A Thorough InvestigationMeng Hao si

A Thorough Investigation

Meng Hao silently clasped hands and bowed deeply to the Grand Elder, who looked on with a kind smile as Meng Hao left.

Finally, the Grand Elder was the only one who remained in the temple. Gradually, the kind look faded away, to be replaced by a tranquil calm. However, deep within his eyes, a sinister coldness flickered, something no one would be able to detect.

He turned, and headed deeper into the temple.

A cold voice suddenly echoed out within the temple, causing the Grand Elder to stop in his tracks for a moment.

“Thank you.”

“I’m not helping you,” the Grand Elder replied, “I’m just following the clan rules. Everything… is for the clan!”

Meng Hao sped through the ancestral mansion in a bright beam of light until he reached his Immortal’s cave. As soon as he set foot into the courtyard, he saw Fang Xi sitting there quietly in front of the meat jelly and parrot.

Considering how mentally preoccupied he was, Meng Hao walked past them and sat down cross-legged in his residence. Eyes glittering, he pulled out the box containing the Nirvana Fruits and looked down at it.

“Contrary to expectation… the Grand Elder really did hand it over to me….

“Nothing he said in the temple seemed fake, but I still can’t shake the feeling… that there was more to what he was saying than what was on the surface.”

Meng Hao wasn’t acting paranoid. After stepping into the cultivation world, things had not always gone as he had expected. He knew that if he wasn’t constantly on the alert, he could easily have ended up perishing on multiple occasions.

He was also aware that he was in danger here in the Fang Clan. If he wasn’t cautious in everything, he could easily find himself in a deadly situation.

“There must be something wrong with the Nirvana Fruits themselves!” he thought, his eyes glittering. He was still sticking to his original judgement of the Grand Elder; none of the things the old man had said could change that. Finally, he looked down at the box and slowly opened it up.

A faint pressure began to emanate from within the box as Meng Hao looked in thoughtful silence at the two withered fruits inside. Each of them was about the size of an infant’s fist.

The blood in his veins surged, a bloodline connection to the fruits that caused Meng Hao to suddenly feel a twinge of doubt regarding his judgement.

“These truly are Nirvana Fruits, and they’re definitely stimulating my blood. It seems like… they really are the Nirvana Fruits I produced all those years ago.

“Don’t tell me that I really was thinking too much into things?” He sighed and then slowly picked one of the Nirvana Fruits up. As soon as he touched it, the reaction from his blood was even stronger, as if it longed to assimilate the fruit. He placed it directly in front of his face and looked at it closely.

“I need a lot of Spirit Extract to return these Nirvana Fruits to their original state. At that point, I can absorb them….” He sighed again and then began to place the Nirvana Fruit back into its box. It was at this point that, all of a sudden, his hand stopped in place, and a bright gleam appeared in his eyes.

“Wait, something’s off. The aura of Time on these Nirvana Fruits… is not that of only a few hundred years!!” Panting, he slowly lifted the Nirvana Fruit back up and stared at it closely. After a long moment, a grim expression filled his face.

Meng Hao had cultivated the magic of Time in the past, and had used Time-based divine abilities. Therefore, there were few people who could accurately judge matters of Time the way he could. Although the auras of the Nirvana Fruits were incredibly weak, they had been perfectly preserved inside the jade box. Because of that, the aura of Time was still there, and even though it was almost impossible to detect, Meng Hao… could sense it!

This was something that nobody, not even the Grand Elder, could possibly have predicted.

“It’s time to find out exactly how old these particular Nirvana Fruits are!” He performed an incantation gesture with his right hand, unleashing Time magic. He made a sealing mark, and then the light of augury could be seen in his eyes as he slowly stripped away the layers of mystery that surrounded the fruit.

100 years. 200 years. 300 years….

Two hours passed, after which Meng Hao began to breathe heavily.

“10,000 years already!” By this point, he could determine with absolute certainty that this Nirvana Fruit was not his. A cold light flickered in his eyes, and after taking a deep breath, he continued to utilize Time magic to determine exactly how old the Nirvana Fruit was.

