- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
PLOT SUMMARYFIRST EPOCHThe author b
PLOT SUMMARY
FIRST EPOCH
The author begins the story with a Preamble, in which he tells the reader that the story will
be told be several different narrators in much the same way that different witnesses give testimony
in a court case. The first to speak is Walter Hartright, a 28-year-old drawing teacher. He tells
of going to visit his mother and sister at Hampstead, where he encounters an old friend, Professor
Pesca, a teacher of Italian who, out of gratitude toward the nation that gave him refuge, seeks to
become as English in his behavior and fashion as possible. Years earlier, Hartright had saved him
from drowning, earning his everlasting gratitude in the process. On this day, Pesca excitedly tells
the family of a job opportunity that he has secured for Walter teaching drawing to two young
ladies at Limmeridge House in Cumberland. Walter is inexplicably hesitant to take the job, but
does so after hearing the entreaties of his family and friend.
He leaves Hampstead after midnight and begins to walk back to London. On the way, he
is suddenly approached by a woman dressed all in white. She is clearly afraid, and asks for his
help. He offers to do anything he can, and the two walk toward London, saying little as they
travel. Walter does discover that she grew up in Cumberland and has fond memories of
Limmeridge and the Fairlie family. When they reach London, he hails a cab for her and sends
her off. Soon two men come by looking for the same woman, and insist that she has escaped from
their asylum. Hearing these words, Walter wonders whether he has assisted a flight from unjust
imprisonment or allowed a poor madwoman to escape safe confinement, especially since he had
detected no signs of madness in the woman.
He leaves for Cumberland the next day and, after some misadventures on the railroad,
arrives at Limmeridge the following night, where he is shown immediately to his room without
meeting any of the family. The next morning, he comes down to breakfast where he meets a
young woman with a lovely figure but an ugly face, swarthy with the hint of a mustache. She is
clearly intelligent and open. Her name is Marian Halcombe; she is the companion and dearest
friend of her half-sister Laura Fairlie, and Laura’s uncle, the current occupant of Limmeridge, is
the brother of her late stepfather (Laura’s father). She acquaints Walter with the inhabitants of
the house, informing him that Laura is very rich but that she has nothing, that Laura is musically
gifted but that she can’t play a note, and that neither of them can draw with any skill whatsoever.
During their conversation, Walter tells her about his encounter with the mysterious Woman in
White and of her connection with Limmeridge, and Marian is immediately intrigued, so much so
that she offers to go through her mother’s old letters to see if they contain any information that
would allow her to identify the woman.
Walter is then summoned to the room
FIRST EPOCH
The author begins the story with a Preamble, in which he tells the reader that the story will
be told be several different narrators in much the same way that different witnesses give testimony
in a court case. The first to speak is Walter Hartright, a 28-year-old drawing teacher. He tells
of going to visit his mother and sister at Hampstead, where he encounters an old friend, Professor
Pesca, a teacher of Italian who, out of gratitude toward the nation that gave him refuge, seeks to
become as English in his behavior and fashion as possible. Years earlier, Hartright had saved him
from drowning, earning his everlasting gratitude in the process. On this day, Pesca excitedly tells
the family of a job opportunity that he has secured for Walter teaching drawing to two young
ladies at Limmeridge House in Cumberland. Walter is inexplicably hesitant to take the job, but
does so after hearing the entreaties of his family and friend.
He leaves Hampstead after midnight and begins to walk back to London. On the way, he
is suddenly approached by a woman dressed all in white. She is clearly afraid, and asks for his
help. He offers to do anything he can, and the two walk toward London, saying little as they
travel. Walter does discover that she grew up in Cumberland and has fond memories of
Limmeridge and the Fairlie family. When they reach London, he hails a cab for her and sends
her off. Soon two men come by looking for the same woman, and insist that she has escaped from
their asylum. Hearing these words, Walter wonders whether he has assisted a flight from unjust
imprisonment or allowed a poor madwoman to escape safe confinement, especially since he had
detected no signs of madness in the woman.
