History of ThaiThe national and off

History of Thai

The national and official language of Thailand is Thai. It is spoken by around twenty million residents of the Southeast Asian country. The spoken language is thought to have originated in the area around Vietnam and China. Thai is related to the languages spoken in eastern Myanmar, northern Vietnam, Yunnan and Laos. Thai is a tonal language in the Tai group and the Tai-Kadai language family. Today, standard Thai is spoken nationwide with regional dialects differing widely from north to south and east to west, including Issan (Northeastern Thai), Passa Neua or Lanna (Northern Thai) and Thai Tai or Pak Thai (Southern Thai).
Early Thai settlers in the late Dvaravati period gradually enlarged their Chinese-influenced, tonal, monosyllabic language by borrowing certain Mon and Khmer words. Later, the language absorbed polysyllabic Sanskrit (the classical language of Hindu India) and Pali words as Brahmanism and Theraveda Buddhism were infused. Foreign traders and Chinese immigrants made minor additions in later centuries.
Thai as a written language was introduced by King Ramkamhaeng in the Sukothai period. The writing system has undergone very few modifications since this time. Writings from the Sukothai period can be read because it retains many similarities to modern Thai writings. The writing was based on Pali, Sanskrit and Indian concepts, and many Mon and Khmer words entered the Thai languages as well.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประวัติศาสตร์ไทยแห่งชาติ และทางภาษาของไทยเป็นคนไทย พูด โดยประมาณยี่สิบล้านคนของประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ภาษาที่พูดเป็นความคิดที่มีต้นกำเนิดในบริเวณเวียดนามและจีน ไทยเกี่ยวข้องกับภาษาที่พูดในภาคตะวันออกพม่า ภาคเหนือเวียดนาม มณฑลยูนนาน และลาว ไทยเป็นภาษาใช้ในกลุ่มไทและตระกูลภาษาไทกะได วันนี้ ไทยมาตรฐานพูดทั่วประเทศกับภูมิภาคสำเนียงแตกต่างกันอย่างกว้างขวางจากเหนือไปใต้และตะวันออกกับตะวันตก รวมอีสาน (ไทยอีสาน), เมนู Passa หรือล้านนา (ไทยเหนือ) และไทยใต้ หรือปากไทย (ประเทศไทย)ตั้งถิ่นฐานไทยก่อนในช่วงปลายทวารวดีค่อย ๆ ขยาย อิทธิพลจีน โทน monosyllabic ภาษา โดยยืมจันทร์บางและคำเขมรของพวกเขา ภายหลัง ภาษาดูดคำบาลีและสันสกฤต polysyllabic (ภาษาคลาสสิกของอินเดียฮินดู) เป็นศาสนาพราหมณ์และศาสนาพุทธ Theraveda ได้ลงตัว ผู้ค้าต่างชาติและผู้อพยพชาวจีนได้เพิ่มเล็กน้อยในศตวรรษต่อมาไทยเป็นภาษาที่เขียนถูกนำ โดยพระรามคำแหงในสุโขทัย ระบบการเขียนมีทำเปลี่ยนแก้ไขน้อยมากเนื่องจากเวลานี้ งานเขียนจากระยะสุโขทัยสามารถอ่านได้เนื่องจากจะยังคงความคล้ายคลึงมากกับงานเขียนไทยทันสมัย การเขียนเป็นไปตามแนวคิดภาษาบาลี สันสกฤต และอินเดีย และจันทร์มาก และคำเขมรป้อนภาษาไทยเช่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติศาสตร์ไทยภาษาประจำชาติและประเทศไทยอย่างเป็นทางการของไทย มันเป็นเรื่องที่พูดโดยรอบยี่สิบล้านที่อาศัยอยู่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศ ภาษาพูดเป็นความคิดที่จะเกิดขึ้นในบริเวณรอบ ๆ เวียดนามและจีน ไทยมีความสัมพันธ์กับภาษาที่ใช้พูดในภาคตะวันออกของพม่าทางตอนเหนือของเวียดนามและมณฑลยูนนานประเทศลาว ไทยเป็นภาษาวรรณยุกต์ในกลุ่มไทและภาษาตระกูลไท Kadai วันนี้มาตรฐานไทยเป็นภาษาพูดทั่วประเทศที่มีภาษาถิ่นในภูมิภาคที่แตกต่างกันอย่างกว้างขวางจากทิศเหนือไปทางทิศใต้และทิศตะวันออกไปทางทิศตะวันตกรวมทั้งอีสาน (ตะวันออกเฉียงเหนือของไทย) Passa เหนือหรือล้านนา (ภาคเหนือของไทย) และ บริษัท ไทยไทหรือปากไทย (ใต้). มาตั้งถิ่นฐานในไทยต้น ในช่วงปลายสมัยทวาราวดีของพวกเขาค่อยๆขยายอิทธิพลจีน, วรรณยุกต์ภาษาพยางค์เดียวโดยการยืมคำบางมอญและเขมร ต่อมาภาษาที่ดูดซึมได้หลายพยางค์ภาษาสันสกฤต (ภาษาคลาสสิกของชาวฮินดูอินเดีย) และคำพูดภาษาบาลีเป็นศาสนาพราหมณ์และศาสนาพุทธ Theraveda ถูกผสม ผู้ประกอบการค้าต่างประเทศและผู้อพยพชาวจีนที่ทำเพิ่มเติมเล็กน้อยในศตวรรษต่อมา. ไทยเป็นภาษาที่เขียนได้รับการแนะนำโดยกษัตริย์รามคำแหงในช่วงสุโขทัย ระบบการเขียนที่ได้รับการปรับเปลี่ยนน้อยมากตั้งแต่เวลานี้ เขียนตั้งแต่สมัยสุโขทัยสามารถอ่านได้เพราะมันยังคงมีความคล้ายคลึงกันมากเขียนไทยสมัยใหม่ การเขียนอยู่บนพื้นฐานของภาษาบาลีสันสกฤตและแนวคิดอินเดียและหลายคำมอญและเขมรเข้ามาในภาษาไทยได้เป็นอย่างดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประวัติความเป็นมาของคนไทย