15,000 years. 20,000 years. 25,000 years….

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การตรวจสอบอย่างละเอียดเฮา เมงเงียบ clasped มือ และลงลึกไปแกรนด์พี่ ผู้มอง ด้วยรอยยิ้มชนิดที่ทิ้งเมงเฮาในที่สุด พี่แกรนด์เป็นคนเดียวที่ยังคงอยู่ในวัด ค่อย ๆ ดูใจทันจางหาย จะถูกแทนที่ โดยสงบเงียบ อย่างไรก็ตาม ลึกภายในดวงตาของเขา ความหนาวเย็นที่น่ากลัว flickered สิ่งที่ไม่มีใครจะสามารถตรวจพบเขาเปิด และหัวลึกเข้าไปในวัดเสียงเย็นก็ดังก้องออกภายในวัด สาเหตุแกรนด์พี่หยุดในเพลงของเขาสำหรับช่วงเวลา"ขอบคุณค่ะ""ผมไม่ได้กำลังช่วยคุณ พี่แกตอบว่า "ฉันเพียงแค่ติดตามกฎกองทัพ ...สำหรับกองทัพ! "เฮา เมงเร่งผ่านคฤหาสน์ของบรรพบุรุษในลำแสงสว่างจนมาถึงถ้ำอมตะของเขา ทันทีที่เขาก้าวเข้าไปในลาน เขาเห็น Xi ฝางนั่งมีเงียบ ๆ หน้าเจลลี่เนื้อและนกแก้วพิจารณาวิธีจิตหวั่นเขา เมงเฮาเดินผ่านมาพวกเขา และนั่งไขว่ห้างลงในบ้านของเขา ดวงตาแวววาว เขาดึงกล่องที่ประกอบด้วยผลไม้นิพพาน และมองลงไปที่มัน"ขัดกับความคาดหวัง...พี่แกจริง ๆ ไม่มือมันไปกับฉัน. ..."สิ่งที่เขาวัดดูเหมือนปลอม แต่ยังคงไม่สั่นไหวความรู้สึก...ว่า มันมีมากกว่าสิ่งที่เขาพูดมากกว่า คือบนพื้นผิว"เฮา เมงไม่ทำหน้าที่หวาดระแวง หลังจากก้าวเข้าสู่โลกของการเพาะปลูก สิ่งที่ไม่ได้เสมอไป ตามที่เขาได้คาด เขารู้ว่า ถ้าเขาไม่ได้อย่างต่อเนื่องในการแจ้งเตือน เขาสามารถได้อย่างง่ายดายได้สิ้นสุดภัยพิบัติในหลายโอกาสเขาก็ยังตระหนักว่า เขาเป็นอันตรายในกองทัพฝาง ถ้าไม่ระมัดระวังในทุกสิ่ง เขาได้พบตัวเองในสถานการณ์ร้ายแรง"ต้องมีสิ่งผิดปกติกับผลไม้นิพพานเอง" เขาคิด ตาระยิบระยับ เขายังคงติดกับการตัดสินของเขาเดิมของแกรนด์พี่ ไม่มีสิ่งที่คนเก่าได้กล่าวว่า อาจเปลี่ยนที่ สุดท้าย เขามองลงไปที่กล่อง และค่อย ๆ เปิดขึ้นความดันลมเริ่มโชยมาจากภายในกล่องเป็นเมงเฮาดูเงียบแท้ที่ผลไม้เหี่ยวสองภายใน แต่ละคนเป็นเรื่องขนาดของกำปั้นของทารกเลือดในเส้นเลือดของเขาเพิ่มขึ้น การเชื่อมต่อยเลือดผลไม้ที่เกิดจากเมงเฮาก็รู้สึก twinge ข้อสงสัยเกี่ยวกับการตัดสินของเขา"เหล่านี้แท้จริงคือนิพพานผลไม้ และพวกเขากำลังกระตุ้นเลือดของฉันแน่นอน เหมือน...