Stupid and rich, clever and poor Wh

Stupid and rich, clever and poor
What can you say about a twenty-five-year-old girl who
died?
You can say that she was beautiful and intelligent. She
loved Mozart and Bach and the Beatles. And tne. Once, when
she told me that, I asked her who came first. She answered,
smiling, ''Like in the ABC.' I smiled too. But now I wonder.
Was she talking about my first name? If she was, I came last,
behaid Mozart. Or did she mean my last name? ff she did,
I came between Bach and the Beatles. But I still didn't come
first. That worries me terribly now. You see, I always had
to be Number One. Family pride, you see.
In the autumn of my last year at Harvard university, I studied
a lot in the Radcliffe library.
The library was quiet, nobody knew me there, and they
had the books that I needed for my studies. The day before
an examination I went over to the library desk to ask for a
book. Two girls were working there. One was tall and
sporty. The other was quiet and wore glasses. I chose her,
and asked for my book.
She gave me an unfriendly look. 'Don't you have a library
at Harvard?' she asked.
'Radcliffe let us use their library,' I answered.
'Yes, Preppie, they do - but is it fair? Harvard has five
million books. We have a few thousand.'Oh dear, I thought. A clever Radcliffe girl. I can usually
make girls like her feel very small. But I needed that damn
book, so I had to be polite.
'Listen, I need that damn book.'
'Don't speak like that to a lady, Preppie.'
'Why are you so sure that I went to prep school?'
She took off her glasses. 'You look stupid and rich,' she
said.
'You're wrong,' I said. 'I'm actually clever and poor.'
'Oh no, Preppie,' she said. 'I'm clever and poor.'
She was looking straight at me. All right, she had pretty
brown eyes; and OK, perhaps I looked rich. But I don't let
anyone call me stupid.
'What makes you so clever?' I asked.
'I'm not going to go for coffee with you,' she said.
'Listen - I'm not going to ask you!'
'That', she said, 'is what makes you stupid.'
Let me explain why I took her for coffee. I got the book
that I wanted, didn't I? And she couldn't leave the library
until closing time. So I was able to study the book for a good
long time. I got an A in my exam the next day.
I gave the girl's legs an A too, when she came out from
behind the library desk. We went to a coffee shop and I
ordered coffee for both of us.
'I'm Jennifer Cavilleri,' she said. 'I'm American, but my
family came from Italy. I'm studying music'
'My name is Oliver,' I said.
'Is that your first or your last name?' she asked.'First. My other name is Barrett.'
'Oh,' she said. 'Like Elizabeth Barrett the writer?'
'Yes,' I said. 'No relation.'
I was pleased that she hadn't said, 'Barrett, like Barrett
Hall?' That Barrett is a relation of mine. Barrett Hall is a
large, unlovely building at Harvard University. My greatgrandfather gave it to Harvard long ago, and I am deeply
ashamed of it.
She was silent. She sat there, half-smiling at me. I looked
at her notebooks.
'Sixteenth-century music?' I said. 'That sounds difficult.'
'It's too difficult for you, Preppie,' she said coldly.
Why was I letting her talk to me like this? Didn't she read
the university magazine? Didn't she know who I was?
'Hey, don't you know who I am?'
'Yes,' she answered. 'You're the man who owns Barrett
Hall.'
She didn't know who I was.
'I don't own Barrett Hall,' I argued. 'My great-grandfather
gave it to Harvard, that's all.'
'So that's why his not-so-great grandson could get into
Harvard so easily!'
I was angry now. 'Jenny, if I'm no good, why did you want
me to invite you for coffee?'
She looked straight into my eyes and smiled.
'I like your body,' she said.
Every big winner has to be a good loser too. Every good
Harvard man knows that. But it's better if you can win. And
so, as I walked with Jenny to her dormitory, I made my
winning move.
'Listen, Friday night is the Dartmouth hockey match.'
'So?'
'So I'd like you to come.'
These Radcliffe girls, they really care about sport. 'And
why', she asked, 'should I come to a stupid ice-hockey
match?'
'Because I'm playing,' I answered.
There was a moment's silence. I think I heard snow
falling.
'For which team?' she said.
* * *
By the second quarter of the game on Friday night, we were
winning 0 — 0. That is, Davey Johnson and I were getting
ready to score a goal. The crowd were screaming for blood
- or a goal. I always feel that it's my job to give them both
these things. I didn't look up at Jenny once, but I hoped she
was watching me.
I got the puck and started off across the ice. Davey
Johnson was there on my left, but I didn't pass the puck to
him. I wanted to score this goal myself. But before I could
shoot, two big Dartmouth men were after me. In a moment
we were hitting the puck and each other as hard as we could.'You!' said a voice suddenly. 'Two minutes in the penalty
box.'
I looked up. He was talking to me. 'What did I do?' I asked.
'Don't argue.' He called to the officials' desk: 'Number
seven, two minutes in the penalty box, for fighting.'
Angrily I climbed into the penalty box.
'Why are you sitting here when all your friends are
playing?'
The voice was Jenny's. I didn't answer. 'Come on,
Harvard, get that puck!' I shouted.
'What did you do wrong?' Jenny asked.
T tried too hard.' Out there on the ice Harvard were
playing with only five men.
'Is that something to be ashamed of?'
'Jenny, please. I'm thinking.'
'What about?'
'About those two Dartmouth men. When I get back onto
the ice, I'll break them into little pieces.'
'Do you always fight when you play hockey?'
'I'll fight you, Jenny, if you don't keep quiet.'
'I'm leaving. Goodbye.'
I looked round, but she had gone. Just then the bell rang.
My two-minute penalty had finished. I jumped onto the ice
again.
'Good old Barrett!' shouted the crowd. Jenny will hear
them shouting for me, I thought. But where was she? Had
she left?
As I went for the puck, I looked up into the crowd. Jenny was standing there. I took the puck and went towards the
goal line. Two Dartmouth players were coming straight at
me.
'Go, Oliver, go! Knock their heads off!'
That was Jenny's voice above the crowd. It was crazily,
beautifully violent. I pushed past one Dartmouth man. I
knocked hard into the other. Then I passed the puck to
Davey Johnson, and he banged it into the Dartmouth goal.
The crowd went wild.
In a moment we were all shouting and kissing and banging
each other on the back. The crowd were screaming withexcitement. After that, we murdered Dartmouth - seven
goals to zero.
After the match I lay in the hot bath and thought with pride
about the game. I'd scored one goal, and helped to score
another. Now the water felt wonderful on my tired body.
