การพัฒนากระจุกตัวอยู่ในเมือง ตามแบบแผนของแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับแรกๆ ทำให้เมืองหลวงของประเทศไทยขยายตัวอย่างรวดเร็ว และไม่มีทิศทาง ตัวอย่าง เช่น ในเรื่องการใช้ประโยชน์ที่ดิน ที่จะระบุว่า ที่ดินส่วนใดควรจะใช้ทำอะไร เช่น ที่อยู่อาศัย อุตสาหกรรม หรือการพาณิชย์ เกิดปัญหาต่างคนต่างทำขาดการวางแผนล่วงหน้ามีการปล่อยให้การใช้ประโยชน์ที่ที่ดินเป็นไปตามความต้องการของหน่วยงานภาครัฐและเอกชนแต่ละราย พื้นที่บางแห่งที่ดินมีความอุดมสมบูรณ์สูง มีน้ำใช้เพื่อการเกษตรอย่างเหลือเฟือ แต่กลับถูกใช้เป็นพื้นที่สร้างหมู่บ้านจัดสรร และโรงงานอุตสาหกรรมในส่วนของประชากรที่อาศัยอยู่ในเมืองนั้น มีรายงานวิจัยและวิทยานิพนธ์หลายฉบับที่ระบุว่าชนชั้นกลางที่อยู่อาศัยภายในเขตเมืองเป็นกลุ่มคนที่มีความรู้ในเรื่องสิ่งแวดล้อมมากที่สุด แต่สิ่งที่ปรากฏ เมืองซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของคนเหล่านี้กลับมีปัญหาสิ่งแวดล้อมหนักหน่วงมากขึ้นทุกขณะ เพราะมีคนเมืองจำนวนน้อยที่ลงมือปฏิบัติ เพื่อลดปัญหาสิ่งแวดล้อม เช่น การลดปริมาณขยะ การลดปริมาณการใช้พลังงานไฟฟ้า และอื่นๆ