จริง ๆ มีผลไม้นิพพานฉันผลิตทุกปีแล้ว"อย่าบอกนะว่า ผมจริง ๆ คิดว่า เป็นสิ่งที่มากเกินไป" เขาถอนหายใจแล้ว ค่อย ๆ หยิบผลไม้นิพพานอย่างใดอย่างหนึ่ง เร็วที่สุดเท่าที่เขาสัมผัสมัน ปฏิกิริยาจากเลือดของเขาก็แข็งแกร่ง ความปรารถนาที่จะดูดซึมผลไม้ว่า เขาวางตรงด้านหน้าของใบหน้าของเขา และมองมันอย่างใกล้ชิด"ฉันต้องมีวิญญาณแยกกลับนิพพานผลไม้เหล่านี้ให้เป็นสถานะเดิม ที่จุดนี้ ฉันสามารถดูดซับได้..." เขาถอนหายใจอีกครั้ง และจากนั้น เริ่มการวางผลไม้นิพพานกลับเข้ากล่องของ มันเป็นที่จุดนี้ที่ ปุบปับ หยุดมือของเขาในสถานที่ และคให้ความสว่างปรากฏในดวงตาของเขา"รอ สิ่งที่ปิดอยู่ กลิ่นอายของผลไม้เหล่านี้นิพพาน...เวลาไม่เพียงกี่ร้อยปี!! " เขาหอบ ยกผลไม้นิพพานกลับขึ้น และจ้องมันอย่างใกล้ชิดช้า หลังจากช่วงยาว นิพจน์ที่น่ากลัวเต็มไปด้วยใบหน้าของเขาเมงเฮาได้ปลูกความมหัศจรรย์ของเวลาในอดีต และได้ใช้ความสามารถจากพระเจ้าตามเวลา ดังนั้น มีไม่กี่คนที่สามารถถูกตัดสินเรื่องเวลาวิธีเขาสามารถ แม้ว่ารัศมีของผลไม้นิพพานได้อ่อนแออย่างไม่น่าเชื่อ พวกเขาได้รับอย่างสมบูรณ์แบบเก็บภายในกล่องหยก เพราะการที่ กลิ่นอายเวลายังคงมี และแม้ว่าการตรวจสอบ เมงเฮา...เกือบไม่รู้สึกนี่คือสิ่งที่ไม่มีใคร ไม่ได้แกรนด์พี่ อาจจะไม่ได้คาดการณ์"เวลาที่จะหาผลไม้นิพพานเหล่านี้โดยเฉพาะจะออกว่าวิธีเก่า! " เขาทำท่าปลุกเสกที่มือขวาของเขา พวกเวลามหัศจรรย์ เขาทำเครื่องหมายปิดผนึก แล้ว แสงของ augury อาจจะเห็นในสายตาของเขาขณะที่เขาค่อย ๆ ตัดห่างชั้นของลึกลับที่ผลไม้ล้อมรอบ100 ปี 200 ปี 300 ปี...สองชั่วโมงผ่านไป หลังจากที่เฮาเมงเริ่มหายใจหนัก10,000 ปีแล้ว" โดยจุดนี้ เขาอาจกำหนดอย่างแน่นอนว่า ผลไม้นี้นิพพานเสร็จเขา แสงเย็น flickered ในสายตาของเขา และหลังจากหายใจลึก ๆ เขายังคงใช้เวลามายากลเพื่อกำหนดว่าวิธีเก่าผลนิพพานถูก15,000 ปี หมื่นปี 25,000 ปี...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่างละเอียดสืบสวน

