Kul Chandra GautamIt baffles the re

Kul Chandra GautamIt baffles the rest of the world, and many thoughtful Americans, as to why the US has chosen to be the odd man out in not embracing this most humanitarian of all human rights treaties that seeks to protect the rights and well-being of the world's most vulnerable children. It is all the more surprising if one considers that many distinguished American scholars and experts were actively involved in drafting the CRC, and the US government played a leadership role in negotiating and shaping it. But most American citizens remain unaware of this great human rights treaty that their country helped create, but refuses to ratify.
The US reluctance to ratify the CRC seems to be part of a broader phenomena of "American exceptionalism" which holds that while the rest of the world needs to be bound by human rights treaties and conventions, the US need not join them as the US already has a great Constitution and progressive laws that are strong and often superior to what might be contained in such international treaties.
Accordingly, the US is always reluctant and slow in ratifying any international conventions, including those that it may have played an active role in drafting, such as the Rome Statue on International Criminal Court, the Convention on Elimination of all forms of Discrimination against Women (CEDAW) and the CRC.
Many American congressmen and senators – particularly from the Republican Party - seem to feel that that such treaties might be necessary and useful for other countries, but not for the US, because they fear these might actually lower the standards contained in the US Constitution or create undesirable international obligations for the US. Such is the sense of self-righteousness among some key and influential American legislators that evidence to the contrary is conveniently ignored or dismissed.
For example, the American Bar Association has done a comparative review of the CRC and the US Constitution and relevant federal laws, and determined that these are either mutually compatible or the CRC's standards are more in keeping with the emerging human rights norms of the modern world. The experience of all other developed countries that have ratified the Convention also indicates that it is highly relevant and beneficial for all countries - rich and advanced as well as poor and underdeveloped. The CRC recognises every child's right to develop physically, mentally and socially to his or her fullest potential, to be protected from abuse, discrimination, exploitation and violence; to express his or her views and to participate in decisions affecting his or her future. It reaffirms the primary role of parents and the family in raising children. It seeks to emulate key provisions on child rights and well-being under the US Constitution and laws.
Some opponents of the CRC in America argue that it would impose all kinds of terrible international obligations that maybe harmful to America and its children and families. These range from how possible UN interference might compromise the sovereignty of the US and undermine its Constitution to how the CRC might weaken American families and role of parents in bringing up their children. Others stress how it might bring about a culture of permissiveness, including abortion on demand, and unrestricted access to pornography and how it might empower children to sue their parents and disobey their guidance.
Such concerns are not unique to America. Many groups in other countries have expressed similar fears from time to time. But in 25 years of experience in over a hundred countries, rich and poor, with liberal as well as conservative governments, such concerns have proven to be unfounded, exaggerated and hypothetical.
America is a nation of extraordinary wealth. Most children in this country are beneficiaries of this affluence. They live in comfortable homes and safe neighbourhoods and have a decent standard of living, health, education and social welfare. But there is room for much improvement and some humility.
Studies by the highly respected American NGO the Children's Defense Fund, UNICEF and others show that compared to the wealth of the US, a shocking number of children continue to lack the basics of life. Children in America lag behind most industrialised nations on key child indicators. The US is towards the bottom of the league in relative child poverty, in the gap between rich and poor, teen birth rates, low birth weight, infant mortality, child victims of gun violence, and the number of minors in jail.
For many people outside the US, it is incomprehensible how the richest nation on earth lets every sixth child live in (relative) poverty, how its laws allow a child to be killed by guns every three hours; or how so many children and families can live without basic health insurance. Ratifying the CRC will not by itself dramatically change the situation of America's children. But it would help establish a critical national framework to formulate clear goals and targets which the federal and state governments, private organizations and individuals can use to shape policies and programs to better meet the needs of children and their families.
Internationally, ratification of the CRC would help enhance US standing as a global leader in human rights. As a party to the Convention, the U.S. would be eligible to participate in the Committee on the Rights of the Child (the international body that monitors the CRC's implementation), and work toward strengthening further progress for children in all countries.