He leaves for Cumberland the next day and, after some misadventures on the railroad,
arrives at Limmeridge the following night, where he is shown immediately to his room without
meeting any of the family. The next morning, he comes down to breakfast where he meets a
young woman with a lovely figure but an ugly face, swarthy with the hint of a mustache. She is
clearly intelligent and open. Her name is Marian Halcombe; she is the companion and dearest
friend of her half-sister Laura Fairlie, and Laura’s uncle, the current occupant of Limmeridge, is
the brother of her late stepfather (Laura’s father). She acquaints Walter with the inhabitants of
the house, informing him that Laura is very rich but that she has nothing, that Laura is musically
gifted but that she can’t play a note, and that neither of them can draw with any skill whatsoever.
During their conversation, Walter tells her about his encounter with the mysterious Woman in
White and of her connection with Limmeridge, and Marian is immediately intrigued, so much so
that she offers to go through her mother’s old letters to see if they contain any information that
would allow her to identify the woman.
Walter is then summoned to the room
0/5000
สรุปพล็อต
ยุคแรก
ผู้เขียนเริ่มต้นเรื่อง ด้วยเป็นข้อเสนอแนะฉบับนี้ ซึ่งเขาบอกผู้อ่านว่า เรื่องราวจะ
จะบอกเป็น narrators หลายแตกต่างกันมากเหมือนกันในวิธีที่แตกต่างกันให้พยานพยาน
ในศาล คนแรกที่พูดได้ Walter Hartright ครูวาดอายุ 28 ปี เขาบอก
การไปเยี่ยมชมพระราชมารดาและน้องสาวที่แฮมป์สเตด ที่ได้เจอเพื่อนเก่า ศาสตราจารย์
Pesca ครูของอิตาลีที่ จากความกตัญญูต่อประเทศชาติที่ให้เขาหลบ พยายาม
กลายเป็นเป็นภาษาอังกฤษในลักษณะการทำงานและแฟชั่นของเขาเป็นไป ปีก่อนหน้านี้ Hartright บันทึกไว้เขา
จากจม รายได้กตัญญูนิรันดร์ในกระบวนการ ในวันนี้ Pesca ขึ้งบอก
ของโอกาสทางการงานที่เขายินดีสำหรับ Walter สอนวาดรูปสองหนุ่ม
ผู้หญิง Limmeridge เฮาส์ในคัมเบอร์แลนด์ Walter เป็น inexplicably ลังเลที่จะใช้งาน แต่
ไม่ได้หลังจากได้ยิน entreaties ของครอบครัวและเพื่อน
เขาทิ้งแฮมป์สเตดหลังเที่ยงคืน และเริ่มต้นเดินทางไปลอนดอน มา เขา
ก็ทาบทามเป็นผู้หญิงที่แต่งตัวในสีขาว เธอกลัวอย่างชัดเจน และขอให้เขา
ช่วย เขาให้ทำอะไรเขาสามารถ และทั้งสองเดินทางไปยังลอนดอน การพูดเล็กน้อยเหล่านั้น
เดินทาง Walter ค้นพบว่า เธอเติบโตมาในคัมเบอร์แลนด์ และมีความทรงจำรัก
Limmeridge และ Fairlie ครอบครัว เมื่อพวกเขามาถึงลอนดอน เขา hails ห้องสำหรับเธอ และส่ง
เธอปิด เร็ว ๆ นี้ สองคนมาตามหาผู้หญิงคนเดียวกัน และยืนยันว่า เธอได้หนีจาก
ลี้ภัยของพวกเขา ได้ยินคำเหล่านี้ Walter สิ่งมหัศจรรย์ว่า เขาได้ช่วยบินจากฝ่ายอธรรม
จำคุก หรือได้ madwoman ดีหนีเข้าเซฟ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่เขา
พบไม่มีร่องรอยของความบ้าในผู้หญิง
เขาปล่อย ในคัมเบอร์แลนด์ในวันถัดไป และ หลังบาง misadventures บนรถไฟ,
มาถึงที่ Limmeridge คืนต่อไปนี้ ที่เขาจะแสดงทันทีห้องของเขาไม่มี
ประชุมของครอบครัว เช้าวันถัดไป เขาลงมาให้อาหารเช้าที่เขาได้พบกับ
สาวที่ มีรูปสวยแต่น่าเกลียดหน้า swarthy มีคำใบ้เป็น mustache เธอ
อัจฉริยะอย่างชัดเจน และเปิด ชื่อของเธอคือ มาเรียน Halcombe เธอเป็นเพื่อนและรักยิ่ง