เม้งเฮาพนมมืออย่างเงียบ ๆ และโค้งคำนับอย่างมากให้กับพี่แกรนด์ที่มองด้วยรอยยิ้มชนิดเป็นเม้งเฮาซ้าย.

สุดท้ายแกรนด์พี่เป็นเพียงคนเดียวที่ยังคงอยู่ในพระวิหาร ค่อยๆดูชนิดจางหายไปจะถูกแทนที่ด้วยความสงบเงียบสงบ แต่ลึกลงไปในดวงตาของเขาเป็นความเย็นที่น่ากลัว flickered, สิ่งที่ไม่มีใครจะสามารถที่จะตรวจสอบ.

เขาหันและมุ่งหน้าลึกเข้าไปในพระวิหาร.

เสียงเย็นจู่ๆก็สะท้อนออกมาจากภายในวัดทำให้แกรนด์พี่จะหยุดในเพลงของเขา สักครู่.

"ขอบคุณ."

"ฉันไม่ได้ช่วยให้คุณ" แกรนด์พี่ตอบว่า "ฉันแค่ทำตามกฎตระกูล ทุกอย่าง ... สำหรับตระกูล "

เม้งเฮาเร่งผ่านคฤหาสน์ของบรรพบุรุษในลำแสงที่สว่างของแสงจนกว่าเขาจะถึงถ้ำอมตะของเขา ทันทีที่เขาตั้งเท้าเข้าไปที่ลานเขาเห็นฝาง Xi นั่งอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ ในด้านหน้าของเจลลี่เนื้อสัตว์และนกแก้ว.

พิจารณาวิธีการทางจิตใจหมกมุ่นอยู่เขาก็เม้งเฮาเดินผ่านพวกเขาและนั่งลงไขว่ห้างในถิ่นที่อยู่ของเขา ดวงตาระยิบระยับเขาดึงออกมาจากกล่องที่มีผลไม้นิพพานและมองลงไปที่มัน.

"ตรงกันข้ามกับความคาดหวัง ... แกรนด์พี่จริงๆไม่มือมันมากกว่าฉัน ... .

" ไม่มีอะไรที่เขากล่าวว่าในพระวิหารดูเหมือนปลอม แต่ฉันยังคงสามารถ ' T เขย่าความรู้สึก ... ที่มีมากขึ้นในสิ่งที่เขาพูดกว่าสิ่งที่อยู่บนพื้นผิว. "

เม้ง Hao ไม่ได้ทำหน้าที่หวาดระแวง หลังจากก้าวเข้าสู่โลกการเพาะปลูก, สิ่งที่ไม่ได้ไปเสมอในขณะที่เขาคาดว่า เขารู้ว่าถ้าเขาไม่ได้อย่างต่อเนื่องในการแจ้งเตือนเขาได้อย่างง่ายดายได้จบลงด้วยการที่จะพินาศหลายครั้ง.

นอกจากนี้เขายังตระหนักว่าเขาตกอยู่ในอันตรายที่นี่ในตระกูลฝาง ถ้าเขาไม่ได้ระมัดระวังในทุกสิ่งที่เขาสามารถจะพบว่าตัวเองอยู่ในสถานการณ์ที่ร้ายแรง.

"ต้องมีบางอย่างผิดปกติกับผลไม้นิพพานเอง!" เขาคิดว่าตาของเขาแวววาว เขายังคงติดกับการตัดสินเดิมของเขาของแกรนด์พี่; ไม่มีสิ่งที่ชายชราคนหนึ่งได้กล่าวว่าอาจมีการเปลี่ยนแปลง ในที่สุดเขามองลงไปที่กล่องและค่อยๆเปิดมันขึ้นมา.

ความดันลมเริ่มที่จะออกมาจากภายในกล่องเป็นเม้งเฮามองในความเงียบความคิดที่สองผลไม้ลีบภายใน แต่ละของพวกเขาเป็นเรื่องเกี่ยวกับขนาดของกำปั้นของทารกได้.

เลือดในเส้นเลือดของเขาเพิ่มขึ้น, การเชื่อมต่อสายเลือดผลไม้ที่ทำให้เกิดเม้งเฮาไปก็รู้สึกเจ็บใจที่มีข้อสงสัยเกี่ยวกับการตัดสินใจของเขา.

