Until two centuries ago, ice was ju

Until two centuries ago, ice was just an unfortunate side effect of winter. But in the early 1800s, one man saw dollar signs in frozen ponds. Frederic Tudor not only introduced the world to cold glasses of water on hot summer days, he created a thirst people never realized they had.

In 1805, two wealthy brothers from Boston were at a family picnic, enjoying the rare luxuries of cold beverages and ice cream. They joked about how their chilled refreshments would be the envy of all the colonists sweating in the West Indies. It was a passing remark, but it stuck with one of the brothers. His name was Frederic Tudor, and 30 years later, he would ship nearly 200 tons of ice halfway around the globe to become the "Ice King."

ICE MAN COMETH

Nothing in Tudor's early years indicated that he would invent an industry. He had the pedigree to attend Harvard but dropped out of school at the age of 13. After loafing for a few years, he retired to his family's country estate to hunt, fish, and play at farming. When his brother, William, quipped that they should harvest ice from the estate's pond and sell it in the West Indies, Frederic took the notion seriously. After all, he had little else to do.

Frederic convinced William to join him in a scheme to ship ice from New England to the Caribbean. Tudor reasoned that once people tried it, they'd never want to live without it. During the next six months, the brothers pooled their money and laid out plans to ship their product to the French island of Martinique, where they hoped to create a monopoly on ice.

No one believed the idea would work. In fact, no ship in Boston would agree to transport the unusual cargo, so Frederic spent nearly $5,000 (a big chunk of the seed money) buying a ship of his own. On February 10, 1806, The Boston Gazette reported, "No joke. A vessel with a cargo of 80 tons of ice has cleared out from this port for Martinique. We hope this will not prove to be a slippery speculation."

It did. Although the ice arrived in Martinique in perfect condition, no one wanted to buy it. Tudor desperately explained how the cold blocks of ice could be used in the stifling Caribbean heat, but islanders weren't convinced.

After an inauspicious start, William pulled out of the partnership. The following winter, Frederic was on his own. Remarkably, he drummed up enough money to send another shipment of ice to the Indies. But when a trade embargo left much of the Caribbean off limits for two years, Frederic was left twiddling his thumbs. Meanwhile, the Tudor family fortune had dwindled in a shady real estate deal in South Boston.

Despite financial woes, Frederic persisted, and his ice business finally turned a profit in 1810. But a series of circumstances—including war, weather, and relatives needing bailouts—kept him from staying in the black for too long. Between 1809 and 1813, he landed in debtors' prison three times and spent the rest of the time hiding from the sheriff.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จนกระทั่งสองศตวรรษที่ผ่านมาน้ำแข็งเป็นเพียงผลข้างเคียงที่โชคร้ายของฤดูหนาว แต่ในต้นปี 1800, ชายคนหนึ่งเห็นสัญญาณดอลลาร์ในบ่อแช่แข็ง ทิวดอร์เฟรเดริกไม่เพียง แต่แนะนำให้รู้จักโลกที่แก้วเย็นของน้ำในวันฤดูร้อนเขาสร้างคนกระหายไม่เคยตระหนักว่าพวกเขามี.

ใน 1805 พี่ชายสองคนที่ร่ำรวยจากบอสตันอยู่ที่ปิกนิกครอบครัวเพลิดเพลินกับความหรูหราที่หายากของเครื่องดื่มเย็นและไอศครีม พวกเขาพูดตลกเกี่ยวกับวิธีการแช่เย็นเครื่องดื่มของพวกเขาจะเป็นที่อิจฉาของชาวอาณานิคมทั้งหมดที่เหงื่อออกในอินดีสตะวันตก มันเป็นคำพูดที่ผ่าน แต่มันติดอยู่กับหนึ่งในพี่น้อง ชื่อของเขาเป็นทิวดอร์เฟรเดริก, และ 30 ปีต่อมาเขาจะส่งเกือบ 200 ตันของน้ำแข็งครึ่งทางทั่วโลกที่จะกลายเป็น "น้ำแข็งกษัตริย์." ย

