Mrs. Wilson and Mrs. Smith are sist

Mrs. Wilson and Mrs. Smith are sisters. Mrs. Wilson lives in a house in Duncan, and, Mrs. Smith lives in a condominium in Victoria. One day, Mrs. Wilson visited her sister. When her sister answered the door, Mrs. Wilson saw tears in her eyes. "What's the matter?," she asked. Mrs. Smith said, "My cat Sammy died last night and I have no place to bury him."
She began to cry again. Mrs. Wilson was very sad because she knew her sister loved the cat very much. Suddenly, Mrs. Wilson said, "I can bury your cat in my garden in Duncan and you can come and visit him sometimes.
Mrs. Smith stopped crying and the two sisters had tea together. It was now five o'clock and Mrs. Wilson said it was time for her to go home. She put on her hat, coat and gloves and Mrs. Smith put the dead Sammy into a shopping bag.
Mrs. Wilson took the shopping bag and walked to the bus stop. She waited a long time for the bus so she bought a newspaper. When the bus arrived, she got on the bus, sat down, and put the shopping bag on the floor beside her feet. She then began to read the newspaper. When the bus arrived at her bus stop, she got off the bus and walked for about two minutes. Suddenly, she remembered that she left the shopping bag on the bus.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นาง Wilson และสมิธนางเป็นน้องสาว นาง Wilson อยู่บ้านในดันแคน และ นางสมิธอยู่ในคอนโดมิเนียมในโตรอนโต วันหนึ่ง นาง Wilson เข้าน้องสาวเธอ เมื่อน้องสาวของเธอตอบประตู นาง Wilson เห็นน้ำตาในดวงตาของเธอ "เป็นอะไร?, " เธอถาม นางสมิธกล่าวว่า "Sammy แมวของฉันเสียชีวิต เมื่อคืน และมีการฝังเขา" เธอก็เริ่มร้องไห้อีกครั้ง นาง Wilson ได้เศร้ามาก เพราะเธอรู้ว่า น้องสาวของเธอรักแมวมาก ทันใดนั้น นาง Wilson กล่าวว่า "ฉันสามารถฝังแมวของคุณในสวนในดันแคน และคุณสามารถมา เยี่ยมชมเขาบางครั้ง สมิธนางหยุดร้องไห้ และน้องสาวสองคนมีชากัน ก็ตอนนี้ห้าโมง และนาง Wilson กล่าวว่า เวลาเธอกลับบ้าน เธอใส่หมวก เสื้อ และถุงมือ และสมิ ธนางวาง Sammy ตายในถุงช้อปปิ้ง นาง Wilson เอากระเป๋าช้อปปิ้ง และเดินรถเมล์ เธอรอนานสำหรับรถประจำทางเพื่อให้เธอซื้อหนังสือพิมพ์ เมื่อรถบัสมาถึง เธอได้บนรถ นั่งลง และใส่กระเป๋าช้อปปิ้งบนพื้นข้างเท้าของเธอ เธอแล้วเริ่มอ่านหนังสือพิมพ์ เมื่อรถมาถึงที่หยุดรถของเธอ เธอได้ออกจากรถ และเดินประมาณสองนาที ทันใดนั้น เธอจดจำว่า เธอทิ้งกระเป๋าช้อปปิ้งบนบัส

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นางวิลสันและนางสมิ ธ เป็นน้องสาว นางวิลสันอาศัยอยู่ในบ้านหลังหนึ่งในดันแคนและนางสมิ ธ อาศัยอยู่ในคอนโดในรัฐวิคตอเรีย วันหนึ่งนางวิลสันไปเยี่ยมน้องสาวของเธอ เมื่อน้องสาวของเธอตอบประตูนางวิลสันเห็นน้ำตาในดวงตาของเธอ "สิ่งที่เป็นเรื่อง ?," เธอถาม นางสมิ ธ กล่าวว่า "แมวแซมมี่ของฉันเสียชีวิตเมื่อคืนที่ผ่านและฉันมีสถานที่ที่จะฝังศพเขาไม่มี."