เพื่อนของเธอ half-sister ลอร่า Fairlie และลุงของลอร่า เป็น occupant ปัจจุบันของ Limmeridge
พี่ชายของพ่อของเธอช่วงปลาย (พ่อของลอร่า) เธอแนะนำ Walter เกี่ยวกับประชากรของ
เฮาส์ แจ้งเขาว่าลอร่าอย่างมากมาย แต่ว่า เธอไม่มี ลอร่าว่าไนท์คลับ
มีพรสวรรค์ แต่เธอนั้นไม่สามารถเล่นบันทึกย่อ และพวกเขาไม่สามารถวาด ด้วยทักษะใด ๆ เลย
ในระหว่างการสนทนาของพวกเขา Walter บอกเธอเกี่ยวกับเขาเผชิญหน้ากับผู้หญิงลึกลับใน
ขาว และของเธอเชื่อมต่อกับ Limmeridge มาเรียนได้ทันทีที่ประหลาดใจ ดังมาก
เธอนำเสนอผ่านตัวอักษรเก่าของแม่ของเธอเพื่อดูถ้าประกอบด้วยข้อมูลใด ๆ ที่
จะช่วยให้เธอระบุผู้หญิง
Walter จะเฝ้าห้องแล้ว
ยุคแรก
ผู้เขียนเริ่มต้นเรื่อง ด้วยเป็นข้อเสนอแนะฉบับนี้ ซึ่งเขาบอกผู้อ่านว่า เรื่องราวจะ
จะบอกเป็น narrators หลายแตกต่างกันมากเหมือนกันในวิธีที่แตกต่างกันให้พยานพยาน
ในศาล คนแรกที่พูดได้ Walter Hartright ครูวาดอายุ 28 ปี เขาบอก
การไปเยี่ยมชมพระราชมารดาและน้องสาวที่แฮมป์สเตด ที่ได้เจอเพื่อนเก่า ศาสตราจารย์
Pesca ครูของอิตาลีที่ จากความกตัญญูต่อประเทศชาติที่ให้เขาหลบ พยายาม
กลายเป็นเป็นภาษาอังกฤษในลักษณะการทำงานและแฟชั่นของเขาเป็นไป ปีก่อนหน้านี้ Hartright บันทึกไว้เขา
จากจม รายได้กตัญญูนิรันดร์ในกระบวนการ ในวันนี้ Pesca ขึ้งบอก
ของโอกาสทางการงานที่เขายินดีสำหรับ Walter สอนวาดรูปสองหนุ่ม
ผู้หญิง Limmeridge เฮาส์ในคัมเบอร์แลนด์ Walter เป็น inexplicably ลังเลที่จะใช้งาน แต่
ไม่ได้หลังจากได้ยิน entreaties ของครอบครัวและเพื่อน
เขาทิ้งแฮมป์สเตดหลังเที่ยงคืน และเริ่มต้นเดินทางไปลอนดอน มา เขา
ก็ทาบทามเป็นผู้หญิงที่แต่งตัวในสีขาว เธอกลัวอย่างชัดเจน และขอให้เขา
ช่วย เขาให้ทำอะไรเขาสามารถ และทั้งสองเดินทางไปยังลอนดอน การพูดเล็กน้อยเหล่านั้น
เดินทาง Walter ค้นพบว่า เธอเติบโตมาในคัมเบอร์แลนด์ และมีความทรงจำรัก
Limmeridge และ Fairlie ครอบครัว เมื่อพวกเขามาถึงลอนดอน เขา hails ห้องสำหรับเธอ และส่ง
เธอปิด เร็ว ๆ นี้ สองคนมาตามหาผู้หญิงคนเดียวกัน และยืนยันว่า เธอได้หนีจาก
ลี้ภัยของพวกเขา ได้ยินคำเหล่านี้ Walter สิ่งมหัศจรรย์ว่า เขาได้ช่วยบินจากฝ่ายอธรรม
จำคุก หรือได้ madwoman ดีหนีเข้าเซฟ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่เขา
พบไม่มีร่องรอยของความบ้าในผู้หญิง
เขาปล่อย ในคัมเบอร์แลนด์ในวันถัดไป และ หลังบาง misadventures บนรถไฟ,
มาถึงที่ Limmeridge คืนต่อไปนี้ ที่เขาจะแสดงทันทีห้องของเขาไม่มี
ประชุมของครอบครัว เช้าวันถัดไป เขาลงมาให้อาหารเช้าที่เขาได้พบกับ
สาวที่ มีรูปสวยแต่น่าเกลียดหน้า swarthy มีคำใบ้เป็น mustache เธอ
อัจฉริยะอย่างชัดเจน และเปิด ชื่อของเธอคือ มาเรียน Halcombe เธอเป็นเพื่อนและรักยิ่ง
เพื่อนของเธอ half-sister ลอร่า Fairlie และลุงของลอร่า เป็น occupant ปัจจุบันของ Limmeridge
พี่ชายของพ่อของเธอช่วงปลาย (พ่อของลอร่า) เธอแนะนำ Walter เกี่ยวกับประชากรของ
เฮาส์ แจ้งเขาว่าลอร่าอย่างมากมาย แต่ว่า เธอไม่มี ลอร่าว่าไนท์คลับ
มีพรสวรรค์ แต่เธอนั้นไม่สามารถเล่นบันทึกย่อ และพวกเขาไม่สามารถวาด ด้วยทักษะใด ๆ เลย
ในระหว่างการสนทนาของพวกเขา Walter บอกเธอเกี่ยวกับเขาเผชิญหน้ากับผู้หญิงลึกลับใน
ขาว และของเธอเชื่อมต่อกับ Limmeridge มาเรียนได้ทันทีที่ประหลาดใจ ดังมาก
เธอนำเสนอผ่านตัวอักษรเก่าของแม่ของเธอเพื่อดูถ้าประกอบด้วยข้อมูลใด ๆ ที่
จะช่วยให้เธอระบุผู้หญิง
Walter จะเฝ้าห้องแล้ว
