‘Now we move on to the next step of

‘Now we move on to the next step of our plan. Goodbye, Prime Minister.’
Helen turned and saw that the Colonel was putting on white clothes on top of his army
uniform. He put several grenades in the coat pocket, and a machine gun into a long pocket inside the coat. He smiled at her. ‘I must help my men refuel the plane.’
‘May God go with you, Colonel,’ she said.
Chapter 14
The light in the plane went out again. There were only eleven of them left now: Carl Sandberg and Harald, four crew, and five Americans. They sat together in the middle of the plane. The girl and the young man in the black shirt watched them.
Through the window, Carl saw the fuel tanker drive towards the plane. It stopped, and five men in white clothes got out. The pilot went to the front of the plane to work the controls, and the men started to refuel the plane.
Then he saw another man in a yellow raincoat come out of the airport building.
The bearded hijacker started to talk very excitedly. ‘Is it him? Yes, it is! Our leader! My brother and sister, we have done it! Now, I must welcome him at the door. You, brother, watch the pilot in the cabin, and sister, watch the passengers.’
Carl Sandberg watched the man in the yellow coat walk nearer. He could only see one man at the back of the plane, refuelling it. He thought the others were under the plane somewhere, but he didn’t know where.
Harald put his hand on Carl’s arm. Carl looked at him. Harald did not speak, but he was looking at the girl very carefully.
As the door opened, and the man with the yellow coat came in, the girl turned to look. Through the window, Carl saw a man in a white ran out from under the plane with something that looked like a grenade in his hand. Two other men in white ran out behind him.
The man’s arm went up and he threw the grenade through the open door.
There was a very loud BANG! at the front of the plane, and a flash of white light that burned Carl’s eyes. Almost immediately there was an even louder BANG! BANG! and two more flashes of white light.
Carl could not move. The noise was so loud and the light so bright that he sat still as a stone. He saw the girl hijacker and the bearded man standing quite still too, with their guns in their hands and their mouths open. Then a man in white ran through the door with a gun in his hand. He shot the girl and the bearded man before they could move. The hijacker
in the black shirt came out of the Captain’s cabin behind the man in white, but two other men in white came through the door and shot him too. The two prisoners, in their yellow raincoats, tried to get to the door, but the man in white knocked them to the floor and handcuffed their hands behind their backs.
Carl looked down. The girl was lying on the floor of the aisle behind him. He thought
he saw her hand move towards her machine gun, but then one of the soldiers in white ran down the aisle and shot her again through the head. Another soldier pulled her away by her legs and her long hair left blood along the floor.
Chapter 15
Helen Sandberg heard the bangs too, and when she saw the white light, she thought the plane was burning. For about half a minute there was nothing but loud bangs and white flashes, and then there was nothing. There were no lights at all in the plane and no sounds either.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

