Although this argument has some app

Although this argument has some appeal, it does not stand up under close scrutiny.
Almost no one believed that Asia was headed for any kind of collapse, even as late as early 1997.
With the exception of some growing concerns about Thailand starting in mid-1996, investment
bank reports were all glowing in their praise, ratings agencies continued to give positive outlooks,
and the IMF and World Bank regularly lauded these countries with only a few modest suggestions
for reform. There simply were very few voices that argued that Asia was heading for any kind of
collapse. Scarcely a negative voice was heard until it was too late.6 The overriding sentiment
across Asia after the Mexican crisis was not Athe IMF will bail us out too,@ but rather Ait can=t
happen here.@
Moral hazard, on the other hand, almost surely played a role in Russia. Investors clearly
had grave doubts about Russia=s medium-term stability. Risk premia on Russian securities were
very high. Investors talked openly about the risk of collapse, and about the safety net provided to
Russia by the IMF and (implicitly) the G-7. Russia was simply viewed as Atoo big to fail.@ The
indicators of moral hazard in the case of Russia simply underscore the lack of such phenomena in
the case of Asia.
A second moral hazard argument is that creditors felt secure that they would be repaid for
lending to specific projects that were controlled by companies with close connections to the
government. Akerlof and Romer (1996) show that a moral hazard crisis can develop when banks
are able to borrow funds on the basis of explicit or implicit public guarantees. When banks are
under-regulated, they may use the funds in very risky or even criminal ventures. Krugman (1998)
argued that the Asian crisis is a reflection of excess gambling and stealing by banks that gained
access to domestic and foreign deposits by virtue of state guarantees (although, as noted, he
subsequently changed his mind, and even criticized such views in later writing (Krugman, 1999)).
There is little question that many banks and firms expected government support to ensure
their profitability and their ability to repay their creditors. None of the chaebol in Korea had been
allowed to fail for at least a decade before Hanbo steel collapsed in early 1997. State-owned
banks, especially, believed they would always be bailed out. Firms owned by members of the
Suharto family in Indonesia and their close allies had every reason to expect special favors to
ensure continued profitability. Furthermore, there is little question that creditors knew this, and
were unlikely to impose stringent loan conditions on well-connected firms. However, it is
probably more accurate to say that these creditors expected these firms to continue to be
profitable and thus repay their loans, rather than that they expected a crash and a subsequent
