ValidationThe proposed approach was

Validation
The proposed approach was validated using the moisture content determination data of rough rice reported by Noomhorm and Verma (1982). They found that 130aC-16 h drying of rough rice resulted in significantly higher moisture contents compared to the sta?dard AOAC method. Using equation [7], the moisture contents of rough rice samples were computed by entering the experimental moisture content values determined at 130 aC and 16 h by Noomhorm and Verma as apparent moisture contents. Table 9 shows that the experimental AOAC (Noomhorm and Verma, 1982) and computed (present study) moisture contents were close generally within 0.5% w.b. except for a few cases. A
close examination of the experimental data of
Noomhorm and Verma revealed that moisture content
differences between the two methods varied up to 1.72%
w. b., perhaps due to experimental discrepancies. This
was contrary to the observations made in the present
study, which showed a more consistent pattern in
moisture difference values when comparing various
methods of moisture measurement (Table 4).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การตรวจสอบวิธีการนำเสนอถูกตรวจสอบโดยใช้ข้อมูลการวิเคราะห์ปริมาณความชื้นของข้าวหยาบที่รายงาน โดย Noomhorm และโอฬาร์ (1982) พวกเขาพบว่า 130aC-16 h แห้งหยาบข้าวผลในเนื้อหาความชื้นสูงเมื่อเทียบกับตั้ง? dard AOAC วิธี ใช้สมการ [7], การหาความชื้นของตัวอย่างข้าวหยาบถูกคำนวณ โดยการป้อนค่าเนื้อหาการทดลองความชื้นที่กำหนดที่ aC 130 และ 16 ชม. โดย Noomhorm และโอฬาร์เป็นความชื้นชัดเจนเนื้อหา ตาราง 9 แสดงให้เห็นว่า AOAC ทดลอง (Noomhorm และโอฬาร์ 1982) และคำนวณ (วิจัย) ความชื้นเนื้อหาถูกปิดใน w.b. 0.5% ยกเว้นบางกรณี Aปิดการตรวจสอบข้อมูลการทดลองNoomhorm และโอฬาร์เปิดเผยว่า ความชื้นความแตกต่างระหว่างสองวิธีแตกต่างกันถึง 1.72%วัตต์ b. อาจเพราะความขัดแย้งของการทดลอง นี้แก้ไขขัดกับการสังเกตการณ์ในปัจจุบันศึกษา ซึ่งแสดงให้เห็นรูปแบบสอดคล้องกันมากในความชื้นค่าความแตกต่างเมื่อเปรียบเทียบต่าง ๆวิธีการวัดความชื้น (ตาราง 4)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตรวจสอบ
วิธีการที่นำเสนอได้รับการตรวจสอบโดยใช้ข้อมูลการกำหนดปริมาณความชื้นของข้าวหยาบรายงานโดย Noomhorm และ Verma (1982) พวกเขาพบว่า 130aC-16 H อบแห้งของข้าวหยาบส่งผลให้ความชื้นสูงอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับ STA หรือไม่วิธี AOAC ดาด โดยใช้สมการ [7] เนื้อหาความชื้นของตัวอย่างข้าวหยาบถูกคำนวณโดยการป้อนค่าทดลองความชื้นกำหนดที่ 130 AC และ 16 ชั่วโมงโดย Noomhorm และ Verma เป็นความชื้นที่เห็นได้ชัด ตารางที่ 9 แสดงให้เห็นว่าการทดลอง AOAC (Noomhorm และ Verma, 1982) และการคำนวณ (การศึกษาปัจจุบัน) ความชื้นได้ใกล้เคียงโดยทั่วไปภายใน 0.5% WB ยกเว้นสำหรับบางกรณี
การตรวจสอบอย่างใกล้ชิดของข้อมูลการทดลองของ
Noomhorm และ Verma เปิดเผยว่าความชื้น
ความแตกต่างระหว่างสองวิธีที่แตกต่างกันถึง 1.72%
WB อาจจะเป็นเพราะความแตกต่างของการทดลอง นี้
ตรงกันข้ามกับข้อสังเกตที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน
การศึกษาซึ่งแสดงให้เห็นรูปแบบที่สอดคล้องกันมากขึ้นใน
ค่าความชื้นที่แตกต่างเมื่อเปรียบเทียบต่างๆ
วิธีการวัดความชื้น (ตารางที่ 4)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตรวจสอบความถูกต้องการนำเสนอการตรวจสอบข้อมูลโดยใช้การหาความชื้นของข้าว และขรุขระ รายงานโดย noomhorm verma ( 1982 ) พวกเขาพบว่า 130ac-16 H แห้งหยาบ ส่งผลให้ความชื้นของข้าวสูงกว่าเมื่อเทียบกับ STA ? วิธีไม่ dard . การใช้สมการ [ 7 ] , ความชื้นของตัวอย่างข้าวหยาบถูกคำนวณโดยการป้อนค่าความชื้นทดลองเนื้อหาที่กำหนด 130 AC และ 16 ชั่วโมง โดย noomhorm verma ความชื้นและอย่างแจ่มแจ้ง ตารางที่ 9 แสดงให้เห็นว่าโปรตีน ( และทดลอง noomhorm verma , 1982 ) และคำนวณ ( การศึกษา ) ความชื้น โดยทั่วไปปิดภายใน 0.5 % w.b . ยกเว้นบางกรณี เป็นใกล้สอบของนักเรียนข้อมูลnoomhorm verma ความชื้นและพบว่าความแตกต่างระหว่างสองวิธีที่แตกต่างกันได้ถึง 1.72 %ดับบลิวบี บางทีเนื่องจากความขัดแย้งครั้งนี้ นี้ต่อข้อสังเกตที่เกิดขึ้นในปัจจุบันการศึกษาซึ่งมีรูปแบบที่สอดคล้องกันมากขึ้นในเมื่อเปรียบเทียบความแตกต่างค่าความชื้นต่างๆวิธีการวัดความชื้น ( ตารางที่ 4 )