MethodThe study was conducted after

Method

The study was conducted after ethics approval from the University of Sydney and the regional education office to which the school reported. Written informed consent was collected from participating teachers and parents of children who took part.

Participants

Participants were 20 children ages 5 to 7 years who attended a mainstream suburban primary school in western Sydney, Australia. The school was affiliated with the Catholic Archdiocese of Sydney. Data on socioeconomic status of the children were not gathered, but the postal code of the school places it in a middle-class area (Australian Bureau of Statistics, 2001). Children were recommended for participation by teachers, who were asked to identify children with a range of strengths and needs. Six of the children were boys.

In addition, 9 female teachers who were on the play-ground roster at the same school were interviewed regarding their perceptions of the effects of loose-part materials on children’s play. Potential participants were identified and approached by the school principal. The principal was asked to approach teachers whom she believed would be broadly representative of the opinions held by the 30 staff members at the school. Teachers varied in age and years of experience, ranging from 2 young teachers in their late 20s who had
taught approximately 5 years to 1 teacher in her early 50s who had taught for more than 20 years.

Instrument

The ToP is an observational assessment administered by an unobtrusive rater during a 15-min sample of free play in a familiar environment with familiar peers. Playfulness is rated on 30 items, using a 4-point (0–3) scale that reflects extent, intensity, or skill. The ToP has been shown in numerous studies to have adequate evidence for reliability and validity (e.g., Bundy et al., 2001).

Procedures

Unless wet weather forced indoor play, children spent an extended lunchtime on the “junior playground” with approximately 150 other children of a similar age. The inter-vention consisted of the introduction of loose parts or scrounge materials to the junior playground for one and one-half terms (11 weeks of school time) during winter (average daytime temperature around 60 °F). Materials were items not conventionally considered to be play things for children, including car and bicycle tires, hay bales wrapped in plastic, cardboard boxes, plastic barrels and water contain-ers, lengths of tubing, pieces of fabric, sacks stuffed with foam, crates, wooden planks, trash can lids, and strips of foam. Materials were regularly changed during the study period; new materials were added to ensure continued nov-elty, and materials that were broken or identified by teachers as being of concern with regard to safety were removed. The latter included plastic items that produced splinters and wooden planks, which, although no incidents were reported, were of concern to teachers regarding their potential as weapons.

The playground itself was typical for a Sydney school. It was approximately 60 sq yd of asphalt, bordered by large trees at intervals of approximately 5 yd, with benches between the trees. Beyond the trees on one side of the playground was a stretch of grass 80 × 20 yd on a shallow downward incline. Children were allowed to play on the grass in groups of two or three classes per recess or lunchtime, provided the grass was not wet from rain, in which case it was considered out of bounds.

Children also were given access to a “ball bag”—a sack that contained a selection of balls and skipping ropes. Fixed play equipment, consisting of a climbing frame with ladders, monkey bars, and walkways, was located in one corner of the asphalt area. In compliance with Australian safety standards, soft surfacing consisting of sand covered by fabric was pro-vided under the play equipment and to a distance of approxi-mately 8 ft beyond. Also in compliance with those standards,


524_

hay bales, which had the potential to be stacked to a height of more than 20 in., had to remain on the soft surface around the fixed play equipment. Other materials were permitted to be taken anywhere on the playground.

Children were on the playground for approximately 55 min at lunch; this included 20 to 30 min of uninterrupted play. Two teachers were on playground duty at any given time, and there was a changeover in duty halfway through lunchtime. Teachers were briefed at a staff meeting before the project began; they were told that the research was aimed at encouraging children to become more active and interac-tive on the playground. Teachers had been asked by the school principal not to intervene in children’s play unless children’s safety was at risk.

Data Collection

Fifteen-minute video segments were taken of each child during lunchtime before the playground was changed and at the end of the 11 weeks. Children wore radio micro-phones to enable their speech to be taken into account in scoring the ToP. Each video segment was scored in random order by a single calibrated rater who was unaware of the purpose of the study.

