Marcia grumbled to herself as she t

Marcia grumbled to herself as she trudged through the sticky, festering swamp. Every time she stepped into the water, her feet sank up to her knees in silt that smelled like manure. The dark muddy water also seemed to conceal every kind of creepy crawly imaginable. She'd already felt crawfish crunch under her boots which only served to discuss her more than she already was. The water of this lowly swamp wasn't very deep, only to her waist at the deepest, but the mud made it almost unbearable. It was absurdly slow going, her legs sinking in with every step. And every time she pulled her feet out the mud released her only after a short struggle and a sickening sucking sound, like a kid pulling a lollypop out of their mouths. The sun had difficulty penetrating the trees here that hung over the water as if they were sad, their long leaves drooping and swathed with Spanish moss. Most trees resided on tiny islands, most no wider than a few feet. It was a sad, mysterious territory. Marcia now wished that she had taken a boat. She'd insisted however on walking in her combat gear. Only now was she realizing how dumb that was. She had a lightweight, but bulky experimental rifle firing 40 caliber explosive-tipped rounds at 1,200 feet per second. It wasn't great for hunting, but was more than suitable for blasting apart flesh, metal, rock and light vehicle armor. On her hip she had a 9mm semiautomatic pistol, and had several knives on her person. One on her ankle, one on her hip, and another on her left shoulder.
She had been called down to these mysterious swamps to find out what had been happening recently. People had been disappearing in this swamp recently. Far too frequently and too many to be a natural phenomenon. Almost 30 people had gone missing in the past month, which was strange in and of itself. At first the local animal population receded. That was curious, but nothing to worry about. Then things began to change. Pets and larger wildlife like deer and boar began vanishing. Slowly at first, then rapidly. No one had seen anything, nothing that would indicate such disappearances. Yet they only occurred near the shores bordering the swamp… People began to vanish then. Some people lived in or near the swamp for many reasons. Some people needed their food from there, others simply liked to explore. Yet experienced people were going missing, people who knew the land and creatures. If this had all been occurring within the nearby down, it would be assumed the work of a kidnapper. But in each case it happened within this swamp region, which was almost seven square miles. Search parties had been sent out but hadn't found a thing. They could only search so far though. Seven miles in this swamp was big. At first this hadn't seemed that bad to her. But after having traveled only half a mile, she now had a sense of just how big and difficult to travel this area was. But Marcia was by no means one to flake out over some stupid mud and mosquitoes. One of her greatest attributes was her tenacity and determination. She'd slog through every square meter of this swamp if she had to. Her mission was to find out why people were disappearing. If it was due to some mad man, she would eliminate him. If it was a natural occurrence, like a sink-hole, she'd report it and have it taken care of. If it was an animal, she'd hunt it down and euthanize it. She just wished she'd taken a boat with her!

Marcia sighed in relief as she spotted a grassy shore nearby. The ground appeared solid and she was gratified as she felt her heavy boots tromp onto the solid earth. She sat down to take a breather on a nearby log, after carefully checking for snakes. Already she'd seen more snakes within this one mile of swamp than every other place in her entire life. Cotton mouths were dangerous, and she was a cautious woman. She sat her rifle down next to her and pulled a canteen from one of her leg pockets, gulping down some of the warm water. She looked around though, realizing that this place had its own strange beauty. Despite all the hardships it offered, it had its own appeal. A mysterious, dangerous place. A place where she could test herself. Nothing was shiny or colorful. All was dull and morose, like a graveyard full of life. She smiled at the contradiction, but found it fitting. This place was full of life, yet it was hard to pick out. Aside from the trees and plants of course, life was hiding all the time. She'd almost stepped on a gator earlier by accident. But her keen vision picked out the tiny movement of it blinking. A lesser woman, or man for that instance, wouldn't have seen it at all. But her sharp senses saved her, as she carefully avoided the animal. She could have blasted it with ease, but she didn't want to give her position away. It was far too ingrained in her to be quiet.
She stood up, ready to move on again when she spotted something through the foliage, on the other side. She picked up her rifle and strode over quietly, and found that it was a flashlight. Not just that, it was a small campsite! Finally, a bit for her to go on!
"Hello? Anyone here? Hey, its dangerous out here!" she shouted, loud enough for anyone nearby to hear. She waited for a minute, listening. Nothing. She was particularly unnerved when she realized that she couldn't hear any swamp noises either. No birds. No fish. No insects. That was never a good sign.
Immediately her senses piqued, examining everything that could be sensed. A tent was nearby, one sleeping bag inside. It was clear to her, from a rodent that scampered out, that this hadn't been used in some time. Perhaps a week… A bag that used to be full of cookies was now empty. She suspected that its contents were now in the stomach of that rodent. The bag had been chewed through. So whoever had been here must have gone missing as well. Very close by, in a small inlet was a metal hulled dingy. Inside were some oars, a double barreled shotgun, and various fishing gear. Now she was sure. No respecting person out here would leave their equipment carelessly lying around like this. Especially not this kind of gear. Campers always kept their guns either in their tents or in their hands. A campfire that moss growing in some places further reinforced her beliefs. This camp had been abandoned for at least a week. But what happened to the occupant? From the smell of the sleeping bag, she would have bet a paycheck it used to be a man. Her eyes searched around for anything that seemed out of the ordinary, and her eyes fell onto a very shallow trench nearby the shore. Coming over, she saw that the trench was a about three inches deep and wide. But what she found strange was that it hadn't been dug out. A shovel or digging instrument leaves particular marks. This looks more like something had been pulled up and out of the ground. Like someone had buried a big rope and then pulled it out. Her brow furrowed in thought as she investigated further.
"This is interesting… What have we here?"