"เหล่านี้อย่างแท้จริงเป็นผลไม้นิพพานและพวกเขา ' อีกครั้งแน่นอนกระตุ้นเลือดของฉัน ดูเหมือนว่า ... พวกเขาเป็นจริงผลไม้นิพพานผมผลิตทุกปีที่ผ่านมา.

"อย่าบอกนะว่าผมคิดว่ามากเกินไปในสิ่ง?" เขาถอนหายใจแล้วค่อยๆหยิบหนึ่งในผลไม้นิพพานขึ้น ทันทีที่เขาสัมผัสมันปฏิกิริยาจากเลือดของเขาก็ยิ่งแข็งแกร่งราวกับว่ามันอยากจะดูดซึมสารอาหารผลไม้ เขาวางมันตรงด้านหน้าของใบหน้าของเขาและมองมันอย่างใกล้ชิด.

"ผมต้องการมากของสารสกัดจากวิญญาณที่จะกลับเหล่านี้ผลไม้นิพพานสู่สภาพเดิมของพวกเขา ณ จุดที่ผมสามารถดูดซับพวกเขา ... . "เขาถอนหายใจอีกครั้งและจากนั้นก็เริ่มที่จะวางนิพพานผลไม้กลับเข้ามาในกล่อง มันเป็นที่จุดนี้ว่าทั้งหมดในทันทีที่มือของเขาหยุดในสถานที่และประกายสดใสปรากฏอยู่ในดวงตาของเขา.

"รออะไรบางอย่างออก กลิ่นอายของเวลาเหล่านี้ผลไม้นิพพาน ... ไม่ใช่ว่าเพียงไม่กี่ร้อยปี !! "หอบเขาค่อย ๆ ยกนิพพานผลไม้กลับมาจ้องมองไปที่มันอย่างใกล้ชิด หลังจากช่วงเวลาที่ยาวการแสดงออกที่น่ากลัวใบหน้าของเขาเต็มไปด้วย.

เม้งเฮาได้รับการปลูกฝังความมหัศจรรย์ของเวลาในอดีตที่ผ่านมาและได้ใช้เวลาตามความสามารถของพระเจ้า ดังนั้นจึงมีเพียงไม่กี่คนที่ถูกต้องสามารถตัดสินเรื่องของเวลาวิธีการที่เขาสามารถทำได้ แม้ว่ารัศมีของผลไม้นิพพานอ่อนแออย่างไม่น่าเชื่อว่าพวกเขาได้รับการเก็บรักษาไว้อย่างสมบูรณ์แบบภายในกล่องหยก เพราะการที่กลิ่นอายของเวลาก็ยังคงมีและแม้ว่ามันจะเป็นไปไม่ได้เกือบที่จะตรวจสอบเม้งเฮา ... รู้สึกได้ถึงความมัน!

นี่คือสิ่งที่ไม่มีใครไม่ได้แกรนด์พี่อาจจะมีการคาดการณ์.

"มันถึงเวลาที่จะ พบว่าวิธีการเก่า ๆ เหล่านี้ผลไม้นิพพานโดยเฉพาะอย่างยิ่ง! "เขาทำท่าทางคาถาด้วยมือขวาของเขาปล่อยเวลามายากล เขาทำเครื่องหมายปิดผนึกแล้วแง่ของการพยากรณ์อาจจะเห็นในดวงตาของเขาในขณะที่เขาช้าปล้นไปชั้นของความลึกลับที่ล้อมรอบผลไม้.

100 ปี 200 ปี 300 ปี ... .

สองชั่วโมงผ่านไปหลังจากที่เม้งเฮาเริ่มหายใจอย่างหนัก.

"10,000 ปีที่แล้ว!" โดยจุดนี้เขาสามารถกำหนดได้ด้วยความมั่นใจแน่นอนว่านี่นิพพานผลไม้ไม่ได้ของเขา แสงเย็น flickered ในดวงตาของเขาและหลังจากการหายใจลึก ๆ เขายังคงใช้เวลาที่วิเศษที่จะตรวจสอบว่าวิธีเก่านิพพานเป็นผลไม้.