Interestingly, while the US has failed to ratify the CRC, it has ratified two Optional Protocols to the CRC - on the sale and trafficking of children, child prostitution and pornography, as well as involvement of children in armed conflict. Also, to be fair, there have been many leaders in the US government, including at the highest level, who have been very supportive of the CRC. I want to recall a very touching episode in this regard.
In January 1995, Jim Grant, the then head of UNICEF, a charismatic leader who was highly respected and admired in the US and around the world, was hospitalised with terminal cancer. From his death-bed he wrote to President Bill Clinton, pleading with him, as an American citizen, that the US government sign the Convention on the Rights of the Child. He died a few days later.
The following month at a memorial service for Jim Grant at the Cathedral of St. John the Divine in New York City, the then First Lady Hillary Clinton came with a message from the President. She said that in response to Jim Grant's last wish, President Clinton had instructed Madeline Albright, then US Ambassador to the UN, to sign the Convention. The whole Cathedral erupted in applause at this news, breaking the tradition of an otherwise serene and somber occasion of a memorial service. The following week, Albright signed the Convention.
However, fearing that many conservative Senators would not support it, the Clinton administration did not forward the Convention for ratification to the Senate. When President George W. Bush took over, the new administration made it clear that it had no intention whatsoever to pursue ratification of the Convention.
Even President Obama, whose outlook and vision most closely match the spirit of the Convention, has done nothing tangible towards getting the treaty ratified by the US Senate. This despite the fact that there were and still are many senior officials in his administration who are highly supportive of the CRC, including former Secretary of State and current leading Democratic presidential candidate Hillary Clinton, her successor John Kerry, National Security Adviser Susan Rice and the current US Ambassador to the UN Samantha Power.
As a Presidential candidate in 2008, Obama acknowledged how embarrassing it was for the US to find itself in the company of a lawless Somalia that had not ratified the CRC. He then promised to review the CRC and other treaties to ensure that the US resumes its global leadership in human rights. Now that Somalia has ratified the CRC, the US remains a lonely leader without any followers or companions in its refusal to embrace the world's most universally ratified human rights treaty.
Given the current composition of the US Congress and the right-wing tilt of US politics, I see no chance for the US to ratify the CRC in the foreseeable future. However, citing longer-term national interest, President Obama has occasionally shown courage and willingness to propose bold actions, such as normalizing US diplomatic relations with Cuba and the nuclear agreement with Iran, even in the face of some strong domestic opposition.
Many American child rights activists and leaders have suggested that President Obama should exercise a similarly enlightened leadership and immediately order the State Department to undertake a thorough formal review of the CRC, so that it is ready for submission to the Senate for ratification whenever the situation becomes more favourable. Last year, over 100 CEOs and leaders of prominent American child welfare organizations and faith-based groups made an impassioned joint appeal to Obama to order such a review (See: http://www.childrightscampaign.org). The President may now be a lame-duck in many respects, but it is not too late for him to leave a legacy of standing up for the rights of America's children, and those of the world.
