i can to some extent describe the w

i can to some extent describe the way in which i work but i feel awkward when talking about intentions or effects. Spaces may not invite the image- if they do, they mostly do it with their spatial layers of time. Such qualities of spaces may create typologies over time but there is no intention to make typologies out of spaces. it is then the image which takes the place of the space; the image in its own right. it is the images with which i work, and images are planes, and colours,and relations of order and disorder.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันสามารถทำได้ในบางกรณีอธิบายวิธีการที่ทำงาน แต่รู้สึกอึดอัดเมื่อพูดถึงจุดประสงค์หรือผลกระทบ พื้นที่อาจไม่เชิญภาพ - ถ้าพวกเขาทำ พวกเขาเป็นส่วนใหญ่ทำกับชั้นของปริภูมิเวลา เช่นคุณภาพของพื้นที่อาจสร้าง typologies ตลอดเวลา แต่มีความตั้งใจที่จะทำให้ typologies จากพื้นที่ เป็นภาพที่เกิดพื้นที่ แล้ว ภาพในตัวของมันเอง มันเป็นภาพที่ทำงาน และรูปภาพ เครื่อง บิน และสี และความสัมพันธ์ของใบสั่งและความผิดปกติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันสามารถที่จะมีขอบเขตอธิบายวิธีการที่ผมทำงาน แต่ฉันรู้สึกอึดอัดเมื่อพูดคุยเกี่ยวกับความตั้งใจหรือผล ช่องว่างที่อาจจะไม่เชิญอิมเมจเฉพาะบล็อกถ้าพวกเขาทำพวกเขาส่วนใหญ่จะทำกับชั้นอวกาศของพวกเขาเวลา คุณสมบัติดังกล่าวของช่องว่างที่อาจสร้าง typologies เมื่อเวลาผ่านไป แต่มีความตั้งใจที่จะทำให้ typologies ออกจากไม่มีช่องว่าง แล้วมันเป็นภาพที่เกิดขึ้นของพื้นที่; ภาพในตัวของมันเอง มันเป็นภาพที่ผมทำงานและภาพที่เป็นเครื่องบินและสีและความสัมพันธ์ของคำสั่งและความผิดปกติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันสามารถมีขอบเขตอธิบายวิธีที่ผมทำงาน แต่ผมก็รู้สึกอึดอัดใจเมื่อพูดถึงความตั้งใจหรือผลกระทบ เป็นอาจจะไม่เชิญภาพ - ถ้าพวกเขาทำ พวกเขาทำมันด้วยชั้นเชิงพื้นที่ส่วนใหญ่ของเวลา เช่นคุณภาพของเป็นอาจสร้างรูปแบบตลอดเวลา แต่ไม่ได้มีเจตนาที่จะให้รูปแบบออกมาเป็น . มันเป็นภาพที่ใช้สถานที่ของพื้นที่ ภาพในสิทธิของตนเอง มันเป็นภาพที่ผมทำงาน และภาพเครื่องบินและสีและความสัมพันธ์ระหว่างการสั่งซื้อและความวุ่นวาย