Broadly, "cool" refers to a number

Broadly, "cool" refers to a number of post-war jazz styles employing a more subdued approach than that found in other contemporaneous jazz idioms.[1] As Paul Tanner, Maurice Gerow, and David Megill suggest "the tonal sonorities of these conservative players could be compared to pastel colors, while the solos of [Dizzy] Gillespie and his followers could be compared to fiery red colors."[2] The term "cool" started being applied to this music around 1953, when Capitol Records released the album Classics in Jazz: Cool and Quiet.[3]

Mark C. Gridley, writing for All Music Guide to Jazz, identifies four sub-categories, with considerable overlap, that encompass cool jazz:

"Soft variants of bebop," including the Miles Davis recordings that constitute Birth of the Cool; the complete works of the Modern Jazz Quartet; the output of Gerry Mulligan, especially his work with Chet Baker and Bob Brookmeyer; the music of Stan Kenton's sidemen during the late 1940s through the 1950s; and the works of George Shearing and Stan Getz.[1]
The output of modern players who eschewed bebop in favor of advanced swing era developments, including musicians such as Lennie Tristano, Lee Konitz, and Warne Marsh; Dave Brubeck and Paul Desmond; and performers such as Jimmy Giuffre and Dave Pell who furthered Count Basie and Lester Young's small group music.[1]
Musicians from either of the previous categories who were active in California from the 1940s through the 1960s, developing what came to be known as "West Coast jazz".[1]
"Exploratory music with a subdued effect by Teddy Charles, Chico Hamilton, John LaPorta, and their colleagues during the 1950s."[1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทั่วไป "เย็น" หมายถึงจำนวนลักษณะแจ๊สหลังสงครามใช้วิธีทำให้มากขึ้นกว่าที่พบในสำนวนแจ๊ส contemporaneous อื่น ๆ [1] เป็น Paul แทนเนอร์ชำรุด มอริ Gerow และ David Megill แนะนำ "sonorities โทนของเล่นหัวเก่าเหล่านี้ก็เปรียบเสมือนการสีดินสอสี ขณะ solos [Dizzy] Gillespie และลูกศิษย์ของเขาสามารถเปรียบเทียบกับสีแดงคะนอง" [2] คำว่า "เย็น" เริ่มถูกใช้กับเพลงนี้ประมาณปีค.ศ. 1953 เมื่อแคปิตอลเรเคิดส์ออกอัลบั้มคลาสสิกในแจ๊ส: เงียบสงบและเย็น [3]Gridley C. หมาย เขียนในทั้งหมดแนะนำดนตรีแจ๊ส ระบุสี่ประเภทย่อย มีจำนวนมากซ้อน ที่รอบเย็นแจ๊ส:"นุ่มย่อยของ bebop รวมถึงบันทึก Davis ไมล์ที่เป็นกำเนิดของเย็น งานสมบูรณ์ของเสียงดนตรีแจ๊สสมัย ผลผลิตของมัลลิเกนเจอร์รี่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผลงานกัรเชษฐ์และ Bob Brookmeyer เพลงของสแตน Kenton sidemen ระหว่างผ่านทศวรรษ 1950; 2483 และงานของจอร์จ Shearing และสแตนเก็ตส์ [1]ของเล่นสมัยที่ eschewed bebop สามารถสวิงขั้นสูงยุคพัฒนา รวมดนตรีเช่นโกทริสตา โน Lennie ลี Konitz และ มาร์ช Warne Dave Brubeck และเดสม Paul และจิมมี่ Giuffre และ Dave Pell ที่ furthered เคาท์และรอนโต้หนุ่มดนตรีกลุ่มเล็ก ๆ [1]นักดนตรีจากประเภทก่อนหน้านี้ที่ใช้งานอยู่ในแคลิฟอร์เนียจากทศวรรษ 1940 โดยผ่าน 1960 พัฒนาอะไรมาเรียก "แจ๊สฝั่งตะวันตก" [1]"เชิงบุกเบิกดนตรี มีลักษณะพิเศษที่ทำให้เท็ดดี้ชาลส์ สนามฮามิลตัน จอห์น LaPorta และเพื่อนร่วมงานของพวกเขาในระหว่างช่วงทศวรรษ 1950" [1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แฉ่ง "เย็น" หมายถึงจำนวนของรูปแบบดนตรีแจ๊สหลังสงครามจ้างวิธีการที่ถูกทำให้อ่อนลงมากขึ้นกว่าที่พบในที่อื่น ๆ สำนวนแจ๊สมัย. [1] ในขณะที่พอลแทนเนอร์, มอริซ Gerow และเดวิด Megill แนะนำว่า "sonorities วรรณยุกต์ของอนุรักษ์นิยมเหล่านี้ ผู้เล่นสามารถนำมาเปรียบเทียบกับสีพาสเทลในขณะที่โซโลของ [Dizzy] กิลเลสและลูกน้องของเขาอาจจะเทียบกับสีสีแดงเพลิง. "[2] คำว่า" เย็น "เริ่มถูกนำไปใช้กับเพลงนี้รอบปี 1953 เมื่อรัฐประวัติปล่อย คลาสสิกในอัลบั้มแจ๊ส. เย็นและเงียบ ๆ [3] มาร์คซี Gridley เขียนคู่มือทั้งหมดดนตรีแจ๊สระบุสี่ประเภทย่อยที่มีการทับซ้อนกันมากที่ห้อมล้อมเย็นแจ๊ส: "สายพันธุ์ซอฟท์แจ๊ช" รวมทั้งไมล์ บันทึกเดวิสที่เป็นเกิดของเย็น; การทำงานที่สมบูรณ์ของสี่แจ๊สโมเดิร์น; การส่งออกของเจอร์รี่มัลลิแกนโดยเฉพาะอย่างยิ่งการทำงานของเขากับ Chet Baker และบ๊อบ Brookmeyer นั้น เพลงของสแตนเคนตันเก่งกาจในช่วงปลายทศวรรษที่ 1940 ผ่าน 1950; และผลงานของจอร์จตัดและสแตนเก็ตซ์ [1]. การส่งออกของผู้เล่นที่ทันสมัยที่คาดแจ๊ชในความโปรดปรานของการพัฒนายุคแกว่งขั้นสูงรวมทั้งนักดนตรีเช่น Lennie Tristano ลีโคนิทซ์และวาร์มาร์ช; เดฟเบคส์และพอลเดสมอนด์; และนักแสดงเช่นจิมมี่กรุฟและเดฟเพลล์ที่เลื่องลือกระฉ่อนเคาท์และเลสเตอร์เพลงกลุ่มเล็ก ๆ ของเด็กหนุ่ม. [1] นักดนตรีจากทั้งประเภทก่อนหน้านี้ที่มีการใช้งานในรัฐแคลิฟอร์เนียจากปี 1940 ผ่าน 1960, การพัฒนาต่อมาเป็นที่รู้จักในฐานะ " แจ๊สชายฝั่งตะวันตก ". [1]" เพลงสำรวจที่มีผลกระทบทำให้อ่อนลงโดยเท็ดดี้ชาร์ลส์, ชิโกแฮมิลตันจอห์น LaPorta และเพื่อนร่วมงานของพวกเขาในช่วงปี 1950. "[1]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กว้าง " เจ๋ง " หมายถึงจำนวนของแจ๊สสไตล์การโพสต์ยิ่งปราบวิธีการมากกว่าที่พบในสำนวน แจ๊ส ซึ่งเกิดขึ้นในสมัยเดียวกันอื่น ๆ [ 1 ] เป็นพอล เทนเนอร์ มอริส gerow และเดวิด megill แนะนำ " sonorities วรรณยุกต์ของผู้เล่นอนุลักษณ์เหล่านี้ไม่สามารถเทียบกับสีพาสเทล ในขณะที่ โซโล่เดี่ยวของกิล [ งุนงง ] และผู้ติดตามของเขาอาจเทียบสีแดงเพลิงสี" [ 2 ] คำว่า " เย็น " เริ่มใช้กับเพลงนี้ประมาณปี 1953 เมื่อประวัติปล่อยอัลบั้มคลาสสิกแจ๊สเย็นและเงียบ [ 3 ]