Ahhhh!
Suddenly I remembered Jenny. Was she still waiting
outside? I hoped so! I jumped out of that bath and dressed
as fast as I could.
Outside, the cold winter air hit me. I looked round for
Jenny. Had she walked back to her dormitory alone?
Suddenly I saw her.
'Hey, Preppie, it's cold out here.'
I was really pleased to see her, and gave her a quick kiss.
'Did I say you could kiss me?' she said.
'Sorry. I was just excited.'
'I wasn't.'
It was dark and quiet, out there in the cold. I kissed her
again, more slowly. When we reached her dormitory, I did
not kiss her goodnight.
'Listen, Jenny, perhaps I won't telephone you for a few
months.'
She was silent for a moment. 'Why?' she asked at last.
'But perhaps I'll telephone you as soon as I get back to my
dorm.' I turned and began to walk away.
'Damn Preppie!' I heard her say. I turned again. From
twenty feet away I scored another goal.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โง่ และรวย ฉลาด และดี
อะไรคุณสามารถพูดเกี่ยวกับสาวยี่สิบห้าปีที่
ตาย
คุณสามารถพูดว่า เธอสวย และฉลาด เธอ
รักโรงแรมโมสาร์ท และ Bach และเดอะบีเทิลส์ และสนอง tne ครั้งเดียว เมื่อ
เธอบอกฉันว่า ฉันถามเธอที่มาก่อน เธอตอบ,
ยิ้ม, '' ชอบใน ABC จะ ' ฉันยิ้มมากเกินไป แต่ตอนนี้ ไม่ทราบ
เธอพูดถึงชื่อของฉัน ถ้าเธอ ฉันมาสุดท้าย
behaid โรงแรมโมสาร์ท หรือไม่เธอหมายถึง นามของฉัน เธอไม่ได้ ff
ฉันมาระหว่าง Bach และเดอะบีเทิลส์ แต่ยังไม่มา
แรก ที่กังวลฉันแย่มากตอนนี้ คุณเห็น เสมอผม
เป็นหนึ่ง ความภาคภูมิใจของครอบครัว คุณดู
ในฤดูใบไม้ร่วงของปีสุดท้ายของฉันที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด เรียน
ในไลบรารีของแรดคลิฟฟ์มาก
รีเงียบ ไม่มีใครรู้ว่าฉันมี และพวกเขา
หนังสือที่ต้องการเรียนได้ วันก่อน
การตรวจสอบผมไปเหนือโต๊ะห้องสมุดต้องการ
จอง สองสาวทำงานมี คนสูง และ
สปอร์ต อื่น ๆ เงียบ และสวมแว่นตา ฉันเลือกเธอ,
และขอจองของฉัน
เธอให้ฉันดูเป็นโรงแรม ' ไม่มีรี
ที่ฮาร์วาร์ด? "เธอถาม
'แรดคลิฟฟ์ให้เราใช้ไลบรารีของ ฉันตอบ
' ใช่ Preppie พวกเขา ทำ-- แต่มันยุติธรรมหรือไม่ ฮาร์วาร์ดได้ห้า
หนังสือล้าน เรามีไม่กี่พัน ' Oh รัก ฉันคิดว่า ผู้หญิงแรดคลิฟฟ์ฉลาด ฉันสามารถจะ
สาวทำเหมือนเธอรู้สึกดีมากขึ้น แต่ต้องการซึ่งไอ้
จอง ดังนั้นผมจะสุภาพ
'ฟัง ฉันได้ที่ไอ้จอง'
'อย่าพูดเช่นนั้นกับผู้หญิง Preppie '
'เหตุใดคุณจึงแน่ใจว่าผมไปโรงเรียน prep'
นางได้ออกแว่นตาของเธอ 'คุณดูโง่ และ รวย เธอ
กล่าวว่า
'คุณไม่ถูกต้อง ผมพูด ' ฉันฉลาดจริงคนจนได้ '
'Oh ไม่ Preppie ก็ ' ผมฉลาด แล้วคนจน '
เธอถูกมองตรงที่ผม เธอสวยมี
สีน้ำตาลตา และตกลง บางทีฉันดูรวย แต่ฉันไม่ให้
ใครเรียกฉันโง่
'สิ่งที่ทำให้คุณฉลาดมาก ' ถาม
'ฉันไม่ไปหากาแฟกับ เธอกล่าว
'ฟัง - ไม่ไปถามคุณ '
'', เธอบอก 'เป็นสิ่งที่ทำให้คุณโง่ '
ผมอธิบายทำไมฉันเอาเธอสำหรับกาแฟนั้น ผมมีหนังสือ
ฉันอยาก ไม่ได้ฉันหรือไม่ และเธอไม่สามารถปล่อยให้รี
จนถึงเวลาปิดการ ดังนั้นผมต้องเรียนหนังสือแห
เวลานาน ฉันได้ A ในการสอบของฉันในวันถัดไป
ฉันให้ขาของสาว A มากเกินไป เมื่อเธอออกมาจาก
หลังโต๊ะไลบรารี เราไปร้านกาแฟและ
สั่งกาแฟสำหรับเราทั้งสอง
'ฉันเจนนิเฟอร์ Cavilleri เธอกล่าว ' ฉันอเมริกัน แต่ฉัน
ครอบครัวมาจากอิตาลี ฉันกำลังเรียนเพลง '
'ชื่อของฉันคือ Oliver ผมพูด
' ที่แรกของคุณหรือนามสกุลของคุณ "เธอถามด้วย ' แรก ชื่อของฉันคือ Barrett '
'โอ้ ก็ 'ชอบบาร์เร็ตต์เอลิซาเบธผู้เขียน '
'ใช่ ผมพูด 'ไม่มีความสัมพันธ์ทาง'
ผมพอใจที่เธอไม่ได้บอกว่า, ' บาร์เร็ตต์ เช่น Barrett
หอ?' บาร์เร็ตต์ที่เป็นความสัมพันธ์ของฉัน บาร์เร็ตต์ฮอลล์เป็น
ใหญ่ unlovely ในมหาวิทยาลัย Greatgrandfather ของฉันให้กับฮาร์วาร์ดนาน และฉันลึก
ละอายใจของมัน
เธอเป็นเงียบ เธอนั่ง ครึ่งยิ้มที ผมมอง
ที่โน้ตบุ๊คของเธอ
'Sixteenth ศตวรรษเพลง ' ฉันเคยพูด 'ว่าจะเสียงยาก'
"มันยากเกินไปสำหรับคุณ Preppie เธอกล่าวว่า coldly
ทำไมฉันให้เธอคุยกับฉันเช่นนี้ เธอไม่ได้อ่าน
มหาวิทยาลัยนิตยสาร เธอไม่รู้ว่าที่ผมหรือไม่
'Hey คุณอย่าฉันคือใคร '
'ใช่ เธอตอบ ' คุณชายเจ้าของบาร์เร็ตต์
ฮอลล์ '
เธอไม่รู้ที่ผม
'ฉันไม่เองฮอลล์ Barrett ฉันโต้เถียง ' ดีปู่ของฉัน
ให้กับฮาร์วาร์ด ที่ทั้งหมด '
' ดังนั้นจึงไม่ดังดีลูกหลานเหลนได้รับเป็น
ฮาร์วาร์ดเพื่อได้อย่างง่ายดาย!'