As she looked closer, she saw that there were a few more trenches, accompanied by footprints. From the looks of the shoes she could tell they were worn, heavily used. Most likely from a camper or someone who made their living here. That would explain the well used campsite. On the shore here the ground was more wet, moistened by the nearby water and therefore more soft. The tracks were more clear here. Then she noticed that the trenches exited from the shoreline, which was about a foot above the water and ended sharply from water erosion. Typical shoreline in a place like this. Something was certainly going on here. She didn't think it was a coincidence that these trenches were right where this camper's tracks abruptly ended. As she was musing over this she felt a presence nearby…

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มาร์เซียบ่นกับตัวเองขณะที่เธอ trudged ผ่านเหนียว, หนองบึง เวลาที่เธอก้าวลงไปในน้ำทุกเท้าของเธอจมลงไปถึงหัวเข่าของเธอในการที่ตะกอนกลิ่นเช่นปุ๋ย น้ำโคลนสีดำยังดูเหมือนจะปกปิดชนิดของน่าขนลุกเกี่ยวกับการคลานเท่าที่ทุก แล้วเธอจะรู้สึกกระทืบกุ้งภายใต้รองเท้าของเธอซึ่งเป็นเพียงทำหน้าที่เพื่อหารือเกี่ยวกับเธอมากกว่าที่เธอเป็นอยู่แล้วน้ำจากบึงต่ำต้อยนี้ไม่ได้ลึกมากเพียงเพื่อที่เอวของเธอที่ลึกที่สุด แต่โคลนทำให้มันเกือบเหลือทน มันน่าขันช้าไปขาของเธอจมอยู่ในทุกขั้นตอน และเวลาที่เธอดึงเท้าของเธอออกโคลนทุกปล่อยออกมาของเธอ แต่หลังจากการต่อสู้ในระยะสั้นและเสียงดูดน่าเวียนหัวเหมือนเด็ก Lollypop ดึงออกมาจากปากของพวกเขาดวงอาทิตย์มีความลำบากในการเจาะต้นไม้ที่นี่ที่แขวนอยู่เหนือน้ำราวกับว่าพวกเขาเศร้าใบยาวของพวกเขาหลบตาและห่อหุ้มด้วยมอสสเปน ต้นไม้ส่วนใหญ่อาศัยอยู่บนเกาะขนาดเล็กส่วนใหญ่ไม่กว้างกว่าไม่กี่ฟุต มันเป็นความเศร้าดินแดนลึกลับ มาร์เซียตอนนี้อยากบอกว่าเธอได้ยึดเรือ เธอยืนยัน แต่เมื่อเดินอยู่ในเกียร์ต่อสู้ของเธอเธอเป็นเพียงคนเดียวในขณะนี้ทราบว่าเป็นใบ้ว่าเป็น เธอมีปืนไรเฟิลทดลองมีน้ำหนักเบา แต่ขนาดใหญ่ยิง 40 รอบระเบิดปลายลำกล้องที่ 1,200 ฟุตต่อวินาที มันไม่ได้เป็นที่ดีสำหรับการล่าสัตว์ แต่ก็มากกว่าที่เหมาะสมสำหรับการระเบิดออกเป็นชิ้นเนื้อหินโลหะและรถเกราะแสง บนสะโพกของเธอเธอมีปืนพกกึ่งอัตโนมัติ 9mm และมีมีด​​หลายคนของเธอ หนึ่งในข้อเท้าของเธอหนึ่งในสะโพกของเธอและอีกคนหนึ่งบนไหล่ซ้ายของเธอ.
เธอได้รับการเรียกว่าลงไปที่หนองน้ำลึกลับเหล่านี้เพื่อหาสิ่งที่ได้รับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ คนที่ได้รับหายไปในหนองน้ำเมื่อเร็ว ๆ นี้ ไกลเกินไปบ่อยครั้งและมากเกินไปจะเป็นปรากฏการณ์ธรรมชาติ เกือบ 30 คนหายไปในเดือนที่ผ่านมาซึ่งเป็นที่แปลกประหลาดในตัวของมันเอง เป็นครั้งแรกที่ประชากรสัตว์ในประเทศลดที่อยากรู้อยากเห็น แต่ไม่มีอะไรต้องกังวลเกี่ยวกับ แล้วสิ่งที่เริ่มเปลี่ยนแปลงไป สัตว์เลี้ยงและสัตว์ป่าขนาดใหญ่เช่นหมูป่ากวางและเริ่มหายไป ช้าในตอนแรกแล้วอย่างรวดเร็ว ไม่มีใครเคยเห็นอะไรที่ไม่มีอะไรที่จะบ่งบอกถึงการหายตัวไปดังกล่าว แต่พวกเขาเท่านั้นที่เกิดขึ้นใกล้ชายฝั่งขอบบึง ... คนเริ่มหายไปแล้ว บางคนอาศัยอยู่ในหรือใกล้บึงด้วยเหตุผลหลายประการบางคนที่จำเป็นในอาหารของพวกเขาจากที่นั่นคนอื่น ๆ ก็ชอบที่จะสำรวจ ที่หายไปยังคนที่มีประสบการณ์ได้ไปคนที่รู้ว่าที่ดินและสิ่งมีชีวิต ถ้าทั้งหมดนี้ได้รับการที่เกิดขึ้นภายในสถานที่ใกล้เคียงลงก็จะถือว่าการทำงานของคนร้าย แต่ในแต่ละกรณีที่มันเกิดขึ้นภายในภูมิภาคนี้หนองน้ำซึ่งเป็นเกือบเจ็ดตารางไมล์ค้นหาบุคคลที่ได้รับการส่งออก แต่ยังไม่พบสิ่งที่ พวกเขาทำได้เพียงการค้นหาเพื่อให้ห่างไกลแม้ว่า เจ็ดไมล์ในบึงนี้เป็นใหญ่ ในตอนแรกนี้ไม่ได้ดูเหมือนว่าไม่ดีกับเธอ แต่หลังจากที่มีการเดินทางเพียงครึ่งไมล์, ตอนนี้เธอมีความรู้สึกเพียงวิธีการใหญ่และยากที่จะท่องเที่ยวในพื้นที่นี้คือ แต่มาร์เซียเป็นหนึ่งในวิธีที่ไม่มีเกล็ดออกไปโคลนโง่บางและยุงหนึ่งในลักษณะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเธอคือความดื้อรั้นและความมุ่งมั่นของเธอ เธอจะหวดผ่านทุกตารางเมตรของหนองน้ำนี้ถ้าเธอต้อง ภารกิจของเธอคือเพื่อหาว่าทำไมคนที่หายไป ถ้ามันเป็นเนื่องจากบางคนบ้าเธอก็จะกำจัดเขา ถ้ามันเกิดขึ้นตามธรรมชาติเช่นเดียวกับอ่างล้างจานหลุมเธอก็แจ้งมันและมีมันได้รับการดูแล ถ้ามันเป็นสัตว์เธอก็ล่าลงและ euthanize มันเธอเพียงแค่อยากให้เธอนำเรือกับเธอ

