From Wikipedia, the free encycloped

From Wikipedia, the free encyclopedia
For the 1898–1901 party, see Social Democratic Party (United States).
Social Democrats, USA
Chairperson Rick D’Loss and Craig Miller (co-chairs)
Founded December 1972
Preceded by Socialist Party of America
Headquarters PO Box 16161, Pittsburgh, Pennsylvania, U.S.
Newspaper New America
Youth wing Young Social Democrats
Ideology Social democracy
Political position Centre-left
International affiliation Socialist International (lapsed)
Colors Red
Website
http://socialistcurrents.org/

Social Democrats USA was headed by National Chairman Bayard Rustin.
Social Democrats, USA (SDUSA) is an association of U.S. social democrats, that had been called the Socialist Party of America (SP) until the 1972 convention where it changed its name to SDUSA to clarify its objectives.[1]

The Socialist Party had stopped running independent Presidential candidates, and consequently the name "Party" had confused the public. Replacing the name "socialist" with "social democrat", SDUSA clarified its vision to Americans who confused socialism with Soviet Communism,[1] which SDUSA opposed. In response, former SPA Co-Chairman Michael Harrington resigned from SDUSA in 1973 and founded the Democratic Socialist Organizing Committee, which criticized SDUSA's anti-Communism and which welcomed the middle-class movements associated with the unsuccessful Presidential Campaign of George McGovern.[2] SDUSA members opposed McGovern's politics; a few of them helped to start the Coalition for a Democratic Majority, and such members have been called "Scoop" Jackson Democrats or neoconservatives (or both).

SDUSA's members had been active in the African-American civil-rights movement, which had been led since the 1940s by A. Philip Randolph. SDUSA's leaders had organized the 1963 March on Washington, during which Martin Luther King, Jr. delivered his I Have a Dream speech. Under the leadership of Randolph and Bayard Rustin, SDUSA championed Rustin's emphasis on economic inequality as the most important issue facing African-Americans after the passage of the Civil Rights Act of 1964 and the Voting Rights Act of 1965. SDUSA's efforts to reduce economic inequality led to a focus on labor unions and economic policy, and SDUSA members were active in the AFL–CIO confederation as well as in individual unions, especially the American Federation of Teachers.

SDUSA's electoral strategy ("realignment") intended to organize labor unions, civil rights organizations, and other constituencies into a coalition that would transform the Democratic Party into a social-democratic party. The realignment strategy emphasized working with unions and especially the AFL–CIO, putting an emphasis on economic issues that would unite working-class voters. SDUSA opposed the New Politics of Senator George McGovern, which had lost all states but Massachusetts to Richard Nixon at the 1972 election, when Americans voted for a Democratic House of Representatives in the House elections. While SDUSA had endorsed McGovern, it had adopted resolutions criticizing the New Politics for having made criticisms of labor unions and working-class Americans and for its advocacy of an immediate and unconditional U.S. withdrawal from Vietnam.

SDUSA's organizational activities included sponsoring discussions and issuing position papers. SDUSA included civil-rights activists and leaders of labor unions, such as Bayard Rustin, Norman Hill, and Tom Kahn of the AFL–CIO, and Sandra Feldman and Rachelle Horowitz of the American Federation of Teachers. SDUSA's Tom Kahn organized the AFL-CIO's support of Poland's Solidarity, an independent labor-union that challenged Communism.[3] Penn Kemble and Carl Gershman cooperated with Republican and Democratic administrations on democracy promotion, beginning with the Reagan administration. Other members included the philosopher Sidney Hook. SDUSA ceased operations in 2005, following the death of Penn Kemble. In 2008–2009 two small organizations emerged, each proclaiming itself to be the successor to SDUSA.