ผมโกรธตอนนี้ ' เจนนี่ ถ้าฉันไม่ดี ทำไมคุณต้อง
ฉันเชิญคุณสำหรับกาแฟ?'
เธอมองตรงเข้าไปในตาของฉัน และยิ้ม
'ชอบกาย เธอกล่าว
ทุกผู้ชนะใหญ่ที่มีให้ ใครดีเกินไป ดีทุก
ฮาร์วาร์ดคนทราบว่า แต่มันจะดีกว่าถ้าคุณสามารถชนะ และ
เพื่อ ขณะที่ฉันเดินกับเจนนี่ไปหอพักของเธอ ฉันทำของฉัน
ย้ายชนะ
'ฟัง คืนวันศุกร์ได้ดาร์ทเมาท์ฮอกกี้ตรง'
'เพื่อ '
'เพื่ออยากคุณมา '
หญิงแรดคลิฟฟ์ขั้น พวกเขาจริง ๆ ดูแลเกี่ยวกับกีฬา ' และ
ทำไม ', เธอถาม, ' ผมควรมาถึงฮอกกี้น้ำแข็งโง่
ตรง?'
'เพราะฉันเล่น ฉันตอบ
มีช่วงเวลาเงียบได้ ฉันคิดว่า ฉันได้ยินหิมะ
ล้ม
' สำหรับทีมใด' ก็
* * *
โดยไตรมาสสองของเกมในคืนวันศุกร์ เราถูก
ชนะ 0-0 นั่นคือ และซีโร่ดาเวย์ Johnson ได้รับ
พร้อมที่จะทำประตู ฝูงชนกรีดร้องในเลือด
- หรือเป้าหมาย ฉันมักจะรู้สึกว่า มันเป็นงานของฉันให้พวกเขาทั้งสอง
สิ่งเหล่านี้ ผมไม่ได้หาที่เจนนี่ครั้ง แต่ฉันหวังว่าเธอ
มองดูฉัน
ฉันมีเด็กซน และเริ่มปิดในน้ำแข็ง ซีโร่ดาเวย์
Johnson มีอยู่ทางซ้ายของฉัน แต่ฉันไม่ผ่านเด็กซนไป
เขา ผมต้องการคะแนนเป้าหมายนี้เอง แต่ ก่อนผม
ยิง ดาร์ทเมาท์ขนาดใหญ่สองคนถูกหลังจากฉัน ประเดี๋ยว
เราได้ตีเด็กซนกับแต่ละอื่น ๆ เป็นยากที่เราจะ 'คุณ ' พูดเสียงก็ ' สองนาทีในเมลล์
กล่อง '
ฉันหา เขาพูดกับฉัน 'ไม่ได้ไร' ถาม
' อย่าทะเลาะกันโต๊ะ 'เขาเรียกเจ้าหน้าที่': ' เลข
เจ็ด สองนาทีในกล่องลงโทษ การต่อสู้.'
Angrily ฉันปีนลงในกล่องปรับ
' ทำไมมีคุณนั่งอยู่ที่นี่เมื่อเพื่อนของคุณ
เล่น?'
เสียงถูกของเจนนี่ ผมไม่ได้ตอบ ' โธ่,
ฮาร์วาร์ด รับเด็กซนที่!' ฉันตะโกน
' อะไรไม่ได้คุณทำผิดหรือไม่ ' เจนนี่ขอ
T พยายามหนักเกินไป' ออกมีบนน้ำแข็งฮาร์วาร์ดได้
เล่นกับคนห้าเท่านั้น
'สิ่งที่ต้องละอาย '
' เจนนี่ กรุณา ฉันคิด.'
'สิ่งที่เกี่ยวกับ '
' เกี่ยวกับดาร์ทเมาท์ผู้ชายสองคน เมื่อฉันกลับไป
น้ำแข็ง ฉันจะแบ่งให้น้อยชิ้น '
'ทำคุณจะต่อสู้เมื่อคุณเล่นฮอกกี้ '
'ฉันจะต่อสู้กับคุณ เจนนี่ ถ้าคุณไม่ทำให้เงียบ '
' ออก ลา '
ช็อปปิ้งรอบ แต่เธอก็หายไป เพียง แล้วระฆังรัง
โทษของฉันสองนาทีก็เสร็จ ฉันไปบนน้ำแข็ง
อีก
'ดีเก่า Barrett ' ตะโกนฝูงชน เจนนี่ได้ยิน
ตะโกนฉัน ฉันคิดว่า พวกเขา แต่ที่ถูกเธอ มี
เธอซ้าย
เป็นยิ้มสำหรับเด็กซน ฉันค้นหาในฝูงชน เจนนี่ยืน ผมเอาเด็กซน และไปต่อ
ประตู สองผู้เล่นดาร์ทเมาท์มาตรงที่
ฉัน
' ไป Oliver ไป เคาะศีรษะของพวกเขาออก!'
