Table 3 makes visible a slight diff

Table 3 makes visible a slight difference between the two knowledge domains of
the object of acquisition, with respect to their accompanying forms of pedagogic
interaction: where M is the primary object, at least for the duration of this IP, there
was a wider range of types of pedagogic interaction used (six types out of eight
possible types) than where T was the primary object (four out of eight). We note
further that during the sub-events where M was the major object, a high proportion
(83 %) contained lecturer questioning (where the lecturer interacts with students on an
individual or small group or whole group basis, asking questions, not to elicit
answers, but to get them to consider possibilities/evaluate their own thinking and
promote discussion). At the same time, the lecturer did not use lecturer controlled
questioning and answer sessions at all across the whole IP (where the lecturer elicits
answers to specific questions in order to evaluate specific texts), nor was any
nontrivial student questioning identified. This was also the general pedagogic style
where T was the main object of acquisition. What this similarity masks is the
substantive difference in how the two knowledge domains were regulated in the IP,
and it is only when the third level of analysis is applied that this difference is
illuminated.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตาราง 3 ทำให้เห็นความแตกต่างเล็กน้อยระหว่างสองโดเมนความรู้ของของซื้อ เกี่ยวกับรูปแบบการประกอบการของ pedagogicโต้ตอบ: โดยที่ M คือ วัตถุหลัก น้อยตัวนี้ IP มีมีช่วงกว้างของ pedagogic โต้ตอบใช้ (หกชนิดจากแปดชนิดชนิดได้) กว่าที่ T มีวัตถุหลัก (สี่จากแปด) เราทราบไปที่เหตุการณ์ย่อยที่ M เป็นวัตถุสำคัญ สัดส่วนที่สูง(83%) อาจารย์อยู่สงสัย (ซึ่งอาจารย์ที่โต้ตอบกับนักเรียนในการหรือแต่ละกลุ่มหรือทั้งกลุ่มพื้นฐาน ถามคำถาม ไม่บอกตอบ แต่เพื่อให้พวกเขาพิจารณาโอกาส/ประเมินความคิดของตนเอง และส่งเสริมการสนทนา) ในเวลาเดียวกัน อาจารย์ที่ไม่ได้ใช้อาจารย์ที่ควบคุมรอบเวลาการตั้งคำถามและคำตอบที่ทั้ง IP ทั้งหมดที่ (ซึ่งอาจารย์ที่ elicitsตอบคำถามเฉพาะเพื่อประเมินเฉพาะข้อความ), ไม่มีnontrivial นักเรียนตั้งคำถามระบุ นี้เป็นลักษณะ pedagogic ทั่วไปที่ T เป็นเป้าหมายหลักของการซื้อ ความคล้ายคลึงกันนี้มาสก์เป็นความแตกต่างเราว่ารู้สองโดเมนถูกกำหนดใน IPและเมื่อมีใช้ระดับที่ 3 การวิเคราะห์ความแตกต่างนี้ว่าสว่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตารางที่ 3
ทำให้มองเห็นความแตกต่างเล็กน้อยระหว่างสองโดเมนความรู้เกี่ยวกับวัตถุของการซื้อกิจการที่เกี่ยวกับรูปแบบที่มาพร้อมกับพวกเขาในการสอนมีปฏิสัมพันธ์:
ที่ไหน M เป็นวัตถุหลักอย่างน้อยสำหรับระยะเวลาของ IP
นี้มีเป็นช่วงกว้างของประเภทของการปฏิสัมพันธ์สอนใช้
(หกชนิดจากแปดประเภทเป็นไปได้) กว่าที่ T เป็นวัตถุหลัก (สี่จากแปด)
เราทราบต่อไปว่าในช่วงเหตุการณ์ย่อยที่เอ็มเป็นวัตถุที่สำคัญในสัดส่วนที่สูง
(83%) ที่มีการซักถามวิทยากร
(ที่อาจารย์มีปฏิสัมพันธ์กับนักเรียนในกลุ่มบุคคลหรือขนาดเล็กหรือรายกลุ่มทั้งการถามคำถามไม่ได้ที่จะล้วงเอา
คำตอบ แต่เพื่อให้พวกเขาที่จะต้องพิจารณาความเป็นไปได้ /
ประเมินความคิดของตัวเองและส่งเสริมการอภิปราย) ในเวลาเดียวกัน, อาจารย์ไม่ได้ใช้วิทยากรที่ควบคุมการประชุมคำถามและคำตอบที่ทุกคนทั่วทั้ง IP (ที่อาจารย์องค์คำตอบสำหรับคำถามที่เฉพาะเจาะจงเพื่อประเมินข้อความที่เฉพาะเจาะจง) หรือเป็น ๆตั้งคำถามนักเรียนขี้ปะติ๋วระบุ นี่ก็เป็นรูปแบบการสอนทั่วไปที่ T เป็นวัตถุหลักของการเข้าซื้อกิจการ สิ่งที่มาสก์คล้ายคลึงกันนี้เป็นความแตกต่างที่สำคัญในวิธีการที่ทั้งสองโดเมนความรู้ที่ถูกควบคุมในทรัพย์สินทางปัญญา, และมันเป็นเพียงเมื่อระดับที่สามของการวิเคราะห์ถูกนำไปใช้ที่แตกต่างนี้จะสว่าง