3. What have been accomplished so f

3. What have been accomplished so far? It has become quite obvious from the above that Thailand and all the countries in transition in the subregion are quite anxious to get involved in this Mekong River economic zone. Under the general guidance of the ADB, the 1992, the First Conference of the representatives of the six governments convened at the ADB Headquarters in Manila in December 1992 where these governments and the ADB reached a consensus on the concepts and basic modalities for economic cooperation. In June 1993, the ADB approved the second subregional economic cooperation TA aiming at defining in more terms the opportunities, benefits and mechanisms for enhancing economic cooperation as well as defining priority subregional development projects. The Second Conference was convened to set rules to promote and facilitate the consultative process among the six countries with a view to identifying and selecting subregional projects for implementation. The approach to subregional economic cooperation has involved the following (ADB 1994)

identifying the broad areas where cooperative efforts should be focused through initial round of country consultations; an
organising meetings and conferences to strengthen the subregional consultative process and to focus on the subregional cooperation efforts,
conducting sectoral studies identify to impediments to subregional economic cooperation and to formulate joint strategies to overcome these impediments;
arriving at a consensus on priority subregional projects, based on the studies prepared under the subregional cooperation initiatives;
preparing priority subregional projects for implementations;
and mobilizing financing for priority subregional projects.
These first two meetings were very important because they considered the overall scope, technical specifications, and operation plans of the sector studies. Six areas of activities (or sectors) were agreed upon. They were: (1) transport sector; (2) energy sector; (3) tele- communications sector; (4) environment and natural resource development; (5) trade and investment; and (6) tourism. Many projects were then selected for study. For example, on transportation infrastructure, five projects were selected including the road connecting Bangkok with Phnom Penh and Ho Chi Minh City; the three routes linking Nakhon Panom in Thailand with Tha Kaek in Lao PDR to Vinh in Vietnam, linking Nakhon Panom with Tha to Hontha in Vietnam, linking Mukdahan in Thailand with Savannakhet in Lao PDR to Danang in Vietnam; and the upgrading of airports in Cambodia, Lao PDR, Myanmar, Vietnam and Yunnan. On energy development, selected projects included hydroelectric power plants in Lao PDR, the control of Salween River in Myanmar, gas pipeline from the Gulf of Mataban to Thailand, and gas and oil pipelines from southern Vietnam to Thailand. The Third Ministerial Meeting was held in Hanoi in April 1994, and the Fourth was held in Chiang Mai, Thailand only few months later in September 1994. This showed how fast this economic cooperation had moved. After this Fourth Conference, the priority list of subregional projects in all six areas of activities or sectors were completely drawn up as shown in Box 1. This list is now regarded as the road map of future regional cooperation in the GMS. The Fifth Conference was held at the ADB Headquarter in Manila in November 1995, but the Sixth Meeting had gone out to Kunming, Yunnan Province of the PRC in August 1996 Unfortunately, Thailand suffered from economic meltdown in July 1997 which had effectively slowed its active participation in the GMS activities. It is true that indeed the ADB had continued to hold the annual GMS ministerial meetings and various GMS Working Groups had continued to meet in various places, but with economic difficulties in Thailand deepening in 1998, the negative spillover effects were felt by other countries in the subregion as well Although most other countries in the subregion did not suffer the contagion, the crisis brought on by Thailand had generated a loss of confidence among foreign investors on the strength of Southeast Asia as a destination for their foreign direct investment (FDI). Fortunately, however, some cross-border projects had already started before the crisis, such as the hydro-electric power projects between Lao PDR and Thailand, and the fibre optic project between Vietnam and Thailand, and these projects were not affected by the crisis and are now completed and in operation. Also two important infrastructure projects were approved during the crisis period. One was the Phnom Penh-Ho Chi Minh City Road Project which was financed by the ADB under two separate loans for Cambodia and Vietnam in December 1998, and the other was the East-West Corridor Project linking Lao PDR, Thailand, and Vietnam which was approved by ADB in December 1999 The post-crisis development of the GMS could be said to have started with the 10th Ministerial Conference in Yangon, Myanmar in November 2001. The reinvigorated GMs ministers had agreed on the strategic framework of the GMS program for the next 10 years, the framework agreement for facilitation of cross-border movement, and the 11 flagship programs. These plans and programs with further details of operation were submitted to the first GMS Summit attended by all heads of governments of the six GMS countries in November 2002 in Phnom Penh, Cambodia (ADB, 2002a).

