It’s been a few days now since I en

It’s been a few days now since I entered high school but there haven’t been any problems. I haven’t heard about Wakaba-chan causing any trouble either.
I popped down to stealthily check out her classroom, but she seemed to have friends at least, so I think she’s doing okay.
I judged that it was safe to leave her alone for the time being.
That’s why I’ve decided to work on building up the friendship in my own class.

*

The new External Students haven’t been acclimating too well. Even the Internals are a bit stiff around people they didn’t talk to in middle school.
That’s why I’ve decided to hold a social gathering! And social gatherings mean food!

“You want to have lunch together as a whole class?”

“Yes. I believe that we should attempt to deepen our bonds by having lunch together.”

I immediately decided to see what my fellow class rep, Satomi Yukinari-kun, thought.
I was thinking that it would be difficult to make do with just the breaks between classes, so it would be better to try having lunch together one time and having a nice chat together.
After all, if it’s lunch then even if you can’t find something to talk about you can just recommend foods to each other. It’s easy and inoffensive, right? I wonder what Satomi-kun thinks.

“Hmmm~ I’m not against the idea itself, but would we really be able to secure enough seats together for the whole class?”

Good point. Usually people just sit wherever there’s room, so it would be rather difficult to prepare a group of 40 seats.
However! Satomi-kun has forgotten one very important thing!

“There will be no issue.”

–CHACHING!-
I flashed my red peony badge at him.

“Hm? Pivoine? Eh-! Don’t tell me you’re going to use the reserved Pivoine seats!?”

“That would be beyond even me. However, reserving a group of forty normal seats may not be.”

At first I considered sitting in the garden and eating packed lunches together, but once I considered the rain I thought it would be better to host it in the cafeteria.

“Wouldn’t our senpais be annoyed if a group of new students suddenly occupied a part of the cafeteria?”

-CHACHING!-
I flashed the badge again.

“You can simply say that it was all my plan. Perhaps I will also have a word with the Student Council President, just to be safe. It is only a one-time event so I am sure that they will be magnanimous about it.”

“Oooh! As expected of you, Kisshouin-san!”

Satomi-kun began to applaud.
Ho ho ho! If you have any complaints then bring it up with the Pivoine!
…Hm? Is it just me, or did that line sound like something the Rococo Queen would say?

*

*

After receiving Student Council President Tomoe-senpai’s OK, my class was able to have the lunch without a hitch.
When I brought up Kasumi-sama’s name, Tomoe-senpai accepted with a defeated smile.
It wasn’t a threat, okay? It was just a request, okay?
I’d feel bad taking up any particularly good seats, so I decided to just use somewhere out of the way and out of sight. I’d hate having to sit right in the middle under everyone’s stares anyway.

“Well then, ladies and gentlemen, shall we dine?”

There were kids eating cafeteria food, as well as kids eating their bentous. It’s completely acceptable to eat home lunches in the cafeteria, but there were some kids who had been hesitant so far, so hopefully this is a good chance for them to start.
As the lunch progressed, even the initially silent and stiff members of my class began to talk happily to the people around them.
There was a nice mood going, with Internal Students teaching Externals various things about the school.

“And so, those seats way over there are reserved for Pivoine members so you absolutely mustn’t sit there if you’re a normal student,” I heard one of the Internals saying.

Mn, but those seats have a sign that says they’re reserved for Pivoine, so I think anybody would realise.
Incidentally, I rarely ever use them. Ever since I entered middle school, I’ve almost always had lunch with Serika-chan and co. and my experience with the Pivoine seats are limited to when I get invited by other members. Back when I was in my first year of the middle school section, Kasumi-sama would sometimes invite me. Mostly to listen to her talk fondly about Tomoe-senpai.
To begin with, lunch is when most of the talking and gossip gets done in a group of girls. If you miss out on that, you’ll have trouble keeping up and they’ll leave you behind. That’s why if you’re in a girls’ group, having lunch together is something that’s pretty important.
Kaburagi and Enjou are always in the reserved seats though. It’s probably so that their fangirls can’t get to them. I guess even they’d want to have lunch peacefully.

By the time lunch was coming to an end, everybody had really loosened up around each other. As for me though, I was just sitting with my group as always, so I didn’t get to make new friends…
Well, whatever. At least a few of the girls spoke to me. I’ll just have to keep at it.
But is it just my imagination that most of the boys

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นไม่กี่วันแล้วตั้งแต่ผมเข้าโรงเรียนมัธยม แต่มีไม่ได้ปัญหาใด ๆ ฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับ Wakaba จังทำให้เกิดปัญหาใด ๆ ทั้ง.
ฉันโผล่ลงไปลอบตรวจสอบห้องเรียนของเธอ แต่เธอก็ดูเหมือนจะมีเพื่อนอย่างน้อยดังนั้นฉันคิดว่าเธอทำไม่เป็นไร.
ฉันตัดสินว่ามันปลอดภัยที่จะปล่อยให้เธออยู่คนเดียว ในเวลานั้น.
นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันได้ตัดสินใจที่จะทำงานในการสร้างมิตรภาพในชั้นเรียนของตัวเอง.