' ตอนนี้เราย้ายไปยังขั้นตอนถัดไปของเรา บอกลา นายกรัฐมนตรี.'เฮเลนเปิด และเห็นว่า การพันถูกวางบนผ้าสีขาวด้านบนของกองทัพเหมือนกัน เขาวางระเบิดหลายในกระเป๋าเสื้อ และปืนในกระเป๋าความยาวภายในเสื้อ ยิ้มที่เธอ 'ฉันต้องช่วยฉันคนที่เติมน้ำมันเครื่องบิน'เธอกล่าวว่า 'อาจพระไปกับคุณ พันเอกบทที่ 14แสงในระนาบไปออกอีกครั้ง มีเพียงสิบเอ็ดคนด้านซ้ายตอนนี้: Carl แซนด์เบิร์ก และฮาร์รัล ลูกเรือสี่ และชาวอเมริกันที่ห้า พวกเขานั่งกันอยู่ตรงกลางเครื่องบิน หญิงสาวและชายหนุ่มในเสื้อสีดำเฝ้าดูพวกเขาผ่านหน้าต่าง Carl เห็นไดรฟ์บรรทุกเชื้อเพลิงต่อเครื่องบิน มันหยุด และคนที่ห้าในผ้าขาวได้ออก นักบินไปด้านหน้าของเครื่องบินเพื่อทำการควบคุม และผู้ชายเริ่มเติมน้ำมันเครื่องบินจากนั้น เขาเห็นคนอื่นในเสื้อกันฝนสีเหลืองออกมาจากอาคารสนามบินนักจี้เบียร์ดดราเต็มละล่ำละลักมากเลย ' มันเป็นเขา ใช่! ผู้นำของเรา พี่ชายและน้องสาวของฉัน เราได้ทำมัน ตอนนี้ ฉันต้องต้อนรับเขาที่ประตู คุณ พี่ชาย นาฬิกานักบินในห้องโดยสาร และน้องสาว ดูให้ผู้โดยสาร 'แซนด์เบิร์ก Carl ดูคนในเสื้อสีเหลืองเดินช้อปปิ้ง เขาอาจเห็นหนึ่งคนด้านหลังเครื่อง ควรได้เท่านั้น เขาคิดว่า คนอื่น ๆ ที่อยู่ภายใต้เครื่องบินบาง แต่ไม่ทราบฮาร์รัลวางมือบนแขนของ Carl Carl มองไปที่เขา ฮาร์รัลไม่ได้พูด แต่เขามองที่หญิงสาวอย่างรอบคอบเป็นประตูเปิด และคนที่ มีมาตราสีเหลืองใน สาวหันไปมอง ผ่านหน้าต่าง Carl เห็นคนในสีขาวที่วิ่งออกมาอยู่ใต้ระนาบกับสิ่งที่ดูเหมือนระเบิดมือ สองคนขาววิ่งออกมาอยู่ข้างหลังเขาแขนคนไปขึ้น และขว้างระเบิดผ่านประตูเปิดมีบางเสียงดังมาก ที่ด้านหน้าของเครื่องบิน และแฟลชแสงสีขาวที่เขียนตาของ Carl ทันทีก็มีเสียงดังขึ้นแม้บาง บาง และสองเพิ่มเติมแฟลชแสงสีขาวไม่สามารถย้าย Carl เสียงดัง และแสงสว่างดังนั้นท่านที่เขานั่งยังคงเป็นหิน เขาเห็นจี้หญิงสาวและชายเบียร์ดดราเต็มยืนนิ่งไป กับปืนของพวกเขาในมือของพวกเขาและปากเปิด แล้ว คนขาววิ่งผ่านประตูกับปืนในมือของเขา เขาถ่ายหญิงสาวและชายเบียร์ดดราเต็มก่อนที่จะสามารถย้าย นักจี้ในเสื้อสีดำออกมาจากห้องโดยสารของกัปตันหลังคนขาว แต่คนอื่น ๆ สองในสีขาวมาผ่านประตู และยิงเขาเกินไป นักโทษสอง ในเสื้อกันฝนสีเหลืองของพวกเขา พยายามที่จะได้ประตู แต่คนขาวเคาะกับพื้น และกุญแจมือหลังหลังCarl มองลง หญิงสาวกำลังนอนอยู่บนชั้นบนของเก็บหลังเขา เขาคิดว่าเขาเห็นมือของเธอย้ายไปปืนของเธอ แต่แล้วทหารสีขาววิ่งลงทางเดิน และยิงเธออีกครั้งผ่านหัว ทหารอื่นดึงเธอออกไปตามขาของเธอและเธอเลือดซ้ายผมยาวไปตามพื้นบทที่ 15แซนด์เบิร์ก Helen ได้ยินเกินไป และเมื่อเธอเห็นแสงสีขาว เธอคิดว่า เครื่องบินกำลังไหม้ สำหรับประมาณครึ่งนาที มีอะไรแต่เรียบเสียงดังและกระพริบสีขาว และมีไม่ มีไม่มีไฟทั้งหมดในเครื่องบินและเสียงอย่างใดอย่างหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'ตอนนี้เราย้ายไปยังขั้นตอนต่อไปของแผนของเรา Goodbye, นายกรัฐมนตรี. '
เฮเลนหันและเห็นว่าพันเอกถูกวางบนเสื้อผ้าสีขาวด้านบนของกองทัพของเขา
เครื่องแบบ เขาวางระเบิดหลายแห่งในกระเป๋าเสื้อและปืนกลในกระเป๋ายาวภายในเสื้อ เขายิ้มให้เธอ 'ฉันจะต้องช่วยคนของข้าเติมน้ำมันเครื่องบิน.'
'พระเจ้าอาจจะไปกับคุณพันเอก "เธอกล่าว.
บทที่ 14
แสงในระนาบออกไปอีกครั้ง มีเพียงสิบเอ็ดของพวกเขาที่เหลือขณะนี้: คาร์ลแซนด์เบิร์กและแฮรัลด์ลูกเรือสี่และห้าชาวอเมริกัน พวกเขานั่งอยู่ด้วยกันในช่วงกลางของเครื่องบิน หญิงสาวและชายหนุ่มในเสื้อเชิ้ตสีดำเฝ้าดูพวกเขา.
ผ่านหน้าต่าง, Carl เห็นไดรฟ์ที่เรือบรรทุกน้ำมันเชื้อเพลิงต่อเครื่องบิน มันหยุดและห้าคนในเสื้อผ้าสีขาวได้ออก นักบินไปด้านหน้าของเครื่องบินที่จะทำงานควบคุมและคนเริ่มที่จะเติมน้ำมันเครื่องบิน.