3.1. On the strategic framework for the next 10 years While the current activities are conceived in terms of nine priority sectors, a more multisectoral and holistic approach to regional cooperation will be pursued in the next decade. Accordingly, five strategic thrusts are identified (see ADB, 2002b): Strengthen infrastructure linkages through a multisectoral approach; Facilitate cross-border trade and investment; Enhance private sector participation and improve its competitiveness; Develop human resources and skills competencies; Protect the environment and promote sustainable use of shared natural resources.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.ทำได้สำเร็จเพื่อให้ห่างไกล มันได้กลายเป็นค่อนข้างชัดเจนจากข้างต้นว่า ประเทศไทยและทุกประเทศในภูมิภาคลุ่มที่เปลี่ยนมีความกังวลค่อนข้างจะเกี่ยวข้องในเขตเศรษฐกิจนี้แม่น้ำโขง ภายใต้ทั่วไปคำแนะนำของ ADB, 1992 การประชุมครั้งแรกของผู้แทนของรัฐบาล 6 แต่ที่ ADB สำนักงานใหญ่ในกรุงมะนิลาใน 1992 ธันวาคมที่เหล่ารัฐบาลและ ADB ที่ถึงฉันทามติในแนวคิดและ modalities พื้นฐานสำหรับความร่วมมือทางเศรษฐกิจ ในเดือน 1993 มิถุนายน ADB ที่อนุมัติ TA subregional เศรษฐกิจมือสองที่มุ่งที่การกำหนดในหลายโอกาส สิทธิประโยชน์ และกลไกการเสริมสร้างความร่วมมือทางเศรษฐกิจ ตลอดจนการกำหนดลำดับความสำคัญโครงการพัฒนา subregional การประชุมสองได้แต่การตั้งค่ากฎเพื่อส่งเสริม และอำนวยความสะดวกการ consultative ประเทศหกมุมมองระบุ และเลือกดำเนินโครงการ subregional วิธีการร่วมมือทางเศรษฐกิจ subregional มีส่วนเกี่ยวข้องต่อไปนี้ (ADB 1994)ระบุพื้นที่กว้างที่ควรเน้นความร่วมมือผ่านรอบแรกของคำปรึกษาประเทศ มี จัดระเบียบและสัมมนา เพื่อเสริมสร้างกระบวนการ consultative subregional และเน้นความร่วมมือ subregional ทำการศึกษารายสาขาระบุการ impediments subregional ความร่วมมือทางเศรษฐกิจ และ การกำหนดกลยุทธ์ร่วมกันเพื่อเอาชนะเหล่านี้ impediments เดินทางมาถึงฉันทามติในลำดับความสำคัญโครงการ subregional ตามการศึกษาการจัดทำโครงการความร่วมมือ subregional เตรียมโครงการ subregional สำคัญสำหรับการใช้งาน และฟเวอร์เงินสำหรับโครงการ subregional สำคัญประชุมสองเหล่านี้มีความสำคัญมากเนื่องจากพวกเขาพิจารณาขอบเขตโดยรวม เทคนิค และแผนการดำเนินงานของการศึกษาภาค พื้นที่ 6 กิจกรรม (หรือภาค) ได้ตกลงตาม พวกเขา: ภาคขนส่ง (1) (2) ภาคพลังงาน (3) เมลสื่อสารภาค (4) สภาพแวดล้อมและการพัฒนาทรัพยากรธรรมชาติ (5) การค้าและการลงทุน และท่องเที่ยว (6) หลายโครงการแล้วเลือกศึกษา