Interviews examined teachers’ perceptions of the intro-duction of play materials on the playground, including its impact on children’s play. Before carrying out interviews with teachers, the interviewer reviewed methods of face-to-face interviewing (Patton, 2002) and received feedback regarding her interviewing technique and use of probes to reduce the risk of bias during data collection. After the mate-rials had been on the playground for 6 weeks, teachers were interviewed in a quiet room at the school. Seven interviews were carried out with individual teachers; an eighth interview was carried out with two teachers together. At that point, theoretical saturation had occurred. That is, no new informa-tion was forthcoming.

Interviews ran for between 15 and 30 min and were audiotaped. Interviews followed a semistructured format; that is, different formulations of the same basic questions were asked of all interviewees, and points of interest were followed up on an individual basis. The same researcher conducted all interviews. She reflected on each interview at its completion and used the data to assist with the formula-tion of improved questions as she went along. Interviews usually started with a question about participants’ general impressions of the play materials. Further questions related to teachers’ perceptions of changes in levels of children’s activity, social and creative play, and safety. In conclusion, teachers were asked whether they had ideas for improving the selection of materials on offer to children.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีการการศึกษาได้ดำเนินการหลังจากอนุมัติจริยธรรมจากมหาวิทยาลัยซิดนีย์และสำนักงานภูมิภาคศึกษาที่โรงเรียนรายงาน แจ้งความยินยอมเป็นลายลักษณ์อักษรรวบรวมจากทั้งครูและผู้ปกครองของเด็กที่ใช้เวลาส่วนหนึ่งผู้เข้าร่วมผู้เข้าร่วม 20 เด็กอายุ 5-7 ปีที่เข้าร่วมเรียนหลักชานเมืองหลักในซิดนีย์ ออสเตรเลียตะวันตก ได้ โรงเรียนที่สังกัด Archdiocese คาทอลิกของซิดนีย์ ข้อมูลสถานะประชากรของเด็กไม่ได้ถูกรวบรวม แต่รหัสไปรษณีย์ของโรงเรียนวางไว้ในพื้นที่ชั้นกลาง (ออสเตรเลียสำนักสถิติ 2001) เด็กคำแนะนำสำหรับการเข้าร่วม โดยครู ที่ถูกขอให้ระบุเด็กที่ มีช่วงของจุดแข็งและความต้องการ 6 เด็กชายได้นอกจากนี้ ครูหญิง 9 คนสมาชิกเราเล่นที่โรงเรียนเดียวกัน ได้สัมภาษณ์เกี่ยวกับความเข้าใจผลของวัสดุหลวมส่วนการเล่น ผู้เรียนมีศักยภาพได้ระบุ และทาบทาม โดยครูใหญ่โรงเรียน หลักถูกขอร้องให้ครูวิธีที่เธอเชื่อทั่วไปจะเป็นตัวแทนของความคิดเห็นที่จัดขึ้น โดยพนักงาน 30 โรงเรียน ครูผู้สอนแตกต่างกันในอายุและประสบการณ์ ตั้งแต่ 2 หนุ่มครูในวัย 20 สายที่มีสอนประมาณ 5 ปีกับครู 1 ในผสมของเธอช่วงที่มีสอนมากกว่า 20 ปีInstrumentThe ToP is an observational assessment administered by an unobtrusive rater during a 15-min sample of free play in a familiar environment with familiar peers. Playfulness is rated