มนุษย์น้ำแข็งมา

ไม่มีอะไรในปีที่ผ่านทิวดอร์ในช่วงต้นแสดงให้เห็นว่าเขาจะคิดค้นอุตสาหกรรม เขามีสายเลือดที่จะเข้าร่วมฮาร์วาร์ แต่ลดลงออกจากโรงเรียนเมื่ออายุ 13 หลังจากเดินเล่นสักสองสามปีที่ผ่านมาเขาออกไปคฤหาสน์ชนบทของครอบครัวของเขาในการล่าปลาและเล่นในการทำการเกษตร เมื่อพี่ชายของวิลเลียมของเขาเหน็บว่าพวกเขาควรจะเก็บเกี่ยวจากบ่อน้ำแข็งอสังหาริมทรัพย์และขายมันในอินดีสตะวันตกเฟรเดริกเอาความคิดอย่างจริงจัง หลังจากทั้งหมดที่เขามีอย่างอื่นที่ต้องทำ.

เฟรเดริกเชื่อว่าวิลเลียมที่จะเข้าร่วมกับเขาในรูปแบบที่จะส่งน้ำแข็งจากนิวอิงแลนด์ที่จะแคริบเบียน ทิวดอร์ให้เหตุผลว่าเมื่อคนพยายามมันที่พวกเขาไม่เคยต้องการที่จะอยู่ได้โดยปราศจากมัน ในช่วงหกเดือนข้างหน้าพี่น้องสำรองเงินของพวกเขาและวางแผนการที่จะส่งสินค้าไปยังเกาะของฝรั่งเศสมาร์ตินีที่พวกเขาหวังที่จะสร้างการผูกขาดบนน้ำแข็ง.

ไม่มีใครเชื่อว่าความคิดที่จะทำงาน ในความเป็นจริงเรือในบอสตันจะไม่มีใครเห็นด้วยกับการขนส่งสินค้าที่ผิดปกติดังนั้น Frederic ใช้เวลาเกือบ $ 5,000 (ก้อนใหญ่ของเม็ดเงิน) ซื้อเรือของตัวเอง เมื่อวันที่ 10 กุมภาพันธ์ 1806, บอสตันราชกิจจานุเบกษารายงาน "เรื่องตลกไม่. เรือบรรทุกสินค้าที่มี 80 ตันของน้ำแข็งได้ล้างออกจากพอร์ตนี้มาร์ตินีกเราหวังว่านี้จะไม่ได้พิสูจน์ให้เป็นความคิดลื่น. "ย

มัน. แม้ว่าน้ำแข็งเข้ามาในมาร์ตินีกอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์แบบไม่มีใครต้องการที่จะซื้อมัน. ทิวดอร์หมดอธิบายวิธีการบล็อกเย็นของน้ำแข็งสามารถนำมาใช้ใน ยับยั้งความร้อนแคริบเบียน แต่เกาะไม่เชื่อ.

หลังจากเริ่มต้นที่ไม่เป็นมงคล, วิลเลียมดึงออกมาจากการเป็นหุ้นส่วน. ฤดูหนาวต่อไปนี้เฟรเดริกเป็นของตัวเอง น่าทึ่งที่เขาเคาะขึ้นเงินพอที่จะส่งการจัดส่งของน้ำแข็งอีกครั้งเพื่อให้อินดีส แต่เมื่อการคว่ำบาตรการค้าซ้ายมากของข้อ จำกัด แคริบเบียนปิดเป็นเวลาสองปี, เฟรเดริกถูกทิ้ง twiddling นิ้วหัวแม่มือของเขา ขณะที่โชคลาภครอบครัวทิวดอร์ได้ลดน้อยลงในการจัดการอสังหาริมทรัพย์ในภาคใต้ร่มเงา boston.