มาร์เซียถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่เธอเห็นชายเฟือยสถานที่ใกล้เคียง พื้นดินที่ปรากฏเป็นของแข็งและเธอก็พอใจในขณะที่เธอรู้สึกว่ารองเท้าของเธอหนัก tromp ลงบนพื้นดินที่เป็นของแข็ง เธอนั่งลงที่จะใช้ชีวิตที่ใกล้เคียงกับการเข้าสู่ระบบหลังจากการตรวจสอบอย่างระมัดระวังสำหรับงูแล้วเธอก็เห็นงูที่อยู่ภายในนี้หนึ่งไมล์จากบึงกว่าสถานที่อื่น ๆ ทุกคนในชีวิตทั้งชีวิตของเธอ ปากฝ้ายตกอยู่ในอันตรายและเธอก็เป็นผู้หญิงที่ระมัดระวัง เธอนั่งปืนไรเฟิลเธอลงไปกับเธอและดึงโรงอาหารจากหนึ่งในกระเป๋าขาของเธอกลืนบางส่วนของน้ำอุ่น เธอมองไปรอบ ๆ แต่ไม่รู้ว่าสถานที่แห่งนี้มีความงามที่แปลกประหลาดของตัวเองแม้จะมีความยากลำบากทั้งหมดมันให้มันมีเสน่ห์ของตัวเอง ลึกลับ, สถานที่ที่อันตราย สถานที่ที่เธอจะได้ทดสอบตัวเอง ไม่มีอะไรที่เป็นเงาหรือมีสีสัน ทั้งหมดเป็นเบื่อและอารมณ์ไม่ดีเหมือนสุสานเต็มรูปแบบของชีวิต เธอยิ้มให้กับความขัดแย้ง แต่ก็พบว่ามันเหมาะสม สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยชีวิต แต่มันเป็นเรื่องยากที่จะเลือกออก นอกเหนือจากต้นไม้และพืชแน่นอนชีวิตหลบซ่อนตัวอยู่ตลอดเวลา เธอจะก้าวเกือบ Gator ก่อนหน้านี้โดยบังเอิญ แต่วิสัยทัศน์กระตือรือร้นที่เธอหยิบออกมาเคลื่อนไหวเล็ก ๆ ของมันกระพริบ หญิงเลสเบี้ยนหรือที่มนุษย์สำหรับกรณีที่จะไม่ได้เห็นมันเลย แต่ความรู้สึกแหลมคมมาช่วยเธอขณะที่เธออย่างระมัดระวังหลีกเลี่ยงสัตว์ เธออาจจะเสียหายได้อย่างง่ายดาย แต่เธอไม่ต้องการที่จะให้ตำแหน่งที่เธอออกไปมันก็ยังห่างไกลเกินไปที่ฝังแน่นในตัวเธอจะเงียบสงบ.
เธอลุกขึ้นยืนพร้อมที่จะย้ายอีกครั้งเมื่อเธอเห็นบางสิ่งบางอย่างผ่านใบไม้ในด้านอื่น ๆ เธอหยิบขึ้นมาเป็นปืนไรเฟิลของเธอและก้าวไปอย่างเงียบ ๆ และพบว่ามันเป็นไฟฉาย ไม่เพียงแค่ว่ามันเป็นแคมป์เล็ก ๆ ! ในที่สุดบิตสำหรับเธอที่จะไป
"สวัสดีทุกคน? นี่เดี๋ยวก่อนที่เป็นอันตรายออกจากที่นี่มัน!" เธอตะโกนดังพอสำหรับทุกคนที่ใกล้เคียงจะได้ยิน เธอรอนาทีฟัง ไม่มีอะไร เธอก็ตกใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอรู้ว่าเธอไม่สามารถได้ยินเสียงบึงใดใด นกไม่มี ไม่มีปลา ไม่มีแมลง ที่ไม่เคยเป็นสัญญาณที่ดี.
ทันทีความรู้สึกของเธอป่องๆการตรวจสอบทุกอย่างที่อาจจะรู้สึกว่า เต็นท์เป็นสถานที่ใกล้เคียง, ถุงนอนหนึ่งภายใน มันเห็นได้ชัดกับเธอจากหนูที่ scampered ออกว่าเรื่องนี้ไม่ได้ถูกนำมาใช้ในบางเวลา บางทีอาจจะเป็นสัปดาห์ ... กระเป๋าที่ใช้จะเต็มไปด้วยคุกกี้ตอนนี้ว่างเปล่า เธอสงสัยว่าเ​​นื้อหาของมันตอนนี้ในกระเพาะอาหารของหนูที่ ถุงที่ได้รับการเคี้ยวผ่าน ดังนั้นใครก็ตามที่ได้รับที่นี่จะต้องหายไปเช่นกัน อย่างใกล้ชิดโดยในท่อขนาดเล็กโลหะ hulled สกปรกคือ ภายในพายบางคน,ปืนลูกซองลำกล้องคู่และอุปกรณ์ตกปลาต่างๆ ตอนนี้เธอก็มั่นใจว่า ไม่เคารพคนที่ออกจากที่นี่จะออกจากอุปกรณ์ของพวกเขาลวกโกหกรอบเช่นนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ได้ชนิดของเกียร์นี้ ค่ายมักจะเก็บปืนของพวกเขาทั้งในเต็นท์ของพวกเขาหรือในมือของพวกเขา แคมป์ไฟที่ตะไคร่น้ำเจริญเติบโตในบางสถานที่เพิ่มเติมเสริมความเชื่อของเธอ ค่ายนี้ถูกทิ้งอย่างน้อยหนึ่งสัปดาห์แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกับผู้ขับขี่และผู้โดยสาร? จากกลิ่นของถุงนอนที่เธอจะได้เดิมพัน paycheck ที่เคยเป็นมนุษย์ ดวงตาของเธอค้นหารอบสำหรับสิ่งที่ดูเหมือนออกจากสามัญและดวงตาของเธอตกลงไปบนร่องตื้นมากสถานที่ใกล้เคียงฝั่ง มามากกว่าที่เธอเห็นว่าคูน้ำเป็นประมาณสามนิ้วกว้างและความลึก แต่สิ่งที่เธอพบว่าแปลกคือการที่มันไม่ได้ถูกขุดออกมาพลั่วหรือเครื่องมือขุดออกเครื่องหมายโดยเฉพาะอย่างยิ่ง นี้มีลักษณะเหมือนบางสิ่งบางอย่างที่ได้รับการดึงขึ้นและออกจากพื้นดิน เหมือนใครบางคนที่ถูกฝังอยู่เชือกขนาดใหญ่และแล้วดึงมันออก คิ้วของเธอมีรอยในความคิดขณะที่เธอศึกษาต่อไป.