on 30 items, using a 4-point (0–3) scale that reflects extent, intensity, or skill. The ToP has been shown in numerous studies to have adequate evidence for reliability and validity (e.g., Bundy et al., 2001).ProceduresUnless wet weather forced indoor play, children spent an extended lunchtime on the “junior playground” with approximately 150 other children of a similar age. The inter-vention consisted of the introduction of loose parts or scrounge materials to the junior playground for one and one-half terms (11 weeks of school time) during winter (average daytime temperature around 60 °F). Materials were items not conventionally considered to be play things for children, including car and bicycle tires, hay bales wrapped in plastic, cardboard boxes, plastic barrels and water contain-ers, lengths of tubing, pieces of fabric, sacks stuffed with foam, crates, wooden planks, trash can lids, and strips of foam. Materials were regularly changed during the study period; new materials were added to ensure continued nov-elty, and materials that were broken or identified by teachers as being of concern with regard to safety were removed. The latter included plastic items that produced splinters and wooden planks, which, although no incidents were reported, were of concern to teachers regarding their potential as weapons.The playground itself was typical for a Sydney school. It was approximately 60 sq yd of asphalt, bordered by large trees at intervals of approximately 5 yd, with benches between the trees. Beyond the trees on one side of the playground was a stretch of grass 80 × 20 yd on a shallow downward incline. Children were allowed to play on the grass in groups of two or three classes per recess or lunchtime, provided the grass was not wet from rain, in which case it was considered out of bounds.Children also were given access to a “ball bag”—a sack that contained a selection of balls and skipping ropes. Fixed play equipment, consisting of a climbing frame with ladders, monkey bars, and walkways, was located in one corner of the asphalt area. In compliance with Australian safety standards, soft surfacing consisting of sand covered by fabric was pro-vided under the play equipment and to a distance of approxi-mately 8 ft beyond. Also in compliance with those standards,524_ hay bales, which had the potential to be stacked to a height of more than 20 in., had to remain on the soft surface around the fixed play equipment. Other materials were permitted to be taken anywhere on the playground.Children were on the playground for approximately 55 min at lunch; this included 20 to 30 min of uninterrupted play. Two teachers were on playground duty at any given time, and there was a changeover in duty halfway