มาร์คซี. Gridley เขียนทั้งหมดที่นำเพลงแจ๊สระบุสี่ประเภทย่อย กับทับซ้อนกันมากว่า ความเย็น :
แจ๊ส
" อ่อนแปร Bebop รวมถึง ไมล์ เดวิส บันทึกที่เป็นต้นกำเนิดของเย็น ;ทำงานที่สมบูรณ์ของเพลงแจ๊สสี่วัน ผลผลิตของเจอร์รี่ มัลลิแกน โดยเฉพาะอย่างยิ่งการทำงานของเขากับเช็ต เบเกอร์ และ บ๊อบ brookmeyer ; เพลงของ สแตน เคนตัน sidemen ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1940 ถึง 1950 ; และผลงานของ จอร์จ ตัด และ สแตน เก็ตส์ [ 1 ]
ของที่ทันสมัยผู้เล่นที่ eschewed Bebop ในความโปรดปราน การพัฒนายุคสวิงที่ทันสมัยรวมทั้งนักดนตรีเช่นเล็นนี ทริสตาโน ,ลีโคนิทซ์ และ เดฟ บรูเบ็ก และ วอร์น มาร์ช ; พอล เดสมอนด์ และนักแสดง อาทิ จิมมี่ และ เดฟ เพล ที่ giuffre ส่วนเบซีนับและเพลงกลุ่มเล็กของ เลสเตอร์ ยัง [ 1 ]
นักดนตรีด้วย ก่อนหน้านี้ประเภทที่ปราดเปรียวในแคลิฟอร์เนียจากยุค 40 ผ่านยุคพัฒนาแล้วมาเป็นที่รู้จักกันเป็น " แจ๊ส " ชายฝั่งตะวันตก [ 1 ]
" เพลงด้วยการปราบสำรวจผลกระทบโดยเท็ดดี้ ชาลส์ ชิโค แฮมิลตัน จอห์น ลาปอร์ต้า และเพื่อนร่วมงานของพวกเขาในช่วงปี 1950 . " [ 1 ]