ที่เป็นเสียงของเจนนี่เหนือฝูงชน มันเป็น crazily,
อย่างรุนแรง ฉันผลักดันผ่านหนึ่งดาร์ทเมาท์คน ฉัน
โบว์ลิ่งยากในอื่น ๆ แล้วผมผ่านเด็กซนไป
ซีโร่ดาเวย์ Johnson และเขาตีมันเป็นเป้าหมายของดาร์ทเมาท์
ฝูงชนไปป่า
ในขณะเราเลยตะโกน และจูบพวก
กันด้านหลัง ฝูงชนได้กรีดร้อง withexcitement หลังจากนั้น เราฆาตกรรมดาร์ทเมาท์ - 7
เป้าหมายเป็นศูนย์
หลังจากจับคู่ ฉันวางในน้ำร้อน และคิดว่า มีความภาคภูมิใจ
เกี่ยวกับเกม ฉันได้ทำประตูหนึ่ง และช่วยให้คะแนน
อื่น ตอนนี้ น้ำรู้สึกมหัศจรรย์ในร่างกายของฉันเหนื่อย
Ahhhh
ก็ฉันจำเจนนี่ ถูกเธอยังคงรอ
นอก ฉันหวังว่าดังนั้น ฉันไปจากที่อาบน้ำ และแต่งตัว
เป็นอย่างที่ฉันไม่
นอก อากาศหนาวเย็นตีฉัน ผมมองรอบสำหรับ
เจนนี่ เธอก็เดินกลับไปยังหอพักเธอคนเดียว
ทันใดนั้นผมเห็นเธอ
'Hey, Preppie มันเป็นเย็นออกนี่ '
ฉันถูกใจเห็นเธอ และให้เธอจูบอย่างรวดเร็ว
'ได้ผมบอกว่า คุณจะจูบฉันไหม' ก็
' ขออภัย ผมตื่นเต้นเพียง '
'ไม่ค่อย '
มืด และเงียบ สงบ มีออกในเย็นนั้น ไอคิสด์อะเธอ
อีก ช้าลง เมื่อเรามาถึงหอพักของเธอ ฉันไม่
จูบอวยของเธอไม่
' ฟัง เจนนี่ บางทีฉันจะไม่โทรศัพท์คุณกี่
เดือน.'
เธอเงียบครู่ "ทำไม" เธอถามในที่สุด
' แต่บางทีฉันจะโทรศัพท์คุณเป็นฉันกลับไปของฉัน
หอ ' เปิด และเริ่มเดิน
'ไอ้ Preppie ' ผมได้ยินเธอพูด ฉันเปิดใหม่อีกครั้ง จาก
ยี่สิบฟุตไปฉันทำประตูอีกด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โง่และรวยฉลาดและไม่ดี
สิ่งที่คุณสามารถพูดเกี่ยวกับสาวยี่สิบห้าปีที่
เสียชีวิต?
คุณสามารถพูดได้ว่าเธอเป็นคนสวยและฉลาด เธอ
รักและโมซาร์ทบาคและบีทเทิล และ TNE ทันทีที่เมื่อ
เธอบอกผมว่าผมถามเธอที่มาก่อน เธอตอบ
ยิ้ม '' เช่นเดียวกับในเอบีซี. ฉันยิ้มเกินไป แต่ตอนนี้ผมสงสัย
ได้เธอพูดถึงชื่อแรกของฉันได้อย่างไร ถ้าเธอเป็นคนที่ฉันมาก่อน
behaid โมซาร์ท หรือเธอไม่ได้หมายความว่านามสกุลของฉันได้อย่างไร ff เธอ,
ฉันมาระหว่างบาคและบีทเทิล แต่ผมก็ยังไม่ได้มา
ครั้งแรก ที่ผมกังวลมากตอนนี้ คุณเห็นฉันมักจะมี
ที่จะเป็นหมายเลขหนึ่ง ความภาคภูมิใจของครอบครัวที่คุณเห็น
ในฤดูใบไม้ร่วงของปีที่ผ่านมาของฉันที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ผมเรียน
จำนวนมากในห้องสมุดคลิฟ
ห้องสมุดเป็นที่เงียบสงบไม่มีใครรู้ว่าฉันไปที่นั่นและพวกเขา
มีหนังสือที่ฉันต้องการสำหรับการศึกษาของฉัน วันก่อนที่จะ
ตรวจสอบผมเดินไปที่โต๊ะทำงานของห้องสมุดที่จะขอ
หนังสือ สองสาวที่ทำงานอยู่ที่นั่น หนึ่งคือสูงและ
สวยงาม อื่น ๆ ที่เป็นที่เงียบสงบและสวมแว่นตา ฉันเลือกเธอ
และขอให้หนังสือของฉัน
เธอให้ฉันดูไม่เป็นมิตร 'คุณไม่ได้มีห้องสมุด
ที่ฮาร์วาร์? เธอถาม
'คลิฟให้เราใช้ห้องสมุดของพวกเขา' ฉันตอบ
'ใช่ Preppie พวกเขาทำ - แต่มันไม่ยุติธรรมที่? ฮาร์วาร์มีห้า
ล้านเล่ม เรามีไม่กี่ thousand.'Oh รักฉันคิดว่า สาวคลิฟฉลาด ฉันมักจะสามารถ
ทำให้สาว ๆ อย่างเธอรู้สึกขนาดเล็กมาก แต่ผมจำเป็นที่แช่ง
หนังสือดังนั้นฉันจะต้องสุภาพ
'ฟังฉันต้องว่าหนังสือเล่มแช่ง'.
'อย่าพูดเช่นนั้นเพื่อผู้หญิง, Preppie.
ทำไมคุณแน่ใจหรือว่าเพื่อให้ฉันไปเตรียมโรงเรียน ?
เธอถอดแว่นตาของเธอ 'คุณดูโง่และอุดมไปด้วย "เธอ
กล่าวว่า
'คุณผิด' ผมบอกว่า 'ฉันจริงฉลาดและดี.
'โอ้ไม่ Preppie "เธอกล่าวว่า 'ฉันฉลาดและดี.
เธอเป็นคนที่มองตรงมาที่ฉัน สิทธิทั้งหมดที่เธอได้มีสวย
ดวงตาสีน้ำตาล; และตกลงบางทีผมมองที่หลากหลาย แต่ผมจะไม่ปล่อยให้
คนที่โทรหาฉันโง่
'สิ่งที่ทำให้คุณฉลาดเพื่อ?' ฉันถาม
'ฉันจะไม่ไปสำหรับกาแฟกับคุณ' เธอกล่าว
'ฟัง - ฉันจะไม่ขอให้คุณ'
'ที่' เธอกล่าวว่า "เป็นสิ่งที่ทำให้คุณโง่.
