ABSTRACT: Up to about 15 years ago

ABSTRACT: Up to about 15 years ago a deciduous forest in the Nam Wa sub-watershed was increasingly encroached for agricultural purposes. Then, about 15 years ago, the local people and the local authority in Lai Nan District cooperated to conserve this forest area through natural succession. This study was carried on the quantitative floristic characteristics, soil organic matter and soil nutrients with the aim of identifying the impact of the disturbance. The trees’ database in the area and land use history were used to classify the area into five degrees of disturbance as follows; i) very high (orchard); ii) high (abandoned crop field with 15 years of natural succession); iii) medium (most trees were logged 15 years or more ago and then left to succession), iv) low (some trees were logged 15 years or ago and then left to succession); and iv) very low (small number of trees were logged). The results indicate that the density and basal area is the lowest in the very high disturbance area and the highest in the low disturbance area. Indeed the measured characteristics of the soil differ significantly among the disturbance areas (ANOVA: P

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อ: ได้ประมาณ 15 ปีที่ผ่านมา ป่าผลัดใบในพื้นที่ลุ่มน้ำย่อยน้ำหว้าถูกมาก encroached สำหรับการเกษตร แล้ว ประมาณ 15 ปีที่ผ่านมา คนในท้องถิ่นและหน่วยงานท้องถิ่นในเขตน่านไหลร่วมมือเพื่ออนุรักษ์พื้นที่ป่านี้ผ่านธรรมชาติสืบทอด การศึกษานี้ทำในลักษณะเชิงปริมาณ floristic ดินอินทรีย์ และดินสารอาหาร มีจุดมุ่งหมายของการระบุผลกระทบของความยินดี ฐานของต้นไม้ในประวัติการใช้พื้นที่และที่ดินใช้เพื่อจัดประเภทพื้นที่เป็น 5 องศาของรบกวนดังนี้ i) สูง (สวน); ii) สูง (ตัดละทิ้งฟิลด์ ด้วย 15 ปีราชบัลลังก์ธรรมชาติ); iii) กลาง (ต้นไม้ส่วนใหญ่กำลังเข้าสู่ปีที่ 15 หรือมากกว่าที่ผ่านมาแล้ว เพื่อหาผู้สืบทอด), iv) ต่ำ (ต้นไม้บางอย่างกำลังเข้าสู่ปีที่ 15 หรือผ่านมาแล้ว เพื่อหาผู้สืบทอด); และ iv) ต่ำมาก (จำนวนต้นไม้ขนาดเล็กเข้าสู่ระบบ) ผลลัพธ์บ่งชี้ว่า ความหนาแน่นและพื้นที่โรค ต่ำสุด ในพื้นที่รบกวนสูง และที่สูงที่สุดจากบริเวณต่ำรบกวนกัน แน่นอนวัดลักษณะของดินแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญในพื้นที่รบกวน (การวิเคราะห์ความแปรปรวน: P < 0.05), และดังนั้น ว่า ลักษณะเชิงปริมาณของป่านี้ disturbed ได้ไม่ทั้งหมดกู้คืนหลังจาก 15 ปีราชบัลลังก์ตามธรรมชาติ ดินที่ความลึกดิน 2: 0 - 20 ซม.และ 20-40 ซม.ไม่แตกต่างกันไปสำหรับส่วนใหญ่ดินเคมีคุณสมบัติที่วัด PH อินทรีย์เรื่อง รวมไนโตรเจน มีฟอสฟอรัส และโพแทสเซียมที่แลกเปลี่ยนเป็นดูไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ระหว่างแต่ละไซต์มีองศาที่แตกต่างกันของรบกวน หรือ ระหว่างความลึกดินสองที่แต่ละไซต์ จึงเป็นไปได้ที่ดินอินทรีย์ และสารอาหารบางอย่างดินจะกู้หลังจาก 15 ปีของป่าอย่างต่อเนื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ: สูงถึงประมาณ 15 ปีที่ผ่านมาป่าในวาน้ำลุ่มน้ำย่อยที่ถูกบุกรุกมากขึ้นสำหรับใช้ในการเกษตร จากนั้นประมาณ 15 ปีที่ผ่านมาคนในท้องถิ่นและผู้มีอำนาจในท้องถิ่น Lai