SDUSA's politics were criticized by former Socialist-Party Chairman Michael Harrington, who in 1972 announced that he favored an immediate pull-out of US forces from Vietnam (without requiring any guarantees); after losing all votes at the 1972 convention that changed the Socialist Party to SDUSA, Harrington resigned in 1973 and formed his Democratic Socialist Organizing Committee (DSOC), which welcomed the New Politics and middle-class leadership.[2][4] The 1972 changing of the name of the Socialist Party of America to SDUSA and the 1973 formation of DSOC represented a split in the U.S. socialist movement.

Some members of SDUSA have been called "right-wing social-democrats",[5] a taunt according to Ben Wattenberg.[6] SUDSA members supported the free labor-union of Poland, Solidarity (Solidarność), with Tom Kahn working for AFL-CIO and later Carl Gershman working for the National Endowment for Democracy.[7][8][9][10] Their support of Solidarity was criticized by the Carter Administration, the Soviet Union, and other supporters of Détente. SDUSA members (like the AFL-CIO and at Solidarity's request) supported using economic aid to Poland's Communist government as a bargaining chip to help Solidarity, while neoconservatives and "hard-line" conservatives opposed such aid in 1981.[11][12][13]

SDUSA leaders Penn Kemble and Bayard Rustin and former SDUSA-member Joshua Muravchik were called "second-generation neoconservatives" by Justin Vaisse.[5] These leaders, along with Kahn, Horowitz and Gersham, are also regarded as Shachtmanites by most other scholars.[14][15][16] SDUSA leader Penn Kemble rejected the neoconservative label and called himself a social democrat (even while dying in 2005).[17] Muravchik (the 1973 youth-leader),[18] disputed the Shachtmanite label for his generation and has called himself a neoconservative,[19] to the disappointment of his SDUSA associates who continue to identify with social democracy and to disagree with neoconservatism.[20][21][22]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมฟรีสำหรับงานปาร์ตี้ 1898 – 1901 ดูพรรคประชาธิปไตยสังคม (สหรัฐอเมริกา)สังคมประชาธิปไตย สหรัฐอเมริกาประธาน D'Loss ริคและเครกมิลเลอร์ (ร่วมเก้าอี้)ก่อตั้งขึ้นเดือน 1972 ธันวาคมนำหน้า โดยพรรคสังคมนิยมของอเมริกาสำนักงานใหญ่ PO Box 16161 พิตส์เบิร์ก เพนซิลวาเนีย สหรัฐอเมริกาหนังสือพิมพ์อเมริกาใหม่เยาวชนวิงหนุ่มสังคมประชาธิปไตยอุดมการณ์สังคมประชาธิปไตยตำแหน่งทางการเมืองจากศูนย์สังกัดประเทศสังคมนิยมนานาชาติ (โธดอก)สีแดงเว็บไซต์http://socialistcurrents.org/สังคมประชาธิปไตยสหรัฐอเมริกาเป็นหัวหน้า โดยประธานแห่งชาติ Bayard Rustinสังคมประชาธิปไตย สหรัฐอเมริกา (SDUSA) เป็นความสัมพันธ์ของสหรัฐอเมริกาสังคมประชาธิปไตย ที่มีการเรียกสังคมนิยมพรรคของอเมริกา (SP) จนกว่าการประชุม 1972 ที่ได้เปลี่ยนชื่อเป็น SDUSA เพื่อชี้แจงวัตถุประสงค์ [1]พรรคสังคมนิยมได้หยุดการทำงานผู้สมัครประธานาธิบดีอิสระ และเวลาต่อมา ชื่อ "พรรค" มีสับสนประชาชน แทนชื่อ "สังคมนิยม" กับ "สังคมประชาธิปัตย์" SDUSA ละเอียดของวิสัยทัศน์ให้ชาวอเมริกันที่สับสนสังคมนิยมกับโซเวียตคอมมิวนิสต์, [1] ซึ่งตรงข้าม SDUSA ตอบ อดีตประธานร่วมสปา Michael แฮริงตันลาออกจากตำแหน่งจาก SDUSA ใน 1973 และก่อตั้งประชาธิปไตยสังคมนิยมจัดระเบียบคณะกรรมการ การวิพากษ์วิจารณ์ของ SDUSA ต่อต้านคอมมิวนิสต์ และที่ต้อนรับการย้ายชั้นกลางที่เกี่ยวข้องกับการสำเร็จประธานาธิบดีแคมเปญของจอร์จ McGovern [2] สมาชิก SDUSA ตรงข้ามทางการเมืองของ McGovern ไม่กี่ของพวกเขาช่วยให้รัฐบาลเริ่มต้นสำหรับส่วนใหญ่ประชาธิปไตย และสมาชิกดังกล่าวได้รับการเรียกการ "ตัก" Jackson ประชาธิปัตย์ หรือ neoconservatives (หรือทั้งสอง)สมาชิกของ SDUSA ได้ใช้งานในการย้าย African-American แพ่งสิทธิ ซึ่งได้นำตั้งแต่ทศวรรษ 1940 โดย โดยอ.ฟิลิปแรนโดล์ฟ ผู้นำของ SDUSA มีจัด 1963 มีนาคมในวอชิงตัน ที่มาร์ตินลูเธอร์คิง จูเนียร์ส่งเขามีคำพูดความฝัน ภายใต้การนำของแรนโดล์ฟและ Bayard Rustin, SDUSA championed ของ Rustin เน้นความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจเป็นปัญหาสำคัญที่สุดที่หันหน้าไปทางแอฟริกันอเมริกันหลังจากเส้นทางของพระราชบัญญัติสิทธิพลเมืองของ 1964 และพระราชบัญญัติสิทธิออกเสียงลงคะแนนของปี 1965 ของ SDUSA พยายามลดความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจนำไปสู่การเน้นในสหภาพแรงงานและนโยบายทางเศรษฐกิจ และสมาชิกของ SDUSA ถูกใช้งานในสมาพันธ์ AFL – CIO เช่นในสหภาพแรงงานแต่ละ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสหรัฐอเมริกาสหพันธรัฐของครูกลยุทธ์การเลือกตั้งเป็น SDUSA ("เองก็") วัตถุประสงค์เพื่อจัดระเบียบสหภาพแรงงาน องค์กรพลเรือน rights และชุมชนต่าง ๆ เป็นการร่วมมือกันที่จะเปลี่ยนพรรคประชาธิปไตยในพรรคสังคมประชาธิปไตย กลยุทธ์เองก็เน้นทำงานกับสหภาพแรงงานและโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน AFL – CIO วางเน้นปัญหาเศรษฐกิจที่จะพร้อมใจผู้ลงคะแนน working-class SDUSA ข้ามการใหม่ทางการเมืองของสวีจอร์จ McGovern ซึ่งมีแพ้อเมริกาทั้งหมดแต่รัฐแมสซาชูเซตส์ Nixon ริชาร์ดที่เลือกตั้ง 1972 เมื่อคนอเมริกันโหวตในแบบประชาธิปไตยราษฎรในการเลือกตั้งบ้าน ในขณะที่ SDUSA มีรับรอง McGovern มันได้นำมติที่วิจารณ์การเมืองใหม่มีทำวิจารณ์ของสหภาพแรงงานและ working-class ชาวอเมริกัน และ สำหรับของหลุยตัวทันที และไม่มีเงื่อนไขสหรัฐฯ ถอนตัวจากเวียดนามกิจกรรมองค์กรของ SDUSA รวมสนับสนุนการสนทนา และการออกเอกสารตำแหน่ง SDUSA รวมสิทธิพลเมืองนักเคลื่อนไหวและผู้นำสหภาพแรงงาน เช่น Bayard Rustin นอร์แมน ฮิลล์ และ คาห์นทอมของ AFL – CIO, Sandra Feldman และ Rachelle Horowitz ของสหพันธ์ครูอเมริกัน คาห์นทอมของ SDUSA จัดสนับสนุน AFL-CIO ของเอกภาพของโปแลนด์ เป็นอิสระสหภาพแรงงานที่ท้าทายคอมมิวนิสต์ [3] Kemble เพนน์และ Carl Gershman ร่วมมือกับสาธารณรัฐไอร์แลนด์ และประชาธิปไตยจัดการในการส่งเสริมประชาธิปไตย เริ่มต้น ด้วยการจัดการเรแกน สมาชิกอื่น ๆ รวมนักปราชญ์ Hook ห้องกว้าง SDUSA ได้หยุดการดำเนินการในปี 2005 ต่อการตายของเพนน์ Kemble ใน 2008-2009 สององค์กรขนาดเล็กปรากฏขึ้น แต่ละปิดเองจะ สืบไป SDUSAเมืองของ SDUSA ถูกวิจารณ์อดีตพรรคสังคมนิยมประธาน Michael แฮริงตัน ที่ในประกาศเขาปลอดการทันทีดึงออกเรา กำลังทหารเวียดนาม (โดยไม่ต้องค้ำประกันใด ๆ); หลังจากสูญเสียคะแนนเสียงทั้งหมดที่อนุสัญญา 1972 ที่เปลี่ยนพรรคสังคมนิยม SDUSA แฮริงตันลาออกจากตำแหน่งใน 1973 และรูปแบบของประชาธิปไตยสังคมนิยมจัดระเบียบกรรมการ (DSOC), ซึ่งต้อนรับเมืองใหม่และเป็นผู้นำชั้นกลาง [2] [4] 8 เมษายนพ.ศ. 2515 การเปลี่ยนชื่อของพรรคสังคมนิยมของอเมริกา SDUSA และการก่อตัว 1973 ของ DSOC แสดงแยกในการเคลื่อนไหวสังคมนิยมของสหรัฐฯSome members of SDUSA have been called "right-wing social-democrats",[5] a taunt according to Ben Wattenberg.[6] SUDSA members supported the free labor-union of Poland, Solidarity (Solidarność), with Tom Kahn working for AFL-CIO and later Carl Gershman working for the National Endowment for Democracy.[7][8][9][10] Their support of Solidarity was criticized by the Carter Administration, the Soviet Union, and other supporters of Détente. SDUSA members (like the AFL-CIO and at Solidarity's request) supported using economic aid to Poland's Communist government as a bargaining chip to help Solidarity, while neoconservatives and "hard-line" conservatives opposed such aid in 1981.[11][12][13]SDUSA leaders Penn Kemble and Bayard Rustin and former SDUSA-member Joshua Muravchik were called "second-generation neoconservatives" by Justin Vaisse.[5] These leaders, along with Kahn, Horowitz and Gersham, are also regarded as Shachtmanites by most other scholars.[14][15][16] SDUSA leader Penn Kemble rejected the neoconservative label and called himself a social democrat (even while dying in 2005).[17] Muravchik (the 1973 youth-leader),[18] disputed the Shachtmanite label for his generation and has called himself a neoconservative,[19] to the disappointment of his SDUSA associates who continue to identify with social democracy and to disagree with neoconservatism.[20][21][22]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จากวิกิพีเดียสำหรับ 1898-1901 พรรคเห็นสังคมพรรคประชาธิปัตย์ (สหรัฐอเมริกา). พรรคสังคมประชาธิปไตยสหรัฐอเมริกาประธานริก D'การสูญเสียและเครกมิลเลอร์ (ร่วมเก้าอี้) ก่อตั้งขึ้นธันวาคม 1972 นำโดยพรรคสังคมนิยมของอเมริกาสำนักงานใหญ่ป ณ Box 