ให้ฉัน อธิบายว่าทำไมฉันเอาเธอสำหรับกาแฟ ผมได้รับหนังสือเล่มนี้
ที่ฉันต้องการไม่ได้ I? และเธอไม่สามารถออกจากห้องสมุด
จนถึงเวลาปิด ดังนั้นฉันก็สามารถที่จะเรียนหนังสือสำหรับดี
เวลานาน ผมได้รับในการสอบของฉันในวันถัดไป
ผมให้ขาของหญิงสาวเกินไปเมื่อเธอออกมาจาก
หลังโต๊ะห้องสมุด เราไปที่ร้านกาแฟและผม
สั่งกาแฟสำหรับเราทั้งคู่
'ฉันเจนนิเฟอร์ Cavilleri "เธอกล่าวว่า 'ฉันอเมริกัน แต่ฉัน
ครอบครัวมาจากประเทศอิตาลี ผมเรียนดนตรี '
'ชื่อของฉันคือโอลิเวอร์' ผมบอกว่า
'นั่นคือครั้งแรกหรือนามสกุลของคุณ? เธอ asked.'First ชื่ออื่น ๆ ของฉันคือบาร์เร็ตต์ '.
'โอ้' เธอบอกว่า 'เช่นเดียวกับลิซาเบ ธ บาร์เร็ตต์นักเขียน'
'ใช่' ผมบอกว่า 'ไม่มีความสัมพันธ์.
ผมยินดีที่เธอไม่เคยบอกว่า 'บาร์เร็ตต์เช่นเดียวกับบาร์เร็ตต์
ฮอลล์? บาร์เร็ตต์ที่เป็นความสัมพันธ์ของฉัน บาร์เร็ตต์ฮอลล์
ขนาดใหญ่อาคารไม่น่ารักที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ greatgrandfather ของฉันมอบมันให้กับฮาร์วาร์นานมาแล้วและผมลึก
ละอายใจของมัน
เธอเป็นคนที่เงียบ เธอนั่งอยู่ที่นั่นครึ่งยิ้มมาที่ผม ผมมอง
ที่โน๊ตบุ๊คของเธอ
'เพลงในศตวรรษที่สิบหก? ผมบอกว่า 'ที่เสียงยาก.
'มันยากเกินไปสำหรับคุณ Preppie "เธอพูดอย่างเย็นชา
ทำไมฉันปล่อยให้เธอพูดกับฉันแบบนี้? ไม่ได้เธออ่าน
นิตยสารของมหาวิทยาลัยหรือไม่ ไม่เธอรู้ว่าผมเป็นใคร?
'สวัสดี, คุณไม่ทราบว่าผมเป็นใคร?'
'ใช่' เธอตอบ 'คุณเป็นคนที่เป็นเจ้าของบาร์เร็ตต์
ฮอลล์.
เธอไม่ได้รู้ว่าผมเป็นใคร
ผมไม่ได้เป็นเจ้าของบาร์เร็ตต์ฮอลล์ 'ฉันเป็นที่ถกเถียงกัน 'ปู่ของฉัน
มอบมันให้กับฮาร์วาร์นั่นคือทั้งหมดที่.
ดังนั้นที่ว่าทำไมหลานไม่ให้ที่ดีของเขาจะได้รับใน
ฮาร์วาร์ได้อย่างง่ายดาย!
ผมโกรธตอนนี้ 'เจนนี่ถ้าฉันไม่ดีทำไมคุณต้องการ
ให้ผมขอเชิญคุณสำหรับกาแฟ?
เธอมองตรงเข้าไปในดวงตาของฉันและยิ้ม
'ฉันชอบที่ร่างกายของคุณ "เธอพูด
ทุกชนะที่ยิ่งใหญ่จะต้องมีผู้แพ้ที่ดี เกินไป ดีทุก
คนรู้ว่าฮาร์วาร์ แต่มันเป็นเรื่องที่ดีกว่าถ้าคุณสามารถชนะ และ
เพื่อที่ผมเดินกับเจนนี่ที่หอพักของเธอที่ฉันทำของฉัน
ย้ายชนะ
'ฟังในคืนวันศุกร์คือการจับคู่ดาร์ทเมาท์ฮอกกี้.
'ดังนั้น?'
'ดังนั้นผมอยากให้คุณมา.'
เหล่านี้สาวคลิฟพวกเขา จริงๆดูแลเกี่ยวกับกีฬา "และ
ทำไม 'เธอถามว่าผมควรมาน้ำแข็งฮอกกี้โง่
ตรง '
'เพราะฉันเล่น' ฉันตอบ
มีความเงียบขณะที่ ฉันคิดว่าฉันได้ยินหิมะ
ตก
'สำหรับทีมที่? เธอบอกว่า
*
โดยไตรมาสที่สองของเกมในคืนวันศุกร์เราได้
ชนะ 0 - 0 นั่นคือดาวี่จอห์นสันและฉันได้รับ
พร้อมที่จะทำประตู ฝูงชนที่ถูกกรีดร้องเลือด
- หรือเป้าหมาย ฉันมักจะรู้สึกว่ามันเป็นงานของผมที่จะให้พวกเขาทั้งสอง
สิ่งเหล่านี้ ผมไม่ได้มองขึ้นไปที่เจนนี่ครั้งเดียว แต่ฉันหวังว่าเธอ
กำลังมองดูฉัน
ฉันมีเด็กซนและเริ่มออกบนน้ำแข็ง ดาวี่
จอห์นสันมีทางด้านซ้ายของฉัน แต่ฉันไม่ผ่านเด็กซนกับ
เขา ผมต้องการที่จะทำประตูนี้เอง แต่ก่อนที่ฉันจะ
ยิงทั้งสองคนใหญ่เป็นดาร์ทเมาท์หลังจากที่ฉัน ในช่วงเวลา
ที่เรากำลังตีเด็กซนและแต่ละอื่น ๆ ที่เป็นเรื่องยากที่เรา could.'You! กล่าวว่าเสียงก็ 'สองนาทีในการลงโทษ
กล่อง.
ฉันเงยหน้าขึ้นมอง เขาได้รับการพูดคุยกับฉัน "ผมทำอะไร? ฉันถาม
'อย่าเถียง. ที่เขาเรียกว่าเจ้าหน้าที่ 'โต๊ะ:' จำนวน
. เจ็ดสองนาทีในกล่องโทษสำหรับการผจญ '
ด้วยความโมโหผมปีนขึ้นลงในกล่องโทษ
'ทำไมคุณนั่งอยู่ที่นี่เมื่อเพื่อนของคุณจะ
? เล่น '
เสียงเป็นของเจนนี่ ฉันไม่ได้ตอบ 'Come on,
ฮาวาร์ดได้รับเด็กซนที่! ' ผมตะโกน
'อะไรที่คุณทำผิด?' เจนนี่ถาม
T พยายามอย่างหนักเกินไป. ออกมีบนน้ำแข็งฮาร์วาร์ถูก
เล่นมีเพียงห้าคน
'นั่นคือสิ่งที่น่าละอายของ'
'เจนนี่กรุณา ฉันคิดว่า '.