การแปล กรุณารอสักครู่..
PLOT SUMMARY
FIRST EPOCH
The author begins the story with a Preamble, in which he tells the reader that the story will
be told be several different narrators in much the same way that different witnesses give testimony
in a court case. The first to speak is Walter Hartright, a 28-year-old drawing teacher. He tells
of going to visit his mother and sister at Hampstead, where he encounters an old friend, Professor
Pesca, a teacher of Italian who, out of gratitude toward the nation that gave him refuge, seeks to
become as English in his behavior and fashion as possible. Years earlier, Hartright had saved him
from drowning, earning his everlasting gratitude in the process. On this day, Pesca excitedly tells
the family of a job opportunity that he has secured for Walter teaching drawing to two young
ladies at Limmeridge House in Cumberland. Walter is inexplicably hesitant to take the job, but
does so after hearing the entreaties of his family and friend.
He leaves Hampstead after midnight and begins to walk back to London. On the way, he
is suddenly approached by a woman dressed all in white. She is clearly afraid, and asks for his
help. He offers to do anything he can, and the two walk toward London, saying little as they
travel. Walter does discover that she grew up in Cumberland and has fond memories of
Limmeridge and the Fairlie family. When they reach London, he hails a cab for her and sends
her off. Soon two men come by looking for the same woman, and insist that she has escaped from
their asylum. Hearing these words, Walter wonders whether he has assisted a flight from unjust
imprisonment or allowed a poor madwoman to escape safe confinement, especially since he had
detected no signs of madness in the woman.
He leaves for Cumberland the next day and, after some misadventures on the railroad,
arrives at Limmeridge the following night, where he is shown immediately to his room without
meeting any of the family. The next morning, he comes down to breakfast where he meets a
young woman with a lovely figure but an ugly face, swarthy with the hint of a mustache. She is
clearly intelligent and open. Her name is Marian Halcombe; she is the companion and dearest
friend of her half-sister Laura Fairlie, and Laura’s uncle, the current occupant of Limmeridge, is
the brother of her late stepfather (Laura’s father). She acquaints Walter with the inhabitants of
the house, informing him that Laura is very rich but that she has nothing, that Laura is musically
gifted but that she can’t play a note, and that neither of them can draw with any skill whatsoever.
During their conversation, Walter tells her about his encounter with the mysterious Woman in
White and of her connection with Limmeridge, and Marian is immediately intrigued, so much so
that she offers to go through her mother’s old letters to see if they contain any information that
would allow her to identify the woman.
