explicitly collapse the duality, wh

explicitly collapse the duality, when he asked ―Who then is ‗animate‘ and who is
‗inanimate‘?‖ (cited in La Fleur 1973, 96). Not everybody accepted this outlook, of
course, and a question arose concerning the way non-living and non-sentient beings were
supposed to attain enlightenment, given that they could not understand the teachings,
meditate, and so forth. Clearly, this impinges upon our topic insofar as compassion is
taken to include the wish that its objects become enlightened. If desiring the well-being
of a forest, say, requires that the forest can attain Buddhahood, then it is not immediately
clear that extending solicitude is applicable here.
Eventually, the idea emerged that Buddha Nature is already present and fully
actualized, in sentient beings as well as in non-sentient ones, and that plants, trees and
dust particles are fully enlightened from the start (La Fleur 1973, 106–107). In Japan, the
idea of Buddha Nature was quickly taken up; however, it appears that a new dualism was
set up, in that natural beings were perceived as Buddhas, but not human artefacts and
common inanimate objects. Saigyō‘s poems, for instance, are all about mountains, willow
trees, streams, cherry blossoms, and the like, which he regards as possessing Buddha
Nature, or as somehow soteriologically meaningful (La Fleur 1973, 113). Therefore, it
seems that in Japan, nature was seen as opposed to culture, or the human, and indeed, La
Fleur reads Saigyō as attributing a subtle negative value to civilization (1974, 239).
This jars with La Fleur‘s statement, elsewhere, that the target of the Mahāyāna
critique is ―logic‘s penchant for chopping up the world into multiple, disparate, and easily
lost pieces,‖ including ―the old distinction between sentient and insentient [that was] one
of those ways of dividing up the world‖ (2000, 111–112). For Ryūgen, for instance,
plants and trees became a paragon of Buddhist virtue, ―expert practitioners at their own
kind of zazen‖ (La Fleur 2000, 111). Yet, why not include a concrete slab too, which
maintains its posture no less than a tree? Tibetan culture perceives impermanence, not
just in cherry blossoms, and falling leaves, but also in the erosion of stupas and the
wearing away of prayer flags in the wind. If all these things have Buddha Nature, or if
they are soteriologically meaningful, the logical conclusion of Mahāyāna non-dualism is
to accept that landfills, toxic waste and emissions, greenhouse gases, car traffic, and all
other kinds of environmentally undesirable things have Buddha Nature too.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่างชัดเจนยุบคู่เมื่อเขาถาม -Who แล้ว‗animate 'และใครเป็น
‗inanimate '? ‖ (อ้างถึงใน La Fleur 1973, 96) ทุกคนไม่ได้รับการยอมรับมุมมองนี้ของ
หลักสูตรและเป็นคำถามที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับวิธีการที่ไม่มีชีวิตและสิ่งมีชีวิตที่ไม่ได้มีชีวิตที่ถูก
ควรจะบรรลุการตรัสรู้ที่ระบุว่าพวกเขาไม่สามารถเข้าใจคำสอน
นั่งสมาธิและอื่น ๆ ชัดเจนนี้กระทบตามหัวข้อของเราเท่าที่เห็นอกเห็นใจจะ
นำไปรวมถึงความปรารถนาที่วัตถุที่กลายเป็นพุทธะ หากรักเป็นอยู่ที่ดี
ของป่าพูดต้องการให้ป่าสามารถบรรลุพุทธแล้วมันเป็นไปไม่ได้ทันที
ที่ชัดเจนว่าการขยายความห่วงใยมีผลบังคับใช้ที่นี่.