16161, พิตส์เบิร์กสหรัฐอเมริกาหนังสือพิมพ์อเมริกาใหม่ปีกวัยหนุ่มพรรคสังคมประชาธิปไตยอุดมการณ์สังคมประชาธิปไตยตำแหน่งศูนย์ซ้ายทางการเมืองความร่วมมือระหว่างประเทศสังคมนิยม(หมดอายุ) สีแดงเว็บไซต์http://socialistcurrents.org/ พรรคสังคมประชาธิปไตยสหรัฐอเมริกานำโดยประธานกรรมการแห่งชาติ เบยาร์ด Rustin. เดโมแครสังคม, สหรัฐอเมริกา (SDUSA) เป็นสมาคมของสหรัฐเดโมแครสังคมที่ได้รับการเรียกว่าพรรคสังคมนิยมของอเมริกา (SP) จนถึงปี 1972 การประชุมที่มันเปลี่ยนชื่อเป็น SDUSA เพื่อชี้แจงวัตถุประสงค์. [1] พรรคสังคมนิยมได้หยุดทำงานผู้สมัครประธานาธิบดีที่เป็นอิสระและทำให้ชื่อ "พรรค" ได้สับสนของประชาชน การเปลี่ยนชื่อ "สังคมนิยม" กับ "สังคมประชาธิปไตย" SDUSA ชี้แจงวิสัยทัศน์ของชาวอเมริกันที่จะสับสนกับสังคมนิยมคอมมิวนิสต์โซเวียต [1] ซึ่ง SDUSA ตรงข้าม ในการตอบสนองอดีตสปาประธานร่วมไมเคิลแฮร์ริงลาออกจาก SDUSA ในปี 1973 และก่อตั้งสังคมนิยมประชาธิปไตยคณะกรรมการจัดงานซึ่งวิพากษ์วิจารณ์ต่อต้านคอมมิวนิสต์ SDUSA และที่ยินดีเคลื่อนไหวของชนชั้นกลางที่เกี่ยวข้องกับการรณรงค์ประธานาธิบดีประสบความสำเร็จของจอร์จ McGovern. [2] สมาชิก SDUSA ตรงข้ามทางการเมืองของ McGovern; กี่ของพวกเขาช่วยในการเริ่มต้นรัฐบาลเป็นส่วนใหญ่ประชาธิปัตย์และสมาชิกดังกล่าวได้รับการเรียกว่า "Scoop" เดโมแครลแจ็คสันหรือ neoconservatives (หรือทั้งสอง). สมาชิก SDUSA ได้รับการใช้งานในการเคลื่อนไหวแอฟริกันอเมริกันพลเรือนสิทธิที่ได้รับ นำตั้งแต่ปี 1940 โดยกฟิลิป Randolph ผู้นำ SDUSA ได้จัด 1963 เดินขบวนในกรุงวอชิงตันในระหว่างที่มาร์ตินลูเธอร์คิงจูเนียร์ส่งฉันมีคำพูดที่เขาฝัน ภายใต้การนำของ Randolph และเบยาร์ด Rustin ที่ SDUSA ปกป้องเน้น Rustin เกี่ยวกับความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจเป็นปัญหาที่สำคัญที่สุดหันหน้าไปทางแอฟริกันอเมริกันหลังจากที่ทางของสิทธิของ 1964 และสิทธิในการออกเสียงเลือกตั้งของปี 1965 ความพยายาม SDUSA เพื่อลดความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจนำ ที่จะมุ่งเน้นไปที่สหภาพแรงงานและนโยบายทางเศรษฐกิจและสมาชิก SDUSA มีการใช้งานในแอฟสมาพันธ์เช่นเดียวกับในสหภาพของแต่ละบุคคลโดยเฉพาะอย่างยิ่งสมาพันธ์ครูอเมริกัน. กลยุทธ์การเลือกตั้ง SDUSA ของ ("องค์กร") มีจุดประสงค์ในการจัดระเบียบสหภาพแรงงานพลเรือน องค์กรสิทธิมนุษยชนและการเลือกตั้งอื่น ๆ ที่เป็นพันธมิตรที่จะเปลี่ยนพรรคประชาธิปัตย์เป็นพรรคสังคมประชาธิปไตย กลยุทธ์องค์กรเน้นการทำงานร่วมกับสหภาพแรงงานและโดยเฉพาะอย่างยิ่งแอฟวางความสำคัญกับประเด็นทางเศรษฐกิจที่จะรวมกันผู้มีสิทธิเลือกตั้งในการทำงานระดับ SDUSA คัดค้านการเมืองใหม่ของวุฒิสมาชิกจอร์จ McGovern ซึ่งได้สูญเสียทุกรัฐแมสซาชูเซต แต่ริชาร์ดนิกสันในการเลือกตั้งปี 1972 เมื่อชาวอเมริกันโหวตให้บ้านประชาธิปไตยของสภาผู้แทนราษฎรในการเลือกตั้งบ้าน ในขณะที่ SDUSA ได้รับรอง McGovern มันก็มติวิจารณ์การเมืองใหม่ที่มีการวิพากษ์วิจารณ์ที่ทำจากสหภาพแรงงานและชนชั้นแรงงานชาวอเมริกันและสำหรับการสนับสนุนของการถอนตัวทันทีและไม่มีเงื่อนไขสหรัฐจากเวียดนาม. SDUSA ของกิจกรรมขององค์กรรวมถึงการให้การสนับสนุนการอภิปรายและการออกเอกสารตำแหน่ง . SDUSA รวมนักเคลื่อนไหวสิทธิมนุษยชนและผู้นำสหภาพแรงงานเช่นเบยาร์ด Rustin นอร์แมนฮิลล์และทอมคาห์นของแอฟและแซนดราเฟลด์แมนและ Rachelle ฮอสมาพันธ์ครูอเมริกัน SDUSA ทอมคาห์นจัดแอฟสนับสนุนความเป็นปึกแผ่นของโปแลนด์เป็นแรงงานสหภาพแรงงานอิสระที่ท้าทายคอมมิวนิสต์. [3] เบิ้ลเพนน์และคาร์ล Gershman ให้ความร่วมมือกับพรรครีพับลิประชาธิปไตยและการบริหารงานในการส่งเสริมการปกครองระบอบประชาธิปไตยที่เริ่มต้นด้วยการบริหารของประธานาธิบดีเรแกน สมาชิกคนอื่น ๆ รวมถึงนักปรัชญาซิดนีย์ขอ SDUSA หยุดดำเนินการในปี 2005 หลังจากการตายของเพนน์เคม ใน 2008-2009 ทั้งสององค์กรเล็ก ๆ โผล่ออกมาแต่ละคนประกาศตัวเองเป็นทายาทที่ SDUSA. การเมือง SDUSA ถูกวิพากษ์วิจารณ์จากอดีตประธานพรรคสังคมนิยมไมเคิลแฮร์ริงที่ในปี 1972 ประกาศว่าเขาได้รับการสนับสนุนดึงออกทันทีของกองกำลังสหรัฐจากเวียดนาม ( โดยไม่ต้องมีการรับประกันใด ๆ ); หลังจากที่สูญเสียเสียงทั้งหมดในการประชุม 1972 ที่มีการเปลี่ยนแปลงพรรคสังคมนิยมเพื่อ SDUSA, แฮร์ริงลาออกจากตำแหน่งในปี 1973 และกลายเป็นคณะกรรมการจัดงานสังคมนิยมประชาธิปไตยของเขา (DSOC) ซึ่งยินดีการเมืองใหม่และความเป็นผู้นำของชนชั้นกลาง. [2] [4] 1972 การเปลี่ยนชื่อของพรรคสังคมนิยมของอเมริกาที่จะ SDUSA และ 1973 การก่อตัวของ DSOC ตัวแทนแยกในการเคลื่อนไหวสังคมนิยมสหรัฐอเมริกา. สมาชิกบางคนของ SDUSA ได้รับการเรียกว่า "ปีกขวาเดโมแครสังคม" [5] ยั่วยุตาม เบน Wattenberg. [6] SUDSA สมาชิกสนับสนุนแรงงานสหภาพฟรีของโปแลนด์เป็นปึกแผ่น (Solidarność) กับทอมคาห์นที่ทำงานให้กับแอฟและต่อมาคาร์ล Gershman ทำงานให้ประชาชนบริจาคเพื่อประชาธิปไตย. [7] [8] [9 ] [10] สนับสนุนของพวกเขาเป็นปึกแผ่นถูกวิพากษ์วิจารณ์จากการบริหารคาร์เตอร์, สหภาพโซเวียตและผู้สนับสนุนอื่น ๆ ของDétente สมาชิก SDUSA (เช่นแอฟและเมื่อมีการร้องขอความเป็นปึกแผ่นของ) ได้รับการสนับสนุนการใช้ความช่วยเหลือทางเศรษฐกิจให้กับรัฐบาลคอมมิวนิสต์ของโปแลนด์เป็นเบี้ยต่อรองที่จะช่วยให้ความเป็นปึกแผ่นในขณะที่ neoconservatives และ "สายแข็ง" อนุรักษ์นิยมเมื่อเทียบช่วยเหลือดังกล่าวในปี 1981 [11] [12] [13] SDUSA ผู้นำเพนน์เคมและเบยาร์ด Rustin และอดีต SDUSA สมาชิกโจชัว Muravchik ถูกเรียกว่า "neoconservatives รุ่นที่สอง" โดยจัสติน Vaisse. [5] ผู้นำเหล่านี้พร้อมกับคาห์นฮอและ Gersham นอกจากนี้ยังถือได้ว่าเป็น Shachtmanites โดยส่วนใหญ่ นักวิชาการอื่น ๆ . [14] [15] [16] SDUSA ผู้นำเพนน์เคมปฏิเสธฉลาก neoconservative และเรียกตัวเองว่าเป็นสังคมประชาธิปไตย (แม้ในขณะที่กำลังจะตายในปี 2005). [17] Muravchik (1973 เยาวชนผู้นำ) [18] แน่นอน ฉลาก Shachtmanite สำหรับคนรุ่นของเขาและได้เรียกตัวเองว่าเป็น neoconservative [19] เพื่อความผิดหวังของ บริษัท ร่วม SDUSA ของเขาที่ยังคงระบุกับสังคมประชาธิปไตยและไม่เห็นด้วยกับคอนเซอวาติได้. [20] [21] [22]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรีสำหรับ
1898 – 1901 ปาร์ตี้ เห็นสังคมพรรคประชาธิปัตย์ ( สหรัฐอเมริกา ) ประธานพรรคสังคมอเมริกา