Walter is then summoned to the room
FIRST EPOCH
The author begins the story with a Preamble, in which he tells the reader that the story will
be told be several different narrators in much the same way that different witnesses give testimony
in a court case. The first to speak is Walter Hartright, a 28-year-old drawing teacher. He tells
of going to visit his mother and sister at Hampstead, where he encounters an old friend, Professor
Pesca, a teacher of Italian who, out of gratitude toward the nation that gave him refuge, seeks to
become as English in his behavior and fashion as possible. Years earlier, Hartright had saved him
from drowning, earning his everlasting gratitude in the process. On this day, Pesca excitedly tells
the family of a job opportunity that he has secured for Walter teaching drawing to two young
ladies at Limmeridge House in Cumberland. Walter is inexplicably hesitant to take the job, but
does so after hearing the entreaties of his family and friend.
He leaves Hampstead after midnight and begins to walk back to London. On the way, he
is suddenly approached by a woman dressed all in white. She is clearly afraid, and asks for his
help. He offers to do anything he can, and the two walk toward London, saying little as they
travel. Walter does discover that she grew up in Cumberland and has fond memories of
Limmeridge and the Fairlie family. When they reach London, he hails a cab for her and sends
her off. Soon two men come by looking for the same woman, and insist that she has escaped from
their asylum. Hearing these words, Walter wonders whether he has assisted a flight from unjust
imprisonment or allowed a poor madwoman to escape safe confinement, especially since he had
detected no signs of madness in the woman.
He leaves for Cumberland the next day and, after some misadventures on the railroad,
arrives at Limmeridge the following night, where he is shown immediately to his room without
meeting any of the family. The next morning, he comes down to breakfast where he meets a
young woman with a lovely figure but an ugly face, swarthy with the hint of a mustache. She is
clearly intelligent and open. Her name is Marian Halcombe; she is the companion and dearest
friend of her half-sister Laura Fairlie, and Laura’s uncle, the current occupant of Limmeridge, is
the brother of her late stepfather (Laura’s father). She acquaints Walter with the inhabitants of
the house, informing him that Laura is very rich but that she has nothing, that Laura is musically
gifted but that she can’t play a note, and that neither of them can draw with any skill whatsoever.
During their conversation, Walter tells her about his encounter with the mysterious Woman in
White and of her connection with Limmeridge, and Marian is immediately intrigued, so much so
that she offers to go through her mother’s old letters to see if they contain any information that
would allow her to identify the woman.
Walter is then summoned to the room
การแปล กรุณารอสักครู่..
สรุปแผน
แรกยุคผู้เขียนเริ่มต้นเรื่องราวด้วยคำนำ ซึ่งเขาจะบอกผู้อ่านว่า เรื่องจะเป็นนิทานที่แตกต่างกันหลาย
จะบอกในลักษณะเดียวกันว่า พยานต่าง ๆให้การ
คดีในศาล คนแรกที่จะพูดถึงคือ วอลเตอร์ hartright , 28 อาจารย์วาดเก่าปี เขาบอกให้
เพื่อไปเยี่ยมแม่และน้องสาวใน Hampstead ,ที่เขาได้พบกับเพื่อนเก่า ศาสตราจารย์
เพลิน เป็นครูของอิตาลีที่ออกมาของความกตัญญูต่อ ชาติ ที่ให้เขาลี้ภัยและ
เป็นภาษาอังกฤษในพฤติกรรมของเขาและแฟชั่นมากที่สุด ปีก่อนหน้านี้ ได้ช่วยชีวิตเขาไว้จากการจมน้ำ hartright
รายได้ความกตัญญูนิรันดร์ในกระบวนการ ใน วัน นี้ ตื่นเต้น
เพลินบอกครอบครัว ของ โอกาส งานที่เขาได้รับ วอลเตอร์ สอนวาดภาพ เพื่อสาวๆ
2 ที่ limmeridge บ้านใน Cumberland . วอลเตอร์ลึกลับลังเลที่จะใช้งาน แต่หลังจากได้ยิน entreaties
ไม่ได้จากครอบครัวและเพื่อน .