เธอเริ่มร้องไห้อีกครั้ง นางวิลสันเป็นที่น่าเศร้ามากเพราะเธอรู้ว่าน้องสาวของเธอรักแมวมาก ทันใดนั้นนางวิลสันกล่าวว่า "ผมสามารถฝังแมวของคุณในสวนของฉันในดันแคนและคุณสามารถมาเยี่ยมเขาและบางครั้ง.
Mrs. Smith หยุดร้องไห้และน้องสาวสองคนมีชาด้วยกัน. ตอนนี้มันเป็น 05:00 และนาง วิลสันกล่าวว่ามันเป็นเวลาที่เธอต้องกลับบ้าน. เธอใส่หมวกของเธอเสื้อและถุงมือและนางสมิ ธ นำแซมมี่ตายลงในถุงช้อปปิ้ง.
นางวิลสันเอากระเป๋าช้อปปิ้งและเดินไปที่ป้ายรถเมล์. เธอรอคอย เวลานานสำหรับรถบัสดังนั้นเธอจึงซื้อหนังสือพิมพ์. เมื่อรถบัสมาถึงเธอได้บนรถบัสนั่งลงและวางกระเป๋าช้อปปิ้งบนพื้นข้างเท้าของเธอ. จากนั้นเธอก็เริ่มที่จะอ่านหนังสือพิมพ์. เมื่อรถมาถึงที่ ป้ายรถประจำทางของเธอเธอได้ออกจากรถและเดินประมาณสองนาที. ทันใดนั้นเธอจำได้ว่าเธอออกจากกระเป๋าช้อปปิ้งบนรถบัส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณนาย วิลสัน และ นางเป็นน้องสาว คุณนายวินสันอาศัยอยู่ในบ้านในดันแคน , และ , ชีวิตคุณนายสมิธในคอนโดมิเนียมในวิกตอเรีย วันหนึ่งคุณนายวิลสันเยี่ยมน้องสาวของเธอ เมื่อน้องสาวเปิดประตู คุณนายวิลสันเห็นน้ำตาของเธอ . เกิดอะไรขึ้น ? " เธอถาม คุณนายสมิธกล่าวว่า " แมวของฉันแซมมี่ตายเมื่อคืน และฉันก็ไม่มีสถานที่ฝังศพเขา "
เธอเริ่มร้องไห้อีกครั้ง คุณนายวิลสันเสียใจมากเพราะเธอรู้ว่าน้องสาวรักแมวมาก จู่ๆ นายวิลสันกล่าวว่า " ผมสามารถฝังแมวของคุณในสวนของฉันใน ดันแคน และคุณก็สามารถมาเยือนเขาในบางครั้ง
คุณนายสมิธหยุดร้องไห้และน้องสาวสองคนไปดื่มชาด้วยกัน มันคือตอนนี้ห้าโมงวิลสันและภรรยาบอกว่ามันถึงเวลาที่เธอจะกลับบ้าน เธอใส่หมวกของเธอ เสื้อและถุงมือ และ นางสมิทใส่แซมมี่ตายในถุงช้อปปิ้ง
คุณวิลสันเอาถุงแล้วเดินออกไปที่ป้ายรถเมล์ เธอรอมานานแล้ว รถก็เลยซื้อหนังสือพิมพ์ เมื่อรถเมล์มาถึง ก็ขึ้นรถ นั่งแล้ววางกระเป๋าบนพื้นข้างเท้าเธอ จากนั้นเธอก็เริ่มอ่านหนังสือพิมพ์ เมื่อรถเมล์มาถึงป้ายรถของเธอเธอออกจากรถและเดินประมาณสองนาที ทันใดนั้น เธอก็จำได้ว่าเธอทิ้งถุง
บนรถบัส