น่านอำเภอให้ความร่วมมือในการอนุรักษ์พื้นที่ป่านี้ผ่านการสืบทอดธรรมชาติ การศึกษาครั้งนี้ได้รับการดำเนินการในลักษณะ Floristic เชิงปริมาณอินทรียวัตถุในดินและสารอาหารในดินโดยมีจุดประสงค์ในการระบุผลกระทบจากความวุ่นวาย ฐานข้อมูลต้นไม้ในพื้นที่และประวัติศาสตร์การใช้ที่ดินถูกนำมาใช้ในการจำแนกพื้นที่ออกเป็นห้าองศาของความวุ่นวายดังต่อไปนี้ i) สูงมาก (สวน); ii) สูง (ข้อมูลพืชที่ถูกทิ้งร้างกับ 15 ปีของการสืบทอดธรรมชาติ); iii) กลาง (ต้นไม้ส่วนใหญ่จะเข้าสู่ 15 ปีหรือมากกว่าที่ผ่านมาและจากนั้นก็ออกไปอย่างต่อเนื่อง), iv) ต่ำ (ต้นไม้บางต้นถูกบันทึกไว้เมื่อ 15 ปีที่ผ่านมาหรือแล้วออกไปอย่างต่อเนื่อง); และ iv) ที่ต่ำมาก (จำนวนเล็ก ๆ ของต้นไม้ถูกบันทึกไว้) ผลการวิจัยพบว่าความหนาแน่นและพื้นที่ฐานต่ำสุดในพื้นที่รบกวนสูงมากและสูงที่สุดในพื้นที่รบกวนต่ำ อันที่จริงวัดลักษณะของดินที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญในพื้นที่รบกวน (ANOVA: P <0.05) และดังนั้นว่าลักษณะเชิงปริมาณของนี้รบกวนป่ายังไม่ฟื้นตัวอย่างสมบูรณ์หลังจาก 15 ปีของการสืบทอดธรรมชาติ คุณสมบัติทางเคมีของดินที่ระดับความลึกสองดิน: 0-20 ซม. และ 20-40 ซม. ไม่แตกต่างกันไปสำหรับคุณสมบัติทางเคมีของดินมากที่สุดวัด ค่าความเป็นกรดอินทรีย์ไนโตรเจนรวมฟอสฟอรัสและโพแทสเซียมที่แลกเปลี่ยนได้แสดงไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างแต่ละเว็บไซต์ที่มีองศาที่แตกต่างกันของการรบกวนหรือระหว่างสองระดับความลึกของดินที่แต่ละเว็บไซต์ ดังนั้นจึงเป็นไปได้ว่าอินทรียวัตถุในดินและบางส่วนสารอาหารในดินที่มีการกู้คืนหลังจาก 15 ปีของการสืบทอดป่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทคัดย่อ : ถึงประมาณ 15 ปีที่ผ่านมา ป่าเต็งรัง ในลุ่มน้ำย่อยน้ำว้ามีมากขึ้นการบุกรุกเพื่อการเกษตร แล้วเรื่องเมื่อ 15 ปีก่อน ประชาชนในท้องถิ่น และหน่วยงานท้องถิ่นในไหล่น่านเขตร่วมมืออนุรักษ์พื้นที่ป่าธรรมชาตินี้ผ่านการ . การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์ในการวิเคราะห์โครงสร้าง ลักษณะปริมาณอินทรียวัตถุและธาตุอาหารในดินที่มีจุดมุ่งหมายของการระบุผลกระทบของการรบกวน ต้นไม้ฐานข้อมูลในพื้นที่และดินแดนประวัติศาสตร์ใช้ถูกใช้เพื่อจำแนกพื้นที่ออกเป็นห้าองศารบกวนดังนี้ i ) สูงมาก ( สวนผลไม้ ) ; 2 ) สูง ( ทิ้งพืชไร่ 15 ปีสืบทอด )3 ) ขนาดกลาง ( ต้นไม้มากที่สุดบันทึก 15 ปีหรือมากกว่าปีที่แล้วและซ้ายเพื่อความสำเร็จ ) , 4 ) ต่ำ ( ต้นไม้บางบันทึก 15 ปี ที่แล้ว แล้วเหลือให้สืบทอด ) ; และ 4 ) น้อยมาก ( จำนวนเล็ก ๆของต้นไม้ที่ถูกบันทึกไว้ ) ผลการศึกษาพบว่า ความหนาแน่นและพื้นที่แรกเริ่มเป็นที่สุดในพื้นที่การรบกวนสูงมาก และสูงที่สุดในพื้นที่การรบกวนต่ำแน่นอนวัดคุณลักษณะของดินที่แตกต่างกันระหว่างพื้นที่การรบกวน ( ANOVA : p < 0.05 ) ดังนั้น ที่ลักษณะเชิงปริมาณของรบกวนป่าได้ฟื้นตัวอย่างสมบูรณ์หลังจาก 15 ปีของมรดกทางธรรมชาติ ธาตุดินที่ 2 ระดับความลึก 0 - 20 ซม. และ 20 - 40 ซม. ไม่แตกต่างกันมากที่สุดในดินทางเคมีได้ ค่าความเป็นกรด - ด่างอินทรียวัตถุ ไนโตรเจนทั้งหมด ฟอสฟอรัสและโพแทสเซียมที่แลกเปลี่ยนได้ไม่แสดงความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างแต่ละเว็บไซต์ที่มีองศาที่แตกต่างของการรบกวนหรือระหว่างสองระดับความลึกในแต่ละเว็บไซต์ จึงเป็นไปได้ว่า อินทรีย์วัตถุในดิน และสารอาหารในดินจะหาย หลัง 15 ปี สืบป่า