เขาปล่อย Hampstead หลังเที่ยงคืนและเริ่มที่จะเดินกลับไปลอนดอน ระหว่างทาง เขาก็เข้าหา
ผู้หญิงแต่งตัวด้วยชุดสีขาวเธอให้กลัว และขอให้เขาช่วย
เขาเสนอที่จะทำอะไรเขาได้ และสอง เดินต่อลอนดอน พูดน้อยในขณะที่พวกเขา
เดินทาง วอลเตอร์ เขาค้นพบว่า เธอเติบโตในคัมเบอร์แลนด์และมีความทรงจำรัก
limmeridge และครอบครัว แฟร์ลี . เมื่อพวกเขามาถึงลอนดอน เขา hails แท็กซี่สำหรับของเธอและส่ง
เธอออก แล้วผู้ชายสองคนมามองหาผู้หญิงเหมือนกันและยืนยันว่าเธอได้หนีจาก
ที่หลบภัยของพวกเขา ได้ยินคำเหล่านี้ วอลเตอร์ สงสัยว่าเขาได้รับความช่วยเหลือจากเที่ยวบินธรรม
จำคุกหรือให้ผู้หญิงสติแตกจนหนีออกมาอย่างปลอดภัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาพบไม่มีสัญญาณของความบ้าคลั่งใน
เขาเป็นผู้หญิง ใบสำหรับ Cumberland วันถัดไป และ หลังจากที่ misadventures บนรถไฟ
มาถึง limmeridge คืนต่อไปนี้ ,ที่เขาจะแสดงทันทีไปที่ห้องของเขาโดยไม่
การประชุมใด ๆของครอบครัว เช้าวันต่อมา เขามาถึงเช้าที่เขาได้พบกับหญิงสาวที่มีรูป
น่ารัก แต่น่าเกลียด ดำคล้ำกับคำใบ้ของหนวด เธอ
อย่างชัดเจน ฉลาด และเปิด เธอชื่อ มาเรียน halcombe นางเป็นสหายและเพื่อนสุดที่รัก
น้องสาวของเธอครึ่งหนึ่ง Laura Fairlie และลุงของลอร่าผู้อยู่อาศัยปัจจุบันของ limmeridge ,
น้องชายของพ่อเลี้ยงของเธอที่เสียไป ( พ่อของลอร่า ) เธอ acquaints วอลเตอร์กับชาวเมือง
บ้าน แจ้งเขาว่า ลอร่าเป็นคนรวยมาก แต่เธอมีอะไรที่ลอร่าไพเราะ
พรสวรรค์ แต่เธอไม่สามารถเล่นโน้ตและทั้งสองของพวกเขาสามารถวาดด้วยทักษะใดๆ เลย
ระหว่างการสนทนาของพวกเขาวอลเตอร์ บอกเธอเกี่ยวกับการเผชิญหน้าของเขากับหญิงลึกลับใน
สีขาวและการเชื่อมต่อของเธอกับ limmeridge และมาเรียนทันทีทึ่งมาก
ที่เธอเสนอไปผ่านจดหมายเก่าของแม่เธอ เพื่อดูว่าพวกเขามีข้อมูลใด ๆที่
จะอนุญาตให้เธอระบุผู้หญิง .
แล้วเรียกให้วอลเตอร์ ห้อง
แรกยุคผู้เขียนเริ่มต้นเรื่องราวด้วยคำนำ ซึ่งเขาจะบอกผู้อ่านว่า เรื่องจะเป็นนิทานที่แตกต่างกันหลาย
จะบอกในลักษณะเดียวกันว่า พยานต่าง ๆให้การ
คดีในศาล คนแรกที่จะพูดถึงคือ วอลเตอร์ hartright , 28 อาจารย์วาดเก่าปี เขาบอกให้
เพื่อไปเยี่ยมแม่และน้องสาวใน Hampstead ,ที่เขาได้พบกับเพื่อนเก่า ศาสตราจารย์
เพลิน เป็นครูของอิตาลีที่ออกมาของความกตัญญูต่อ ชาติ ที่ให้เขาลี้ภัยและ
เป็นภาษาอังกฤษในพฤติกรรมของเขาและแฟชั่นมากที่สุด ปีก่อนหน้านี้ ได้ช่วยชีวิตเขาไว้จากการจมน้ำ hartright
รายได้ความกตัญญูนิรันดร์ในกระบวนการ ใน วัน นี้ ตื่นเต้น
เพลินบอกครอบครัว ของ โอกาส งานที่เขาได้รับ วอลเตอร์ สอนวาดภาพ เพื่อสาวๆ
2 ที่ limmeridge บ้านใน Cumberland . วอลเตอร์ลึกลับลังเลที่จะใช้งาน แต่หลังจากได้ยิน entreaties
ไม่ได้จากครอบครัวและเพื่อน .