through lunchtime. Teachers were briefed at a staff meeting before the project began; they were told that the research was aimed at encouraging children to become more active and interac-tive on the playground. Teachers had been asked by the school principal not to intervene in children’s play unless children’s safety was at risk.Data CollectionFifteen-minute video segments were taken of each child during lunchtime before the playground was changed and at the end of the 11 weeks. Children wore radio micro-phones to enable their speech to be taken into account in scoring the ToP. Each video segment was scored in random order by a single calibrated rater who was unaware of the purpose of the study.Interviews examined teachers’ perceptions of the intro-duction of play materials on the playground, including its impact on children’s play. Before carrying out interviews with teachers, the interviewer reviewed methods of face-to-face interviewing (Patton, 2002) and received feedback regarding her interviewing technique and use of probes to reduce the risk of bias during data collection. After the mate-rials had been on the playground for 6 weeks, teachers were interviewed in a quiet room at the school. Seven interviews were carried out with individual teachers; an eighth interview was carried out with two teachers together. At that point, theoretical saturation had occurred. That is, no new informa-tion was forthcoming.Interviews ran for between 15 and 30 min and were audiotaped. Interviews followed a semistructured format; that is, different formulations of the same basic questions were asked of all interviewees, and points of interest were followed up on an individual basis. The same researcher conducted all interviews. She reflected on each interview at its completion and used the data to assist with the formula-tion of improved questions as she went along. Interviews usually started with a question about participants’ general impressions of the play materials. Further questions related to teachers’ perceptions of changes in levels of children’s activity, social and creative play, and safety. In conclusion, teachers were asked whether they had ideas for improving the selection of materials on offer to children.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการศึกษาได้ดำเนินการหลังจากได้รับอนุมัติจริยธรรมจากมหาวิทยาลัยซิดนีย์และสำนักงานการศึกษาในระดับภูมิภาคที่โรงเรียนรายงาน ความยินยอมเป็นลายลักษณ์อักษรที่ถูกเก็บรวบรวมจากครูที่เข้าร่วมโครงการและผู้ปกครองของเด็กที่เข้ามามีส่วน. ผู้เข้าร่วมเข้าร่วม 20 เด็กวัย 5-7 ปีที่เข้าร่วมเป็นโรงเรียนประถมหลักชานเมืองทางตะวันตกของนครซิดนีย์ประเทศออสเตรเลีย โรงเรียนที่ได้รับการมีส่วนเกี่ยวข้องกับอัครสังฆมณฑลคาทอลิกซิดนีย์ ข้อมูลเกี่ยวกับสถานะทางเศรษฐกิจและสังคมของเด็กที่ไม่ได้รวมตัวกัน