15,000 ปี 20,000 ปี 25,000 ปี ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสืบสวนอย่างละเอียดเมิ่งเฮ่าเงียบประสานมือคำนับเป็นอย่างมาก และผู้อาวุโส ใครมองด้วยรอยยิ้มชนิดเป็นเมงเฮาแล้วในที่สุด ท่านผู้เฒ่าเป็นเพียงคนเดียวที่ยังคงอยู่ในวัด ค่อย ๆ ชนิดที่ดูเลือนหายไป ถูกแทนที่ด้วยความสงบ แต่ลึกลงไปภายในดวงตาของเขา ความเย็นชาร้ายกาจริบหรี่ลง บางอย่างที่ไม่มีใครสามารถที่จะตรวจสอบเขาหันและมุ่งหน้าลึกเข้าไปในวัดเสียงเย็นชาก็สะท้อนออกมา ภายในวัด ทำให้ผู้อาวุโสต้องหยุดในเพลงหน่อย" ขอบคุณ " ." ฉันไม่ได้ช่วยนาย " ผู้อาวุโสตอบ " ผมทำตามกลุ่มกฎ ทุกอย่าง . . . . . สำหรับหลาน "เมิ่งเฮ่า วิ่งผ่านคฤหาสน์ของบรรพบุรุษในแสงที่สว่างของแสง จนมาถึงถ้ำของเขาเป็นอมตะของ ทันทีที่เขาก้าวเท้าเข้าสู่สนาม เขาเห็นฟางซีนั่งอยู่เงียบๆในด้านหน้าของเนื้อวุ้น และ นกแก้วพิจารณาวิธีการที่จิตใจหมกมุ่นเขา เมิ่งฮ่าวเดินผ่าน นั่งลงไขว้ขาในบ้านพักของเขา ดวงตาวาววับ เขาดึงออกจากกล่องที่มีนิพพานผลไม้และก้มลงมองมัน" ขัดกับความคาดหวัง . . . . . . . ท่านผู้เฒ่าก็มอบให้ฉัน . . . . . . ." ไม่มีอะไร เขาบอกว่าในวัดดูปลอม แต่ผมก็ยังไม่สามารถสลัดความรู้สึก . . . . . . . มันมีอะไรมากกว่าที่เขาพูด มากกว่าสิ่งที่อยู่ในพื้นผิว " .เมิ่งเฮ่าไม่ได้ทำท่าหวาดระแวง หลังจากที่ก้าวเข้าสู่โลกการสิ่งที่ไม่ได้เสมอไป ตามที่เขาคิดไว้ เขารู้ว่าถ้าเขาไม่ได้ตลอดเวลาในการแจ้งเตือน เขาได้อย่างง่ายดายสามารถมีการสิ้นสุดตายอนาถ ในหลายโอกาสเขาก็ตระหนักว่าเขาอยู่ในอันตรายในฝั่งของตระกูล ถ้าเขาไม่ได้ระมัดระวังในทุกสิ่งทุกอย่าง เขาได้อย่างง่ายดายสามารถพบตัวเองในสถานการณ์ที่ร้ายแรง" ต้องมีอะไรผิดปกติกับนิพพานผลไม้ตัวเอง " เขาคิดว่าดวงตาของเขาแวววาว เขายังคงยื่นให้เขาตัดสินเดิมของผู้อาวุโส ไม่มีในสิ่งที่ชายแก่พูดสามารถเปลี่ยนที่ ในที่สุด เขาก้มลงมองกล่อง และค่อยๆ เปิดมันขึ้นแรงดันลมเริ่ม emanate จากภายในกล่อง เมิ่งฮ่าวมองในความเงียบที่ทั้งสองเหี่ยวผลไม้ภายใน แต่ละของพวกเขามีขนาดประมาณกำปั้นของทารกเลือดในหลอดเลือดเพิ่มขึ้น สายเลือดเกี่ยวข้องกับผลไม้ที่ทำให้เมิงเฮาก็รู้สึกเจ็บแปล๊บขึ้นมาสงสัยเกี่ยวกับการตัดสินใจของเขา" เหล่านี้อย่างแท้จริง