แล้วเขาก็เห็นชายอีกคนหนึ่งในเสื้อกันฝนสีเหลืองออกจากอาคารสนามบินมา.
โจรเคราเริ่มพูดมากพล่าน 'มันเป็นเขา? ใช่แล้ว! ผู้นำของเรา! พี่ชายและน้องสาวของฉันที่เราได้ทำมัน! ตอนนี้ผมต้องต้อนรับเขาที่ประตู คุณพี่ชายดูนำร่องในห้องโดยสารและน้องสาวดูผู้โดยสาร.
คาร์ล Sandberg ดูชายในชุดเสื้อสีเหลืองใกล้เวลาเดิน เขาได้เห็นชายคนหนึ่งที่ด้านหลังของเครื่องบินเติมน้ำมันมัน เขาคิดว่าคนอื่น ๆ ที่อยู่ภายใต้เครื่องบินที่ไหนสักแห่ง แต่เขาไม่ทราบว่า.
ฮาราลด์ใส่มือของเขาบนแขนของคาร์ล คาร์ลมองไปที่เขา แฮรัลด์ไม่ได้พูด แต่เขาก็มองไปที่หญิงสาวอย่างระมัดระวัง.
ในฐานะที่เป็นประตูเปิดและคนเสื้อเหลืองเข้ามาในหญิงสาวหันมามอง ผ่านหน้าต่าง, Carl เห็นชายคนหนึ่งในสีขาววิ่งออกมาจากใต้เครื่องบินกับบางสิ่งบางอย่างที่ดูคล้ายระเบิดในมือของเขา ชายอีกสองคนในสีขาววิ่งออกมาอยู่ข้างหลังเขา.
แขนของชายคนนั้นก็ขึ้นไปและเขาโยนระเบิดที่ผ่านการเปิดประตู.
มีเสียงดังปังมากถูก! ที่ด้านหน้าของเครื่องบินและแฟลชของแสงสีขาวที่เผาตาของคาร์ล เกือบจะในทันทีที่มีการแม้กระทั่งดัง BANG! ปัง! และสองกระพริบเพิ่มเติมของแสงสีขาว.
คาร์ลไม่สามารถย้าย เสียงดังมากและแสงเพื่อให้สดใสที่เขานั่งยังคงเป็นหิน เขาเห็นโจรสาวและชายไว้เครายืนอยู่ค่อนข้างคงเกินไปกับปืนของพวกเขาอยู่ในมือของพวกเขาและพวกเขาเปิดปาก จากนั้นชายคนหนึ่งในสีขาววิ่งผ่านประตูที่มีปืนในมือของเขา เขายิงหญิงสาวและชายไว้เคราก่อนที่พวกเขาสามารถย้าย โจร
ในเสื้อสีดำออกมาจากห้องโดยสารของกัปตันคนที่อยู่เบื้องหลังในสีขาวมา แต่ชายอีกสองคนในสีขาวมาผ่านประตูและยิงเขามากเกินไป นักโทษสองคนในเสื้อกันฝนสีเหลืองของพวกเขาพยายามที่จะรับไปที่ประตู แต่คนที่อยู่ในสีขาวเคาะกับพื้นและใส่กุญแจมือมือของพวกเขาที่อยู่เบื้องหลังหลังของพวกเขา.
คาร์ลมองลงไป หญิงสาวที่กำลังนอนอยู่บนพื้นทางเดินที่อยู่เบื้องหลังเขา เขาคิดว่า
เขาเห็นย้ายมือของเธอที่มีต่อปืนกลของเธอ แต่แล้วทหารคนหนึ่งในสีขาววิ่งไปตามทางเดินและยิงเธออีกครั้งผ่านหัว ทหารอีกคนหนึ่งดึงเธอออกไปจากขาของเธอและผมยาวของเธอออกจากเลือดตามพื้น.