แม้จะมี woes การเงิน Frederic ยืนกรานและธุรกิจของน้ำแข็งของเขาในที่สุดหันกำไรใน 1810 แต่ชุดของสถ​​านการณ์สงครามรวมทั้งสภาพอากาศและญาติจำเป็นต้องอนุมัติงบประมาณเก็บเขาจากการที่อยู่ในสีดำเป็นเวลานานเกินไป ระหว่าง 1809 และ 1813 เขาเป็นเจ้าของที่ดินในคุกลูกหนี้สามครั้งและใช้เวลาที่เหลือของเวลาที่ซ่อนตัวจากนายอำเภอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จนกว่าสองศตวรรษที่ผ่านมา น้ำแข็งมีเพียงการโชคร้ายผลข้างเคียงของฤดูหนาว แต่ในเพราะต้น หนึ่งคนเห็นเครื่องหมายดอลลาร์ในบ่อน้ำแข็ง เฟรดเดดอร์แนะนำโลกไม่เพียงแต่กับแก้วน้ำเย็นในวันร้อน เขาสร้างคนไม่เคยรับรู้พวกเขามีความกระหาย

1805 สองพี่น้องรวยจากบอสตันได้ที่ปิกนิกครอบครัว เพลิดเพลินกับความหรูหราหายากเย็นเครื่องดื่มและไอศกรีม พวกเขาพูดติดตลกเกี่ยวกับการดื่มของเย็นจะเป็นอิจฉาของ colonists ที่ตากระตุกในหมู่เกาะอินเดียตะวันตก ก็ผ่านหมายเหตุ แต่มันติดอยู่กับพี่น้อง พระทูดอร์ เฟรดเด และ 30 ปีต่อมา เขาจะจัดเกือบ 200 ตันน้ำแข็งอยู่ตรงกลางโลกจะกลายเป็น "น้ำแข็งกษัตริย์"

COMETH มนุษย์น้ำแข็ง

ไม่มีอะไรในดอร์ ของปีก่อนระบุว่า เขาจะสร้างอุตสาหกรรม เขามีสายเลือดเข้าฮาร์วาร์ด แต่หลุดออกจากโรงเรียนอายุ 13 หลังจาก loafing กี่ปี เขาถอนการนิคมประเทศของครอบครัวล่าสัตว์ ปลา และนา เมื่อพี่ชายของเขา วิลเลียม quipped ที่ พวกเขาควรเก็บเกี่ยวน้ำแข็งจากบ่อของอสังหาริมทรัพย์ และขายในอินเดียตะวันตก เฟรดเดเอาความอย่างจริงจัง หลังจากที่ทุก เขาน้อยให้ do.

เฟรดเดเชื่อวิลเลียมเข้าร่วมในแผนการจัดส่งน้ำแข็งจากนิวอิงแลนด์กับคาริเบียน ดอร์ reasoned ว่า เมื่อคนพยายาม ไม่อยากอยู่โดยไม่ได้ ในช่วง 6 เดือนถัดไป พี่น้องทางถูกพูเงินของพวกเขา และวางแผนการจัดส่งผลิตภัณฑ์ของตนเพื่อมาร์ติฝรั่งเศสเกาะของนีก ซึ่งพวกเขาหวังว่าจะสร้างการผูกขาด ice.

ไม่มีใครเชื่อว่า ความคิดที่จะทำงาน ในความเป็นจริง ไม่ส่งในบอสตันจะเห็นการขนส่งสินค้าที่ผิดปกติ การขนส่งดังนั้นเฟรเดใช้เกือบ $5000 (ท่อใหญ่เงินเมล็ด) ซื้อเรือของตนเอง บน 10 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1806 เดอะบอสตันประกาศรายงาน "เล่นไม่ เรือกับน้ำแข็ง 80 ตันขนส่งสินค้ามีล้างออกจากพอร์ตนี้สำหรับ เราหวังว่า นี้จะพิสูจน์ให้ เก็งกำไรลื่น"