แต่รหัสไปรษณีย์ในสถานที่โรงเรียนในพื้นที่ชั้นกลาง (สำนักงานสถิติออสเตรเลีย, 2001) เด็กถูกแนะนำสำหรับการมีส่วนร่วมโดยครูที่ได้รับการขอให้ระบุเด็กที่มีช่วงของจุดแข็งและความต้องการ หกของเด็กที่เป็นเด็กผู้ชาย. นอกจากนี้ 9 ครูเพศหญิงที่อยู่ในบัญชีรายชื่อการเล่นพื้นดินที่โรงเรียนเดียวกันถูกสัมภาษณ์เกี่ยวกับการรับรู้ของพวกเขาจากผลกระทบของวัสดุหลวมส่วนหนึ่งในการเล่นของเด็ก ผู้เข้าร่วมที่มีศักยภาพมีการระบุและการติดต่อจากครูใหญ่โรงเรียน ที่สำคัญก็ขอให้ครูเข้าใกล้คนที่เธอเชื่อว่าจะเป็นตัวแทนของความคิดเห็นในวงกว้างที่จัดขึ้นโดย 30 สมาชิกในทีมงานที่โรงเรียน ครูแตกต่างกันในอายุและประสบการณ์ตั้งแต่ 2 ครูหนุ่มสาวในยุค 20 ปลายของพวกเขาที่ได้รับการสอนประมาณ5 ปีที่ 1 ครูคนหนึ่งในช่วงยุค 50 ของเธอที่เคยสอนมานานกว่า 20 ปี. ตราสารด้านบนคือการประเมินผลเชิงการบริหารงานโดยไม่สร้างความรำคาญในระหว่างการประเมินตัวอย่าง 15 นาทีของการเล่นฟรีในสภาพแวดล้อมที่คุ้นเคยกับเพื่อนที่คุ้นเคย สนุกสนานรับการจัดอันดับที่ 30 รายการโดยใช้ 4 จุด (0-3) ระดับที่สะท้อนถึงระดับที่รุนแรงหรือทักษะ ด้านบนได้รับการแสดงในการศึกษาจำนวนมากที่จะมีหลักฐานที่เพียงพอสำหรับความน่าเชื่อถือและความถูกต้อง (เช่นบันดี้ et al., 2001). ขั้นตอนการยกเว้นในกรณีที่สภาพอากาศเปียกบังคับให้เล่นในร่มเด็กใช้เวลากลางวันขยายที่ "สนามเด็กเล่นจูเนียร์" ที่มีประมาณ 150 อื่น ๆ เด็กที่มีอายุใกล้เคียงกัน Inter-vention ประกอบด้วยการแนะนำของชิ้นส่วนที่หลวมหรือขโมยวัสดุเพื่อสนามเด็กเล่นจูเนียร์สำหรับหนึ่งและเงื่อนไขครึ่งหนึ่ง (11 สัปดาห์ที่ผ่านมาเวลาโรงเรียน) ในช่วงฤดูหนาว (อุณหภูมิเวลากลางวันเฉลี่ยประมาณ 60 ° F) วัสดุเป็นรายการที่ไม่ได้พิจารณาตามอัตภาพที่จะเป็นสิ่งที่เล่นสำหรับเด็กรวมทั้งยางรถยนต์และจักรยานก้อนหญ้าแห้งห่อในพลาสติกกล่องกระดาษแข็ง, ถังพลาสติกและน้ำมี-ERS, ความยาวของท่อชิ้นส่วนของผ้ากระสอบยัดด้วยโฟมลัง , แผ่นไม้, ถังขยะฝาปิดและแผ่นโฟม วัสดุมีการเปลี่ยนแปลงในช่วงระยะเวลาประจำการศึกษา; วัสดุใหม่เพิ่มอย่างต่อเนื่องเพื่อให้แน่ใจพฤศจิกายน-elty และวัสดุที่ถูกหักหรือระบุว่าเป็นครูของความกังวลในด้านความปลอดภัยที่ถูกถอดออก หลังรายการพลาสติกรวมที่ผลิตและเศษไม้กระดานซึ่งแม้ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้รับรายงานมีความกังวลเกี่ยวกับครูผู้สอนเกี่ยวกับศักยภาพของพวกเขาเป็นอาวุธ. สนามเด็กเล่นของตัวเองเป็นเรื่องปกติสำหรับโรงเรียนซิดนีย์ มันเป็นประมาณ 60 ตารางหลาของยางมะตอยล้อมรอบด้วยต้นไม้ขนาดใหญ่ในช่วงเวลาประมาณ 5 หลากับม้านั่งระหว่างต้นไม้ นอกเหนือจากต้นไม้บนด้านหนึ่งของสนามเด็กเล่นเป็นแนวหญ้า 80 × 20 หลาบนทางลาดลงตื้น เด็กได้รับอนุญาตให้เล่นบนพื้นหญ้าในกลุ่มสองหรือสามชั้นต่อการพักผ่อนหรืออาหารกลางวันที่ให้หญ้าที่ไม่เปียกฝนซึ่งในกรณีนี้ได้มีการพิจารณาออกไปจากตัว. เด็กยังได้รับการเข้าถึง "ลูกถุง" กระสอบ -a ที่มีการเลือกของลูกและกระโดดเชือก อุปกรณ์การเล่นคงที่ประกอบด้วยกรอบการปีนเขาที่มีบันไดบาร์ลิงและทางเดินตั้งอยู่ในมุมหนึ่งของพื้นที่ยางมะตอย ในการปฏิบัติตามมาตรฐานความปลอดภัยของออสเตรเลียผิวนุ่มประกอบด้วยทรายปกคลุมด้วยผ้าได้รับการสนับสนุน