บทที่ 15
เฮเลน Sandberg ได้ยินเรียบเกินไปและเมื่อเธอเห็นแสงสีขาวที่เธอคิดว่าเครื่องบินถูกเผาไหม้ ประมาณครึ่งนาทีก็ไม่มีอะไร แต่เรียบดังและไฟกระพริบสีขาวแล้วก็ไม่มีอะไร มีไฟไม่ได้ที่ทุกคนในเครื่องบินและไม่มีเสียงใดอย่างหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนนี้เราย้ายไปยังขั้นตอนต่อไปของแผนของเรา ลาก่อน นายกรัฐมนตรี . . .เฮเลนหันไปเห็นผู้พันก็ใส่เสื้อสีขาวด้านบนของกองทัพเครื่องแบบ เขาวางหลายระเบิดมือในเสื้อโค้ท และปืนกลในยาวภายในกระเป๋าเสื้อ เขายิ้มให้กับเธอ " ฉันต้องช่วยคนเติมน้ำมันเครื่องบิน’" ขอให้พระเจ้าอยู่กับคุณ ผู้พัน , " เธอกล่าวบทที่ 14แสงในเครื่องออกไปอีกแล้ว มีเพียง 11 ตัวแล้วตอนนี้ : คาร์ลแซนด์เบิร์ก และจากลูกเรือสี่และห้าคนอเมริกัน พวกเขานั่งกันตรงกลาง ของเครื่องบิน หญิงสาวและชายหนุ่มในเสื้อสีดำดูพวกเขาผ่านทางหน้าต่าง คาร์ลเห็นแท็งค์น้ำมันขับรถไปทางเครื่องบิน มันหยุด และ ห้า ผู้ชายในชุดขาวออกมา นักบินไปด้านหน้าของเครื่องบินทำงานการควบคุม และคนเริ่มที่จะเติมเชื้อเพลิงเครื่องบินแล้วเขาก็เห็นชายอีกคนหนึ่งในเสื้อกันฝนสีเหลืองออกมาจากอาคารสนามบินนักจี้เคราเริ่มพูดอย่างร้อนรน " มันเป็นเขา ใช่มันเป็น ! หัวหน้าของเรา น้องชายและน้องสาว เราได้ทำมัน ! ตอนนี้ผมต้องต้อนรับเขาอยู่ที่ประตู ท่านพี่ , นาฬิกานักบินในห้องโดยสารและน้องสาวดูผู้โดยสาร .คาร์ลแซนด์เบิร์กมองดูชายในเสื้อสีเหลืองเดินใกล้ เขาจะเห็นเพียงผู้ชายที่ด้านหลังของเครื่องบิน อากาศยาน มัน เขาคิดว่าคนอื่นอยู่ใต้เครื่องบินมาก่อน แต่เขาไม่รู้ที่ไหนHarald วางมือบนแขนของคาร์ล . คาร์ลมองไปที่เขา ฮารัลด์ ไม่ได้พูด แต่เขาก็มองหญิงสาวอย่างรอบคอบมากเมื่อประตูเปิดออก ชายใส่เสื้อโค้ทสีเหลืองเข้ามา หญิงสาวหันไปมอง ผ่านทางหน้าต่าง คาร์ลเห็นผู้ชายสีขาววิ่งออกมาจากใต้เครื่อง กับบางสิ่งที่ดูลูกระเบิดในมือของเขา ชายอีกสองคน ในชุดสีขาววิ่งออกมาอยู่ข้างหลังเขาแขนของลูกผู้ชายและเขาโยนระเบิดมือที่ประตูเปิดมีบางเสียงดังมาก ! ที่ด้านหน้าของเครื่องบิน และ แฟลชของแสงสีขาวที่เผา คาร์ล . . เกือบจะทันที มีบางดังกว่านี้ ! ปัง ! และสองเพิ่มเติมกระพริบแสงสีขาวคาร์ล ไม่สามารถขยับได้ เสียงนั้นดังมากและสว่างสดใสที่เขานั่งอยู่นิ่งเป็นหิน เขาเห็นหญิงสาวสลัดอากาศและชายเครายืนนิ่งไม่ไหวติง ด้วยปืนของพวกเขาในมือของพวกเขาและปากเปิด แล้วผู้ชายในชุดขาววิ่งผ่านประตูพร้อมกับปืนในมือของเขา เขายิงสาวและชายไว้เครา ก่อนที่พวกเขาจะย้าย นักจี้ในเสื้อสีดำออกมาจากกระท่อมของกัปตันหลังชายในสีขาว แต่ชายอีกสองคนในชุดขาวมาผ่านประตูและยิงเขาด้วย สองนักโทษในชุดกันฝนสีเหลือง , พยายามที่จะได้รับไปที่ประตู แต่คนขาว เคาะไว้กับพื้นและใส่กุญแจมือมือลับหลังคาร์ลมองลงไป ผู้หญิงนอนบนพื้นของทางเดินระหว่างที่นั่งอยู่ข้างหลังเขา เขาคิดว่าเขาเห็นมือของเธอย้ายไปปืนของเธอ แต่แล้วทหารคนหนึ่งในชุดสีขาววิ่งลงทางเดินและยิงเธออีกครั้งผ่านหัว ทหารอีกคนดึงเธอออกไปจากขาของเธอ ผมยาวของเธอทิ้งเลือดตามพื้นบทที่ 15เฮเลน แซนด์เบิร์กว่าเรียบเกินไป และเมื่อเธอเห็นแสงสีขาว เขาคิดว่าเครื่องบินที่ถูกเผา ประมาณครึ่งนาที ไม่มีอะไร แต่ไม่ดัง และกระพริบเป็นสีขาว แล้วมีอะไร ไม่มีไฟเลย ในเครื่องบิน และไม่มีเสียงด้วย