'สิ่งที่เกี่ยวกับ?'
'เกี่ยวกับทั้งสองคนที่ดาร์ทเมาท์ เมื่อฉันได้รับกลับขึ้นไปบน
น้ำแข็งที่ฉันจะทำลายพวกเขาเป็นชิ้นเล็ก ๆ '.
'คุณมักจะต่อสู้เมื่อคุณเล่นฮ็อกกี้'
'ฉันจะต่อสู้กับคุณเจนนี่ถ้าคุณไม่ได้เก็บเงียบ'.
'I' มทิ้ง ลาก่อน.
ผมมองรอบ แต่เธอได้ไป ทันใดนั้นเสียงระฆังดังขึ้น
โทษสองนาทีของฉันเสร็จ กระโดดขึ้นบนน้ำแข็ง
อีกครั้ง
'ดีเก่าบาร์เร็ตต์! ตะโกนฝูงชน เจนนี่จะได้ยิน
พวกเขาตะโกนสำหรับผมผมคิดว่า แต่ที่เธอเป็น? มี
เธอทิ้ง?
ขณะที่ผมไปสำหรับเด็กซนที่ฉันเงยหน้าขึ้นมองเข้าไปในฝูงชน เจนนี่ก็กำลังยืนอยู่ที่นั่น ผมเอาเด็กซนและไปต่อ
เส้นประตู สองผู้เล่นดาร์ทเมาท์มาตรงที่
ฉัน
'ไปโอลิเวอร์ไป! เคาะหัวของพวกเขาออก! '
นั่นคือเสียงของเจนนี่เหนือฝูงชน มันเป็นความบ้าบอ,
สวยงามรุนแรง ฉันผลักผ่านมาคนหนึ่งดาร์ทเมาท์ ผม
เคาะยากในที่อื่น ๆ จากนั้นฉันก็ผ่านไปเด็กซนที่จะ
ดาวี่จอห์นสันและเขากระแทกมันลงไปในเป้าหมายที่ดาร์ทเมาท์
ฝูงชนเดินป่า
ในช่วงเวลาที่เราทุกคนตะโกนและการจูบและการต่อสู้
กันที่ด้านหลัง ฝูงชนที่ถูกกรีดร้อง withexcitement หลังจากนั้นเราฆ่าดาร์ทเมาท์ - เจ็ด
เป้าหมายไปที่ศูนย์
หลังการแข่งขันที่ผมนอนอยู่ในห้องอาบน้ำร้อนและคิดว่าด้วยความภาคภูมิใจ
เกี่ยวกับเกม ผมยิงเป้าหมายและช่วยให้คะแนน
อีก ตอนนี้น้ำรู้สึกที่ยอดเยี่ยมในร่างกายนะคะ
Ahhhh!
ทันใดนั้นฉันก็จำได้ว่าเจนนี่ เธอก็ยังคงรอ
อยู่นอก? ฉันหวังว่าดังนั้น! ฉันกระโดดออกจากห้องอาบน้ำที่และแต่งตัว
ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
นอกอากาศหนาวเย็นตีฉัน ผมมองรอบสำหรับ
เจนนี่ มีเธอเดินกลับไปที่หอพักของเธอคนเดียว?
ทันใดนั้นฉันก็เห็นเธอ
'สวัสดี, Preppie ก็เย็นออกจากที่นี่.
ผมยินดีมากที่จะได้เห็นเธอและให้เธอจูบอย่างรวดเร็ว
'ฉันไม่ว่าคุณจะจูบฉัน? เธอบอกว่า
'ขออภัย ผมรู้สึกตื่นเต้นเพียง.
'ฉันไม่ได้.
มันมืดและเงียบสงบออกมีในเย็น ผมจูบเธอ
อีกครั้งอย่างช้าๆ เมื่อเรามาถึงหอพักของเธอฉันไม่
ได้จูบราตรีสวัสดิ์เธอ
'ฟังเจนนี่อาจจะไม่โทรศัพท์คุณไม่กี่
เดือน.
เธอเป็นคนที่เงียบอยู่ครู่หนึ่ง 'ทำไม' เธอถามในที่สุด
'แต่บางทีฉันจะโทรศัพท์คุณเร็วที่สุดเท่าที่ฉันจะได้รับกลับไปของฉัน
หอพัก. ผมหันและเริ่มที่จะเดินออกไป
'บ้า Preppie! ฉันได้ยินเธอบอกว่า ผมหันมาอีกครั้ง จาก
ยี่สิบฟุตห่างผมทำประตูอีก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โง่ และ รวย ฉลาด และคนจน
สิ่งที่คุณสามารถพูดเกี่ยวกับยี่สิบห้าปีเก่าสาวที่
ตาย
คุณสามารถพูดได้ว่าเธอสวยและฉลาด เธอ
รักโมสาร์ท บาค และ เดอะบีทเทิลส์ และ หวัง . ครั้งหนึ่งเมื่อ
เธอบอกฉันว่า ฉันถามเธอที่มาก่อน เธอตอบ
ยิ้ม " เหมือนใน ABC ' ฉันก็ยิ้ม แต่ตอนนี้ผมสงสัยว่า
เธอพูดถึงชื่อแรกของฉัน ? ถ้าใช่ ผมมาครั้งสุดท้าย
behaid โมสาร์ท หรือว่าเธอจะหมายถึงชื่อล่าสุดของฉัน ถ้าเธอทำ ,
ฉันมาระหว่างแบช กับเดอะบีทเทิลส์ แต่ฉันยังไม่ได้มา
ก่อน นั่นทำให้ฉันกังวลมากตอนนี้ เห็นมั้ย ฉันมักจะมี
เป็นเบอร์หนึ่ง ความภาคภูมิใจของครอบครัว คุณเห็นไหม
ในฤดูใบไม้ร่วงของปีสุดท้ายที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด ผมเรียน
มากในห้องสมุด แรดคลิฟ .