แต่แบ่งภายใต้อุปกรณ์การเล่นและเป็นระยะทางถึง approxi-mately 8 ฟุตเกิน นอกจากนี้ในการปฏิบัติตามมาตรฐานเหล่านั้น524_ ก้อนหญ้าแห้งซึ่งมีศักยภาพที่จะซ้อนกันสูงกว่า 20 ใน. มีจะยังคงอยู่บนพื้นผิวนุ่มรอบอุปกรณ์การเล่นคงที่ วัสดุอื่น ๆ ที่ได้รับอนุญาตจะต้องดำเนินการทุกที่ในสนามเด็กเล่น. เด็กอยู่ในสนามเด็กเล่นประมาณ 55 นาทีที่รับประทานอาหารกลางวันที่ นี้รวมถึง 20 ถึง 30 นาทีของการเล่นอย่างต่อเนื่อง สองครูที่ปฏิบัติหน้าที่ในสนามเด็กเล่นในเวลาใดก็ตามและมีการเปลี่ยนแปลงในหน้าที่ผ่านไปครึ่งทางอาหารกลางวัน ครูที่ได้รับฟังการบรรยายสรุปในที่ประชุมเจ้าหน้าที่ก่อนที่จะเริ่มโครงการ; พวกเขาบอกว่างานวิจัยที่ถูกมุ่งเป้าไปที่การส่งเสริมให้เด็กที่จะกลายเป็นใช้งานมากขึ้นและ Interac-เชิงในสนามเด็กเล่น ครูที่ได้รับการถามโดยครูใหญ่ของโรงเรียนที่จะไม่แทรกแซงในการเล่นของเด็กเว้นแต่ความปลอดภัยของเด็กที่มีความเสี่ยง. เก็บรวบรวมข้อมูลส่วนวิดีโอสิบห้านาทีถูกนำของเด็กแต่ละคนในช่วงเวลาอาหารกลางวันก่อนที่สนามเด็กเล่นที่มีการเปลี่ยนแปลงและในตอนท้ายของ 11 สัปดาห์ที่ผ่านมา เด็กสวมวิทยุโทรศัพท์ขนาดเล็กเพื่อให้สามารถใช้คำพูดของพวกเขาจะนำมาพิจารณาในการให้คะแนนด้านบน ส่วนวิดีโอแต่ละคนได้รับคะแนนในลำดับแบบสุ่มโดยประเมินการสอบเทียบเดียวที่ไม่รู้จุดประสงค์ของการศึกษา. สัมภาษณ์การตรวจสอบการรับรู้ของครูของ duction-บทนำของวัสดุที่เล่นในสนามเด็กเล่นรวมทั้งผลกระทบต่อเด็กเล่น ก่อนที่จะดำเนินการสัมภาษณ์กับครูทบทวนวิธีการสัมภาษณ์ของใบหน้าเพื่อใบหน้าสัมภาษณ์ (แพ็ตตัน, 2002) และได้รับข้อเสนอแนะเกี่ยวกับการสัมภาษณ์ของเธอเทคนิคและการใช้ยานสำรวจเพื่อลดความเสี่ยงของการมีอคติในระหว่างการเก็บรวบรวมข้อมูล หลังจาก rials คู่ที่ได้รับในสนามเด็กเล่นเป็นเวลา 6 สัปดาห์ครูถูกสัมภาษณ์ในห้องที่เงียบสงบที่โรงเรียน เซเว่นสัมภาษณ์ได้ดำเนินการกับครูของแต่ละบุคคล การให้สัมภาษณ์ที่แปดได้ดำเนินการกับสองครูด้วยกัน ณ จุดที่อิ่มตัวทฤษฎีที่เกิดขึ้น นั่นคือไม่มีข้อมูลเกี่ยว-การเตรียมพร้อมเป็นใหม่. สัมภาษณ์วิ่งระหว่าง 15 และ 30 นาทีและมี audiotaped สัมภาษณ์ตามรูปแบบกึ่งโครงสร้าง; ว่ามีสูตรที่แตกต่างกันของคำถามพื้นฐานที่เหมือนกันถูกถามในการสัมภาษณ์ทั้งหมดและจุดที่น่าสนใจตามมาขึ้นบนพื้นฐานของแต่ละบุคคล ผู้วิจัยเดียวกันดำเนินการสัมภาษณ์ทั้งหมด เธอสะท้อนให้เห็นถึงการให้สัมภาษณ์ที่เสร็จสิ้นในแต่ละและใช้ข้อมูลเพื่อให้ความช่วยเหลือกับสูตรการของคำถามที่ดีขึ้นขณะที่เธอเดินไป เริ่มต้นการสัมภาษณ์มักจะมีคำถามเกี่ยวกับการเข้าร่วมแสดงผลทั่วไปของวัสดุการเล่น สอบถามข้อมูลเพิ่มเติมที่เกี่ยวข้องกับการรับรู้ของครูของการเปลี่ยนแปลงในระดับของกิจกรรมเด็กเล่นทางสังคมและความคิดสร้างสรรค์และความปลอดภัย สรุปได้ว่าครูถูกถามว่าพวกเขามีความคิดสำหรับการปรับปรุงการเลือกวัสดุที่นำเสนอให้กับเด็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิธี

ศึกษาหลังจากจริยธรรมการอนุมัติจากมหาวิทยาลัยซิดนีย์และสำนักงานการศึกษาเขต ที่โรงเรียน รายงาน เขียนโดยยินยอมให้เก็บข้อมูลจากครูและผู้ปกครองของเด็กที่เอาส่วนหนึ่ง .



มีผู้เข้าร่วม 20 เด็กอายุ 5 ถึง 7 ปี ที่เข้าร่วมเป็นหลักสำหรับโรงเรียนประถมศึกษาในตะวันตกซิดนีย์ , ออสเตรเลีย