, ริค และ เคร็ก d'loss มิลเลอร์ ( เก้าอี้ Co ก่อตั้งธันวาคม 1972 )

นำหน้ารึเปล่าโดยพรรคสังคมนิยมแห่งอเมริกาคอร์ป
PO กล่อง 16161 , พิตส์เบิร์ก รัฐเพนซิลวาเนีย สหรัฐอเมริกา
หนังสือพิมพ์ อเมริกาใหม่
ปีกวัยหนุ่มนักสังคมประชาธิปไตย

อุดมการณ์สังคมประชาธิปไตยศูนย์ตำแหน่งอะไรทางการเมืองระหว่างประเทศ ความร่วมมือระหว่างประเทศสังคมนิยมซ้าย

( หมดอายุ ) สีแดง

เว็บไซต์ http : / / socialistcurrents . org /

สังคมพรรคประชาธิปัตย์นำโดยสหรัฐอเมริกาเป็นชาติ ประธาน เบยาร์ด รัสติน .
สังคมประชาธิปไตย , สหรัฐอเมริกา ( sdusa ) เป็นสมาคมของสหรัฐอเมริกาสังคมประชาธิปัตย์ที่ถูกเรียกว่า พรรคสังคมนิยมของอเมริกา ( SP ) จนกระทั่งปี 1972 อนุสัญญาที่ได้เปลี่ยนชื่อเป็น sdusa ชี้แจงวัตถุประสงค์ [ 1 ]