ตัวอย่าง ในโครงสร้างพื้นฐานการขนส่ง โครงการ 5 ได้เลือกรวมทั้งถนนที่เชื่อมต่อกรุงเทพฯ พนมเปญและโฮจิมินห์ซิตี้ เส้นทางที่สามที่เชื่อมโยงนครพนมในไทย ด้วยท่าทับแขกในลาววินห์ในเวียดนาม พนมนครเชื่อมโยงกับท่าการ Hontha ในเวียดนาม มุกดาหารเชื่อมโยงประเทศไทยกับสะหวันนะเขตในประเทศลาวยังดานังในเวียดนาม และปรับปรุงสนามบินในกัมพูชา ลาว พม่า เวียดนาม และมณฑลยูนนาน ในการพัฒนาพลังงาน โครงการที่เลือกรวม hydroelectric ไฟฟ้าในลาว แม่น้ำสาละวินในพม่า การควบคุมท่อก๊าซจากอ่าว Mataban ไทย และก๊าซและท่อน้ำมันจากเวียดนามใต้ในประเทศไทย การประชุมรัฐมนตรีต่างประเทศที่สามจัดขึ้นในฮานอยในเดือนเมษายนปี 1994 และสี่ที่จัดขึ้นในจังหวัดเชียงใหม่ ประเทศไทยเพียงไม่กี่เดือนต่อมาในเดือน 1994 กันยายน นี้แสดงให้เห็นวิธีที่รวดเร็วมีย้ายนี้ความร่วมมือทางเศรษฐกิจ หลังจากนี้ประชุมสี่ รายการลำดับความสำคัญของโครงการ subregional ในพื้นที่ทั้งหมด 6 กิจกรรมหรือภาคสมบูรณ์ออกค่าแสดงใน 1 กล่อง รายการนี้ตอนนี้ถือเป็นแผนที่ถนนของความร่วมมือระดับภูมิภาคในอนาคตใน GMS การประชุม 5 จัดขึ้นที่สำนักงานใหญ่ ADB ในมะนิลาใน 1995 พฤศจิกายน แต่การประชุมหกหายไปไหนออกไปคุนหมิง นนานของสาธารณรัฐประชาชนจีนที่ใน 1996 สิงหาคมอับ ไทยรับความเดือดร้อนจากการหลอมเศรษฐกิจในเดือนกรกฎาคมปี 1997 ที่มีการชะลอตัวอย่างมีประสิทธิภาพใช้งานมีส่วนร่วมในกิจกรรม GMS มันเป็นความจริงที่จริง ADB ที่มีต่อการจัดประชุมรัฐมนตรี GMS ประจำปี และ GMS ทำงานกลุ่มต่าง ๆ ได้อย่างต่อเนื่องเพื่อตอบสนองในสถานต่าง ๆ แต่ ด้วยความยากลำบากทางเศรษฐกิจในประเทศไทยลึกในปี 1998 ผล spillover ลบถูกรู้สึก โดยประเทศอื่น ๆ ในภูมิภาคลุ่มเช่นแม้ว่าส่วนใหญ่ประเทศในภูมิภาคลุ่มที่ได้ประสบการแพร่กระจาย วิกฤตที่นำเข้ามาในประเทศไทยได้สร้างความสูญเสียความเชื่อมั่นของนักลงทุนต่างประเทศความแรงของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็นปลายทางสำหรับการต่างประเทศลงทุนโดยตรง (FDI) โชคดี อย่างไรก็ตาม บางโครงการข้ามแดนได้เริ่มต้นแล้วก่อนวิกฤต เช่นโครงการไฟฟ้า ระหว่างลาว และไทย โครงการไฟเบอร์ใยแก้วนำแสงระหว่างประเทศ โครงการเหล่านี้ไม่ได้รับผลกระทบจากวิกฤติ และขณะนี้ได้เสร็จสมบูรณ์แล้ว และ ในการดำเนินงาน ยัง ได้อนุมัติโครงการโครงสร้างพื้นฐานที่สำคัญสองช่วงวิกฤต หนึ่งคือพนมเปญโฮจิมินห์จิมินซิตี้ถนนโครงการการเคหะ โดย ADB ภายใต้สินสองแยกต่างหากสำหรับกัมพูชาและเวียดนามในเดือนธันวาคมปี 1998 และอื่น ๆ มีโครงการระเบียงตะวันออกตะวันตกที่เชื่อมโยงลาว ไทย และเวียดนามซึ่งได้รับการอนุมัติ โดย ADB ในปี 1999 เดือนธันวาคม การพัฒนา GMS