มันไม่ ถึงแม้ว่าน้ำแข็งถึงในมาร์ตินีกในสภาพที่สมบูรณ์ ไม่มีใครอยากซื้อ ทิวดอร์ได้อธิบายว่า ช่วงเย็นของน้ำแข็งสามารถนำมาใช้ยับยั้งความร้อนคาริบเบียนหมด แต่ชาวไม่ convinced

หลังจากเริ่มต้นเป็น inauspicious วิลเลียมดึงออกจากการเป็นหุ้นส่วน ฤดูหนาวต่อไปนี้ เฟรดเดในตนได้ เหน็ด ท่าน drummed ค่าเงินที่ส่งการจัดส่งอื่นของน้ำแข็งกับตะวัน แต่เมื่อการค้า embargo ของคาริเบียนปิดข้อจำกัดสำหรับสองปี เฟรดเดเหลือ twiddling thumbs ของเขา ในขณะเดียวกัน ฟอร์จูนครอบครัวทิวดอร์มี dwindled ในการจัดการอสังหาริมทรัพย์ร่มในเซาท์บอสตัน

แม้ มีความทุกข์โศกการเงิน เฟรดเดยังคง และธุรกิจน้ำแข็งสุดท้ายเปิดกำไรใน 1810 แต่ชุดของสถานการณ์เช่นสงคราม สภาพอากาศ และญาติต้อง bailouts — เก็บเขาจากในสีดำนานเกินไป 1809 และ 1813 เขาที่ดินของลูกหนี้จำคุกครั้งที่สาม และใช้ส่วนเหลือของเวลาซ่อนจากนายอำเภอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จนกว่าสองศตวรรษที่ผ่านมาน้ำแข็งเป็นเพียงผลทางด้านผู้โชคร้ายของฤดูหนาว แต่ใน 1800 S ช่วงต้นที่คนหนึ่งเห็นป้ายดอลลาร์สหรัฐฯในบ่อแช่แข็ง เห่กล่อมตามสไตล์ Tudor ไม่เพียงนำโลกที่แก้วเย็นของน้ำในวันของช่วงฤดูร้อนเขาได้สร้างความกระหายที่ผู้คนไม่เคยรู้เขาได้.

ใน 1805 สองพี่น้องคนรวยจากบอสตันเป็นที่ปิกนิกในแบบครอบครัวที่เพลิดเพลินใจไปกับความหรูหราหายากของเครื่องดื่มเย็นๆและไอศครีม พวกเขาพูดหยอกล้อเกี่ยวกับวิธีการสร้างความสดชื่นเย็นของพวกเขาจะต้องอิจฉาของนักอาณานิคม Hellenic ได้ทั้งหมดในหมู่เกาะอินเดียตะวันตก มันเป็นการพูดผ่านไปได้แต่มันติดอยู่กับหนึ่งในสองพี่น้องได้ ชื่อของเขาถูกเห่กล่อมตามสไตล์ Tudor ,และ 30 ปีต่อมาเขาก็จะมาเกือบ 200 ตันของน้ำแข็งอยู่ครึ่งทางทั่วโลกโดยเป็นที่"น้ำแข็งกษัตริย์" 

น้ำแข็ง ผู้ชาย

ไม่มีอะไรในช่วงปีแรกๆของ Tudor ระบุว่าเขาจะสร้างอุตสาหกรรม เขาได้กำพืดที่มีสิทธิเข้าร่วมประชุม Harvard แต่ออกจากโรงเรียนที่มีอายุต่ำกว่า 13 หลังจากเดินเตร็ดเตร่ตรงหัวสำหรับไม่กี่ปีที่เขาออกตามวาระใน ภาค อสังหาริมทรัพย์ของประเทศของเขาสำหรับครอบครัวเพื่อการล่าปลาและการเล่นที่เลี้ยง เมื่อน้องชายของวิลเลียมรับว่าพวกเขาควรจะเก็บเกี่ยวน้ำแข็งจากบ่อน้ำของอสังหาริมทรัพย์และขายใน West Indiesเห่กล่อมเอาความคิดอย่างจริงจัง หลังจากทั้งหมดที่เขามีน้อยจะทำอะไร.