ห้องสมุดก็เงียบ ไม่มีใครรู้ว่าฉันมี , และพวกเขา
มีหนังสือที่ผมต้องการสำหรับการศึกษาของฉัน วันก่อน
สอบฉันไปห้องสมุด ไปขอ
หนังสือ เด็กสาวสองคนทำงานที่นั่น คนตัวสูงและ
สปอร์ต อื่น ๆคือเงียบ และสวมแว่นตา ผมเลือกเธอ
และขอหนังสือของฉัน
เธอมองฉันอย่างไม่เป็นมิตร’ ไม่คุณมีห้องสมุด
ที่ฮาร์วาร์ด ? เธอถาม
'radcliffe ให้เราใช้ห้องสมุดของพวกเขา ' ฉันตอบ
"preppie พวกเขาทำ แต่มันยุติธรรม ? ฮาร์วาร์ดมีห้า
ล้านเล่ม เราได้ไม่กี่พัน โอ้ ที่รัก ฉันคิด ฉลาด แรดคลิฟฟ์ เกิร์ล ฉันมักจะทำให้ผู้หญิงรู้สึกเหมือน
เล็กๆของเธอ แต่ฉันต้องการไอ้
หนังสือ ดังนั้นฉันได้เพื่อสุภาพ
'listen ฉันต้องการไอ้หนังสือ '
ห้ามพูดแบบนั้นกับผู้หญิง preppie '
'why คุณเพื่อให้แน่ใจว่า ที่ฉันไปโรงเรียน ?
เธอถอดแว่นตาของเธอคุณดูโง่และรวย ' เธอ
กล่าว
คุณคิดผิด ' ผมพูด ' จริงๆแล้วฉันฉลาดและยากจน ไม่ preppie '
, ' เธอกล่าว . ' ฉันฉลาดและยากจน '
เธอมองตรงมาที่ฉัน เอาล่ะ เธอต้องสวย
ดวงตาสีน้ำตาล และโอเค บางทีฉันอาจจะดูที่อุดมไปด้วย แต่ผมไม่ปล่อยให้
ใครเรียกฉันว่าโง่
'what ทำให้คุณฉลาดมาก ? ฉันถาม
" จะไม่ไปดื่มกาแฟกับคุณ " เธอกล่าว
' ฟัง - ผมไม่ได้จะถามคุณ !
ที่ ' เธอกล่าวว่า ' เป็นสิ่งที่ทำให้คุณโง่ '
ให้ฉันอธิบายว่าทำไมฉันถึงพาเขาไปดื่มกาแฟ ฉันได้รับหนังสือ
ที่ฉันต้องการ ไม่ใช่เหรอ เธอไม่ได้ออกไปจากห้องสมุด
จนถึงเวลาปิดร้าน ดังนั้นฉันก็สามารถที่จะศึกษาหนังสือสำหรับดี
นานมาก ฉันได้ A ในการสอบในวันถัดไป
ผมให้ขาของผู้หญิงเป็นเหมือนกัน เมื่อเธอออกมาจากห้องสมุด
หลังโต๊ะเราไปร้านกาแฟและฉัน
สั่งกาแฟสำหรับเราทั้งคู่
ฉันเจนนิเฟอร์ คาวิเลรี่ , ' ' เธอกล่าวว่า ผมเป็นชาวอเมริกัน แต่ครอบครัวของฉัน
มาจากอิตาลี ผมเรียนดนตรี '
' ของฉันชื่อโอลิเวอร์ ' ผมพูด
'is ที่แรกของคุณหรือนามสกุลของคุณ ? เธอถาม 'first . ชื่ออื่น ๆของฉันคือ Barrett '
' โอ ' ' เธอกล่าวว่า เหมือน Elizabeth Barrett นักเขียน ?
" ' ' ผมพูด '
ไม่มีความสัมพันธ์ฉันยินดีที่เธอไม่ได้กล่าวว่า ' บาเร็ท เช่น Barrett
ฮอลล์ ? ที่บาร์เร็ตมีความสัมพันธ์ของฉัน Barrett Hall เป็น
ขนาดใหญ่ , ลูก - อาคารที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด greatgrandfather ของฉันให้ฮาร์วาร์ดนานมาแล้ว และผมรู้สึก
อายมัน
เธอเงียบ เธอนั่งอยู่ตรงนั้น ครึ่ง ยิ้มให้ฉัน ผมมอง
ที่สมุดของเธอ
'sixteenth-century ดนตรี ? ฉันบอกว่า . . . ฟังดูยาก '
.' มันเป็นเรื่องยากเกินไปสำหรับคุณ preppie ' เธอพูดอย่างเย็นชา
ทำไมฉันถึงปล่อยให้เธอพูดกับฉันแบบนี้ เธอไม่ได้อ่าน
มหาวิทยาลัยนิตยสาร เธอบอกว่าฉันเป็นใคร
เฮ้ นายไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นใคร ?
' ใช่ ' ' เธอตอบ คุณเป็นผู้ชายที่เป็นเจ้าของบาร์เร็ต
ฮอลล์ '
นางไม่รู้หรอกว่าข้าเป็นใคร
" อย่า ฮอลล์ บาร์เร็ทเอง ' ' ผมเถียง .
คุณปู่ที่ดีของฉันให้ฮาร์วาร์ด '
, ทั้งหมดนั่น' แล้วทำไมเขาไม่ใหญ่มากหลานก็เข้า
ฮาร์วาร์ดได้ง่ายๆ !
ผมโกรธแล้วนะ . . . เจนนี่ ถ้าฉันไม่ดี ทำไมคุณถึงต้องการ
ฉันชวนคุณไปดื่มกาแฟ ?
เธอมองตรงเข้าไปในดวงตาของฉันและยิ้ม
" ชอบร่างกายของคุณ , ' เธอกล่าว
ทุกผู้ชนะใหญ่ต้องเป็นผู้แพ้ที่ดีด้วย ทุกๆคนรู้ว่ามหาลัยดี
. แต่มันจะดีกว่าถ้าคุณสามารถชนะ และ
ดังนั้นขณะที่ฉันเดินกับเจนนี่ที่หอเธอ ผมทำให้การชนะของฉัน


'listen คืนวันศุกร์คือ Dartmouth ฮอกกี้ตรงกับ '
'so ?
'so ฉันอยากให้เธอมา '
สาวๆ แรดคลิฟฟ์ พวกเขาดูแลเกี่ยวกับกีฬาจริงๆ . . . และ
ทำไม " เธอถาม ฉันควรจะมาการแข่งขันฮอกกี้น้ำแข็ง
โง่ ?