หลังวิกฤติที่อาจจะกล่าวได้เริ่ม มีการประชุมรัฐมนตรีต่างประเทศ 10 ในย่างกุ้ง พม่าใน 2544 พฤศจิกายน รัฐมนตรี GMs reinvigorated ได้ตกลงในกรอบงานเชิงกลยุทธ์ของโครงการ GMS สำหรับ 10 ปีถัดไป กรอบข้อตกลงสำหรับอำนวยความสะดวกการเคลื่อนย้ายข้ามแดน และการโปรแกรมชิพ 11 แผนและโปรแกรมเพิ่มเติมรายละเอียดของการดำเนินการเหล่านี้ถูกส่งไปประชุมสุดยอด GMS แรกที่เข้าร่วม โดยรัฐบาลของประเทศ GMS 6 หัวทั้งหมดในเดือน 2002 พฤศจิกายนในพนมเปญ กัมพูชา (ADB, 2002a)3.1. ในกรอบกลยุทธ์ถัดไป 10 ปีในขณะที่กิจกรรมจะรู้สึกในเก้าสำคัญภาค multisectoral เพิ่มเติม และวิธีการแบบองค์รวมให้ความร่วมมือระดับภูมิภาคที่จะติดตามในทศวรรษต่อมา ตามลำดับ ระบุกลยุทธ์ thrusts ห้า (ดู ADB, 2002b): เสริมสร้างโครงสร้างพื้นฐานการเชื่อมโยงผ่านวิธีการแบบ multisectoral อำนวยความสะดวกทางการค้าข้ามพรมแดนและการลงทุน เพิ่มการมีส่วนร่วมของภาคเอกชน และก้าว พัฒนาทรัพยากรมนุษย์และทักษะความสามารถ แวดล้อม และส่งเสริมการใช้ทรัพยากรธรรมชาติร่วมกันอย่างยั่งยืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3 สิ่งที่ได้รับความสำเร็จเพื่อให้ห่างไกล? มันได้กลายเป็นค่อนข้างชัดเจนจากด้านบนที่ประเทศไทยและทุกประเทศในอนุภูมิภาคในการเปลี่ยนแปลงค่อนข้างกังวลที่จะมีส่วนร่วมในเขตเศรษฐกิจนี้แม่น้ำโขง ภายใต้คำแนะนำทั่วไปของ ADB ในปี 1992 การประชุมครั้งแรกของผู้แทนของรัฐบาลหกประชุมที่สำนักงานใหญ่ของ ADB ในกรุงมะนิลาในเดือนธันวาคม 1992 ที่รัฐบาลเหล่านี้และ ADB ถึงฉันทามติในแนวคิดและรังสีขั้นพื้นฐานสำหรับความร่วมมือทางเศรษฐกิจ ในเดือนมิถุนายนปี 1993 เอดีบีได้รับการอนุมัติ TA ความร่วมมือทางเศรษฐกิจอนุภูมิภาคที่สองเป้าหมายในการกำหนดในแง่อื่น ๆ โอกาสในการได้รับประโยชน์และกลไกสำหรับการเสริมสร้างความร่วมมือทางเศรษฐกิจเช่นเดียวกับการกำหนดโครงการพัฒนาอนุภูมิภาคมีความสำคัญ การประชุมครั้งที่สองได้ประชุมร่วมกันเพื่อกำหนดกฎระเบียบเพื่อส่งเสริมและอำนวยความสะดวกในขั้นตอนการให้คำปรึกษาในหมู่หกประเทศที่มีมุมมองในการระบุและการเลือกโครงการอนุภูมิภาคสำหรับการดำเนินงาน แนวทางการร่วมมือทางเศรษฐกิจอนุภูมิภาคที่มีส่วนเกี่ยวข้องต่อไปนี้ (ADB 1994) ระบุพื้นที่ในวงกว้างที่ความร่วมมือควรจะเน้นผ่านรอบแรกของการให้คำปรึกษาของประเทศ; การประชุมการจัดงานและการประชุมเพื่อเสริมสร้างกระบวนการให้คำปรึกษาอนุภูมิภาคและมุ่งเน้นไปที่ความพยายามความร่วมมืออนุภูมิภาคดำเนินการศึกษาภาคการระบุที่จะผลักดันให้มีความร่วมมือทางเศรษฐกิจอนุภูมิภาคและกำหนดกลยุทธ์ร่วมกันที่จะเอาชนะอุปสรรคเหล่านี้มาถึงที่สอดคล้องกับโครงการอนุภูมิภาคมีความสำคัญตามการศึกษาที่จัดทำขึ้นภายใต้โครงการความร่วมมืออนุภูมิภาค; เตรียมโครงการอนุภูมิภาคมีความสำคัญสำหรับการใช้งาน;. และการระดมเงินทุนสำหรับโครงการอนุภูมิภาคมีความสำคัญเหล่านี้สองครั้งแรกที่การประชุมที่มีความสำคัญมากเพราะพวกเขาคิดว่าขอบเขตโดยรวมข้อกำหนดทางเทคนิคและการวางแผนการดำเนินงานของภาคการศึกษา