"นี้เป็นที่น่าสนใจ ... ในสิ่งที่เรามีที่นี่?"
ขณะที่เธอมองใกล้ชิดเธอเห็นว่ามีร่องลึกมากน้อยพร้อมกับรอยเท้าจากรูปลักษณ์ของรองเท้าที่เธอสามารถบอกได้ว่าพวกเขาจะถูกสวมใส่อย่างมากที่ใช้ ส่วนใหญ่น่าจะมาจากค่ายหรือใครบางคนที่ทำให้ชีวิตของพวกเขาที่นี่ ที่จะอธิบายว่าการตั้งแคมป์ที่ใช้กัน บนฝั่งที่นี่เป็นดินที่เปียกมากขึ้นชุบด้วยน้ำสถานที่ใกล้เคียงและดังนั้นจึงนุ่ม แทร็คที่มีความชัดเจนมากขึ้นที่นี่ หลังจากนั้นเธอก็สังเกตเห็นว่าสนามเพลาะออกจากชายฝั่งซึ่งเป็นประมาณหนึ่งฟุตเหนือน้ำและจบลงอย่างรวดเร็วจากการกัดเซาะของน้ำ ชายฝั่งโดยทั่วไปในสถานที่เช่นนี้ บางสิ่งบางอย่างได้อย่างแน่นอนเกิดขึ้นที่นี่ เธอไม่ได้คิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญที่สนามเหล่านี้มีสิทธิที่แทร็กนี้ของค่ายสิ้นสุดลงอย่างกะทันหัน ขณะที่เธอกำลังครุ่นคิดเรื่องนี้เธอรู้สึกว่าการแสดงตนสถานที่ใกล้เคียง ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มาร์ grumbled กับตัวเองเป็นนาง trudged ผ่านหนองเหนียว festering ทุกครั้งที่เธอก้าวเข้าสู่น้ำ เท้าของเธอจมถึงหัวเข่าของเธอในตะกอนที่กลิ่นเช่นมูล น้ำโคลนดำยังดูเหมือนจะ ปกปิดทุกชนิดน่าขนลุก crawly เท่านั้น แล้วเธอจะรู้สึก crawfish วิกฤติด้านใต้รองเท้าเธอจะเพียง เพื่อหารือเกี่ยวกับเธอ มากกว่าแล้วเธอ น้ำของบึงนี้เล็กแต่ไม่ลึกมาก เท่ากับเอวของเธอในสุด แต่โคลนทำความเกือบ Absurdly ช้าไป ขาของเธอจม ด้วยทุกขั้นตอนได้ และทุกครั้งที่เธอดึง ออกโคลนเท้าของเธอออกเธอหลังจากต่อสู้สั้นและ sucking sickening เสียง เช่นเด็กดึง lollypop ที่ออกจากปากของพวกเขา ดวงอาทิตย์มีปัญหาเจาะต้นไม้นี่ที่แขวนเหนือน้ำเป็นถ้าพวกเขาเศร้า ใบไม้ยาวของ drooping และ swathed กับมอสสเปน ต้นไม้ส่วนใหญ่ที่อยู่บนเกาะเล็ก ๆ สุดไม่กว้างกว่ากี่ฟุต มันเป็นดินแดนลึกลับ เศร้า มาร์ตอนนี้ปรารถนาว่า เธอได้นำเรือ เธอได้ยืนยันอย่างไรก็ตาม ในห้องเธอต่อสู้กับเกียร์ เท่าถูกเธอตระหนักว่าใบ้คำ เธอมีน้ำหนักเบาเป็น แต่ขนาดใหญ่ปืนทดลองยิง 40 caliber ก้นระเบิดปัดที่ 1200 ฟุตต่อวินาที มันไม่ดีสำหรับการล่าสัตว์ แต่ถูกมากกว่าเหมาะสำหรับพ่นเนื้อแร โลหะ หิน และเกราะเบารถ บนสะโพกของเธอ เธอมีการปืนพกกึ่งอัตโนมัติ 9 มม. และมีมีดหลายคนของเธอ หนึ่งในข้อเท้าของเธอ บนสะโพกของเธอ และอื่นบนเธอซ้ายไหล่
เธอก็ถูกเรียกลงไปหนองน้ำลึกลับเหล่านี้เพื่อค้นหาอะไรก็ได้ที่เกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ คนได้รับหายไปในบึงนี้เมื่อเร็ว ๆ นี้ บ่อยเกินไป และมากเกินไปจะเป็นปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ เกือบ 30 คนก็หายไปหายไปในเดือนผ่านมา ซึ่งแปลกใน และ ของตัวเอง ตอนแรก receded ประชากรสัตว์ในท้องถิ่น ที่มีความอยากรู้อยากเห็น แต่ไม่มีอะไรต้องกังวลเกี่ยวกับการ แล้วสิ่งต่าง ๆ ก็เริ่มเปลี่ยนแปลง สัตว์เลี้ยงและสัตว์ป่าขนาดใหญ่เช่นกวางและหมูเริ่มหายสาบสูญ ช้า ครั้งแรก นั้นอย่างรวดเร็ว ไม่มีใครได้เห็นอะไร อะไรที่จะบ่งชี้ดังกล่าวแก่ ยัง เท่านั้นเกิดใกล้ชายฝั่งล้อมรอบพรุ... คนเริ่มหายแล้ว บางคนอาศัยอยู่ใน หรือ ใกล้พรุหลายเหตุผล บางคนต้องการอาหารจาก คนอื่น ๆ ก็ชอบสำรวจ แต่ ผู้มีประสบการณ์กำลังหายไป คนที่รู้ว่าแผ่นดินและสิ่งมีชีวิต ถ้านี้มีทั้งหมดได้เกิดภายในลงในบริเวณใกล้เคียง มันจะได้สันนิษฐานการทำงานของ kidnapper ที่ แต่ในแต่ละกรณีนั้นเกิดขึ้นภายในพื้นที่พรุนี้ ซึ่งก็เกือบเจ็ดตารางไมล์ ค้นหาบุคคลได้ส่งออก แต่ไม่ได้พบสิ่ง พวกเขาสามารถเพียงค้นจนแม้ว่า ไมล์เจ็ดในบึงนี้มีขนาดใหญ่ ในตอนแรก นี้ไม่ได้ดูที่เลวกับเธอ แต่หลังจากมีการเดินทางเพียงครึ่งไมล์ เธอตอนนี้มีความรู้สึกเพียงวิธีที่ใหญ่ และยากที่จะเที่ยวบริเวณนี้ถูก แต่มาร์ก็ไม่มีทางหนึ่งเกล็ดออกบางโคลนโง่และยุง หนึ่งแอตทริบิวต์ของเธอมากที่สุดคือ tenacity และความมุ่งมั่นของเธอ เธอจะหวดผ่านทุกตารางเมตรของบึงนี้ถ้าเธอ ภารกิจของเธอคือการ หาสาเหตุคนที่หายไป ถ้ามันเกิดบางคนบ้า เธอจะกำจัดเขา ถ้ามันเป็นปรากฏการธรรมชาติ เช่นอ่างรู เธอจะรายงาน และได้รับการดูแล ถ้ามันเป็นสัตว์ เธอจะแกะมัน และ euthanize มัน เธอเพียงแค่ปรารถนาเธอได้นำเรือกับเธอ!