" ฉันเล่น ฉันตอบ
มีช่วงเวลาของความเงียบ ฉันคิดว่าฉันได้ยินหิมะ
ล้ม
สำหรับทีมที่ ?' เธอพูด

* * * โดยไตรมาสที่สองของเกมเมื่อคืนวันศุกร์ เรา
ชนะ 0 - 0 นั่นคือ เดวี่ จอห์นสันและฉันได้รับ
พร้อมคะแนนเป้าหมาย ฝูงชนกำลังกรีดร้อง เลือด
- หรือเป้าหมาย ฉันมักจะรู้สึกว่ามันเป็นงานของฉันที่จะให้พวกเขาทั้งสอง
สิ่งเหล่านี้ ผมไม่ได้มองเจนนี่อีกครั้ง แต่ฉันหวังว่าเธอ
แอบมองฉัน
ผมมีเด็กซนและเริ่มข้ามน้ำแข็ง
เดวีจอห์นสันมีด้านซ้ายของฉัน แต่ฉันไม่ผ่าน เด็กซน

เขา ฉันต้องการแต้มนี้เอง แต่ก่อนที่ฉันจะ
ยิงใหญ่สองดาร์ทเมาท์ผู้ชายตามล่าผม ในช่วงเวลาที่เรากำลัง
เด็กซนกันมากเท่าที่เราสามารถทำได้ คุณ ! กล่าวว่า ' เสียงทันที สองนาทีในการลงโทษ '

กล่อง ผมเงยหน้าขึ้นมอง เขาคุยกับฉัน ฉันทำอะไร ? ฉันถาม
ห้ามโต้แย้งเขาเรียกไปที่โต๊ะเจ้าหน้าที่ ' ' หมายเลข
เจ็ด สองนาที ในกรอบโทษ สำหรับการต่อสู้ '
โกรธฉันปีนเข้าไปในกรอบโทษ
'why คุณนั่งอยู่นี่ เมื่อเพื่อนของคุณทั้งหมด
เล่น ?
เสียงเจนนี่น่ะ ผมไม่ตอบ เอาน่า
ฮาร์วาร์ด ได้รับว่า พัค ! ฉันตะโกน
'what คุณทำอะไรผิด ? เจนนี่ถาม
t พยายามหนักเกินไป อยู่ในน้ำแข็งได้
ฮาร์วาร์ดเล่นแค่ห้าคน
'is สิ่งที่ต้องอาย ?
'jenny ได้โปรด ฉันคิดว่า '
'what เกี่ยวกับ ?
'about สองคนจากผู้ชาย เมื่อฉันกลับมาสู่
น้ำแข็ง ผมจะแบ่งพวกเขาออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย '
' พี่ทะเลาะกันเสมอเมื่อคุณเล่นฮอกกี้ ?
" ฉันจะสู้กับคุณ เจนนี่ ถ้าคุณไม่เงียบ '
" ไปล่ะ ลาก่อน '
ฉันมองรอบๆ แต่เธอได้หายไปแล้ว แล้วเสียงระฆังก็ดังขึ้น
โทษนาทีที่ 2 ได้สำเร็จ ฉันกระโดดลงบนน้ำแข็ง
อีกครั้ง
ความดีเก่า บาร์เรตต์ ! ตะโกนบอกฝูงชน เจนนี่จะได้ยิน
พวกเขาตะโกนสำหรับฉัน ฉันคิดว่า แต่เธออยู่ที่ไหน ? มี
เธอทิ้ง ?
ผมก็เด็กซน ผมมองเข้าไปในฝูงชน เจนนี่กำลังยืนอยู่ตรงนั้น ฉันพาลูกไปต่อ
เส้นเป้าหมาย สองผู้เล่นดาร์ทเมาท์มาตรงไปที่
ฉัน
จง โอลิเวอร์ ไป !เคาะออกจากศีรษะของพวกเขา !
นั่นคือเจนนี่เสียงเหนือฝูงชน มันเตลิด
รุนแรงมาก ฉันผลักอดีตหนึ่งจากเพื่อน ผม
เคาะหนักเข้าไปอีก พอเดินผ่านเด็กซน

เดวี่ จอห์นสัน เขากระแทกมันเข้าประตู ดาร์กเม้า
ฝูงชนไปป่า
ในตอนนี้เราทั้งหมดตะโกนและจูบและโผง
แต่ละอื่น ๆที่ด้านหลัง ฝูงชนกำลังกรีดร้อง withexcitement .หลังจากที่เราฆ่า Dartmouth - 7
เป้าหมายที่ศูนย์
หลังการแข่งขันผมวางในอ่างร้อนและคิดว่าด้วยศักดิ์ศรี
เกี่ยวกับเกม ฉันมีหนึ่งเป้าหมาย และช่วยให้คะแนน
อีก ตอนนี้น้ำก็รู้สึกมหัศจรรย์บนร่างกายที่อ่อนล้าของฉัน
อ๊าาา
ก็ผมจำได้ว่าเจนนี่ เธอยังคงรอ
ข้างนอก ฉันหวังว่าดังนั้น ! ฉันกระโดดออกจากอ่างและแต่งตัว
เร็วเท่าที่ฉันจะทำได้
ภายนอกอากาศหนาวเย็น ตีฉัน ผมมองรอบ
เจนนี่ เธอเดินกลับไปที่หอพักของเธอคนเดียว
ผมก็เห็นเธอ
เฮ้ preppie ข้างนอกมันหนาวนะ '
จริงๆ ผมยินดีที่ได้เห็นเธอ และให้เธอจูบอย่างรวดเร็ว
'did ฉันพูดคุณจะจูบผม เธอกล่าวว่า
" ขอโทษ " . ฉันแค่ตื่นเต้น ' '

" ไม่ได้ มันมืดและเงียบ ๆในเย็น ผมจูบเธอ
อีกช้าเมื่อถึงหอพักของเธอแล้ว
ไม่จูบราตรีสวัสดิ์เธอ
'listen เจนนี่ ฉันอาจจะไม่โทรศัพท์เธอไม่กี่เดือน

' เธอเงียบไปสักครู่ . . . ทำไมเหรอ ? เธอถามขึ้นในที่สุด
แต่บางทีฉันจะโทรศัพท์เธอทันทีที่กลับถึงหอพัก
. ' ผมหันและเริ่มเดินออกไป
'damn preppie ! ฉันได้ยินเธอพูด ฉันอีกครั้ง " จาก
ยี่สิบฟุตผมมีเป้าหมายอื่น