*

นักศึกษาภายนอกใหม่ยังไม่ได้รับ acclimating ดีเกินไป แม้ Internals เป็นบิตแข็งรอบคนที่พวกเขาไม่ได้พูดคุยถึงในโรงเรียนมัธยม.
นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันได้ตัดสินใจที่จะระงับการชุมนุมทางสังคม! และการชุมนุมทางสังคมหมายถึงอาหาร!

"คุณต้องการที่จะได้รับประทานอาหารกลางวันร่วมกันเป็นทั้งชั้น?"

"ใช่ ผมเชื่อว่าเราควรพยายามที่จะลึกมากขึ้นพันธบัตรของเราโดยการรับประทานอาหารกลางวันด้วยกัน. "

ผมตัดสินใจทันทีที่จะเห็นสิ่งที่ตัวแทนระดับเพื่อนของฉัน, Satomi Yukinari-kun คิด.
ฉันคิดว่ามันจะเป็นเรื่องยากที่จะทำอะไรกับแค่แบ่งระหว่าง เรียนดังนั้นมันจะดีกว่าที่จะลองรับประทานอาหารกลางวันร่วมกันครั้งเดียวและมีการสนทนาที่ดีร่วมกัน.
หลังจากที่ทุกคนถ้าเป็นอาหารกลางวันแล้วแม้ว่าคุณจะไม่สามารถหาสิ่งที่จะพูดคุยเกี่ยวกับคุณก็สามารถแนะนำอาหารกับแต่ละอื่น ๆ มันเป็นเรื่องง่ายและไม่น่ารังเกียจใช่ไหม? ฉันสงสัยว่าซาโตมิคุงคิดว่า.

"อืม ~ ฉันไม่ได้กับความคิดของตัวเอง แต่เราจริงๆจะสามารถรักษาความปลอดภัยพอนั่งร่วมกันเพื่อให้ทั้งชั้น?"

จุดดี โดยปกติแล้วคนเพียงแค่นั่งอยู่ที่ใดก็ตามที่มีห้องพักดังนั้นมันจะค่อนข้างยากที่จะเตรียมความพร้อมกลุ่ม 40 ที่นั่ง.
แต่! ซาโตมิคุงได้ลืมสิ่งหนึ่งที่สำคัญมาก!

"จะมีปัญหา no."

-CHACHING -
ฉันประกายป้ายสีแดงดอกโบตั๋นของฉันที่เขา.

"หืม? Pivoine? Eh-! อย่าบอกนะว่าคุณกำลังจะใช้ลิขสิทธิ์ที่นั่ง Pivoine !? "

" นั่นจะเกินแม้ฉัน อย่างไรก็ตามสำรองกลุ่มสี่สิบที่นั่งปกติอาจจะไม่. "

ตอนแรกผมถือว่านั่งอยู่ในสวนและการรับประทานอาหารกลางวันร่วมกัน แต่เมื่อผมถือว่าฝนที่ผมคิดว่ามันจะดีกว่าที่จะเป็นเจ้าภาพในโรงอาหาร.

" Wouldn ' t รุ่นพี่ของเราจะรำคาญถ้ากลุ่มของนักศึกษาใหม่กึกครอบครองส่วนหนึ่งของโรงอาหารหรือไม่? "

-CHACHING -
ฉันประกายป้ายอีกครั้ง.

" คุณก็สามารถพูดได้ว่ามันเป็นแผนของฉัน บางทีผมอาจจะยังมีคำกับประธานสภานักเรียนเพียงเพื่อความปลอดภัย มันเป็นเพียงเหตุการณ์หนึ่งครั้งเพื่อให้ผมแน่ใจว่าพวกเขาจะเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่เกี่ยวกับเรื่องนี้. "

" โอ้! เป็นที่คาดหวังของคุณ Kisshouin ซัง! "

ซาโตมิคุงเริ่มปรบมือ.
Ho Ho Ho! หากคุณมีข้อร้องเรียนใด ๆ แล้วนำมันขึ้นกับ Pivoine!
... หืม? มันเป็นเพียงฉันหรือไม่ว่าเสียงเส้นเหมือนสิ่งที่โรโคโคสมเด็จพระราชินีจะพูด?