มาร์ถอนหายใจในบรรเทาเป็นเธอด่างฝั่งหญ้าในบริเวณใกล้เคียง พื้นดินปรากฏแข็ง และเธอละเล่นพื้นบ้านเธอรู้สึกว่ารองเท้าของเธอหนัก tromp บนดินแข็ง เธอนั่งลงเพื่อกินลมบนล็อกใกล้เคียง หลังจากการตรวจสอบอย่างระมัดระวังสำหรับงู แล้วเธอได้เห็นงูภายในไมล์นี้หนึ่งของบึงกว่าทุกที่ในชีวิตของเธอทั้งหมด ปากฝ้ายได้อันตราย และเธอผู้หญิงระมัดระวัง เธอนั่งปืนของเธอลงข้างเธอ และดึงตัวโรงอาหารจากกระเป๋าของเธอขา gulping ลงของน้ำ เธอมองรอบ ๆ แม้ ตระหนักถึงว่า สถานที่แห่งนี้มีความงามประหลาดของตนเอง แม้ มีความยากลำบากทั้งหมด ก็เสนอ จะมีการร้องขอของตนเอง สถานที่ลึกลับ อันตราย สถานที่ซึ่งเธอสามารถทดสอบตัวเอง ไม่มีเงา หรือมีสีสัน ทั้งหมดถูก morose เช่นสุสานชีวิตชีวา และน่าเบื่อ เธอยิ้มที่ความขัดแย้งที่ ได้พบพอดี เต็มไปด้วยชีวิต แต่มันยากที่จะเลือกออก นอกจากต้นไม้และพืชหลักสูตร ชีวิตหลบซ่อนตัวอยู่ตลอดเวลา เธอมีเกือบเหยียบรวดเร็วคุณก่อนหน้านี้ โดยบังเอิญ แต่มองเห็นความกระตือรือร้นของเธอเลือกออกมาเคลื่อนไหวเล็ก ๆ ของมันกะพริบ มีน้อยกว่าผู้หญิง หรือคนสำหรับอินสแตนซ์นั้น จะไม่ได้เห็นมันเลย แต่ความรู้สึกของเธอคมชัดบันทึก เธอเป็นเธออย่างระมัดระวังหลีกเลี่ยงสัตว์ เสียเธอไม่ได้หายมันกับง่าย แต่เธอไม่ต้องการให้ตำแหน่งของเธอ มัน ingrained เกินไปเธอจะ เงียบ
เธอยืนขึ้น พร้อมที่จะไปอีก เมื่อเธอพบบางสิ่งบางอย่างผ่านใบ ในด้านอื่น ๆ เธอรับปืนของเธอ strode ไปอย่างเงียบ ๆ และพบว่า มันเป็นไฟฉาย ไม่ใช่แค่เพียงว่า เป็น campsite ขนาดเล็ก ในที่สุด บิตสำหรับเธอไป!
"ฮัลโหล ทุกคนที่นี่ Hey ความอันตรายที่นี่! "เธอตะโกน เสียงดังพอสำหรับทุกคนในบริเวณใกล้เคียงจะได้ยิน เธอรอนาที ฟัง ไม่มีอะไร เธอ unnerved โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอรู้ว่า เธอไม่สามารถได้ยิน noises พรุใด ๆ ทั้งนั้น นกไม่ ปลาไม่ แมลงไม่ ที่ได้เคยเป็นดีเครื่องหมาย
ทันทีความรู้สึกของเธอ piqued ตรวจสอบทุกอย่างที่สามารถทรง เต็นท์ได้บริเวณใกล้เคียง ถุงนอนภายใน เป็นชัดเจนกับเธอ จากจ้อน ที่ scampered ที่นี้ไม่ได้ถูกใช้ในบางเวลา อาจจะเป็นสัปดาห์... ตอนนี้ว่างถุงที่ใช้จะเต็มของคุกกี้ได้ เธอสงสัยว่า เนื้อหาได้ทันทีในกระเพาะอาหารของหนูที่ กระเป๋ามีการ chewed ผ่าน ดังนั้น ใครได้ที่นี่ต้องมีไปหายไปเช่นกัน ดีด้วย ในทางเข้าของเล็ก เป็นโลหะ hulled dingy ภายในมีไม้พายบาง ปืนลูกซองคู่ barreled และอุปกรณ์ตกปลาต่าง ๆ ตอนนี้ เธอเป็นแน่ ไม่มีความเคารพผู้คนที่นี่จะทำให้อุปกรณ์ของลวก ๆ อยู่รอบ ๆ เช่นนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ชนิดของเกียร์ แค้มพ์เก็บปืนของพวกเขาเสมอ ในเต็นท์ของตน หรือ ในมือของพวกเขา แคมป์ไฟที่ว่า มอสส์ที่เติบโตในบางสถานเพิ่มเติมเสริมความเชื่อของเธอ ค่ายนี้มีการแข่งขันน้อยสัปดาห์ แต่เกิดอะไรขึ้นกับ occupant จากกลิ่นของถุงนอน เธอจะมีเดิมพันสมทบควรจะเป็นคน ตาเธอค้นสถานสำหรับสิ่งที่ดูเหมือนผิดปกติ และตาของเธอล้มลงไปเป็นร่องลึกมากตื้นใกล้ชายฝั่ง ผ่านมา เธอเห็นร่องลึกมีการประมาณสามนิ้วลึก และกว้าง แต่สิ่งที่เธอพบแปลก ที่มันไม่ได้ถูกขุดออกมา เครื่องมือพลั่วหรือขุดออกจากเครื่องโดยเฉพาะ นี้มีลักษณะเพิ่มเติมเช่นบางสิ่งบางอย่างได้ถูกดึงขึ้น และออก จากพื้นดิน เหมือนคนมีเชือกขนาดใหญ่ฝังอยู่ และดึงออก เธองุ่นง่านในคิด ตามเธอสอบสวนเพิ่มเติม