bailout. Indeed, creditors often complained in Asia that weak bankruptcy laws made it nearly impossible for them to collect on collateral in the event of non-performing loans.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าอาร์กิวเมนต์นี้ได้อุทธรณ์บาง มันไม่ยืนขึ้นภายใต้ scrutiny ปิดเกือบไม่มีใครเชื่อว่า เอเชียมีหัวสำหรับใด ๆ ของยุบ 1997 ได้ช้าที่สุดเป็นต้นยกเว้นบางความกังวลมากขึ้นเกี่ยวกับประเทศไทยที่เริ่มต้นในกลาง-1996 ลงทุนธนาคารรายงานได้เรืองทั้งหมดในการสรรเสริญของพวกเขา หน่วยงานต่อการจัดอันดับให้ outlooks บวกและ IMF และธนาคารโลกประจำ lauded ประเทศเหล่านี้ มีเพียงไม่กี่เจียมเนื้อเจียมตัวคำแนะนำการปฏิรูปการ เพียงแค่มีเสียงน้อยมากที่โต้เถียงว่า เอเชียเป็นหัวข้อใด ๆ ของยุบ ได้ยินแทบลบเสียงจนกระทั่งมันถูกเกินไป late.6 ความเชื่อมั่นต้องเอาชนะทั่วเอเชียหลังจากวิกฤตเม็กซิโกไม่ Athe IMF จะประกันตัวเราออกไป @ แต่ค่อนข้าง เอไอทีสามารถ = tเกิดขึ้นที่นี่. @ศีลธรรมอันตราย คง เกือบแน่นอน บทบาทในรัสเซีย นักลงทุนอย่างชัดเจนมีบกรัสเซียจน = s ระยะกลางความมั่นคง Premia ความเสี่ยงในหลักทรัพย์ที่รัสเซียได้สูงมาก พูดคุยกันอย่างเปิดเผย เกี่ยวกับความเสี่ยงของการยุบ และสุทธิความปลอดภัยให้แก่นักลงทุนรัสเซียโดย IMF (นัย) G-7 รัสเซียถูกมองว่าเป็น Atoo ใหญ่ล้มก็@ตัวบ่งชี้ของศีลธรรมอันตรายในกรณีของรัสเซียก็เน้นการขาดของปรากฏการณ์ดังกล่าวในกรณีของเอเชียอาร์กิวเมนต์อันตรายศีลธรรมสองคือ ให้เจ้าหนี้รู้สึกว่า พวกเขาจะบางส่วนในทางให้ยืมเฉพาะโครงการที่ถูกควบคุม โดยบริษัทที่มีการปิดการเชื่อมต่อเพื่อการgovernment. Akerlof and Romer (1996) show that a moral hazard crisis can develop when banksare able to borrow funds on the basis of explicit or implicit public guarantees. When banks areunder-regulated, they may use the funds in very risky or even criminal ventures. Krugman (1998)argued that the Asian crisis is a reflection of excess gambling and stealing by banks that gainedaccess to domestic and foreign deposits by virtue of state guarantees (although, as noted, hesubsequently changed his mind, and even criticized such views in later writing (Krugman, 1999)).There is little question that many banks and firms expected government support to ensuretheir profitability and their ability to repay their creditors. None of the chaebol in Korea had beenallowed to fail for at least a decade before Hanbo steel collapsed in early 1997. State-ownedbanks, especially, believed they would always be bailed out. Firms owned by members of theSuharto family in Indonesia and their close allies had every reason to expect special favors toensure continued profitability. Furthermore, there is little question that creditors knew this, andwere unlikely to impose stringent loan conditions on well-connected firms. However, it isprobably more accurate to say that these creditors expected these firms to continue to beprofitable and thus repay their loans, rather than that they expected a crash and a subsequentbailout. Indeed, creditors often complained in Asia that weak bankruptcy laws made it nearly impossible for them to collect on collateral in the event of non-performing loans.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าเรื่องนี้มีการอุทธรณ์บางอย่างก็ไม่ได้ยืนขึ้นภายใต้การตรวจสอบข้อเท็จจริงอย่างใกล้ชิด.
เกือบจะไม่มีใครเชื่อว่าเอเชียกำลังมุ่งหน้าไปสำหรับชนิดของการล่มสลายใด ๆ แม้เป็นปลายต้นปี 1997
ด้วยข้อยกเว้นของบางส่วนความกังวลที่เพิ่มขึ้นเกี่ยวกับประเทศไทยเริ่มต้นในช่วงกลาง ปี 1996
การลงทุนรายงานธนาคารทุกคนที่เร่าร้อนในการสรรเสริญของพวกเขาหน่วยงานจัดอันดับยังคงให้แนวโน้มในเชิงบวกและกองทุนการเงินระหว่างประเทศและธนาคารโลกประจำยกย่องประเทศเหล่านี้มีเพียงไม่กี่ข้อเสนอแนะเจียมเนื้อเจียมตัวสำหรับการปฏิรูป มีเพียงได้รับเสียงน้อยมากที่ถกเถียงกันอยู่ว่าเอเชียกำลังมุ่งหน้าไปสำหรับชนิดของใด ๆล่มสลาย แทบจะไม่เสียงเชิงลบก็ได้ยินเสียงจนเกินไป late.6 ความเชื่อมั่นที่สำคัญทั่วเอเชียหลังวิกฤตเม็กซิกันไม่ได้athe กองทุนการเงินระหว่างประเทศจะประกันตัวเราออกมากเกินไป @ แต่สามารถ Ait = ทีเกิดขึ้นที่นี่. @ อันตรายคุณธรรมในทางกลับกัน เกือบจะแน่นอนมีบทบาทในรัสเซีย