ชาติและภาษาอย่างเป็นทางการของ ไทยคือไทย มันพูดราว 20 ล้านคน ของประเทศในภูมิภาคเอเซียตะวันออกเฉียงใต้ ภาษาพูดน่าจะมาจากบริเวณรอบ ๆ เวียดนาม และจีน ไทยมีความสัมพันธ์กับภาษาที่พูดในภาคตะวันออกของพม่า ทางภาคเหนือของประเทศเวียดนาม มณฑลยูนนาน และ ลาวภาษาไทยเป็นภาษาวรรณยุกต์ในใต้และกลุ่มไทกะไดภาษาครอบครัว วันนี้ ไทยมาตรฐาน พูดภาษาถิ่นที่แตกต่างกันอย่างกว้างขวางในภูมิภาคทั่วประเทศ ตั้งแต่เหนือจรดใต้ และตะวันออกไปตะวันตก ได้แก่ อีสาน ( อีสาน ) , passa เนื้อหรือล้านนา ( ภาคเหนือของไทย ) และ ไทย ไท หรือปัก ไทย ( ภาคใต้ ) .
การตั้งถิ่นฐานต้นไทยในช่วงทวารวดีสายค่อยๆขยายของพวกเขาจีนมีอิทธิพล , วรรณยุกต์พยางค์ , ภาษาโดยการกู้ยืมบางมอญและเขมรคำ ต่อมา ภาษาสันสกฤต ( ดูดซึมพยางค์คลาสสิกภาษาของชาวฮินดูอินเดีย ) เป็นคำภาษาบาลีและพระพุทธศาสนาและศาสนาพราหมณ์และ theraveda ผสม .ผู้ค้าต่างประเทศและอพยพจีนทำเพิ่มเล็กน้อยในศตวรรษต่อมา
ภาษาไทยเป็นภาษาเขียนแนะนำในสมัยกษัตริย์รามคําแหงสุโขทัย . การเขียนระบบได้รับการแก้ไขน้อยมาก ตั้งแต่เวลานี้ งานเขียนจากยุคสุโขทัย สามารถอ่านได้ เพราะมันมีความคล้ายคลึงกันมากกับงานเขียนไทยสมัยใหม่ เขียนตามบาลีภาษาสันสกฤตและแนวคิดของอินเดีย มอญ และเขมรหลายคำป้อนภาษาไทยด้วย

.