"นี้เป็นที่น่าสนใจ... สิ่งที่มีเรานี่"
เป็นเธอมองใกล้ชิด เธอเห็นว่า มีกี่ trenches เพิ่มเติม ตามรอยเท้า จากลักษณะของรองเท้าเธอสามารถบอกพวกเขาได้สวม ใช้งานมาก ส่วนใหญ่จากการออกค่ายหรือคน ที่ได้ใช้ชีวิตของพวกเขาที่นี่ ที่จะอธิบาย campsite ใช้ดี บนชายฝั่งที่นี่ พื้นไม่เปียกมาก moistened น้ำใกล้เคียง และนุ่มมากขึ้นดังนั้น แทร็กได้อย่างชัดเจนที่นี่ จากนั้น เธอสังเกตเห็นว่า trenches ที่ออกจากจากชายฝั่ง ที่เกี่ยวกับเท้าเหนือน้ำ และสิ้นสุดอย่างรวดเร็วจากการกัดเซาะของน้ำ ชายฝั่งทั่วไปในที่เช่นนี้ สิ่งเกิดอย่างแน่นอนขึ้นที่นี่ เธอไม่คิดว่า มันบังเอิญว่า trenches เหล่านี้ถูกขวาเพลงออกค่ายนี้สิ้นสุดทันที ขณะที่เธอถูก musing มากกว่า นี้ เธอรู้สึกอยู่ใกล้...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

marcia บ่นกับตัวเองขณะเดินไต่ผ่านหนองน้ำ ภาวะ ติดกาวที่ ทุกครั้งเธอก้าวเข้าไปในน้ำที่เท้าของเธอลงได้ถึงเข่าของเธอในตะกอนว่ากลิ่นมันเหมือนปุ๋ยคอก น้ำโคลนสีเข้มยังดูเหมือนจะปกปิดทุก ประเภท ของช่างน่าขนพองสยองเกล้าตามตัวยึกยือ เธอจะรู้สึกเกร็งหน้าท้องกุ้งนางรองเท้าบู๊ตของเธอเท่านั้นซึ่งจัดให้บริการในการพูดคุยเรื่องมากกว่าเธอแล้วก็อยู่แล้วน้ำในหนองน้ำต่ำนี้ไม่ได้ลึกมากเท่านั้นถึงเอวของเธอที่นุ่มลึกมากที่สุดแต่โคลนทำให้เราเกือบจะทนไม่ได้ เหลวไหลมันก็ช้าไปขาของเธอกำลังจมลงในทุกขั้นตอนด้วย และทุกครั้งเธอดึงเท้าของเธอออกจากโคลนที่ออกมาของเธอเท่านั้นหลังจากต่อสู้มาเพื่อไปถึงได้ไม่ไกลนักและเสียงการดูดความกลัดกลุ้มเหมือนเด็กคนที่ดึง lollypop ที่ออกมาจากปากของเขาแสงอาทิตย์ที่มีความยากการเจาะต้นที่อยู่ที่นี่ที่แขวนอยู่เหนือผืนน้ำที่ว่าพวกเขารู้สึกเศร้าใบยาวและลู่อย่างรัดกุมนั่งด้วยมอสตามแบบสเปน ต้นมากที่สุดอยู่บนเกาะขนาดเล็กมากที่สุดไม่มีขนาดกว้างกว่าไม่กี่ฟุต มันเป็นดินแดนลึกลับน่าเศร้า marcia ในตอนนี้อยากให้เธอได้นำเรือ เธออยากจะยืนกรานอย่างไรก็ตามที่เดินไปถึงยังในอุปกรณ์การต่อสู้ของเธอเฉพาะในตอนนี้คือเธอตระหนักถึงวิธีการพูดไม่ได้ว่า เธอมีน้ำหนักเบาแต่มีขนาดใหญ่เทอะทะทดลองยิงปืนไรเฟิล 40 ขนาดลำกล้องปืนระเบิดแบบรอบที่ 1 , 200 ฟุตต่อวินาที ไม่ใช่ที่ดีเยี่ยมสำหรับการล่าสัตว์แต่เป็นมากกว่าหินโลหะเนื้อเหมาะสำหรับการระเบิดและอาวุธยานพาหนะเบาๆ ที่ทันสมัยของเธอเธอมีปืนสั้นกึ่งอัตโนมัติ 9 มม.และมีมีดหลายแห่งในคนของเธอ หนึ่งในข้อเท้าของเธอเป็นหนึ่งในบริเวณสะโพกของเธอและอีกคนหนึ่งบนไหล่ทางด้านซ้ายของเธอ.