เขาปล่อย Hampstead หลังเที่ยงคืนและเริ่มที่จะเดินกลับไปลอนดอน ระหว่างทาง เขาก็เข้าหา
ผู้หญิงแต่งตัวด้วยชุดสีขาวเธอให้กลัว และขอให้เขาช่วย
เขาเสนอที่จะทำอะไรเขาได้ และสอง เดินต่อลอนดอน พูดน้อยในขณะที่พวกเขา
เดินทาง วอลเตอร์ เขาค้นพบว่า เธอเติบโตในคัมเบอร์แลนด์และมีความทรงจำรัก
limmeridge และครอบครัว แฟร์ลี . เมื่อพวกเขามาถึงลอนดอน เขา hails แท็กซี่สำหรับของเธอและส่ง
เธอออก แล้วผู้ชายสองคนมามองหาผู้หญิงเหมือนกันและยืนยันว่าเธอได้หนีจาก
ที่หลบภัยของพวกเขา ได้ยินคำเหล่านี้ วอลเตอร์ สงสัยว่าเขาได้รับความช่วยเหลือจากเที่ยวบินธรรม
จำคุกหรือให้ผู้หญิงสติแตกจนหนีออกมาอย่างปลอดภัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาพบไม่มีสัญญาณของความบ้าคลั่งใน
เขาเป็นผู้หญิง ใบสำหรับ Cumberland วันถัดไป และ หลังจากที่ misadventures บนรถไฟ
มาถึง limmeridge คืนต่อไปนี้ ,ที่เขาจะแสดงทันทีไปที่ห้องของเขาโดยไม่
การประชุมใด ๆของครอบครัว เช้าวันต่อมา เขามาถึงเช้าที่เขาได้พบกับหญิงสาวที่มีรูป
น่ารัก แต่น่าเกลียด ดำคล้ำกับคำใบ้ของหนวด เธอ
อย่างชัดเจน ฉลาด และเปิด เธอชื่อ มาเรียน halcombe นางเป็นสหายและเพื่อนสุดที่รัก
น้องสาวของเธอครึ่งหนึ่ง Laura Fairlie และลุงของลอร่าผู้อยู่อาศัยปัจจุบันของ limmeridge ,
น้องชายของพ่อเลี้ยงของเธอที่เสียไป ( พ่อของลอร่า ) เธอ acquaints วอลเตอร์กับชาวเมือง
บ้าน แจ้งเขาว่า ลอร่าเป็นคนรวยมาก แต่เธอมีอะไรที่ลอร่าไพเราะ
พรสวรรค์ แต่เธอไม่สามารถเล่นโน้ตและทั้งสองของพวกเขาสามารถวาดด้วยทักษะใดๆ เลย
ระหว่างการสนทนาของพวกเขาวอลเตอร์ บอกเธอเกี่ยวกับการเผชิญหน้าของเขากับหญิงลึกลับใน
สีขาวและการเชื่อมต่อของเธอกับ limmeridge และมาเรียนทันทีทึ่งมาก
ที่เธอเสนอไปผ่านจดหมายเก่าของแม่เธอ เพื่อดูว่าพวกเขามีข้อมูลใด ๆที่
จะอนุญาตให้เธอระบุผู้หญิง .
แล้วเรียกให้วอลเตอร์ ห้อง
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- อาเซีียนมีประเทศอะไรบาง
- ฉันชอบฟังเพลง อ่านหนังสือ เที่ยว ถ่ายรูป
- He was always a good consultation.
- haulage contractor
- ฉันเหนื่อยจากการทำกิจกรรม
- หมอสั่งจ่ายยาระงับความปวด
- on tour
- We shall have to wait for another one.
- artists in california draw leaves, heart
- i saw her on the tv
- people make a laughter of sound
- @rickymedina_gf Now that weather is good
- ตอนนี้คุณกำลังทำอะไร
- Меня называют идиотом, когда я делаю то,
- บริษัทที่คุณทำงานด้วยชื่อว่าอะไร
- Cancer is a class of diseases characteri
- หมอฉีดยาให้บรรเทา
- ฉันคิดว่าสำหรับบางเหตุการณ์ที่ผ่านมานานแ
- ต้องลืมตา
- I've been quite busy work miss ka
- เพชรเกษม
- ทั้งคู่ราคา
- At BP we offer our people great opportun
- church