นักลงทุนอย่างชัดเจนมีข้อสงสัยเกี่ยวกับหลุมฝังศพของรัสเซีย = เสถียรภาพระยะกลาง Premia ความเสี่ยงหลักทรัพย์รัสเซียสูงมาก นักลงทุนได้พูดคุยอย่างเปิดเผยเกี่ยวกับความเสี่ยงของการล่มสลายและประมาณสุทธิความปลอดภัยให้กับรัสเซียโดยกองทุนการเงินระหว่างประเทศและ (โดยปริยาย) G-7 รัสเซียถูกมองว่าเป็นเพียง Atoo ใหญ่ที่จะล้มเหลว. @ The ตัวชี้วัดของอันตรายคุณธรรมในกรณีของรัสเซียเพียงขีดขาดของปรากฏการณ์ดังกล่าวในกรณีของเอเชีย. อาร์กิวเมนต์อันตรายคุณธรรมที่สองคือเจ้าหนี้รู้สึกปลอดภัยที่พวกเขาจะได้รับการชำระคืนให้กู้ยืมเงินเพื่อโครงการที่เฉพาะเจาะจงที่ถูกควบคุมโดย บริษัท ที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับรัฐบาล Akerlof และโรเมอร์ (1996) แสดงให้เห็นว่าวิกฤตอันตรายคุณธรรมสามารถพัฒนาเมื่อธนาคารสามารถที่จะยืมเงินบนพื้นฐานของการค้ำประกันของประชาชนอย่างชัดเจนหรือโดยนัย เมื่อธนาคารจะอยู่ภายใต้การควบคุมของพวกเขาอาจใช้เงินทุนในกิจการที่มีความเสี่ยงมากหรือแม้กระทั่งความผิดทางอาญา ครุกแมน (1998) เป็นที่ถกเถียงกันว่าวิกฤตเอเชียเป็นภาพสะท้อนของการเล่นการพนันส่วนเกินและการขโมยโดยธนาคารที่ได้รับการเข้าถึงเงินฝากในประเทศและต่างประเทศโดยอาศัยอำนาจรัฐค้ำประกัน(แต่เท่าที่สังเกตเห็นเขาต่อมาเปลี่ยนความคิดของเขาและวิพากษ์วิจารณ์แม้มุมมองดังกล่าวในต่อมาเขียน (ครุกแมน, 1999)). มีคำถามเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่หลายธนาคารและ บริษัท คาดว่าการสนับสนุนของรัฐบาลเพื่อให้แน่ใจว่าเป็นผลกำไรและความสามารถของพวกเขาในการชำระคืนเจ้าหนี้ของพวกเขา ไม่มีของ chaebol ในเกาหลีได้รับอนุญาตที่จะล้มเหลวอย่างน้อยสิบปีก่อนที่จะทรุดตัวลงHanbo เหล็กในช่วงต้นปี 1997 ที่รัฐเป็นเจ้าของธนาคารโดยเฉพาะอย่างยิ่งเชื่อว่าพวกเขามักจะได้รับการประกันตัวออกมา บริษัท ที่เป็นเจ้าของโดยสมาชิกของครอบครัวของซูฮาร์โตในอินโดนีเซียและพันธมิตรใกล้ชิดมีเหตุผลที่จะคาดหวังความโปรดปรานเป็นพิเศษเพื่อทุกคนให้ผลกำไรอย่างต่อเนื่อง นอกจากนี้ยังมีคำถามว่าเจ้าหนี้รู้ว่าเรื่องนี้และไม่น่าที่จะกำหนดเงื่อนไขการกู้ยืมที่เข้มงวดใน บริษัท ที่ดีที่เชื่อมต่อ แต่ก็เป็นที่น่าจะถูกต้องมากขึ้นที่จะบอกว่าเจ้าหนี้เหล่านี้ บริษัท เหล่านี้คาดว่าจะยังคงมีผลกำไรและทำให้ชำระคืนเงินกู้ยืมของพวกเขามากกว่าที่พวกเขาคาดว่าความผิดพลาดและตามมาช่วยเหลือ อันที่จริงเจ้าหนี้มักจะบ่นในเอเชียว่ากฎหมายล้มละลายอ่อนแอทำให้มันเป็นไปไม่ได้เกือบสำหรับพวกเขาที่จะเก็บรวบรวมเกี่ยวกับหลักประกันในกรณีของเงินให้สินเชื่อด้อยคุณภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าอาร์กิวเมนต์นี้มีการอุทธรณ์ ไม่ลุกขึ้นมาภายใต้การตรวจสอบปิด .
แทบไม่มีใครเชื่อว่า ภูมิภาคเอเชียกำลังสำหรับการใด ๆชนิดของการล่มสลาย แม้เป็นสายก่อน 1997
ยกเว้นบางความกังวลเพิ่มขึ้นเกี่ยวกับประเทศไทยเริ่มต้นใน mid-1996 รายงานของธนาคารเพื่อการลงทุน
ทั้งหมดเรืองแสงในการสรรเสริญของพวกเขา การจัดอันดับ หน่วยงานอย่างต่อเนื่องเพื่อให้อัตราส่วนบวก
และกองทุนการเงินระหว่างประเทศและธนาคารโลกประจำที่ประเทศเหล่านี้ มีเพียงไม่กี่คำแนะนำ
เจียมเนื้อเจียมตัวเพื่อปฏิรูป มีก็น้อยมาก เสียงที่ถกเถียงกันอยู่ว่า เอเชียกำลังชนิดใดของ
ยุบ จะลบเสียงที่ได้ยิน จนกระทั่งมันสายเกินไป ที่ 6 เอาชนะความรู้สึก
ทั่วเอเชียหลังวิกฤตเม็กซิกันไม่ใช่การกองทุนการเงินระหว่างประเทศจะประกันตัวพวกเราออกไปเหมือนกัน แต่ทีโอทีสามารถ = @

@ ไม่ได้เกิดขึ้นที่นี่อันตรายคุณธรรม บนมืออื่น ๆที่เกือบจะแน่นอนมีบทบาทในรัสเซีย นักลงทุนอย่างชัดเจน
มีหลุมศพข้อสงสัยเกี่ยวกับรัสเซีย = s ความมั่นคงกลาง ความเสี่ยงในหลักทรัพย์ของรัสเซียถูก Premia
สูงมาก นักลงทุนได้พูดคุยอย่างเปิดเผยเกี่ยวกับความเสี่ยงของการล้ม และเกี่ยวกับความปลอดภัยสุทธิให้

รัสเซีย โดยกองทุนการเงินระหว่างประเทศ ( โดยปริยาย ) กลุ่ม จี - 7 . รัสเซียเป็นเพียงแค่ดูเป็น atoo @
ใหญ่ที่จะล้มเหลวตัวบ่งชี้คุณธรรมอันตรายในกรณีของรัสเซียเพียงขีดขาด เช่น ปรากฏการณ์ในกรณีของเอเชีย
.