(End)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

GautamIt จันทรา Kul baffles ทำไมอเมริกาเลือกที่จะ ออกคนคี่ในบรรดานี้ไม่ส่วนเหลือของโลก และชาวอเมริกันเด่นมาก เป็นมนุษยธรรมที่สุดสนธิสัญญาสิทธิมนุษยชนทั้งหมดที่ปกป้องสิทธิและความเป็นอยู่ของเด็กมีความเสี่ยงมากที่สุดในโลก ได้ทั้งหมดที่น่าแปลกใจถ้าหนึ่งพิจารณาว่า นักวิชาการอเมริกันทั้งหลายและผู้เชี่ยวชาญได้อย่างแข็งขันที่เกี่ยวข้องกับร่าง CRC และรัฐบาลสหรัฐอเมริกาบทบาทผู้นำในการเจรจาต่อรอง และสร้างรูปร่างของมัน แต่คนอเมริกันส่วนใหญ่ยังคงไม่รู้ตัวนี้สนธิสัญญาสิทธิมนุษยชนที่ดีที่ประเทศของพวกเขาช่วยสร้าง แต่ไม่ยอมให้รายการอาหารของสหรัฐอเมริกาให้ CRC ดูเหมือน จะเป็นส่วนหนึ่งของปรากฏการณ์ที่กว้างขึ้นของ "อเมริกัน exceptionalism" ซึ่งถือว่า ในขณะที่ส่วนเหลือของโลกต้องถูกผูกไว้ โดยสนธิสัญญาสิทธิมนุษยชนและข้อตกลง สหรัฐอเมริกาต้องไม่เข้าร่วมพวกเขาเป็นสหรัฐอเมริกา แล้วมีรัฐธรรมนูญที่ดีและกฎหมายที่ก้าวหน้าที่แข็งแรง และเหนือกว่าบ่อยครั้งที่อาจอยู่ในสนธิสัญญาดังกล่าวตาม สหรัฐอเมริกาได้เสมอลูก ความเร็วในการประชุมระหว่างประเทศ รวมทั้งที่มันอาจมีบทบาทการใช้งานในร่าง เช่นรูปปั้นของโรมในศาลอาญาระหว่างประเทศ อนุสัญญาว่าด้วยการขจัดทุกรูปแบบเลือกปฏิบัติต่อสตรี (CEDAW) และ CRC การสัตยาบันCongressmen อเมริกันและ senators – โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากพรรค - จำนวนมากดูเหมือนรู้สึกว่า ว่า สนธิสัญญาดังกล่าวอาจมีความจำเป็น และมีประโยชน์สำหรับประเทศอื่น ๆ แต่ไม่สำหรับสหรัฐอเมริกา เพราะความกลัวเหล่านี้อาจจะต่ำกว่ามาตรฐานอยู่ในรัฐธรรมนูญเรา หรือสร้างข้อผูกมัดระหว่างประเทศระวังสำหรับสหรัฐอเมริกา เช่นความรู้สึกของ self-righteousness คีย์และกรอบนโยบายอเมริกันมีอิทธิพลบางอย่างที่หลักฐานขัดเชิญละเว้น หรือยกเลิกได้เช่น สมาคมบาร์อเมริกันทำรีวิวเปรียบเทียบของ CRC เรารัฐธรรมนูญ และกฎหมายของรัฐบาลกลาง และเหล่านี้เป็นการร่วมกันกำหนดมาตรฐานของ CRC หรือเข้ากันได้เป็นเพื่อเกิดสิทธิมนุษยชนพื้นฐานของโลกสมัยใหม่ ประสบการณ์ทั้งหมดพัฒนาประเทศที่มีอนุสัญญาที่สำคัญยังบ่งชี้ว่า เป็นที่เกี่ยวข้อง และเป็นประโยชน์สำหรับทุกประเทศ - รวย และขั้นสูงไม่ดี และธรรมชาติสูง CRC ตระหนักถึงสิทธิของเด็กทุกคนเพื่อพัฒนาทางร่างกาย