* * * *

* * * *

หลังจากได้รับการตกลงชั้นเรียนของฉันก็สามารถที่จะมีอาหารกลางวันโดยไม่ต้องผูกปม. ประธานสภานักเรียน Tomoe-รุ่นพี่ของ
เมื่อผมเติบโตขึ้นมาซึมิ-sama ชื่อ , Tomoe-รุ่นพี่ได้รับการยอมรับด้วยรอยยิ้มแพ้.
มันไม่ได้เป็นภัยคุกคามได้ไหม มันเป็นเพียงแค่ขอได้ไหม
ฉันรู้สึกไม่ดีสละที่นั่งที่ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งใด ๆ ดังนั้นฉันตัดสินใจที่จะใช้เพียงบางออกจากทางและออกไปจากสายตา ฉันเกลียดที่จะต้องนั่งอยู่ตรงกลางภายใต้จ้องของทุกคนต่อไป.

"ถ้าอย่างนั้นท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีเราจะรับประทานอาหาร?"

มีเด็กกินอาหารที่โรงอาหารเช่นเดียวกับการรับประทานอาหารเด็ก bentous ของพวกเขา มันเป็นเรื่องที่ยอมรับได้อย่างสมบูรณ์ที่จะกินอาหารกลางวันที่บ้านในโรงอาหาร แต่มีเด็กบางคนที่ได้รับลังเลเพื่อให้ห่างไกลเพื่อหวังว่านี่เป็นโอกาสที่ดีสำหรับพวกเขาที่จะเริ่มต้น.
ในฐานะที่เป็นอาหารกลางวันที่ก้าวหน้าแม้สมาชิกแรกเงียบและแข็งของชั้นเรียนของฉัน เริ่มที่จะพูดคุยอย่างมีความสุขให้กับคนรอบตัวพวกเขา.
มีอารมณ์มีความสุขไปกับการเรียนการสอนนักเรียนภายใน Externals สิ่งต่างๆเกี่ยวกับโรงเรียน.

"และเพื่อให้ที่นั่งเหล่านั้นวิธีที่มากกว่ามีไว้สำหรับสมาชิก Pivoine เพื่อให้คุณอย่างไม่ต้องนั่งอยู่ตรงนั้น ถ้าคุณเป็นนักเรียนปกติ "ผมได้ยินหนึ่ง Internals ว่า.

Mn แต่ที่นั่งเหล่านั้นมีสัญญาณที่บอกว่าพวกเขากำลังสงวนไว้สำหรับ Pivoine ดังนั้นฉันคิดว่าใครจะทราบ.
บังเอิญผมไม่ค่อยเคยใช้พวกเขา นับตั้งแต่ผมเข้าโรงเรียนมัธยมผมเคยเกือบมักจะมีอาหารกลางวันกับ Serika จังและร่วม และประสบการณ์ของฉันกับที่นั่ง Pivoine จะถูก จำกัด ให้เมื่อฉันได้รับเชิญจากสมาชิกคนอื่น ๆ กลับมาเมื่อผมอยู่ในปีแรกของส่วนโรงเรียนมัธยมคาซึมิ-sama บางครั้งจะเชิญผม ส่วนใหญ่จะฟังเธอพูดคุยเกี่ยวกับความรัก Tomoe-รุ่นพี่.
เริ่มต้นด้วยอาหารกลางวันคือเมื่อส่วนใหญ่ของการพูดคุยและการนินทาได้รับทำในกลุ่มของสาว ๆ หากคุณพลาดโอกาสในการที่คุณจะมีปัญหาในการรักษาและพวกเขาจะปล่อยให้คุณอยู่เบื้องหลัง นั่นเป็นเหตุผลที่ถ้าคุณอยู่ในกลุ่มหญิงมีอาหารกลางวันร่วมกันเป็นสิ่งที่สำคัญสวย.
Kaburagi และ Enjou อยู่เสมอในที่นั่งที่สงวนไว้ว่า มันอาจจะเพื่อให้แฟน ๆ ของพวกเขาไม่สามารถได้รับให้กับพวกเขา ผมคิดว่าแม้พวกเขาต้องการที่จะได้รับประทานอาหารกลางวันอย่างสงบ.

โดยเวลากลางวันได้มาถึงจุดสิ้นสุดทุกคนได้คลายจริงๆถึงรอบกันและกัน สำหรับผม แต่ผมก็นั่งอยู่กับกลุ่มของฉันเช่นเคยดังนั้นผมจึงไม่ได้รับการทำความรู้จักเพื่อนใหม่ ...
ดีสิ่งที่ อย่างน้อยไม่กี่ของสาว ๆ พูดกับฉัน ผมก็จะต้องเก็บที่มัน.
แต่มันเป็นเพียงจินตนาการของฉันว่าส่วนใหญ่ของเด็กผู้ชาย