The genus Cichorium (Asteraceae) co

The genus Cichorium (Asteraceae) contains several
important vegetable and industrial crops. Lucchin et al.
(2008) divided the species into two types according to their
application: the salad types (C. endivia L. and C. intybus L.
var. foliosum) and the root type (C. intybus L. var. sativum),
which is mainly used for the inulin extraction. Kiers
et al. (2000) divided the salad genotypes into three
subgroups: (1) the ‘Witloof’ cultivars, (2) the sugarloaf
cultivars and (3) the ‘Radicchio’ cultivars. The salad type
cultivars are mainly produced in Southern Europe and
Asia. Belgium is a major exporter of the Witloof cultivars.
The cultivation of root chicory is situated in the traditional
production areas in northwestern Europe (Belgium, The
Netherlands and Northern France) (Bais and Ravishankar
2001). Since 1990, root cultivars have played a major role
in the production of inulin, which is important for food
processing and cosmetics, as well as compounds such as
sesquiterpene lactones, flavonoids and vitamins (Baert and

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สกุล Cichorium (Asteraceae) ประกอบด้วยหลายพืชสำคัญและพืชอุตสาหกรรม Lucchin et al(2008) สายพันธุ์แบ่งออกเป็นสองชนิดตามการแอพลิเคชัน: ชนิดสลัด (C. endivia L. และ C. intybus L.เพียง foliosum) และชนิดของราก (C. intybus L. sativum เพียง),นอกจากนี้ที่ส่วนใหญ่จะใช้การสกัด inulin Kiersal. ร้อยเอ็ด (2000) ศึกษาจีโนไทป์สลัดแบ่งออกเป็น 3กลุ่มย่อย: พันธุ์ 'Witloof' (1) (2) sugarloafพันธุ์และ (3) พันธุ์ 'Radicchio' ชนิดสลัดพันธุ์เป็นส่วนใหญ่ผลิตในยุโรป ใต้ และเอเชีย เบลเยียมเป็นผู้ส่งออกที่สำคัญของพันธุ์ Witloofเพาะปลูก chicory รากอยู่ในขนบประเพณีดั้งเดิมพื้นที่ผลิตในยุโรปตะวันตกเฉียงเหนือ (เบลเยียม การประเทศเนเธอร์แลนด์และฝรั่งเศสภาคเหนือ) (Bais และ Ravishankar2001) ตั้งแต่ปี 1990 พันธุ์รากมีบทบาทสำคัญในการผลิต inulin ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญสำหรับอาหารประมวลผล และเครื่องสำอาง เป็นสารประกอบเช่นsesquiterpene lactones, flavonoids และวิตามิน (Baert และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประเภท Cichorium (แอสเทอ)
มีหลายพืชที่สำคัญและพืชอุตสาหกรรม . Lucchin, et al
(2008)
สายพันธุ์แบ่งออกเป็นสองประเภทตามที่พวกเขาใช้งานประเภทสลัด(ค endivia ลิตรและ C intybus
ลิตร.. var foliosum) และประเภทราก (ซีแอล intybus var sativum )
ซึ่งเป็นส่วนใหญ่ที่ใช้ในการสกัดอินนูลิน Kiers
et al, (2000)
แบ่งออกยีนสลัดออกเป็นสามกลุ่มย่อย(1) สายพันธุ์ 'Witloof' (2)
ชูการ์โลพันธุ์และ(3) สายพันธุ์ 'Radicchio' ประเภทสลัดพันธุ์ที่มีการผลิตส่วนใหญ่อยู่ในภาคใต้ของยุโรปและเอเชีย เบลเยี่ยมเป็นผู้ส่งออกที่สำคัญของสายพันธุ์ Witloof. การเพาะปลูกของสีน้ำเงินรากตั้งอยู่ในแบบดั้งเดิมพื้นที่การผลิตในยุโรปตะวันตกเฉียงเหนือ(เบลเยียมที่เนเธอร์แลนด์และภาคเหนือของฝรั่งเศส) (Bais และ Ravishankar 2001) ตั้งแต่ปี 1990 สายพันธุ์รากได้มีบทบาทสำคัญในการผลิตของอินนูลินซึ่งเป็นสิ่งสำคัญสำหรับอาหารการประมวลผลและเครื่องสำอางเช่นเดียวกับสารประกอบเช่นlactones sesquiterpene, flavonoids และวิตามิน (Baert และ