จิตใจ และสังคมของ ตนอย่างเต็มศักยภาพ ได้รับการป้องกันจากการละเมิดสิทธิ แบ่งแยก เอารัดเอาเปรียบ และความ รุนแรง แสดงมุมมองของ ตน และมีส่วนร่วมในการตัดสินใจที่มีผลต่ออนาคตของเขา หรือเธอ มัน reaffirms บทบาทหลักของผู้ปกครองและครอบครัวในการเลี้ยงดูเด็ก มันพยายามจำลองบทบัญญัติสำคัญเกี่ยวกับสิทธิเด็กและสุขภาพภายใต้กฎหมายและรัฐธรรมนูญของเราบางฝ่ายตรงข้ามของ CRC ในอเมริกาโต้แย้งว่า จะกำหนดข้อผูกพันระหว่างประเทศแย่ทุกที่อาจเป็นอันตรายต่ออเมริกา และเด็ก และครอบครัว ช่วงนี้จากการแทรกแซงสหประชาชาติได้อย่างไรอาจล่วงละเมิดอำนาจอธิปไตยของสหรัฐ และทำลายรัฐธรรมนูญของ CRC อาจลดลงอย่างไรครอบครัวอเมริกันและบทบาทของผู้ปกครองในเด็กของพวกเขา คนอื่นว่ามันอาจนำวัฒนธรรมของ permissiveness รวมถึงการทำแท้งตามความต้องการ ความเครียด และไม่จำกัดการเข้าถึงสื่อลามกและวิธีมันอาจอำนาจเด็กฟ้องพ่อแม่ และคำแนะนำการขัดความกังวลดังกล่าวไม่เฉพาะอเมริกา กลุ่มหลายประเทศได้แสดงความกลัวคล้ายครั้ง แต่ใน 25 ปีของประสบการณ์ในกว่าร้อยประเทศ คนรวย และคน จน กับรัฐบาลเสรี เป็นหัวเก่า ความกังวลดังกล่าวได้พิสูจน์ให้โคมลอย exaggerated และสมมุติอเมริกาเป็นประเทศพิเศษให้เลือกมากมาย เด็กส่วนใหญ่ในประเทศนี้เป็นผู้รับผลประโยชน์ของ affluence นี้ พวกเขาอาศัยอยู่ในบ้านพักและพื้นที่ปลอดภัย และมีมาตรฐานการครองชีพดี สุขภาพ การศึกษา และสวัสดิการสังคม แต่มีห้องพักสำหรับการปรับปรุงมากและบางบทการศึกษา โดยที่บารมีอเมริกันโงแสดงกอง ทุนป้องกันเด็ก UNICEF และอื่น ๆ ที่เปรียบเทียบกับความมั่งคั่งของสหรัฐ จำนวนเด็กขยันต่อไปขาดพื้นฐานของชีวิต เด็กในอเมริกาล้าหลังกว่าประเทศ industrialised มากที่สุดในเด็กที่สำคัญตัวบ่งชี้ สหรัฐอเมริกามีต่อด้านล่างของลีในความยากจนสัมพัทธ์เด็ก ในช่องว่าง ระหว่างคนรวย และยาก จน อัตราการเกิดวัยรุ่น น้ำหนักต่ำเกิด การตายทารก เด็กเหยื่อของความรุนแรงของปืน และจำนวนเด็กเล็กในคุกสำหรับหลายคนอยู่นอกสหรัฐอเมริกา จึงไม่สามารถเข้าใจว่าประเทศที่รวยที่สุดในโลกให้เด็กทุกคนที่หกในการอาศัยอยู่ในความยากจน (ญาติ) วิธีที่กฎหมายอนุญาตให้เด็กถูกฆ่าตาย โดยปืนทุกสามชั่วโมง หรือมีจำนวนเด็กและครอบครัวสามารถอยู่ โดยไม่มีประกันสุขภาพขั้นพื้นฐาน สัตยาบัน CRC จะไม่ ด้วยตัวเองอย่างมากเปลี่ยนครอบครัวของอเมริกา