เห่กล่อมเชื่อว่าวิลเลียมเพื่อเข้าร่วมในโครงการที่ไปยังเรือน้ำแข็งจากประเทศอังกฤษในแบบแคริบเบียนได้ Tudor เหตุผลว่าเมื่อผู้คนพยายามจะทำให้ลูกค้าไม่เคยต้องการจะมีชีวิตอยู่โดยไม่มีมัน ในช่วงหกเดือนถัดไปที่น้องชายจะได้เงินของพวกเขาและออกมามีแผนที่จะส่งสินค้าของตนเพื่อไปยังเกาะฝรั่งเศสของมาร์ตินีกสถานที่ซึ่งพวกเขาหวังว่าจะสร้างการผูกขาดบนน้ำแข็ง.

ไม่มีใครเชื่อว่าแนวคิดที่จะทำงาน ในความเป็นจริงแล้วไม่มีเรือในบอสตันก็จะยอมรับในการขนส่งสินค้าแปลกเห่กล่อมให้ใช้จ่ายเกือบ$ 5 , 000 (ก้อนขนาดใหญ่ที่มีเงินของเมล็ดพันธุ์)การซื้อเรือลำหนึ่งของเขา บนวันที่ 10 กุมภาพันธ์ 1806 ราชกิจจานุเบกษาบอสตันที่ได้รับรายงานว่า"เรื่องตลกไม่มี เรือที่พร้อมด้วยสินค้าที่ 80 ตันของน้ำแข็งมีปริมาณเช็คเรียกเก็บออกจากพอร์ตนี้สำหรับมาร์ตินีกเราหวังเป็นอย่างยิ่งว่าโรงแรมแห่งนี้จะไม่ได้เป็นการเก็งกำไรซึ่ง" 

ก็ แม้ว่าน้ำแข็งมาถึงในมาร์ตินีกใน สภาพ ที่สมบรูณ์แบบไม่มีใครต้องการจะซื้อ Tudor เข้าตาจนเย็นถึงช่วงตึกของน้ำแข็งจะใช้ความร้อนในแบบแคริบเบียนเค้นแต่ชาวเกาะไม่ได้เชื่อ.

หลังจากเริ่มอัปมงคลที่วิลเลียมดึงออกจากห้างหุ้นส่วนที่ ช่วงฤดูหนาวต่อไปนี้:เห่กล่อมอยู่บนของเขาเอง น่าสังเกตว่าเขายักย้ายหรือขจัดได้เงินพอที่จะส่งสินค้าอื่นของน้ำแข็งเพื่อหมู่เกาะอินดีสที่ แต่เมื่อการทางการค้าที่ด้านซ้ายของแคริบเบียนที่ปิดข้อจำกัดสำหรับสองปีเห่กล่อมถูกทิ้ง twiddling นิ้วหัวแม่มือ ในขณะที่ Fortune ครอบครัวสไตล์ Tudor ตามร่องน้ำที่มีในข้อตกลงด้านอสังหาริมทรัพย์ที่ร่มรื่นใน South Boston .

แม้ว่าจะมีปัญหาทางการเงินดังกล่าวเห่กล่อมทางด้านธุรกิจและน้ำแข็งของเขาสุดท้ายก็หันมามีกำไรได้ในเมื่อปี 1810 แต่ของญาติและ สภาพ อากาศสถานการณ์สงคราม - รวมถึงความต้องการ FIDF bailouts - ให้เขาไปเข้าพักในสีดำสำหรับยาวเกินไป ระหว่างปี 1813 และ 1809 เขาลงจอดในเรือนจำของลูกหนี้สามครั้งและใช้เวลาในช่วงเวลาที่เหลือของการซ่อนจากผู้ว่าการฯ