พื้นที่ที่หกของกิจกรรม (หรือภาค) ได้รับตามที่ตกลงกัน พวกเขา (1) ภาคการขนส่ง; (2) ภาคพลังงาน (3) tele- สื่อสารภาค; (4) สภาพแวดล้อมและการพัฒนาทรัพยากรธรรมชาติ (5) การค้าและการลงทุน และ (6) การท่องเที่ยว หลายโครงการที่ได้รับการคัดเลือกแล้วสำหรับการศึกษา ตัวอย่างเช่นในโครงสร้างพื้นฐานการขนส่ง, ห้าโครงการได้รับการคัดเลือกรวมทั้งถนนที่เชื่อมระหว่างกรุงเทพฯกับพนมเปญและโฮจิมินห์ซิตี้; สามเส้นทางเชื่อมโยงจังหวัดพนมในประเทศไทยโดยมีท่าแขกในประเทศลาวที่จะ Vinh ในเวียดนามเชื่อมโยงกับจังหวัดพนมท่าจะ Hontha ในเวียดนามเชื่อมมุกดาหารในประเทศไทยสะหวันนะในประเทศลาวไปดานังในเวียดนาม และการยกระดับสนามบินในประเทศกัมพูชาลาวพม่าเวียดนามและมณฑลยูนนาน เกี่ยวกับการพัฒนาพลังงานโครงการที่เลือกรวมถึงโรงไฟฟ้าพลังน้ำในประเทศลาว, การควบคุมของแม่น้ำสาละวินในพม่าที่ท่อส่งก๊าซจากอ่าวมะตะบันประเทศไทยและก๊าซและท่อน้ำมันจากทางตอนใต้ของประเทศเวียดนามประจำประเทศไทย การประชุมรัฐมนตรีที่สามที่จัดขึ้นในกรุงฮานอยในเดือนเมษายนปี 1994 และที่สี่ที่จัดขึ้นในจังหวัดเชียงใหม่เพียงไม่กี่เดือนต่อมาในเดือนกันยายนปี 1994 นี้แสดงให้เห็นวิธีการที่รวดเร็วนี้ความร่วมมือทางเศรษฐกิจได้ย้าย หลังจากนี้การประชุมสี่รายการลำดับความสำคัญของโครงการอนุภูมิภาคในทุกพื้นที่ที่หกของกิจกรรมหรือถูกดึงภาคสมบูรณ์ขึ้นดังแสดงในกล่อง 1. รายการนี้ได้รับการยกย่องในขณะนี้เป็นแผนที่ถนนของความร่วมมือในระดับภูมิภาคในอนาคตในอนุภูมิภาคลุ่มน้ำโขง ห้าการประชุมที่จัดขึ้นที่เอดีบีสำนักงานใหญ่ในกรุงมะนิลาในเดือนพฤศจิกายนปี 1995 แต่ที่ประชุมที่หกได้ออกไปคุนหมิมณฑลยูนนานของประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีนในสิงหาคม 1996 แต่น่าเสียดายที่ประเทศไทยได้รับความเดือดร้อนจากวิกฤตเศรษฐกิจในกรกฎาคม 1997 ซึ่งได้ชะลอตัวลงอย่างมีประสิทธิภาพการมีส่วนร่วมของ กิจกรรมในอนุภูมิภาคลุ่มน้ำโขง มันเป็นความจริงที่แน่นอน ADB ก็ยังคงที่จะถือการประชุมรัฐมนตรีประจำปี GMS และ GMS ต่างๆทำงานกลุ่มได้อย่างต่อเนื่องเพื่อตอบสนองความต้องการในสถานที่ต่างๆ แต่ด้วยความยากลำบากทางเศรษฐกิจในประเทศไทยลึกในปี 1998 ผลกระทบกระทบเชิงลบเป็นความรู้สึกจากประเทศอื่น ๆ ใน อนุภูมิภาคเช่นกันถึงแม้ว่าส่วนใหญ่ประเทศอื่น ๆ ในอนุภูมิภาคไม่ประสบการติดเชื้อที่เกิดวิกฤตนำโดยประเทศไทยได้สร้างสูญเสียความมั่นใจของนักลงทุนต่างประเทศที่กำลังมาแรงของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็นปลายทางสำหรับการลงทุนโดยตรงของพวกเขาที่ต่างประเทศ (FDI) โชคดี แต่บางโครงการข้ามพรมแดนได้เริ่มต้นแล้วก่อนเกิดวิกฤตเศรษฐกิจเช่นโครงการไฟฟ้าพลังน้ำไฟฟ้าระหว่างลาวและไทยและโครงการใยแก้วนำแสงระหว่างเวียดนามและไทยและโครงการเหล่านี้ไม่ได้รับผลกระทบจากวิกฤตและ จะแล้วเสร็จในขณะนี้และในการดำเนินงาน นอกจากนี้ทั้งสองโครงการโครงสร้างพื้นฐานที่สำคัญได้รับการอนุมัติในช่วงเวลาวิกฤต หนึ่งคือพนมเปญโฮจิมินห์ซิตี้โครงการถนนซึ่งได้รับการสนับสนุนจากธนาคารพัฒนาเอเชียภายใต้สองเงินให้กู้ยืมที่แยกต่างหากสำหรับกัมพูชาและเวียดนามในเดือนธันวาคมปี 1998 และอื่น ๆ ที่เป็น East-West Corridor โครงการเชื่อมโยงลาวไทยและเวียดนามซึ่งเป็น ได้รับอนุมัติจากธนาคารพัฒนาเอเชียในเดือนธันวาคม 1999 การพัฒนาหลังวิกฤติของประเทศลุ่มแม่น้ำโขงอาจจะกล่าวได้เริ่มต้นกับการประชุมระดับรัฐมนตรีครั้งที่ 10 ในย่างกุ้งพม่าในเดือนพฤศจิกายนปี 2001 รัฐมนตรีว่าการกระทรวง reinvigorated เอ็มได้ตกลงในกรอบยุทธศาสตร์ของโครงการ GMS สำหรับถัดไป 10 ปีกรอบข้อตกลงสำหรับการอำนวยความสะดวกในการเคลื่อนย้ายข้ามพรมแดนและ 11 โปรแกรมเรือธง เหล่านี้แผนและโครงการที่มีรายละเอียดเพิ่มเติมของการดำเนินงานที่ถูกส่งไปยัง GMS Summit ครั้งแรกที่เข้าร่วมโดยหัวทั้งหมดของรัฐบาลในหกประเทศ GMS ในเดือนพฤศจิกายนปี 2002 ในกรุงพนมเปญประเทศกัมพูชา (ADB, 2002a). 3.1 ในกรอบยุทธศาสตร์สำหรับ 10 ปีข้างหน้าในขณะที่กิจกรรมในปัจจุบันที่มีการคิดในแง่ของเก้าภาคมีความสำคัญเป็นวิธีการหลายภาคมากขึ้นและแบบองค์รวมเพื่อความร่วมมือระดับภูมิภาคจะได้รับการดำเนินการในทศวรรษหน้า ดังนั้นห้า thrusts เชิงกลยุทธ์จะมีการระบุ (ดู ADB, 2002b): สร้างความเข้มแข็งการเชื่อมโยงโครงสร้างพื้นฐานผ่านวิธีการหลายภาค; อำนวยความสะดวกการค้าข้ามพรมแดนและการลงทุน เพิ่มการมีส่วนร่วมของภาคเอกชนและการปรับปรุงการแข่งขันของตน การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์และความสามารถทักษะ ปกป้องสิ่งแวดล้อมและส่งเสริมการใช้ประโยชน์อย่างยั่งยืนของทรัพยากรธรรมชาติที่ใช้ร่วมกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 . สิ่งที่ได้ประสบความสำเร็จเพื่อให้ห่างไกล ? มันได้กลายเป็นค่อนข้างชัดเจนจากข้างต้น ที่ประเทศไทย และทุกประเทศในการเปลี่ยนแปลงในภูมิภาคค่อนข้างกังวลที่จะได้รับเกี่ยวข้องในแม่น้ำโขงเขตเศรษฐกิจ . ภายใต้คำแนะนำทั่วไปของ ADB , 1992 ,การประชุมครั้งแรกของผู้แทนของ 6 รัฐบาลทางวัฒนธรรมที่ ADB