แต่มันจะช่วยสร้างกรอบงานแห่งชาติสำคัญเพื่อกำหนดเป้าหมายที่ชัดเจน และเป้าหมายซึ่งในกลาง และรัฐบาลรัฐ องค์กรเอกชน และบุคคลสามารถใช้เพื่อสร้างรูปร่างนโยบายและโปรแกรมการตอบสนองที่ดีกว่าความต้องการของเด็กและครอบครัวต่างประเทศ สัตยาบัน CRC จะช่วยเพิ่มยืนสหรัฐอเมริกาเป็นผู้นำระดับโลกในสิทธิมนุษยชน เป็นภาคีอนุสัญญา สหรัฐอเมริกาจะมีสิทธิ์เข้าร่วมในคณะกรรมการสิทธิเด็ก (นานาชาติตัวที่ตรวจสอบการดำเนินการของ CRC), และทำงานเพิ่มความคืบหน้าเพิ่มเติมสำหรับเด็กในประเทศทั้งหมดเป็นเรื่องน่าสนใจ ในขณะที่สหรัฐอเมริกาล้มเหลวให้ CRC มันมีสำคัญสองโปรโตคอลไม่จำเป็นให้ CRC - ในการขายและการค้าเด็ก การค้าประเวณีเด็ก และสื่อลามก รวมทั้งมีส่วนร่วมของเด็กในการสู้รบ ยัง มีความเป็นธรรม มีหลายผู้นำในรัฐบาลสหรัฐฯ รวมถึงในระดับสูง ผู้ได้รับการสนับสนุนมาก CRC อยากจะนึกตอนสัมผัสมากในเรื่องนี้ในเดือน 1995 มกราคม จิมอนุญาต UNICEF ผู้นำบารมีที่สูงยอมรับ และชื่นชม ในสหรัฐอเมริกา และ ทั่ว โลก หัวแล้วถูก hospitalised กับมะเร็งที่เทอร์มินัล จากความตายเตียง เขาเขียนประธานาธิบดีบิลคลินตัน ขอกับเขา เป็นเป็นพลเมืองอเมริกัน ว่า รัฐบาลสหรัฐฯ ลงนามว่าด้วยสิทธิของเด็ก เขาตายไม่กี่วันต่อมาเดือนต่อไปที่อนุสรณ์สถานบริการสำหรับจิมเงินช่วยเหลือที่วิหารของเซนต์จอห์นพระในนิวยอร์กซิตี้ ฮิลลารีคลินตันแล้วของผู้หญิงมา มีข้อความจากประธาน เธอกล่าวที่ตอบจิมให้สุดท้ายต้อง ประธานาธิบดีคลินตันได้สั่ง Madeline อรี แล้วเราประจำสหประชาชาติ การประชุมลง มหาวิหารทั้งหมดที่ปะทุในปรบมือที่ข่าวนี้ ทำลายประเพณีของโอกาสหรือสงบ และ somber อนุสรณ์สถานบริการ ในสัปดาห์ถัดไป อรีรับรองการประชุมอย่างไรก็ตาม กลัวว่า Senators หัวเก่าจำนวนมากจะไม่สนับสนุน บริหารงานแผ่นดินไม่ได้ไม่ส่งต่อการประชุมสำหรับการให้สัตยาบันให้วุฒิสภา เมื่อประธานาธิบดีจอร์จ W. บุชเอามากกว่า การจัดการใหม่ที่ทำให้มันชัดว่า มันมีขอเลยไล่สัตยาบันอนุสัญญาObama ประธานาธิบดีแม้ outlook และวิสัยทัศน์เคียงกับจิตวิญญาณของการประชุม มีทำอะไรรูปธรรมสู่การสนธิสัญญาที่สำคัญ โดยเราวุฒิสภา นี้ทั้ง ๆ ที่มี และยัง มีหลายอาวุโสเจ้าหน้าที่บริหารของเขาที่สนับสนุนสูงของ CRC อดีตเสนาบดีและปัจจุบันนำประชาธิปไตยประธานาธิบดีผู้สมัครฮิลลารีคลินตัน สืบของเธอจอห์นเคอร์รี่ ข้าวซูซานที่ปรึกษาความปลอดภัยแห่งชาติและเอกอัครราชทูตสหรัฐฯ ปัจจุบันซาแมนธากำลังสหประชาชาติเป็นผู้สมัครประธานาธิบดีในปี 2008, Obama ยอมรับว่า อายก็ในสหรัฐอเมริกาเพื่อค้นหาตัวเองในบริษัทของประเทศโซมาเลียมร.