พรรคสังคมนิยมได้หยุดวิ่งประธานาธิบดีผู้สมัครอิสระและจึงชื่อ " พรรค " สับสน ประชาชน แทนชื่อ " สังคมนิยม " กับ " ประชาธิปัตย์ " สังคมsdusa ชี้แจงวิสัยทัศน์ของคนอเมริกันที่สับสน สังคมนิยมกับคอมมิวนิสต์โซเวียต [ 1 ] ซึ่ง sdusa ต่อต้าน ในการตอบสนอง , อดีตประธานไมเคิลแฮริงตัน ลาออกจากบริษัท สปา sdusa ในปี 1973 และก่อตั้งประชาธิปไตยสังคมนิยม คณะกรรมการจัดการแข่งขันซึ่งต่อต้านคอมมิวนิสต์และการวิพากษ์วิจารณ์ของ sdusa ซึ่งยินดีชั้นกลางความเคลื่อนไหวที่เกี่ยวข้องกับแคมเปญประธานาธิบดีไม่สำเร็จของจอร์จ [ 2 ] sdusa สมาชิกต่อต้านการเมือง McGovern ; กี่ของพวกเขาช่วยในการเริ่มต้นสำหรับรัฐบาลเสียงข้างมาก ประชาธิปไตย และสมาชิกดังกล่าวได้ถูกเรียกว่า " ตัก " แจ็คสัน เดโมแครต หรือ neoconservatives ( หรือทั้งสอง )

sdusa สมาชิกมีการใช้งานในการเคลื่อนไหวเพื่อเรียกร้องสิทธิของพลเมืองชาวอเมริกันซึ่งเคยนำตั้งแต่ปี 1940 โดย รึเปล่า ฟิลิป Randolph ผู้นำ sdusa มีจัด 1963 มีนาคมในวอชิงตัน ในระหว่างที่ มาร์ติน ลูเธอร์ คิง จูเนียร์ ส่ง ผมมีความฝันครับ ภายใต้การนําของ แรนดอล์ฟ และ รัสติน เบยาร์ด ,sdusa ปกป้องรัสตินก็เน้นที่ความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจเป็นปัญหาที่สําคัญที่สุดหันหน้าไปทางแอฟริกาอเมริกันหลังจากที่ผ่านการลิขิตและสิทธิออกเสียงพระราชบัญญัติ 1965 sdusa คือความพยายามที่จะลดความเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจ นำไปสู่การมุ่งเน้นสหภาพแรงงานและนโยบายเศรษฐกิจ และ sdusa สมาชิกปราดเปรียวในแอฟ - CIO สมาพันธ์สหภาพ รวมทั้งในแต่ละโดยเฉพาะอย่างยิ่งอเมริกันสมาพันธ์ครู

sdusa เลือกกลยุทธ์ของ " องค์กร " ) มีวัตถุประสงค์เพื่อจัดระเบียบ สหภาพแรงงาน องค์กรสิทธิมนุษยชน และองค์กรอื่น ๆในกลุ่มว่า จะเปลี่ยน พรรคประชาธิปัตย์เป็นพรรคสังคมประชาธิปไตย . กลยุทธ์องค์กรเน้นการทำงานกับสหภาพแรงงาน และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง แอฟ - CIO ,เน้นประเด็นปัญหาทางเศรษฐกิจ ที่จะรวมการทำงานระดับผู้มีสิทธิเลือกตั้ง sdusa ต่อต้านการเมืองใหม่ของวุฒิสมาชิก จอร์จ ซึ่งต้องสูญเสียรัฐแต่แมสซาชูเซตให้ริชาร์ด นิกสันที่ 1972 เลือกตั้ง เมื่อคนอเมริกันโหวตบ้านประชาธิปไตยของตัวแทนในบ้านเลือกตั้ง ในขณะที่มีการ sdusa แม็กกัฟเวิร์น ,