เธอได้รับการเรียกว่าลงไปในบึงลึกลับเหล่านี้เพื่อค้นหาออกมาว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อไม่นานมานี้. คนหายไปในหนองน้ำแห่งนี้เมื่อไม่นานมานี้ ไกลบ่อยเกินไปและมากเกินไปจะเป็นปรากฏการณ์ทางธรรมชาติที่. เกือบ 30 คนหายในเดือนที่ผ่านมาซึ่งมันก็แปลกในตัวมันเองอยู่ เป็นครั้งแรกที่ประชากรสัตว์ในท้องถิ่นที่ลดลงซึ่งเป็นเรื่องแปลกแต่ไม่มีอะไรต้องกังวลเกี่ยวกับ แล้วจึงเริ่มมีการเปลี่ยนแปลง ให้การต้อนรับสัตว์เลี้ยงและสัตว์ป่าขนาดใหญ่เช่นหมูป่ากวางและเริ่มเลือนหายไปในอากาศ อย่างช้าๆในครั้งแรกแล้วอย่างรวดเร็ว. ไม่มีใครเห็นอะไรไม่มีอะไรที่แสดงว่าการหายตัวไปดังกล่าว แต่เขาก็เกิดขึ้นเพียงอยู่ใกล้กับชายฝั่งที่กั้นเขตแดนหนองน้ำ...ผู้คนก็เริ่มจะหายไปแล้ว คนบางคนอยู่ในหรือใกล้กับหนองน้ำด้วยเหตุผลหลายประการคนบางคนต้องการอาหารของพวกเขาได้จากมีคนอื่นเลือกชอบเพื่อการสำรวจ ประชาชนยังคงมีประสบการณ์จะไม่มีคนที่รู้ว่าสัตว์หิมพานต์และแผ่นดิน หากโรงแรมแห่งนี้ได้รับการเกิดขึ้น ภายใน ลงในบริเวณใกล้เคียงอาจจะได้รับการทึกทักว่างานของ kidnapper ที่ แต่ในกรณีแต่ละครั้งที่เกิดขึ้นในพื้นที่หนองน้ำแห่งนี้ซึ่งก็เกือบจะ 7 ตารางไมล์การค้นหาบุคคลได้รับการส่งออกไปแต่ก็ไม่พบสิ่งที่ ไม่สามารถค้นหามากนักแม้จะเป็นเพียง เจ็ดไมล์ในหนองน้ำแห่งนี้มีขนาดใหญ่ ในครั้งแรกนี้ไม่รู้สึกว่าไม่ดีกับเธอ แต่หลังจากที่ได้เดินทางไปเพียงครึ่งไมล์เท่านั้นตอนนี้เธอมีความรู้สึกที่ของไม่ได้ว่าขนาดใหญ่และยากที่จะเดินทางไปบริเวณพื้นที่แห่งนี้ได้ แต่ marcia ก็ไม่ได้หมายความว่าเป็นหนึ่งในการคั่วป่นออกมามากกว่ายุงและโคลนคนโง่บางอย่างเป็นหนึ่งของแอตทริบิวต์มากที่สุดของเธอคือความมุ่งมั่นและมีความเหนียวสูงมากของเธอ เธออยากจะวิ่งต้านลมน้อยที่สุดโดยทุกตารางเมตรของหนองน้ำแห่งนี้หากเธอจะ พันธกิจของเธอจะพบกับออกมาว่าเหตุใดผู้คนก็หายตัวไป หากจะเป็นเพราะคนเสียสติไปบางอย่างก็จะขจัดเขา หากมีเหตุการณ์ทางธรรมชาติที่เหมือนกับชุดระบายหลุมที่เธอจะรายงานและได้รับการดูแล ถ้าหากมันเป็นสัตว์ที่เธออยากจะไล่มันลงไปและ euthanize มันเธออยากให้เธอจะได้เรือที่พร้อมด้วยนาง!

marcia ถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเธอพบฝั่งหญ้าที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียง พื้นแข็งขึ้นมาและเธอก็รู้สึกชอบใจที่เธอรู้สึกว่ารองเท้าบู๊ตอย่างหนักของเธอ tromp ลงบนโลกที่ เธอนั่งอยู่ลงมาเพื่อนำคนที่มีชีวิตอยู่บนล็อกอินเข้าสู่ที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงอย่างระมัดระวังหลังจากการตรวจสอบสำหรับงูต่างๆแล้วเธอเคยเห็นงูชนิดต่างๆมากขึ้น ภายใน ระยะทางหนึ่งไมล์โรงแรมแห่งนี้ในหนองน้ำมากกว่าที่อื่นในทุกชีวิตทั้งของเธอ ปากผ้าฝ้ายเป็นอันตรายและเธอก็เป็นผู้หญิงความระมัดระวัง เธอนั่งอยู่ปืนไรเฟิลของเธอลงไปกับเธอและดึงโรงอาหารจากหนึ่งในกระเป๋าของเธอขาข้ากล้ำกลืนเสียงสะอื้นผืนน้ำที่อบอุ่นบางอย่าง เธอมองไปรอบๆแม้จะทราบดีว่าสถานที่แห่งนี้มีความสวยงามแปลกตาของตัวเองแม้ว่าจะยากลำบากทั้งหมดที่จัดให้บริการโดยมีความน่าดึงดูดใจของตัวเอง สถานที่ที่อันตรายลึกลับ A . ที่ที่เธอไม่สามารถทำการทดสอบตัวเอง ไม่มีอะไรหรือมีสีสันเป็นประกายเงางาม ทั้งหมดเป็นอันน่าเบื่อและเขาก็ยิ่งบูดบึ้งเหมือนสุสานที่มีอายุการใช้งาน เธอยิ้มในความขัดแย้งกันแต่พบว่าเหมาะสม สถานที่แห่งนี้เป็นแบบเต็มของชีวิตมันก็เป็นเรื่องยากที่จะเลือกออกมา ด้านข้างจากต้นไม้และพันธุ์ไม้ของหลักสูตรชีวิตเป็นการซ่อนเวลาที่ได้ทั้งหมด เธออยากจะก้าวเข้าไปใน Gator ที่ก่อนหน้าโดยอุบัติเหตุเกือบ แต่วิสัยทัศน์ผู้มีความกระตือรือร้นของเธอไปรับท่านมาจากการเคลื่อนไหวของขนาดเล็กที่จะกะพริบ ชายหรือหญิงน้อยตัวอย่างเช่นกรณีที่จะไม่ได้เห็นมาที่ทั้งหมด แต่ความรู้สึกความคมของเธอถูกบันทึกไว้ของเธอเป็นเธออย่างระมัดระวังควรหลีกเลี่ยงสัตว์ เธอไม่สามารถมีรวงข้าวมันได้อย่างง่ายดายแต่เธอก็ยังไม่อยากที่จะทำให้ดำรงตำแหน่งอยู่ห่างออกไปในตัวเธอมันเกินไปติดตัวในตัวเธอจะเงียบ.