เจอราร์ดเมสทราเยต์ที่มีสำคัญ CRC แล้วเขาสัญญาว่า จะทบทวนการ CRC และสนธิสัญญาอื่น ๆ เพื่อให้แน่ใจว่า สหรัฐฯ จะดำเนินต่อผู้นำโลกในสิทธิมนุษยชน ขณะที่โซมาเลียได้สำคัญ CRC สหรัฐอเมริกายังคง เป็นผู้นำที่โดดเดี่ยว โดยมีลูกศิษย์ หรือสหายในการปฏิเสธการโอบกอดของโลกมากที่สุดแบบสำคัญสนธิสัญญาสิทธิมนุษยชนดูโอกาสที่สหรัฐฯ ให้ CRC การในอนาคตคาดการณ์ได้กำหนดองค์ประกอบปัจจุบันของเราสภาและเอียงปีกขวาของเมืองสหรัฐอเมริกา อย่างไรก็ตาม อ้างชาติสนใจเยือน ประธานาธิบดี Obama ได้บางครั้งแสดงความกล้าหาญและยินดีที่จะเสนอการดำเนินการตัวหนา เช่น normalizing ข้อตกลงนิวเคลียร์กับอิหร่าน แม้แต่หน้าของบางฝ่ายค้านในประเทศแข็งแกร่งและความสัมพันธ์ทางการทูตสหรัฐอเมริกากับคิวบานักเคลื่อนไหวสิทธิเด็กอเมริกันจำนวนมากและผู้นำได้แนะนำว่า ประธานาธิบดี Obama ควรออกกำลังกายนำทำนองพุทธเจ้า และสั่งกระทรวงเพื่อทบทวนอย่างละเอียดอย่างเป็นทางการของ CRC ทันทีเพื่อที่จะส่งให้วุฒิสภาสำหรับการให้สัตยาบันเมื่อใดก็ ตามที่สถานการณ์จะดีขึ้น ปี 100 CEOs และสวัสดิการเด็กอเมริกันโดดเด่นผู้นำ องค์กรและกลุ่มตามความเชื่อทำร้องขอร่วม impassioned Obama จะจัดทำความเห็น (ดู: http://www.childrightscampaign.org) ประธานาธิบดีอาจจะเป็ด ง่อยหลายประการ แต่ไม่สายเกินไปสำหรับเขาที่จะปล่อยให้มรดกของยืนสำหรับสิทธิเด็กของอเมริกา และของโลก(ตอนจบ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุล จันทรา gautamit คัดค้านส่วนที่เหลือของโลก และคนอเมริกันหลายความคิดว่าทำไมเราจึงเลือกที่จะเขี่ยทิ้งในนี้ส่วนใหญ่ไม่กอดมนุษยธรรมของสนธิสัญญาด้านสิทธิมนุษยชนที่พยายามที่จะปกป้องสิทธิและสวัสดิภาพของเด็กที่เสี่ยงมากที่สุดของโลกมันคือทั้งหมดที่มากกว่าที่น่าแปลกใจถ้าหนึ่งพิจารณาว่านักวิชาการหลายคนอเมริกันที่มีชื่อเสียงและผู้เชี่ยวชาญด้านการมีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในการร่างข้อ และรัฐบาลสหรัฐเล่นภาวะผู้นำบทบาทในการเจรจาและสร้างมัน แต่ชาวอเมริกันส่วนใหญ่ยังคงไม่รู้ตัวนี้สิทธิมนุษยชนที่ดีสนธิสัญญาที่ประเทศของพวกเขาช่วยสร้าง แต่ปฏิเสธที่จะให้สัตยาบัน .