ผล นิพพาน และพวกเขากำลังกระตุ้นเลือดของฉัน ดูเหมือนว่า . . . . . . . มันเป็นนิพพาน ผลไม้ ที่เมื่อหลายปีก่อนนั้น" อย่าบอกนะว่าผมคิดอะไรมากเกินไปในสิ่งที่ ? " เขาถอนหายใจแล้วค่อยๆ เลือกหนึ่งของนิพพาน ผลไม้ขึ้น ทันทีที่เขาสัมผัสมัน ปฏิกิริยาจากเลือดของเขายังเข้มแข็ง เช่น ถ้าอยากใช้ผลไม้ เขาวางโดยตรงในด้านหน้าของใบหน้าของเขาและมองมันอย่างใกล้ชิด" ฉันต้องการมากของจิตวิญญาณ สารสกัดจากผลไม้ นิพพาน เหล่านี้คืนไปเป็นสถานะเดิม ณ จุดที่ฉันสามารถดูดซับพวกเขา . . . . . . . " เขาถอนหายใจเริ่มสถานที่นิพพานผลไม้กลับเข้าไปในกล่องอีกแล้ว มันเป็นที่จุดนี้ว่า อยู่ดีๆ มือของเขาหยุดอยู่ในสถานที่ และแสงสว่างที่ปรากฏอยู่ในดวงตาของเขา" เดี๋ยว มีบางอย่างผิดไป ออร่าของเวลาบนผลไม้ . . . . . . . นิพพาน เหล่านี้ไม่เพียงไม่กี่ร้อยปี ! " เสียงหอบ เขาค่อยๆ ยกนิพพานผลไม้กลับขึ้นมองมันอย่างใกล้ชิด หลังจากช่วงเวลาที่ยาวนาน สีหน้าถมึงทึงเต็มหน้าของเขาเมิ่งฮ่าวมีแหวนเวทมนตร์ของเวลาในอดีต และได้ใช้เวลาใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้น มีไม่กี่คนที่สามารถถูกต้องตัดสินเรื่องของเวลา วิธีที่เขาทำได้ แม้ว่า Auras ของนิพพาน ผลไม้อย่างอ่อนแอ , พวกเขาได้รับอย่างสมบูรณ์ เก็บรักษาไว้ในกล่องหยก เพราะเหตุนั้น ออร่าของเวลา ก็ยังคงมี และถึงแม้ว่ามันเป็นไปไม่ได้เกือบที่จะตรวจหา เมิ่งฮ่าว . . . รู้สึกมัน !" นี่เป็นสิ่งที่ไม่มีใคร แม้แต่ผู้อาวุโส อาจจะคาดการณ์" มันถึงเวลาที่จะดูว่าเก่าเหล่านี้โดยเฉพาะนิพพานผลไม้ ! " เขาแสดงคาถาท่าทางด้วยมือขวาของเขาและปล่อยเวทย์เวลา เขาได้ปิดผนึก มาร์ค แล้ว แสงของการทำนายอาจจะเห็นในดวงตาของเขา เขาจึงค่อยๆถอดออกชั้นของความลึกลับที่ล้อมรอบด้วยผลไม้100 ปี 200 ปี 300 ปี . . . . . . .สองชั่วโมงผ่านไป หลังจากที่ เมิ่งฮ่าวเริ่มหายใจหนัก" หมื่นปีแล้ว " จากจุดนี้ เขาสามารถกำหนดแน่นอนกับความแน่นอนว่านิพพาน ผลไม้ไม่ใช่ของเขา แสงเย็น flickered ในสายตาของเขาและหลังจากสูดหายใจเข้าลึกๆ เขายังคงใช้เวลาเวทมนตร์เพื่อตรวจสอบอายุเท่าไหร่นิพพานผลไม้เป็น15 , 000 ปี 20 , 000 ปี 25 ปี . . . . . . .