สำนักงานใหญ่ในกรุงมะนิลาในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2535 ซึ่งรัฐบาลเหล่านี้ และ ADB ถึงฉันทามติเกี่ยวกับแนวคิดและรูปแบบพื้นฐานสำหรับความร่วมมือทางเศรษฐกิจ ในเดือนมิถุนายน 1993 , ADB อนุมัติ 2 subregional ความร่วมมือทางเศรษฐกิจทาหมายใจที่กำหนดในแง่อีกโอกาสประโยชน์และกลไกในการส่งเสริมความร่วมมือทางเศรษฐกิจ ตลอดจนการกำหนดโครงการพัฒนา subregional สําคัญ การประชุมครั้งที่ 2 การประชุมเพื่อตั้งกฎเพื่อส่งเสริมและอำนวยความสะดวกในกระบวนการปรึกษาหารือระหว่าง 6 ประเทศที่มีมุมมองในการระบุและการเลือกโครงการ subregional สำหรับการใช้งานแนวทางความร่วมมือทางเศรษฐกิจ subregional มีส่วนเกี่ยวข้องดังนี้ ( ADB 1994 )

ระบุพื้นที่กว้างควรเน้นที่ความร่วมมือของประเทศ หลังจากผ่านรอบแรก ;
จัดการประชุมและการประชุมเพื่อเสริมสร้างกระบวนการปรึกษาหารือ subregional และมุ่งเน้นความพยายามในความร่วมมือ subregional
,การระบุถึงอุปสรรคภาคการศึกษาเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจ subregional และสร้างกลยุทธ์เพื่อเอาชนะอุปสรรคเหล่านี้ร่วมกัน ;
มาถึงฉันทามติเกี่ยวกับความสำคัญ subregional โครงการบนพื้นฐานของการศึกษาที่เตรียมภายใต้โครงการความร่วมมือ subregional ;
เตรียมความ subregional โครงการสำหรับการใช้งาน ;
และระดมเงินทุนสำหรับโครงการสำคัญ subregional .
2 การประชุมครั้งแรกสำคัญมาก เพราะพวกเขาถือว่า ขอบเขต โดยรวมคุณสมบัติทางเทคนิค และแผนปฏิบัติการของภาคการศึกษา หกด้านกิจกรรม ( หรือภาค ) ได้ตกลงกันไว้ พวกเขาคือ ( 1 ) ภาคขนส่ง ( 2 ) กลุ่มพลังงาน ( 3 ) ภาคการสื่อสารโทรคมนาคม ;( 4 ) การพัฒนาสิ่งแวดล้อม ทรัพยากรธรรมชาติ และ ( 5 ) การค้าและการลงทุน และ ( 6 ) การท่องเที่ยว หลายโครงการ จึงได้เลือกศึกษา ตัวอย่างเช่น ในโครงสร้างพื้นฐานการขนส่ง , โครงการห้า ซึ่งรวมถึงถนนเชื่อมกรุงเทพฯ กับพนมเปญและเมืองโฮจิมินห์ ; สามเส้นทางการเชื่อมโยงนครพนมในประเทศไทยกับท่าแขกใน สปป.ลาว เพื่อวิงในเวียดนามการเชื่อมโยงนครพนมกับท่าที่จะ hontha ในเวียดนาม มุกดาหาร สะหวันนะเขต ในการเชื่อมโยงประเทศไทยกับลาวไปดานังในเวียดนาม และการอัพเกรดของท่าอากาศยานในประเทศกัมพูชา ลาว พม่า เวียดนาม และมณฑลยูนนาน . การพัฒนาพลังงาน เลือกโครงการ ได้แก่ โรงไฟฟ้าพลังน้ำในประเทศลาว , การควบคุมของแม่น้ำสาละวินในพม่า ท่อส่งก๊าซจากอ่าวไทยสหภาพพม่า เพื่อประเทศไทยและก๊าซและท่อส่งน้ำมันจากภาคใต้ของเวียดนามกับไทย การประชุมรัฐมนตรีที่สามจัดขึ้นในกรุงฮานอยในเมษายน 1994 , และสี่ที่จัดขึ้นในเชียงใหม่เพียงไม่กี่เดือนต่อมาในเดือนกันยายนปี 1994 พบวิธีที่รวดเร็วความร่วมมือทางเศรษฐกิจนี้ได้ย้าย หลังจากการประชุมที่สี่นี้