อาร์กิวเมนต์มายาวีที่สองคือการที่เจ้าหนี้รู้สึกปลอดภัยที่พวกเขาจะได้รับสำหรับ
การให้กู้ยืมเงินเพื่อโดยเฉพาะโครงการที่ถูกควบคุมโดย บริษัท ที่มีปิดการเชื่อมต่อไปยัง
รัฐบาล และ เ คอร์ลอฟโรเมอร์ ( 2539 ) แสดงให้เห็นว่าวิกฤตอันตรายคุณธรรม สามารถพัฒนาเมื่อธนาคาร
สามารถที่จะยืมเงิน บนพื้นฐานของการเปิดเผยหรือไม่เปิดเผยสาธารณะ การันตี เมื่อธนาคารมี
ภายใต้ระเบียบ พวกเขาอาจใช้เงินในความเสี่ยงมากหรือแม้แต่อาชญากร ventures ครุกแมน ( 1998 )
แย้งว่าวิกฤติเศรษฐกิจเป็นภาพสะท้อนของการพนันส่วนเกินและการขโมยโดยธนาคารที่ได้รับ
เข้าถึงเงินฝากในประเทศ และต่างประเทศ โดยอาศัยสภาพรับประกัน ( แม้ว่าเขา
ตามที่ระบุไว้ต่อมาก็เปลี่ยนใจ และแม้แต่วิจารณ์มุมมองดังกล่าวภายหลังการเขียน ( ครุกแมน , 1999 ) ) .
มีคำถามเล็ก ๆน้อย ๆที่หลายธนาคารและบริษัทคาดว่าจะสนับสนุนรัฐบาลเพื่อให้แน่ใจว่าอัตรา
ของพวกเขาและความสามารถในการชำระคืนหนี้ของพวกเขา ไม่มีของนักธุรกิจในเกาหลีได้
อนุญาตล้มเหลวอย่างน้อยทศวรรษก่อนที่ฮันโบเหล็กล้มลงในช่วงต้นปี 1997 รัฐเป็นเจ้าของ
ธนาคารโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เชื่อว่าพวกเขาจะเสมอจะประกันตัวออกมา บริษัทที่เป็นเจ้าของโดยสมาชิกของครอบครัว
ซูฮาร์โตในอินโดนีเซีย และพันธมิตรใกล้ชิดของพวกเขามีเหตุผลที่จะคาดหวังให้พิเศษ

มั่นใจกำไรอย่างต่อเนื่อง นอกจากนี้ยังมีคำถามเล็ก ๆน้อย ๆที่เจ้าหนี้รู้นี้และแนวโน้มที่จะหักหาญ
เงื่อนไขของเงินกู้ที่เข้มงวดบนเชื่อมต่อได้ดี บริษัท อย่างไรก็ตาม , มันเป็น
อาจจะถูกต้องมากขึ้นที่จะกล่าวว่า หนี้เหล่านี้คาดว่าบริษัทเหล่านี้จะยังคงสามารถทำกำไรจึงตอบแทน
เงินกู้ของพวกเขามากกว่าที่พวกเขาคาดหวังและความผิดพลาด bailout ภายหลัง

แน่นอน เจ้าหนี้มักจะบ่นในเอเชียที่กฎหมายอ่อนแอ ล้มละลาย ทำให้มันเกือบเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกเขาเพื่อเก็บหลักประกันในกรณีของสินเชื่อด้อยคุณภาพ .