เธอก็ยืนขึ้นพร้อมที่จะย้ายไปอยู่ในอีกครั้งเมื่อเธอพบบางสิ่งบางอย่างจากใบไม้ที่อยู่บนฝั่งอีกด้านหนึ่ง เธอหยิบปืนไรเฟิลของเธอและเดินไปอย่างเงียบๆและพบว่าถ่านไฟฉาย ไม่ใช่แค่ว่ามันเป็นยามวิกาลขนาดเล็ก สุดท้ายที่ไปบน!
"สวัสดีครับ" ทุกคนในที่นี้หรือไม่? นี่เป็นอันตรายที่ออกจากที่นี่!"เธอตะโกนบอกดังเพียงพอสำหรับทุกท่านอยู่ในบริเวณใกล้เคียงเพื่อฟัง. นางรอสำหรับนาทีที่การฟังเพลง ไม่มีอะไรเลย" เธอรู้สึกผิดหวังโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอจะรู้ตัวว่ายังไม่ได้ยินเสียงหนองใด นกไม่ ปลาไม่ แมลงไม่ ที่ไม่เคยลงชื่อเข้าใช้ที่ดี.
ทันทีเธอสัมผัสฟรีๆตรวจสอบทุกอย่างที่จะเป็นทรหด เต็นท์ที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงเป็นหนึ่งพร้อมถุงเก็บฝุ่นสำหรับนอนหลับพักผ่อนอยู่ ภายใน เป็นที่ชัดเจนกับเธอจากหนูที่มันตะกายหนีออกจากที่แห่งนี้ไม่ได้ถูกนำไปใช้ในบางช่วงเวลา. อาจจะเป็นสัปดาห์ที่...พร้อมถุงเก็บฝุ่นที่นำมาใช้ได้อย่างเต็มที่จากการใช้งานคุกกี้ก็ว่างอยู่ในขณะนี้ เธอสงสัยว่าเนื้อหาของมันได้อยู่ในกระเพาะอาหารของหนูที่ ถุงเก็บฝุ่นที่ได้รับการตีนตะขาบผ่าน ดังนั้นไม่ว่าใครไม่ได้มาที่นี่ต้องมีไปแล้วหายไปเป็นอย่างดี อยู่ใกล้เป็นอย่างมากในทางลมเข้าขนาดเล็กที่เป็นโลหะที่สกปรกจมน้ำ ภายใน มีไม้พายบางส่วนปืนลูกซองปืนแฝดคู่และอุปกรณ์การประมงต่างๆ. ตอนนี้เธอก็แน่ใจว่า ไม่มีความเคารพต่อผู้ออกมาตรงนี้ก็จะทำให้อุปกรณ์ของตนอย่างไม่ใส่ใจนอนอยู่โดยรอบอย่างนี้ โดยเฉพาะไม่ใช่แบบนี้ของอุปกรณ์ ตู้นอนตลอดเวลาปืนของตนทั้งในเต็นท์ของพวกเขาหรือในมือทั้งสองข้างของตน กองไฟที่มอสขึ้นในบางตำแหน่งเพิ่มเติมเสริมความแข็งแรงความเชื่อของเธอ ค่ายแห่งนี้ได้รับการที่ถูกละทิ้งอย่างน้อยสัปดาห์ละหนึ่งครั้งแต่สิ่งที่เกิดขึ้นในการเกิดอุบัติเหตุได้ จากกลิ่นของถุงนอนที่เธอจะมีพนักงานรถไฟอย่างถูกต้องเต็มตัว,เงินเดิมพันกองกลางที่จะใช้ในการเป็นคน ค้นดวงตาของเธอโดยรอบสำหรับสิ่งที่ดูเหมือนจะออกจากหุ้นสามัญและดวงตาของเธอบนร่องตื้นชายฝั่งเป็นอย่างมากที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงได้ พอมาถึงก็เห็นว่าร่องที่เป็นสามนิ้วลึกและกว้าง แต่สิ่งที่เธอพบคือการที่มันแปลกๆก็ไม่ได้รับการขุดออกมาเครื่องมือที่ที่ขุดหรือกระแซะให้เครื่องหมายเฉพาะ โรงแรมแห่งนี้มีลักษณะคล้ายกับบางสิ่งบางอย่างก็ถูกดึงขึ้นมาและขึ้นมาจากดิน เหมือนใครบางคนถูกฝังอยู่เชือกขนาดใหญ่และจากนั้นจึงดึงมันออกมา หน้าผากนิ่วคิ้วขมวดในความคิดที่เธอได้รับการค้นคว้าเพิ่มเติม.
"นี้มีความน่าสนใจ...เรามีอะไรบ้าง"อยู่ที่นี่หรือไม่?"
อย่างที่เห็นอยู่ใกล้เธอก็เห็นว่ามีคนจมน้ำตายอีกสองถึงสามพร้อมด้วยรอยเท้าจากมุมมองของรองเท้าที่เธอก็บอกพวกเขาก็สึกหรอใช้งานมาก มากที่สุดจากคนพักแรมโดยกางเต็นท์หรือคนที่ทำให้ชีวิตของคนที่นี่. ที่จะอธิบายถึงลานกางเต็นท์รวมทั้งใช้ได้ บนชายฝั่งที่อยู่ที่นี่มีมากกว่าเปียกชุ่มน้ำอยู่ในบริเวณใกล้เคียงและดังนั้นจึงนุ่ม แทร็คชัดเจนมากยิ่งขึ้นที่นี่ จากนั้นเธอสังเกตเห็นว่าสนามเพลาะที่จบจากแนวชายฝั่งซึ่งเป็นเกี่ยวกับเท้าที่อยู่เหนือน้ำได้และจบลงอย่างรวดเร็วจากการสึกกร่อนตามธรรมชาติน้ำ ตามแนวชายฝั่งตามแบบอย่างในสถานที่อย่างนี้. บางสิ่งบางอย่างกำลังดำเนินอยู่ที่นี่อย่างแน่นอน เธอก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องบังเอิญที่สนามเพลาะเหล่านี้เป็นสิทธิที่เพลงของคนพักแรมโดยกางเต็นท์นี้สิ้นสุดลงทันที เป็นเธอก็คืบคลานเข้ามากกว่านี้เธอรู้สึกว่ามีที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียง...