนี้ ยืนยันว่า เพียงทะเลบางวัสดุในรูปแบบดิบของพวกเขามีลักษณะเฉพาะที่ครอบคลุมความต้องการทางโภชนาการเพื่อการเจริญเติบโตของ octopods . คำถามที่เกิดขึ้น :ชนิดของวัสดุที่อาจจะให้เฉพาะเป็นส่งเสริมหรือจำกัดการเติบโตของ o . vulgaris หรือ โอ มายา ? ตามเซเรโซ วาลเวอเด et al . ( ในข่าว ) อาร์จินีน ( ARG ) และลิวซีน ( Name ) เป็นกรดอะมิโนจำกัด ( AA ) o . vulgaris กับหอยสองฝา ( mytilus galloprovincialis ) ปลาหมึก ( L . gahi ) และกุ้ง ( คาร์ซินัส maenas spp . และ , บริเวณหน้าclarkii ) เป็นอาหารกลุ่มที่ได้คะแนนสูงสุดของสารเคมี ปลา , ปลาป่น ผัก และอาหารที่มีระดับคะแนนเคมีอธิบาย , อย่างน้อยในส่วนหนึ่ง ที่แย่กว่าผลที่ส่วนผสมที่กระตุ้นใน o . vulgaris . โดยใช้เกณฑ์ของเซเรโซ วาลเวอเด et al . ( ในข่าว ) และ callinectes ปู sapidus จัมโบ้ ปลาหมึก และศึกษาข้อมูล . . มายากรดอะมิโนที่ได้จาก AGUILA et al .( 2007 ) และคอร์โดวา murueta et al . ( 2546 ) พบว่า ในปู แทบจะไม่มีการ จำกัด ขนาด AA ( ปู / ปลาหมึก arg arg ) × 100 = 158 % ) ในขณะที่ในปลาหมึก , ไม่ดีปรากฏเป็นจำกัดด . มายา ( ARG / ปลาหมึกปลาหมึก arg ) × 100 = 16 % ) สภาพที่เกือบจะกลับเมื่อ ปู และปลาหมึก มาผสม ถึงค่าใกล้ 87 % ตามผลลัพธ์เหล่านี้ตอนนี้เราสามารถอธิบายได้ว่า ทำไมปลาหมึกเป็นอาหารสำหรับจัมโบ้คนเดียว . มายากระตุ้นอัตราการเติบโตสูงขึ้น ( ซ๊าส et al . , 2013 ; ปัจจุบันศึกษา ) และเมื่อมีการผสมกับปู ให้เกิดผลลัพธ์ที่ดียิ่งขึ้นกว่าเมื่อปูคนเดียวใช้คนเดียวเป็นอาหาร

ตามผลปัจจุบันDG โปรตีนและกล้ามเนื้อไกลโคเจนเป็นสารที่ใช้ในการอธิบายการแยกกลุ่มได้รับในการวิเคราะห์คาโนนิคอล . ความสัมพันธ์ระหว่างสารทั้งสองและการเจริญเติบโตที่เห็นได้ชัดว่า ที่ crsq อาหารที่มีส่วนประกอบทางโภชนาการที่อำนวยความสะดวกในการสะสมของโปรตีนใน DG และกลูโคนีโอเจเนซิส ) ในกล้ามเนื้อ การเจริญเติบโตของกล้ามเนื้อเกี่ยวข้องกับกระบวนการที่สอง :( ผม ) โตรุ่นของเส้นใยกล้ามเนื้อใหม่ และ ( 2 ) การเพิ่มขนาด , เส้นใยที่อยู่ในการดำรงอยู่ ( semmens et al . , 2011 ) ในการศึกษาของพวกเขา semmens et al . ( 2011 ) สังเกตกระบวนการ hyperplasia ในปลาหมึก ( ปลาหมึกชนิดเมืองเหนือ ) จากการวิเคราะห์ผลของเสื้อคลุมของกล้ามเนื้อเส้นใยยากจนและอุดมไปด้วยเส้นใยที่พบในไมโตคอนเดรียของกล้ามเนื้อผู้ใหญ่ปลาหมึกยักษ์ ประท้วงทำไมไม่การรักษาสายพันธุ์ปลาหมึกเฉลี่ยในรอบชีวิต ถึงแม้ว่าจะไม่แสดงใน hyperplasia . มายา เราสามารถสรุปได้ว่า กระบวนการที่คล้ายกันเกิดขึ้นในชนิดนี้ และว่า กระบวนการนี้มีความต้องการสูงในสารอาหารและพลังงานเพื่อสังเคราะห์โปรตีน ในหมึก ,ในสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง อื่น ๆ , ไกลโคเจนเป็นหลักได้มาจากโปรตีนในอาหารผ่านกรดอะมิโนเมแทบอลิซึม ( miliou et al . , 2005 และซ๊าส et al . , 2002 ) ในความรู้สึกนี้และตามผลปัจจุบัน เราจะพบว่า crsq อาหารที่ใช้ในการศึกษามีคุณลักษณะทางโภชนาการ ( เช่นAA เนื้อหา ) ที่ปรับปรุงการใช้โปรตีนและการเผาผลาญเซลล์เพื่อพัฒนากล้ามเนื้อ hyperplasia กลไกการสังเคราะห์และที่เกี่ยวข้อง ให้มีอัตราการเติบโตที่สูงกว่าที่พบในส่วนที่เหลือของการรักษา .

การใช้โปรตีนเป็นแหล่งที่มาหลักของโปรตีนและพลังงาน นอกจากนี้ยังพบว่าใน octopods และปลาหมึก ซึ่งแสดงให้เห็นว่านี้เป็นลักษณะทั่วไปของหมึก ( จอร์จ ซาโมร่า et al . , 2011 , บริษัท et al . , 1990 , katsanevakis et al . , 2005 miliou et al . , 2005 , ซากุราอิ et al . , 1993 และชั้นและชั้น , 1978 ) ในความเป็นจริงจากจุดพลังของมุมมองหลักของการเผาผลาญพลังงานที่ใช้โดยหมึกที่มาจากการเผาผลาญโปรตีน ( o'dor และ wellls , 1987 ) ในความรู้สึกนี้ , ผลลัพธ์ที่ได้ในการศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าโปรตีนมีลักษณะเป็นมีอิทธิพลในปลายทางของพลังงานที่กิน โอ มายาสัตว์อาหารทดลองกินพลังงานมากกว่าปลาหมึกยักษ์อาหารอาหารอ้างอิง ( CR ) แนะนำว่า มีองค์ประกอบบางอย่างในอาหารทดลองที่กระตุ้นการเพิ่มขึ้นของการบริโภคพลังงาน การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นว่าการเพิ่มขึ้นของการบริโภคอาหารให้พลังงานเมื่ออาหารนั้นไม่ได้ตอบสนองความต้องการพลังงานของ o . มายา ( ซ๊าส et al . , 2007 )นี้เป็นกรณีของอาหารให้กับตารางและหญ้าหมัก ซึ่งเราสามารถสมมติว่าไม่ครอบคลุมความต้องการพลังของปลาหมึกยักษ์ ดังนั้นการกระตุ้นการกลืนกินของในความพยายามเพื่อชดเชยการขาดกรณีของ crsq อาหารจะแตกต่าง - สัตว์มีอัตราการเติบโตที่สูงกว่าส่วนที่เหลือของการรักษาบอกว่า ที่สูง เช่นกินพลังงานมากขึ้น ผลพวงของสิ่งเร้ายั่วยุโดยส่วนผสม ซึ่งนอกจากมีคุณค่าทางโภชนาการอย่างเพียงพอ มีที่น่าสนใจให้กับ โอ มายา การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นว่า นอกเหนือจากบทบาททางโภชนาการของมันGLY เป็นหนึ่งในกรดอะมิโนที่ใช้ในอาหารเพื่อดึงดูดปลา ( Hughes , 1985 ) ถึงแม้ว่าจะไม่มีการศึกษาอย่างเป็นทางการที่แสดงให้เห็นถึงบทบาทของ GLY ในสถานที่ของ . มายา เราสามารถสรุปได้ว่า การเพิ่มค่าของพลังงานในอาหาร คือ กินสัตว์ crsq อย่างน้อยในส่วนกระตุ้นโดยการใช้เจลาตินในอาหาร ซึ่งมีเนื้อหาสูง GLY

เป็นกรณีกลืนกิน พลังงานมีความสัมพันธ์ผกผันระหว่างพลังงานที่ได้มาจากการเผาผลาญของทางเดินหายใจและอาหารที่ทำให้สูงและอัตราการเจริญเติบโตต่ำ สัตว์เลี้ยงหรืออาหารหมัก ซึ่งลงทุนพลังงานมากขึ้นในการหายใจการเผาผลาญ มากกว่าสัตว์เลี้ยง CR และ crsq บอกว่าอาหารมีคุณค่าทางโภชนาการไม่สมดุล ที่แย่คือยั่วเพิ่มกระบวนการสลายและดังนั้นการสูญเสียของพลังงานการเผาผลาญตามปกติรวมถึงพลังงานที่ได้มาจากกระบวนการสลายและกระบวนการสร้างพื้นฐานการเผาผลาญอาหารเป็นองค์ประกอบที่เกี่ยวข้องในกระบวนการผลิตพลังงานเพื่อรักษา catabolic หน้าที่สำคัญของสิ่งมีชีวิต ( ลูคัส , 1993 ) ด้วยเหตุผลนี้เพิ่มใน rrout เกี่ยวข้องกับอาหารที่กระตุ้นการเจริญเติบโตต่ำหรือเป็นลบ พบว่า ส่วนใหญ่ของขนบธรรมเนียมประเพณีพลังงานหายไปเป็นวงเล็บภาษีพลังงาน ( ระหว่าง 85 และ 95 % ) ในขณะที่อาหารที่มีคุณค่าต่ำไปสูง rrout อัตราการเจริญเติบโตที่ระบุว่าพลังงานส่วนใหญ่ ปรับตัวขึ้นต่อการผลิตชีวมวล ( ระหว่าง 54 และ 73% ) rrout ค่าสูงพบใน Oมายาก่อนผู้ใหญ่เมื่ออาหารที่มีปลาป่นและน้ำตาลกับโปรตีนปลา ( อัตราการเจริญเติบโตต่ำ ) และค่า rrout ต่ำได้เมื่อสัตว์ได้รับปู ( อัตราการเจริญเติบโตสูง ) ( AGUILA et al . , 2007 ) ในการศึกษาครั้งนี้มีข้อยกเว้นของ sisq อาหารอื่น ๆอาหารที่ไม่กระตุ้นการทดลองความแตกต่างใน Ahi สัมบูรณ์ของสัตว์