ในที่สุดความคิดที่โผล่ออกมาว่าพระพุทธรูปธรรมชาติที่มีอยู่แล้วในปัจจุบันและอย่างเต็มที่
actualized ในชีวิต สิ่งมีชีวิตเช่นเดียวกับคนที่ไม่ได้มีชีวิตและพืชที่ต้นไม้และ
ฝุ่นละอองเป็นอย่างรู้แจ้งจากจุดเริ่มต้น (La Fleur 1973, 106-107) ในประเทศญี่ปุ่น
ความคิดของพระพุทธเจ้าธรรมชาติถูกนำได้อย่างรวดเร็วขึ้น แต่ปรากฏว่าคู่ใหม่ที่ได้รับ
การตั้งค่าในสิ่งมีชีวิตตามธรรมชาติที่ถูกมองว่าเป็นพระพุทธรูป แต่ไม่ได้สิ่งประดิษฐ์ของมนุษย์และ
วัตถุที่พบบ่อย บทกวี Saigyo ของตัวอย่างเช่นมีทั้งหมดเกี่ยวกับภูเขา, วิลโลว์
ต้นไม้ลำธารดอกเชอร์รี่, และชอบที่เขานับถือเป็นพระพุทธรูปที่มี
ธรรมชาติหรือเป็นความหมายอย่างใด soteriologically (La Fleur 1973, 113) ดังนั้นจึง
ดูเหมือนว่าในประเทศญี่ปุ่นธรรมชาติที่เห็นตรงข้ามกับวัฒนธรรมหรือมนุษย์และแน่นอนลา
เฟลอร์อ่าน Saigyo เป็นเจตนารมณ์ที่เป็นค่าลบละเอียดเพื่ออารยธรรม (1974, 239).
นี้ขวดที่มีคำสั่ง La Fleur ของที่อื่น ๆ ว่าเป้าหมายของมหายาน
วิจารณ์เป็นชอบ -logic สำหรับการตัดขึ้นในโลกออกเป็นหลายที่แตกต่างกันได้อย่างง่ายดายและ
ชิ้นส่วนที่หายไปรวมทั้ง‖ -The ความแตกต่างระหว่างความรู้สึกเก่าและ insentient [นั่นคือ] หนึ่ง
ในวิธีเหล่านั้นแบ่งworld‖ (2000, 111-112) สำหรับวัด Ryugen เช่น
พืชและต้นไม้กลายเป็นแบบอย่างที่ดีของคุณธรรมพุทธปฏิบัติงาน -Expert ที่ของตัวเอง
ชนิดของzazen‖ (La Fleur 2000, 111) แต่ทำไมไม่รวมคอนกรีตเกินไปซึ่ง
รักษาท่าของตนไม่น้อยกว่าต้นไม้? วัฒนธรรมทิเบตเล็งเห็นว่าไม่เที่ยงไม่
เพียงแค่ในดอกซากุระและใบลดลง แต่ยังอยู่ในการพังทลายของเจดีย์และ
สวมใส่ออกไปของธงคำอธิษฐานในลม ถ้าสิ่งเหล่านี้มีพระพุทธรูปธรรมชาติหรือถ้า
พวกเขามีความหมาย soteriologically สรุปตรรกะของมหายานที่ไม่ได้เป็นคู่
ที่จะยอมรับว่าหลุมฝังกลบของเสียที่เป็นพิษและการปล่อยก๊าซเรือนกระจก, การจราจรรถและทุก
ชนิดอื่น ๆ ของสิ่งที่ไม่พึงประสงค์ต่อสิ่งแวดล้อมมีพระพุทธรูป ธรรมชาติเกินไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยยุบทวิภาวะ เมื่อเขาถามว่า ผมอยาก‗เคลื่อนไหวใครเป็นใคร
‗ ' ชีวิต ' ‖ ( อ้างถึงใน ลาเฟอร์ ปี 1973 ( 96 ) ทุกคนไม่ได้รับมุมมองนี้ของ
แน่นอนและคำถามที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับวิธีที่ปลอดสิ่งมีชีวิตและไม่มีความรู้สึกมนุษย์ถูก
ควรจะตรัสรู้ , ระบุว่าพวกเขาไม่สามารถเข้าใจคำสอน
, นั่งสมาธิ , และอื่น ๆ อย่างชัดเจนนี้อีกตามหัวข้อของเราตราบเท่าที่ความเมตตา
ถ่ายรวมของวัตถุประสงค์ที่ตรัสรู้ ถ้าปรารถนาความสุข
ของป่า กล่าวว่า ต้องการให้ป่าสามารถบรรลุพระพุทธเจ้าก็ไม่ได้ทันทีชัดเจนว่าเป็นห่วง
การใช้ได้ที่นี่ .
ในที่สุด ความคิดเกิดขึ้นว่า พุทธลักษณะแล้วปัจจุบัน
actualized อย่างเต็มที่ ,ในความรู้สึกของมนุษย์ รวมทั้งไม่ใช่สัตว์ทั้งหลาย และ พืช ต้นไม้ และอนุภาคฝุ่นเต็ม
พุทธะจากเริ่มต้น ( La Fleur 1973 , 106 - 107 ) ในญี่ปุ่น
ความคิดของพุทธได้อย่างรวดเร็วขึ้น อย่างไรก็ตาม ปรากฏว่าคู่ใหม่
ตั้งค่าในธรรมชาติของมนุษย์เป็นพระพุทธเจ้า แต่มันไม่ใช่มนุษย์ สิ่งประดิษฐ์และ
inanimate วัตถุทั่วไป เป็นเมือง saigy บทกวีเช่นจะทั้งหมดเกี่ยวกับภูเขา , Willow
ต้นไม้ , ลำธาร , ดอกซากุระ , และชอบ ซึ่งเขาถือว่าเป็นครอบครองพระพุทธรูป
ธรรมชาติ หรือมีความหมายอย่างใด soteriologically ( ลาเฟลอร์ 1973 , 113 ) ดังนั้น จึง
ดูเหมือนว่าในญี่ปุ่น ธรรมชาติที่เห็นตรงข้ามกับวัฒนธรรม หรือมนุษย์ และแน่นอน , ลาเฟลอร์ อ่าน saigy
โฮเป็นเจตนารมณ์ที่ลึกซึ้งลบคุณค่าอารยธรรม ( 1974
, 239 )ขวดนี้ด้วยงบ , ลาเฟอร์ อื่น ว่า เป้าหมายของอุบาสกอุบาสก na
Y Mah วิจารณ์คือผมอยากตรรกะชอบสับโลกหลายแตกต่างกันและง่ายดาย
หายไปชิ้น‖รวมทั้งความแตกต่างระหว่างความรู้สึก และผมอยากเก่าไม่มีความรู้สึก [ ที่ ] 1
ของวิธีการเหล่านี้ของแบ่ง ขึ้นโลก‖ ( 2000 , 111 และ 112 ) สำหรับรีว Gen ตัวอย่างเช่น
พืชและต้นไม้เป็นสุดยอดพุทธคุณธรรม ผมอยากผู้เชี่ยวชาญผู้ปฏิบัติงานที่ชนิดของตัวเอง
ของซาเซ็น‖ ( ลาเฟอร์ 2000 , 111 ) แต่ทำไมไม่รวมคอนกรีตมากเกินไป ซึ่ง
รักษาท่าทางของมันไม่น้อยกว่าต้นไม้ วัฒนธรรมทิเบต เห็นความไม่เที่ยง ไม่ใช่
แค่ดอกซากุระ และใบไม้ที่ร่วงหล่นลงมา แต่ยังในการพังทลายของเจดีย์และ
ใส่ไปอธิษฐานธงในลมถ้าสิ่งเหล่านี้มีพระพุทธลักษณะ หรือถ้า
พวกเขา soteriologically มีความหมายเชิงตรรกะข้อสรุปของอุบาสกอุบาสก นา ไม่ใช่คู่ Y Mah เป็น
รับฝังกลบของเสียที่เป็นพิษและการปล่อยก๊าซเรือนกระจก ปริมาณรถ และชนิดอื่น ๆของสิ่งแวดล้อม สิ่งไม่พึงประสงค์

มีพุทธลักษณะเหมือนกัน