เราไม่เต็มใจที่จะให้สัตยาบันข้อดูเหมือนจะเป็นส่วนหนึ่งของปรากฏการณ์ของ " อเมริกัน เช่น exceptionalism " ซึ่งถือว่าในขณะที่ส่วนที่เหลือของโลกความต้องการที่จะผูกพันตามสนธิสัญญาสิทธิมนุษยชนและอนุสัญญา , เราต้องไม่เข้าร่วมพวกเขาเป็นเราก็มีรัฐธรรมนูญที่ดี และกฎหมายที่เข้มแข็งและมักก้าวหน้าเหนือกว่า สิ่งที่อาจจะอยู่ในสนธิสัญญานานาชาติ เช่น
ดังนั้น เรามักจะลังเลและช้าในการให้สัตยาบันอนุสัญญาระหว่างประเทศใด ๆ รวมทั้งผู้ที่อาจจะมีบทบาทในการเล่น เช่น กรุงโรมรูปปั้นศาลอาญาระหว่างประเทศ อนุสัญญาว่าด้วยการขจัดการเลือกปฏิบัติต่อสตรีในทุกรูปแบบ ( ซีดอว์ ) และ 5 .
นักการเมืองอเมริกันมาก และวุฒิสมาชิกพรรครีพับลิกันและโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากรู้สึกว่าสนธิสัญญาดังกล่าวที่จำเป็น และเป็นประโยชน์ต่อประเทศอื่น ๆ แต่ไม่ใช่สำหรับเรา เพราะพวกเขากลัวเหล่านี้จริงอาจลดมาตรฐานที่มีอยู่ในรัฐธรรมนูญ หรือสร้างพันธกรณีระหว่างประเทศที่ไม่พึงประสงค์สำหรับเรานั้นคือความรู้สึกของตนเองของบางอย่างที่สำคัญและมีอิทธิพลความชอบธรรมของสภานิติบัญญัติอเมริกันหลักฐานที่ตรงกันข้ามคือสะดวกถูกละเว้นหรือยกเลิก
ตัวอย่างเช่นสมาคมบาร์อเมริกัน ได้ทำรีวิวเปรียบเทียบของ CRC และสหรัฐรัฐธรรมนูญและกฏหมายที่เกี่ยวข้องและคิดว่าเหล่านี้จะเข้ากันได้ร่วมกันหรือของ CRC มาตรฐานที่มีมากขึ้นในการรักษาด้วยเกิดบรรทัดฐานสิทธิมนุษยชนของโลกสมัยใหม่ ประสบการณ์ของทุกประเทศที่พัฒนาอื่น ๆที่ได้ให้สัตยาบันอนุสัญญาฯ ยังระบุว่า เป็นอย่างสูง ที่เกี่ยวข้องและเป็นประโยชน์สำหรับทุกประเทศ - รวยและขั้นสูงเป็นยากจนและด้อยพัฒนาวัน CRC สามารถถูกของเด็กทุกคน เพื่อพัฒนาร่างกาย จิตใจ และสังคม ศักยภาพของเขาหรือเธออย่างเต็มที่ ที่จะได้รับการคุ้มครองจากการเลือกปฏิบัติ การเอารัดเอาเปรียบ และ ความรุนแรง แสดงมุมมองของเขาหรือเธอและมีส่วนร่วมในการตัดสินใจต่ออนาคตของเขา หรือเธอ มันยืนยันบทบาทหลักของพ่อแม่และครอบครัวในการเลี้ยงดูเด็กมันพยายามที่จะเลียนแบบบทบัญญัติที่สำคัญเกี่ยวกับสิทธิเด็กและความเป็นอยู่ของเราภายใต้รัฐธรรมนูญและกฎหมาย
บางฝ่ายตรงข้ามของ CRC ในอเมริกายืนยันว่าจะนำทุกชนิดของพันธกรณีระหว่างประเทศที่น่ากลัวที่อาจเป็นอันตรายต่ออเมริกาและของเด็กและครอบครัวเหล่านี้ช่วงจากวิธีการแทรกแซงและเป็นไปได้อาจประนีประนอมอธิปไตยของเราและทำลายรัฐธรรมนูญของวิธี CRC อาจทำให้ครอบครัวชาวอเมริกันและบทบาทของผู้ปกครองในการเลี้ยงดูบุตรของตน คนอื่นเครียดว่ามันอาจจะนำเรื่องวัฒนธรรม ส่งผลให้มีเพศสัมพันธ์ก่อนการสมรส รวมถึงการทำแท้งในความต้องการ